---

Tussen zijn bleke handen tikte hij een aantal documenten recht en schikte het stapeltje vervolgens op de hoek van zijn bureau. Zo. Netjes en overzichtelijk, precies zoals hem dat betaamde. Hij kon geen minuut rustig werken in die rommel. Vermoeid liet Savador zich iets naar achteren in zijn stoel zakken en streek zijn lange donkere lokken achter een schouder terwijl hij een halfvol wijnglas oppakte. Met gesloten ogen nipte hij even aan de rand voor hij het weer op de hoek van zijn bureau plaatste. In een kalme beweging legde hij zijn ene been over het andere en vouwde zijn handen tegen zijn onderbuik. Voldaan krulden zijn mondhoeken even lichtjes om. Ideaal, als alles al afgewerkt was en het weekend je tegemoet kwam. Beslist ideaal. Voor even geen taken en verplichtingen meer. Althans, voor zolang het mocht duren. Het was altijd de vraag of de serene rust niet ieder moment verstoord kon worden door onverwacht bezoek. Een nieuw aangemeldde leerling die net de hele reis vanaf haar of zijn thuisplaneet naar de school achter de boeg had, een collega of juist een leerling die een wat langere tijd op de school rondliep en zich van tevoren vast verontschuldigde voor de tijd die hij van de Hoofdmeester zou ontnemen. In zulke kwesties had hij het liefst dat het snel gebeurde: met twee banen had hij het maar druk. Daarbij was hij gedeeltelijk ook huisman en moest de zorg van zijn kinderen op zich nemen. Zomaar een willekeurige datum aan prikken in zijn agenda zat er niet bij. Kort gezegd was hij waarschijnlijk de meest drukke persoon aanwezig op de school, misschien zelfs nog drukker dan een Legendarische Magiër, en moest hij van tevoren altijd zijn tijd goed indelen. Zo eenvoudig was dat dus niet even altijd, maar ondanks de problemen die het hem later konden geven had hij het zich gewend gemaakt om zich aan te passen. Zolang het hem ook goed uit kwam, uiteraard. Savador zat met gesloten ogen achterover geleund in zijn fauteuil en doezelde bijna in tot hij weer terug naar de realisatie werd gebracht bij het plotselinge geklop op de deur. 'Binnen,' klonk zijn bittere stem door het vertrek. Dit was juist zo'n situatie waar hij niet al te vrolijk om was, maar waarin hij geneigd was zich aan te passen.

---

Eigenlijk voelde hij er helemaal niets voor om zijn rug weer te rechten en zich een zakelijkere houding aan te nemen. Het geklop op de deur kondigde een nieuwe taak om af te werken aan, en een nieuwe kans om weg te geven voor degene die erachter stond. Want mocht het een nieuw aangemeldde leerling zijn, dan lag het er maar net aan of die persoon over de juiste potentie beschikte om op zijn school toegelaten te mogen worden. Discipline, respect, verantwoordelijkheid. Dat waren de drie vereisten waar je als nieuwe leerling hier aan moest voldoen, en was het zijn taak om na te gaan of iemand die plaatsnam op de gastenstoel voor hem daar daadwerkelijk over beschikte. Daarbij was het ergerlijk om nooit zeker te zijn van de schaarse vrije tijd die hem tussendoor gegund werd, als drukke Hoofdmeester en leraar zijnde. Van het ene moment zat je nog ontspannen achterover in je stoel met een glas wijn, en het volgende moest je paraat staan voor alweer de volgende die aan je deur stond. Maar geen van alle nadelen gaf hem een goede reden om te stoppen met zijn dubbelbaan. Het verdiende uitstekend, inmiddels kon hij zich al trots rijk noemen en eigenlijk waren het enkel de opstandige jongeren die enige obstakels vormden onder zijn werk. Het uitschot dat op het begin nog zo vredelievend en heilig had geleken. Kalmpjes had Master Savador zijn wijnglas weggezet en vouwde langzaam zijn bleke handen tegen zijn onderbuik terwijl hij zijn toestemming aan de onverwachte gast gaf om binnen te mogen treden, in afwachting wat voor figuur hem nu weer lastig kwam vallen. De scherpe slangachtige ogen van de Hoofdmeester bleven strak gevestigd op de deur toen deze nogal schichtig openging. Een zwartharige jongen kwam binnen en richtte zich onmiddellijk tot hem, zoals dat hoorde. Bescheiden deed hij de deur achter zich dicht. Een Novaan. Met een diepe onvoldane frons kon Savador het al merken toen zijn persoonlijke werkruimte meteen gevuld leek te worden met een licht, misselijkmakend aura. Uiteraard dat het hem als Shadraan - een directe tegenpool van een Novaan - niet bepaald beviel. 'H-hallo,' klonken de eerste woorden van de jongen, een kleine begroeting, voorzichtig. Hij stopte vervolgens zijn handen in zijn zakken en staarde peinzend naar de grond, alsof hij zich bedacht wat hij hem allemaal ook al weer moest zeggen. Savador keek zwijgend als de dood toe, zijn smalle lippen stijf op elkaar geknepen en zijn starende blik onbeweeglijk. Een wederbegroeting kon er ook niet van af, maar waarom zou hij ook? 'S-sorry dat ik u stoor.' Een verontschuldiging deze keer, goh. 'Maar ik ben hier naartoe gestuurd, omdat..' In een langzame beweging legde Savador zijn onderarmen te rusten op de armleuningen, zijn aandacht nog in alle afwachting op de jongen gericht. Maar meer dan dat kreeg hij niet. Uit licht minachting trok hij een enkele wenkbrauw op, zonder zijn blik hierbij van de jongen af te scheuren. 'Jaaa?' vroeg hij op een norse, aanhoudende toon zonder daarbij een spier te bewegen. Het lichte vleugje sarcasme in zijn stem toonde aan dat hij hier niet voor zijn lol zat, en ook niet erg veel zin had om veel tijd te verdoen aan het wachten op een uitleg. De reden waarom de jongen hier nu voor zijn neus stond, en een duidelijke. Hij had het immers druk en kon helaas niet over van alles tegelijk worden ingelicht.

---

Meteen met de deur in huis vallen was in negen van de tien gevallen beter wanneer je naar het kantoor van het Schoolhoofd werd gestuurd. Kostbare tijd verliezen door het ergerlijke getreuzel van een leerling had hij niet graag. Maar dit joch leek schijnbaar te denken dat hij kon ruiken wat hij had geflikt. Spijtig voor hem kon hij dat niet en in een raadspelletje had hij ook geen zin, dus zou hij het toch echt zelf moeten beduiden. 'Ik ben hier omdat ik heb gespijbeld bij Licht magie,' luidde de reactie van de jongen. Kiba, als hij het zich goed herinnerde, want het joch zat ook in zijn mentorklas. Hij had het alleen niet zo op hem gehad. Niet specifiek om zijn gedrag of wat dan ook, maar enkel om de reden dat het een rasechte Novaan was. In zijn ogen was dat sowieso al een reden om terug te vallen in zijn strenge, en misschien vaak ook onterechte manier van handelen. Hij haatte het lichtvolk gewoon, kon er verder niets aan doen. De haat is er en was er altijd al geweest. Shadra en haar bevolking waren in vele opzichten zoveel beter. Het was een gewoonte om fier over zijn nationaliteit te spreken en de lichtvreters op hetzelfde moment diep de grond in te stampen, deels ook uit licht aangewakkerde jaloezie om wat Nova wel had en Shadra niet. 'Werkelijk,' stelde Savador de retorische vraag. 'Verbaast me niets.' Nonchalant en op een nogal spottende toon voegde hij het laatste eraan toe, want ondanks dat hij ongetwijfeld wel goed les kon geven zette hij zijn zinnen niet graag op de leraar lichtmagie. Master Sebastian. Het moest toch vreselijk zijn om als falende Novaan les te geven in het onzinnigste vak dat er bestond. Schandelijk, eigenlijk. 'En heb je daar - wellicht,' hij trok sceptisch zijn wenkbrauwen even op, 'een geldige verklaring voor?' Waarschijnlijk niet, maar goed. Althans; niet een verklaring die geldig genoeg was in zijn ogen. En tegen al zijn wensen in was het hem toch een soort van verplichting om alle smoesjes en excuses van zijn leerlingen aan te moeten horen.