G E N E R A L

Naam: Grimbold Draugon Gabriel Rýnor
Bij-/roepnaam:  Gabriel, (Grim)
Leeftijd: 17 jaar
Geslacht: Mannelijk
Geaardheid: Heteroseksueel
P.O.B: Shadra
Woonplaats: Razen

Magiesoort: Duister en vuur
Dierlijke vorm:  Wolf


O U T S I D E

Lengte: 1.90
Bouw: Gabriel is lang en gespierd. Vroeger zag hij er uit als een slungel, maar dat is nu bijna verdwenen
Haarkleur: Donkerbruin
Haarstijl: Los en tot net boven de schouders
Oogkleur: Grijsblauw
Kleding: Vrij nonchalant, maar dat staat hem ook het best.

I N S I D E

Komt nog. Ik ben lui

H I S T O R Y

“Magie is iets waar je, schijnbaar, mee wordt geboren. Zo gold dat ook voor mij toen mijn moeder me met moeite op de aarde zette. Mijn ouders waren, als het om namen ging, niet de meest creatieve mensen op Shadra en besloten me naar mijn grootvader te noemen: Grimbold. Mijn familie was niet bepaald een vrolijke familie en was als veel families op onze planeet erg gericht op discipline en traditie. Er werd dan ook van ieder lid van de familie verwacht dat ze zich precies gedroegen als er al generaties lang werd gedaan: beschaafd en ietwat snobistisch. Ik had een jongere broer Randolph. Hij was een betere versie van mij, vooral in het opzicht van mijn ouders. Dat betekende dat hij hoge cijfers haalde en zichzelf boven anderen plaatste, al was ik door mijn leeftijd meestal de dominante van ons twee. Ik kon het niet goed met hem vinden, niet omdat hij het perfecte kind was, maar omdat hij zich veel afzonderde in zijn kamer en weinig contact maakte met anderen, tenzij onze ouders iets anders van hem verwachtten. Ik verbaasde me er altijd over hoe hij twee personen kon spelen en ik wist nooit helemaal wie de echte Randolph was. Mijn vader had, net zoals zijn voorvaderen, een hoge functie op het ministerie. Hij deed iets met strafrecht, iets waar ik nu wel om kan lachen aangezien hij zelf niet bepaald een brave burger bleek te zijn. Mijn moeder was een soort socialite. Ook zij kwam uit een voorname, natuurlijk magische, familie. Haar taak was vooral om onze familie te promoten en naar verschillende gelegenheden te gaan. Ze was een zeurend, vervelend kreng dat meestal maar wat zat te klagen over de gang van zaken. Er ging geen dag voorbij dat ze iemand de huid vol schold.
Duistere magie was een van de belangrijkste factoren in onze familie. De kinderen waren van kleins af aan er in getraind, wie niet aan de eisen voldeed moest maar harder werken en werd niet met rust gelaten tot de magie was geperfectioneerd. Er werden dan ook niet altijd zachtzinnige technieken gebruikt. Gelukkig waren mijn broertje en ik natuurtalenten, nog voordat we naar school gingen konden we al korte illusies en andere simpele spreuken vormen. Mensen die geen duistere magie beheersten deden er volgens mijn ouders niet toe. Wij Shadranen waren superieur tegenover de andere magiërs en mensen zonder magie werden amper aangekeken.
Toen ik elf was werd ik, volgens de familietraditie, naar Starshine Academy gestuurd. Mijn ouders dachten dat ik wel zou zien dat ik beter was dan anderen als ik werd omringd door magiërs van andere planeten. Helaas voor hun pakte dit compleet anders uit. Al snel werd ik bevriend met magiërs van Gren en Razen. Ook bleek dat ik niet volledig Shadraans bloed had toen ik een aanleg voor vuurmagie ontdekte. Na een jaar kwam Randolph naar de Academy en wist mij, het probleemkind, enigszins te compenseren. Hij blonk uit in ieder vak dat de school aanbood en met duistere magie was hij haast onverslaanbaar. Al zijn vrienden kwamen uit de Aristocratische,  Shadraanse klasse en gedroegen zich precies zoals het hoorde. Tenminste… voor een buitenstaander.
Iedere familie heeft zo zijn geheimen, maar het lijkt wel alsof de rijke families er net iets meer hebben. Waarschijnlijk omdat ze door hun macht toegang hebben tot alles: geld, wapens, mensen, noem maar op. Pas op latere leeftijd kwam ik er achter dat mijn vader met een beweging van zijn pink mensen kon laten “verdwijnen” als diegene hem in de weg stond. Zoals ik al zei was hij niet bepaald een brave burger, maar niemand buiten onze kringen wist dat. Mijn moeder heeft over de jaren verschillende affaires gehad. Soms vraag ik me af of ik eigenlijk een afstammeling van een van haar Raziaanse vlammen ben, maar eerlijk gezegd kan het me weinig schelen. Het verandert niets voor me. Ook Randolph, mijn o zo onschuldige, perfecte broertje, had geheimen. Dat krijg je nou eenmaal als je met zijn vrienden gaat. Het begon met een aantal dode ratten, maar zodra de mensen om hem heen doorkregen welke potentie Randolph had werd het erger. Ik treed hier liever niet in detail over zijn daden, maar kan je verzekeren dat het niet prettig was. Ineens kroop mijn eerst zo teruggetrokken broertje uit zijn schulp. Zijn groep vrienden was blijkbaar precies wat hij nodig had. Hij was intelligent, vrij knap en vooral zijn imago was blijkbaar erg aantrekkelijk. Normaal gesproken was ik trots op hem geweest, maar niet nu hij zo’n imago ervoor nodig had.
De band met mijn familie is nooit fantastisch geweest. Ik lijk totaal niet op ze, behalve qua uiterlijk misschien. Maar ik ben niet iemand die zielig in een hoekje gaat huilen. Waarom zou ik? Ik woon het grootste gedeelte van het jaar bij een vriend op Razen, dus afgezien van de jaarlijkse confrontatie met mijn ouders heb ik nergens last van.”

Nog niet helemaal uitgewerkt, maar ik ben lui. In de vakantie typ ik vrolijk verder