Kletskebem

Therra, die in een melige bui was, liep door de grote zaal met een trommel. Hij irriteerde de meeste hiermee. Dit vond hij dus leuk. Kletskebem! Doem doem doem! Dunggggggg! klonk het door De Eetzaal. Hij legde zijn trommel op een bankje, en ging ernaast zitten, om zijn boterham op te eten. Hij nam een hap van die o zo lekkere chocolade pasta. Hij doet zijn zonnebril, die hij ophad, af, en keek rustig door de zaal. Mwah, pff! Niks te doen! Therra stond op, liep wat verder met zijn trommel, en bukte bij een stoel, en haalde daar wat schroefjes los, zodat degene die er in ging zitten viel. Soms vond hij zichzelf dan ook weer niet leuk, maar ja. Je moet je wel kunnen vermaken. Maar hij kan altijd veranderen. Dat heeft hij altijd al gedacht. Wanneer 't moet, zal hij veranderen, in een leuke, positieve jongen die behulpzaam en vriendelijk is.. Therra kotst van binnen al bij die gedachte.. Hij gaat weer zitten, maar gaat dan liggen op de lege bank. Hij dacht terug aan zijn vorige leven. Het leven waar hij geen magie gebruikte. (Hiermee bedoel ik dus voordat hij bij Starshine kwam) Hij had daar een vriendin, heel veel vrienden, en goede cijfers op school. Iedereen vond hem aardig, totdat hij ineens een deel van de school kapot maakte. Een van zijn vrienden zei dat hij Kamehameha beweging moest doen, en toen schoot hij een grote lichtstraal tegen de kopieerruimte, waardoor een klas in de fik vloog. Hij had hierbij zijn vriendin verwond, en hij wou zichzelf nooit vergeven, terwijl zijn vriendin dat al wel deed. Heeft dat hem veranderd? Hij werd uit zijn gedachte gehaald door een stem, gericht op hem.

~ Open voor iedereen

Interrupted