Pijnstillers

Mitsu liep door de gangen naar de, voor hem, nieuwe ziekenzaal. Hij had een leeg doosje paracetamol vast en keek er even naar. Hij moest een nieuw doosje hebben. Hij had het recept vast en keek naar de deur. Hij klopte er op en kwam naar binnen. "Hallo?" zei hij zacht. Hij had die pijnstillers nodig vanwege nog nawerkingen van het virus waaraan hij had geleden. Nog steeds voelde hij pijn in zijn botten en gewrichten al was dit enorm verminderd. Hij keek even rond en zag momenteel nog niemand zitten of staan.

Vanuit een andere deur die op een kier stond was het geluid te horen van een stukvallende pot. Uit de kamer stoof een wit beestje dat gehuld was in een soort mistachtig schijnsel. Het rende snel richting de uitgang. Mèadraid snelde erachteraan. ''Laat hem niet ontsnappen'' riep ze tegen de jongen bij de deur. Veel nut had het niet omdat de Gardin toch wel door de deur verdwenen zou zijn dan dus liet Mèadraid de deur vlak voor de neus van het beest dichtvallen. ''Hatori, hij is weer ontsnapt'' riep Mèadraid naar een van de andere vier deuren van de ziekenzaal.

Mitsu keek op bij het horen van het pot die kapot viel. Hij grinnikte bij het beest dat op de deur af kwam rennen. Hij deed de deur dicht zodat hij zeker niet weg kon. Het beest sprong op hem af en Mitsu dook weg. Hij pakte het op en aaide het even over zijn bol. Om een of andere reden deed het beest niets bij Mitsu. Mitsu grinnikte. "Waar is de pot..." zei hij zachtjes zodat het beest het niet echt zou volgen maar Meadriad wel. Mitsu liep naar haar en hield de gardin vast. Hij aaide het nog steeds. Hij bleef kalm in zijn armen zitten en Mitsu keek even naar de zuster.

Hatori kwam uit een van de andere deuren. Hij zuchtte even toen hij Mèadraid`s woorden hoorde. ''Toch niet alweer hè'' mompelde hij met zijn zware stem. Hij zag dat de jongen die de ziekenzaal in was gekomen de Gardin al gevangen had. Hij pakte een nieuwe lege pot en liep naar de jongen toe. ''Uitstekend gedaan jongeman. Meestal houden Gardin`s niet zo van mensen tenzij ze hen opgevoed hebben, maar je schijnt een natuurtalent te zijn met deze. Dit is nog wel een erg aggressieve'' zei hij en nam de Gardin over. Hatori stopte hem in een pot en deed die stevig dicht. Daarna keek hij naar Mèadraid. ''Dit is nou al de derde keer in twee dagen. Ik heb je toch geleerd hoe je hem moet verdoven?'' vroeg hij kalm.

Mitsu keek naar de man die aan kwam lopen. "Ik kon op Gren al erg goed over weg met dieren..." zei hij en glimlachte. Hij keek even naar de pot waarin de Gardin werd gestopt. Ik kan begrijpen waarom hij zich verzette. Lijkt me ook niet echt fijn om daar in gevangen te zitten.... ging het door zijn gedachten. Hij keek naar de vrouw en daarna naar zijn doosje dat hij vast had. Hij wilde nog wat pijnstillers aangezien hij nog wat nawerkingen had van het virus dat hij laatst had gehad. Zijn gewrichten waren nog steeds niet helemaal hersteld en deden dus nogal eens zeer.

Mèadraid zuchtte even. ''Ja, dat weet ik ook wel maar ik vind het zo gemeen om hem te verdoven'' zei ze tegen haar broer. ''Daarbij moet hij echt terug naar Aigaithis. Die zal hem waarschijnlijk ook enorm missen'' vervolgde ze daarna tegen Hatori. Nu ging haar aandacht naar de jongen. Haar blik ging even over het lege doosje pijnstillers in zijn handen. ''Laat me raden, jij komt voor pijnstillers'' zei ze met een warme glimlach. ''Mijn naam is trouwens Mèadraid en dat daar is Hatori'' stelde ze zichzelf daarna voor.

Mitsu knikte en keek haar aan. "Ik heb laatst nog een virus gehad en dat was enorm zwaar...ik heb me een maand niet kunnen bewegen en nu zijn mijn gewrichten wat stijfjes. Ze doen nogal eens zeer als ik beweeg. Vandaar heb ik wat pijnstillers nodig..." zei hij en keek haar kalm aan. "Mitsu...." stelde hij zich voor.

Mèadraid knikte kalm. ''Aangenaam Mitsu. Ik zal even een nieuw doosje voor je halen'' zei ze daarna. Ze liep naar een van de kasten en begon er een beetje in te rommelen. Uiteindelijk haalde ze er een doosje pijnstillers uit. Ze liep terug naar Mitsu en gaf hem het doosje. ''Alstjeblieft. Als deze op zijn mag je gerust terugkomen als je nog meer nodig hebt. Niet meer dan zes op een dag maar dat lijkt me wel duidelijk'' zei ze.

Mitsu knikte. "Ik mag moet er maar twee per dag nemen..." zei hij. "Ik weet niet of U de naam weet van het virus dat ik heb opgelopen..." zei hij en keek haar even aan. Hij had het amper gehoord door de illusies die hij er door kreeg. Hij keek even om zich heen en nam het doosje in zijn handen. Hij wachtte even af en keek haar aan.

''Het spijt me Mitsu, daar kan ik je niet mee helpen. Ik studeer zelf ook nog. Misschien dat Hatori het weet, maar ik zou je niet van dienst kunnen zijn daarmee'' zei ze en keek even naar Hatori. Daarna knikte ze Mitsu even vriendelijk toe en nam de Gardin weer mee. Ze moest nog een paar dingen over hem te weten komen en daarna zou ze hem zeker terug geven aan Aigaithis.

PROFILE MAGICIAN