Uitgeslapen en wel, maar toch nog vermoeiend, liep Libby met een grote beker sterke koffie richting de bibliotheek. Ze had nog genoeg te doen voor Malaika, haar mentrix, en was vast besloten nog wat opdrachten voor school te doen. Met een tas om haar schouder heen, die tegen haar heupen bonkte bij het lopen, duwde ze de zware deur open van de bibliotheek. Ze snoof de lucht van oude, goed verzorgde boeken op. Ze bleef een fractie van een seconde in de deur opening staan om vervolgens door te lopen naar een van de hoeken. Hier en daar zag ze wat leerlingen zitten. Boeken lezen, leren of gewoon gezellig kletsen. Libby zocht een rustig, leeg plekje op waar ze haar tas op een leren stoel vallen. Haar beker met koffie plaatste ze neer op een tafeltje voor de paar stoelen die er om heen stonden. Kuchte even een brok uit haar keel en liep richting een van de vele boekenrekken. Ze zocht naar het een en ander over hologrammen. Een beeld dat je kon maken maar wat niet echt was. Het kon een leuke les zijn om te gebruiken, maar makkelijk was het niet. Libby kon niet bepaald zeggen dat ze het zelf goed beheerste. Ze liet haar vingers over de boeken glijden. Iets wat ze ooit al vaker had gedaan. Een klein glimlachje verscheen toen ze het boek vond. Een boek waar alles in stond over de hologrammen. Vervolgens liep ze verder om nog wat boeken te zoeken over de dingen die je kon doen met licht magie.
Na nog een aantal boeken te hebben gepakt, en die onder haar arm vasthoudend, liep Libby nog maar langs wat leesboeken. De een na de ander gleed door haar handen. Uiteindelijk pakte ze er een thriller uit en liep met de boeken terug naar haar koffie en tas. Haar tas liet ze op de grond ploffen. De boeken in haar hand op de tafel. Eerst bladerde ze wat door de boeken over de magie, waarbij ze soms wat dingen over opschreef. Maar al snel gaf ze het op. Ze dronk haar koffie op en liet zich achterover glijden in de stoel. De thriller pakte ze er bij en sloeg ze open. Totaal in het verhaal leek ze uit de bibliotheek te zijn verdwenen.

--duss.. deze post was duidelijk korter dan ik wilde, of in mn hoofd had..
Nouja goed.
Iedereen is welkom om te reageren en haar uit haar boek te halen (a)

Niet veel verderop zat Eye, die ook over een boek heen gebogen zat. Hij was nieuwsgierig geweest naar de boeken die gingen over de Novaanse geschiedenis en was dus op zoek geweest. Hij sloeg een paar bladzijden om. Het perkament waarop het geschreven was, met de hand, leek wel breekbaar, dus deed Eye extra voorzichtig. Wie weet wat je hier moest betalen als je hier een boek kapot maakte. Trouwens, een boek over de Novaanse geschiedenis kwam je niet elke dag tegen. Tenminste, dit was een dik boek en elk boek was vol met tekeningen en beschrijvingen, wat het boek interessant maakte. Nieuwsgierig keek Eye naar de titel en begon toen langzaam te lezen. Na een tijdje vond hij het wel welletjes en zette het boek zorgvuldig terug op de juiste plek. Hij wierp een blik richting de mevrouw die deze bibliotheek beheerde en gaf haar een vriendelijk knikje. Hij wou net weggaan, toen een oudere vrouw zijn aandacht trok. Ze was ouder dan dat je moest zijn om naar school te gaan. Misschien een stagiaire? Verlegen liep Eye op haar af, probeerde deze verlegenheid in een ver hoekje te duwen en tikte toen op haar schouder. Hij wou het gewoon weten. Hij wou gewoon weten welke magie zij beheerste. Als het inderdaad een stagiaire was en ze beheerste ook nog eens Novaanse krachten, dan had hij pas echt geluk. 'Excuseer me dat ik u stoor...' begon de jongen verlegen, maar wel met een vriendelijk glimlachje rond zijn mond. '... maar mag ik misschien weten welke magie u beheerst?' vroeg Eye, terwijl hij de stoel naast de vrouw bezette en haar rustig aankeek. Het was hier niet druk, bijna nooit en naast het geluid van fluisterende stemmen en achteruit schrapende stoelen, was hier bijna nooit een echte belevenis aan geluid te horen. Hij keek opzij, naar verschillende leerlingen die binnenkwamen en een beetje luid waren. Ze werden algauw tot stilte gemaand dankzij de bibliothecaresse. Eye richtte zijn aandacht weer volledig op de vrouw voor hem. 'Mijn naam is trouwens Eye. Eye Yeux,' zei hij, terwijl hij zijn hand uitstak. Dat was een soort beleefdheidsvorm, had hij van zijn vader geleerd.

Diep in het verhaal gezonken, en eigenlijk totaal vergeten waarom ze naar de bibliotheek was gekomen. Ze werd echter uit haar verhaal gehaald door een tikje op haar schouder. "Wat?!" Klonk ze lichtelijk geïrriteerd. Toen ze de jongen voor naast haar zag kleurde ze lichtjes. Lekkere eerste indruk bij de leerlingen. "Oow sorry." Zei Libby zachtjes. Ze keek de jongen even vragend aan toen hij haar excuseerde en zijn vraag vroeg. Ze glimlachte. "Ik beheers Licht en Lucht." Ze glimlachte naar hem en richtte haar blik weer op haar boek. De jongen zag eruit alsof hij een jaar of 17 was. Ze hoorde dat hij ging zitten en Libby sloeg het boek dicht, ze legde het boek boven op de andere boeken voor de lessen. De jongen stak zijn hand uit en stelde zich voor. Libby knikte en schudde zijn hand. "Libby." Zei ze enkel. Hoewel haar hele naam beter was en netter, kon ze die naam wel verafschuwen en noemde ze heb dus ook niet. "Je mag me gerust jij of je noemen. Zo oud ben ik ook weer niet." Libby grinnikte en knipoogde. Een vriendelijke lach stond om haar lippen. Haar ogen onwijs vriendelijk. Ze stopte in een paar korte tellen haar haar in een staart waardoor er een aantal pieken langs haar slanke gezicht vielen en een aantal staken recht uit. Het grootste deel hing sierlijk naar beneden."Ik ben een stagiaire hier." Vulde ze zachtjes aan. Ze had geen zin om van die ouwerd in de bieb gewezen te worden op haar volume, die vaak omhoog ging.

Eye grinnikte een beetje ongemakkelijk. Ze had niet echt vrolijk geklonken, maar dat kon ook zijn omdat ze te diep in het boek verzonken was. Trouwens, als hij eerlijk moest zijn, had hij dat ook wel eens. Dan was hij zo verdiept in een verhaal dat hij werkelijk voor het minste of geringste geluid een beetje geïrriteerd kon worden, dus hoefde de stagiaire, beter bekend Libby, zich niet echt te verontschuldigen tegenover hem. Eye wou dit net zeggen, toen zij opeens zei welke magie ze beheerste. Eye's ogen werden groot. 'Fantastisch,' zei hij, terwijl hij diep onder de indruk Libby bekeek, alsof Libby de eerste was die licht magie kon beheersen. 'Dat je licht magie beheerst, bedoel ik,' zei Eye, die zich een beetje dom herpakte, maar haar toen normaal aankeek. Hij keek haar aan en grijnsde. 'Ik ben helemaal geïnteresseerd in licht magie, puur omdat ik het zelf ook beheers. Mijn afkomst is eigenlijk Razen, maar ik zou liever van Nova afkomstig zijn geweest. Dat staat me gewoon meer aan,' vertelde Eye, terwijl hij Libby af en toe aankeek en dan weer rustig verder vertelde en ook gebruik maakte van zijn handen. Hij keek haar glimlachend aan. Zijn haren piekten alle kanten op. Die van Libby zaten mooi, mooi golvend. En een grappige kleur ook. Hij kon niet ontkennen dat ze knap was, wat hij ook niet deed. Hij keek haar glimlachend aan. Hij wist even niet goed wat hij moest zeggen, maar herpakte zich algauw weer. 'Dus jij bent stagiaire hè...' zei hij, terwijl hij even over zijn kin wreef. 'Bedoel je stagiaire voor de licht magie of voor de lucht magie? Ik ben hier nieuw, dus veel over geschiedenissen en vakken van leraren en stagiaires, weet ik niet,' verontschuldigde Eye zich, terwijl hij een lach liet opspelen op zijn gezicht. Hij schatte haar iets boven de twintig jaar, maar zei dit niet. Sommigen konden verschrikkelijk gekwetst worden als je ze te hoog of juist te laag schatte, tenzij ze het zelf vroegen natuurlijk, of je hun leeftijd wou schatten. Maar Libby vroeg dit niet, dus leek het hem ook een beetje logisch dat hij er niet over sprak. Hij keek haar rustig aan en liet zijn blik door de bibliotheek glijden. Naast de bibliothecaresse zat er niemand achter de balie, ondanks dat het toch wel druk begon te worden in de bibliotheek. Niet dat dat Eye veel kon schelen. Veel mensen om zich heen betekende juist een gezellige sfeer, hij wist niet hoe Libby hierover dacht, maar zijn mening was daar vrij duidelijk over. 'Ik hoop zelf ook ooit leraar of stagiaire te worden in de licht magie. Het zou mij fantastisch lijken om allemaal verschillende leerlingen, sommigen goedmoedig en sommigen een beetje niet erg zelfverzekerd, iets nieuws aan te leren,' zei hij, terwijl hij zijn ogen even bedachtzaam door de bibliotheek liet glijden, alsof zijn gedachten heel erg ver weg zaten. Hij schudde zijn hoofd lichtelijk en keek Libby weer aan. 'En aan het genieten van je pauze, zie ik,' zei hij glimlachend, waarna hij als een soort bewijs op het boek wees. In een oogopslag zag Eye dat het een boek was wat hij ook wel leuk vond. Een echte thriller, niet verwachtend te lezen geworden door vrouwen. Ja... Soms onderschatte je mensen toch harder dan je dacht. Zijn vader zou nu boos zijn geworden en zou hem hebben gezegd dat hij verder moest kijken dan zijn neus lang was. Ja... Zijn vader... Eye schudde zijn hoofd en keek Libby aan, met een vriendelijke glimlach, die daar altijd wel zat, in zijn mondhoeken, waardoor er kleine kuiltjes in zijn wangen kwamen.

Libby vond het enigszins jammer dat ze uit het boek werd gehaald, precies op het spannendste gedeelte. Ze had het boek al zo vaak gelezen en elke keer weer zat ze er zo in dat ze dingen ging hopen die toch niet zouden gebeuren. Maar een beetje nieuwe contacten op de school was ook niet erg, was juist erg goed. Libby fronste echter toen Eye's ogen groter werden en hij 'Fantastisch' riep.. Wat was er dan zo fantastisch..? Al snel beantwoorde hij haar vraag die in haar hoofd omging. Aha. Het was dus fantastisch dat zij lichtmagie beheerste.. Tenminste, wat je beheersen kon noemen. Libby vond het altijd al een wonder dat ze geslaagd was op Starshine. Dus ze deed toch wel werkelijk iets goed. Ze knikte even bij zijn uitleg. Glimlachte en luisterde verder naar wat hij te vertellen had. Weer knikte Libby op zijn woorden. "Ik kan het een en ander vertellen over de magie.. Maar de lessen volgen van Malaika, uhm.. Miss Malaika helpt je enorm hoor!" Ze knipoogde en liet haar ogen even glijden naar de boeken die voor haar lagen. Oja. Ze was het een en ander voor lessen aan het voorbereiden. Nou dat zou ook al niet veel meer worden. Ze richtte haar blik weer naar Eye die verder begon te praten. "Yup." Zei ze als korte reactie op zijn herhaling. Het was precies wat ze gezegd had.. dus het was niet in enkele seconden veranderd. Ze glimlachte vriendelijk. "Daar kom je snel genoeg achter, dus je hoeft je echt niet te schamen dat je nog niks weet. En je bent niet de enige nieuweling, so am I, alleen ik heb dan het voordeel dat ik hier zelf ook op school heb gezeten. En je hoeft je geen zorgen te maken dat je nog niks weet, daar zorgen ze hier wel voor hoor. Maar ik loop dus stage bij Miss Malaika die lichtmagie geeft." Libby trok voor het gemak haar benen op en sloeg haar armen er omheen. Iets wat ze altijd lekker vond zitten. Misschien dat het wat gesloten over kwam. Maar het was een houding die Libby altijd had, al was ze heel open naar mensen toe. "Dat is een mooi streven!" Knikte Libby naar hem. Zij had altijd de droom om leerkracht te worden om andere te helpen met de dingen die zij ook moeilijk vond. En natuurlijk om andere te helpen. Libby werd lichtjes rood op haar wangen. "Ik was eerlijk gezegd bezig met een aantal ideeën voor lessen. En ik werd iets te veel aangetrokken door dat boek daar. Eentje die ik al te veel heb gelezen en elke keer weer een verassing is. Ondanks dat je weet hoe het loopt." Ze richtte haar blik op het boek en de andere boeken die er onder lagen. Daarna keek ze naar Eye die haar vriendelijk aan keek. Hierdoor kon Libby ook alleen maar glimlachen. "En jij was je vrije tijd aan het verdoen in de bieb? Dat zie je niet vaak." Ze grinnikte zachtjes en keek de bieb rond. Zoals verwacht niet heel druk maar wel goed bezocht. Ze zwaaide even naar het oude vrouwtje dat al tig jaren rond liep in de bieb en lachte haar vriendelijk toe, waarna ze weer naar Eye keek. Ze wist donders goed dat ze haar voeten niet op de bank mocht leggen. Maar ze had het altijd al zo heerlijk gevonden om die vrouw een beetje te pesten, en ze was niet de enige. Arme vrouw. Aan de andere kant kon je het ook wel verwachten van een school met puberende tieners. Het viel Libby echter nu pas op dat Eye kuiltjes in zijn wangen had. Ergens waar ze jaloers op kon zijn.. Haar tweelingbroer had het ook. En zij alleen maar aan een kant. Zo'n vaak klein bijna niet zichtbaar kuiltje. Die, als ze hard lachte dan, er heel epic uit zag.

Eye luisterde naar de vraag en knikte toen. 'Ja, mijn tijd spenderen in de bibliotheek vind ik zeer leuk, ook al vinden andere mensen daar niks aan,' zei hij, terwijl hij zijn schouders ophaalde, wat aangaf dat dat hem eigenlijk zeer weinig kon schelen. Hij kon wel zeer makkelijk praten met Libby, alsof ze elkaar al jaren kenden, maar in werkelijkheid nog maar een paar minuten. Hij vond het wel leuk om met haar te praten. Hij vond gezelschap in zijn buurt sowieso fijn. Nee, als er iemand was die met hem wou praten, dan deinsde hij daar niet voor terug. Zijn vader vond dat hij veel moeite deed om een vriend te krijgen, soms veel te veel, maar Eye vond het niet meer dan logisch, om zoveel moeite toen doen om een vriend te krijgen. Eye keek richting Libby en glimlachte naar haar. 'Ik vind een boek een paar keer opnieuw lezen ook wel leuk. Tja... Ik probeer dan niet te veel aan het vervolg te denken, dat maakt het plot ook weer als een verrassing,' vertelde Eye, terwijl hij Libby aankeek en glimlachte naar haar. Hij wist nu op dit moment niet veel te vertellen, dus liet hij, net als Libby, zijn blik een beetje door de bibliotheek gaan. Zijn blik bleef hangen bij een oude vrouw, die een beetje richting Libby keek, maar niet op een blije manier. Eye grinnikte even en keek weer verder. Eye keek weer naar Libby en wist niet echt goed waarover hij moest praten. Hij trok zijn wenkbrauw op toen hij, niet ver van Libby verwijderd, tussen enkele boeken door, een heftig zoenend paar zag. 'Dadelijk eten ze elkaar nog op,' mompelde hij, terwijl hij een hoofdknik deed richting het paar. Hij grinnikte om zijn eigen, flauwe, droge opmerking en keek weer naar de bibliothecaresse. Eye keek even naar de bibliothecaresse, die het stel nu ook in het oog kreeg en het even vanaf een afstand met een vertrokken gezicht bekeek. Eye kon nu wel raden wat ze dacht en die gedachte van haar, maakte hem wel aan het lachen. Hij keek naar Libby. 'Heb je al veel mensen ontmoet?' vroeg hij, terwijl hij zijn stoel wat dichter aan het tafeltje schoof, zodat hij zijn ellebogen wat makkelijker op de tafel kon laten steunen. Hij keek Libby aandachtig aan, zodat hij goed kon luisteren, mocht zij iets zeggen. Eye was altijd wel een oplettend persoon. Dit, om anderen niet boos te maken, mocht hij niet gehoord hebben wat ze gezegd hadden. Zijn vader vond dat wel grappig en Eye werd daar vroeger altijd boos om. Nu kon hij daar niet meer boos om worden. Eye slikte zijn tranen weg. Na al die jaren kon hij nog steeds gemakkelijk in huilen uitbarsten als ze het over zijn vader hadden. Dat was trouwens het enige onderwerp waar hij graag over sprak, ook al moest hij dan veel huilen. Hij vond dat de mensen die met hem bevriend raakten daar maar aan moesten wennen en het maar moesten begrijpen. Hij zou een vriendschap ook meteen verbreken als iemand iets slechts zei over zijn vader. Dat kon Eye dus echt niet hebben. Eye was trouwens geen vechtlustig persoon, maar als iemand over zijn vader schold, dan kon hij wel in de ervaring komen om te vechten. Maar hopelijk gebeurde dat niet. Op het internaat was dat wel gebeurd. Toen had hij een jongen een bloedneus getrapt. Maar daar had hij geen spijt van. Eye schudde zijn hoofd en verwierp zijn aandacht richting Libby. Zou ze iets gezegd hebben soms?

Libby grinnikte bij zijn opmerking. Het was wel zo. Bijna niemand zou zijn tijd verdoen in de bibliotheek. En zeker niet bij het oudje dat altijd snel geïrriteerd was aan alles. Maar ze kende Libby vast wel. Dat zag ze aan het vage glimlachje dat ze had gegeven eerder. Ze keek even naar Eye. Ze vond het eigenlijk wel leuk om met hem te praten. Al was het alleen maar omdat ze of les aan hem zou geven, of helpen, hoe je het maar wilde noemen, en om een beetje contact te krijgen in de school. Want ook al kende ze de school uit haar duimpje, het was al lang niet meer zo als toen zij hier zat. De vrienden van toen waren ook hun eigen gang gegaan, dus die kwam je zeker niet meer tegen hier. Libby knikte op zijn opmerking over het book dat ze had zitten lezen. Ze had aan het boek zitten denken. Aan alles wat er gebeurde, het was uiterst onwerkelijk. Maar het zou je maar over komen. Echter werd Libby uit haar gedachten gehaald door de woorden van Eye. Met haast dicht geknepen ogen keek ze de kant op waar Eye ook naar keek. Een stelletje dat aan het zoenen was en, het scheelde niet veel, of ze lagen tussen de stoffige oude boeken nog te vrijen. "Iedereen heeft zo zijn behoefte." Grinnikte ze op zijn opmerking dat ze elkaar zowat op aten. "Alleen ik ben het er mee eens dat ze beter een hotel kunnen opzoeken.." Libby kreeg op dat moment een kleine twinkeling in haar ogen. Draaide haar hoofd naar het stelletje niet veel verder dan zij zaten. Plaatste haar handen naast haar mond en begon op luide toon iets naar ze te roepen. "Boek een kamer, joh!" Vervolgens legde ze haar hoofd lachend tussen haar knieën toen ze het stelletje geschrokken zag kijken en met een rot vaart de bieb verlaten. Haar ogen gleden kort naar de Bibliothecaresse die haar dankbaar aan knikte. Ze grinnikte en keer Eye aan. "Zo doe je dat." Grinnikte ze. Op zijn vraag die volgde schudde Libby haar hoofd waardoor haar haren gingen dansen om haar hoofd heen. "Nee, ben er ook pas net. Alleen Miss Malaika. En jou dan. Maar dat komt van zelf wel.. En jij al veel mensen ontmoet?" Libby liet haar voeten weer op de grond liet glijden. En ging iets verzitten omdat Eye zijn stoel aanschoof naar de tafel. Ze glimlachte vriendelijk. En luisterde naar wat hij te zeggen had. Ze had geen idee waar ze het met hem over moest hebben. Misschien kwam het omdat, ondanks haar broers, moeite had met de conversatie met een jongen/man. Het enige wat ze wist was dat mannen het zouden hebben over sporten, auto's of ict. Dat merkte ze al vaak genoeg bij haar broers. Maargoed. Er waren altijd andere onderwerpen waar je het over kon hebben met jongens. Al kon Libby er zo een, twee, drie geen verzinnen. "Heb je al een beetje zin in de lessen hier?" Vroeg ze maar. Ze had al kunnen raden dat hij zin had in de lessen Licht magie.. maar vuur magie wist ze niet. En ze was enigszins benieuwd naar zijn antwoord.

Eye schoot in de lach toen Libby iets deed tegen het zoenend koppeltje. Lachend zag hij hoe die ervandoor gingen. Hoe ver kon je zakken? Eye keek richting Libby en wachtte rustig af of ze zou antwoorden. Hij keek naar de bibliothecaresse, die haar tot zijn verbazing dankbaar had toegeknikt. Eye zou toch verwachten dat die boos zou zijn geworden en naar Libby een teken zou hebben gedaan dat die stil moest zijn. Raar mens... Eye verhief zijn aandacht weer naar Libby, want hij kreeg een vraag. 'Nee, ook nog niet, naast jou nu dan,' zei hij, terwijl hij even kort grijnsde. Het was leuk om met Libby te praten. Ze was heel anders dan de meeste meiden, die hij op Razen had gezien. Die hadden het heel veel over - hoe heette dat nu? Make-up? - en ook over wat er leuk was aan jongens en wat niet. Nou nou, wat een gedoe. Als hij later een vriendin zou hebben, dan zou er dus over hem gepraat worden en zou er leuke dingen van hem benoemd worden en minder leuke dingen. Van hem hoefde het allemaal niet zo. Als het een leuke meid was, dan was dat goed that's it. Hij keek richting Libby en beantwoordde haar vraag toen. 'Ja! Ik ben van plan alle lessen die ik kan vinden te volgen. Ik wil graag van elke magie een beetje kennen, als dat zou kunnen en ik wil ook weten welke mogelijkheden er met magieën mogelijk zijn,' legde hij uit aan Libby, terwijl zijn ogen vrolijk twinkelden. Hij vond het wel leuk om iemand uit te leggen dat hij heel veel van magie hield. Zou Libby vroeger veel lessen gevolgd hebben? 'Heb jij veel lessen gevolgd?' vroeg hij, terwijl hij Libby vragend aankeek. Wat iedereen van hem dacht, of ze hem nu een nerd vonden omdat hij van lessen hield of niet, kon hem niet schelen. Hij was wie hij was en als hij graag over magie praatte, dan was dat zo en dat moesten ze maar accepteren. Dat had Eye van zijn vader geleerd, de belangrijkste les die je maar kon hebben, vond Eye. Eye keek richting Libby, terwijl hij lichtelijk glimlachte en rustig op een antwoord wachtte. De bibliothecaresse keek weer richting hun en Eye merkte een goedkeurende blik op. Eye kon al raden dat het over Libby's voeten over de tafel ging. Eye grijnsde even, schoof zijn stoel achteruit, dat een schrapend geluid maakte en legde zijn eigen voeten op de tafel. De bibliothecaresse keek met een giftige blik richting hem en lachend legde Eye zijn voeten weer terug op de grond. Hij kon het niet laten. Het was ook zo leuk hoe goedkeurend ze had gekeken naar Libby, omdat die nu eindelijk iets deed wat mocht en Eye vond dat hij dan maar eens een schepje erbovenop moest doen. Hij keek naar Libby. 'Die is gauw geprikkeld,' mompelde hij, terwijl hij richting de bibliothecaresse keek, een vriendelijke glimlach aan haar schonk die ze beantwoordde met een giftige blik en weer richting Libby keek. Hij vond het niet zo heel erg. Vrienden worden met de bibliothecaresse was hij toch al niet van plan. Dan kuste hij nog liever de grond. Eye vermeed ten alle opzichten een gesprek over de geschiedenis van hem of over zijn familie. Want familie, die had hij niet en hij zou niet weten wat hij moest doen als hij klaar was met school. Misschien kon hij wel gewoon stagiaire worden, net zoals Libby deed en dan even later meester worden. Ja, dat zou hij wel cool vinden. Misschien zou hij wel eens bij die Miss Malaika kunnen informeren of het leuk was om zo'n les te geven. Hij kon nog altijd naar haar les gaan, maar het was in elk geval al een goede gedachte dat hij ook bij Libby terecht kon komen. 'Kan jij leuke trucjes met je magie?' vroeg Eye, terwijl hij een schuine blik naar Libby richtte en even grijnsde. Hij kon wel een paar leuke trucjes. Hij liet, aangezien de bibliothecaresse toch niet zijn kant inkeek, een bolletje achter haar hoofd zweven en liet die op haar haren landen, zodat die even een goudkleurige gloed kregen. Lachend liet Eye het bolletje ontploffen vlakbij haar oor. Hij wierp zijn blik op Libby.

Libby glimlachte op zijn antwoord dat hij alle magieën wilde volgen. Libby knikte. Dat was behoorlijk veel. "Dat zijn er heel wat!" Grinnikte ze. Ze kreeg de zelfde vraag terug. Zij had echt niet veel gevolgd. "Nee valt wel mee. Ik heb een aantal lessen vuur magie en aarde magie gevolgd, de lessen luchtmagie en lichtmagie en dan de kunst lessen enzo. Dus valt eigenlijk wel mee, maar ik had nooit zo veel zin in huiswerk. Dus ik zorgde er wel voor dat ik niet te veel kreeg." Grinnikte ze. Ja. Ze had meer vrije tijd dan gehad dan dat ze lessen volgde. Maar Libby had er altijd wel vrede mee. Zolang ze voor de rest maar alles haalde. Libby grinnikte toen Eye haar na deed met haar voeten, alleen legde hij ze op te tafel, waar Libby ze op de stoel had geplaatst. Ze wist, door al die jaren zelf op scheel te hebben gezeten, dat de bibliothecaresse al snel geprikkeld was. Maar waarschijnlijk herkende ze Libby echt, want het leek alsof ze dat minder deed. Libby grinnikte zacht. "Ze is dan wel snel geprikkeld voor dat soort dingen, maar ze is onwijs aardig." Libby keek even van zijn voeten naar de bibliothecaresse. Ze was dan wel prikkelbaar maar echt een onwijs lief mens, als je haar een beetje kende. Libby grijnsde even naar het arme vrouwtje die haar werk weer voortzette. Ze vestigde haar blik weer op Eye toen hij een vraag vroeg. Ze keek eventjes bedenkelijk en knikte lichtjes. "Ik ken er wel een aantal.." Door haar beheersing van de lucht magie voelde ze dat hij magie gebruikte bij haar buurt. Ze merkte al snel dat het een lichtbolletje was die steeds dichter bij haar hoofd kwam.. Uiteindelijk ontplofte het bolletje vlak bij haar ook waardoor ze lichtjes haar wenkbrauwen optilde. Met een glimlach keek ze Eye aan. "Een gouwe ouwe." Grinnikte ze. Zonder verder iets te zeggen gebeurde er ook iets bij Eye. Ze keek echter heel rustig en vriendelijk en er was niks van haar af te lezen. Ze boog zich even voor over en pakte een boek over de Novaanse magie op. Echter raakte het boek haar handen niet aan. Er kwam een licht gevende kring om het boek heen. Het boek bleef rustig in de kring zweven. Libby grijnsde even. Terwijl het boek zich langzaam naar de juiste plek vloog kwam de kring met licht met een rotvaart naar Eye toe. Vlak voor zijn ogen bleef de kring hangen en werd een klein bolletje. En heel fel klein bolletje die om Eye heen zweefde, Rond zijn gezicht tot aan zijn nek en een stukje van zijn schouders. Zonder iets te zeggen liet Libby het bolletje in haar hand vallen. Het was altijd een klein trucje geweest die ze van haar vader had geleerd. En iets kleins lukte wel. Maar hoe groter het voorwerp hoe moeilijker en hoe meer magie je nodig had. Libby legde haar hand over het bolletje waardoor enkele stralen licht tussen haar hand uit kwamen. "Zo. En nu.." Ze fronste even en keek Eye geheimzinnig aan. Haar hand ging van de ander af waardoor er een jongenshoofd in haar hand verscheen. Libby grijnsde. Het was een hologram van een jongen, een jaar of 17, goudkleurig,donkerblond haar met blauwe ogen en een nieuwsgierige blik. "Ontmoet hier, Eye." Ze grijnsde breed en liet de het hoofd een rondje draaien. Het haar zat precies zoals het zat bij Eye zelf. Met een klap in haar hand liet ze het weer verdwijnen en keek Eye met een twinkel in haar ogen aan. Ze vond het altijd zo leuk om dit te doen.

