De muziek die zijn oren binnendrong zorgde ervoor dat er een grote grijns op Charlie's gezicht verscheen. Hij en zijn broer waren nog maar net aangekomen, maar konden het geen een van allebei laten om de discotheek onveilig te maken. Ze hadden hun koffers op de lightmagican etage gedropt en waren lina recta terug naar buiten gelopen. De broers waren maar voor twee redenen op SSA. De eerste reden was lol trappen en de twee reden was gewoon het leven van de leraren tot een hel maken. Vooral de hoofdmeester ging hun volledige aandacht krijgen. Met een grote zwaai duwde hij de deuren van de discotheek open en keek met een ondeugende glinstering in zijn ogen het gebouw rond. Zijn blik viel op een paar meisjes die helemaal losgingen op de dansvloer en hij moest nog een reden aan de andere twee toevoegen, namelijk meisjes. "Wat jij nu gaat doen weet ik niet, maar ik ga even mijn keel smeren." Zonder op een reactie van zijn broer te wachten, liep Charlie tussen de dansende mensen door naar de bar en bestelde een cola. De eerste paar uren wilde hij nog nuchter blijven, daarna kon hij wel een paar biertjes achterover slaan. Met de cola in zijn hand ging hij op een barkruk zitten met zijn gezicht naar de dansvloer toe terwijl hij met zijn ellebogen op de toog achter hem leunde. Vandaag zou hij nog niet te veel uithalen, gewoon omdat ze veel te lang naar zijn zin in die shuttle moesten zitten en hij redelijk moe was. Na een paar slokken is zijn cola op en besluit hij maar eens om zich toch op de dansvloer te begeven. Met moeite wurmt hij zich door de dansvloer naar een open plek in het midden en duwde een paar mensen aan de kant. "Excuse me," zei hij terwijl hij zijn hand uitstak naar een persoon die hij op de grond geduwd had. Charlie glimlachte wat schaapachtig terwijl hij de persoon in kwestie met een vloeiende beweging overeind trok.


Iedereen welkom n_n

Hij sjouwde achter zijn broer aan die er een flink tempo ingezet had om bij de discotheek te komen. Hij gaapte even en begon toen een liedje te fluiten. Ze waren er nog maar net en hij had het nu al naar zijn zin. Dit ging echt nog lachen worden. Hij wreef even in zijn handen. Ja, ze zouden de school even onveilig komen maken. Er verscheen een grijnsje om zijn lippen terwijl hij zijn handen in zijn broekzakken wurmde, die eigenlijk wat te klein waren om dat voor elkaar te krijgen. Hij was maar wat benieuwd wat voor mensen op deze school zaten. Misschien waren er nog wel leuke meisjes, dat was zijn insteek ook eigenlijk om naar de discotheek te gaan. Hij viel eigenlijk bijna om van vermoeidheid, omdat ze er vroeg uit gemoeten hadden vanmorgen iets wat niet zijn favoriete bezigheid was. Toch zou hij er wel voor zorgen dat dat aan de buitenkant niet te zien was, dat hij moe was. Hij kreeg bijna de deur tegen zijn hoofd toen Charlie de deur weer achter zich dicht liet vallen. Hij kreeg zijn handen bijna niet uit zijn broekzakken en was daardoor bijna te laat om de deur op te vangen. Hij haalde zijn schouders op en liep achter zijn broer aan naar binnen en ging naast hem stil staan toen hij stil stond. Zijn ogen gleden door de discotheek. Er waren behoorlijk wat mensen, prachtig. Alleen hij vond die muziek maar niks, misschien moest hij daar maar eens wat aan gaan doen. "Wat jij nu gaat doen weet ik niet, maar ik ga even mijn keel smeren." Hij sloeg Charlie tegen zijn hoofd voordat hij er vandoor kon gaan. Dat was zijn straf om gewoon weg te lopen zonder te wachten tot hij wat zei. “Doe je best broertje,” zei hij toen grijnzend zijn blauwe ogen fonkelden ondeugend. Hij liep de andere kant op toen Charlie naar de bar liep.
Hij liep naar de dj die aan het uiteinde van de dansvloer stond, bij de draaitafel. Hij liep zonder of hij wel wist of dat mocht het podium op en ging naast de man staan, die hij een klap op zijn schouder gaf. De man keek hem geschrokken aan. “Kun je ook wat anders draaien?” schreeuwde hij over de muziek heen. De man zei wat in zijn oor en Allen stak zijn duim omhoog. Toen sprong hij het podium weer af terwijl er een beter dansnummer door de boxen klonk. Hij bewoog zich dansend naar de bar, waarbij hij vrolijk bleef grijnzen. Hij bestelde net als zijn broer een cola. Hij dronk het glas snel leeg en ging weer de dansvloer op zijn ogen zochten zijn broer.
Hij schudde langzaam zijn hoofd toen hij hem gevonden had en iemand overeind hielp. Hij wurmde zich door de mensen totdat hij zich weer naast Charlie voegde. “Heb je het weer voor elkaar broertje?” Vroeg hij plagerig. Hij sloeg zijn arm om zijn schouder en begon toen naast hem te springen. “Swing is een beetje Charlie, dit is toch vele betere muziek?” vervolgde hij toen. Hij liet zijn broer weer los en danste verder op de muziek, waardoor hij tegen iemand op botste. Hij draaide zich naar diegene om. “Sorry hoor,” zei hij toen lachend. Daarna draaide hij zich weer terug naar zijn broer.

Hij was al vroeg aangekomen, van plan om de hele nacht door te dansen, te lachen, te schreeuwen, noem maar op. Romano had nog geen drank op, begon daarmee pas later op de avond. Nu had hij een beetje sap naar achteren geslagen en dat vond hij wel genoeg; tijd voor wat feesten. Hij was eigenlijk veel te vaak in de disco te vinden, maar had daar totaal geen problemen mee. Al zijn vrienden waren er tenslotte ook! En hij vond het er helemaal geweldig; het was een eigen wereldje, met muziek en gelach. Ergens tegen één uur in de ochtend zou hij aan zijn vierde biertje zitten, luidruchtiger zijn en ergens halverwege de volgende dag zou hij knallende koppijn hebben; het voelde als een dagelijks ritme waaraan hij helemaal verslingerd was. Nou ja, dagelijks. Meer nachtelijk en niet iedere nacht; zoveel hersencellen vernietigde hij nu ook weer niet. Jammer dat hij geen vriendin of vriend had die hij standaard mee kon slepen; soms stond hij alleen, hoewel hij dan altijd nieuwe vrienden kon maken. Het bleef gewoon wennen. Twee roodharige jongens stonden opeens bij hem in de buurt, na een plotse verandering in de muziek waarvan hij doorhad dat het iets te maken had met één van de twee. Hij kon ze alleen niet goed uit elkaar houden, maar ja. Misschien was het wel familie, of hij was dubbel gaan zien zonder ook maar een druppel alcohol ingenomen te hebben. Cool! Romano begon weer te dansen, ongemerkt in de richting van de jongens. Het was dat dat pad in de danszaal vrij was om langs te hakken. Plots beukte iemand tegen hem aan; een van de twee gasten. Romano lachte terug bij de verontschuldiging en ging naar de jongen toe. 'Hé, gast! Geen probleem,' antwoordde hij luid genoeg om gehoord te worden. 'Trouwens, je muzieksmaak is beter dan die van de DJ!' Romano bewoog nu rustiger en keek naar de twee jongens. Zagen er wel uit als chille gasten. Kon hij vanavond wel mee omgaan. 'Romano,' zei hij simpelweg, toen hij zijn hand uitstak. 'Zijn jullie toevallig.. familie?' voegde hij er lachend, altijd vrolijk, aan toe, nieuwsgierig. De harde muziek ging gewoon door, maar hij concentreerde zich nu extra in de hoop een antwoord te krijgen.

Charlie keek met een glimlach toe hoe zijn broer naar de DJ liep, waarschijnlijk om te vragen of 'ie eens goede muziek wilde draaien. Na een paar seconden werd zijn vermoeden bevestigd toen de muziek even stopte en er even later goede muziek het gebouw galmde. Hij zag hoe een paar mensen joelden en was de persoon waar hij tegen gelopen was helemaal vergeten. “Heb je het weer voor elkaar broertje?” Charlie keek zijn broer even aan en haalde zijn schouders op. "Precies ofdat jij nooit tegen iemand aanloopt." Hij begon mee begon te springen en op zijn beurt zijn arm over Allens schouders heen sloeg. Zijn blauwe ogen volgde iedere beweging die zijn broer makte en Charlie schoot in de lach toen hij zelf tegen iemand opbotste. De jongen riep wat, maar vanaf die afstand hoorde hij niet juist wat. Hij sloeg zijn arm om Allens nek en woelde wat door zijn haren. "Wie loopt er nu bijna iemand omver. Ik ben Charlie en dit kereltje heet Allen." Met een grijns van oor tot oor liet Charlie zijn broer los en schudde Romano's hand. 'Zijn jullie toevallig.. familie?' Hij keek van Romano naar zijn broer met een blik alsof Romano net had gezegd dat hij geen gevoel voor humor heeft. "Nee, wij zien er maar uit als een tweeling, maar zijn geen familie!" Schreeuwde hij sarcastisch zodat hij boven de muziek uit zou komen. Ondanks zijn stomme opmerking mocht Charlie deze jongen wel, dit werd waarschijnlijk nog een leuke avond.

Hij grinnikte even toen Charlie zijn schouders ophaalde. "Precies of dat jij nooit tegen iemand aanloopt." Hij grijnsde breed en stompte Charlie tegen zijn schouder terwijl hij begon te sprongen. “Nee… Hoe… Kom… Je… daar…bij?” Zei hij met tussenpauzes, aangezien hij nog steeds druk stond te springen en het daardoor best wel vreemd klonk. Hij knalde tegen iemand aan en keek weer om toen de jongen tegen hem begon te praten, dat hij een beetje smaak had dan de dj. Natuurlijk had hij dat, dat zag je toch zo? Zat hij alweer van binnen te grappen, het kwam niet vaak voor dat hij serieus ergens over na kon denken. Er zat altijd wel weer een stemmetje in zijn hoofd die er weer een grap van wist te maken. “Maar natuurlijk heb ik dat,” er lag een plagerige klank in zijn stem en zijn blauwe ogen fonkelden nog steeds ondeugend. Hij draaide zich met een boer zonder kiespijn om toen hij zijn broer achter zich hoorde lachen. Hij keek hem even kwaad aan, maar dat hield hij niet lang voor. Daarbij werd hij opeens in de houdgreep gedwongen en woelde Charlie door zijn haar. Hij porde hard in zijn zij zodat hij los zou laten. Dat was alleen niet nodig want Charlie liet hem alweer los om Romano, zoals de jongen heette, zijn hand te schudden. Ook hij schudde Romano zijn hand. “Hallo Romano, mijn naam is Allen zoals Charlie al zei. Hij is altijd bang dat ik niet voor mezelf kan praten, dat moet je hem niet kwalijk nemen hoor,” zei hij toen met een grijns. Als hij de kans kreeg pakte hij Charlie zo vaak mogelijk terug, want op de een of andere manier was het ook hun gewoonte geworden om elkaar op sommige momenten te treiteren.
Hij keek Romano net zo aan als zijn broer dat deed, toen hij vroeg of ze familie waren. Even keek hij Charlie aan en toen Romano weer. Was dat dan niet duidelijk? Er waren toch altijd vreemde mensen die het toch moesten vragen. "Nee, wij zien er maar uit als een tweeling, maar zijn geen familie!” Hij schoot in de lach door die opmerking van Charlie. “Hoeveel bier heb je op Romano?” Plaagde hij hem rustig verder. Hij sloeg hem vriendschappelijk op zijn schouder. “Maar jij bent hier vast al langer als ons,” vervolgde hij. “Zeg zijn hier nog lekkere dames?” Hij keek hem vragend aan, waarbij zijn blik soms naar Charlie gleed. Eigenlijk was hij daar best nieuwsgierig naar, al was het ook een vraag die hij er gewoon uitgefloept had. Hij lette nooit zo op zijn woorden, daarbij wilde hij het liefste alles weten. Probeerde hij zo veel mogelijk uit en had hij het het liefste met zijn broer over nieuwe ideetjes die ze wel eens uit konden gaan voeren.

Er gingen wat verwijten heen en weer tussen de jongens, wat Romano liet grijnzen. Op de vraag over familie hoefde hij eigenlijk geen antwoord meer, maar dat kreeg hij wel. De ene jongen maakte al direct een grapje over dat hij meer smaak had dan de DJ en zijn hand werd door allebei geschud; Charlie en Allen dus. Nice! Het antwoord op zijn vraag was lekker sarcastisch; tweeling of niet. Romano grijnsde breed en keek even naar de bar. 'Ik was al bang dat ik dubbel ging zien,' grapte hij. Je wist immers maar nooit! Allen vroeg nog wat over de meiden, waarop Romano even rondkeek. 'Als je goed zoekt..' zei hij, waarbij hij Allen zacht tegen zijn arm stompte. 'Meestal komen ze wat later, dus jullie zijn een beetje vroeg. Willen jullie iets te drinken?' De eerste vraag deed er vreemd genoeg wat langer over om door te komen, dus antwoordde Romano wat later. 'Ja, ik zit hier alweer een tijdje. Samen met de familie hier naartoe gekomen. Zusje, broers, wilden ook allemaal mee,' legde hij kort even uit. Hij keek even rond zich heen en zijn blik werd gevangen door een groepje meisjes dat binnen kwam gelopen, wat lacherig en met een blik op hun gezicht alsof ze meer ingedronken hadden dan Romano zelf. Hij had nog niet echt bier op, hier, maar indrinken telde hij nooit mee. Dat hoorde er gewoon bij! Hij tikte één van de twee broers aan, hopend dat het Allen was. 'Daar zijn je ladies,' grapte hij. 'Zullen we daar even een kijkje gaan nemen? Misschien hebben ze wel zin om te dansen.' Romano was waarschijnlijk net zo'n flapuit als die twee jongens, al wist hij dat nog niet echt omdat hij ze nog maar net kende. Als hij maar een paar lessen met ze had, was hij al gelukkig. Als ze in de klas net zulke goede humor hadden als hier, in ieder geval.

'Ik was al bang dat ik dubbel ging zien,' Hij sloeg hem nogmaals op zijn schouder. “Daar hebben meer mensen last van,” zei hij toen met een grijns. Daar maken we ook graag gebruik van, dacht hij er achteraan al zou hij dat niet hardop zeggen. Dat hield Allen in ieder geval graag voor zichzelf. Hij zag hoe Romano rond keek toen hij om de meiden gevraagd had, daardoor keek hij ook rond. Gleed zijn blik over de dansende mensen. Ondanks dat hij eigenlijk doodop was, vond hij het toch super zo. Hij mocht die Romano wel en waarschijnlijk werd het nog een leuke avond ook. . 'Als je goed zoekt..' Hij keek Romano weer aan toen hij antwoord gaf op zijn vraag. Hij lachte zachtjes toen hij verder ging over dat ze ook wel vroeg waren. “Ja, vroege vogels hè, die zijn meestal vroeg.” Vervolgde hij droog. Al klopte dat van geen kant, want hij bleef liever altijd iets langer in bed liggen dan vroeg. Al kon hij het niet laten om een flauwe opmerking te maken. “Maar ik lust best nog wel een colaatje en jij Charlie?” vroeg hij toen. Zijn blik gleed in de blauwe ogen van zijn broer, maar ging als snel naar Romano toen hij verder vertelde over zijn familie. “Een gezellige boel dus,” zei hij met een grijns.
Ook zijn blik ging naar de meiden die in beeld kwamen. Even later voelde hij dat Romano hem aantikte. Hij draaide zich naar hem om. 'Daar zijn je ladies,' Hij floot even zacht. “Ja, ik had het door.” Hij keek Charlie aan. “Broertje ga je mee?” zijn ogen fonkelden ondeugend. Hij knikte op de vraag van Romano. “Ja, ik vind het een goed idee om daar eens een kijkje te gaan nemen.” Vervolgde hij. Hij voelde even in de binnenzak van zijn jasje en haalde er een kleine roos uit. “Die doen het altijd goed,” Hij grinnikte zachtjes.

"Daar hebben inderdaad wel meer mensen last van," zei Charlie terwijl hij in Allens richting keek. Natuurlijk had hij er zelf ook wel al eens last van gehad, maar meestal waren het andere mensen waar zij weer grapjes mee konden uithalen. “Zeg zijn hier nog lekkere dames?” Hij was nog maar half aan het luisteren, maar toen het onderwerp 'dames' ter sprake kwam, had de bruinharige jongen voor hem weer zijn onverdeelde aandacht. "Over vroeg gesproken, ik denk dat ik morgen maar eens ga uitslapen." Om zijn woorden kracht bij te zetten geeuwde hij en keek terug even rond. Charlie keek terug naar zijn broer toen hij zijn naam hoorde en knikte. 'Daar zijn je ladies. Zullen we daar even een kijkje gaan nemen? Misschien hebben ze wel zin om te dansen.' Zijn blauwe ogen volgde die van zijn broer een een brede grijns verscheen weer op zijn gezicht. “Broertje ga je mee?” Hij scheurde zijn blik van de meiden af en keek zijn broer aan met ogen die al even ondeugend fonkelden. "Wat dacht je zelf." Hij wachtte even tot Allen een roos uit zijn broekzak had genomen, knikte even naar Romano en liep recht op het groepje meisjes af. "Volgens mij wil jij wel dansen, niet?" fluisterde hij in het oor van een bruinharig meisje die meteen begon te giechelen, aangeschoten dus. Grinnikend trok hij het meisje bij haar vriendinnen vandaan de dansvloer op en grijnsde even naar zijn broer, waarna hij het meisje een pirouette liet maken en ging daarna lekker los.

- Sorry voor de late reactie! -

Charlie - of was het Allen - sloeg hem joviaal op zijn schouder voor hij ermee instemde om bij de 'ladies' te gaan kijken. Romano toverde een charmante lach op zijn gezicht; ja, daar was hij wel goed in. Hij kon prima met meiden omgaan, vooral als ze zelf al wat spontaner waren door het indrinken. Hij floot even bewonderend toen Allen ineens een roos tevoorschijn toverde. 'Jij bent goed voorbereid,' lachte hij. 'Uitslapen, morgen? Morgen gaat dit feest nog door,' lachte Romano. 'Soms zelfs nog op de etage. Op welke zitten jullie?' Hijzelf zat nog te twijfelen; hij had twee soorten magie en had het een tijdje op beide etages uitgeprobeerd; vuur en licht. Maar welke nu het leukst was? Dat wist hij nog niet. Onbeperkte keuze, dus. Mooi, toch? Hmm, met deze gasten kon hij het wel vinden. Als ze zelf een beetje nuchter bleven - wat hem niet ging lukken - kon hij zich misschien nog wel herinneren wat ze allemaal uitspookten. Straks zou hij wel het eerste biertje voorstellen. Maar nu.. Met een spontane lach liep Romano naar de meiden toe en begon met ze te praten. Op de normale manier vlokte het groepje een beetje om hem heen, direct geïnteresseerd. Een bruinharige verdween met Charlie op de dansvloer, terwijl Romano eerst nog een beetje aan het grappen en praten was met de anderen voor hij met iemand zou gaan dansen. Wie weet kreeg hij ze allemaal wel aan het bewegen! Zou toch leuk zijn. Voor hem telde namelijk de gezelligheid: Romano was het type dat je de dansvloer optrok en zich nergens voor schaamde. Als de andere jongens ook zo spontaan waren kon hij het wel met hen vinden, maar dat was nog even afwachten. Hij zou vanzelf wel zien.

Hij grijsde even om de woordenwisseling die tussen Romano en zijn broer afspeelde, over uitslapen. Nou, hij wist het wel. Hij zou het niet te laat maken, anders viel hij echt nog om. Daar had hij dan ook weer niet zo veel behoefde aan. Hij moest wel genoeg slaap krijgen anders kreeg hij een ochtendhumeur en dan wou je hem liever niet in je buurt hebben, want dan leek hij soms echt een ander persoon. Hij grijnsde even toen zijn broer niet eens opkeek toen hij een roos uit zijn zak haalde. Gelukkig was Charlie wel wat van hem gewend. Romano zat er wel naar te kijken, maar hij had ook niet veel anders verwacht. Hij grijnsde rustig naar hem toe hij zei dat hij goed voorbereid was. “Altijd Romano,” zei hij toen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Hij wachtte even totdat Charlie iemand de dansvloer opgetrokken had en Romano bleef duidelijk even bij het groepje staan. Ook hij liep er op af. Hij liep op een blond meisje af die net op dat moment zijn kant op keek. Hij glimlachte naar haar en pakte haar hand beet. Hij stopte de roos in haar haar en gaf haar een kus op haar hand, zijn ogen stonden ondeugend terwijl hij haar aankeek. “Mag ik deze dans van u?” er klonk een plagerige klank in zijn toon. Het meisje keek eerst verlegen naar haar vriendinnen en begon toen te giechelen. Toen draaide ze zich terug naar hem en liep achter hem aan de dansvloer op. Hij grijnsde breed naar haar terwijl hij begon te dansen. Hij pakte haar soms beet om haar een rondje te laten draaien of naar zich toe te trekken. Kijk dit was nou leven, vond hij. Hij keek even achterom naar Romano die nog steeds bij het groepje stond. Hij trok het meisje dansend achter zich aan terug naar het groepje. “Hé kom je nog Romano?” schreeuwde hij over de muziek heen. Toen danste hij de dansvloer weer op. Hij zou het vanzelf wel zien als Romano de dansvloer op kwam. Hij bewoog zich naar zijn broer toe. Totdat ze vlak naast hem stonden. Hij greep zijn broer bij zijn schouder en kneep er even plagerig in. Toen liet hij hem weer los. “Vermaak je je broertje?” vroeg hij toen in zijn oor, zodat de meiden het niet zouden horen. Hij boog zich terug naar het meisje en begon weer te dansen. “Willen jullie wat drinken?” schreeuwde hij toen over de muziek heen. Het was in het algemeen bedoeld, voor zijn broer, Romano, maar ook voor de meiden. Hij keek ze vragend aan terwijl hij stopte met dansen.

Jody was niet lang op SSA. Maar een tip op de etage vertelde haar dat ze zeker weten naar de disotheek moest als ze zin had in een avondje fun, lachen en gezelligheid. Daar was ze wel voor in. Altijd als je het zo zou zeggen. Jody was een echte feestbeest. Het liefst tot een uurtje of vroeg in de morgen. Het zou dan ook zo eens kunnen gebeuren dat ze in een les zou zitten terwijl ze een kater had of gewoon ontzettend moe was. Het enige nadeel, voor drank moest ze een ouder iemand zien te vinden. Met haar 15 jaar kreeg ze vaak amper wat. En daar baalde ze van. Met een klein groepje van de etage was ze dan ook nu op stap gegaan. Ze had haar lekkerste en beste outfit aan getrokken om uit te gaan. Eentje met een kleine decolleté en een kort rokje. Gewoon heerlijk. Met een redelijke hak, hoger kreeg ze nooit van haar moeder en als ze het zelf kocht kreeg ze een draai om haar oren. Het zelfde gelde dan voor de shirtjes met een decolleté en korte rokjes. Maar die korte rokjes wist ze altijd goed te verbergen. In het groepje zaten dan ook een paar meiden die wel alcohol mochten. Dus al snel had Jody een drankje weten te regelen. Nippend aan haar drankje zwaaide ze haar roze, blonde haren de lucht in terwijl ze zich op de dansvloer waagde. Haar heupen goed heen en weer bewegend, heen en weer op het ritme. Haar ogen bijna gesloten, genietend van de muziek. God hier kon ze van genieten. Haar glas in haar in haar vingers geklemd, haar wijsvinger die het rietje op een plek hield waardoor ze makkelijker kon drinken. Meegaand op de muziek ging ze door de zaal heen. Tot nu toe, wonder boven wonder, iedereen ontwijkend. Af en toe nippend aan het glas drinken in haar handen. Ja, dit was echt super om een nieuw jaar op een nieuwe school te vieren. Jody zuchtte even. Ging richting de meiden en babbelde even met een aantal, waarna ze met een klein groepje weer de zaal in gingen. Heupwiegend op de maat van de muziek. Niet kijkend waar ze heen ging. Want na een paar minuten botste ze tegen iemand aan, waardoor haar drinken over het randje van het glas klotste. Zowel op haar als die persoon. Geschrokken keek ze naar het truitje met de vlekken. "Potverdomme." Vloekte ze in zichzelf. Maar dan duidelijk hoorbaar. Verwoed wreef ze over de natte plek op haar shirt, daarna kijkend naar haar glas, waar nog een klein, heel klein laagje in zat. "Verdomd, heb ik dat ook nog." Zuchtte ze terwijl ze het laatste restje opdronk en het glas onderste boven hield. Nog geen blik gegund naar de persoon tegen wie ze was gebotst. "Helemaal leeg." Zei ze bijna verontwaardigd over haar lege glas. Pas toen haar aandacht van het glas weg was keek ze naar de persoon voor haar. Met waarschijnlijk ook een paar, iet wat vochtige plekken, op zijn kleding. "Oeps, sorry." Zei ze met een glimlach. Ze giechelde even. "Refill?" Zei ze met een ondeugende blik en een grijns.

-- Yaay, ik kom jullie pesten!
Verzin zelf maar tegen wie ze is gebotst (:

Broer één was de vloer al op, broer twee volgde snel. Romano stond nog een beetje te praten en te lachen naar de meisjes, vond het allemaal wel gezellig zo. Waarom eentje kiezen als je ook met allemaal lol kon hebben? Het ging toch om de gezelligheid, niet om dat hij later in een hoekje stond te zoenen met iemand. Zou ook wel grappig zijn, daar niet van. 'Ik ga even de dansvloer op, dames,' grinnikte Romano. De meiden zouden zich wel even vermaken, misschien waren ze wel blij als hij terugkwam. Charlie en Allen hadden het ook helemaal naar hun zin, zag hij. Die wisten wel wat ze moesten doen op een feestje! Iets drinken? Romano grijnsde en knikte. 'Anytime,' riep hij terug, voor hij mee begon te bewegen op de muziek. Dit was nu leven. Dit was echt waar hij het voor deed. Wow, er liepen vanavond wel veel meiden rond die er belachelijk goed uitzagen, zeg. Romano was blij dat hij er zo vroeg geweest was; kon hij extra opscheppen tegen de meiden, dat hij hier vaak kwam. Niet dat ze iets anders deden dan giechelen, maar ja. Hé, die daar was wel schattig.. Als hij haar nu even mee kon krijgen. Romano zette zijn charmantste grijns op en liep naar voren, licht swingend. Even leuk lachen, hand aanraken, complimentje.. Ja, hij wist wel hoe het werk- 'Hé!' Geschrokken keek hij naar degene die tegen hem opgebotst was, niet boos maar wel verrast. Laat dat meisje maar zitten, deze was honderd keer zo cute en had ook nog eens leuke kleding aan. Direct zette hij een charmante lach op, opnieuw, keek even naar de vlekken in zijn kleding en haalde zijn schouders op. Hoe oud zou zij zijn? 'Helemaal leeg,' mopperde ze, hem stijlvol negerend. Nice, veel leuker dan dat mensen in een keer kwijlend bij je voeten zaten. Daar hield hij eigenlijk niet van, al was het van tijd tot tijd best lollig. Romano hoorde haar ondeugende vraag en keek even polsend naar haar. 'Hoe oud ben je?' Oude mannenvraag was er ook weer uit. 'Want als je boven de zestien bent moet je het zelf maar gaan halen,' grijnsde hij, knipoogde impulsief. 'Ik haal wel wat voor je, nog voorkeuren?' Namen uitwisselen kon altijd nog. Hopelijk kon ze dansen! Niet veel later was hij terug, keek even of hij Charlie en Allen nog zag. Zij waren niet de enige die iemand hadden om mee te dansen. 'En, hoe mag ik je noemen?' vroeg hij uiteindelijk. 'Ik ben Romano.'

Feestbeest FTW! Lekker dronken worden met Romano xD

Jody kon het niet veel schelen tegen wie ze botste. Ten eerste had hij of zij er gewon niet moeten staan. Maargoed. Ze was in een vrolijke bui, wat hield haar nog tegen?! Kijk als ze nou een aantal drankjes meer op had gehad, dan kon het nog wel voorkomen dat het iets anders liep. Dat ze echt onwijs boos was geworden. Maar nu was alles nog in de leuke sferen. Al baalde ze er wel ontzettend van dat dat glas leeg was.Ze had trouwens ook niet eens gemerkt dat hij 'Hé!' riep omdat ze tegen hem aan botste. Of dat negeerde ze misschien ook wel. Ze had geen zin in het gezeur en gezanik over botsen, uitkijken waar je loopt en al die shizzel. Ze wilde dansen, zuipen en dronken worden tot ze een ons woog. Ze keek daarom ook voor het eerst sinds de botsing naar de jongen met de enkele vraag "Refill?" Waarbij ze met een ondeugende blik hem aan keek. Hij was het haar toch haast wel verontschuldigd. Hij stond immers in de weg, waardoor haar drankje nu leeg was. 'Hoe oud ben je? Want als je boven de zestien bent moet je het zelf maar gaan halen,' Hoorde ze hem zeggen. Jody grijnsde even breed. "Hoe oud denk je dat ik ben, en trouwens, door jou is mijn drankje leeg. Dus je zou hem op zijn minst toch voor me moeten vullen, ongeacht hoe oud ik ben." Ze zei het met een zachte en flirterige ondertoon. Het was gewoon heerlijk om je een keer te laten gaan. Kon haar het schelen. 'Ik haal wel wat voor je, nog voorkeuren?' "Dat is nog eens een echte man. Ik had een baco. Dat zou ik erg lekker vinden." Zei ze poes liefjes. Ze keek hoe hij weg liep en iets later terug kwam. Heupwiegend kwam ze op hem af lopen. "Dankje." Ze nam het drankje aan en nam aanstalten om weer weg te lopen. Ze wilde verdomme dansen en zich bezatten. 'En, hoe mag ik je noemen? Ik ben Romano.' Jody draaide zich om en nam een flinke slok van haar drankje. "Hoe jij me wil noemen, Romano." Grijnsde ze breed. "En kommie nou nog dansen of blijf je daar staan? Ik bedoel, er zijn genoeg andere hier die wel een dansje met me willen." Ze dronk haar glas in een teug leeg en plaatste hem ergens op een tafel. Keek Romano even vragen aan om zich vervolgens op de dansvloer te storten.

Grappig meisje, had een woordje klaar. Altijd beter dan van die verlegen gevallen, daar kon je niets mee. Vroeg je of ze gingen dansen en dan stonden ze nog als een betonblok op de dansvloer. Zo zag zij er niet uit; zo praatte ze ook niet. Ondanks haar redelijk brutale woorden, klonk ze nogal flirterig. En grappig. Romano grijnsde terug; ze leek niet van plan om iets te zeggen over leeftijd of wat ook. Maar daar ging het vanavond dan ook helemaal niet om! 'Een Baco? Excellente keuze,' zei Romano even ontzettend netjes, om daarna weer te lachen. Paste niet bij hem. Hij kon zelf ook wel wat nemen, Baco klonk wel goed. Zou hij ook proberen. Zodoende kwam hij later terug met twee Baco's, gaf een van de twee aan het meisje. Ze leek er echt zin in te hebben, in feesten. Nou, soortgelijke ziel ontmoet! Romano's gezicht glom van het enthousiasme. In de club voelde hij zich altijd helemaal thuis, tussen de dreunende bassen en de vreemde dansmoves. Oh, ze gaf ook al geen naam. Challenge Accepted; daar zou hij wel achterkomen. Zijn grijns werd nog wat breder toen ook zij de challenge aannam en hem vroeg of hij nog dansen kwam, of niet. Hij sloeg het drankje in een keer achterover, kon hem wat schelen dat het direct op hem insloeg. Dronken zijn was nu eenmaal veel te leuk. 'Dan zullen die anderen even moeten wachten,' zei hij, nu nog best helder, wat al snel zou veranderen in een vreemde bui waarin hij nog spontaner werd dan hij al was. Alcohol, hé. Hij volgde haar snel en raakte haar net niet uit het oog tussen de bewegende lichamen. Ging bij haar staan en begon mee te dansen, op de enthousiaste Romano-manier. Niet dat het al te professioneel was, maar het zag er ook niet belabberd uit. Dit kon hij echt tien keer beter dan school. Hij zou haar straks nog wel een drankje aanbieden. Jammer eigenlijk, dat hij niet zo goed was in flirten. Dan werd hij weer te direct, soms vonden mensen hem te opdringerig. Terwijl het negen van de tien keer een grapje was. Hij zei een tijdje niets, danste met haar mee. Pakte haar hand om haar een pirouette te laten draaien, liet weer los. De alcohol begon te werken, al maakte het hem er alleen maar blijer op. Niet echt aanrandiger. 'Nog iets te drinken, Dancing Queen?' Hij was totaal niet goed in bijnamen, maar schaamte kende hij ook niet meer als hij een paar drankjes gehad had. Eigenlijk was het niet zo gek dat zijn ouders vonden dat hij niet uit moest gaan; hij werd op de een of andere manier altijd dronken.

Jody vond het altijd leuk om een spelletje te spelen met een jongen. Het was gewoon leuk om ze in onwetendheid te laten zitten, terwijl zij vaak wel vertelden hoe ze heette en dergelijke. 'Dan zullen die anderen even moeten wachten,' Hoorde ze hem achter haar zeggen. Ze grijnsde breed terwijl ze voor hem uitliep de dansvloer op. Heupwiegend, haar haren in de lucht gooiend draaide ze zich om naar Romano en begon te dansen. Gewoon zoals ze altijd deed, een beetje charme in de strijd gooien, met de billen schudden en met de heupen draaien. Gewoon lekker los gaan. Geen gehop op benen alsof je niet wilde dansen. Niet van de ene voet naar de andere, maar gewoon lekker los gaan. Jody pakte zijn hand ook gretig aan toen hij hem aanbood, en liet zichzelf in een pirouette draaien. Draaide nog een extra rondje en danste gewoon weer vrolijk verder. Ja het was heerlijk om te dansen. Gewoonweg SUPER. Alles laten gaan, alles gewoon doen. Geen spijt niks. 'Nog iets te drinken, Dancing Queen?' Jody glimlachte. "Dacing Queen.. Van alle namen die ik al heb gehoord, is deze nog uniek. Doe mij nog maar zo'n drankje als daarnet, Romanootje." Jody keek toe hoe hij weg liep om de drankjes te halen. Ze draaide zich om en haar oog viel op twee roodharige jongens. Zo te zien een tweeling die stonden te dansen met een ander meisje. Met een grijns op haar gezicht liep ze op een van de twee af. "Hallo Cuty." Fluisterde Jody in zijn oor. Keek het meisje even van top tot teen. "Zou ik deze dans mogen overnemen?" Zei ze tegen zowel de jongen als het meisje, terwijl ze het meisje behendig als ze was weg danste. Heupwiegend ging ze verder met dansen bij de roodharige jongen. "Dat broertje van je.." Jody wees hem aan met een klein hoofdknikje. "Ziet hij er ook zo leuk uit? Of lijkt dat maar zo." Ze grinnikte even. Ze keek even om zich heen of ze Romano al zag terug keren met een drankje. Ze draaide een rondje om een van de twee jongens heen, terwijl ze dicht langs hem heen ging. Ja een avond zo dansen met een glaasje op, Jody vond het niet erg, totaal niet.

Charlie vermaakte zich, al zou het leuker zijn als hij een paar glazen alchohol op had. De jongen schoot bijna twee meter de lucht in toen hij een hand op zijn schouder voelde en keek zijn broer met licht verwijdde ogen aan. "Tuurlijk vermaak ik me." Natuurlijk vermaakte hij zich kostelijk, wie doet dat nu niet in een discotheek? Hij knikte gretig toen Allen vroeg of ze wat wilde drinken. "Geef mij maar een biertje, waarschijnlijk ga ik vanavond niet echt nuchter meer zijn." Eigenlijk was het nooit echt de bedoeling geweest om nuchter te blijven, maar het kon zijn dat hij ter plekke in elkaar zakte van vermoeidheid voordat de drank naar zijn hoofd steeg. Grijnzend nam hij het glas van zijn broer aan en dronk dat in een teug al half leeg. Zijn blauwe ogen zochten naar Romano en hij kon het niet laten om te grinniken toen een meisje tegen hen aan liep en haar glas over hen allebei uitkapte. Het meisje kon wel gezien worden, zag er zelfs leuker uit dan het meisje waar hij mee danste, maar ach laat Romano maar even doen. Na een tijdje had Charlie al zijn tiende (of was het zijn elfde?) biertje in zijn handen terwijl hij het meisje lachend een paar pirouettes liet draaien. De broers konden allebei wel redelijk goed tegen alchohol, dus na tien pintjes waren ze waarschijnlijk nog niet dronken, misschien iets losser dan anders. "Hallo Cuty." Zijn blauwe ogen keken meteen naar het meisje dat tegen Romano was gebotst. "Hoi schoonheid." Hij vergat het meisje waarmee hij eerst had gedanst compleet en negeerde diens protesten toen ze geen aandacht meer van hem kreeg. "Zou ik deze dans mogen overnemen?" De grijns op Charlie's gezicht werd raar maar waar nog breder dan anders en even keek hij terug naar de brunette die met een kwaad gezicht wegliep. Nja, hij kon toch moeilijk aan twee meisjes aandacht geven terwijl hij zich al wat licht in zijn hoofd begon te voelen? "Dat broertje van je... Ziet hij er ook zo leuk uit? Of lijkt dat maar zo." De jongen trok een wenkbrauw op. "Nee hoor, we zijn een identieke tweeling, maar we lijken helemaal niet op elkaar." Wauw, hij kreeg het na een grote hoeveelheid pintjes nog voor elkaar om sarcasme in zijn stem te laten doorklinken. Zijn hoofd draaide mee in de richting naarwaar het meisje danste en klopte op Romano's schouder toen hij terug aankwam met twee drankjes. "Jij hebt een hele goede smaak." Als je goed luisterde kon je een zweem van een dubbele tong horen, maar wat kon hem het schelen dat hij dronken was of niet? Hij moest zich morgen pas zorgen maken, als hij een grote kater te verwerken had.

De alcohol begon al een beetje naar zijn hoofd te stijgen, merkte hij. Hij dacht niet meer helemaal helder en bewoog over de dansvloer alsof hij nooit iets anders had gedaan. Hij voelde zich goed, dacht er totaal niet bij na dat dat morgen anders zou zijn. Totaal anders. Maar het kon hem nu helemaal niet schelen. Een ander meisje keek nogal vrolijk naar hem, zag er ook niet helemaal helder uit. Aan de bar bestelde Romano nog wat drankjes, omdat de Dancing Queen er zo liefjes om vroeg. Ze was grappig, maar het zou hem niet verbazen als hij haar nooit meer zou zien hierna. Zijn geheugen was niet zo goed onder invloed van alcohol. Hij had echt al teveel op, ging lekker zo. Maar ja.. Het was gewoon te leuk! Het meisje stond nu ondertussen vrolijk bij Charlie - of was het Allen? - te dansen. Hij wist al niet meer wie nu wie was, vooral omdat ze identiek waren. En omdat hij er nu ook geen hoofdpijn door wilde krijgen en er dus niet over nadacht. Dat was gewoon zoveel makkelijker. Romano kwam terug met de twee drankjes, voelde een schouderklop van de roodharige jongen. Hij draaide zich naar hem om met een brede glimlach, klopte terug op zijn schouder. 'Weet ik toch,' was het standaardantwoord. 'Maar jij doet het ook niet slecht!' Man, het kostte wel wat moeite om het over zijn lippen te krijgen. Het andere drankje bood hij aan Dancing Queen aan, ondertussen zijn aandacht al verliezend aan een meisje dat bij hem in de buurt stond en eruit zag of ze wel wilde dansen. Volgens hem dan. Nou ja, dansen dan maar! Die andere, die zijn drankje over hem heen gegooid had, die vermaakte zich wel. Misschien zou hij nog wel met haar dansen, maar hij ging niet voor Charlie heen en weer lopen omdat hij met haar danste. Het meisje leek een beetje chagrijnig eigenlijk, en ze keek jaloers naar Charlie. Misschien was zij geditcht voor de Dancing Queen. Groot gelijk, maar dat betekende niet dat hij niet met haar kon dansen. Het ging om het feest! Het begon al flink laat te worden, sommige mensen gingen alweer weg. Romano voelde zich echt een die-hard. 'Jullie blijven toch wel,' riep hij vrolijk naar Charlie en Allen, alleen was het echt niet leuk hier!

