Kanda had in zijn tas een kaart gevonden met een brief. Daarin stond dat hij het beste naar school kon gaan. Hij besloot de kaart te volgen in het grote schoolgebouw. Hij had nog steeds zijn katana in zijn hand en de schelde aan zijn riem. Uiteindelijk kwam hij bij een deur waar hij ook op klopte. Waarom moet uitgerekend IK nou weer naar school? Meester stuurt mij naar een of andere school met maar een kleine kans dat ik hem zal gaan vinden hier...



(De "hem" in de laatste regel komt later nog wel...)

Kanda was verrast door de preek van de oude man. 'Tssssj, shut it. Ik doe hem wel weg.' zei hij chagerijnig tegen de man. Hij pakte zijn schede uit de man z'n handen en stopte zijn katana terug. Vervolgens liet hij zijn katana in zijn schaduw zakken die vervolgens verdween. 'U bent vast meneer Savador, ik ben Kanda Yuu. Ik ben hier naartoe gestuurd om school te volgen.' Ookal had ik liever verder willen werekn...2 banen en een eigen flat, heerlijk. Waarom moet ik nou weer worden opgeroepen om naar een of andere school te gaan? 'En ik doe nooit mijn katana weg, in mijn schaduw ok maar hij blijft bij me.' Zei hij vol moedig en eigenwijs. Om een of andere reden kon hij de man niet uitstaan, de slangen ogen, maarja dat had hij immers wel vaker. Hij keek Savador recht in de ogen aan, denkend dat dit een heel lang vervelend jaar gaat worden.


(OMG Kanda word steeds gemener en eigenwijzer... Eigenlijk was het de bedoeling hem heel zelfstandig te laten overkomen maar dat is me blijkbaar niet gelukt, sorry...)

Uit het niets werd hij aan de kant geduwd. Ok dat had hij wel verwacht nadat hij zo disrespectvol deed. Maar dat had hij zichzelf aangeleer op Shadra, iemand die word opgevoed door huurmoordenaars weet niet beter. Hou je in, je bent niet meer op Shadra. Ik moet me gedragen... Ookal gaat dat moeilijk worden, ik heb een missie. Hij keek naar Savador met een klein beetjs schuld gevoel. 'Sorry...' zij hij met een zachte stem. 'Ik was disrespectvol... Ik ben met ietwat verkeerde mensen opgegroeid.' volgde daarna. Als een getraind huurmoordenaar leer je niet echt goed met andere mensen omgaan. En na tientallen moorden gepleegd te hebben was hij zowat gebroken. Hij kon zich niet laten overnemen door zijn moordlust. Zijn leermeester, Froi Tiedoll had hem gered van de moordenaars en werd door hem geleerd met mensen om te gaan. Echter was dat een korte training want na 3 dagen werd meester Tiedoll vermoord. Kanda keek naar beneden uit schaamte. 'Ik moet hier school volgen om iemand te vinden en om mijn training af te maken.' Zie hij. Ondertussen was hij al helemaal afgekoeld, geen moordlust meer. Nu moest hij alleen afwachten op het antwoord van Savador.


(Wow Kanda doet neerbuigend XD Nu heb ik ook ff een stukje van zijn karakter uitgelegd, ik hoop dat het duidelijk is...)

Kanda zag dat Savador meer wou weten dus moest hij de naam wel laten vallen. 'Kunnen we misschien eerst gaan zitten dan kan ik u het hele verhaal vertellen. Dan weet u misschien ook wat meer over de dood van Diva.' Ja Kanda wist over de dood van Diva. Hij wist eigenlijk best veel over Suasama. Hij had niet een van de hoogste rangen maar hij had zo zijn informatie bronnen. 'En wie ik zoek en wat mijn missies zijn is niet belangrijk nu.' Niemand mocht weten wie hij zocht. Damn beansprout. Je zorgt voor te veel problemen bij mij. Hij vond zich nogal bekeken door Savadors slang-achtige ogen die alle informatie uit Kanda wilden zuigen. Kanda keek terug met zijn neutrale, dus chagrijnige gezicht. Eigenlijk had hij een mep verwacht vanaf het begin dat hij begon te spreken maar zo te zien hield Savador zich in. Waarschijnlijk omdat hij geschokt was de naam van zijn vrouw te horen. Hoe zou hij reageren als hij het weet van Deshas. Wat zou hij zeggen als hij wist dat zij mij heeft geholpen in de organisatie. Desondanks al die vragen in zijn hoofd kon hij zichzelf nog behouden.



(whaa inspiratieloosheid XD En ik moet nog een andere naam hebben voor Allen Walker want er is al een Allen op SSA...)

Na een tijdje had Savador de deur van zijn kantoor open wat voor Kanda wel een eeuwigheid duurde. Hij kon het niet kwalijk nemen na schokkend nieuws. Savador ging zitten achter z'n bureau met een moeilijk gezicht. Kanda ging zitten in een van de stoelen tegenover Savador. 'Laat ik maar bij het begin beginnen. Ik ben geboren in de organisatie zelf, mijn moeder stierf vlak na de geboorte en ik heb geen idee wie mijn vader is. Nadat ik een jaar of vijf was begon Alma me te trainen tot een moordenaar. Ik wist niet beter, ze zeiden dat het zo hoort, mensen vermoorden. Toen ik 8 jaar werd moest ik mee met een missie, een simpele, om mijn eerst moord te plegen. Koelbloedige moord op onschuldige mensen, dat is wat ik tot mijn 15e deed. Het werd verdacht, al die mensen die smeekten om hunleven. Elke moord werd moeilijker. De organisatie werd een chaos na Deshas' dood. Steeds meer mensen in de organisatie gingen weg of werden een verrader. Ik probeerde ook weg te komen, zo kwam ik in contact met Diva. Zij hielp mij uit de organisatie, waarschijnlijk werd zij toen gezien als verrader. De straf voor verraad is wreed, maar dat had u al gemerkt. Ik vluchtte naar Nova waar ik meester Tiedoll en Mana ontmoette. Meester Tiedoll leerde mij met mensen omgaan en gaf mij deze katana.' Kanda pakte zijn katana weer uit zijn schaduw. 'Na een paar dagen werd hij vermoord en Mana verdween. Mijn missie is om Mana te vinden, dat was Tiedoll's laatste wens. Na een paar jaar zoeken heb ik wat clue's gevonden dat ik hem misschien hier kan tegenkomen. Dus nu weet u het hele verhaal.' Kanda liet een diepe zucht. Dit was voor het eerst dat hij iemand het hele verhaal had verteld, het was een hele opluchting. Na een tijdje naar zijn katana gastaard te hebben stopte hij hem weer terug in zijn schaduw. Wat zou er nu met hem gebeuren?


