||Jason Rasmussen||

||Jason Rasmussen||

.Passport.

Naam.: Jason Rasmussen
Roepnaam.: Jason
Bijnaam.: J.
Geslacht.: Male
Planeet.: NovaxPuffoon
Magie.: LightxAir
Leeftijd.: 17 jaar
Ouders.: Erik Rasmussen x Aesa Rasmussen
Broers&Zussen.: Hiroto Kyomasa & Akiko Viktoria Rasmussen
Dierlijke vorm.: Konijn
Oriëntatie.: Bisexueel
Partner.: ~Only Place For One
Quote.:

.Uiterlijk.

Haarkleur.: Blond
Haarstijl.: Piekerig, kort
Oogkleur.: Lichtgeelachtig
Lengte.: 1.80m
Gewicht.: 79.3 kg

.Innerlijk.

Geschiedenis
Le Beginning.:
Eerst was het nogal leeg en stil in het huis op Nova, waar Erik en Aesa Rasmussen woonden. Jason had er niet zoveel last van, hij merkte als peuter alleen dat hij vooral zichzelf moest vermaken en dat er niemand anders was. Af en toe speelden zijn ouders wel met hem, maar soms was daar simpelweg geen tijd voor en moest hij zelf maar iets opzoeken. Hij speelde wel eens met kinderen uit de buurt maar die moesten altijd heel snel weer weg: kortom, hij voelde zich in vlagen alleen. Niet dat zulke jonge kinderen daar echt last van hebben, en gelukkig kwam er al snel verandering in: toen hij drie jaar was, werd zijn zusje Akiko geboren. In het begin was ze nog heel klein en breekbaar, kon hij nog niet met haar spelen, maar toen ze allebei ouder werden had hij het altijd gezellig met haar. Ze deden heel veel dingen samen, van die echte kinderdingen: een eigen taaltje ontwikkelen, wat eigenlijk vooral gebrabbel was, hele alsof-verhalen verzinnen en daar zelf een grote rol in spelen, dingen verstoppen en ze niet meer terug kunnen vinden. Allerlei spelletjes deden ze samen, hij vond het geweldig dat er eindelijk iemand was waarmee hij het goed kon vinden, waar hij de hele dag door mee kon spelen en die nooit weg hoefde. Als kind was Jason al bang voor prikken en dergelijke, dus was hij ook doodsbang voor de dokter. Dat ongemakkelijke gevoel is nooit weggegaan.

Turn Around.:
Hij had het naar zijn zin en eigenlijk is er dan altijd de wens, dat zo’n moment nooit voorbijgaat. Dat moment kwam jammer genoeg wel en hoewel hij het al een beetje aan had kunnen zien komen, kwam het nog steeds hard aan. Steeds meer ruzies tussen hun ouders; hij probeerde het te negeren in de hoop dat, als hij het niet zag, zijn ouders niet zouden ruziën. En misschien ook niet zouden scheiden. Jason heeft zichzelf echter nooit de schuld gegeven van de scheiding van zijn ouders. Maar dat betekende niet dat hij het er niet moeilijk mee had. Die dag dat hij zijn koffers moest pakken, dat hij zich om moest draaien om naar Akiko te zwaaien en daarna de auto in te stappen en om te kijken tot de auto de hoek omdraaide en het huis uit zicht verdween. Hij was elf toen dat gebeurde, de verandering gebeurde net in het laatste jaar van zijn basisschoolperiode. Op school zag hij Akiko nog wel eens, waar hij haar vaak op probeerde te zoeken, maar zijn moeder heeft hij niet meer gezien. Niets geen sprake van een weekendregeling of andere manieren om hem Akiko en Aesa vaker te laten zien, hij zag alleen zijn vader, met wie hij het gelukkig wel goed kon vinden, maar hoe ouder hij werd hoe vaker ze meningsverschillen hadden over het zien van de andere helft van het gezin. Hij raakte Akiko steeds meer uit het oog, wist van zijn moeder maar net dat ze zich niet goed voelde en af en toe wel eens los ging met drank en medicijnen, maar niet dat dit erg was. Akiko had beloofd dat ze de Kindertelefoon zou bellen als het misging en dat was nog niet gebeurd, dus zo erg kon het toch niet zijn? Op school had hij het er niet vaak over, maakte liever plezier met zijn vrienden in plaats van dat hij de hele tijd verdrietig liep te zijn. Hij begon voorzichtig met skaten, wat hem best wel wat verwondingen opleverde omdat er nu niet echt goed in was, hoewel hij dat door veel oefenen wel werd. De dokter zag hij dus best vaak, wat hij helemaal niet wilde. Die ene keer dat hij wat gebroken had en langer dan een halfuurtje bij dokters moest zijn was een hel voor Jason, die helemaal niet van naalden houdt. In de tijden dat hij niet kon skaten vanwege verwondingen zat hij veel achter de computer, begon te leren hoe je met computers om moest gaan en dan vooral op het gebied van hacken toonde hij veel interesse en merkbaar iets meer talent dan voor skaten. Het bleef wel een secundaire hobby.

Far Apart.:
Toen kwam die dag, dat moment dat hij naar de middelbare school zou gaan. Weg van Nova, weg van een oude, vertrouwde omgeving en op naar Starshine Academy. Hij nam aan dat alles goed ging met Akiko en vertrok met een gerust hart, vroeg niet één keer naar haar; waar hij zich nu erg schuldig over voelt. Hij wilde gewoon met een schone lei beginnen, goed zijn best doen op school en iedere dag in zijn vrije tijd doen waar hij zin in had. Met skaten is hij verder gegaan en hij heeft zichzelf ook tot op zekere hoogte leren hacken. Vroeger was het nog uitproberen, nu probeerde hij ook echt beter te worden; meer voor de lol dan om echt dingen te veranderen. Hij heeft niet de intentie om andere mensen voor gek te zetten door dingen te veranderen.
In de tijd dat hij Akiko niet meer zag, leerde hij een nieuw familielid kennen: Hiroto, zijn stiefbroer. Zijn vader had namelijk ook een relatie gehad met een andere vrouw, waar Jason helemaal niets van geweten had. De jongen is even oud als hij, maar heeft een best wel andere persoonlijkheid. Desondanks - omdat Jason toch niet meer zulke warme gevoelens naar zijn moeder toe had - kon hij het best goed met Hiroto vinden en accepteerde hij hem snel als familie.
Het bericht kwam onverwacht. Erik had Akiko weggehaald van Aesa, die blijkbaar zwaar onder de antidepressivia zat en ook nog eens ernstig aan de drank was: Akiko was nu bij hen thuis. Dat nieuws schokte Jason heel erg; had hij zijn zusje al die tijd in die walgelijke toestand laten verkeren, zonder ook maar naar haar te informeren of eens langs te komen? En hij had vroeger nog wel bedacht dat, aangezien hij groter was, hij haar moest beschermen! Hij kon niet zomaar weg van school maar probeerde haar toch op te zoeken in de vakantie. Eigenlijk had hij toen willen zeggen dat ze geen haar veranderd was, maar hij schaamde zichzelf erom dat hij haar niet helemaal meer kon herinneren. Het meisje leek het hem niet kwalijk te nemen en hij besloot nog beter op haar te gaan letten. Na een jaar of iets minder kwam Akiko eindelijk naar Starshine, zodat hij haar eindelijk weer langer dan een weekendje kon zien. Nadat er zoveel jaren overheen gegaan waren, heeft hij besloten haar niet zomaar weer iets te laten overkomen.

Persoonlijkheid.:
Jason is niet echt de persoon met de topprestaties of met het hoogste IQ die je tegen zult komen op school, maar dat maakt hem geen onaardige persoon. Over het algemeen kan hij gezien worden als nogal self-centered, hij doet graag wat hij zelf wil en denkt eerst aan zichzelf en daarna pas aan wat dat voor anderen kan betekenen. Als het nadelig is voor een ander is dat echter omdat hij er simpelweg niet aan gedacht heeft en voelt hij zich vrij snel schuldig; Jason is een persoon die ontzettend bezorgd kan zijn, beschermend. Vooral tegenover Akiko heeft hij het idee dat hij een schuld recht moet zetten. Dat hij dat idee ook echt in het werk stelt heeft te maken met zijn serieuze persoonlijkheid. Hoewel hij wel lol maakt en ontspanning neemt, is hij in staat zich helemaal in te zetten voor iets wat hij wil of waar hij belangen in ziet. Net zoals het moeizaam leren skaten; hij wist dat je met oefening meer kon bereiken dan met af en toe proberen, dus heeft hij er heel veel tijd en aandacht in gestopt. Omdat hij fatsoenlijk wil presteren op school maakt hij meestal zijn huiswerk en probeert hij goed te leren. Hij is geen wonderkind wat anders toch over zou gaan, al zou dat wel zo gemakkelijk zijn. Als iets hem niet interesseert of nuttig lijkt, aan de andere kant, is hij heel snel afgeleid en raakt hij de draad bijna meteen kwijt. Zijn gedachten springen ergens anders naartoe en je ziet in zijn ogen een soort glazige blik verschijnen, wat je al waarschuwt dat hij je niet meer volgt. Hij probeert gesprekken echter meestal wel uit te houden, omdat hij andere mensen niet onnodig wil kwetsen.
Hij is dol op skaten en hacken, wat hem zowel een binnen- als buitenpersoon maakt. Van uitgaan is hij niet zo gek, maar met vrienden rondhangen is voor Jason een perfecte spendering van tijd. Bang is hij voor dokters en in het verlengde daarvan doet hij vaak ook voorzichtig, omdat hij met verwondingen toch naar de dokter zou moeten. Over het algemeen loopt hij met een lach rond en probeert hij zo vrolijk mogelijk te doen, samen met zijn pogingen om óf bij Akiko in de buurt te zijn óf te weten waar ze uithangt. Zijn beschermendheid kan soms verstikkend werken, maar zelf realiseert hij dat niet echt.

.Extra.

*Faceclaim – Kise Ryouta [Kuruko no Basket]
*Zijn dierlijke vorm is een konijn met een geelachtige vacht en een witte staart
*Vroeger had hij een konijn dat hij Cuddles noemde, maar dat is al een tijdje terug overleden