Selavin?

Rose was in de ochtend naar Erd gegaan, en ze wilde dan ook even bij Selavin zijn. Ze voelde zich namelijk veiliger bij hem dan op school, en ze keek dan even kort in het rond. Om eerlijk te zijn wist ze niet eens de weg naar het bestuur, en dus besloot ze maar wat rond te vragen bij de mensen. Ze luisterde aandachtig naar een man, en ze knikte dan vriendelijk vooraleer ze de route begon te wandelen. Ze hoopte maar dat hij er was, maar ook dat hij het niet te druk had. Ze had hem erg gemist, en ze sloot even de ogen. Daarna liep ze in de richting naar het bestuur, waarna ze ook om haar heen keek voor de weg terug te vinden. Vele mensen keken haar aan, maar die blikken negeerde ze gewoon. Na een tijdje gewandelt te hebben kwam ze bij het bestuur aan, en ze slikte even kort. Ze liep kalm naar binnen, en ze ging aan de receptie staan. "Ik kom voor Selavin, ik ben zijn nichtje." Zei Rose dan maar tegen de receptie, maar eigenlijk was het een leugen. Hoewel je dat niet aan haar kon zien, en ze hoorde dan de woorden van de vrouw. Ze ging maar naar de lift, en ze drukte op de verdieping waar hij zou zitten. Kort daarna kwam ze boven, en haar blik ging even in het rond toen ze de lift uitstapte. Ze was hier nog nooit geweest, en opeens zag ze één van de clanleden staan die hier blijkbaar werkte. "Hey Rose dat is lang geleden, maar wat kom je hier doen?" Vroeg hij dan aan haar, en hij keek dan in het rond. "Ik kom voor Selavin, en het is inderdaad lang geleden Jack." Zei ze dan met een glimlachje tegen hem, en algauw werd ze door hem naar Selavin zijn kantoor gebracht. Ze klopte dan aan op de deur, en ze hoopte maar dat hij het niet te druk had. Ook wist ze niet hoe hij ging reageren als ze voor zijn deur stond, en ze voelde zich opeens wat rood worden.

Selavin zat een beetje voor zich uit te staren. De blik in zijn ogen was levenloos. De gordijnen van het vertrek waren half dichtgetrokken. Selavin zelf zat een beetje onderuit gezakt in zijn stoel. Hoewel hij de best betaalde baan en het meest luxe kantoor in het hele gebouw had voelde hij zich verschrikkelijk. Hij had net verschrikkelijk nieuws te verduren gehad. Het duurde dan ook even voordat het tot hem doordrong dat iemand op de deur had geklopt. ''Binnen'' zei hij afwezig maar luid genoeg voor de persoon achter de deur om hem te kunnen verstaan.

Rose was rustig aan het wachten totdat ze antwoord zou krijgen, en ze keek dan even kort in het rond. Bij het horen van een antwoord voelde ze haar hart in haar keel slaan, en op de één of andere manier was ze wat zenuwachtig. Daarna deed ze voorzichtig de deur open, maar ze bleef nog wat in de deuropening staan. Dit omdat ze niet wist hoe zijn reactie was, en ze zag hem dan onderuit op zijn stoel zitten. Haar wangen begonnen een beetje rood te worden, aangezien ze niet wist wat doen nu. "Hallo Selavin." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze sloot even kort haar ogen.

Selavin`s lege ogen keken op toen de deur open ging. Toen hij Rose zag kon hij een zwakke glimlach tevoorschijn toveren maar meer zat er ook niet in. Hij stond op uit zijn stoel en liep naar Rose. Daarna trok hij haar dicht tegen zich aan. ''Hey Rose'' zei hij zacht en met verdreit in zijn stem. Ze kwam precies op het juiste moment toen Selavin behoefte had aan troost en liefde.

Rose keek naar hem, en ze zag dat hij er niet goed uitzag. Er leek percies of hij niet echt vrolijk meer was. Ze bleef nog even staan, en ze keek dan naar hem. Ze begon een beetje bezorgd te worden, en ze voelde dat hij haar tegen zich aantrok. Ze omhelsde hem dan ook zachtjes, en ze liet dan de deur dichtgaan. Ze hoorde zijn woorden, en ze kon duidelijk verdriet erin horen. Haar ogen had ze op de zijne gericht, en ze streelde dan zijn wang. "Je ziet er zo triestig uit, wil je er misschien over praten?" Vroeg ze dan bezorgd aan hem, en ze drukte voorzichtig een kus op zijn lippen. Natuurlijk hield ze er niet van dat hij triestig was, en ze had liever de vrolijke Selavin. Ookal zat ze zelf in problemen, en toch wilde ze het liefste eerst aan Selavin helpen dan haar eigen problemen op te lossen.

Selavin zuchtte even zachtjes. ''Mijn broer is een paar dagen terug overleden. Hij is gedood'' zei hij zacht. Hij gaf Rose zachtjes een kus terug. Daarna liet hij haar los uit zijn omhelzing. ''Ik hoorde het vandaag pas'' vervolgde hij en wende zijn blik even af.

Rose keek geschrokken naar hem, en ze wist even niet wat zeggen. "Dat spijt me voor je, en je weet dat je altijd bij me terecht kan." Zei Rose dan tegen hem, en ze legde haar hand tegen zijn wang. Ze voelde echt met hem mee, en ze keek dan naar hem als hij zijn blik afwende. Ze zorgde ervoor dat hij haar aankeek, waarna ze dan aan hem dichter tegen zich aantrok. "Je mag gerust huilen hoor, ik ben er nu voor je." Zei ze dan zacht tegen hem, en ze bleef hem dicht tegen zich houden.

Selavin zweeg maar hij schokte licht dat veraadde dat hij zijn tranen een beetje inhield. Toch gleed er een traan over zijn wang. Ruw veegde hij hem met de rug van zijn hand weg. Hij drukte Rose stevig tegen zich aan. Hij was blij dat ze er was.

Rose keek hem geruststellend aan in de ogen, en ze merkte dat hij zijn tranen inhield. Ze wreef wat zachtjes over zijn rug, en ze bleef zo bij hem staan. Ze voelde hoe hij haar dichter tegen zich trok, en ze bleef gewoon zo staan bij hem.

PROFILE MAGICIAN

» Alvast gefeliciteerd Selavin!
» Op zoek naar Selavin

Selavin?

Selavin?

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen