Tristan was zich aan het vervelen bij de oude ruines. Er was weinig te doen en zin in huiswerk maken had hij niet. Tristan liet zich achterover zakken op een van de vervallen muurtjes en keek naar de lucht. Een paar vogels vlogen van links naar rechts, op zoek naar kleine beestjes in de lucht die als lunch zouden dienen. Het was warm en zonnig vandaag al hingen er in de verte een aantal onweersbuien. Het zou nog wel een uur duren voordat die deze kant op zouden komen. Diep in gedachten verzonken vroeg Tristan zich af wat deze ruines ooit geweest zouden zijn. De oude school? Nee, de school waar ze nu zaten was oud genoeg, aan de kerkers te zien. Een huis? Nee, daar was het te groot voor. Heel langzaam drong het tot hem door dat hij voetstappen hoorde. Loom ging hij overeind zitten.
& Ace