Locked up

Met haar ogen op een boek gericht dat ze net uit de bibliotheek had geleend, had Mao rond de school heen gelopen. Ze vermoedde dat ze ergens naartoe liep, maar uiteindelijk bleek dat niet het geval. Totaal verdiept in 'Het leven van de doden', liep Mao doelloos rond. (Nu ja, doelloos... ze leerde meer en meer bij iedere stap die ze zette). Ze had pas door dat er een einde kwam aan haar gelees, toen ze bijna tegen een deur botste. De ruiten waren vies, wat het moeilijk maakte om er goed doorheen te kijken.
Toe Mao haar vinger langs de ruit liet glijden, liet ze een spoor na op het venster. Met een gevoel van walging keek ze naar haar vinger, die ze daarna veegde aan haar rok. Met één hand klapte ze het boek dicht, en plaatste ze het in de rugzak die ze op één schouder droeg.
Een kijkje binnenin nemen zou geen kwaad doen. Nieuwsgierig gaf ze een trap tegen de deur (zodat ze hem niet meer moest aanraken), waarna de deur krakend openging. Een muffe geur drong haar neus binnen. Ze kon nog net een "Ew," binnenhouden toen ze naar binnen staarde.
Het was net een kas! Gevuld met bloemen en planten en ongelooflijk warm. Mao was niet echt het type dat van planten hield, dus was ze van plan om rechtsomkeer te maken. Maar toen ze - met afschuw - de deurknop wou vastpakken, vloog de deur vanzelf dicht. Hoe hard ze ook trok, ze kreeg de deur niet meer open.
Vurig hoopte ze dat ze hier niet alleen was. Zo alleen in een plantenkas was niet echt gezellig.

Gast PROFILE MAGICIAN

In de kas, helemaal aan de andere kant waar Mao was, stond Viktor. Hij stond bij een plant een donkerblauw kleurige vloeistof af te tappen. Zo af en toe flitste zijn ogen even fel op als hij zich iets moest herinneren van het boek dat hij via zijn gedachte gekopieerd had en in zijn hoofd had zitten tot op de letter. Savador had hem niet eens doorgehad. Viktor deed de vloeistof in een klein glazen flesje dat aan een koord hing. Hij deed het dopje erop, deed de ketting om en verborg het flesje onder zijn kleding. Hij keek even rustig op toen hij geluiden hoorde van iemand die de deur kennelijk niet open kreeg.

Er viel niks aan te doen. De deur was in het slot gevallen en niet te openen langs de binnenkant. Echt zin om haar hulpjes uit de dodenwereld op te roepen had ze niet, dus besloot ze maar een rondje te lopen in de kassen. Terwijl ze zich een weg baande tussen de planten, hoorde ze geritsel. Mao spitste haar oren en liep recht op het geluid af. Ergens tussen een paar tropisch uitziende bloemen stond een jongen. Hij zag er voldaan uit. Alsof hij net klaar was met iets dat al lang gepland was. Veel kon het haar niet schelen, maar de jongen zag er interessant uit. Met een scheve glimlach keek Mao naar zijn groene ogen.

"Wat voer jij voor snode plannen uit?" vroeg ze nieuwsgierig.

Gast PROFILE MAGICIAN

(Groen eigenlijk maar goed)

Viktor had zijn aandacht weer op de plant gericht en had de spullen die hij had gebruikt snel opgeruimd toen hij voetstappen zijn kant op hoorde komen. Zijn gifgroene slangachtige blik richtte zich om de spreker toen hij een stem hoorde. ''Plannen die ik niet aan de neus van een wildvreemde ga hangen'' zei Viktor kalm tegen het meisje. Hij kende haar immers niet. Waarom zou hij vertellen wat hij aan het doen was?

Ach, ach. Natuurlijk. Wat had ze dan verwacht. Al de mensen op deze school waren zo geheimzinnig en bezorgd. Zag ze er dan echt zo bedreigend uit? Roddelen stond haar niet aan, en ze bemoeide zich niet snel met mensen - tenzij ze zich dood verveelde en op zoek was naar wat spannends. En omdat ze nu toch niks anders te doen had,...

"Mao," zei ze, met een tevreden glimlach. "Daar. Nu ken je me."

