Another new face

Het was een mooie zonnige dag. Het meer was helder en glad als altijd. Aan de waterrand was een jongen te zien. Hij had zijn handen in zijn zakken. Zijn paarsige ogen tuurden over het water.. Hij hield hiervan omdat dit hem altijd snel tot rust bracht. "Hmpf.." Hij zag een 2 witte zwanen neerstrijken op het water. De rimpeling verstoorde de kalmte die het vlakke water bood. Dit stoorde Jake erg, maar dat weerhield hem er niet van om er naar te blijven kijken.
In de verte zag hij Starshine boven de bomen uit toornen. Hij was hier nu 2 dagen. Tot nog toe vond hij de school tegenvallen, zeker omdat dit aangeschreven stond als de beste van het beste. Maar hij was hier pas net dus keek hij het nog even aan. Daar kwam bij, hij was vastbesloten hier te blijven totdat hij zelf vond dat hij genoeg had geleerd en weer terug kan gaan naar Shadra.
Jake miste Shadra wel een beetje. Hij vond de planeet waar hij nu was namelijk veel te licht. Hij kon zich nog goed herineren hoe hij vroeger als het nacht was, stiekem uit het raam klom en op het dak ging zitten om naar de duisternis te kijken. Duisternis...dat was ook iets wat hem kalmte gaf. Geen afleidingen..geen felle kleuren...geen vormen...alleen maar zwart. Zwart was 1 van zijn lievelingskleuren. Na Indigo natuurlijk.
De zwanen waren ondertussen dichterbij gekomen. Ze dachten vast dat Jake eten had. Jake keek naar hoe de zwanen dichterbij hem kwamen. De zwanen hielden op een bepaald punt halt en keken afwachtend naar Jake. "Wat moeten jullie? ik heb geen eten dus scheer je weg." De zwanen bleven op de plek waar ze waren. Jake zuchtte. "Luister, als ik eten bij me had dan zou ik het alsnog niet aan jullie geven ok? Ga iemand anders lastig vallen." Jake pakte een steentje op en gooide deze naar de zwanen. Mis. Het steentje viel in het water met een kleine 'plok'. De zwanen zwommen naar de plek waar Jake het steentje had gegooid in de hoop dat het brood was. Maar toen ze niks zagen zwommen ze weer naar Jake. Jake schudde zijn hoofd en zuchte weer, wetend dat woorden toch niets hielpen en liep bij de zwanen vandaan, nog steeds de waterkant volgend. De zwanen volgden nog een klein eindje, meer dropen daarna af. Het was nooit de bedoeling geweest van Jake om de zwanen te raken. Hij zou namelijk nooit, maar dan ook nooit anderen pijn doen. Mens of dier.

Hij liep rustig, zoals gewoonlijk, en probeerde de zonovergoten plekken te vermijden. De linie's van schaduwen waren hier en daar zichtbaar en de er stond weinig wind. Het was niet dat hij niet van zon hield, hij hield gewoon niet van hitte. Het water zag er aanlokkelijk uit maar hij weigerde er in te springen. Hier en daar zag hij leerlingen en hij had geen zin in giegelende tieners die proestend zouden rondbazuinen hoe ze stagaire dark magic haddden zien zwemmen. Zijn witte haar bewoog nauwelijks met zijn stappen mee en zijn ogen speurde het meer af. Verderop zat een jongen, hij riep iets tegen de zwanen en gooide een steentje in het water. Het was duidelijk dat hij hen niet wilde raken. Ghirahim grijnsde smalend. Zwakkeling. Als een schaduw gleed hij naar de jongen toe, eigenlijk zonder besef. Als dat joch zich ging misdragen zou hij daar wel raad mee weten. Hij wist dat het een Shadraan was dus kon hij niet al te streng kijken. Vervelend. ''Dat zal je nog tegenvallen jongen, als die beesten gaan smeken.'' Zei hij smalend. Zijn bedoelingen waren niet al te slecht. Als de jongen zich maar gedroeg.

Jake hoorde voetstappen achter zich. Hij keek niet om in de hoop dat de persoon waarvan die voetstappen waren hem passeerde. Hij had namelijk geen zin om ook maar met iemand nu te praten. Echter de persoon achter hem sprak 'm aan. ''Dat zal je nog tegenvallen jongen, als die beesten gaan smeken.'' Jake stopte. Hij had geen zin de persoon achter hem rechtstreeks aan te kijken, dus tuurde hij vanuit zijn ooghoeken naar de weerspiegeling van het water. De persoon stond net te ver van de waterkant vandaan om goed zichtbaar te zijn in de weerspiegeling. Het enige wat hij zag was wit haar en blauwige punt oren. Jake keek dus om en zag een persoon met een blauwige huid, in een rood gewaad. Hij herkende deze persoon vaag uit de gangen. Het enige wat Jake van deze persoon wist is dat hij 1 of andere stagiaire was, maar Jake was vergeten waarvan. Fijn. Van alle personen die hij tegen kon komen kwam hij een stagiaire tegen. Iemand die hoger van rang was dan hij. Hij kon dus niet zeggen wat hij wou. Hij vertrouwde mensen die hoger in rang waren dan hem niet. Toch besloot hij maar te gaan antwoorden "Wat bedoel je met die uitspraak?" Hij probeerde zo vriendelijk mogelijk te klinken. Hij had namelijk geen zin om negatief contact te hebben met medewerkers van de school. Niet nu tenminste.

De jongen leek tamelijk van zijn stuk gebracht en bestudeerde hem in het wateroppervlak. Ghirahim grijnsde opnieuw smalend. Toen draaide de student zich om. "Wat bedoel je met die uitspraak?" vroeg hij, hij deed zijn best beleefde te blijven. Ghirahim zette zijn ene hand in zijn zij. ''Niks, alleen het feit dat zwanen behoorlijk agressief kunnen worden.'' Zijn bruine ogen bleven de jongen onderzoeken. Hij zag er niet erg stevig uit maar ook niet slap. Hij leek ook niet echt blij met Ghirahim's verschijning, dat deed hem niks. Bijna alle leerlingen hadden een afkeer van hem. Doch leek dit joch een sterke afkeer voor mensen te hebben die hij geen grote mond kon geven. Dat verheugde Ghirahim lichtelijk. ''Je lijkt me nog een nieuweling, heb ik gelijk? Of heb je gewoon weinig vrienden.'' Dat laatste kwam er bijna spottend uit. Hij moest voorzichtiger zijn met zijn vragen. Op deze manier konden klachten binnenkomen. Zijn andere hand, die niet op zijn zij rustte, streek even door zijn witte haar. Als een drukkende hand lag de hitte over het water. De zwanen leken er nu mee te hebben ingestemd dat er geen eten in het meer werd gegooit en zwommen in het rond.

''Niks, alleen het feit dat zwanen behoorlijk agressief kunnen worden.'' Jake tuurde vanuit zijn ooghoek naar het meer. De zwanen waren bij het tweetal aangekomen. Even was hij bang dat de persoon gelijk had, maar toen zag hij dat de zwanen alleen maar weer afwachtend halt hielden. Hij zag aan de houding van de man dat hij wist dat hij een lichte afkeer voor 'm had. De man was dus slim, dat zeker. ''Je lijkt me nog een nieuweling, heb ik gelijk? Of heb je gewoon weinig vrienden.'' Nieweling? Jake was nu helemaal ontstemd. Het was niet boos, maar lichtelijk geïrriteerd. Van binnen. Van buiten was er niets te zien. Als hij ergens niet tegen kon dan was het wel om een nieuweling genoemd te worden. Wat ook eigenlijk wel zo was, maar alsnog. Hij kon gewoon niet tegen onbeleefdheid. Zelfs niet van een hoger geplaatst iemand tegenover hem. Toch kreeg hij het voor elkaar om een vage glimlach op zijn gezicht te krijgen. Hij sloot even zijn ogen. "Ik ben inderdaad nieuw hier." Hij deed zijn ogen weer open. Hij zag vanuit zijn ooghoeken dat de zwanen verder het meer op gingen, weg van de twee. Hoe wou meer te weten komen over deze persoon. Misschien wist deze persoon wel iets nuttigs. Hij was tenminste stagiaire. Maar deze man was niet dom, dat wist Jake ook wel dus besloot hij maar te beginnen met een paar simpele vragen. Hij besloot om maar voor de domme nieuweling te gaan spelen. "Mag ik vragen wat uw functie is op deze school?" vroeg hij op een vriendelijke toon.

