Rustig klopte Ivar op de deur van het kantoor. Hij was te vroeg gekomen en in die tijd had hij het gebouw al even verkend. Een enorme school met een grote hoeveelheid aan lokalen, het zou een wonder zijn als hij meteen de weg al zou kunnen vinden. Eigenlijk had hij nog een jaar niets willen doen, een jaar reizen naar de andere planeten. Maar de familie zat in geldproblemen dus hij had geen geld meer om te reizen. Zijn tweede plan was om dan op Razen rond te hangen. Maar een paar maanden later was er ook geen geld meer om eten te kopen. Zijn familie kon amper rondkomen. Daarom had hij besloten om weg te gaan, zijn opleiding tot leraar toch voort te zetten zonder tussen jaar. Ivar hoefde niet meteen geld te verdienen maar wel een plek om ook ‘s nachts te blijven, anders zou het geen nut hebben om toch aan de slag te gaan als stagiaire. En zo had hij SSA gevonden, zijn familie had zo één mond minder te voeden. Als stagiaire Firemagic. Als een Razaan zou dat toch niet zo moeilijk moeten zijn? Na een poos stage te hebben gelopen zou hij verder gaan met de opleiding tot leraar, dan zou hij echt geld kunnen verdienen om naar zijn familie toe te sturen. Ivar viste zijn CV uit zijn tas en ook zijn sollicitatiebrief.

In alle comfort en rust had hij op zijn eigen gemak een wijntje ingeschonken en een bad genomen. Vandaag was Savadors vrije dag, en hoewel hij grotendeels van de tijd in de vorm van aandacht en verzorging voor zijn inmiddels één-jarige zoontje en dochtertje in de andere bijkamer moest schenken gunde hij zich een momentje voor zichzelf. Dat mocht ook wel na wekenlang druk overuren te hebben gemaakt, vaak tot diep in de nacht in de hoop de stapel aan administratieve zaken af te handelen om vervolgens om uiterlijk zes uur 's ochtends weer op te staan. Een dubbele baan was niet niks. Het verdiende meer dan voldoende - zijn zakken puilden figuurlijk uit van de flappen - maar het was niet niks. Dan was er ook nog dat problematische mens van een Uda dat hem continu op zijn hals zat om te zeuren wanneer ze nu eindelijk trouwplannen gingen maken en de peperdure villa op Shadra die voor een pijnlijk prijsje te koop stond waar hij geld voor opzij moest leggen. De sfeer op de school maakte het er vaak niet beter op. In zijn badjas zat Savador onderuitgezakt in zijn bureaustoel voor het raam, een hervuld glaasje wijn nonchalant in een hand opgeheven. Nauwlettend uitkijkend over het schoolterrein en af en toe een klein slokje nemend. Hij had last van bonkende hoofdpijn. Eigenlijk zou hij er niet vreemd van opkijken als het door al die opgestapelde stress kwam. In stilte nam hij nog een kleine slok, keek nauwelijks op van een koele schubbige structuur die langzaam over een stuk van zijn half ontblootte huid bij zijn schouder gleed. 'Saethion,' sprak hij zonder op te kijken. Zijn bleke hand verplaatste zich naar de kop van de kolossale Raziaanse Reuzencobra. Het flinke paarsachtige lijf drapeerde de slang over de schouder van zijn meester, langzaam glijdend als een trein met vertraging op het spoor. Ah, heerlijk. Een glas wijn, gezelschap van zijn favoriete slang, zijn kinderen die vredig lagen te slapen. Zo kon zijn middag niet meer stuk. Savador opende traag zijn gesloten ogen weer om te genieten van dit rustgevende moment toen dat zekere moment verstoord werd door plotseling geklop op de deur. Misschien Ephony, Neara of Mealena die hem op kwam zoeken. Dat zou hij helemaal niet erg hebben gevonden op het moment. Langzaam sloot hij zijn ogen weer om vervolgens weer een klein slokje uit zijn wijnglas te nemen. 'Binnen,' gaf Savador enkele seconden later tenslotte aan dat binnentreden was toegestaan.

Ivar veegde nog een paar vossenharen van zijn kleren af, een goede eerste indruk was het halve werk. Schone en nette kleren had hij aan met gepoetste zwarte schoenen. Kort haalde hij zijn hand door zijn haar heen. ‘Binnen’klonk het gedempt aan de andere kant van de deur. Ivar haalde even diep adem voordat hij de deur open duwde. Het moest goed gaan, anders zat hij weer thuis, weer opzoek naar een baan als stagiaire. Het geld was thuis bijna op, als hij weer een paar weken thuis zou zitten en eten, zou er weinig meer van over blijven. ‘Goedemorgen!’groette Ivar opgewekt. ‘Ik kom solliciteren voor de baan als stagiaire Fire magic.’ Hij stak zijn hand uit naar de hoofdmeester van de academy. ‘Ivar Tulipalo’ stelde hij zichzelf voor. In zijn linkerhand had hij nog steeds de sollicitatiebrief vast. Van binnen ging zijn hart als een razende tekeer, normaal zou hij niet zo nerveus zijn. Maar nu hing er veel vanaf, er was geen tweede kans meer. Nu of nooit. Gelukkig lukte het om geen ondertoon van stress in zijn stem te hebben. Kort gleden zijn ogen naar de enorme paarse slang die om zijn nek hing, de slang zag er niet al te vriendelijk uit. Ivar legde de brief voor de hoofdmeester op het bureau neer. Hopelijk zou hij niets verkeerds doen tijdens de sollicitatie. Zijn eerste baantje, en daar zou nu zoveel van af hangen.

Zijn slangachtige ogen bleven afwezig op het buitenterrein gefixeerd dat langzaam maar zeker onder een beginnende deken kwam te liggen van gevallen bladeren, nog zwak gekleurd in het rood en geel en bruin van de herfst. Het was immers nog laat nazomer. Hij keek niet op of om toen de deur niet veel later na zijn toestemming op binnen te komen openzwaaide en direct aan Saethions zacht dreigende gesis als het onderdrukte lage gegrom van een hond kon merken dat het alles behalve Ephony, Neara of Mealena was die op het moment binnenkwam. Savador sloot met een lichte frons langzaam zijn ogen. Daar ging zijn vrije middag. 'Goedemorgen!' werd er achter hem opgewekt gezegd. De stem van een jongeman. Geen leerling meer, daarvoor klonk het te volwassen. Hij reageerde er niet op, begroette de onbekende persoon achter hem niet terug. In plaats daarvan nam hij nog een klein nipje van zijn wijn. 'Ik kom solliciteren voor de baan als stagiaire Fire magic.' Ach, schitterend. Dat betekende mogelijkerwijs dat hij binnenkort met dit figuur binnenkort bij aanneming in zijn lessen zat opgescheept. 'Sensationeel,' luidde Savadors reactie alles behalve enthousiast. Hij bleef met zijn rug naar de persoon toegekeerd in zijn stoel zitten, hief zijn glas wijn nonchalant boven de armleuning op.
'Maar zover mijn kennis reikt bestaat er geen 'baan' als stagiaire, en kom je hier enkel voor een 'plaats',' voegde hij er nors aan toe. Hij bracht zijn glas met gesloten ogen weer naar zijn smalle lippen, maar stopte halverwege zijn beweging toen de sollicitant voor zijn neus stond en een hartelijke hand naar hem uitstak. Savador nam de moeite niet om zich wat op te richten en er wat fatsoenlijker bij te zitten. Onderuitgezakt in badjas en een glas wijn was nu niet echt denderend om sollicitanten op te vangen, maar alsof hem dat wat zou kunnen schelen. Zijn slangachtige ogen gleden kritiserend over de jongeman heen. Nette, schone kleding, zwarte glimmende herenschoenen zoals hij die had. Alleen bevielen de ogen van de jongeheer hem niet echt. Hij kneep zijn ogen halfdicht toen zijn blik op zijn gezicht eindigde. Om de hals van zijn meester hield Saethion de onbekende voor hem met priemende felle ogen in de gaten. Het gesis was sinds zijn binnenkomst niet opgehouden, al werd het nu aanzienlijk luider nu de gast zo dichtbij genaderd was. Nog dichter en de slang zou naar hem uithalen, daar was Savador op de hoogte van. Zijn norse blik gleed even omlaag naar de hand die de jongeman nog naar hem uitgestoken hield. 'Ivar Tulipalo,' stelde hij zich voor. Na een kort moment van stilte boog Savador zich met tegenzin iets voorover uit de stoel om de hand met zijn eigen bleke hand een enkele keer te schudden. 'Savador Jaellvìas Sathandiai, al behoren stagiaires me 'meneer Sathandiai' te noemen. Je benoemt me alles behalve bij mijn voornaam,' sprak hij nors alsof het eerder een grimmige mededeling was dan dat hij zichzelf voorstelde. Op zijn eigen dooie gemakje nam hij eerst nog een aantal slokken uit zijn glas terwijl Ivar een brief op zijn bureau legde. 'Wel dan..' Uiteindelijk draaide Savador zich in zijn stoel om en kwam half overeind om de stoel aan zijn bureau aan te schuiven en deze nieuwe sollicitatie af te handelen. 'Neem plaats,' gebeedde hij Ivar tot een lege stoel voor het bureau. In een gris snaaide hij vervolgens de brief van het bureau en sloeg het demonstratief open om die allereerst door te lezen. Verveeld door de informatie die hij in vrijwel iedere sollicitatiebrief vond, maar bovenal geïrriteerd doordat er juist vandaag een nieuwe stagiaire moest arriveren.

