Brrr. Met zijn handen in z'n zakken liep hij door de sneeuw, er lag een centimeter of 10 misschien zelfs 20.. Eigenlijk had hij geen idee, daarbij had hij geen zin om het gaan op te meten. Wat een onzin, dat hij dat ooit zou kunnen bedenken. Bij iedere stap die hij zette maakte de sneeuw plof geluidjes en liet hij een spoor achter, het zou waarschijnlijk een tijdje duren voordat die weg zijn. Gelukkig sneeuwde het niet, nog niet, volgens het weer-bericht ging het vandaag niet sneeuwen maar aangezien hij het weerbericht niet vertrouwt wist hij dat niet zo zeker. Er lag genoeg sneeuw straks zou iedereen erin verdrinken. 't Zal wel. Hij had geen idee waar hij heen liep al was hij waarschijnlijk richting de boom gelopen aangezien die steeds groter werd. Hij dacht gelijk aan iets en zocht ergens een stok vandaan en keek naar de besneeuwde gladde grond. Als je naar de sneeuw kijkt kijk je overal en nergens alsof je ogen iets zoeken. Hij zette een stip op de grond met de stok die hij net had gepakt, als er een stip staat in een groot wit vak blijft je blik rond de stip hangen omdat die anders is dan de rest en ook opvallender. Hij pakte een hand sneeuw en begon er een bal van te maken. Een, twee, hij gooide de witte bal tegen de boom aan, de sneeuwbal brak in vele stukjes enkele bleven op de boom plakken en andere vielen naar beneden. Hij keek naar een stevige tak en toen naar de grond.. Hmm. Hij maakte een sprong naar de dichtsbijzijnde tak en probeerde zo lenig mogelijk op die dikke tak te komen. Een been liet hij hangen en het ander liet hij op de tak, zijn arme lag op zijn knie. Hij keek over de uitgestrekte witte vlakte, er waren verderop nog wat bomen en een hek al besteedde hij daar weinig aandacht aan. Hij had het gevoel dat er iemand aankwam. Hij graaide wat sneeuw van de tak en begon er een bal van te maken, hij was iniedergeval gewapend. De sneeuwbal was te koud, veel te koud.. Hij liet hem vallen en ademde in zijn handen in hoop dat ze weer wat warmer werden. Hij zag iets bewegen, waarschijnlijk een mens want een monster zal het wel niet zijn. Hij graaide voor de 3e keer wat sneeuw weg en maakte er een bal van, voor deze zou hij goed zorgen, heel goed totdat er iemand in de buurt was..

Prachtig! Zijn sneeuwbal was helemaal rond, perfect, het zou zonde zijn om hem te gooien naar zomaar een voorbijganger. Hij had een blauwe-grijze cape om met een capuchon, misschien was het wel een zij, hij had geen idee. Hij gooide de bal naar hem toe waarop hij hem ook nog is iets hoorde zeggen 'Waag het niet dat ding te gooien!' oops. Ghehe, hij zwiepte zijn ene been over de tak heen en zat nu met beide benen aan een kant. "Gaat het?" riep hij naar hem toe. Hij sprong soepel omlaag en rende naar hem toe en legde een hand op zijn schouder. Toen hij zijn gezicht bekeek trok hij zijn hand al weer terug. Dus toch.. Het was dus toch een meisje, niet dat iemand zo snel het veschil zou zien als je een donkere cape om hebt met een capuchon. "Trouwens mijn naam is Hinata Nagisa!" zei hij lachend en stak zijn hand naar haar uit en wachtte op haar reactie. Nu hij er aan terug dacht klonk ze ook als een meisje.. Hij lette toch bijna nooit op dus was het hem ook wel niet opgevallen. Het was wel lang geleden dat hij met iemand had gepraat, al was dat waarschijnlijk zijn eigen schuld. 'Ga weg' of 'Ik slaap' goede tijden, goede tijden, dat zei hij net wat te vaak. Op school slaapt hij meestal ook tijdens de les dus praat hij weinig met andere en op school is die chagrijnig en hij ging niet vaak ergens anders heen, daarbij was hij gewoon in een goede bui vandaag ondanks die kou. Hij lette weer op het meisje van wie hij de naam niet wist, ze keek niet bepaald wat je noemt aardig of boos, niks eigenlijk gewoon emotieloos en koud net als de sneeuw die de aardbol inpakte. Hij wist niet waarom maar in eens schoot het Rozenbal weer in zijn hoofd het was natuurlijk bijna Valentijn hij had geen date en ook geen behoefte een meisje mee te vragen hij had toch op geen enkel meisje hier een oogje of iemand die hij ook maar een beetje leuk of interessant vond. Hopelijk kwam dat nog is, of een jongen, zolang hij zich maar niet hoeft te vervelen al was dat slapen zo verkeerd nog niet wat meer actie kon geen kwaad. Hij zou ook niet op zoek gaan naar een Valentijn, wat voor zin heeft dat? Hij wacht liever tot volgend jaar, áls hij dan een vriendinnetje heeft al zou vast niemand interessant en leuk genoeg zijn.

Niet zijn type. Nee, hij had het niet op mensen die het leven haten of alles er om heen. Daar zou je toch nergens mee komen, zelfs al heeft iedereen hun eigen reden ervoor. "Aangenaam, Skygge" zei hij nogal scheef. Hij had weinig verstand van het omgaan met dit soort mensen, vroeger waren ze er niet omdat ze allemaal al lang waren weggevlucht, lang verhaal was dat. "Sorry, maar ik gooide hem al voordat je het zei" hij boog grappend voor haar al kwam het redelijk serieus over. Het liefst zou hij zo snel mogelijk wegrennen naar zijn kamer en op bed neervallen en is lekker opwarmen en gaan slapen. Duizend keer beter dan hier rond te hangen in de kou. "Sorry." weer boog hij. Pff, hij kon geen andere manier bedenken zich hier uit te werken. Bovendien voelde hij een duistere aura rond hangen, bijna alsof ze iets in haar schild voerde om hem uit de weg te ruimen. Snif. Mooie eerste ontmoeting op deze school, mooie eerste indruk voor deze school. Agh, er zouden vast wel 'betere' mensen hier zitten die tenminste wel normaal konden doen. "Ik heb er geen reden voor, that's it." misschien zou het arrogant klinken wat hij zou gaan zeggen, waarschijnlijk wel. Waarschijnlijk zou ze boos worden, hij wist het bijna 100% zeker. Hij zag dat ze glimlachte, het was meer grijnzen te noemen maar het moest hem aan een klein kind denken dat verliefd was op z'n teddybeer en hem er overal mee naar toe zou nemen. "Vind je het leuk om 'duivels' te zijn?" jup, dat was redelijk arrogant. Maar het boeide hem geen reet, hij mocht dit soort mensen niet, nu niet en nooit niet. Hij wreef even in zijn handen, blies erin en wreef er weer in. Het eenaliefst zou hij nu op de grond naar ploffen en gaan slapen, of gewoon gaan zitten maar wie weet wat hij dan naar z'n kop gegooit krijgt en daar had hij op dit moment geen zin in.