Het was een mooie zonnige dag. Er waren vogels in de bomen te horen. Het park lag er even mooi bij als altijd. Op het grasveld waren spelende kinderen te zien. Verderop zat een oud stelletje te genieten van de zon. Het was dan weliswaar nog lente, het was warm. Op een bankje in de schaduw was een jongen te zien. Deze zat achterover geleund met zijn benen over elkaar voor zich uit te kijken. Hij was de laatste tijd steeds vaker buiten..Jake wist eigenlijk niet waarom. Hij het er blijkbaar gewoon zin in. Hij gooide zijn hoofd naar achteren en keek naar de takken van de boom. Heerlijkk die rust..eventjes weg van al die drukte die Starshine met zich mee bracht. Hij dacht aan het incidentje van een paar nachten geleden. Eigenlijk zat het hem nog steeds dwars..ach, het is het verleden..en in het verleden gebeuren nou eenmaal dingen die onvoorzien zijn. Hij keek weer voor zich. Zijn ogen leken donkerder in de schaduw. Hij...was veranderd..dat had hij zelf ook wel door. Het moest die Greniaanse magie zijn, dat kon niet anders. Maar waarom was deze zo sterk? Het was nota bene van een beginneling..argh..zijn hoofd deed pijn als hij erover nadacht. Om zijn gedachten af te leiden keek hij naar de kinderen die aan het spelen waren. Dwazen..die alleen maar aan spelen spelen en nog een spelen denken...geen discipline..Hij was niet zo toen hij zo oud was. Nee, toen hij zo oud was, las hij boeken, bestudeerde hij donkere magie, en werkte hij in de winkel van zijn vader. Nu hij er over nadacht. Hij had nog geen enkel zwendelpraktijkje op kunnen zetten in Starshine..waarom niet...hij voelde er eerlijk gezegd ook geen behoefte voor. Was het angst om gepakt te worden? Nee, die had hij vroeger niet. Maar wat dan wel...Hij kon het even niet zo gauw bedenken..zijn gedachten wouden niet meewerken. Wat deed hij hier eigenlijk? Nadenken over moeilijke dingen..hij moest gewoon genieten vand e rust vond hij. Hij keek nog steeds naar de spelende kinderen.

Op haar gemak wandelde Aerys de tuinen in. Het was lente en alle knoppen waren opengebarsten in prachtige bloemen. Het idee dat ze alle bloemen met één simpele spreuk kon vernietigen gaf Aerys een gevoel van macht, maar ze vond het zonde van de kleuren. Ze was hier immers niet om bloemen te vernietigen, maar om te oefenen met haar lichtmagie. Hoewel ze als Raziaan ongelooflijk sterk was met fire magic moest haar light magic nodig bijgeschaafd worden.
Een moment keek Aerys om zich heen, maar ze zag al snel een paar bloemen die nog niet helemaal goed waren uitgekomen. Ze liep dwars door een perk heen richting de roze pioenrozen en zakte door haar knieën terwijl ze er voor zorgde dat ze niet bovenop andere bloemen ging zitten. Rustig stak ze haar hand uit en mompelde een spreuk. Meestal deed ze dat niet, maar dit was de eerste keer dat ze deze spreuk gebruikte, dus voorzichtigheid was geboden. Direct spoot er een felle lichtstraal uit haar hand die een pioenroos uit elkaar liet spatten. "Shit," zei Aerys zachtjes. Ze moest echt voorzichtiger gaan doen. Haar kracht was meestal gebruikt voor vechttechnieken, niet voor dit soort precieze werkjes. Even haalde ze haar hand door haar blonde haren en probeerde het opnieuw, nu wat voorzichtiger. Langzaam opende de bloem zich terwijl de straal over haar bladeren scheen. Aerys lachte. Zo iets kleins was haar nog nooit gelukt. Ze wilde het nog een keer proberen, maar nu met wat meer bloemen. Terwijl ze de lichtstralen over de bloemen liet dansen klapten ze een voor een open, behalve een rode roos. Aerys had een hekel aan rode rozen, vooral als ze niet op haar spreuken reageerden. Boos trok ze de bloem uit de aarde, hoewel de doorns haar hand openscheurden en verbrandde het ding meteen. Daarna ging ze weer zitten en keek naar de bloemen die wel gelukt waren.


~ Hoop dat het nog kan, aangezien je dit al een tijdje geleden had gepost

Zijn ogen dwaalden af van de kinderen. Hij keek weer voor zich uit, glimlachte en sloot zijn ogen. Hij deed zijn armen over elkaar en zuchtte. Hij opende zijn ogen weer. Zijn ogen gingen nu over de verschillende perken. Deze perken zouden alle planeten van Kovomaka representeren. Hij kon het zich wel voorstellen, maar vond het toch een beetje raar.
Toen zag hij vanuit zijn ooghoek een fel licht komen uit een perk verderop. Zijn aandacht werd er meteen naar getrokken. Er was een meisje in het perkje te zien. Ze zat gehurkt te kijken naar iets. Ze had haar hand gestrekt naar de grond. Er was een kleine schroeiplek te zien. Het meisje mompelde iets. Jake moest glimlachen. Hij hield er altijd van om anderen fouten te zien maken. Goed, ze probeerde het opnieuw. Deze keer scheen het wel te lukken. De bloem ging open. Jake keek geamuseerd toe. Het was weliswaar lichtmagie, maar hij hield ervan om anderen te zien oefenen. Hij vond oefening en training 1 van de belangrijkste dingen voor een magician. Nu zag hij dat het meisje het nu ook probeerde met verschillende andere bloemen. Het lukte. Behalve eentje. Ze liep ernaar toe en trok deze uit de grond en verbrande deze. Jake trok zijn wenkbrauwen op. Een vuur/lichtmagie-gebruiker? Dit was geen Greniaan dat was zeker. Anders het zij wel de roos heel gelaten. Maar goed, ze was in staat dingen te vernietigen als deze ten koste gingen van de training. Ten minste, dat was zijn visie van haar. Hij stond op en liep naar het meisje toe. Hij klapte even een paar keer zacht in zijn handen. "Dat was een verbluffend staaltje magie, al heb ik het zelf niet op opbouwende magie. Je had me dan ook vooral toen je die roos kapot maakte."

(Maakt niet uit hoor )

Een beetje opgelaten staarde Aerys naar de resten van de roos in haar hand en liet het vervolgens door haar handen glijden. Ze stond soepel op toen ze een jongen hoorde praten.
"Dat was een verbluffend staaltje magie, al heb ik het zelf niet op opbouwende magie. Je had me dan ook vooral toen je die roos kapot maakte," zei hij. Gevleid haalde ze haar hand door haar blonde lokken. "Het was maar een klein vlammetje hoor," zei ze grijnzend. Ze kon nog veel grotere vlammen of vuurballen maken, maar dat kon ze beter niet doen. "Als ik iets groters maak dan krijg ik allemaal boze woodmagicians achter me aan. Zometeen vallen ze me nog aan met hun bladeren des doods," zei ze sarcastisch. Ze nam een moment om de jongen te observeren. Hij had paarse ogen en donker haar dat licht voor zijn gezicht viel. Ook was hij ongeveer zo lang als zij, dus ze hoefde niet omhoog of naar beneden te kijken. Hij had gezegd dat ze hem vooral had toen ze de roos vernietigde, dus ze gokte dat hij een darkmagician was. Ze kon het beter met dat soort mensen vinden. De mensen van de andere planeten waren altijd zo overdreven optimistisch en vrolijk. "Met wie heb ik het genoegen?" vroeg ze nieuwsgierig terwijl haar rode ogen hem nog een keer in zich opnamen.


Hoe heet dat liedje nou? Ik ken het wel..
Edit: Moonlight sonata ~ Beethoven

"Het was maar een klein vlammetje hoor, Als ik iets groters maak dan krijg ik allemaal boze woodmagicians achter me aan. Zometeen vallen ze me nog aan met hun bladeren des doods," Hij hoorde een sarcastische ondertoon in dat laatste. Goed. Ze had dus ook niet zo op die boomknuffelaars. Jake begon haar al wat meer te mogen. Oke, hij kende wel een Greniaan, maar zij was een heel ander verhaal. Maar dit ter zijde. Hij zag dat het meisje hem goed bekeek. Zo interessant was hij toch ook weer niet? Ach, wat maakt het ook uit? Hij deed dus hetzelfde als haar. Hmmn..rooie ogen.. lang blond haar en dezelfde lengte als hij. Hij schatte haar een jaar jonger dan hem. Verder zag ze er Raziaans uit. Maar hij kon zich ook vergissen. De enige Razianen die hij ooit had gezien waren toeristen. Maar ze reageerde zo impulsief met haar vuurmagie..hij wist dat Razianen over het algemeen een heel impulsieve en roekeloze mensen waren. Maar vuurmagie was ook wel een interessante magie. Het was afbouwend, destructief en kon alles vernietigen als je het niet goed onder controle had. Je kon het in die zin vergelijken met donkere magie. Deze magie was ook destructief en kon alles vernietigen als je het niet onder controle had. Echter kon duistere magie je ook geestelijk vernietigen.
"Met wie heb ik het genoegen?" Jake sloot zijn ogen en glimlachte. "Jake Patreus." Hij maakte een kleine buiging. Daarna keek hij weer naar het meisje. "En mag ik jou naam weten?" Hij glimlachte nog steeds. Hij kon het vast goed vinden met dit meisje.

"Jake Patreus." Hij maakte een kleine buiging, iets wat ze wel kon waarderen. Daarna keek hij haar weer aan. "En mag ik jou naam weten?" Ze glimlachte, zijn manier van doen stond haar wel aan. "Aerys Cercei Victoria Aranzo, maar Aerys voldoet," zei ze tegen hem terwijl ze een licht kniksje deed. De lange naam betekende dat ze van een welgestelde adellijke familie kwam, maar dat was ook al aan haar achternaam te horen. Ze zei haar hele naam vaak uit gewoonte, niet omdat ze er mee op wilde scheppen. Integendeel. Ze was niet bepaald trots dat ze lid was van haar familie, hoewel het een van de welvarendste en bekendste families van Razen was. Ook buiten de planeet was haar naam beroemd om zowel goede als minder goede dingen, maar haar familie zorgde er wel voor dat vooral de goede dingen op zouden vallen.
Het was haar al eerder opgevallen dat hij waarschijnlijk een dark magician was, dus ze besloot het te vragen. "Ik neem aan dat jij dark magic bestuurt?' vroeg ze nieuwsgierig. Ze kon het meestal wel goed met dat soort magicians vinden. Ze waren down to earth en duidelijk, niet zo zweverig als de andere volken.

"Aerys Cercei Victoria Aranzo, maar Aerys voldoet," "Aangenaam Aerys." Aranzo..waarom kwma die naam hem zo bekend voor...Ach ja. Het was 1 of andere rijke familie op Razen ofzo. Dit bevestigde dat zij van Razen kwam. Weer iets wat ze trouwens overeen hadden. Hij kwam namelijk ook van een rijke familie. Zijn vader was 1 van de bekendste juweliers op Shadra. Eigenlijk was zijn hele naam ook Jakobus Ford Gordix Patreus, maar hij had het niet zo op lange namen. Daarom stelde hij zich altijd gewoon voor als Jake, zijn roepnaam. Ook al was hij van een rijke familie..hij had zich nooit echt rijk gevoeld. Ook al had hij alles wat zijn hart begeerde. Waarschijnlijk omdat hij het te druk had gehad met het werken in de zaak van zijn vader en tussen door nog tijd vinden om donkere magie te beoefenen. "Ik neem aan dat jij dark magic bestuurt?" Dat was nog eens toevallig, hij was net over dat aan het denken."Dat klopt inderdaad." Hij ging gehurkt bij een roos zitten en spreidde zijn hand. Hij mompelde even iets. Er verscheen een paarse gloed over de roos. Deze verwelkte, om daarna te verschrompelen. Hij glimlachte terwijl hij dit deed. Hij was niet zo heel erg van het doden. Hij was weliswaar Shadraans, maar toch had hij het niet zo daarop. Hij liet eerder anderen het voor hem doen. Maar 1 zo'n zielig klein roosje kon toch geen kwaad? "De kracht van het duister is altijd een fascinatie van mij geweest." Hij stond weer op en bekeek het meisje nog eens goed. "Raziaans?" vroeg hij.

"Ik neem aan dat jij dark magic bestuurt?" vroeg ze nieuwsgierig aan hem. "Dat klopt inderdaad," antwoordde hij. Hij ging gehurkt bij een roos zitten, spreidde zijn hand en mompelde iets. Er verscheen een paarse gloed over de roos. Deze verwelkte, om daarna te verschrompelen. "De kracht van het duister is altijd een fascinatie van mij geweest." Aeys wist niet helemaal wat ze daar van moest vinden. Zelf vond ze darkmagic prachtig, maar het kon ook veel kwaad aanrichten. Ze kon geen situatie bedenken waarin dark magic echt had geholpen. Maar firemagic kon ook erg gevaarlijk zijn. "Raziaans?" vroeg hij aan haar. Ze knikte en ging er van uit dat hij dat aan haar naam had gehoord. "Ben jij op Shadra geboren?" vroeg ze. "Ik ben er wel eens geweest vanwege zaken van mijn vader. Het was nogal indrukwekkend."
Ze ging vroeger wel vaker met haar vader mee vanwege handelscontacten. Dan kocht hij de halve stad voor haar leeg en kwam ze terug met koffers vol nieuwe jurkjes, schoenen, accessoires en speelgoed. Toen ze ouder werd en ze alleen met haar bewaker door de stad mocht lopen kocht ze meestal boeken waardoor ze haar magie kon verbeteren of kruiden voor brouwseltjes.

"Ben jij op Shadra geboren?" Jake knikte. "Shadra is inderdaad mijn geboorteplaneet." "Ik ben er wel eens geweest vanwege zaken van mijn vader. Het was nogal indrukwekkend. Jake deed zijn wijsvinger omhoog. "Indrukwekkend zou ik het niet willen noemen..eerder..fascinerend, wonderschoon. De inspiratie voor een gedicht." Hij keek bedenkelijk. Misschien zou het dan wel kunnen dat hij haar ooit had gezien tussen die Raziaanse toeristen. Haar gezicht kwam hem ook heel vaag ergens bekend voor. "Maar je vader deed zaken in Shadra? Heb je dan wel eens gehoord van Ford Patreus?" Zijn vader kende veel belangrijke handels mensen op alle planeten. Op deze manier had Jake ook de verschillen tussen de volken geleerd.
Zijn vader had, zeg maar, veel contacten. Vooral omdat hij zo'n eerlijk handelsman was, in tegenstelling tot de meeste winkeleigenaren op Shadra. Veelal, omdat de voorouders van zijn vader van Nova kwamen. In de loop van generaties had dat Novaanse optimisme weliswaar plaats gemaakt voor eerlijkheid. Dat maakte zijn vader ook tot een goed zakenman, hij was eerlijk, maar met de Shadraanse scherpte en oplettendheid. Maar hij zwendelde natuurlijk ook wel soms. Hij had ook de basis vaardigheden voor zwendelen van hem geleerd.

"Indrukwekkend zou ik het niet willen noemen..eerder..fascinerend, wonderschoon. De inspiratie voor een gedicht." Ze lachte, maar gaf hem wel gelijk. Daar had ze ook aan gedacht toen ze voor het eerst Shadra bezocht. "Maar je vader deed zaken in Shadra? Heb je dan wel eens gehoord van Ford Patreus?" vroeg hij aan haar.
Of ze Ford Patreus kende, natuurlijk deed ze dat. Hij was een van de beste zakenmannen van Shadra. Haar vader kwam vaak speciaal voor hem naar Shadra. "Natuurlijk ken ik hem, hij maakte de beste sieraden van het hele stelsel," zei ze verrast. Voorzichtig reikte ze naar haar hals en haalde een ketting vanonder haar hemdje vandaan. Ze liet het aan Jake zien, zijn vader had dit gemaakt. Het was een vrij simpel kettinkje met witgouden schakels en aan het uiteinde een bewerkte zwarte toermalijn in een zilveren binding. "Dit is iets wat hij speciaal voor mij heeft gemaakt," zei ze terwijl ze naar het kettinkje keek. Het had aardig wat gekost, want toermalijnen waren zeldzame stenen, maar haar vader had dat voor haar overgehad. Zolang zijn dochter zich maar goed presenteerde, er vrolijk uit zag en het allerbelangrijkste: helemaal niets zei of deed. Zo won hij iedere klant voor zich, want iedereen wilde zaken doen met iemand met zo'n goed opgevoede dochter. Het was een slimme marketingstrategie, maar na een tijdje kreeg Aerys het door. Daar ging het plan. Toch was ze blij met deze ketting, want hij paste bij haar en was speciaal voor haar bedoeld.

"Natuurlijk ken ik hem, hij maakte de beste sieraden van het hele stelsel," Jake grijnsde. Het kon ook niet anders. Toen haalde ze een kettinkje onder haar hemd vandaan. Jake herkende dat meteen als iets wat door zijn vader is gemaakt. "Dit is iets wat hij speciaal voor mij heeft gemaakt," Toen Jake het beter bekeek, herkende hij het opeens....Heel lang geleden.

Er zat een man aan zijn werkbank. Hij was bezig met iets. Een jonge Jake was in de deuropening te zien. Hij liep naar de man toe. "Papa, wat ben je aan het maken?" Ford Patreus draaide zijn hoofd om. Het was een smal gezicht, met een klein brilletje en een baard. Hij had een kaal hoofd. Desalniettemin had hij een vriendelijk gezicht.Er zat een band omheen met daaraan een hangend vergrootglas. "Het is een speciaal kettinkje voor de dochter van een belangrijke zakenpartner." Hij draaide zijn hoofd weer terug en ging verder. Jake liep naar zijn vader toe. Zijn hoofd stak net boven de werkbank uit. Desondanks kon hij prima zien wat zijn vader deed. Hij was bezig om met een klein pincet en een tang een witgouden draad om te binden naar een schakel. Hij gebruikte het vergrootglas om het beter te kunnen zien. "Papa, mag ik ook eens proberen?" Toen zijn vader klaar was, keek hij naast zich en lachte. "Nou vooruit dan maar, het is immers een goede training voor als je mij later gaat helpen niet?" Hij tilde Jake op de werkbank, deed de band van zijn hoofd, en stelde deze in op de maat van het hoofd van Jake. Toen zette hij deze op Jake's hoofd. Het was een grappig gezicht. Jake keek naar zijn vader en lachte. "Hahaha u lijkt net een monster!" Zijn vader lachte weer even en stak zijn tong uit. Daarna gaf hij hem de pincet en de tang. "Goed, dit is een heel precies werkje Jake. Je hebt net gezien hoe ik het deed toch?" Jake knikte. "Oke, nou doe dus precies hetzelfde als wat ik deed." Jake ging op de werkbank liggen, pakte een wit gouden draadje met de tang en begon deze om te buigen met het kleine pincet. Het ging toch nog wel redelijk goed, ook al was het niet zo mooi als de bindingen die zijn vader had gemaakt. Zijn vader zat op de stoel en keek mee. "Heel goed Jake, dat gaat je zeker van dienst komen later." "Bedankt papa!" zei Jake met een glimlach. Later die dag ging Jake weer zijn vader bezoeken in zijn werkkamer. "Hoe gaat het met het kettinkje papa?" Zijn vader draaide zich om en liet het kettinkje met een glimlach zien. "Het is af." Toen Jake beter keek, zag hij dat in het midden een binding was die er iets anders uit zag dan alle anderen. Het was de binding die hij had gemaakt.

Nog steeds keek Jake naar het kettinkje. Ja, dit was het kettinkje. "Sorry mag ik even..." Hij liet de ketting over zijn vingers glijden. Toen zag hij de binding die een beetje vervormd was. "Zie je wel.." Hij keek weer naar Aerys. "Sorry, hier is even enige uitleg nodig. Zie je, Ford Patreus is mijn vader, en toen ik klein was, had ik ook een beetje meegeholpen aan deze ketting. Ik mocht namelijk de middelste binding maken. Zoals je ziet is die een beetje vervormd als je het vergelijkt met de rest."

Jake keek aandachtig naar het kettingkje. "Sorry mag ik even..." Hij liet de ketting over zijn vingers glijden. "Zie je wel.." Hij keek weer naar Aerys. "Sorry, hier is even enige uitleg nodig. Zie je, Ford Patreus is mijn vader, en toen ik klein was, had ik ook een beetje meegeholpen aan deze ketting. Ik mocht namelijk de middelste binding maken. Zoals je ziet is die een beetje vervormd als je het vergelijkt met de rest."
Aeys lachte en keek hem verbaasd aan. Dat had ze nou nooit verwacht. "Je moet weten dat mijn vader de ketting niet meer wilde kopen vanwege die ene schakel," zei ze lachend. "Maar ik wilde hem daarom per se hebben. Omdat hij niet helemaal perfect was en omdat ik daarmee mijn vader flink kon pesten." Ze dacht aan haar reizen met haar vader en de mensen die ze had ontmoet, maar Jake had ze nog nooit gezien. Of misschien toch wel. Ze kon zich nog herinneren dat er een zwartharig jongetje achter Ford Patreus stond toen hij haar het kettinkje overhandigde, maar ze zou het net zo goed kunnen verbeelden.

"Je moet weten dat mijn vader de ketting niet meer wilde kopen vanwege die ene schakel, Maar ik wilde hem daarom per se hebben. Omdat hij niet helemaal perfect was en omdat ik daarmee mijn vader flink kon pesten." Jake lachte. Nu hij er zo over nadacht.. Hij kon zich nog wel vaag herineren dat hij op de dag dat het kettinkje werd overhandigd, een klein meisje zag staan. Dus daar herkende hij haar van! Grappig hoe sommige dingen toch kunnen verlopen..
Maar goed. Hij keek naar Starshine, dat in de verte te zien was. Hij zag dan weliswaar alleen de bovenste gedeeltes, maat vanaf deze afstand kon hij nog steeds zien dat het heel groot was. Toen renden er opeens spelende kinderen langs hen. Het waren een jongen en een meisje. Het jongetje had kort blond haar. Het meisje had ook blond haar. Het zei veel langer dan de jongen. Jake gokte dat ze broer en zus waren. Hij keek ze na. Kleine kinderen..eerder kleine lastposten die alleen maar herrie maken en druk zijn. Hij hield helemaal niet van kleine kinderen. Het waren van die mensen waarmee je geen goed gesprek kon voeren. Die alleen maar huilde en zeurde. Jake had echt een ontzettende hekel aan mensen waar geen gesprek mee te voeren valt. "Maar goed, ik neem aan dat je ook op Starshine zit?" Als dit zo was, zou hij kunnen proberen een soort van vriendschappelijke band met dit meisje op te bouwen. Hij was namelijk ervan overtuigd dat ze over vele dingen precies hetzelfde dacht als hij.

Een paar kinderen renden gillend langs en Aerys zuchtte. Ze haatte kinderen niet echt, maar ze vond ze wel vervelend als ze niet uitkeken waar ze liepen. Al was zij ook zo toen ze klein was. De hele buurt werd gek van haar en was altijd boos op haar, maar ze had ze teruggepakt toen ze eenmaal vuurmagie beheerste. De zwarte plekken zaten nog steeds op de muren.
'Maar goed, ik neem aan dat je ook op Starshine zit?' vroeg Jake aan haar. Dat was gelijk een bevestiging voor haar dat hij daar ook op zat. 'Ja, in de mentorklas van Master Savador,' antwoordde ze. Het was goed om te weten dat Jake ook op Starshine zat, want dan had ze al een paar mensen ontmoet waar ze mee om kon gaan. 'Volg je nog een andere les naast Darkmagic?' vroeg ze nieuwsgierig. Misschien deed hij niets er naast, maar kunst en muziek telden ook.

Heel kort, I know, maar ik had even geen inspiratie