(Het werd Mana. Maar omdat Mana vreselijk op Noah lijkt laat ik hun eerst ontmoeten voordat ik hem Mana laat vinden :3)

Hij had niet gewenst om opnieuw geconfronteerd te worden met zulke neerslachtige mededelingen. Het enige positieve eraan was dat het wat meer informatie vrijgaf over Diva's dood. Het had niet mogen gebeuren. Het was hen samen gelukt haar familievloek op te heven, zodat ze wel gewoon de dertig jaar had kunnen behalen, met hem oud had kunnen worden. Alsnog had ze de dood gevonden, alwel op een gruwelijke en koelbloedige manier. Hij was er kapot van. Opnieuw meegezogen in het moment van lege somberheid staarde Savador vanachter zijn bureau afwezig naar de desk, Kanda zwijgzaam de gelegenheid gevend om het woord te nemen. 'Laat ik maar bij het begin beginnen,' besloot de jongen zijn verhaal te doen. 'Ik ben geboren in de organisatie zelf, mijn moeder stierf vlak na de geboorte en ik heb geen idee wie mijn vader is. Nadat ik een jaar of vijf was begon Alma me te trainen tot een moordenaar. Ik wist niet beter, ze zeiden dat het zo hoort, mensen vermoorden.' Terwijl Kanda zijn eigen geschiedenis op tafel legde bleef Savador enkel en alleen maar roerloos naar het bureaublad staren. Het was in ieder geval duidelijk dat hij nu wel kon veronderstellen dat Kanda inderdaad van de Suasama afkwam. Hij wist zo geen andere organisaties aan huurmoordenaars van Shadraanse origine. 'Toen ik 8 jaar werd moest ik mee met een missie, een simpele, om mijn eerst moord te plegen. Koelbloedige moord op onschuldige mensen, dat is wat ik tot mijn 15e deed. Het werd verdacht, al die mensen die smeekten om hunleven. Elke moord werd moeilijker. De organisatie werd een chaos na Deshas' dood.' Een grimas trok over zijn bleke gelaat terwijl zijn koude blik langzaam weer omhoog gleed tot hij die van Kanda opnieuw ontmoette. Deshas dood? Hij had het zo niet durven vaststellen, had er worstelend mee omgegaan en het erbij gehouden dat zijn leermeester enkel vermist was. In de vurige hoop dat Deshas op een dag terug zou keren, Alejandro van zijn troon stootte en de man zich opnieuw over hem kon ontfermen. Hem weer kon trainen en kneden zoals hij het zich te gewend had gemaakt om nog orders van vervangende leermeesters op te kunnen volgen. 'Steeds meer mensen in de organisatie gingen weg of werden een verrader. Ik probeerde ook weg te komen, zo kwam ik in contact met Diva. Zij hielp mij uit de organisatie, waarschijnlijk werd zij toen gezien als verrader. De straf voor verraad is wreed, maar dat had u al gemerkt.'
Natuurlijk heb ik dat al gemerkt, dom kind. Hij bleef echter zwijgen en Kanda kil aanstaren. Hij kon zijn frustratie nu niet op de jongen afreageren. Kanda nam het initiatief wat meer los te laten over Diva's leven in de Suasama, en op het delen van voorwaardelijke informatie kon binnenin de organisatie ook een fikse straf staan. Sinds Deshas hem zelf een keer had meegebracht wist hij wel hoe het er ongeveer aan toeging daar. Niet altijd even aangenaam. 'Ik vluchtte naar Nova waar ik meester Tiedoll en Mana ontmoette. Meester Tiedoll leerde mij met mensen omgaan en gaf mij deze katana,' opnieuw pakte Kanda er het grote langwerpige wapen erbij, maar Savador liet hem zijn gang gaan. 'Na een paar dagen werd hij vermoord en Mana verdween. Mijn missie is om Mana te vinden, dat was Tiedoll's laatste wens. Na een paar jaar zoeken heb ik wat clue's gevonden dat ik hem misschien hier kan tegenkomen. Dus nu weet u het hele verhaal.' Kanda stopte zijn katana weer weg en zweeg. De jongen was uitgesproken. Toch bleef Savador hem een hele tijd zwijgzaam en onbeweeglijk aanstaren, alsof hij nog meer verwachtte. Zijn slangachtige imponerende ogen leken die van Kanda te willen doorboren. 'Dus je wilt zeggen dat mijn vrouw door haar eigen metgezellen is vermoord?' viel hij op vervaarlijk zachte toon terug op het punt wat er voor hem het meeste aan toedeed. 'Je wilt constateren dat de Suasama, voortgekomen uit Heer Deshas' leiderschap en die zulke nauwe contacten had met talloze andere welbekende heersers, de dood van mijn vrouw zich verantwoordelijk heeft gemaakt?' Zijn stem verhief zich terwijl Savador langzaam uit zijn stoel overeind kwam. 'Diva is niet vermoord..' Savador zette zijn gebalde vuisten op de desk en boog zijn bovenlichaam in een expressie van dreiging over zijn bureau naar voren. 'Ze is afgemaakt als een beest, rijp voor de slacht, en was het niet voor de Suasama geweest dan was ze nú nog mijn echtgenote, én de moeder van mijn kinderen, én een jonge vrouw die in de bloei van haar leven had gestaan!' In zijn woede liet Savador één van zijn vuisten met een harde dreun op zijn bureau neerkomen. Het was verdomme allemaal door die organisatie gekomen. Diva die er niet kon zijn voor haar eigen kinderen, Diva die hem niet kon vergezellen, Diva die haar eigen leven niet kon leven. Ze werd altijd volledig opgeslokt door de unie, en voor wat? Om er uiteindelijk zelf haar dood te vinden. Had die organisatie niet in de weg gestaan, dan hadden ze nu gelukkig konden zijn.
'Luister,' siste Savador zacht en dreigend terwijl hij langzaam achter zijn bureau vandaan kwam. Met ruisende mantel liep hij recht op Kanda af en cirkelde met een hand op de rugleuning van de gastenstoel om hem heen tot hij vlak achter hem stond. Zo kalm als dat hij een bleke hand op de schouder van de jongen legde, zo ruw trok hij hem aan zijn arm naar zich toe om hem te dwingen hem in de ogen te kijken. 'Merk ik dat je ondanks je vertrek ook nog maar íets met de organisatie te maken heb, dan verzeker ik je dat ik je zal blijven achtervolgen, je slopende angst zal blijven inboezemen, je zielige leven meer dan een hel maak tot ik de kans krijg je ingewanden te besmeuren met pek en veren, jou tot je laatste ademtocht te zien creperen in de goot en je lege lichaam te vullen met je eigen uitwerpselen. Ik tolereer geen verraders.' Zijn zachte gesis was overgegaan in een hees gefluister, dat al de haatdragende synoniemen zowaar met zich meedroeg dat het er van zijn woorden afdroop. Vuile bloedverraders. Nooit gedacht dat hij de Suasama aan de kant van de bedriegelijke insecten op zijn dodenlijst moest zetten.