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor grijnsde even kort. Een volhoudertje dus. ''Viktor'' stelde hij zichzelf daarna eerst beleefd voor. ''Ach ja, wat zou het ook voor kwaad kunnen. Ik kan je wel iets vertellen'' vervolgde hij daarna. Hij verveelde zich inmiddels toch. Eigenlijk had hij les maar van Viktor mocht die Master Kale barsten. Alleen de lessen die hem interesant genoeg leken vond Viktor het waard om bij te wonen. ''Ik bestudeer het gif van deze plant'' zei hij daarna kalm met zijn blik gericht op de plant waar hij net de donkerblauwe vloeistof van had afgetapd.

De iets die hij had gebruikt in z'n antwoord deden Mao vermoeden dat er meer achter zat. Observatie was een talent. Als je het kon gebruiken, ten minste.
Mao's ogen gleden naar de plant waar Viktor voor stond. Het was een grote plant met kleine blauwe bloemetjes. De dikke bladeren beschermden de bloemen van mogelijk gevaar. Hij zag er niet prettig uit om aan te raken.

"Gif, heh? Gaan we iemand vergiftigen?"

Persoonlijk vond Mao gif maar laf. Het klonk vrouwelijk en afstandelijk. Als er dan toch iets moest gebeuren, dan kon het beter met de hele mikmak zijn. Identiteitsonthulling en alles wat erbij hoorde.

Gast PROFILE MAGICIAN

''Nee'' sprak Viktor kort. Hij vond gif eigenlijk maar waardeloos. Je kon er heel makkelijk achterkomen of iets vergiftigd was en dan had je er geen nut meer van. Maar om sommige bezweringen op te heffen kon gif van cruciaal belang zijn. Viktor had ook maar genoeg voor een persoon meegenomen. Hij had er hele andere plannen mee dan aan iemand anders te geven. Daar was het gif hem iets te waardevol voor.

"Dus we zijn bedreven in woudmagie..." zei een kalme en vriendelijke stem. Norwood stond achter de twee. Maar ook hem was het niet ontgaan dat het niet zomaar was om iets er van te leren. Hij glimlachte vriendelijk en keek even naar het meisje. "Dat is een van de weinige Shadranen die bedreven is in het bestuderen van gif..." zei hij tegen Viktor. Hij glimlachte en keek hem aan. Hij stond stil en keek even naar het plant waar hij het vandaan had. Even werden zijn ogen groter. Het gif daarvan werd vaker gebruikt door shadranen voor spreuken. Maar welke spreuk zou hij het voor nodig hebben. Hij keek weer met een kalme blik naar Viktor en glimlachte vriendelijk.

Een 'Nee'. Die had ze al verwacht. Maar als hij gewoon 'Ja' had geantwoord, had hij makkelijk haar nieuwsgierigheid kunnen bedwingen - en zo de vragen vermeden. Nu dat het echter te laat was, vroeg Mao vrolijk door.

Ze wou net een: "En uh... waarvoor dan wel?" loslaten, toen een leraar binnenkwam.

Had hij de deur geopend? Of stond hij hier al? Mao kwam wat dichterbij, tot ze tegen bij planken waar bloemen en planten op geschikt stonden - onder andere die ene plant waar Viktor mee had gerommeld - kwam. Daar leunde ze tegen de stapel en keek Viktor met vragende ogen aan. Ze was niet van plan om weg te gaan voor een tip van sluier was opgeheven. Haar ooit interessante boek leek steeds in belang te dalen tegenover deze jongen. Hoewel de aanwezigheid van de leraar vast roet in het eten kwam gooien.

Moest hij niet lesgeven of zo?

Norwood keek even op toen hij iets hoorde. Hij liep even naar een bosje en ging door zijn knieën. "Ah zo..." zei hij en liep naar de deur van de kas. Hij probeerde hem te openen. De plant had inderdaad gelijk. Hij vormde met wat hout een sleutel en deed hem in het slot. Langzaam draaide hij het slot open en deed de deur open. Hij draaide zich naar de twee. Daarna liep hij tussen een paar planten door en leek met een van de planten te praten. Hij vertrouwde die viktor niet helemaal. Maar dat kon aan hem liggen.

Gast PROFILE MAGICIAN

Viktor keek om toen hij een stem hoorde en keek recht in de ogen van Master Norwood. Tegen Mao had hij misschien wat willen zeggen maar bij een leraar klapte hij dicht. Hij voelde het flesje gif onder zijn kleding op zijn huid branden. Alsof het voor iedereen zichtbaar was. ''Ik denk dat ik maar weer ga'' sprak Viktor kalm. Hij liep naar de uitgang van de kassen en draaide zich daar nog even om. ''Tot ziens Mao, Master'' Daarna liep hij weg.

Geïrriteerd keek Mao toe hoe Viktor de deuren probleemloos uitliep. Nu was ze nog niks te weten gekomen! Ze nam het gesprek nog een laatste keer in zich op, om er zeker van te zijn het niet te vergeten. De volgende keer dat ze hem zag - zou ze weten waarover dat geniepig gedoe ging.

Nu dat de deur open was gemaakt door de Master, hield niks Mao tegen om weg te lopen. En toch... Als ze hier nu toch was, kon ze evengoed eens een kijkje nemen, nee?

Uit haar rugzak haalde ze het boek dat ze daarnet opgeborgen had, en bladerde terug naar één van de eerste hoofdstukken. Ze wist zeker dat ze iets gelezen had over een dodenplant. Een bloem die alleen in het dodenrijk bloeide en zo lelijk was als de pest. Zijn kracht was echter uitmuntend en zou Mao erg veel helpen bij haar onderzoek naar het dodenrijk. Een onderwerp dat haar uitermate boeide.
Met het boek opengeslagen op de juiste pagina, liep ze door de planten en bloemen door, zoekend naar een bloem die er op leek. Onmogelijk, dacht Mao nog, maar misschien werd hij door de school wel ergens verborgen.

Toen ze op de Master stootte, stopte ze. Ze liep recht op hem af, en tikte hem vriendelijk op de schouder.

"Sorry," mompelde ze verontschuldigend, "Maar is deze bloem u bekend?"

Norwood zat een plant te verzorgen nadat hij had gezien dat Viktor weg was gelopen. Hij glimlachte licht toen de plant hem bedankte en keek op toen er iets op zijn schouder tikte. Hij draaide zich om en keek naar Mao. Hij hoorde haar veronschuldiging glimlachte vriendelijk. "Maakt niet uit. Hmm..." zei hij en keek naar het plaatje. "De dodenplant, die leeft in het dodenrijk. Ik acht de kans klein dat hij hier ergens zou zijn. Hij legde zijn hand op de boom en mompelde wat. Hij keek even naar Mao en het plant op de pagina die ze open had liggen. Daarna glimlachte hij. "Volgens mij hebben we beet..." zei hij. "Volg me maar..." zei hij en liep door de kassen. Hij keek even naar het donkerste deel in de kas en liep er recht naar toe. Daar stond hij ineens stil en glimlachte. "Deze is volgens mij de plant die je zoekt.." zei hij tegen haar en keek haar aan.

Ze had al gedacht dat de plant hier niet zo zijn. Haar vermoeden was zelf zo groot, dat de bevestiging niet eens een verrassing was. Ze wou haar boek toeslaan, toen ze de Master's ogen naar het plaatje zag staren. Zijn uitdrukking veranderde wat, waarna hij haar gebaarde hem te volgen. Mao's mond viel open van verbazing toen ze met grote ogen staarde naar de precieze replica van het plaatje in haar boek. Het kon toch niet! Hoe kon die plant hier in hemelsnaam groeien? Mao's hand reikte naar de plant, maar toen ze zo dichtbij was dat ze hem bijna kon raken, vielen de bloemblaadjes af en werden ze stof. Mao trok haar hand meteen terug. Ze had de plant amper aangeraakt, en nu stond er enkel een dikke, grijze wortel in een bloempot. Aan de onderkant van de pot was de plant zijn eigen leven gaan leiden. Hij had grote gaten in de bloempot veroorzaakt, waardoor zijn lange wortels pasten. Alsof hij eerst niet genoeg plaats had gehad.

"Verdomme," vloekte Mao toen ze zag de bloem verwelkte bij het minste contact. Ironisch. Een dodenplant. Hah!

Zodra ze haar hand weer naast zich had geplaatst, bloeiden er echter weer nieuwe bloemblaadjes. Geërgerd staarde Mao naar de plant. Deed hij het nu expres of zo? Wat een geniepige plant! Hoe zou ze dat aanpakken... het waren namelijk de bloemblaadjes die ze nodig had.

Norwood glimlachte om de reactie van Mao en keek haar aan. Hij merkte dat ze een bloemblad wilde hebben en keek haar aan. Toen de blad verbrijzelde nog voor ze hem aanraakte grinnikte hij. Dus deze plant wilde niet meewerken. Ze had kennelijk de bloemblaadjes nodig. Norwood boog zich dichter bij de plant en keek er naar. Zou je misschien een paar bladeren af willen staan...ze heeft het nodig... zei norwood met een vriendelijke vragende toon tegen de dodenplant. Toch zou het voor Mao niet meer klinken als geslis dat hij uitbracht. Er klonk een ander soort geslis. Dat meer leek op iets dat van een geest afkomstig was. Norwood glimlachte licht. Hij merkte dat er een bloemknop zich openklapte en er een tweede bloem vormde. Norwood plukte voorzichtig deze bloem en bood hem aan Mao aan. "Ik hoop dat je hier voldoende aan hebt..." zei hij tegen haar en glimlachte. De plant zag er weer net zo uit als in het begin zonder enig spoor van een tweede bloem die geplukt was.

Het gesis van de leerkracht had zo raar geklonken dat Mao's mond spontaan open was gevallen. Ze trok zelfs nog wijdere ogen toen de plant antwoordde. Waren de twee nu aan het communiceren? Mao probeerde te onderscheiden wat ze zeiden, maar het bleef een raadsel. Het enige wat ze opmerkte, was dat de bloem zich plotseling wat nederiger gedroeg. Hij klapte open en een tweede bloem kwam tevoorschijn. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, plukte de Master de bloem en reikte hij hem haar aan.

"Uh..." antwoordde Mao. "Ja. Vast..."

Overdonderd staarde ze nog een paar minuten naar de plant, waarna haar ogen steeds weer gleden naar degene in haar hand. Geen twijfel mogelijk, ze had echt de dodenplant in haar hand. Tevreden plaatste ze hem tussen de twee bladzijden in het boek, wat de plant zou opdrogen, na een tijdje.

"Danku," grijnsde Mao, "De mensen op deze school zullen me blijven verbazen."

Norwood merkte dat ze opkeek van wat hij deed. Hij glimlachte vriendelijk. "Mooi.." zei hij en merkte dat ze hem te drogen legde tussen het boek. Hij hoorde haar dank. "Geen dank...." zei hij. "Al moet ik jou ook bedanken..." zei hij. "Ik heb nog nooit dit soort in het echt gezien. Alleen van gehoord..." zei hij. "Ze groeien niet bepaald op gren..." zei hij met een vriendelijke toon. Hij keek naar haar en grinnikte. "Dat praten met planten kan iedereen leren. Je moet alleen wat meer bedreven zijn in woudmagie." zei hij met een glimlach.

"Bleh, woudmagie interesseert me niet zo." gaf Mao eerlijk toe, "Niet tenzij het me voordelen biedt met m'n zwarte magie."

Ze klapte het boek met een groot lawaai dicht en borg hem weer op in haar tas. Met een snelle zwier ritste ze hem dicht en zwaaide ze de tas op haar schouder. Haar handen trokken haar lange haren vanonder de rugzak vandaan, waardoor ze niet langer knel zaten.

Met een glimlach gooide ze haar hoofd naar achter en smeet ze haar hand in de lucht, half wuivend.

"Maar ik geloof dat ik maar eens ga," zei ze, "Nu dat die deur open is. Nog eens dankjewel voor de hulp!"

Uiteindelijk wist ze zonder veel te zoeken de deur te vinden, en sloot ze hem achter zich zonder om te kijken.

PROFILE MAGICIAN

» If I got locked away... [&SHIA]
» I feel locked up, not freed

Locked up

Locked up

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen