|| Celty Sturluson ||

GENERAL

Volledige naam: Celty Sturluson
Voornaam: Celty
Betekenis: x
Bijnamen: x
Leeftijd: 17 Jaar
Planeet | Magie: Shadra | Duister
Geaardheid: Hetero
Lengte: 1.64
Gewicht: 45
Haarkleur: Kastanjebruin
Oogkleur: Cyaan

MIRROR

Looks: Celty is iets kleiner dan andere meisjes van haar leeftijd, maar dit maakt haar echter niet zoveel uit. Niet dat ze echt kan schreeuwen om aandacht te krijgen, maar het litteken in haar nek vraagt om genoeg aandacht. Eveneens als haar ogen die een ietwat felle kleur hebben. Haar bouw is ietwat fragiel, maar meestal valt dit niet op – op haar benen na, door het korte rokje dat ze standaard draagt. Meestal zal je haar zien rondlopen in een kort rood rokje, een – voor haar, te groot wit overhemd, een rode stropdas en een witte muts op haar hoofd. De muts heeft een klein roos hartje aan de linkerkant. Ze heeft niet zoveel kleren, dus doet ze het met degene die ze heeft.
Mensen kijken meestal niet echt naar haar lichaam, maar naar haar gezicht. Nek en hoofd zijn hetgene wat het eerste opvalt. Ze heeft een litteken in haar nek, dat het enge idee oproept dat haar hoofd er met een operatie aan vast is gemaakt. De ware reden van het litteken weet niemand, zelfs Celty zelf niet. Dan heb je ook nog haar haarkleur. Het is kastanjebruin, maar als ze in de felle zon staat oogt het soms nog wel eens oranje. Waardoor mensen zich afvragen waarom ze geen sproetjes heeft, of iets in die zin. Dan heb je ook nog haar grote cyaankleurige ogen. Ze zijn een tikje aan de groene en felle kant en houden mensen hun blik zonder enige moeite vast.

Inner: Het meisje is erg lief tegenover mensen die ze goed kent en beschouwt als vrienden. Om haar speelse kant te tonen knijpt ze meestal in andermans wangen, of doet ze erg sarcastisch. Wel heeft ze twee grote angsten: dokters en aliens. Ze flipt altijd als men het over buitenaardse activiteiten heeft, die niets met magie te maken hebben, of als ze al tekeningetjes ervan ziet. Haar angst voor dokters is echter anders. Ze is voor zover ze weet altijd al bang voor ze geweest, maar heeft ook het gevoel dat ze haar pesten vanwege haar litteken. Ze moeten er altijd aanzitten en het onderzoeken et cetera. Wat haar mateloos irriteert. Als ze in verlegenheid wordt getrokken heeft ze meestal de gewoonte om de dader hiervan een harde por te geven in zijn buik. Deze por geeft ze ook aan personen als deze haar irriteren of in de weg zitten, en dan niet irriteren qua haar boos maken. Ze is erg gesteld op haar armen en handen, omdat als deze schade op zouden lopen ze misschien niet meer zou kunnen communiceren. Ook heeft ze kleine problemen met niet perfect zijn, en kan ze nogal chagrijnig reageren als anderen dit laten blijken. Al met al, ze is een gevoelig en liefdevol persoon.

HISTORY

Er is niet zoveel bekend over het leven van Celty. Het enige wat ze zich herinnerd is dat ze ergens wakker werd, enkel haar naam nog herinnerde en het vanaf daar maar moest uitzoeken. Het litteken heeft zo voor zover ze weet al haar gehele leven, eveneens als haar stem die ze nooit heeft gehad. Ze kon van begin af aan nooit geweten hoe zo moest praten, en wanneer ze het probeerde lukte het niet. Het was alsof haar stembanden ontbraken. Over het litteken wist ze destijds niets, totdat ze haar eigen spiegelbeeld ergens in het water zag. Geschrokken was ze niet, het gaf haar een mogelijk antwoord op haar hele spraak probleem. Stembanden zaten toch immers ergens op de plek van je nek? Wie weet had iemand ze wel gestolen, je wist maar nooit.
Het duurde niet lang of ze werd gevonden door iemand. Een jongen. Deze kon het niet voor zichzelf houden en vertelde het al snel aan zijn vader. Deze had echter wel de moed om op haar af te stappen. Er werd haar gevraagd wat ze daar zo alleen deed, maar ze kon geen antwoord geven. Ze kon immers nog steeds niet praten. De man spotte al snel haar litteken, vroeg of hij er onderzoek naar mocht doen. Het enige wat ze kon doen was knikken. En zo begon het.
Ze werd vastgebonden op een tafel, zodat ze niet weg zou kunnen rennen als ze zich achteraf bedacht. Er werd in haar gesneden, zonder verdoving. Het ging zo dag in dag uit, aangezien de man nooit genoeg kon krijgen van haar handicap. Want hij kon maar niet uitvinden hoe het zat. Een angst begon, maar groeide nooit uit tot een trauma. Vooral niet nadat de jongen die haar in eerste instantie werd gedwongen in haar te snijden. Zijn angst was groter dan de hare, liet haar zien dat haar angst maar oppervlakkig was.
Omdat ze geen andere keus had, trok ze maar in bij de twee mannen. Maar het zat haar dwars dat ze niet kon communiceren. Ze kon niet lachen, huilen of wat dan ook. Maar het duurde niet lang of er werden haar dingen geleerd. Schrijven, in verscheidene talen. Ze was een intelligent meisje, dus was het niet moeilijk voor haar om dingen snel op te pikken. Het duurde ook niet lang of het bleek dat ze een licht talent had voor duistere magie, maar dan met mate.
Ze leerde trucjes, verbeterde haar handschrift en al snel kon ze communiceren met de mensen om zich heen. Maar om nou echt overal een kladblok mee naartoe te slepen met een potlood was ook niet ideeën. Dus ontwierp ze een tactiek waarmee ze kon schrijven zonder al te veel moeite. Doormiddel van haar magie. Ze schreef in de lucht, liet met haar wijsvinger een soort van zwarte rook achter die gemakkelijk uit te wissen is in de lucht. Hierdoor kon ze gewoon schrijven zonder enige problemen.
Toen men dit doorkreeg besloten ze haar maar naar een school te sturen, omdat ze toch wel iets moest bereiken in haar leven. Ze werd naar Starshine gestuurd enkel omdat hier nogal meer aparte mensen rondlopen, volgens de verhalen dan, en dan zou ze dus niet zoveel opvallen. En ook niet gepest worden, want dat wilde niemand. Ze loopt hier nu al een tijdje rond, trekt haar kraag altijd op; wilt niet dat iemand van haar litteken weet. Ze praat ook niet, omdat ze dit nog niet kan. En maakt ook geen aanstalten om communicatie te zoeken. Enkel omdat ze er de behoefte niet voor voelt, ze heeft betere dingen te doen. Zoals het terugvinden van haar herinneringen die ze lang geleden is verloren.

FACTS

» Celty kan niet praten. Ze kan geen enkel geluid uit haar keel krijgen. Lachen kan ze niet, eveneens als snikken, gillen, een angstkreet slaan en noem het maar op.
» Het meisje is erg goed in grammatica en pikt zonder enige moeite een nieuwe taal op qua schrift. Haar handschrift is voor vrijwel iedereen leesbaar en erg mooi, omdat ze er zoveel aan heeft gewerkt.
» Ze kan in spiegelschrift schrijven, en normaal. Zodat anderen tegenover haar het ook normaal kunnen lezen.
» Celty is zowel links als rechts handig. Omdat ze haar linker arm een keer brak was ze niet instaat hiermee te schrijven, en leerde ze zichzelf aan om ook met rechts te kunnen schrijven. Voor het geval dat.