Nadenken

Diva was aan een stuk door naar de aula gerend. Ze moest een plan bedenken en snel. Hoe kon ze Donovan en Imeth omzeilen en tegelijkertijd Celedë`s leven sparen zonder Master Savador te hoeven doden? Toen Diva al deze dingen achter elkaar zette zuchtte ze even. Dat was onmogelijk. Ze ging aan een tafel in de aula zitten. Vreemd genoeg was er nu niemand maar dat kwam waarschijnlijk omdat iedereen les had gehad gezien de lunch net voorbij was. Diva had nu geen les maar daar stonden haar gedachte nu ook absoluut niet naar.

Savador had op het moment geen lessen om te geven. In plaats daarvan kreeg hij opdracht om toezicht in de aula te houden. Omdat er niemand was om op te letten verveelde hij zich en doodde hij de tijd door doelloos door de aula te ijsberen. Er verscheen een brede grijns toen hij Diva opeens zag zitten. Hoe kon hij haar nou over het hoofd hebben gezien? Savador liep met onhoorbare passen naar haar toe en legde een hand op haar schouder. Hij keek haar grijnzend aan. 'Jij hebt geen les?' vroeg hij zacht. Hij keek even schichtig om zich heen en schoof vervolgens een stoel bij haar tafel aan. Savador ging zitten en keek Diva zwijgend aan.

Diva had Master Savador niet gezien en al helemaal niet horen aankomen. Daardoor schrok ze op toen ze zijn hand op haar schouder voelde en niet veel later zijn stem hoorde. Ze keek strak naar de tafel. Waarom moest ze van alle magican`s op deze school nou precies Savador tegen het lijf lopen? ''Ik heb een tussenuur'' zei ze enkel zacht en wat afstandelijk. Hoe moest ze hem in godesnaam uitleggen dat ze hem moest doden om het leven van haar zusje te redden.

Savadors grijns verzwakte even toen hij Diva's afstandelijke toon hoorde. 'Ben je niet blij me te zien?' vroeg hij wat beteuterd. 'Ik jou wel..'
Hij streek haar zacht over haar wang en keek haar zwak glimlachend aan. 'Daarbij, Diva, wil ik iets speciaals doen samen met jou op valentijnsdag. Het is nog vergezocht, maar ik dacht ik laat het je nu vast weten. Als we niets samen kunnen doen wil ik je minstens iets geven. Vertel me maar wat je wenst, schoonheid,' zei Savador zacht.

Savador maakte het voor Diva steeds moeilijker om haar opdracht uit te voeren. Ze wist nu niet wat ze moest doen. Als ze Master Savador niet vermoorde zou Celedë sterven en als ze hem wel vermoorde zou ze hem voor altijd kwijt zijn. Diva haatte Imeth nu meer dan ooit. Nooit mocht ze eens gelukkig zijn zonder dat een ander dat verpestte. Ze voelde dat Master Savador over haar wang streek. Ze legde haar hand even op de zijne. Een klein prikje met haar nagel en een kleine mompelde spreuk zou genoeg zijn om hem om te brengen. Toch kon Diva het niet. Ze beet zachtjes op haar onderlip. Ze voelde haar hand zachtjes trillen. ''Ik ehuum...'' begon ze stameld maar verder dan het woord ik kwam ze ook niet.

Savador grijnsde breed toen hij Diva's stamelende woorden hoorde. Ook voelde hij haar hand lichtjes trillen. 'Je hoeft toch niet verlegen te worden?' zei hij plagend. Zijn gouden ogen keken met een geamuseerde blik in de hare. Savador streek een lok achter Diva's oor en boog zich naar haar toe. 'Als je nu ook nog zou blozen zou het één-nul voor mij zijn voor vandaag,' zei hij zacht in haar oor.

Deze keer kreeg Master Savador zijn zin. Zijn zachte stem die ze hoorde zorgde voor kleine blosjes op haar wangen. Ze kon dit niet, ze kon Savador niet doden en al zeker niet als hij zo deed. Diva stond op maar bedacht zich toen dat Imeth haar waarschijnlijk wel in de gaten zou houden. Als ze nu wegliep dan was Celedë er zeker geweest. Hoezeer Diva er ook tegen probeerde te vechten werd alles nu teveel voor haar. Haar ogen vulde zich met tranen en even later gleed er een over haar wang.

Savador trok zijn wenkbrauwen op toen Diva plotseling opstond en haar ogen zich met tranen vulden. Zijn ogen volgde de traan die over haar wang gleed. 'Diva, wat is er?' vroeg hij zacht terwijl hij opstond. Hij pakte haar kin met zijn duim- en wijsvinger beet en veegde haar tranen weg. Vervolgens pakte hij haar voorzichtig bij haar middel vast. 'Laten we iets leuks doen, Diva. Daar vrolijk je van op. Ik verlang al een tijd naar je,' zei Savador terwijl hij Diva stevig tegen zich aandrukte en haar over haar hoofd aaide.