Jody was voor de lol naar een van e roodharige jongens gegaan. Gewoon om te zien wat Romano er van vond. Ze kreeg alleen al lol als ze er aan dacht. Jody zou zich wel vermaken. Nog een paar drankjes en het werd helemaal top. Gewoon geweldig. Jody dacht alleen niet aan de gevolgen van de avond. Die merkte ze morgen wel. Ach haar hersens waren nog in ontwikkeling. Maar dat kon Jody dus niet schelen. Ze zuchtte even terwijl ze rustig verder danste bij de rode. "Nee hoor, we zijn een identieke tweeling, maar we lijken helemaal niet op elkaar." Jody grinnikte even. Ja ze voelde hem al goed zitten. Erg goed. "Nee is niet te zien hoor. Alleen die rode koppen." Kwam er over haar lippen heen. Zo ging het erg goed Jody, erg goed. Jody grijnsde toen Romano aan kwam lopen met haar drankje. In ene keer gooide ze het naar achter. "Dankje." Grijnsde ze naar hem terwijl ze een buiginkje wilde maken. Ze wankelde even op haar voeten en begon te lachen. Ging weer recht op staan en zei alsof er niks aan de hand was; "Alles gaat goed, niks aan het handje." Een duidelijke dubbele tong ging opspelen. En Jody belandde weer in een goede schaterlach. "Hé! Romano." Riep ze naar de jongen toe die haar voorzien had van drankjes. Hij stond inmiddels met het meisje te dansen waar roodkop mee had staan dansen voor Jody er tussen kwam. En het meisje keek uiterst.. plezant naar Jody toen ze op Romano af strompelde. Grinnikend liep Jody verder, botste tegen de een en de ander aan. Het meisje had inmiddels een vuurrood hoofd gekregen en keek Jody woedend aan. "Hejoh, ga jij eens even een ander pesten met je... je..' Jody begon weer te gieren van het lachen. Te gieren om het geen wat ze wilde zeggen maar er gewoon niet uit kwam. "Ha." Zei ze spottend terwijl ze het meisje iets te hard een klap gaf op haar schouder. "En nou, nou wegwezen." Siste Jody in haar oor terwijl ze haar vriendelijk hielp door een klein zacht, iets te hard, duwtje. "Romaaaaaaano." Ze keek Romano aan. "Zomaar mij inruilen voor een minder exemplaar. Jij durft wel." Jody lachte. Ze was inmiddels wel ver heen. Dat was in haar stem te herkennen en aan haar gedrag. Maar Jody vond het leuk. Het was super! Geweldig, in een wordt: Beter kon niet! Oké, dat waren er drie, maar als Jody het zou zeggen, was het een woord geweest. Haha, deze nacht kon niet meer stuk. Het enige wat ze straks nog moest doen was de weg terug vinden naar haar kamer en haar bed.

Het meisje dat stijlvol gedumpt was door Dancing Queen bleef maar jaloerse blikken op Charlie en haar werpen, hoe erg Romano ook zijn best deed om fatsoenlijk met haar te dansen. Echt serieus hoor, zo erg was het toch niet? Die had geen gevoel voor humor. Noch had ze het uiterlijk dat hem lang zou boeien. Hard maar waar; dit werd een eenmalige dans. Vooral toen ze eindelijk ophield met kijken maar heel plakkerig werd, besloot Romano dat hij zo maar weer eens naar de bar af moest dwalen en kijken of hij iemand anders kon vinden om mee te dansen. Hij had geen zin om Dancing Queen te vragen of ze wilde dansen; daar was ze veel te eigenzinnig voor, ze kwam zelf wel als ze wilde dansen. Zou hij zo nog een biertje gaan halen? Nou ja, hij sprak al een beetje vertekend en hij voelde zich al aardig aangeschoten, beetje dronken misschien al. Die conclusie kon hij trekken vanwege de brede, onnodige lach die op zijn gezicht stond en het feit dat de hele disco bestond uit vlekkerige, vage dingen die zich de hele tijd scherp stelden. Hij bewoog veel vrijer maar daardoor ook wankeler en ja.. Dit was het gevoel waar hij achteraan zat; gewoon jezelf klem zuipen en je zo geweldig voelen dat die koppijn de volgende dag er niet meer toe deed. Hij begon een beetje achteruit van zijn danspartner weg te bewegen toen hij met zijn dronken kop eindelijk de vuile blik opmerkte die zij naar iemand anders wierp. Het was zo'n grappig gezicht dat Romano het niet kon laten om te lachen, al wist hij niet eens wie er naar hen toekwam. Hij kon het niet meer houden toen ze een vuurrode kop kreeg. Tegen wie had ze het eigenlijk? Tegen Dancing Queen, zo bleek, die ook al aardig dronken leek te zijn. 'Met je..' herhaalde Romano dronken, in een halve dubbele tong, lachend en daardoor een beetje gebogen. Dancing Queen gaf het meisje een harde klap op haar schouder, maar dat merkte Romano nauwelijks. 'Met je!' gierde hij, hield het niet meer. Het meisje werd weggeduwd, iets wat Romano totaal niet erg vond. Plakkerig kind. Hij veegde even langs zijn ogen, alsof er tranen in stonden van het lachen, en keek naar Dancing Queen. 'Dit was het beste mindere exemplaar dat ik kon vinden toen jij weg was,' complimenteerde hij haar, maakte een halve mislukte buiging. Nog even en hij ging kotsen, dat kon hij zo ook wel zeggen, als hij nog een stuk of drie biertjes zou drinken. Toch had hij er lol in. 'Ik vraag me af hoelang het feest nog duurt,' zei Romano nogal hard, terwijl hij een opvallende blik in de richting van degene wierp die bepaalde of je binnenkwam of niet. Die zou hen er wel uitgooien als het tijd was. 'Anders gaan we die gast dat eens.. vragen,' hikte hij. Nee, eerst dansen, was wel leuker. 'Is er al iemand die U op komt halen, Dancing Queen?' vroeg hij ineens, was met zijn gedachten bijna bij het einde van het feest. Hij klonk nog steeds dronken, maar keek ernstig, al zag het er nep uit. Anders kon hij wel met haar meelopen, had hij iemand om zich aan overeind te houden. Aangezien hij anders langs de rand van de weg wakker zou worden, de volgende morgen; zijn benen voelden extreem wankel aan.