Kit .
PROFILEReal Name : Betsie Posts : 692 Points : 5 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: Water x DarkKlas: Partner: ღ Close your eyes and Listen to my Whisper ღ Open your eyes and Savour the Silence ღ
| Onderwerp: Skygge do jan 26 2012, 20:40 | |
| Never the same person! Naam: Skygge Betekenis: Schaduw Leeftijd: 15 Planeet: Raven Ouders: Masa les Tolkon & Niccoloss Morne (RIP) Broers/zussen: Mara ♀ & Claren ♂ Magie: Fire Geaardheid: Skygge is op zich een heel rustig en geduldig meisje, tot ze haar zin niet krijgt, dan veranderd ze in een monster. In die staat is ze tot alles in staat. Skygge is erg sluw en geniet ervan om andere te kwetsen. Uiterlijk: Kleur ogen: Goud/bruin Kleur haar: Licht bruin tot blond met zo nu en dan een rozig plukje Lengte: 1.71 Dik/dun: middelmatig Kleur huid: Lijk bleek Innerlijk: Skygge is diep van binnen een rustig meisje dat veel over heeft voor andere. Helaas is dit in de loop der jaren verandert in een hart van steen. Ze is een geweldig toneelspeler en kan met gemak een masker voor houden. Veel mensen zien haar daarom als een schattig, aardig, lief meisje dat geen vlieg kwaad doet. Het is echter niet slim om haar bevelen af te wijzen want dat kan je duur komen te staan. Wees lief voor haar, behandel haar met respect en je zal nooit haar ware aard te weten komen. Verleden: 0~7 Skygge is de oudste van drie kinderen. Ze werd geboren in een geweldig huis met bediende en haar ouders waren dol gelukkig met haar "prinsesje". Ze gaven haar zo veel aandacht dat de kleine Skygge niet gewend was tegen gesproken te worden. Ze kreeg wat ze wou en wanneer ze dat wou. Zij had alle touwtjes in handen. Tot haar jongere broertje werden geboren, een tweeling. Beide kregen ze veel meer aandacht dan de jonge Skygge. Het vier jarige meisje voelde zich verraden en was dus ook razend toen haar ouders zeiden dat ze bij de tweeling uit de beurt moest blijven. Skygge voelde zoveel verdriet dat ze elke dag steeds vaker en langer van huis weg was. Als ze terug kwam en zei dat ze weer thuis was kreeg ze als antwoord: 'O, was je weg dan?' vaak ergerde ze zich er niet aan. Zolang ze de bediende nog had om te pesten en bevelen te geven, zolang ze wist dat zij alle touwtjes nog een beetje in handen had. Skygge werd in de loop van twee jaar steeds sluwer en ze leerde toneel te spelen als geen ander. Ze leerde zichzelf achter een masker te verstoppen zodat haar ouders haar verdriet en pijn niet zagen. Ze was ervan overtuigd dat haar ouders niet eens wisten dat ze een hekel had aan de tweeling. Op late leeftijd werd Skygge pas op een school neergezet. Ze was toen zes jaar oud en was nog nooit met leeftijd genoten omgegaan. Ze kon het ook alles behalve met ze vinden. Ze zat een jaar op de school voor een meisje dat een klas hoger zat langskwam en haar boos maakte. - Spoiler:
Met grote boze stappen loopt Skygge over het plein heen. Deze dag zat er al bijna op. Nog maar twee uur en dan mocht ze eindelijk van deze rot plek weg! Hoe vaak zou ze haar ouders nog moeten zeggen dat deze school haar geestelijk mishandelde? Waarom bestonden Mara en Claren ook? Waarom hadden haar ouders geen oog meer voor haar? Was hun "prinsesje" soms niks meer dan een speeltje geweest? Een proefkonijn. Skygge snoof de geur van gebakken bananen op en ademde toen weer uit. Ze had een hekel aan die geur! Het was alsof ze stikte! Ze stopte even toen de bel ging en draaide zich langzaam om om weer naar binnen te lopen. Waarom duurde pauzes altijd maar zo lang? Ze zuchtte diep en wilde net naar binnen lopen toen een meisje van een klas hoger haar terug trok en bot zei: 'Wat dacht jij te doen? Dacht je soms dat je voor mij naar binnen mocht?' Skygge zei niks maar bleef het meisje emotieloos aankijken terwijl die verschrikt haar hand terug trok. De ogen van Skygge schoten vuur en haar handen waren tot vuisten gebald. 'Nou?!' vroeg het meisje twijfelend. Skygge zetten een stap naar achter en zei beleefd: 'Gaat u toch voor, madame.' het meisje keek de andere achter haar aan. Toen zag Skygge in een oogwenk dat zowat de hele school toe keek hoe de twee meisjes een gesprek hadden. Het meisje keek Skygge achterdochtig aan en liep toen verder. Op het moment dat ze haar hoofd draaide en Skygge niet meer in de gaten hield sloeg Skygge toe. Een grijns sierde haar mond, een angstaanjagend gezicht en ze stak als in een flits haar voet uit. Het meisje struikelde en lande met een smak op de stenen trap. Skygge stak haar hand uit en zonder te twijfelen pakte het meisje die aan. Skygge opende haar mond en zei zacht zodat alleen het meisje het kon horen: 'Dom kind!' vervolgens trok ze het meisje naar beneden die de laatste drie treden naar benden rolde. Ze probeerde zich aan verschillende kinderen vast te grijpen maar die sleurde ze stuk voor stuk mee in haar val. Skygge draaide zich om en keek naar de kinderen die met verschrikte ogen toe keken. 'Wie niet ook een enkeltje schooltrap wilt..' alle kinderen keken tegelijkertijd weg en Skygge voelde een enorme kick.
Skygge werd bij de directeur geroepen maar door haar goede acteer werk geloofde hij haar en liet de andere kinderen na blijven. Skygge heeft tot haar zevende op die school gezeten waar ze werd gevreesd en aanbeden. Sommige waren haar dankbaar voor haar daden, andere voelde een vreselijke haat. 7~10 Helaas duurde het niet erg lang voordat de kinderen naar de directeur stapte die toen gedwongen was de kant van de kinderen en hun ouders te kiezen. Skygge werd van school gestuurd. Haar moeder was razend, haar vader daarin tegen had nog altijd een zwak voor zijn dochter en nam het voor haar op. Hij regelde, zonder het weten van Skygge's moeder, dat Skygge naar een goede school kon in plaats van naar een school waar de meeste kinderen gestoord waren. Haar vader hoopte dat Skygge zou inzien dat het leven mooier was dan ze dacht, helaas begon alles weer van voor af aan toen Skygge nieuw was op de school. Na een jaar werd ze al verafschuwd door iedereen. De leraren die ze zelf had wisten van niks, maar de andere daarin tegen waren bang voor haar of verafschuwde haar. Helaas voor hun durfde ze niks tegen de directeur te zeggen. Thuis ging het steeds beter met de band van haar en haar vader. Haar moeder verafschuwde haar dochter terwijl haar vader Skygge prees. Toen Skygge negen jaar oud was, verklaarde ze haar moeder voor gek. Haar moeder had eerder die dag geprobeerd Mara en Claren van het balkon te gooien. - Spoiler:
Met een glimlach keek Skygge de stoet na. Het waren mensen gekleed in prachtige kleren. Nou ja.. Prachtig kon je het niet noemen maar lelijk was het zeker ook niet! Het waren prachtige witte en zwarte jurken. Skygge hoopte met hart en ziel dat ze ooit zelf zo een jurk zou dragen. Met een langzame beweging draaide ze zich om en liep naar de deur. Toen ze eenmaal in de eetzaal was gekomen keek ze de tafel rond. Dat was vreemd, de boordjes van Mara en Claren waren leeg.. Ondanks dat ze een hekel aan die twee had hield ze toch van ze. Ze keek de tafel rond. Vaders bord was leeg, wat logisch was aangezien hij vroeg aan het werk was gegaan, moeders bord zat nog voledig vol. Het bord van Skygge was half leeg gegeten. Ze fronste haar voorhoofd en keek nog eens naar de boordjes van de tweeling. Leeg! 'Moeder?' riep ze angstig. Ze was bang dat de tweeling iets overkomen was. Ze kreeg geen antwoord wat betekende dat er werkelijk iets mis was. Ze draaide zich met een ruk om en begon het huis door te rennen. Na een minuut of vijf hoorde ze een harde gil. Ze rende meteen naar een kamer, niet zo ver van die van haar ouders en vond een bleke dienstmeid. 'Wat?' vroeg Skygge verschrikt. De dienstmeid wees met een trillende hand naar de opening van de deur. Ze zag nog net hoe haar moeder naar het balkon toe liep. Als een reactie duwde Skygge de dienstmeid aan de kant en rende naar de deur. Ze voelde de kick opnieuw, alleen dit keer was het anders. Dit keer leek het meer de angst om iemand kwijt te raken. Zodra ze bij haar moeder was sprong ze op diens rug en trok haar naar achter. Van schrik liet haar moeder Claren vallen. Ze hoorde hoe hij met een smak op de grond terecht kwam. Het kon in elk geval niet erger zijn dan van drie hoof naar beneden vallen. Mijn moeder gaf een haarde gil in Skygge's oor en Skygge beet hard op haar lip om te zorgen dat ze haar moeder niet losliet. Uit alle macht trok ze haar moeder verder bij de tweeling vandaan. Ze keek haar zusje aan en zei hijgend: 'Mara, maak dat jij en Claren weg komen!' het meisje schudde angstig haar hoofdje. Skygge zuchtte vermoeid. Waarom waren kleine kinderen zo lastig. 'Nu!' riep Skygge hard in het oor van haar moeder. Met nog een laatste ruk deed ze haar moeder wankelen en achterover vallen. Met zijn tweeën vielen ze hard op de grond. Skygge voelde hoe haar vingers begonnen te tintelen en ze zag hoe er zwarte vlekken voor haar ogen danste. Vervolgens werd alles zwart.
Toen Skygge haar ogen opende lag ze in haar bed, haar vader stond naast het bed. Hij zei wat maar Skygge kon het niet horen. Ze begon te huilen en vroeg snikkend: 'Mara, Claren?' haar vader glimlachte en aaide haar over haar hoofd. Het volgende wat hij zei kwam wel door haar heen: 'Stil maar, ze zijn in orde.' Skygge knikte en sloot haar ogen weer.
10~15 Skygge was in en jaar tijd flink opgeknapt. Haar moeder was naar een gesticht gebracht en zij en haar vader waren erg gelukkig samen. twee jaar ging alles goed. Toen Skygge dertien was, was ze een lief en zorgzaam meisje. Tot ze op een dag een hint van een vriendin kreeg dat er een vrouw met een zwarte keep gezien was. Skygge wilde zo snel als ze kon naar huis. Toen ze eenmaal thuis was trof ze iets vreselijks aan. - Spoiler:
Met grote stappen die bijna te snel gingen voor haar benen rende Skygge naar huis. Sophie had gezegd dat er een vreemdeling rond liep en de beschrijving van haar vriendin deed haar meteen aan haar moede denken. Eindelijk kwam ze bij het huisje aan na zolang te hebben gerent dat het aanvoelde als een eeuwigheid. Ze rukte de deur open en wat ze binnen zag deed haar blazen van razernij. Er stonden zes bediende op een rij met knikkende knieën keken ze naar de deur en schudde hun hoofd als teken dat Skygge weg moest gaan. Skygge keek hen boos aan en stapte het huis nog verder in. Ze wenkte met haar hoofd dat de bediende geen kik mochten geven. Ze knikte stuk voor stuk. Dat gaf Skygge het gevoel dat ze toch nog een beetje macht had. Het meisje pakte een bezem van de grond en hield hem voor haar borstkas. Ze liep de trap op en wat ze daar aantrof deed haar op de grond zakken van verdriet en woede. Voor haar zag ze haar moeder met een lang slag zwaard staan. Voord e voeten lag een levenloos lichaam. Haar vader. Achter haar moeder doemde twee gedaantes op. Mara en Claren. een tweeling van acht jaar oud. Ze grijnsde van oor tot oor. Skygge voelde hoe de woede haar voer nam en ze stormde op het drietal af. Voor ze de drie kon bereiken hield iets haar tegen. Het was een stem in haar hoofd die verdacht veel leek op die van haar vader: 'Niet doen. Dan ben je net zo slecht als hun..' de stem stierf weg en Skygge liet de bezem zakken. Voor ze zich om draaide keek ze haar moeder aan en zei bits: 'Dit keer kom je er levend vanaf, de volgende keer ben je er geweest!'.
Al snel ging het nieuws door de stad en iedereen leefde mee met het jonge meisje. Skygge daarin tegen wilde niks van al dit medelijden weten en is bij Sophie ingetrokken. Na twee jaar wilde de ouders van Sophie dat Skygge naar SSA zou gaan. Het meisje gehoorzaamde maar heeft altijd de hat voor har moeder en de tweeling gevoeld. Ze hoopt nog elke dag dat ze ooit tegen over ze zal staan en ze vermoord! |
|
| Onderwerp: Re: Skygge za feb 04 2012, 20:24 | |
| OMFG eng en zielig tegelijk je personage (jezelf) heb je super goed beschrijven respect |
|
Kit .
PROFILEReal Name : Betsie Posts : 692 Points : 5 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: Water x DarkKlas: Partner: ღ Close your eyes and Listen to my Whisper ღ Open your eyes and Savour the Silence ღ
| Onderwerp: Re: Skygge za feb 04 2012, 22:01 | |
| |
|
| Onderwerp: Re: Skygge zo feb 05 2012, 02:14 | |
| |
|
Gesponsorde inhoud
PROFILE MAGICIAN
| Onderwerp: Re: Skygge | |
| |
|