- Alright :3

Kanda kon merken dat Savador nog heel kwaad is over de dood van Diva. En of hij nog wat met de organisatie te maken had? Nee, dat was niet mogelijk. Kanda wou graag alle connecties met Suasama verbreken. 'Ik wil niets meer met Suasama te maken hebben. Maar als ze me vinden komen ze achter me aan wegens hoogverraad. Ze willen me dood, dat is zeker. Mogen ze zich op deze school komen, zorg ik hoogstpersoonlijk dat ze weten dat ze hier niet welkom zijn.' Kanda moest een beetje vertrouwen winnen. Hij moest en zal op deze school komen, Mana is op deze school. Het bleef stil, geen van de starende mannen zeden meer wat. Savador was zeker hard aan het denken. De stilte werd doorbroken door een diepe zucht van Kanda. 'Ik moet Mana vinden, daarom wil ik op deze school. En ik kan alleen duistere magie beheersen. Ik zou graag ook andere dingen willen leren.' Kanda werd rustig, hij wou Savador ervan overtuigen dat hij niets met Suasama te maken wou hebben en op deze school wou komen. Waar zou die beansprout zitten? Damnit!

Diva's eer en naam liet Savador absoluut niet door het verraderlijke slijk halen door één simpele jongeman, die de groep van vuile honden op eigen wil ontvlucht was, maar de omstandigheden van zijn vrouw wel in geuren en kleuren kon vertellen alsof hijzelf verantwoordelijk geweest was voor haar dood. En hij was persoonlijk bereid het leven van de jongen tot zo'n eruptie van wanhoop en ellende te maken als hij niet de waarheid vertelde dat Kanda zelf de dood als enige verlichtende oplossing zou zien.
'Ik wil niets meer met Suasama te maken hebben. Maar als ze me vinden komen ze achter me aan wegens hoogverraad. Ze willen me dood, dat is zeker. Mogen ze zich op deze school komen, zorg ik hoogstpersoonlijk dat ze weten dat ze hier niet welkom zijn,' werd hem verzekerd, maar Savador liet in een ruw gebaar zijn arm los en wendde zich met een uitdrukking van bittere ironie van hem af om zijn zekere woorden figuurlijk weg te werpen. Het gevoel van ergernis dat zich meester van hem maakte ontplooide zich in een diepe frons tussen zijn wenkbrauwen. 'Kom toch tot de realiteit, jongen,' stootte Savador de zure woorden er op een rap, vicieus tempo uit. Zijn zwaar geïrriteerde blik zocht de jonge onschuld van Kanda weer op. 'Denk je werkelijk dat jij een hele organisatie in je miezerige eentje tegen kunt houden als het lot zich tot ons bekeert?' vroeg hij terwijl hij streng op hem neer bleef staren. Hij liet even een kleine stilte heersen. 'Dwaas.' Met een abrupte draai keerde Savador de jongen de rug weer toe, om vervolgens in een snellere pas dan zijn onstabiele rug lief was terug te lopen richting zijn bureau. Halverwege staakte hij echter zijn handelingen door stokstijf en midden in zijn beweging stil te blijven staan, zijn ene been voor het andere zoals hij ze gezet had in zijn laatste pas. 'Daarbij..' Op de hakken van zijn zwartgelakte herenschoenen draaide de bleke man zich weer naar het ex-lid van de organisatie toe. 'Voel ik geen enkele intentie om je als een soort van lokaas op mijn school te positioneren, een door en door met bloed bedrenkt karkas waar de berispelijke gieren van de Suasama krijsend en uithalend op afstormen - nee, meneer!'
'Ik moet Mana vinden, daarom wil ik op deze school. En ik kan alleen duistere magie beheersen. Ik zou graag ook andere dingen willen leren,' leek Kanda een poging te doen hem over te halen, maar Savador beende in een explosie van furiositeit vluchtig op de jongen af. 'Het enige alwaar jij bij Medusa de gelegenheid krijgt te leren is om te voelen hoe hard de grond van het buitenterrein aanvoelt als ik je persoonlijk mijn school uitsmijt, vuile vrouwenmoordenaar!' Terwijl zijn sissende woorden in een hees gebulder uitmondden greep hij in een uitschietende beweging een handvol haar om Kanda aan zijn donkere lokken uit zijn stoel en naar de deur te forceren. 'Eruit!' Hij gooide met een klap de deur open en smeet Kanda als oud afgedankt vuil zijn kantoor uit. Gejaagd hijgend beende Savador op trillende benen van de gezette inspanning terug naar zijn bureau. Dat joch was een spion, een vuile leugenaar en een oplichter. En zelfs als hij dat niet was zou Kanda heel wat meer aan geldig bewijs voor zijn waarheid moeten hebben dan alleen een verhaal waarvan hij niet eens kon natrekken of het klinkklare feiten waren.

Savador was niet overtuigd door Kanda. Kanda werd vastgegrepen en uit het kantoor gegooid. 'Als ze op een of andere manier erachter komen dat ik hier ben geweest zullen ze zeker hier komen om te achterhalen waar ik naartoe ga. U wilt uw leerlingen toch niet in gevaar brengen? Het enige wat ik hoef te doen is een schaduw portaal te maken.' Zei Kanda. Als het niet makkelijk kan moet ik maar moeilijk doen en vele levens in gevaar brengen. Iets wat ik niet wil maar het is nou eenmaal niet anders... Kanda kwam overeind en begon te lopen. Terug naar het donkere bos om groote schaduwen te zoeken die kunnen dienen als portaal. Weg van hier, weg van deze planeet. Als hij hier niet kon blijven dan moest hij maar gaan. 'Als u mij wilt verpletteren dan doet u dat maar. Zorg dan wel dat geen enkeling van mij af weet.' snauwde Kanda. Wat kon hij ertegen doen? Hij besloot naar buiten te gaan.


(Hmmm ik heb besloten de dingen die hij zegt ook maar dik gedrukt te doen...)

De jongen leek geen enkele tegenstrijd te bieden op het moment van zijn uitbarsting van furiositeit en de letterlijke uitsmijter. Hij wilde niet dat de reine vloeren van zijn school belopen werden door hoogverraders. De enige vrouw die hem dichter genaderd had zonder een bevooroordeeld aspect van angst of haat was dood, en dat was de schuld van de Suasama. Niet de zijne, zoals hij al die bekrompen tijd al gedacht had en daarom in diepe schuld leefde.
'Als ze op een of andere manier erachter komen dat ik hier ben geweest zullen ze zeker hier komen om te achterhalen waar ik naartoe ga,' beaamde Kanda nog. Savador loodste de jongen een stuk verder de gang op, alsof hij bang was dat als hij hem losliet voor de drempel Kanda als een hongerige hond meteen weer tussen het kiertje van de deur zijn kantoor binnenglipte. 'Dan zal ik ze de waarheid vertellen dat ik geen benul heb naar welke godvergeten plaats je naartoe bent gevlucht. Je bent beslist reëel genoeg om het dan ook tegenover me te verzwijgen.' Het betekende dat hij niet meer hoefde te weten van Kanda's omstandigheden dan hij nu al wist. Iets teveel informatie, en hij was een persoon die 'meer wist' en dus ook als doelwit kon worden gezien door de organisatie. En daar voelde hij weinig voor.
'U wilt uw leerlingen toch niet in gevaar brengen? Het enige wat ik hoef te doen is een schaduw portaal te maken.'
'Ik, mijn leerlingen en mijn school hebben niks te maken met jouw persoonlijke probleempjes!' viel Savador uit in een hese snauw. 'Ga je schaduwportaaltje maar maken, jongen - maar buiten het terrein van mijn school, verwijderd uit ieders blikveld en ver weg van iedereen die geen verband heeft met jou of je kwalijke zaken. Los ze allereerst op, en pas dán zal ik me ontfermen over het overwegen van je toelating op mijn school. Tot die tijd zet je hier geen stáp over de drempel!' In een woest gebaar sloeg Savador de lange mantel achter zijn benen voor hij zich weer met bittere indruk op Kanda richtte. 'Is dat duidelijk?' siste hij op een zachte, imponerende toon, die des te meer benadrukt werd door zijn slangachtige ogen die kil en hard in die van Kanda staarden. Hij bleef nog een hele tijd met die dodelijke blik op de jongeman neerstaren, roerloos en geen enkel bezwaar tolererend. Hij stond al bijna op het punt om nog hardere maatregelen te nemen toen de jongen geen antwoord gaf op zijn woorden, maar zich in plaats daarvan omdraaide en wegbeende. 'Als u mij wilt verpletteren dan doet u dat maar. Zorg dan wel dat geen enkeling van mij af weet,' werd hem nog nagesnauwd. Savador keek hem met gemengde gevoelens na, die niet doorschemerden op zijn ijzingwekkend koude gelaat. Zijn smalle lippen trokken zich aan één kant op in een smalende grimas. Hij had immers beweerd Kanda enkel te willen verpletteren, vermorzelen, tot gruzelementen te willen slaan áls hij nog iets met de organisatie te maken had - want verder had hij niets specifiek tegen de hem - en het lag aan de jongeman zelf om het tegendeel te bewijzen. Hoe en op welke manier, dat liet hij liever aan hem zelf over. Kon hij hem direct ook testen.

Kanda keek om met sluwe ogen om naar Savador. 'Dan doe ik dat. Ik zal ervoor zorgen dat iedereen die van mijn bestaan afweet, "vergeet" wie ik ben en dat ik de Suasama verraden heb. Ik zal over een paar maanden terugkeren, dan zijn u en Allan de enige die nog weten van mijn bestaan. Tot ziens meester Savador.' zei hij. Kanda keerde zijn hoofd en zijn lange zwarte haar zwaaide sierlijk mee. Hij liep door de gangen naar buiten. Dankzei zijn superieure geheugen wist hij exact waar hij vandaan kwam. Kanda kwam buiten en liep het donkere bos in. Nu moest hij een grote boom zien te vinden om een schaduw portaal te maken die groot genoeg was om erdoorheen te kunnen. Uiteindelijk vond hij een mooie schaduw, maakte een portaal en ging er doorheen.

Na een paar maanden, zoals afgesproken, kwam Kanda weer terug. Hij liep door het portaal weer het donkere bos in. En nu moet ik op deze school komen. Ik moet Allan vinden! Zou Savador me nog herkennen? Hmm vast niet, iemand zoals ik zou hij niet willen herinneren. Hij liep richting de school en keek nog even naar het immense gebouw. Hij liep richting Savadors kantoor, hij werd weer aangestaard door de meeste leerlingen. Kanda negeerde alles en liep door. Na een wandeling door de lange gangen kwam hij bij Savadors kantoor aan en hij klopte op de deur. Hij opende de grote deur en stak zijn hoofd door de opening. 'Meester Savador, kan ik u even spreken?' Kanda acteerde heel neerbuigend zodat hij werd toegelaten op de school.


(Sorry van de late reactie maar ik moet leren voor mijn tentamens... Dus kan ik niet uitgebreid zitten schrijven over zijn missie. Dat zou me echt veel te lang duren...)

De dunne verticale pupillen in zijn ogen vielen tegen zijn goudkleurige irissen weg als smalle spleetjes op het moment dat Kanda zich halverwege de gang nogmaals tot hem richtte. 'Dan doe ik dat,' besloot de jongen resoluut. 'Ik zal ervoor zorgen dat iedereen die van mijn bestaan afweet, "vergeet" wie ik ben en dat ik de Suasama verraden heb. Ik zal over een paar maanden terugkeren, dan zijn u en Allan de enige die nog weten van mijn bestaan. Tot ziens meester Savador.' En na dit gezegd te hebben keerde Kanda hem weer de rug toe en maakte zijn weg naar buiten door de vele gangen van het kasteel, tussen groepen leerlingen door. Savador keek de jongen zwijgzaam na. Wie Allan ook mocht zijn wist hij niet, evenmin dat hij wist wat Kanda van plan was nu te doen, maar wat hij in ieder geval wel wist was dat de jongen niet deugde. Er was iets aan hem. Iets waar hij zijn vinger niet op kon leggen. Maar het was iets tergends.
Langzaam liet Savador de deur voor zijn neus dichtvallen. Leerlingen maakten zich uit de voeten bij het luiden van de bel, langzaam liep de gang leeg. De jongen was een hoek om verdwenen. In gedachten verzonken liep hij in een trage pas terug naar zijn bureau, een lichte frons daarbij zichtbaar tussen zijn wenkbrauwen bij het nagaan van zijn eigen gedachtegang. Wat was er toch? Waarom per se hier, op zijn school? Met een diepe zucht liet Savador zich neervallen in zijn stoel en bleef er in een slappe positie op zitten. Een bleke hand streek over zijn gezicht naar zijn voorhoofd. Teveel onbeantwoorde vragen, teveel gedachten. Zijn schedel bonkte van de hoofdpijn.

Sleur nam een eindeloze lange tijd in beslag, en ook na maanden oogden alle dagen haast hetzelfde. Na een paar dagen absent te zijn geweest door de hevige pijn in zijn rug die even teveel was geworden was Savador weer fris en met volle moed aan de slag gegaan. Rechtop zittend achter zijn bureau, de punt van de zwarte schrijfveer in zijn bleke hand die in een vliegensvlug tempo over een vel permanent schoot. Het werk had zich tijdens zijn afwezigheid weer eens opgestapeld, en het moest allemaal snel en netjes afgehandeld worden om terug op schema te komen. Gelukkig dat hij een man was die meerdere dingen tegelijk kon doen, anders redde hij het niet. Geconcentreerde oriëntatie had daar veel mee te maken.
Zijn starre blik viel fronsend op het stapeltje documenten op de hoek van zijn bureau. Nog een paar voor vandaag. Dan was hij klaar. De schrijfveer bewoog zich net naar de andere zijde van het papier waar hij mee bezig was toen zijn concentratie in een klap verbroken werd door een aanduidend geklop op de deur. Even leek Savador middenin zijn beweging te verstijven, maar hij hief zijn hoofd na enkele roerloze seconden nors op richting de dichte deur. Bij Medusa, hij zat nu net zo goed in zijn ritme. Met grote tegenzin zette hij een hand op de rugleuning van zijn stoel en de andere aan de rand van zijn bureau om zich met dat fragiele twijgje van een ruggengraat dat hij bezat met veel inspanning overeind te werken. Waar deed hij het nog voor? De deur zwaaide echter al open voordat hij enige toestemming had gegeven, en voordat hij iets kon zeggen verscheen er een hoofd tussen de kier. 'Meester Savador, kan ik u even spreken?' Er volgde een kleine en plotselinge flits van bewustzijn die alleen hij kon evenaren, alsof hij ter plekke getroffen werd door bliksem. Kanda! Dat joch! Wat moest hij nu weer hier? Waarom bij Medusa was hij uberhaupt teruggekomen?!
In een veel rapper tempo dan voorheen kwam Savador naar de deur gebeend, zwaaide deze ruw verder open om het soort van uit Kanda's handen te rukken en staarde met vuurschietende ogen op de jongen neer. 'Je hebt je aan je afspraak gehouden?!' gooide hij de vraag er meteen in een onbewuste snauw uit die geen ander antwoord dulde dan het antwoord dat hij wilde horen. Hij mocht dan op leeftijd zijn, zijn geheugen was nog meer dan prima. Als de jongen zich niet had weten los te wringen uit zijn problemen die opeens iedereen kon aangaan bij de kleinste fout, dan kon hij direct ook weer vertrekken. Even bleef Savador nog imponerend op Kanda neerstaren, maar toen hem het antwoord te lang duurde liet hij de deurklink achteloos los. 'Bij Medusa..,' siste hij geërgerd. Hij greep de jongen bij een mouw en trok hem zonder pardon mee zijn kantoor binnen, de deur met een klap dichtslaand. Hij bood Kanda geen stoel aan, nam ook zelf geen overwegingen om terug naar zijn bureau te gaan. In plaats daarvan greep hij Kanda met beide handen aan de voorkant van zijn kleding en sloeg de jongen in zijn ijzeren greep met een klap tegen de muur, zodat hij nog maar net met de punt van zijn schoenen over de vloer raakte. Savador verkorte de afstand door dicht bij hem te gaan staan en staarde hem waarschuwend als teken van voorbode aan, al gleed er een dunne laag van kalmte over zijn sinistere ogen.
'Waarom ben je teruggekomen? En wat heb je al die maanden uitgespookt?!' Hij vroeg het bijna op een half fluisterende toon, zijn stem hees van de tensie. 'Voordat je allerlei excuses en beloftes naar mijn hoofd slingert om jezelf waardig te bewijzen voor een toelating op mijn school wil ik eerst het fijne weten!' Wie weet had de jongen in de tussentijd doodleuk lopen te ravotten met zijn Suasamavriendjes, nieuwe walgelijke plannetjes voorbereidend om nog meer onschuldige vrouwen van het leven te beroven, de smerige rioolratten. Nee, zijn vertrouwen was nog niet bepaald gewonnen.

- Excuses voor mijn late reactie.

Savador was zo te zien niet blij met de terugkomst van Kanda. Savador trok de deur uit zijn handen en keek hem vol haat aan. 'Ik houd me altijd aan mijn afspraken. Daarvoor ben ik immers getraint.' Hij werd het kantoor in gesleurd aan zijn mouw. Uit het niets werd hij vast gegrepen en tegen een muur geduwd. Waarom hij terug was gekeerd was toch wel duidelijk? Alan is hier en Kanda moest en zal hem vinden. 'U weet zelf waarom ik terug gekeerd ben. Ik moet en zal Alan vinden op deze school en bovendien heb ik nog veel te leren. Ik heb mijn missie voltooid, niemand weet meer van mijn bestaan af. En voordat u het vraagt. Nee, ik heb niet iedereen die mij kent vermoord maar ik heb een beetje met hun geheugen geknutseld.' Kanda grijnsde in de richting van Savador. In volle irritatie rukte hij zich los van Savadors greep. 'Maakt u zich maar geen zorgen, de enige die nog van mij afweten zijn u en Alan.' Meestal onder deze omstandigheden had Kanda allang zijn katana gepakt en de desbetreffende persoon om zijn of haar laatste wens gevraagd. Maar Kanda bleef rustig, hij wou niet nog meer problemen dan hij al had. Dit was de enige manier waarop hij Alan kon vinden en die zal hij grijpen ook! Kanda keek Savador aan met rustige, vredige ogen die voor Kanda heel bijzonder waren.


(Geeft niet van de late reactie ik ben zelf met een stuk of vijf verhalen bezig dus reageer ik ook niet al te snel... En btw mijn beste real life vriendin doet het karakter Allan waar zij Alan met 1 L van heeft gemaakt...

Vanzelfsprekend was hij niet blij met Kanda's terugkeer. Eerst het hele gedoe met de Suasama, dan Diva's dood en nu dit. Het leek wel alsof alles en iedereen zich er flink over inspande om het hem allemaal zo moeilijk mogelijk te maken. Hij had al genoeg geleden, was al genoeg geconfronteerd geweest met neerslachtige incidenten. En er brak een moment aan dat het gewoon genoeg was. Dat limiet had hij allang overschreden. Wat was er ook tegen te doen?
'Ik houd me altijd aan mijn afspraken,' durfde de jongen te beweren. 'Daarvoor ben ik immers getraind.' Savador reageerde er niet op. In plaats daarvan sleurde hij Kanda in zijn woede mee zijn kantoor binnen en dwong hem hardhandig tegen de muur. Geen excuses en kleine leugentjes meer, ook geen gebluf. Het was voor hem van groot belang dat hij nu de echte waarheid te horen kreeg. 'U weet zelf waarom ik terug gekeerd ben. Ik moet en zal Alan vinden op deze school en bovendien heb ik nog veel te leren.'
'Je kunt jezelf ook met deze 'Alan' confronteren zonder je op mijn schoolterrein te begeven!' snauwde Savador half door Kanda's woorden heen voordat de jongen ook maar was uitgesproken, de naam Alan op een bittere toon benadrukt. 'Ik heb mijn missie voltooid, niemand weet meer van mijn bestaan af. En voordat u het vraagt. Nee, ik heb niet iedereen die mij kent vermoord maar ik heb een beetje met hun geheugen geknutseld,' vervolgde Kanda zijn verhaal. De jongen grijnsde hem het volgende moment toe alsof dat een hele prestatie moest zijn, maar Savador - die alleen maar verbijsterd op hem neer kon staren - dacht daar anders over. 'Dus heb je jezelf nog niet van je problemen ontdaan,' concludeerde hij bars. Die 'problemen' liepen dus immers nog steeds springlevend rond. Bij Medusa, er was geen grotere teleurstelling op het moment. Deels wilde hij ook niet ontkennen de jongen indirect te gebruiken om de honden van de Suasama af te laten slachten, ze te laten boeten voor hun zonden. En daarbij maakte het niet uit wie het was, als de verraderlijke groep maar op wat voor manier dan ook minderde. Hij wist dat dat onmogelijk was; de Suasama bestond al tijden en was in de loop der jaren verbreed en gegroeid tot een immens grote organisatie, met leden en spionnen verspreid over alle planeten. Savador liet de jongen doen toen Kanda zich losrukte uit zijn greep. Zijn handen liet hij langzaam zakken. 'Maakt u zich maar geen zorgen, de enige die nog van mij afweten zijn u en Alan,' deed Kanda nog een poging. Het bleke gelaat van de Hoofdmeester betrok in een fractie van een seconde. 'Je bent zo'n argeloze dwaas!' sneerde hij half schreeuwend. Werkelijk, hoe kon je zo stom zijn?
'Hoe, bij Medusa, kun je dat met alle zekerheid vaststellen?' Savadors bittere stem sloeg over in een sceptisch toontje waar de ironie van af droop. 'Je bent maar een jongen, geen almachtige god! Die groep heeft duizenden leden, verspreid over álle zeven planeten, en jij denkt daar met een paar geheugentwistjes onmiddellijk vanaf te zijn?!' Bekrompen draaide Savador zich van Kanda af, wilde zichzelf niet meer confronteren met die verschrikkelijke naïviteit voor hij zich ook nog eens voor de onwetendheid van de jongen ging schamen. 'Bij Medusa.. Marbhfháisc ort, bij Medusa..' Zuchtend liep hij met een hand tegen zijn slaap gedrukt terug naar zijn bureau om zich daar vermoeid in de stoel neer te laten zijgen. Hij kreeg hier toch zo'n hoofdpijn van. Naar zijn gevoel ging de jongeman veel te makkelijk met de situatie om, waardoor hij vreesde dat hij vroeg of laat alsnog de Suasama achter zich aan kreeg. Op zijn school. Daarbij zouden ze zeker ook een klopjacht naar hem starten, al was het alleen maar om 'de man van de verraadster' uit de weg te ruimen. Waar kon hij dan nog heen?

- Okaii

Wat Savador zei was zeker weten waar. 'Dat klopt, ik ben nog maar een dwaas jong. Maar wie zei dat ik dit alleen heb opgelost? Ik kreeg hulp van de nummer 1 doelwit van de Suasama, generaal Cross. Hij is gespecialiseerd in het rommelen met geheugens. Hij word al drie jaar gezocht door de organisatie en door veel meer mensen. Die achtelijke dronkelap had een van de hoogste rangen bij de Suasama en verdween zonder reden in het niets. Hij is de enige die ik even goed vertrouw als Alan.' Kanda keek Savador aan die terug liep naar zijn bureau in hogelijke irritatie. Kanda volgde en ging voor het bureau staan en zuchte diep. 'Bovendien ik kan met zekerheid zeggen dat Alan hier op deze school zit. Ookal noemt hij zich hier naar zijn peetvader Mana Walker.' hij sloot zijn ogen. Kanda had een warme en vriendelijke lach op zijn gezicht toen hij aan Alan dacht. Hij opende zijn ogen en zag Savador weer, zijn uitdrukking veranderde in een seconde, van tevreden naar bloedserieus. 'Ik moet en zal Alan beschermen, ook al kost het mijn leven. Nu ik weet dat hij op deze school zit, heb ik geen keuzes meer. Ik moet op deze school komen om Alan te beschermen. Hij is mijn vriend en partner. Ik beschouw hem als familie, de enige familie die ik heb.'

Kanda was doodsmoe, door zijn missie had hij bijna niet geslapen en raakte zwaargewond. De wond was al wel gehecht en verbonden maar hij had nog steeds veel te veel bloed verloren. Kanda begon te hoesten, hij keek in zijn handen. Bloed. Dat kon er ook nog wel bij bloed ophoesten door overmatig magiegebruik. 'Ik wil bij hem zijn tot het einde, is dat zo slecht? Het kan namelijk zijn dat ik het niet meer meemaak dat ik 18 word.' hij keek Savador nogmaals aan maar nu veel rustiger dan eerst.

Kanda gaatniet dood hoor :p

De achteloze naïviteit, de opstandigheid en de volle overtuiging van de jongen zorgden ten allen samen voor een gonzend gebons tegen zijn schedel. Hij dacht van Kanda af te zijn op het momen dat hij de jongen de deur gewezen had. Al wel, gewezen. Hem er letterlijk te hebben uitgesmeten was een betere verwoording. Gek werd hij ervan.
'Dat klopt, ik ben nog maar een dwaas jong,' legde Kanda zich bij die constatering neer. Maar Savador kende de jeugd en hoe het er met een discussie aan toeging met iedereen onder de twintig. Er was altijd één ding dat ze wilden krijgen en dat was het gelijk, zelfs als dit niet terecht was. Al mochten ze er met hun oordeel nog zo verschrikkelijk naast zitten, ze dachten het altijd beter te weten. En zo ook met Kanda volgden er meerdere woorden om een tegenreactie terug te werpen, die in wat voor situatie dan ook altijd met een 'maar' begon; 'Maar wie zei dat ik dit alleen heb opgelost? Ik kreeg hulp van de nummer 1 doelwit van de Suasama, generaal Cross. Hij is gespecialiseerd in het rommelen met geheugens. Hij word al drie jaar gezocht door de organisatie en door veel meer mensen. Die achtelijke dronkelap had een van de hoogste rangen bij de Suasama en verdween zonder reden in het niets. Hij is de enige die ik even goed vertrouw als Alan.' Hoezeer Savador diep verveeld raakte door simpel opgebouwde argumenten van jeugdige personen die stuk voor stuk nauwelijks het fijne wisten over debateren, het lag dit keer anders toen Kanda de titel generaal liet vallen. Uit zijn ingezakte houding in zijn stoel met een neerslachtige vuist tegen zijn wang gezet keek hij met een licht geïntrigeerde blik naar de jongen op, zichtbaar als een soort fonkeling in zijn slangachtige ogen. Generaal Cross. Hij was jaren geleden met Heer Deshas die toen als zijn leermeester figureerde meegereisd naar het Rijk der Schaduwen - Deshas' Rijk - waar de Heer hem het broeiende nest van de Suasama liet aanschouwen, het hart van de organisatie waar het destijds wemelde van vage schimmen die zich liever in de schaduwen verborgen hielden, maar die een rol vervulden als gespecialiseerde werkbijen in de grote korf; dag en nacht paraat voor hun grootse meester. Ook hij had een hoop rond gecommandeerd als persoon die direct onder Deshas stond, hij had zich machtig gevoeld en had er rondgelopen als een vorst. Maar generalen en kolonellen waren niet tot zijn beding gekomen. Hij had ze niet gezien of er niet op gelet. En hij kwam nu pas tot de ontdekking dat die er logischerwijze ook aanwezig moesten zijn. De naam Cross kwam hem niet bekend voor.
Kanda positioneerde zich diep zuchtend voor zijn bureau, vervolgde zijn verhaal. 'Bovendien ik kan met zekerheid zeggen dat Alan hier op deze school zit. Ookal noemt hij zich hier naar zijn peetvader Mana Walker.' Aan de uitdrukking die het volgende moment op het gelaat van de jongen verscheen kon hij merken dat deze Alan, deze Mana Walker, belangrijk voor hem moest zijn. Zwijgzaam richtte Savador zijn afwezige blik op de muur achter Kanda, staarde er een lange tijd roerloos en glazig naar alsof hij over iets diep in gedachten verzonken zat. Cross, Cross. Met zijn gedachten zat hij nog half bij generaal Cross, want hoe het hem zo onbekend voorkwam, zo dacht hij toch de naam ergens te hebben opgevangen. Hij wist beslist niet meer waar of wanneer, of of het ook maar iets te doen had met diezelfde Cross van de Suasama. 'Onverstandig om gegevens uit de organisatie in de buitenwereld naar voren te brengen,' mompelde Savador tussen neus en lippen door terwijl hij met een tweetal vingers de plek bij zijn slaap kneedde.
De jongeman haalde hem uit zijn concentratie om terug te komen op een gelaat dat bij de naam Cross hoorde met een nieuwe poging tot overtuiging. Hij leek er zelf heilig van overtuigd te zijn dat dít de plek was waar hij zich voorlopig hoorde te vestigen, om die Alan te beschermen waar hij het de hele tijd over had. Traag sloeg Savador zijn blik weer naar Kanda op toen hij in een hoestbui losbarstte, al ontging het hem geheel dat de jongen bloed ophoestte in plaats van slijm. 'Ik wil bij hem zijn tot het einde, is dat zo slecht? Het kan namelijk zijn dat ik het niet meer meemaak dat ik 18 word,' beaamde Kanda weer. Ditmaal vormde zich er langzaam een geïrriteerde frons tussen Savadors wenkbrauwen. 'Wat voor profijt krijg ik ervan als ik je op mijn school laat, behalve de vendetta die ik mezelf, mijn geliefden en kinderen op de hals haal - mocht het in je schandelijke onwetendheid opnieuw gebeuren dat je jezelf en dus ook mij confronteert met de Suasama?' vroeg hij scherp. Hij bleef de jongen nog zeker een minuut giftig in stilte aanstaren voor hij vermoeid zijn ogen sloot en een diepe zucht slaakte. 'Goed dan,' legde hij zich er uiteindelijk met alle tegenzin kalm bij neer.
'Je krijgt je kans. Bij voorbaat -' In zijn laatste zin nam een bittere toon de overhand in zijn stemverheffing waarbij hij zich ook demonstratief oprichtte in zijn stoel. 'Maar merk ik er ook maar iets van dat zich nieuwe problemen om jou en de Suasama ontpoppen, dan stuur ik zowel jou als Alan van mijn school om ze eigenhandig weer op te lossen voor je hier weer terugkomt. Ik wil geen massamoord op mijn school, geen slachtpartijen, geen massacres! Is dat duidelijk?!' Met zijn bleke handen op de armleuningen van de stoel bleef Savador de jongen in een half voorover gehelde positie ijzig aanstaren, hem met die enkele blik willen dwingend om er alles voor te doen om hem tevreden te houden zolang hij hier als leerling op zijn school en terrein rondliep. Hij zag het al voor zich dat de Suasama spionnen op zijn school afstuurde zolang Kanda en Alan hier verbleven, die vroeg of laat hun heimelijk gehouden opdracht lieten resulteren in leerlingen die van het leven beroofd werden, gegijzeld, of onvermijdelijke ontvoering van zijn kinderen. Dat liet hij niet gebeuren, en als het moest stuurde hij Kanda en zijn vriend weer net zo snel hier vandaan om alle risico's te voorkomen. Zijn school was een centrum van kennis, geen slachtveld.