Lachend keek Eye opzij naar Libby. ‘Nou ja, daar kan ik in elk geval weinig voorbeeld aan nemen, maar toch bedankt voor het vertellen. Ik zal het onthouden,’ zei hij lachend. Nee, hij zou wel zin hebben in zijn huiswerk, alhoewel hij wel kon geloven dat dat ook niet elke dag zou zijn. Gewoon, heel af en toe. Gewoon heel erge zin om al je huiswerk te doen. Hij zou dan wel veel bezig zijn en zou dan niet echt tijd hebben om iets leuks te gaan doen met zijn vrienden of zo. Maar die prijs betaalde hij er wel bij. Hij wou zijn vader gewoon heel graag trots maken en kon daar best wel ver in gaan. Hij wou dat zijn vader hem herkende als zijn goede zoon, ook al was hij daar ergens in de hemel en zou hij hem natuurlijk niet herkennen. Het was trouwens weer hoog tijd om zijn vader in het weekend te gaan bezoeken. Gewoon, naar het kerkhof in Razen. Hij had al vaak genoeg een paar herrieschoppers tegen de grond getrapt omdat die bezig waren met zijn vaders graf te irriteren. Wie aan zijn vaders graf kwam, kwam aan hem. Zelfs nu had Eye gewoon het gevoel dat hij zijn vader met zijn leven moest verdedigen. Hij snapte eigenlijk ook niet hoe sommige mensen het graf van iemand anders zo konden lastigvallen. Alsof het allemaal niets betekende. Alsof een dode niet veel beter was dan een levende. Eye vond dit werkelijke onzin. Zelfs als er iemand gestorven was, was die het zeker waard om elk weekend bezocht te worden. Eye zorgde er gewoon voor dat hij elk weekend even tijd vrijmaakte om naar zijn vader te gaan. Om zijn vader te vertellen wat hij beleefd had en wie hij ontmoet had. Zonder dat hij het wilde rolde er een traan over zijn wang.

Snel veegde Eye het weg toen hij het bolletje voor zich zag. ‘Hmm… Wat is dat bolletje toch knap. Vooral diegene die erin weerspiegeld wordt,’ zei Eye en hij schoot in de lach, terwijl hij Libby aankeek. Hij keek even naar het bolletje. Het was wel knap gemaakt. Hij wou dat ook wel graag leren! ‘Cool! Het is wel knap hoe je dat gemaakt hebt! Dat wil ik ook leren,’ zei hij en hij keek haar glimlachend aan. Hij grijnsde even en richtte zijn aandacht daarna weer op het boek dat Libby eerder nog vasthield. Hij had geen idee of het een boek was dat van hier uit de rekken kwam of gewoon zo’n boek die van haar was en dus ergens op Nova gekocht was, maar het interesseerde hem wel. Alle boeken over de magie interesseerden hem op de een of andere manier. Gewoon, om het te lezen en om er meer uit te leren. Hij wou dat zijn vader eens kwam kijken bij de vooruitgang die hij al geboekt had. Gewoon een kijkje nemen op de school waar hij was. Hij kon een lichte zucht niet onderdrukken en keek opzij. ‘Wat ga jij dit weekend doen?’ vroeg hij, zonder er echt over na te denken wat hij vroeg.

- Excuses voor late post! -