Een waarschuwend gesis ging zijn richting op, hij hield de slang in de gaten toen hij de brief op het bureau neerlegde, klaar om weg te springen als dat dier hem aan zou willen vallen. De hoofdmeester leek niet erg geïnteresseerd in wat Ivar te zeggen had, niet zo’n goed teken. 'Maar zover mijn kennis reikt bestaat er geen 'baan' als stagiaire, en kom je hier enkel voor een 'plaats' Fout nummer één, dacht Ivar kwaad op zichzelf. Nog meer fouten en hij kon het vergeten. Ivar vond de kledingskeus van de hoofdmeester wel apart, maar zei er wijs niets over. Toen hij zijn hand uitstak leek er geen reactie op te komen, Ivar wilde zijn hand al weer terug treken. Fout nummer twee, dacht hij er achteraan. Nu zou hij het wel helemaal kunnen vergeten. Maar vlak voordat hij zijn hand weer terug trok, werd die geschud door de hoofdmeester. 'Savador Jaellvìas Sathandiai, al behoren stagiaires me 'meneer Sathandiai' te noemen. Je benoemt me alles behalve bij mijn voornaam,' Ivar knikte als antwoord hierop. Gespannen ging Ivar in de stoel tegenover het bureau zitten. In zijn gedachten kon hij de inhoud van brief die de hoofdmeester nu in zijn handen had wel dromen. Ivar hoopte dat het genoeg was om hier de plek van stagaire te kunnen verkrijgen. Ondertussen liet hij zijn ogen door de kamer heen dwalen. Het was een behoorlijk oude kamer, wel logisch aangezien de school ook in een kasteel was. Maar de enorme paarse slang trok nog wel het meest zijn aandacht. Ivar ging iets verder in zijn stoel zitten. Hij begreep niet veel van mensen die slangen hielden, gluiperig en razendsnel. Je kon ze niets leren en hadden vlijmscherpe giftanden die zich met gemak in je vlees konden boren. En dan ook nog een slang van die lengte. Geduldig bleef hij wachten totdat hij de sollicitatiebrief had uitgelezen.

Het intimiderende gesis, de felle blek in de turkoois-kleurige ogen en de opgezette halsflappen - alles was meer als waarschuwing bedoeld, zoals dat geen zeldzaam feit was in de wereld van de fauna. Pas als personen zijn meester echt aan zouden vallen met de intentie om hem te verwonden, dan zou Saethion zonder enige twijfel zijn tanden in de hals van de belager laten zinken en met zijn grote immense lijf en kracht diens hoofd eraf rukken. De jongeman leek zich er degelijk wel op zijn hoede door te zijn, en dat was een goed teken. Savador richtte zich in zijn onderuitgezakte positie meer op de sollicitatiebrief; hij was allang gewend aan het agressieve gedrag van zijn slang, moest hem er zelfs zo nu en dan even op wijzen. Het liefst handelde hij dit zo snel mogelijk af. Dan had hij tenminste nog wat aan zijn vrije dag. De sollicitant leek er nu niet echt helder bij te zijn met zijn gedachten, fraai was dat. Dat moest toch niet gebeuren als hij zijn lessen bijstond. Hij had absoluut geen zin om onervaren stagiairetjes constant te wijzen op correcties en versprekingen. Met tegenzin had Savador de hand van de jongeman - die zich als Ivar voorstelde - een enkele keer geschud, waarna hij ook zichzelf voorstelde. Eén van de dingen waar hij nu de ergste hekel aan had, want het liefst had hij gewoon dat mensen zo min mogelijk over hem wisten. Ivar knikte zwijgend bij zijn laatste zin en nam vervolgens plaats op de voor gasten bestemde stoel voor het bureau. In stilte nam Savador voor zichzelf alle tijd die hij nodig had om op zijn dooie gemak en op eigen tempo de sollicitatiebrief door te lezen. In de tussentijd bleef Saethion de onbekende gast voor hem ijzig aanstaren zoals hij daar roerloos om de hals van zijn meester lag. Een moment later keek Savador weer op, de blik in zijn slangachtige ogen zoals gewoonlijk nors. 'Goed,' zei hij zacht. 'Ivar..' Hij legde de brief op de hoek van zijn bureau zonder zijn blik van de willende stagiaire voor hem af te halen. 'Heb je enige papieren bij je? Je certificaten, je CV..'
Kalm schoof Savador zijn bleke handen in elkaar op het bureau en wachtte geduldig af.

Dat de brief niet meteen werd weggesmeten in een hoek, vatte Ivar op als een goed teken. Hij pakte de papieren uit de tas die hij bij zich had. Zijn CV lag bovenop, vlak voordat hij de papieren op het bureau neerlegde, zag hij nog een paar woorden. Op zijn CV stond van alles en nog wat, wat had hij niet gedaan? Om zijn studie te kunnen betalen had hij vele bijbaantjes gehad, van schoonmaker tot kok, van oppas tot huis aan huis verkoper. Dat had er wel voor gezorgd dat hij veel ervaring had in hele verschillende gebieden.

Toen hij heel krap zat had hij een fantastisch baantje gevonden, oppas spelen. Omdat hij een opleiding tot leraar deed, werd hij daar ook makkelijk aangenomen. Hij werd betaald om op 4 kinderen te passen, in het huis zelf. Gemakkelijk baantje, had hij gedacht. Wat er niet was bij verteld was dat er op dat moment een feestje werd gehouden en er 20 kinderen waren. 20 van de suiker stuiterende kinderen die alle kanten op renden midden in de stad. Met moeite had hij ze allemaal van alle gevaren kunnen redden en weer veilig thuis kunnen brengen. Maar fooi kon er niet vanaf hoor, gelukkig hadden ze wel goed over hem geschreven. Met genoeg geld voor een paar dagen eten en het betalen van de huur was hij weer terug naar huis gegaan.

Gespannen keek hij strak naar de achterkant van de CV, wachtend op een oordeel.
Het huis aan huis verkopen was nog veel slechter afgegaan, meteen de eerste dag al had hij door dat voet tussen de deur een pijnlijke optie was die toch geen zin had. Daar werd hij al snel ontslagen door slechte verkoopresultaten. De meesten zouden dat soort dingen het liefst eruit willen wissen maar Ivar had eerlijkheid hoog in het vaandel staan.

Gewennig leunde Savador nog iets meer achterover in zijn bureaustoel, verplaatste zijn ineen gevouwen handen van het bureau naar zijn buik. Zijn slangachtige ogen gleden van Ivars gezicht langzaam omlaag naar zijn handen op het ogenblik dat de jongeman zoals gevraagd de benodigde papieren tevoorschijn haalde. Tussen duim en wijsvinger - alsof het besmettelijke objecten waren in plaats van belangrijke documenten - viste Savador de papieren naar zich toe. Ah, het curriculum vitae. Hij ging wat schuin in zijn stoel hangen terwijl hij het CV voor zijn neus opensloeg. Saethion legde zijn kop over zijn schouder alsof de slang met zijn snuit in de insteekmap mee wilde lezen. Savadors slangachtige ogen schoten met een gebruikelijke norse frons langs de regels, namen de informatie in hem op zoals een spons dat met water deed. Hogere intelligentie; snellere verwerking van informatie. Dat was altijd al een voordeel geweest. Dit CV was echter niet zoals alle anderen - althans, niet de inhoud ervan. Het stond zwart op wit dat Ivar van alles en nog wat had gedaan, van oppas tot kok. De variatie aan bijbaantjes en ervaringen stonden in kolommen en rijtjes onder elkaar, en Savador trok er zichtbaar zijn wenkbrauwen even over op. Zeker niet wetend over wat hij nu precies wilde? Hij moest toch toegeven dat het geen slecht punt was om op aan te merken. Een enig klein mispuntje was dat hij stuitte op een feit dat een ontslag van één van die vele baantjes inhield. Namelijk het huis-aan-huis verkopen. Onverbazend; het leek hem ook geen baantje dat je van negen tot vijf zomaar deed. Verkopers vergden ervaring, bewoners ergeren zich eraan. Toch, het uitproberen van zovelen baantjes, de kennis die hij zichzelf ermee vervaardigd had; het betekende dat Ivar in veel banensecties wat ervaring moest hebben, en nu deed hij een poging tot het educatieve gebied. 'Zo,' zei Savador terwijl hij een bladzijde omsloeg en Ivar vervolgens een blik toewierp, één van zijn opgetrokken wenkbrauwen nu naar beneden gezakt. 'Jij noemt jezelf zeker graag een alleskunner?' In een trage beweging sloeg hij de map weer dicht en legde het terug op zijn bureau, om vervolgens Ivars certificaten en diploma's te bezichtigen en uiteindelijk het definitieve oordeel over hem te trekken.

De slang keek geïnteresseerd mee naar zijn CV, Ivar glimlachte. Misschien waren slangen dan toch niet zo onpersoonlijk als hij altijd had gedacht. Hij frunnikte wat aan zijn nagels en wachtte totdat er weer iets gezegd zou worden. 'Jij noemt jezelf zeker graag een alleskunner?' Hij keek weer op. Zo’n soort vraag had Ivar wel verwacht. ‘Wat ervaring is nooit weg. Je weet maar nooit wanneer je het nodig kan hebben. Ik ben niet lui en steek graag de handen uit de mouwen, ook als er op dat moment geen plek op een school was waarmee is mijn eigenlijke opleiding mee kon voorzetten.’ Ook zonder geldproblemen zou Ivar niet zomaar op de bank zijn blijven hangen, dat vond hij veels te saai. Hij moest wat te doen hebben, anders werd hij onrustig. ‘Als er een keer een ongeluk tijdens de les gebeurd, wat hopelijk niet zal gebeuren, ik heb ook een EHBO-diploma voor de aller noodzakelijkste hulp’ voegde Ivar er nog aan toe. Voor gym leraren was het verplicht geworden, waarschijnlijk zouden de andere leraren van andere vakken ook over een paar jaar verplicht hun EHBO moeten halen. Beter nu dan later, wanneer er steeds minder plekken bij cursussen zijn en de prijzen natuurlijk ook omhoog gingen. Ivar ging weer wat rechter in zijn stoel zitten, zo meteen zou hij weten of hij hier stage zou kunnen lopen of de komende maanden weer van alles en nog wat zou moeten doen voordat hij nog een andere school zou hebben gevonden. Ook zijn certificaten en diploma’s werden doorgespit.

Langzaam trok Saethion zich over de schouder weer terug, vestigde zijn felle turkoois-gekleurde ogen op Ivar die om de een of andere reden zat te glimlachen en schonk hem een norsige blik zoals zijn meester ook zou doen. De slang vond het niet leuk amusant gevonden te worden, alles behalve. Savador merkte het niet eens, zijn volle aandacht ging uit naar de onmogelijk veel uitgeoefende bijbaantjes die Ivar in het verleden had opgepikt, meestal tijdelijk. In stilte las hij het hele mapje door voor hij zijn blik weer op Ivar vestigde met een ietwat spottende opmerking van dien. 'Wat ervaring is nooit weg. Je weet maar nooit wanneer je het nodig kan hebben. Ik ben niet lui en steek graag de handen uit de mouwen, ook als er op dat moment geen plek op een school was waarmee is mijn eigenlijke opleiding mee kon voorzetten,' gaf de jongeman antwoord op zijn vraag. 'Juist..' Zwijgzaam legde hij het mapje terug op de hoek van zijn bureau. Zijn reactie klonk niet echt hoopgevend, maar hij had hoe dan ook toch een positief beeld over de jongen. Hij was nog jong, vakbekwaam door de ervaring met zijn vele bijbaantjes en kon vanaf dat punt nog lang in de Kovomaakse maatschappij meedraaien. 'Als er een keer een ongeluk tijdens de les gebeurd, wat hopelijk niet zal gebeuren, ik heb ook een EHBO-diploma voor de aller noodzakelijkste hulp,' vervolgde Ivar even later. Savador had de certificaten en diploma's gepakt om die ook even snel te bezichtigen, en keek juist van een certificaat naar Ivar op toen hij met die opmerking kwam. 'Evenzeer heb ik ook een EHBO-diploma, je eventuele hulp is daarbij overbodig,' sprak hij norser dan hij bedoelde. Na een klein moment van stilte en roerloos gestaar nam Savador een hoorbare zachte ademteug en legde de certificaten weg om iets over zijn bureau gebogen zijn bleke handen onder zijn kin te vouwen. 'Uiteraard geef ik je een kans,' begon hij veelbelovend. 'Als stagiaire in vuurmagie loop je stage in mijn lessen en ben je donderdags en vrijdags van het eerste tot het zevende uur beschikbaar en aanwezig. Bij problemen weet je mijn kantoor te vinden. Heb je nog enige vragen?' Savador zweeg en staarde zijn stagiaire afwachtend aan.