Diva legde haar hoofd te rusten tegen Master Savador`s borstkas. Ze kon hem misschien niet zeggen wat er was. Maar ze kon het wel denken. Diva legde haar armen om Master Savador`s nek heen. Master, U had gelijk over Imeth. Hij is niet meer de neef van vroeger die ik dacht te kennen. Hij is uit op wraak. De precieze reden is mij onbekend maar hij heeft mijn zus gevangen en chanteert me met haar door te dreigen haar te doden als ik U niet dood. Ik kon het U niet zeggen omdat hij me waarschijnlijk in de gaten houdt dacht Diva. Die gedachte gaf ze door haar omhelzing door aan Master Savador.

Savador stopte met Diva te strelen toen haar gedachte aan hem werd doorgegeven. Hij liet haar middel los en liet zijn armen slap langs zijn lichaam hangen, zodat alleen Diva hem nu nog vasthad. Er volgde even een korte stilte, waarbij hij zwijgend op haar kruin neerkeek. 'Ik heb het je nog zo gezegd,' begon Savador zacht om de stilte te verbreken. Er was een trillende ondertoon in zijn stem te horen. Hij zou het er niet verder bij Diva inwrijven. 'Wat ga je nu doen?'

''Tja, zover was ik dus nog niet'' zei Diva terwijl ze haar handen van zijn nek liet glijden. Ze weer aan de tafel zitten. Ze was in elk geval al iets opgschoten. Master Savador wist er nu van en Diva had niet gedacht dat ze zover zou komen. Terwijl Diva aan de tafel zat berekende haar gedachtes duizenden opties maar geen van hen leek te werken uiteindelijk. Ineens herinerde Diva zich dat Donovan ook bij Imeth was geweest. Als hij zic tegen Imeth keerde dan kon hij het wel schudden. Diva hoopte maar dat Antony er inmiddels achter was. Haar zus was zijn verloofde.

''Dit was geen optie Diva'' zei ineens een dreigende stem uit het duister. Eerst waren alleen Imeth`s felpaarse ogen te zien maar even later stapte hij zelf ook uit de schaduw. ''Een kleine simpele opdracht is alles wat ik vroeg. Zo moeilijk behoort dat toch niet te zijn'' zei hij kil. Hij liep naar het eind van de tafel en leunde ertegen aan. ''Kennelijk geef je dan toch niet zoveel om het leven van je zus. Ik had jou wel slimmer ingschat Diva. Weet je na al die jaren nog niet dat je me niet kan ontlopen'' zei hij hoofdschuddend.

Antony kwas woest aanlopen en liep op Imeth af. Hij duwde hem hard weg en trok zijn zwaard. "Je zus is op weg naar hier,Donovan kwam bij zinnen en liet haar gaan"zei hij tegen Diva en de Master. Hij keek kwaad naar Imeth. "Nu heb jij een zware fout begaan. Nu heb je twee familie's op je dak die van jezelf en die van mij"zei hij tegen hem en gromde.

Imeth keek droog naar Antony. Hij verdween in een zwarte giftige wolk en verscheen verderop achter hem weer. ''Ik denk eerder dat jij een zware fout hebt begaan'' zei hij kil grijnzend. Hij mompelde zacht een spreuk en hief zijn hand op. Uit zijn hand maakte zich zwarte stekels los waar het gif vanaf droop. Hij hoefde Antony maar met een van deze stekels te raken en dat zou genoeg zijn om hem maar te doden. Met grote snelheid stuurde hij het op Antony af.

Ineens stond Enma in de deuropening van de aula. Ze had een kwade jongen naar binnen zien gaan en was gaan kijken. Zwijgend liet ze haar blik over het groepje magicans gaan. Haar doordringende blik bleef hangen op de bleke jongen met de felpaarse ogen. Ze zag de gifstekels en hief haar hand op. Vlak voor de neus van de jongen waar ze voor bedoeld waren hielden de stekels stil. Enma liet ze daarna op de grond vallen. Ze liep kalm door de aula in een rechte lijn naar de jongen met de paarse ogen. Vlak voor hem bleef ze staan. Haar ogen lichtte even op en zo tilde ze de jongen op in de lucht. Met een ruk keek ze opzij en de jongen vloog ook opzij. Enma`s ogen gloeide minder maar ze bleef de jongen aankijken.

Antony keek niet angstig maar nog steeds kwaad. Wie was het meisje dat zijn leven redde? "Euhm wie ben je"vroeg hij aan haar. Hij mompelde even een spreuk en er verschenen achter hem drie zwarte bollen met rood van vuur en een geel achtige streep van elecktrischiteit. Hij keek naar Imeth. "Jij beging de fout met Celedë en mijn goeie vriend Donovan hielp me. Jij bent gewoon een miezerige hond die niet beter weet"zei hij tegen hem.

Imeth keek verbaasd op toen iemand het leven van Antony redden. Zijn blik ging naar de deuropening en hij bleef even als verstijfd stilstaan. Zijn ogen werden groot terwijl hij Enma bleef aanstaren terwijl ze op hem afliep. ''E...e...enma'' zei hij zachtjes. De angst in zijn stem was duidelijk te horen. Ineens werd hij in de lucht opgetild en weggesmeten. Hij kwam met zijn hoofd hard tegen de tafelrand terrecht. Hij lette niet meer op Antony. Zijn grote angstige felpaarse ogen keken strak naar Enma.

Enma keek de jongen met het witte haar even aan maar ze antwoorde hem niet. Ze liep opnieuw op Imeth af die haar scheen te herkennen. Ze bleef een meter voor hem stilstaan en keek op hem neer. ''Nooit gedacht dat iemand zo diep kon zinken'' was het enigste wat ze zei. Haar stem klonk helder en zuiver. En iets te zacht en verlegen om bij een persoon met het uiterlijk van Enma te horen. Ze hief haar vinger op naar de deur. ''Ga, jij raakt niemand in deze zaal vandaag nog aan Imeth'' zei ze.

Imeth hield voor een moment zijn adem in toen Enma begon te spreken. Haar stem bezorgde hem een rilling over zijn rug. Langzaam stond hij op, zijn blik gefikseerd houden op Enma. Imeth vergat alle anderen om hem heen. Als een gehypnotiseerde liep hij naar de deur toe en verdween de aula uit.

Antony vond het allemaal zo raar. Hij keek haar aan en schudde zijn hoofd. Toen keek hij naar Diva. "Gaat met jou alles goed Diva"vroeg hij. Nu donovan aan zijn kant stond hadden ze niet veel te verliezen. Hij glimlachte even en wachte op enig antwoord van iemand. Waarom liep Imeth nu weg ?

Diva knikte enkel even naar Antony. Ze bleef vol bewondering maar ook verward naar het meisje kijken. De sfeer was aanzienelijk veranderd. Duister, mysterieus maar bovenal verward. Ze keek even naar Antony en toen weer naar het meisje. Wie was zij? Wie ze ook mocht zijn kennelijk was Imeth doods en doods bang van haar.

'Ik word hier zo ziek van!' siste Savador nadat Imeth de aula uitgelopen was. 'Eerst die snotter van een Donovan en nu dit!' Hij pakte Diva bij haar arm beet alsof hij haar voor alles wilde beschermen en keek met een wantrouwende blik naar Antony en een meisje dat hij nog niet kende. Zijn goede humeur dat hij zelden had was op slag verdwenen. 'Het komt goed, Diva,' zei Savador zacht zonder zijn blik van de twee af te scheuren. 'Niemand hoeft hier gedood te worden. Ik niet en je zuster niet. De enige die de grootste kans hebben om gedood te worden zijn Donovan en dat andere joch, maar dat maakt niets uit.'
Hij duwde Diva dichter tegen zich aan terwijl zijn ogen zich vernauwden. 'Ik weet niet wie je bent of wat je in een situatie als deze te zoeken hebt, maar wellicht hebben we je hulp nodig,' zei hij nijdig tegen Enma. Antony wierp hij alleen een vernietigende blik toe.

Enma`s ogen volgde Imeth terwijl hij weg liep. Zijzel wou ook weglopen, zij was hier verder niet meer nodig tot ze ineens de stem hoorde van de man. Enma bleef stilstaan en richtte haar blik langzaam op de man. Kennelijk nam hij het meisje met de felblauwe ogen ,waar volgens Enma in deze zaal nu alles om draaide, in bescherming. Hij klonk nijdig en wantrouwend. Enma voelde zoveel negatieve energie van die man afkomen. Toch liet ze niets zien in haar emotieloze blik en wachtte tot hij was uitgepraat. ''Ik ben Enma Ai'' ze ze daarna tegen hem. In haar ogen had hij indirect naar haar naam evraagd dus vond Enma het alleen maar meer dan beleefd om deze te geven.

Diva kwam wat meer tot rust toen ze Master Savador voelde die haar dicht tegen zich aantrok. En hoewel zijn stem wantrouwend en nors klonk werkte het voor Diva als een soort kalmeringsmiddel. Ze keek naar het meisje dat nu voor het eerst dat ze hier was haar naam zei. ''Enma'' herhaalde ze zachtjes. Haar felblauwe ogen bleven haar even aankijken.

'Waarom is dat joch na jouw komst weggelopen?' vroeg Savador snauwend zonder op Enma's woorden te letten. Terwijl hij haar aan bleef staren volgde er een korte stilte, waarin hij Diva zachtjes hoorde mompelen. Hij pakte haar nog steviger beet zonder zijn blik van Enma af te wenden. Ze hoefde zich niet ongemakkelijk in zijn buurt te voelen. 'En wat is je relatie met hem of Donovan?'
Savadors ogen fonkelden terwijl hij Enma strak aan bleef staren.

PROFILE MAGICIAN

» Nadenken.
» Nadenken
» Nadenken
» Nadenken.
» Rust en nadenken

Nadenken

Nadenken

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen