Since when does a meeting take place here?! [&Meg]

Met een gebogen naar beneden kijkend hoofd liep Sevalin, zonder er bewust van te zijn, een trap af, waarbij hij viel. Veel scheldwoorden verlieten de lippen van Sevalin, en ook in zijn gedachten kwamen scheldwoorden terecht. Sevalin stond op en klopte zichzelf af, waarop hij om zich heen keek. Waar was hij nu weer beland? Een koude rilling ging over Sevalin's rug, en hij merkte nu pas dat hij in een zwarte trainingsbroek en een grijze trui de kerkers in was eh .. gevallen. Sevalin vond het eerlijk gezegd wel zo gezellig. Het was toch avond, en als je niet kan slapen is er ook geen reden om in je bed te liggen. Sevalin liep, nadat hij zijn beide handen in zijn broekzakken stopte, verder de kerkers in, en keek rond tussen de zwarte metalen hekken, die dienden als poorten voor de kerkers. Sevalin bleef bij een kerker staan, aangezien er een geraamte lag. Nou, lekker was dat. Sevalin liep verder, en merkte dat het donkerder werd met elke stap die hij zetten. Hij haalde een enkele hand uit zijn broekzak, en hij stak zijn wijsvinger in de lucht. Hij keek achterom, en zag niemand, alhoewel het toch donker was, dus Sevalin wist 't niet zeker. Hij liet een klein vlammetje boven zijn uitgestoken wijsvinger komen, voor wat licht, en liep door. Na een paar meter verder te lopen, vond hij het toch een beetje angstaanjagend worden. Hij liep terug naar waar hij binnenkwam, maar verdwaalde. 'JALOO!' riep Sevalin kortaf. Niet al te hard, aangezien er mensen waren die wel konden slapen.

Haar linkerhand in haar haren, de rechter nutteloos langs haar heen bungelend. Haar helblauwe ogen hadden er moeite mee om door de duisternis te kijken. Hoe lang was ze hier nu al? Een uur? Twee, misschien? Ze wist het niet. En eerlijk gezegd kon het haar ook geen ene moer schelen. Ze wilde gewoon dat de migraine ophield, en in het donker ging dat het snelst. Meestal dan. Vandaag was een van die irritante dagen dat alles anders liep dan normaal. Megurine huiverde, niet in staat om zich volledig warm te houden. Haar luchtmagie kon de warmte wel vasthouden, maar niet veroorzaken. En heel erg warm was het hier nu ook weer niet. Ze had gewoon naar de ziekenzaal moeten gaan, verdomme. En nu stond ze daar maar wat te lummelen, volledig de weg kwijt. Niet letterlijk, ze wist exact waar ze was, maar figuurlijk. Het liefst wilde ze gewoon haar ogen sluiten en gaan zitten, maar ze wist dat dat niet kon. Niet hier, en niet nu. Moeizaam duwde ze zich met haar rechterschouder van de muur, en keek nog eens om zich heen. Duf, duister en verschrikkelijk oud. Een plaats voor Savador en compagnons om in het weekend te vertoeven. Een plaats waar zij zich vroeger wel had thuisgevoeld. Nu bracht het slechts een paar zwakke herinneringen met zich mee. Na een paar stappen gezet te hebben schrok ze zich halfdood doordat er een luid geroep van haar linkerkant kwam. Blind reikte ze naar de eigenaar van de stem, en pakte iets wat leek op een schouder. 'He, jij daar. Het is niet de bedoeling dat je hier zomaar wat gaat roepen. Oude gebouwen kunnen slecht tegen harde geluiden.' Migraine of niet, ze was en bleef een stagaire. Dat ze zelf ook last had gehad van het lawaai, hield ze voor zich

Sevalin begon te leunen tegen een van de muren, aangezien dat wel nodig was, want ergens was hij wel moe. Misschien omdat hij lui was? Maar ach.. hij was nu, volgens hemzelf, in de kerkers, en daar kan je makkelijk in verdwalen, en vooral omdat het donker is. Met een chagrijnig gezicht, en humeur, liep hij door de gangen van de kerkers. Na een lange periode van rust, kalmte en stilte, wist Sevalin nu toch echt wel dat hij verdwaald was, en niet wist hoe en wat. Tot zijn schrik, voelde hij een hand op zijn schouder, althans, iets wat zijn schouder vastpakte, waardoor Sevalin zich met een hoge snelheid en een ruk omdraaide. Hij hoorde een vrouwelijke stem, en was dus al een beetje gerust gesteld, aangezien vrouwen het lagere geslacht waren, volgens Sevalin. Hij tuurde in de duisternis, volgens hem kijkend naar het meisje, of de vrouw. 'Ik roepte niet, ik schreeuwde. En oude gebouwen kunnen er wel tegen.. Ofniet hé, kerkertje.' sprak Sevalin, van betweterig naar een overdreven vrolijke sarcastische stem, waarop hij vervolgens twee keer hard tegen de muur aanklopte. Een klein steentje viel naar beneden, dus Sevalin keek even naar de grond, niet wetend of het meisje of de vrouw hem zo kon zien. 'Oké, dat laatste was misschien .. fout.. Maar! Ehh.. Niks hoor.' sprak Sevalin toen verontschuldigend.

PROFILE MAGICIAN

» Meeting Utrecht 29 juni || Meeting Antwerpen 6 juli
» [open] A place with books, a place with story's full of adventure
» Meeting Dierenpark Amersfoort 14 april || Meeting Aquatopia 20 april
» Meeting Burgerzoo: 5 Januari || Meeting Antwerpen Zoo 7 Januari
» Meeting Utrecht 16 maart || Meeting Antwerpen 23 maart

Since when does a meeting take place here?! [&Meg]

Since when does a meeting take place here?! [&Meg]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen