Looking.

Diva was uiterst voorzichtig naar de kerkers gegaan. Ze had goed om zich heen gekeken of niemand haar achtervolgde. Ze keek bij de deur van de kerkers nog een keer om en sloot toen de deur achter zich. Met snelle passen liep ze door de donkere, vochtige gang. Hoewel ze van het duister hield kwam ze hier liever niet. Ze liep door tot het achterste cellenblok. Daar keek ze voorzichtig bij sommige cellen naar binnen. Voor eentje bleef ze staan. ''Donovan?'' fluisterde ze zacht.

Donovan zat op een stenen bankje in zijn cel. Hij had de tijd dat hij hier was niet stilgezeten. Hij trainde zowel op lichaamelijk als magisch gebied. Toen hij voetstappen hoorde was hij gauw op de bank gaan zitten en deed net alsof hij lichamelijk en geestelijk gebroken was. Hij keek echter op toen hij Diva's vertrouwde stem hoorde. Hij stond op en liep naar de deur. Hij keek door de tralies op haar neer. ''Wat doe jij hier Diva?'' vroeg hij zachtjes aan haar.

''Eigenlijk zocht ik naar jou'' zei Diva zachtjes. Ze durfde Donovan niet recht in zijn ogen aan te kijken. Het voelde een beetje als haar schuld dat hij hier zat al wist ze niet goed waarom. Ze beet zachtjes op haar onderlip. ''Sorry dat je hier nu zit'' zei ze uiteindelijk maar. ''Ik wou dat ik iets voor je kon betekenen'' vervolgde ze nog zachter.

''Ach weet je. Het had erger gekund. Het is niet jouw schuld dat ik hier zit Diva'' zei Donovan kalm. Hij bleef Diva recht aankijken. Hij was verbaasd over hoe hun relatie tot elkaar zoveel veranderd was in de laatste tijd. Zijn haat was over gegaan op respect wegens Diva en Donovan dacht dat Diva ook zo over hem dacht. ''Misschien kun je Savador ompraten zodat hij me vrij laat. Hij luisterd eerder naar jou'' zei hij zacht.

Diva schudde licht haar hoofd terwijl ze naar de grond bleef kijken. ''Hij haat je Donovan. Als hij de kans had gehad dan had hij je al meer dan eens omgebracht. Ik kan niet zoveel doen'' zei ze zacht. Ze durfde Donovan eindelijk aan te kijken. Toen ze hem recht in zijn ogen keek zakte haar schouders een beetje naar beneden. ''Ik kan je ook niet zomaar vrijlaten. Dan wordt Savador razend op mij en dat is het laatste wat ik wil. Ik weet het niet meer Donovan. Ik wil jou graag helpen maar ik hou ook van Savador zodat ik hem niet dwars wil zitten'' zei ze.

Donovan knikte kort. Hij begreep ook wel dat Diva zoiets niet kon doen. ''Maar alstjeblieft. Praat met hem. Jij bent de enigste die hem een beetje rede kan aanpraten. Donovan pakte even Diva's hand vast. Zijn andere hand legde hij onder haar kin zodat ze haar blik niet van hem kon afwenden. ''Beloof me dat je met hem gaat praten'' zei hij zacht tegen haar. ''Alstjeblieft'' voegde hij er half fluisterend aan toe.

Diva keek Donovan zwijgend aan. Ze had de neiging om haar blik af te wenden maar dat lukte niet echt omdat Donovan zijn vingers onder haar kin hield. ''Oke, ik beloof het Donovan. Maar ik kan je niet verzekeren dat hij je ook daadwerkelijk vrij zal laten'' zei ze. Zelf had Diva er niet zoveel vertrouwen in. Maar ze zou toch met Savador praten, voor Donovan. Voorzichtig boog Diva zich naar voren. Het was ongemakkelijk maar het lukte haar om Donovan een kleine kus op zijn wang te geven. ''Zorg goed voor jezelf'' zei ze zacht. Daarna liep ze weg en liet voorzichtig zijn hand los.

Donovan liet Diva's hand met tegenzin weer los toen ze wegliep en keek haar na. Het was wel prettig om gezelschap te hebben van andere als je al een aantal dagen verlaten in een godvergeten cel zit. Hij zuchtte even zacht terwijl hij luisterde naar het wegstervende geluid van Diva's voetstappen. Hij ging even met zijn vingertoppen over de plek waar Diva hem een kus had gegeven.

PROFILE MAGICIAN