Zhilo stond voor een opening van een tombe, de tombe van zijn overgrootvader. Zijn geheugen bracht hem hierheen. Hij stak zijn armen naar links en rechts. ''Shadra...'' zei hij rustig en zacht. Zijn lichaam werd helemaal zwart en er kwamen kraaien uit, zwarte kraaien. Zijn lichaam verdween en er was niks van hem te zien. Hij zag wel dat er iets daarzo.. achter de bosjes zat. Misschien was het dat meisje op Cassia, de water planeet.. Maar misschien ook niet.. Hijzelf was een van de kraaien, een van de vele honderden kraaien. Ze vlogen in rondjes boven de tombe.