In het duister.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aigaithis liep met kalme beheerste passen door de kerkers. Hij had een lichte valse trek rond zijn mond. Voor een keer zat hij niet met zijn neus in de boeken maar liep hij kalm met zijn handen op zijn rug. Hij liep langs een kerker en keek even schichtig om zich heen. Mooi, niemand te zien. Hij deed de deur van de kerker open. Hij keek vals en kil naar de persoon die daar vastgeketend aan de muur zat. ''Hoe gaat het broertje van me?'' vroeg hij vals.

Donovan`s donkere ogen keken vol haat maar ook vermoeidheid op naar Aigaithis. ''Ik krijg je hier nog wel voor terug'' zei hij schor. ''Waarom? Waarom doe je dit? Ik dacht dat we broers waren'' riep hij kwaad en ontzet naar hem. Het was koud en vochtig in zijn cel. Hij wou hier weg maar hij zou niet weten hoe. Nijdig wendde Donovan zijn blik van zijn broer af.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aigaithis liep verder de kerker in. Hij liet de deur achter hem open staan. Hij hurkte voor Donovan neer en keek hem vals aan. ''Ligt dat niet voor de hand dan. Kijk jou vertrouwen ze niet meer daar heb je te veel voor geflikt. Maar mij daarintegen. Ik zet een onschuldig gezicht op en ze slikken het als zoete koek'' zei hij en stond weer op. ''Maar om te voorkomen dat jij vrolijk mijn plannen gaat rondbazuinen moet ik je hier wel veillig opgesloten houden'' zei Aigaithis terwijl hij neerkeek op Donovan.

Woedend keek Donovan naar Aigaithis. ''Wacht maar tot ik hieruit kom. Dan verpulver ik je botten tot stof'' dreigde hij witheet van woede. Hij wou Aigaithis nog heel wat bedreigingen naar zijn hoofd slingeren tot hij ineens voetstappen hoorde. Vals grijnzend keek hij naar Aigaithis. ''Zo te zien is iemand je gevolgd beste broer'' grijnsde hij kil.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aigaithis draaide zich nijdig om. ''Dat kan niet'' mompelde hij. Met stevige pas liep hij naar de deur van de kerker. Hij keek nog even om naar Donovan of hij geen geintje met hem uithaalde of probeerde te ontsnappen. Maar dat was niet mogelijk. Aigaithis had hem goed vastgeketend. Hij keek om het hoekje van de deur en zag inderdaad een schim dichterbij komen.

Diva kwam aanlopen. Ze had gezien dat Aigaithis naar de kerkers was gegaan en had dat raar gevonden. Toen ze hem zag staan liep ze op hem af. ''Aigaithis? Wat doe jij in de kerkers? Ik dacht dat je dit soort ongure plekken haatte. En met wie stond je eigenlijk te praten? Ik hoorde gedempte stemmen''. Diva vuurde de ene vraag na de andere op Aigaithis af. Ondertussen probeerde ze langs hem heen te kijken de kerker in.

Gast PROFILE MAGICIAN

Toen Aigaithis de schim als Diva had herkend keek hij gauw om naar Donovan. ''Een woord en je bent er geweest'' siste hij hem toe. Daarna keek Aigaithis om toen Diva tegen hem sprak. Zijn blik was niet langer kil of vals maar onschuldig en met een schaapachtige glimlach. ''Ik praatte een beetje in mezelf. Ik was verdiept in een boek en toen ben ik een beetje de verkeerde gang in gelopen'' grijnsde hij beschamend. Snel trok hij de deur van de kerker waar Donovan zat dicht.

Diva keek Aigaithis wantrouwend aan. Zijn verhaal zou ze geloofd hebben als hij die deur niet had dichtgedaan en als ze een boek in zijn handen had gezien. Hij verborg iets, ze wist het zeker. ''Oke, welk boek Aigaithis want ik zie er geen'' zei Diva nuchter tegen hem. Haar kalme, nuchtere blik veranderde daarna in een wantrouwende blik en eentje vol ongeloof en sarcasme. ''Wat verberg je daar?'' vroeg ze doordringend.

Donovan zweeg toen Aigaithis hem zo toe siste. Waarom wist hij niet precies maar hij deed het gewoon. Hij hoorde buiten de deur Diva praten. Ze liep zo recht in de val en hij kon niks zeggen. Als er iets was dat Donovan frustreerde dan was het dat wel. Het liefst wou hij schreeuwen, Diva waarschuwen voor de dreiging van Aigaithis. Maar dan zou het zeker weten op vechten uitdraaien. Het donderde Donovan niks meer of Aigaithis hem zou afmaken. Hij moest Diva helpen! ''DIVA KIJK UIT VOOR AIGAITHIS. HIJ IS NIET WIE JE DENKT DAT HIJ IS'' schreeuwde Donovan zo hard als hij kon.

Gast PROFILE MAGICIAN

Aigaithis glimlachte even onhandig. ''Helemaal niets Diva'' zei hij. Toen hoorde hij Donovan van binnen luid en duidelijk schreeuwen. ''De dwaas'' gromde Aigaithis zacht. Hij zuchtte even. ''En ik had nog zo gehoopt dat dit niet nodig zou zijn'' mompelde hij. Hij greep Diva stevig bij haar pols en draaide die op haar rug. Haar andere arm draaide hij ook op Diva`s rug. ''Sorry maar ik kan niet riskeren dat je mijn plan in de war schopt'' fluisterde hij zacht in haar oor. Hij trapte de deur van de kerker open en trok Diva ruw mee naar binnen. Hij ketende haar vast tegen de muur naast Donovan. ''Met jullie twee reken ik later wel af. Ik heb nu eerst iets anders te regelen'' zei hij en smeet de deur van de kerker met een klap achter zich dicht.

Diva vertrouwde Aigaithis nog steeds niet. Toen hoorde ze de onmiskenbare stem van Donovan achter de kerker deur vandaan. Diva was zo overdonderd dat ze niet de kans kreeg te reageren op Aigaithis. Voor ze het goed en wel doorhad was ze ook vastgeketend naast Donovan. Ze keek hem niet begrijpend na. Daarna keek ze opzij naar Donovan. ''Oke sinds wanneer is jouw broer net zo gestoort en ziek als jij?'' vroeg ze scherp.

''Dat ben ik.....ik bedoel dat is Aigaithis helemaal niet'' begon Donovan een beetje hopeloos. Hij zuchtte even zacht. ''Luister het is lastig uit te leggen. Laten we het er maar op houden dat ik aan jou kant sta en dat ik net zo graag als jij uit deze ketenen wil'' zei hij. Hij keek Diva recht aan. ''Enig idee hoe we hieruit kunnen komen?'' vroeg hij daarna met een klein klunzig grijnsje. Hij keek even naar de ketenen waar ze nog steeds mee vastzaten.

Diva bleef hem wantrouwend aankijken en zuchtte daarna. ''Goed ik vertrouw je. Maar alleen omdat we nu samen vast zitten. Als dit alles voorbij is haat ik je gewoon weer'' zei ze tegen hem. Toch, dat klunzige lachje was niet echt Donovan. Een kleine grijns speelde om Diva`s lippen toen Donovan vroeg hoe ze hieruit konden komen. ''Oh ik weet denk ik wel iemand die ons kan helpen'' grijnsde ze. Ze doorzocht de zakken van haar kleding tot ze een klein papiertje had gevonden. ''Heb jij een pen bij je?'' vroeg ze. Zonder op antwoord te wachten begon ze zelf in zijn broekzakken te voelen tot ze een pen vond. Ze streek het papiertje glad op de grond en schreef er iets op:

We zitten vast in de kerkers.
Een beetje hulp zou handig zijn nu.

Diva.

Dat papiertje vouwde ze tot een klein vogeltje. Diva mompelde zachtjes om de vogel een eigen wil te geven en de papieren vogel begon te vliegen. ''Luister goed vogel ik wil datt je deze boodschap naar Master Savador brengt. Niemand anders enkel hem. Heb je dat begrepen?'' vroeg ze doordringend. Bij wijze van een ja knikte de vogel. Hij vloog onder de spleet van de deur door de kerkers uit, op zoek naar Master Savador.

Donovan keek Diva onzeker aan toen hij haar grijns zag. ''Die grijns staat me helemaal niet aan'' zei hij. Hij wou net zelf gaan zoeken naar een pen toen Diva dat vroeg maar zij was hem voor. Ze doorzocht zijn zakken en haalde de pen eruit die hij vergeten was in zijn tas te doen. Hij probeerde mee te lezen wat Diva schreef maar het was te klein en de kerker waar ze zaten was te donker. Hij grijnsde breed toen Diva een magisch papieren berichtenvogeltje van de boodschap maakte. ''Die spreuk ken ik niet. Handig zeg'' grijnsde hij. Zijn grijns verdween toen hij de opdracht aan de berichten vogel hoorde. ''Je gaat Savador om hulp vragen? Waarom hij?'' vroeg hij en hief zijn hand, voor zover dat kon, ten hemel.

Savador had in zijn lokaal schoolwerk zitten nakijken tot hij gestoord werd door een vliegend papiertje in de vorm van een vogel. Eerst dacht hij dat het om een flauwe grap ging, maar toen hij de tekst in Diva's handschrift las was hij zo snel mogelijk naar de kerkers gegaan. Hij vroeg zich wel af wie Diva met 'we' bedoelde. Savador trapte ruw de deur van de kerkers open en kreeg gelijk antwoord op zijn vraag toen hij naast Diva ook Donovan vastgeketend zag aan de muur. Zijn gezicht betrok onmiddellijk. Hij keek zwijgend van de een naar de ander en liep toen op Diva af. 'En wat is hier gebeurd?' vroeg hij nors, zijn negatieve toon meer voor Donovan bedoeld. Savador knielde glimlachend voor Diva neer. 'Maak je geen zorgen, Diva. Ik haal je hier wel uit.' Hij legde twee vingers op de ketens en siste zacht een spreuk. Er verscheen een zwarte gloed om de plek die hij aanraakte en binnen een fractie van een seconde leken zijn vingers dwars door de ijzeren ketens heen te smelten. Vervolgens tilde hij Diva overeind en ondersteunde haar door een arm onder haar oksels te leggen. Savador keek met een minachtende blik op Donovan neer. 'Ik denk dat we die vlegel wel hier kunnen laten zitten,' zei hij vals. Hij loodste Diva mee en wilde de kerkers al uitlopen.

Diva lachte even zachtjes om Donovan`s opmerking. ''Omdat ik zeker weet dat hij ons komt helpen'' zei ze nog na grinnikend. Ze had het nog maar net gezegd of de deur werd ingetrapt. In de opening stond Savador. Ze keek even breed grijnzend naar Donovan. ''Ik zei toch dat hij zou komen'' grijnsde ze. Diva trok zichzelf los van Master Savador toen hij haar mee wilde nemen uit de kerkers. ''Master ik heb belooft hem ook te helpen. Vreemd genoeg zit Aigaithis hierachter. Wat hij van plan is weet ik niet maar hij heeft Donovan niet voor niets vastgeketend'' zei ze. Ze liep naar Donovan om hem ook los te maken. ''Hoewel meestal jij degene bent met de idiote plannen'' zei ze terwijl ze hem losmaakte.

Donovan zuchtte even. ''Nou daar zal ik je dan maar op vertrouwen'' zei hij met een kleine glimlach. Diva had wel gelijk. Niet veel later werd de deur ingetrapt. Zoals Donovan al verwachtte keek Master Savador met die minachtende blik naar hem. ''Diva ik heb al gezegd dat Aigaithis niet is wie jij denkt dat hij is'' zei hij. Hij stond op toen ze hem ook los had gemaakt en wreef even over zijn polsen. ''Wacht even voordat we gaan. Dit heb ik altijd al een keer willen doen'' zei hij. Hij ging op zijn handen staan en zette een paar stappen zo. ''Gaaf, ik kan op m`n handen lopen. Dit heeft wel zijn voordelen'' riep hij grijnzend uit. Daarna viel hij op de grond en stootte zijn hoofd. Donovan wreef over zijn hoofd en stond weer op. ''Ik kan jullie maar beter vertellen wat ik weet'' zei hij daarna serieus en wat zachter terwijl hij Diva en Master Savador aankeek.

Savador keek Diva wat afkeurend aan toen ze Donovan bevrijdde uit zijn ketens. 'Het is dat jij het zegt, Diva. Als het aan mij had gelegen had ik dat uitschot hier weg laten rotten,' verzuchtte hij. Hij keek nors de andere kant uit toen Donovan op zijn handen balanceerde. Een circusaap hoorde aan een ketting te liggen, vooral circusapen die hun koppen stootten. Maar ergens trok Savador om de een of andere reden zijn twijfels of dit de echte Donovan wel was. Hij keek kort even naar Diva of zij zijn vreemde gedrag ook had opgemerkt.

Diva keek vreemd naar Donovan toen hij op zijn handen ging staan en zei dat hij dit altijd al een keer wou doen. Ze keek nog vreemder toen hij viel. Donovan viel nooit met dit soort stunts. ''Dat lijkt me een verstandig idee ja'' zei ze en bleef Donovan aankijken. Ze was benieuwd naar wat hij wist. Bij elke actie die hij deed zette Diva steeds grotere vraagtekens. Eerst hielp hij haar. Daarna die klunzige glimlach. En tot slot deed hij alsof hij nog nooit eerder op zijn handen had gestaan.

Donovan knikte even kort. ''Allereerst, ik ben niet Donovan. Al zie ik er nu wel zo uit. Ik ben Aigaithis'' begon hij. ''Donovan heeft een of andere spreuk gevonden waarmee hij van lichaam kan wisselen met iemand anders. Hij wil iemand te grazen nemen maar dat kon hij niet als zichzelf. Hij heeft teveel gedaan om nog vertrouwd te worden. Daarom wisselde hij met mij. Geheel tegen mijn zin dat wel. Om te voorkomen dat ik het iemand zou vertellen sloot hij me hier op. Totdat Diva ons dus vond'' besloot Donovan zijn verhaal. ''Ik kan het bewijzen. De spreuk veranderd je uiterlijk maar niet je krachten. Donovan weet niks van licht magie en ik niks van vuur. Dat betekend dus dat ik...euhm Aigaithis vecht met vuur magie'' zei hij er snel achteraan.

Savador sloeg kalm zijn armen over elkaar en bekeek Donovan - of liever gezegd Aigaithis - van top tot teen. 'Ja, zoiets dacht ik al,' concluseerde hij nors. 'Maar Aigaithis of niet, je bent nog steeds familie van dat schoelje dus verwacht maar niet dat ik vanaf nu altijd mijn handen met je ineen zal slaan. Dat is enkel voor deze keer.' Vanuit zijn ooghoeken keek Savador even naar Diva of zij er ook zo over dacht. Normaal gesproken vond hij Aigaithis geen probleem, maar nu hij in het lichaam van Donovan zat was het voor hem een geheel ander verhaal.

Diva luisterde aandachtig. ''Nou dat verklaard een hoop'' zei ze uiteindelijk. ''Maar datzelfde geldt voor mij. Zolang je in Donovan`s lichaam zit, god weet hoeveel schade je zo kan aanrichten. Ik blijf je in de gaten houden totdat je je eigen lichaam weer terug hebt'' zei ze. Ze zweeg even maar ging daarna weer verder. ''Dan het volgende vraagstuk: Op wie heeft Donovan het dan gemunt deze keer?'' vroeg ze in het algemeen. Het voelde nog steeds raar om over Donovan te praten terwijl hij kwa uiterlijk hier ook was. ''En dan de tweede vraag: Waarom als Aigaithis? Bij wie kan Donovan wat flikken in de gedaante van Aigaithis?'' vroeg ze daarna.

Donovan zuchtte even. ''Dat snap ik volkomen'' zei hij zacht tegen zowel Diva als Master Savador. Hij begon na te denken toen Diva haar vragen stelde. Daar had ze een punt. Wat had zijn broer eraan om als hem door de school te lopen? Wie kon hij wat aandoen als hem? ''Celede, Miss Madeline, Imeth, Master Norwood, jou Diva'' begon hij op te sommen. Ineens wist Donovan het. Hij keek Diva recht aan. ''Norwood. Hij zit achter Norwood aan. Norwood is mijn mentor hij zou mij nooit verdenken'' zei hij.

Savador luisterde gespannen naar Diva's vraag en naar Aigaithis' uitleg. Hij liet een spottende gniffel ontsnappen toen de naam Norwood aan bod kwam. 'Mooi, laat maar zitten,' zei hij met een grote grijns terwijl hij terug de kerker in liep en met over elkaar geslagen armen tegen de muur leunde. 'Als hij het op Norwood heeft gemunt, laat hem dan maar lekker zijn gang gaan. Ik kan Norwood wel missen. Evenals Kale en Imeth.' Om nog extra duidelijk te maken dat hij zich bij deze woorden neerlegde, zakte hij met zijn rug tegen de muur wat onderuit. Zijn gouden ogen hielden Aigaithis in Donovans lichaam en Diva strak maar spottend in de gaten.

''Dan is mijn volgende vraag waarom? Wat heeft Norwood gedaan dat Donovan hem te grazen wil nemen. Ik bedoel hij heeft Donovan aardig dwars gezeten maar ik zie dat niet als een reden om hem echt kwaad te doen'' zei Diva. Ze keek Savador even aan toen ze zijn woorden hoorde maar negeerde die verder. Zij was ook niet het best bevriend met Master Norwood maar ze gunde hem ook niet wat Donovan waarschijnlijk van plan was. Die man deed ook enkel en alleen maar wat hem goeddunkt.

PROFILE MAGICIAN