Savador bleek generaal Cross niet te kennen sinds hij er heel lang over moest nadenken.Misschien ook wel goed dat hij Cross niet kende. Zo'n vervelende dronkelap die ook nog een generaal rang heeft. 'Waarom zou ik geen informatie lekken? Ik heb niets meer met de organisatie te maken.' En dat was maar altegoed waar. Als de Suasama nog iets van Kanda, Alan en Cross afwist hadden Cross en hij gefaald en waren zij ten dode opgeschreven. Savador zat zeer diep in zijn gedachten wat heel duidelijk te zien was. Door de glazige blik van Savador vroeg Kanda zich af hoe dit ging lopen. Want dit was nou eenmaal de plek waar hij moest zijn. Alan zit op deze school en zo zal hij ook op deze school komen. Er ontstond een frons op Savadors gezicht, zeer verontrustend voor Kanda. 'Ik zal me gewoon als een normale leerling gedragen dus u zal geen last van me hebben. En als de Suasama mij nog weet te herkennen dat word ik van tevoren gewaarschuwd. Tijdens mijn missie heb ik nameleijk Schrven van mijn eigen schaduw in de schaduwen van een paar leden van de Suasama gedaan. Als ze mij herrineren zal de scherf zorgen dat ze weer alles vergeten.' Kanda was ervan overtuigd dat Cross en hij alles goed hebben gedaan. Hij zag een diepe zucht bij Savador. Hij kreeg een kans? Was Savador serieus? Hij kon eindelijk bij Alan zijn voor de rest van zijn leven. Kanda kreeg een warme vriendelijke lach op zijn gezicht en keek Savador aan. 'Dank u zeer voor deze kans. Ik beloof dat ik hier geen problemen veroorzaak.' Kanda was zeer tevreden over de kans van Savador. 'Dan zal ik nu maar gaan. Ik moet immers Alan vinden. En u heeft vast meer te doen.' Kanda zonk langzaam weg in zijn schaduw met een lach om het kantoor te verlaten.

Hij kon niet echt zeggen dat hij er blijmoedig van werd om de naam te horen vallen van iemand met een hogere rang van de Suasama, maar aan de andere kant was hij er ergens toch opgelucht over deze Generaal Cross toch niet te kennen. Was dat wel het geval geweest, dan had hij zich nog veel meer moeilijkheden op de hals kunnen halen. En dat was nog wel het laatste wat hij wilde. Dat twee ex-leden van de Suasama zich in de jeugdige massa van zijn school verdrongen en gewoon in een klas met tieners die stuk voor stuk niets met het geheime genootschap lessen volgden was al erg genoeg. Het moest strikt geheim blijven. Zowel Kanda's positie als die van Alan, en tevens de opdrachten waar beide jongens naar streefden. Het was niet zo dat hij al zijn leerlingen op zijn duimpje kende, en daarbij ook niet alle achtergronden of karaktertrekken. Het kon zomaar eens voorkomen dat er iemand tussenzat die verre of nauwe contacten met de Suasama had - van eigen persoon, of ergens in de familie. En Savador als man met een sterk behoefte aan precisie wilde geen enkel risico nemen.
'Waarom zou ik geen informatie lekken? Ik heb niets meer met de organisatie te maken,' concludeerde Kanda simpel. Savador bleef er met peinzend gesloten ogen bij zitten, met zijn vingers nog steeds onverzadigd zijn slaap knedend. Het lag allemaal niet zo simpel. Toch nam hij de moeite niet om erop te antwoorden. Wellicht als Kanda er zelf eens achter zou komen dat wat hij deed absoluut niet zonder gevaar was dat hij het dan beter zou snappen. Voor nu hield hij zich zwijgende, wilde de discussie niet verder uitmelken. 'Ik zal me gewoon als een normale leerling gedragen dus u zal geen last van me hebben. En als de Suasama mij nog weet te herkennen dat word ik van tevoren gewaarschuwd. Tijdens mijn missie heb ik nameleijk Schrven van mijn eigen schaduw in de schaduwen van een paar leden van de Suasama gedaan. Als ze mij herrineren zal de scherf zorgen dat ze weer alles vergeten.'
'Goed, jongen - goed..,' met een bleke hand bedekte hij vermoeid de ene helft van zijn gezicht. Hij werd er langzamerhand moe van Kanda steeds te moeten wijzen op de fouten die hij bewust of onbewust kon maken. Hij zou de jongen een kans geven, en daar zou hij het bij laten. Daar leek hij zeer opgelucht over te zijn, zichtbaar aan de warme vriendelijke lach op zijn gelaat. 'Dank u zeer voor deze kans. Ik beloof dat ik hier geen problemen veroorzaak.' Savador haalde half zijn hand weg om Kanda recht aan te kunnen kijken, en viel hierbij iets terug in zijn strenge starre houding. 'En ik hoop dat je je in alle omstandigheden aan die belofte kunt houden.' Zijn bittere stem klonk bars, al was het ook half als waarschuwing voor de jongen bedoeld. Beloftes maken was iets waar je pure zekerheid over moest beschikken - hij maakte zelf nauwelijks beloftes omdat hij niet in de toekomst kon kijken en zien hoe de situatie uiteindelijk uit kon pakken, verdraaide zijn woorden dan liever net zo dat het geen belofte was. Je gaf jezelf er enkel grote moeilijkheden mee.
'Dan zal ik nu maar gaan,' besloot Kanda uiteindelijk. 'Ik moet immers Alan vinden. En u heeft vast meer te doen.' Langzaam verdween de jongen door de vloer, wegzinkend in zijn eigen schaduw. Savadors starende slangachtige ogen keken kalm toe hoe Kanda centimeter voor centimeter verder verdween. 'Houd je aan je woorden. Dat is het beste voor jou en voor mij,' sprak de Hoofdmeester nog zachtjes voor Kanda schijnbaar helemaal verdwenen was.

- Topic afgesloten denk ik zo n_n