De jonge leek beledigd, getroffen. Het liet Ghirahim koud, ze waren allemaal hetzelfde. De jongen besloot zich maar van de domme te houden. Hij had dus gemerkt dat Ghirahim niet een persoon was waarmee gespot kon worden. Hij beviel hem al beter, dit joch was slim. "Ik ben inderdaad nieuw hier." Dat dacht hij al, een jongen als hij zou waarschijnlijk omringd door vrienden zitten als hij hier al bekend was. Hij bespeurde iets van een vlaag van nieuwsgierigheid, was dit joch van plan hem uit te horen? Niet waarschijnlijk, Ghirahim wist ook nog niet genoeg aan bruikbare informatie. "Mag ik vragen wat uw functie is op deze school?" vroeg hij op een vriendelijke toon. Ghirahim's gezicht werd iets minder hard, hij liet een flauwe glimlach, die nergens op leek, verschijnen. ''Ik ben een stagaire, dat had je waarschijnlijk al geraden. Ik ben stagaire dark magic, mijn naam is Ghirahim.'' Hij keek wel uit met wat hij losliet maar zijn naam en positie waren geen gevaarlijke informatie. ''Mag ik de jouwe weten jongeman?'' Hij liet nu beide handen langs zijn lichaam rusten. Zijn ogen werden iets minder kil, een planeetgenoot, dat kon er wel vanaf.

Het gezicht van de man werd al iets minder hard. Dit kon betekenen dat hij een beetje vertrouwen van hem had gewonnen. Maar dat mocht nog niets zeggen. ''Ik ben een stagaire, dat had je waarschijnlijk al geraden. Ik ben stagaire dark magic, mijn naam is Ghirahim.'' Daar was hij dus stagiaire van. Jake wist het weer. ''Mag ik de jouwe weten jongeman?'' "Maar natuurlijk, ik ben Jake." Hij maakte even een korte buiging. Hij begon deze man wel een beetje te mogen. Maar nog steeds had hij een beetje afkeer tegen 'm. Ghirahim was en bleef hoger in rang dan hem. Hij keek de man even onderzoekend aan. Van welke planeet zou hij komen? Ghirahim zag er in ieder zeker niet Novaans uit..en zijn karakter was er ook niet naar. Daar kwam bij, hij zou dan nou al een hekel aan 'm hebben. Novanen...optimistische levensgenieters..Altijd vrolijk en blij.. Jake walgde bij die gedachte om zo door het leven te gaan. Hij was ooit op de planeet geweest en Novanen stonden 'm echt niet aan. Nee, Ghirahim zag er meer Shadraans uit.
Hij besloot het maar te vragen. "U ziet er Shadraans uit...Komt u ook van de planeet?" Als deze man inderdaad een planeetgenoot was, was het misschien makkelijker praten met hem.
Hij was niet van plan bevriend met 'm te worden. Dat word je niet met een stagiaire. Nee eerder gewoon een goeie band met 'm opbouwen, maar net geen vriendenband.

De jongen scheen weer iets te herinneren. "Maar natuurlijk, ik ben Jake." Hij maakte even een korte buiging. Ghirahim begon hem wel te mogen, het mocht dan een snotjong zijn, manieren had hij. Niet zoals die anderen, die liepen hem alleen maar omver en waren net beesten. Als er manieren te bespeuren waren wist Ghirahim daar wel mee te leven, dan kon je tenminste een redelijk gesprek voeren, al hield hij daar niet zo van. Mensen om hem heen maakte hem alleen maar geïrriteerd. Jake scheen hem nog iets te willen vragen. "U ziet er Shadraans uit...Komt u ook van de planeet?" Ghirahim glimlachte hooghartig, niet gemeen bedoeld, en gooide zijn witte haar van voren even opzij met een elegant hoofdgebaar. 'Jazeker, ik kom van Shadra.' Zijn ogen glansden even. Hij bedacht dat Jake een goede indruk wilde maken om een soortemet van band op te bouwen, niet vriendschappelijk, alleen om daar voordelen uit te plukken. Ghirahim liet dat koud, Shadranen wilde hij wel verdedigen als hij daar zelf geen problemen mee kreeg, alleen Novanen hoefde van hem geen steun te verwachten. Die waren allemaal hetzelfde, zwakzinnige, misselijk makende lichtknuffelaars. Dingen waren nu eenmaal zo. 'Vertel mij eens, Jake, door welke mentor wordt jijonderwezen?' Hij had al een vaag vermoeden maar hij kon zich altijd vergissen.

"Jazeker, ik kom van Shadra." Jake glimlachte weer vaag. Dat kon ook niet anders. "Vertel mij eens, Jake, door welke mentor wordt jij onderwezen?" Jake dacht even na. Hij was het even vergeten. Ugh, typisch iets voor een nieuweling. Jake kon zich daar echt zo aan storen. Hij wist alleen dat deze ook Dark Magic gaf. Hij het deze persoon ook eigenlijk nooit gezien, maar op zijn aanmeldingsformulier had gestaan dat hij deze mentor toegewezen kreeg. Hij had dus totaal geen beeld bij deze man of vrouw. Sal...Sava...Savador! Ja, Dat was het. Deze naam stond hem wel aan. Hij had ook gehoord dat het een gentleman was, net als Jake. Hij was dus erg benieuwd naar deze "Savador". "Mijn mentor is Master Savador."
Hij had trouwens nog iets gemeen met Ghirahim bedacht Jake. Ze hadden allebei fascinatie voor de duistere krachten. Anders was Ghirahim geen stagiaire hier geworden. Dat maakte alleen maar dat hij Ghirahim nog meer mocht. De afkeer tegen zijn hogere rang werd al wat minder. Jake keek weer naar het meer. de zwanen waren nu bij een ander groepje leerlingen aan de overkant. Deze gaven de zwanen wel te eten. Ondertussen was het al aardig warm geworden en Jake begon het steeds warmer te krijgen. De schaduw bij de bomen, zagen er steeds verleidelijker uit. "Zullen we even in de schaduw gaan zitten bij de bomen? Ik kan namelijk niet zo goed tegen warmte."

[Inspiratie is moelijk te vinden als je net wakker bent..]

Jake leek na te denken over de naam van zijn mentor, of mentrix. "Mijn mentor is Master Savador." Een overduidelijke shadraan dus. Ghirahim mocht hem wel. Hij had manieren en een gezond verstand, dat waren gaven gods. "Zullen we even in de schaduw gaan zitten bij de bomen? Ik kan namelijk niet zo goed tegen warmte." Prima natuurlijk, hij kon er ook niet tegen. Hij knikte en liep naar een schaduw plekje met een paar stenen. Hij ging zitten, voorzichtig opdat zijn rode mantel niet zou kreuken. ''Je lijkt mee een pientere, iets wat ik niet van anderen kan zeggen.'' Zei Ghirahim flauwtjes glimlachend. Misschien waren zijn beoordelingen niet altijd correct. Hij en Jake waren allebei volbloed shadranen, dat kon je zo zien. Savador dus, Ghirahim had hem nog weinig gesproken, alleen tijdens zijn sollicitatie gesprek. Dat waren tien heel irritante minuten geweest omdat Savador nogal doorzaagde op Ghirahims afkomst.

(faal, moet ook voor school werken)

Hij volgde Ghirahim naar de bomen. Nog steeds met zijn handen in zijn zakken. Hij voelde de koelte van de schaduw toen ze er eenmaal waren. Veel beter.
Hij hield niet van warmte. Nooit gehouden ook. Hij kon zich nog wel herineren dat zijn ouders hem een trip naar Razen hadden aangeboden. Hij dit aanbod dan ook afgeslagen. Nooit of te nimmer zou hij naar Razen gaan. Hetzelfde gold voor Nova trouwens. Al was hij er wel 1 keer eerder geweest. Vroeger toen hij nog klein was, en niets te zeggen had. Het was ook gelijk de laatste keer dat hij ooit op een andere planeet was geweest.
Hij ging zitten, hij gebruikte een boom als ruggensteun. Hij deed zijn handen achter zijn hoofd. ''Je lijkt mee een pientere, iets wat ik niet van anderen kan zeggen.'' Jake sloot zijn ogen weer. "Dat heeft u inderdaad goed gezien. Ik hou niet van al die lawaaierige mensen.." Hij keek naar 2 jonge leerlingen die elkaar lachend achter na zeten. Eentje struikelde. Het was degene die de andere achter na zeet. De andere leerling keek om, liep naar degene die gevallen was, en hielp hem overeind. Nog steeds lachend. "Hmph" Hij keek weer naar Ghirahim. Zijn huid leek donkerder dan deze eigenlijk was in de schaduw.
Zou Ghirahim Savador kennen? Vast. Of tenminste 1 keer hebben gezien. Hij vroeg zich af wat Ghirahim van Savador wist. Hij kon het vragen. Hij verwachtte weliswaar niet veel nuttige informatie, maar hij beloot het toch maar te vragen, voor het geval dat. "Master Savador..ik heb hem zelf nooit gezien. Kunt u mij iets vertellen over hem?" De naam klonk mannelijk, dus grote kans was het een man.

Jake ging zitten met een boom als ruggenstuin. "Dat heeft u inderdaad goed gezien. Ik hou niet van al die lawaaierige mensen.." Hij keek naar 2 jonge leerlingen die elkaar lachend achter na zeten. Eentje struikelde. Het was degene die de andere achter na zeet. De andere leerling keek om, liep naar degene die gevallen was, en hielp hem overeind. Nog steeds lachend. "Hmph" Hij keek weer naar Ghirahim. Die had smalend zitten lachen om het pijnlijke gezicht van de gevallen persoon. "Master Savador..ik heb hem zelf nooit gezien. Kunt u mij iets vertellen over hem?" Ghirahim kon dat wel. Hij had hem niet vaak gezien maar hij had zo zijn trucjes. ''Hij is de hoofdmeester van deze school. Ook een shadraan geloof ik. Al bevalt me zijn omgang met de leerlingen niet.'' Dat laatste was iets meer naar zichzelf. ''Hij is een harde geloof ik, manieren heeft hij in ieder geval.'' iets vertellen over anderen was geen probleem, over zichzelf was hij veel geslotener. Zo min mogelijk mochten anderen van hem weten, anders werd het te gevaarlijk die personen te laten leven. Hij vermoorden soms mensen voor de lol maar die hadden geen relaties met de buitenwereld. Een kind vermoorden was makkelijk genoeg maar om er onderuit te komen, daar had hij meer voor nodig.

''Hij is de hoofdmeester van deze school. Ook een Shadraan geloof ik. Al bevalt me zijn omgang met de leerlingen niet. Hij is een harde geloof ik, manieren heeft hij in ieder geval.'' Jake knikte. Zoals hij al had verwacht. Niet veel nuttige informatie. Maar een harde man met manieren hmn.. als dit kolpte, zou hij het goed met Savador kunnen vinden. Ook dat hij een mede-Shadraan was, maakte al aardig wat verschil. Het was eventjes stil. Er woei een zacht briesje. Hij keek nog steeds naar Ghirahim. Ghirahim zag er een beetje uit als een reiziger vond hij. Iemand die een verhaal achter zich heeft schuilen. Maar daar kwam bij, iedereen heeft zijn eigen verhaal te vertellen bedacht Jake. Hij zou zijn huid eigenlijk die kleur hebben gekregen? Zou het soms van de duistere magie gekomen zijn? Jake wist dat duistere magie je lichaam kon veranderen en soms ook je persoonlijkheid. Hij moest toegeven, vroeger was hij iets anders dan nu. Vroeger was hij veel..softer...ja zo kon je het wel noemen. Zou de duistere magie zijn brein toch maar een beetje hebben aangetast? Jake verwierp de gedachte snel. Dat was zijn enige angst. Geen controle meer hebben over zijn lichaam..en uiteindelijk iemand vermoorden. Oke, nou had hij wel een paar keer een vogel of een konijn vermoord, maar hij zou nooit een mens vermoorden. Hij kon er wel tegen als iemand anders een mens vermoordde, sterker nog, hij genoot ervan. Maar zelf iemand vermoorden..nee dat nooit. Misschien was dat wel zijn goeie kant in hem.
"Kunt u me wat vertellen over uw zelf?" Hij was erg geïntreseerd in wat Ghirahim hierop te zeggen had. Ghirahim leek hem nou niet echt een persoon die echt veel over zich losliet..Een mysterieuze reiziger...

Jake leek tevreden met wat hij kon weten. Hij knikte. De wind waaide zachtjes, het was buiten de schaduw vreselijk warm. Jake leek hem te onderzoeken, hem interessant te vinden. Als hij vragen ging stellen, moest hij oppassen. Verdraaid, daar had je het al: "Kunt u me wat vertellen over uw zelf?" Ghirahim balde onmerkbaar zijn vuisten en een wenkbrauw ging omhoog. Hij keek Jake even doordringend aan om zo de boodschap over te brengen dat dat geen goed vraag was. Toen besloot hij even te lachen. ''Mijn verleden, heden en toekomst zijn geen informatie voor anderen. Uit veiligheid waarvan het niet nodig is voor jou te weten waarvoor. Echter kan ik wel vertellen waarom ik deze huidskleur heb.'' Zei hij flauwtjes grijnzend. Hij had Jake er al naar zien kijken. ''Het zit in mijn familie, een beetje overdreven vertoning van ''blauw bloed''. Eeuwen geleden heeft een voorouder van mij een goedje in zijn huid geplaatst dat er niet meer uit ging. Door magie werd het erfelijk.'' Hij zweeg weer, meer kon hij niet vertellen.

(le flut, ik ben momenteel een beetje dood)

Hij zag dat Ghirahim zijn vuisten balden. Blijkbaar had hij een gevoelige snaar geraakt. Hoe leuk. Hij zag dat Ghirahim hem een doordringende, bijna waarschuwende blik gaf. Het deed hem niets. Toen lachte Ghirahim even. ''Mijn verleden, heden en toekomst zijn geen informatie voor anderen. Uit veiligheid waarvan het niet nodig is voor jou te weten waarvoor." Zijn vermoedens over hem waren hierbij bevestigd. Ach hij hoefde het toch niet per se te weten."Echter kan ik wel vertellen waarom ik deze huidskleur heb.'' Hij grijnsde flauwtjes. ''Het zit in mijn familie, een beetje overdreven vertoning van ''blauw bloed''. Eeuwen geleden heeft een voorouder van mij een goedje in zijn huid geplaatst dat er niet meer uit ging. Door magie werd het erfelijk.'' Jake knikte. Alweer was een vermoeden bevestigd.
Interessant wat duistere magie allemaal kan doen...misschien was dat ook wel de reden waarom hij duistere magie zo interessant vond. Het deed vreemde dingen met mensen...dat maakte het dus ook de gevaarlijkste van alle magische elementen.
Hij herinnerde zich de eerste keer dat hij met magie geconfronteerd werd.Toen hij klein was, had Jake gezien hoe het gebruikt werd door de politie om een dader tijdelijk te verlammen. Toen wist hij dat hij ook duistere magie wou gebruiken.
Hij had het nu al aardig onder de knie. Hij kon dodelijke stralen afvuren, kleine dingen verlammen, kleine stralen magie afbuigen, dat soort dingen. Daar kwam bij, hij kon al bijna voor een paar seconden iemands brein overnemen, maar hij was ermee gestopt, omdat hij bang was dat duistere magie op deze manier ook zijn brein zou overnemen, nadat hij geprobeerd had in zijn jonge jaren, het brein van een klant in de winkel van zijn vader over te nemen, maar dit mislukte. Hij was 3 weken daarna ongelooflijk ziek geworden. Na deze periode, zeiden mensen dat hij was veranderd..meer..gemener. Nu nog steeds. Dat zou wel het blijvende effect zijn geweest van die mislukte poging.
"Duistere magie...het is een wonderbaarlijk iets...maar ook gevaarlijk.." zei hij in zichzelf, eventjes vergetend dat Ghirahim hier ook nog was.

Jake knikte nadat hij klaar was. Ghirahim was opeens een stuk minder in zijn humeur. Vragen, de enige dingen die hij werkelijk wilde vermijden. Hoemeer je van iemand wist, hoe zwakker die persoon was. Jake leek in gedachten verzonken en stelde geen vragen meer. Ook Ghirahim zakte terug in de flarden van zijn verleden. Zijn moeder die hem altijd had geleerd hoe sterk Shadranen zijn, hoe zwak de anderen rassen waren en van de zwarte magie die hoorde te heersen. Als een spons had hij dat in zich opgenomen. En dan zijn vader die hem meenam naar de landerijen die van hen waren. Dat was nu allemaal van hem maar hij was al een tijd niet thuis geweest. Hij was erg rijk, dat was vrij bekend. Twee huizen en veel land. Allemaal geërfd. Zijn oom had zijn intrek in een van hen genomen, op zijn oude dag wilde hij in stijl leven. Ghirahim had er niet veel mee in te brengen gehad, hij was per slot van de rekening vijf jaar weg geweest. Hij was blij met de gedachten dat werkelijk niemand wist waar hij was geweest al die tijd. "Duistere magie...het is een wonderbaarlijk iets...maar ook gevaarlijk.." Hoorde hij Jake zeggen, iets meer tegen zichzelf. Ghirahim's dunne lippen krulden om in een gemene grijns. ''Dat kan, het is nuttig en zeer krachtig. Bloedlink voor mensen die het niet in de hand kunnen houden. '' Hij wist dat het Jake niet veel zou doen maar dan wist hij in ieder geval wat hijzelf ervan vond. Hij kon het wel, heel gemakkelijk.

''Dat kan, het is nuttig en zeer krachtig. Bloedlink voor mensen die het niet in de hand kunnen houden.'' Jake keek weer naar Ghirahim. De man had hem gehoord. Ook leek hij wat minder in zijn humeur na die vraag van Jake. Niet verder op ingaan dus. Hij sloot zijn ogen weer, en glimlachte."Daar geef ik u helemaal gelijk in Master Ghirahim, ik ben dan ook van mening dat alleen mensen die veel kennis en discipline de mogelijkheid beschikken deze krachten onder controle te krijgen." Jake was van mening dat iedere planeet zich aan zijn eigen magie moest houden. Niet van dat 'Alle magie is vrij om geleerd te worden aan alle planeetrassen.' Nee. Als je een Raziaan was, moest je alleen vuurmagie kennen, als Novaan alleen licht, als Cassiaan water, als Erdser Aarde, als Greniaan woud, als Pufoon Lucht en als Shadraan Duister. Als je dan ook 2 verschillende Elementen tegelijk beoefende, mocht Jake die persoon al gelijk wat minder. Dit kwam natuurlijk ook door zijn Shadraanse bloed, want op Shadra hielden mensen van traditie, en dus ook dat iedere planeet zich aan zijn magiesoort moest houden. Ook was het hem opgevallen dat hij Ghirahim Master had genoemd. Ghirahim mocht dan wel een stagiaire zijn, hij was en bleef hoger in rang dan hem. Jake hield van beleefdheid. Deze beleefdheid was ook gemeend. Hij had respect gekregen voor deze man. Daar moest normaal veel voor gebeuren, om Jake's respect te krijgen. Waren er maar meer mensen zoals hij...dan zou de wereld er een stuk beter hebben uit gezien...nee hij moest niet doorslaan hierin. De respect die hij had was dan wel eerbiedig, maar het was eerder, genoegen. Respectvol genoegen. Genoegen dat hij zo'n man was tegengekomen. Dat er nog steeds van dit soort mensen waren. Hij durfde dan ook al wat meer zijn mond open te doen.

"Daar geef ik u helemaal gelijk in Master Ghirahim, ik ben dan ook van mening dat alleen mensen die veel kennis en discipline de mogelijkheid beschikken deze krachten onder controle te krijgen." Ghirahim trok een wenkbrauw omhoog, ''Master''? Dat had hij nog niemand tegen hem horen zeggen, met de simpele reden dat hij dat niet was. Toch stond dit joch hem wel aan, hij was beleefd. Als er meer van dit soort kinderen waren, zag de school er een stuk verbeterd uit. Bij dat schoolhoofd zat beslist een steekje los. Smerige, luie kinderen; dat was het merendeel van de leerlingen. Ghirahim walgde ervan. Als hij geen informatie hier kon krijgen had hij nooit het stagairewerk op zich genomen. Dan had hij nooit zijn heerlijke leventje opgegeven voor dit. ''Vertel mij eens, wat kan ik van de meeste kinderen van jou afdeling verwachten?'' hij wilde zijn theorie bevestigen, Shadra, de grootste planeet van allemaal.

(derp, ik heb geen inspi meer voor dit topic)
(sorry voor kort en laatheid)

PROFILE MAGICIAN

» Aanmelding: face to face gesprekken
» A new face
» My face in the crowd...
» Old news, new face..
» A new face to remember.

Another new face

Another new face

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen