The Garden of Eden is paradise, you think.
The Garden of Eden is safe, you say.
Go on and take a bite. Trust me, darling.
A snake does not offer you a fruit
with all its gentleness everyday, now does it?
// Traitor

Volledige naam: Savador Jaellvìas Sathandiai
Aanspreeknaam: Master Savador
Leeftijd: 50 jaar
Geslacht: Man
Geaardheid: Hetero
Planeet van herkomst: Shadra
Opgegroeid op: Noord-Shadra
Magiesoort: Duistere magie, maar beheerst ook Vuurmagie
Vak: Leraar Vuurmagie
Titel: Schoolhoofd Starshine Academy, opvolger
Leermeester: Alejandro, Heer der Duisternis
Geboortedatum: 27 oktober 1961, 2:00 AM
Sterrenbeeld: Schorpioen ♏
Taal: Noord-Shadraans [Brits]
Andere talen: Raziaans, Kovomakaans
Stem:

[ Streng // Intelligent // Trots // Koppig // Gentleman // Minachtend // Eenzaam // Elegant]
-
Likes: Rode wijn, aanwezigheid van vrouwen, slangen, klassieke martelmethodes
Dislikes: Domme mensen, gemakzuchtige personen, luie tieners, wanorde, extreme hitte, koud eten, fel licht

☒ Faceclaim: Orochimaru - Severus Sneep
☒ Stem: Jeremy Irons
☒ Symboliseert: De slang die als Satan werd geïdentificeerd bij de zondeval, Bijbel; Genesis 3
//;Graag hiervan niets over te nemen en eigen karakter verzinnen, danku.


De charmante gentleman: Luguber op het eerste gezicht, maar tegelijkertijd heeft Savador ook iets sinisters over zich heen dat op een vreemde manier aantrekkelijk en charmant is. Hij is een echte gentleman zoals men dat betaamt op het ouderwetse Noord-Shadra met alle behouden tradities van dien. Beleefd, gemanierd, het andere geslacht respecterend; geen flirtende macho die het denkt helemaal te zijn, maar die de meeste vrouwen uit walging gewoon de spuigaten uitkomt. Dames gaan voor en vrouwen sla je nooit of te nimmer. Gehuld in pak, compleet met opgepoetste herenschoenen, een stropdas, een hoed en a walking cane zijn typisch Noord-Shadraans, en daarbij ook typisch voor hem. Zijn zware Noord-Shadraanse (Britse) accent - duidelijk te horen wanneer hij zowel gewoon spreekt als Shadraans - en zijn diepe, tegelijkertijd veelal sinistere stemgeluid maakt de drang om voor zijn charmes te vallen compleet. Qua uiterlijk betreft kan hij door de slangachtige eigenschappen in zijn uiterlijke kenmerken - de bleke huid, de goudgekleurde slangenogen, etc. - wat intimiderend overkomen, maar hij is zeker niet lelijk. Eigenlijk ziet hij er nog verbazend goed uit voor zijn leeftijd met zijn vrijwel rimpelloze voorkomen en afgetrainde lijf onder de lange zwarte mantels die hij draagt. Juist omdat hij vaak lange zwarte kledij draagt, zijn gezicht meestal verborgen gaat onder zijn lange sluike lokken en hij vrij introvert is, ziet men vaak niet in dat hij ook bij de knappere mannen kan worden ingedeeld. Dat hij wat apart is mag niet baten; of hij nu het humeur ervoor heeft of niet, vrouwen vallen op hem en daarbij maakt het feit dat hij ouder is meestal weinig verschil.

De strenge leider: Want ondanks zijn aangename houding tegenover de vrouwen die wel in zijn straatje vallen, is Savador streng, pessimistisch en heeft hij van zichzelf een stijve houding. Orde, discipline, respect: wordt het niet getoond, dan slaat hij al snel met een vuist op tafel. Te laat komen is taboe en brutaliteit wordt op de ouderwetse manier gestraft: een fikse tik op je vingers met de meetlat zoals in zijn kindertijd normaal was, of - mocht je het echt te bont hebben gemaakt - met je hoofd drie volle minuten in een emmer Cassiaans IJswater tot je het bewustzijn verliest. Sinds hij het schoolhoofd is, heeft hij de touwtjes in handen. Hij meent te geloven dat hij zijn gigantische karakterverandering van een stil maar aardig jongetje naar een stugge man is ondergaan door alle neerslachtige tegenslagen in zijn leven, want dat zijn er vrij veel. Vooral de erge vernederingen en zijn rol als pestslachtoffer op zijn school heeft hem als het ware compleet gehersenspoeld. Hij ziet het leven al lang niet meer rooskleurig in, had het liever helemaal overnieuw gedaan en draagt veel leed en zonden met zich mee. Ook al heeft hij nu de macht en de roem waar hij in zijn vroegere leven zo naar verlangde, zwemt hij in het geld en komt hij door zijn bekendheid als opvolger in de buurt van een celebrity; liever baant hij zich stug een weg door die mensenmassa's en trekt zich terug zoals een gewoonte is geworden. Want hij weet dat dat alles bij lange na niet genoeg is om gelukkig te worden.

De intelligente klootzak: Savador is intelligent, zeer intelligent zelfs. Leren deed hij in een oogopslag en lezen al op zijn vierde. Maar dat hoge IQ heeft onder andere ook gezorgd voor die zonden in zijn leven. Zijn lust naar macht en rijkdom is enorm. Het zijn de dingen waar hij zich door de extreme veranderingen in zijn karakter aan vastgehaakt heeft. Ook lijkt het vaak ook alsof er door alle dingen die hem hebben beïnvloed en hebben gemaakt tot wie hij vandaag de dag is een steekje bij hem los is gaan zitten - soms wordt hij ook als gek verklaard. Behalve om het feit dat hij het perfecte uiterlijk en de stem ervoor heeft om als classic villain gezien te worden, ook om zijn obsessie met slangen en jongere kinderen; iets dat hem stiekem pervers heeft gemaakt. Doordat hij zo streeft naar hoger vergrepen posities, slim is en niet zo makkelijk over zich heen laat lopen komt hij arrogant over. Wanneer hij in zijn razernij door de gangen beent, de zoom van zijn mantel achter hem aan ruisend als een grote vleugel, is hij berucht, tegelijkertijd ook gehaat. Niet alleen door de leerlingen; door vrijwel iedereen. Stuk voor stuk zielen die hij als 'wezenloos' verklaart, en de meesten veronderstellen dat het een hatelijke wederactie terug is, en maar weinig dat hij er eigenlijk in alle wanhoop mee wil vragen waarom, in hemelsnaam. Door alle haat jegens hem die iedere dag op de school heerst is Savador eenzaam, alleen maar nog chagerijniger en is het een gewoonte geworden om zich op zijn kantoor van alles en iedereen af te zonderen en massaal aan de rode wijn te gaan, want dat drinkt hij maar al te graag. Misschien wel proostend op de weinige mensen die wel van zijn zachtere kant weten, niet bang voor hem zijn en een flinterdun flintertje van zijn diep, diep verborgen goede bedoelingen hebben ervaren.

De vurige romanticus: Een vaste relatie met Savador betekent een hoop onverwachte presentjes, innige tango's midden in de woonkamer, vrijen aan zee, maar ook steun, bescherming en een hand om je tranen weg te vegen. Velen anderen mogen echter denken dat hij op ieder gebied ouderwets, stijf, nors en streng is; ze hebben het allemaal mis. Ondanks dat zijn hart uit kan gaan naar twee geliefden en hij geen levenservaring heeft op het gebied van de liefde, zal hij na enige tijd volledig zijn vertrouwen vinden in een enkele vrouw en weten dat zij de zijne is. Op dat moment zal hij haar trouw blijven, de relatie volledig binden aan loyaliteit, bereid zijn zijn leven voor haar te geven. Alles om de vrouw die hem wel de erkenning en affectie geeft die hij zo tekort komt gelukkig te maken.

Kindertijd
;; In een typische herfstnacht werd de familie Sathandiai een zoontje geschonken; bleek en onschuldig zoals het naar de slanke vingers van zijn dolgelukkige moeder greep. Dat het kind niet zoals alle andere kinderen was en al van geboorte af aan permanente paarskleurige aftekeningen op zijn oogleden had en eigenaardige slangenogen, mocht niet baten - het waren slechts de slangachtige eigenschappen die al generaties in de familie zat. Het zou pas vreemd zijn als een Sathandiai een normaal 'doorsnee' kind kreeg.
Het jongetje werd tot Savador Jaellvìas Sathandiai gedoopt en met alle liefde behandeld, want zoals iedere familie de nodige verwachtingen had, was het van noodzaak om minstens één zoon te hebben. Zodat deze later in de voetsporen van zijn vader zou kunnen treden.
Zijn ouders waren tamelijk rijk - de één actief in de politiek, de ander zowel danseres als operazangeres - en hadden weinig tijd voor hun kind. Savador groeide op in het grote herenhuis waar hij was geboren, gepositioneerd in een Noord-Shadraanse wijk, veelal onder toezicht van de vaste kinderjuf en - wanneer ze een tournee had afgerond - zijn moeder Elléanora. Zadjazár was vaker van huis, kon hij enkel een glimp van opvangen in de weekenden zoals de politicus zich ook thuis met zijn werk bezighield en zich in zijn werkkamer afzonderde. Het was niet zeldzaam dat hij zich soms eenzaam had gevoeld. Hij was enig kind, moest het doen met een foto van zijn moeder of vader in de krant of het horen van zijn moeders zang op de radio ("La Terre Vue Du Ciel", "Nocturne"), vermaakte zichzelf met de tientallen slangen in zijn vaders terrarium. Maar ondanks alle drukke dagen van zijn ouders en de verontschuldigingen als ze hem weer een weekje alleen moesten laten, was het gezin gelukkig.
Het had een paar kleine maanden geduurd tot er een onacceptabele uitspraak werd gedaan op een congres, er rollen werden omgedraaid en de schuld op Sir Sathandiai geschoven werd. Zadjazár verloor zijn baan en titels en zat tijden werkloos thuis. Het was het moment dat ook Elléanora besloot tijdelijk afstand van haar werk te nemen om meer thuis te kunnen zijn, een gezin te vormen. Zo konden ze zich ook meer richten op Savador, en kwamen erachter dat hij op jonge leeftijd al bijzonder was. Buitengewoon slim en met vele talenten, die voor hen eerder nog verborgen waren. Een klein uitvindertje met interesses waar een kind van zijn leeftijd zich nog niet helemaal voor hoorde te interesseren, en liever gefascineerd speelde met water in reageerbuisjes dan speelgoed. Kunst, muziek, geschiedenis, martelwerktuigen; eigenlijk was niets te gek. Zijn vader was er zo voldaan over dat hij zijn zoontje leerde om een waslijst aan belangrijke Shadraanse politieke leiders op te kunnen drammen. Ook een aanleg voor magie mocht er niet aan ontbreken; nog niet erg bedreven, maar het was er al ongewoon vroeg.

De basisschool
;; Dat hun zoontje op de basisschool een aantal klassen mocht overslaan, met vijfjarige leeftijd in groep drie belandde en zo eigenlijk een deel van zijn tijd met leeftijdgenootjes skipte, mocht de pret niet drukken. Voor trotse moeder- en vaderlief niet, althans. In schrijven, lezen en rekenen had Savador zich al verder ontwikkeld, hij kon beter verbanden leggen en antwoord geven op klassikale vragen. Zijn klasgenoten was hij steeds een stap voor, en dat pikten ze niet van de 'kleuter'. Het begon met buitensluiten, hem eigenlijk gewoon compleet negeren - ging later over naar het gooien van propjes, het trekken aan zijn lange haar, het verstoppen van zijn spullen, punaises op zijn stoeltje leggen. En wat ooit begon met propjes gooien, groeide uit tot vastgebonden worden aan het klimrek en ongenadig bont en blauw worden geslagen. Gebruikelijke naschoolse sessies, die steeds baldadiger en heftiger werden tot er gebroken flessen en plastic zakjes die over zijn hoofd werden getrokken aan te pas kwamen. Niet alleen door zijn eigen klas; ook de achtstegroepers, oudere kinderen uit de buurt die op hun beurt hun buurjongen of broertje meenamen naar het fenomeen. Want dat was leuk voor de kinderen in de harde, typisch Shadraanse wijk: zien hoe iemand in elkaar wordt gerost. Het duurde niet lang tot dit zich ook binnen de klas verplaatste, want de kinderen van de derde klas namen de brute ideeën van de bovenbouwers over om hun dikke pret ook tijdens schooltijd te kunnen krijgen. Natuurlijk alleen wanneer de leraar het lokaal even moest verlaten, en Savador voor de klas werd gedwongen handelingen te verrichten die voor de rest als amusant werd ervaard. Op uitzondering na van één meisje met de naam Mealena, die wegkeek als hij tientallen prullenmanden boven zijn hoofd moest omkieperen, de spullen van de leraar moest onderkrassen, zijn kleren moest uittrekken en naakt voor het bord moest staan. Ze nam het voor hem op wanneer het kon, maar wat had ze verder ook voor hem kunnen betekenen, solo tegen een hele groep? Eerst probeerde hij er luchtig mee om te gaan, stond na school gewoon net zo vrolijk weer in de deuropening. Verfomfaaid, vuile en gescheurde kleren, een bloedneus, grote plukken van zijn haar afgeknipt, een trillende arm of been door de vele blauwe plekken en op het punt van het verliezen van bewustzijn - maar met een grote stralende glimlach. Altijd en overal.
Het besef dat hij zich niet eeuwig kon blijven opstellen als een onbezorgd iemand en het niet werkte kwam pas als een klap in zijn gezicht aan toen ook volwassenen hem als een grote last gingen zien. Van alles kreeg hij op school de schuld als de leraar terugkwam en een ravage aantrof, Savador temidden in dat alles. Het levendige kind werd letterlijk uit hem geschopt en geslagen, de zin voor alles verdween. Het kon hem niet langer meer schelen. Harde woorden waarin hij was gaan geloven dat hij niets waard was en het ook niet waard was te leven, dat was alleen nog waar hij zich mee bezighield. Gewoon de slappe zielige kleuter, en niets meer dan dat. Thuis kon hij zijn tranen laten, uren achter elkaar als hij wilde. Hij was van een vriendelijk lief kind dat nooit kwaad in de zin had gehad, altijd bereid was iedereen te helpen, veranderd in een onhandelbaar moeilijke jongen. Zijn vader zat met het handen in het haar, zijn moeder probeerde hem sussend en troostend en smekend koortsachtig in slaap te spelen op de harp. Steeds dezelfde melodie. Alleen dat stelde hem nog tot rust.

Drastische veranderingen
;; Zijn veilige thuishaven werd hem ook afgenomen. Niet door zijn vader die er genoeg van had, of zijn moeder die hele dagen in tranen voor het raam zat - nee, door zijn oom Marcus. Oom Marcus was de broer van zijn vader en kwam dagelijks over de vloer, zich opstellend als een vriendelijke en openhartige man. Ook tegenover Savador, maar enkel in aanwezigheid van zijn ouders. In het diepste geheim had hij een groffe hekel aan zijn kleine neefje, en stonden zijn bezoekjes eigenlijk alleen in het teken om zich op een dag te kunnen wijden aan het grote familiefortuin en het wegwerken van Savador die hierbij een grote drempel tot die mogelijkheid vormde. De dagen dat zijn oom over de vloer kwam waren een regelrechte hel, en als het even kon zat de man hem letterlijk door het huis achterna. Buiten het zicht van zijn ouders werd hij van de trap geduwd en opgejaagd door de pook uit het haardvuur. Waren zijn ouders aanwezig, werd hij overladen met presentjes en liefdevol in de wangen geknepen. En hij moest in alle talen blijven zwijgen, wilde hij niet meer verliezen dan zijn jeugd. Behalve dat ook zijn geest en emotionele besef, toen Marcus hem op een dag lastigviel tijdens het nemen van een bad, en hem een levenslange waterfobie liet opliepen bij zijn poging om hem te verdrinken.
Het geweld, de indruk dat duizenden vuisten continu op hem in bleven slaan - of hij zich nu in de boze buitenwereld bevond of in zijn eens zo veilige toevluchtsoord - het welles-nietes-gevoel of hij het nu waard was om te leven of niet zoals hij het ene moment met fluwelen handschoentjes opgepakt werd, het volgende moment weer hard tegen de grond werd gesmeten; een kind kan daar niet mee omgaan, en zogezegd zorgde het voor een complete karakteristieke verandering bij Savador. Hij lachte niet meer, werd introvert en boos om de kleinste dingen. Kende alleen nog maar de woede, de angst en het onbegrip. In zichzelf gekeerd en enkel troost zoekend bij de slangen van zijn vader, had hij weinig benul van wat zich in de tussentijd afspeelde in het huis. Hoe zijn ouders door indirect toedoen van Marcus in het ziekenhuis terecht kwamen, en het nog geen half jaar had geduurd voor hij op zijn tiende verjaardag voor zijn hersendode moeder in haar rolstoel zat, zacht een verjaardagsliedje voor zichzelf zong en zijn blik het slijm volgde dat over de kin van mama droop. Zijn vader kreeg hij niet meer te zien. Wat hem nooit was verteld, maar wat hij op latere leeftijd wel wist, was dat er ook weinig over van Zadjazár was geweest. Voor zijn moeder werd niet veel later euthanasie gekozen. Marcus vergat het feit dat zijn neefje niet zo dom was als hij hoopte, en al op de hoogte was dat hij de voogdij op zich nam. Hij, als wees, had verder geen ander familielid of kennis waar hij bij terecht kon. Gebroken en verward probeerde Savador naar een uitweg te zoeken, in de wetenschap dat hij de volgende morgen niet meer zou halen als Marcus eenmaal vrij spel had. Het enige probleem; een uitweg was er niet - het was nu eenmaal wettelijk bepaald, en voor de goudeerlijke waarheid van een kind werd geen luisterend oor geboden. Niet hoe het er in de jaren zestig op Noord-Shadra aan toe ging. De pijnlijke eenzaamheid nestelde zich diep in zijn ziel, duwde hem in een oneindig zwart gat waartoe hij bijna tot waanzin gedreven werd. De grammofoonplaat liet hij 24/7 aan op vol volume op het meest bekende muziekstuk van zijn moeder, hij zette de fauteuil van zijn vader voor Zadjazár's zelfportret waar hij dagenlang op zat te huilen en de namen van de Shadraanse politieke leiders te schreeuwen. Alles om het gevoel te krijgen dat ze toch nog een beetje bij hem waren, wachtend op een reactie of een compliment of milde woorden dat het allemaal wel weer goed zou komen. Misschien ook hopend op het onmogelijke; dat ze terugkwamen, op welke manier dan ook, om hem uit zijn ellende te verlossen. Een tevergeefse schreeuw om hulp op zijn eigen manier, want er was niemand meer. Met een groot slagermes onder zijn truitje en bretels verstopt, ving hij zijn nieuwe voogd op toen het moment daar was. Zichzelf behoedend voor Marcus' moordlustige pogingen, de tirade die nog geen drie uur later losbarstte. Het verging in een letterlijke vlucht voor zijn leven door het huis terwijl zijn moeders stem ongestoord doorzong op de achtergrond en uiteindelijk tot een einde kwam. Met een plas bloed en het mes in de borst van zijn oom. Hij vluchtte, zover hij kon, en zover mogelijk weg van het afbrandende huis dat Marcus, creperend op de grond en vlak voor zijn dood, in lichterlaaie had gezet in de hoop het leven van zijn neefje nog te kunnen beëindigen. Savador kwam op straat terecht, met niets anders dan zichzelf en zijn eerste misdaad.

Adolescentie
;; Het straatleven was een dagelijkse strijd om leven en dood. Het was pakken wat je pakken kon, of eindigen in de goot met een fataal gat in je hoofd. Een dief, dat was welke rol hij in deze fase van zijn leven speelde. Hij keek af van andere straatkinderen, kreeg de regels die op de straat golden en de fijne kneepjes al razendsnel onder de knie. Het besluipen van nietsvermoedende wandelaars en halfdove bejaarden, het binnenglippen van winkels en vervolgens zo hard je kon wegrennen om later bibberend in de kou met je rug tegen de muur in een donker steegje al blij te zijn met een nietig stukje brood. Hij moest wel. De andere straatkinderen benaderden elkaar of vijandig, bereid om elkaar af te maken om een beschimmeld stuk eten, of levenloos tussen het vuil. Er waren geen beschikbare weeshuizen - allen waren vol in de wijk en omstreken - en er was noch begrip, noch genade voor daklozen, hoe jong en klein deze ook waren. Hij had nog een geluk dat hij op een zekere dag een bijzondere vriendschap sloot met Saethion, de meest vertrouwste en dodelijkste slang van zijn vader die blijkbaar de brand ontkomen was en was weggevlucht, om door hem tussen het vuil te worden gevonden. Toch voelde hij zich eenzaam en werd steeds ongeduldiger door de blijvende honger, werd zo ook minder bedreven in de daad. Het zorgvuldig uitkiezen van je slachtoffer, de omgeving peilen op getuigen en objecten die je het moeilijk konden maken, het nagaan waar de persoon zijn buit verstopte; alles moest nauwkeurig in zijn werk gaan om succesvol te laten slagen. Poging na poging mislukte met enkel de gedachte aan het eten zelf in zijn achterhoofd, steeds vaker en steeds gevaarlijker. De winter brak aan, waarin vredig gezang in een nis uit de kerk over de straten klonk en beetje een beeld vormden van het eens zo warme leven met mensen die om je gaven dat zoveel straatkinderen waren vergeten. Hevige sneeuwval, tien graden onder nul in een dun versleten kloffie. Voor eens sloten vele wezen vrede met elkaar om tegen elkaar aan te kunnen kruipen, in de hoop de kou zo nog iets te kunnen ontkomen. Voor hem was het al bijna te laat. Koud, ondervoed, graatmager, ondergesneeuwd en zwak had hij aan de kant van de straat gelegen. Hij zou die avond zijn gestorven als hij niet had geweten dat het kerstavond was, een oude man hem in de sneeuw gevonden had en meenam naar zijn kleine rijtjeshuis tussen twee grotere panden in. Archibald, vertelde hij later dat hij was, een man die ooit in de nabijgelegen stad dienst had verricht als smid. Nu wonende in de wijk, eenzaam en snakkend naar gezelschap na de dood van zijn vrouw. Savador werd er verzorgd, gevoed en geliefd, vrijwel weer zoals het vroeger was. Hij groeide er op als sceptische tiener, zichzelf steeds bewuster van de hardheid in de wereld en de nood voor discipline en orde om niet vechtend voor je leven op straat te eindigen. Alle anderen die dit niet inzagen vond hij dom en niet de moeite waard. Door Archibald's vrij grote bedrag aan spaargeld en zijn hoge intelligentie, kon hij naar de beste scholen en universiteiten. Hij was er alleen, werd ondanks dat hij een vrij knappe jongeman was vreemd gevonden, en ook hier lastiggevallen met vernederingen. Alle haat jegens hem negerend, intussen zich afzonderend met zijn studieboeken en zich irriterend aan de lage mentaliteit van zijn leeftijdsgenoten - zo kwam hij zijn schooldagen door. Zijn IQ werd vastgesteld en hij werd toegelaten op een school voor jongeren met een hogere intelligentie, waar hij kon doorstromen naar één van de grootste universitaire colleges van Shadra. Daar begon hij zich te interesseren in tandheelkunde. Toen Archibald stierf, is hij gaan huizen op kamers, in een Shadraans appartement midden in het centrum van de Noordelijke hoofdstad. Op zijn twintigste nam Savador het besluit Shadra te verlaten en naar Razen te gaan, voor het opbouwen van een geheel nieuw leven.

Volwassenheid
;; Te midden in het gebied van een Raziaanse trekpleister, kwam hij als opbloeiende man te wonen in een iets ruimer appartement. Als beschaafde Shadraan temidden tussen de gewaagde Razianen, zich globaliserend en op zoektocht naar de complementariteit. Hij leerde de Raziaanse taal, kwam beetje bij beetje steeds iets meer te weten over de vurige cultuur, paste zich aan aan de extreme hitte. Hij begon allereerst een opleiding als advocaat, maar zette het niet verder voort. Daarna rondde hij een opleiding af aan tandheelkunde en begon als jonge tandarts een praktijk aan de rand van de stad, waar hij voor korte tijd verbleef. Na lange tijd leek zijn leven eindelijk weer wat vorm te krijgen. Alles liep goed; hij was bedreven in zijn baan als de beste tandarts in omstreken, had een goed inkomen, geloofde bijna de voldoening te hebben gevonden waar hij zo naar gestreefd had. Toch miste er iets. Zijn werkdagen werden al gauw een sleur en hij keerde automatisch weer terug in zijn isolement, begon de mensheid nog erger te verachten dan voorheen, simplistisch als ze waren door in zijn tandartsstoel te komen liggen en zich al druk konden maken om een kleine kwestie als een tand. Tegelijkertijd groeide het eerst nog zo onschuldige gevoel van meer willen uit tot de drang naar roem, faam en erkenning. Een ongetemde gier naar geld en macht, op welke manier hij het ook kon krijgen. Terwijl hij ook een einde maakte aan zijn carrière als tandarts, begon hij zich door de Raziaanse cultuur meer te interesseren in vuurmagie. In de loop van zijn twintigerjaren is hij een opleiding gaan volgen voor leraar vuurmagie, met alle stages en projecten van dien. Hij werd als docent aangenomen op Starshine Academy, waar hij tot de dag van vandaag nog les geeft. De zeven Legendarische Magiërs zijn er wonende in de Toren en Deshas, toenmalig Heer der Duisternis, zag zijn potentie en wees hem toe als zijn opvolger. Een lange zware training volgde, de leer over het Rijk der Schaduwen en verboden magie. Met Deshas' hulp bemachtigde Savador zich de titel als Hoofdmeester over de Academy en verstootte Miss Madeline van haar plek. Uiteindelijk bereikte hij wat hij wilde; hij werd steenrijk, bekend in Kovomaka, voor sommige volkgroepen populair. Alles wat hij ooit wilde hebben heeft hij. Alles wat hij ooit wilde doen heeft hij gedaan. Dagelijks onbekommerd spelend als koninkje, als hij in zijn 'troon' zit om van zijn wijn te genieten, de ene vrouw na de andere verslindt om zichzelf die voldoening te blijven schenken. Niemand die hem iets kan maken. Maar enkel en alleen de allesoverheersende keizer spelen gaat vervelen. Hij wil meer, en het kan hem daarbij niet schelen hoe. Het bevorderde allemaal enkel nog meer zijn egoïsme en hooghartigheid. Binnen de vier muren van de school wordt hij gevreesd of gehaat, nu nog. Hij stelde zijn eigen schoolregelement in, beent door de gangen rond met de wil om jongeren te kneden tot menselijke perfectie, ze klaar te stomen voor de ijzerharde maatschappij, ieder greintje brutaliteit met of zonder geweld uit ze te bannen - en het mocht niet lang duren voor de school zijn stempel opgedrukt kreeg. Ook zijn pedofielische interesse voor veel te jonge meisjes die zich langzaam ontwikkelde mocht er niet aan ontbreken. Dit alles waarschijnlijk gekomen door alle ellende die zich in zijn jeugd had plaatsgevonden, die hem tot de harde verbitterde man had gemaakt die hij nu is. Eenzaam en onbegrepen. Zich beter vindend dan de rest van de wereld en de hopeloze mensheid, omdat zij niets begrijpen van hoe het eraan toe kan gaan, zich ook niet in hem kunnen verplaatsen. Maar diep van binnen kan hij zelf nauwelijks een vinger op zichzelf leggen - hij wil het één, kort daarna weer het ander - en botviert hij zijn frustratie af op anderen. Alles wat hij wil, is alleen maar om gewoon geaccepteerd te worden, geliefd te zijn. Hij weet alleen niet hoe, laat staan hoe ermee om te moeten gaan. Want hoe rijk hij ook is, hoeveel daklozen hij lachend passeert bij de gedachte dat hij er zo ook ooit eens uit had gezien; liefde en geluk zijn niet te koop. Iets waar hij nu achter is gekomen, zichzelf om verafschuwt en het daarom op zijn eigen manier door middel van wijn en seks uit zijn ziel tracht te werken - om vervolgens weer weg te zinken in depressies en razernij, gefrustreerd door alle haat, de eenzaamheid en de fouten die hij niet recht kan zetten. En toch heeft hij ook een zachte kant, in tact gehouden door de overgebleven flarden van het eens zo lieve en aardige jongetje van vroeger, zijn Shadraanse gentleman-aard. Het kost alleen even de tijd om zijn vertrouwen te winnen en tot zijn zachte kern te kunnen komen.

Onafgemaakte studie: Zoals veel andere mensen heeft Savador in de loop van zijn leven een aantal vaste banen gehad. Zijn eerste doel was advocaat. Hij had er altijd al plezier in gevonden discussiepartners de mond te snoeren met scherpe opmerkingen en een recht-door-zee manier van denken, of leden van een kabinet achter een krant uit te lachen om een mislopend debat met loze argumenten. Wat zijn intelligentie betreft had hij er een groot voordeel in. Snel denkwerk en totaal om een weerwoord van iemand anders heendraaien zodat zijn argument alsnog sterker uitkwam waren zijn beste 'specialiteiten', zoals hij het graag noemde. Eigenlijk zag hij een rechtszaak als één groot spel met duizenden gegunde mogelijkheden om mensen indirect te beledigen, op zo'n manier dat enkel de personen op wie het was gericht zich er bewust van waren. De jaren vol studie van het rechtsgeleerdheid heeft Savador echter nooit afgemaakt, en hij heeft het tot nu toe ook niet verder doorgezet om zijn doctoraal alsnog te behalen. In het begin van zijn vierde jaar, net in de fase dat hij zich geen advocaat-stagiair meer hoefde te noemen, kreeg hij een juridisch conflict met de advocaat waar hij onder begeleiding van was. Het was voor hem de trigger om over te gaan op een ander beroep.




Beroep: Savadors echte eerste beroep was tandarts. Hij weet een hoop feiten over mondhygiëne en vind het één van de belangrijkste dingen voor een goede gezondheid. Op Shadra had hij een eigen praktijk met Dhr. S.J. Sathandiai op een zilveren naambordje naast de voordeur, met over het algemeen veel patiënten die vanuit de wijde omtrek naar hem toekwamen sinds hij gewild was in het vak. Daarbij stond het bekend dat hij zijn werk goed en accuraat uitvoerde, al gingen kinderen heel wat minder graag naar zijn praktijk door zijn strenge blik en manier van handelen. Geduld voor angsthazen had hij niet; deed een patiënt zijn mond niet open, dan deed hij het zelf wel - of het nu een kind was of niet. Van jongs af aan heeft Savador zelf zijn gebit zorgvuldig bijgehouden. In tegenstelling tot veel andere mannen van zijn leeftijd, zijn zijn eigen tanden recht en wit uit gekomen. Het is een gewoonte om te letten op het gebit van een ander, vooral mensen onder de jeugd, en zich - tot zijn grootste spijt - vaak afkeurend het hoofd te schudden om scheef gegroeide tanden, verstandskiezen die andere kiezen wegdrukken en de zoete troep die kinderen tegenwoordig veel te vaak eten en drinken. Zijn eigen kinderen geeft hij daarom nauwelijks snoep of iets dergelijks. De praktijk Sathandiai is na een aantal jaar gesloten toen hij besloot zich om te laten scholen, want ondanks dat hij er goed mee verdiende was het niet zijn favoriete bezigheid om in de mond van iemand anders te prutsen. De sleutel naar zijn praktijk heeft hij echter nog steeds, alsook een klein doosje met tientallen melktandjes die hij onder het genot van een glaasje wijn graag zo nu en dan eens bekijkt.




Beroep: Aangezien Savador na afgestudeerd te zijn aan een speciale school voor hoogintelligente kinderen zijn studie voortgezet heeft op Voraz Incendio - een Academy op Razen waar hij vuurmagie heeft gestudeerd - maakte hij het besluit om zijn beroep als tandarts achter zich te laten en een studie te volgen als leraar. Dit deed hij onder andere bij Elsivírius NOX, waar hij in de eerste fase stage heeft moeten lopen bij verschillende hogescholen op Shadra. De eerste universiteit waar hij echter terecht kwam deed hem teveel denken aan zijn tijd als advocaat-in-opleiding, wat ervoor gezorgd heeft dat hij het beroep als docent iets lager en algemener wilde grijpen. Zo is hij uiteindelijk terecht gekomen op Starshine Academy, een middelbare school op een meer basisniveau, maar die mogelijkheden biedt tot verschillende richtingen qua magiesoorten. En dat is bijzonder, want niet iedere school in Kovomaka is zo algemeen-gericht. Savador maakte kennis met het toen voormalige schoolhoofd Miss Madeline, solliciteerde en werd aangenomen als docent Vuurmagie, ondanks de probleemkinderen die hij haat nog altijd een baantje dat hij heeft behouden.




Positie: Niet lang nadat hij zichzelf als beruchte leraar op de Academy bekend maakte en verscheidende relaties ontwikkelde met zowel Legendarische Magiërs uit de oude als de nieuwe generatie, begon Heer Deshas - Heer der Duisternis voor Alejandro - enige potentie in Savador te zien. De man testte hem, stelde hem op de proef, trainde hem en nam hem tenslotte als volwaardige opvolger onder de vleugel. Tot Savadors grootste ergernis op hetzelfde moment als Master Norwood - zijn grootste rivaal - tot opvolger benoemd werd door Heer van het Woud, Ferost. Tegenwoordig heeft Savador Heer Alejandro als nieuwe leermeester gekregen, en Norwood Vrouwe Lesaiah. Ondanks zijn zwakke rug en zijn drukke bestaan wil Savador er alles aan doen om Norwood steeds een stuk voor te blijven, omdat hij weet dat ze ooit in een serieus gevecht tegenover elkaar komen te staan. Eens moeten ze de harmonie toch tussen elkaar behouden wanneer ze zelf promoveren tot Legendarische Magiër en er een hele planeet onder hun gezag staat.




Beroep: Tijdens zijn opvolgersschap onder training van Oud-Heer der Duisternis Deshas, heeft Savador op een dag de kans gegrepen om de naam in het Ordeboek van de school - die de persoon aan wie de naam toebehoort en de stand als Hoofdmeester op magische wijze met elkaar verbindt - met behulp van zijn leermeester te laten veranderen in de zijne. Zo heeft hij Miss Madeline uit haar positie ontheven en is hij zelf het Schoolhoofd geworden van Starshine Academy. De ex-directrice heeft nog vele malen geprobeerd haar stand terug te krijgen, maar alles was tevergeefs. De magie van de Legendarische Magiër was gewoonweg te sterk voor haar om te verbreken, alsook dat ze Savador fysiek niet aan kon. Dat brengt voor Savador ook het nadeel met zich mee dat hij zijn baan als Hoofdmeester niet zomaar kan beëindigen. Tot nu toe heeft hij daartoe nog geen belangstelling voor gehad; met twee banen op één school heeft hij een inkomen om U tegen te zeggen en het hoge gezag waar hij zijn naam bekend mee wenste te maken.

______________________________________

Passie: Zoals veel andere Noord-Shadraanse jongens werd Savador ook de fijne kneepjes van het traditionele dansen aangeleerd. Het werd in zijn jeugd sterk op prijs gesteld als je een beetje kon dansen op een grote gelegenheid, hoe jong en onwetend je nog mocht zijn. Ook was het een must om het goed onder de knie te hebben, want een enkele misstap werd al als een schande gezien. Hoe eleganter, hoe beter. Door er al extreem vroeg mee begonnen te zijn (hij was vijf toen hij de eerste dansles bijstond, al was het de eerste keer meer kijken vanaf de zijlijn dan meedoen) en vele oefeningen is hij er door de jaren heen steeds beter in geworden. En hij danst nog steeds, al moet er tegenwoordig een goede reden voor zijn om zijn pak en dansschoenen uit de kast te trekken door zijn drukke bestaan. Zijn absolute favoriet, en de dans die hij het best onder de knie heeft gekregen, is de tango.




Hobby: Op het eerste gezicht misschien niet van hem te verwachten, maar Savador is een prins achter het fornuis. De keuken is zijn domein, en daarbij wenst hij geen zeurende vrouwen of storende kinderen in zijn buurt te hebben. Een hobby is het niet echt; meer een bezigheid omdat er 'toch eten op tafel moet komen'. En aangezien hij vrijwel het meeste deel van zijn leven single is gebleven, moest hij wel voor zijn eigen maaltijden zorgen. Aan onverzorgd eten op zijn bord doet hij niet; alles moet tot in de kleinste details perfect zijn. Het is daarbij ook geen wonder dat de meeste maaltijden die hij maakt ogen alsof ze zo opgediend kunnen worden in een duur, chique restaurant. Het liefst kookt hij Shadraans, puur om het feit dat ander buitenplaneets voedsel hem niet ligt en hij trots is op zijn nationaliteit - maar is er niets anders in huis, dan kan Raziaans of Erds er ook nog mee door.




Vroegere hobby: In zijn tijd als student aarzelde Savador er een moment over, maar hij had zich tussen al het harde studeren door toch aangemeld bij een schermclub op zijn school. Vanuit daar was hij terechtgekomen bij een groep in het dorp onder leiding van een ervaren schermmeester om de sport professioneel te willen beoefenen. Professioneel is hij er nooit in geworden, maar de fijne kneepjes en de basistechnieken van het schermen weet hij nog steeds.

Zwakke rug: Ook Savador heeft te kampen met een aantal persoonlijke, sommige verzwegen zwakke punten. Zijn rug bijvoorbeeld; te lang staan of lopen lukt hem niet zonder er uiteindelijk veel pijnscheuten in te krijgen, lenige bewegingen kan hij niet uitvoeren en bukken is vaak ook een probleem. Degenen die hem voort zien strompelen op een slechte dag zullen ongetwijfeld denken dat het aan zijn leeftijd moet liggen, maar daar wil hij niet aan geloven. Waarschijnlijk komt het daar ook niet alleen door. Hij heeft al zoveel breuken en wonden aan zijn middenrif opgelopen en al een paar levensbedreigende operaties gehad dat zijn ruggengraat als een broos luciferstokje is tussen gezonde spieren en gewrichten. Tot nu toe heeft hij ontzettend veel geluk gehad niet verlamd te zijn geraakt.

Prostaat: Eigenlijk heeft dit ook lichtelijk te maken met de pijn in zijn (onder)rug. Koppig als hij is geeft hij er niet aan toe. Dit kleine, typisch mannelijke probleempje neemt hij liever mee zijn graf in dan dat hij het onthuld. Het is zijn geheim, hij is er best beschaamd over, en niemand behalve hij weet ervan. En de dokter, die hij met bijna-dreigingen heeft laten zweren het absoluut voor zichzelf te houden. De klier heeft zich namelijk zo vergroot dat het tegen de urinebuis drukt. Een goedaardig kwaaltje dat vaker voorkomt bij mannen van zijn leeftijd, maar bepaald niet fijn. Een bezoek aan het toilet verloopt dus vaak moeizaam, meestal in combinatie met brandende pijn. Zich eraan laten onderzoeken wil hij niet meer in de angst dat het alsnog aan het daglicht gebracht wordt bij de ongewenste personen; hij heeft ermee leren leven.

Alcoholverslaving: De eenzaamheid, het wegkwijnen op zijn kamer, de bezigheid van het drinken van wijn waar hij zijn uitweg voor de harde wereld in vond. Van het een komt het ander, en uiteindelijk kun je niet meer terug. Rode wijn is zijn medicijn geworden voor zijn emotionele wonden, de pijn en diepe haat. Het is zijn lust en zijn leven, als een net zo belangrijk onderdeel dat zijn bestaan mogelijk maakt dat bijna te vergelijken valt met een echtgenote. Het helpt hem door moeilijke periodes te komen, als tijdverdrijf of gewoon waar het voor dient; als chique drank bij het avondmaal. Er afstand van doen kan hij niet, wil hij niet en lukt hem niet. Hij roept het al sinds de mensen die om hem geven zich er zorgen over maken, maar in feite heeft hij het nog geen enkele keer geprobeerd. Zonder een goed glaasje wijn kan hij domweg de dag gewoon niet doorkomen.

Ziekte van Bechterew: Het gaat hier niet om de leeftijd, het zijn de gevolgen van de stress die hij voor de ogen van de buitenwereld zo goed mogelijk verborgen wil houden. Zichzelf een houding aannemend alsof het prima met hem gaat, en niets of niemand hem kan raken. En dat terwijl zijn lichaam van binnen eigenlijk dag na dag steeds meer verslechtert. Ademtekort, hartritmestoornissen, schommelend zicht, pijn, risico's om het bewustzijn te verliezen wanneer het niet zeldzame voorval zich weer voordoet dat het zwart wordt voor zijn ogen. Het betekende al bijna eens het einde voor hem. Dit alles gaat waarschijnlijk onder de naam van de ziekte van Bechterew; een langzaam slopend proces van de ruggengraat terwijl allerlei symptomen ondertussen andere lichamelijke en zintuigelijke functies uit laten vallen. Niets is echter nog zeker, want Savador is koppig - en koppige mensen vertikken het om zich bij hun zwakten neer te leggen.

Pedofilie: Misschien is het gekomen door de verschrikkelijke eenzaamheid, misschien door het feit dat hij door alle angst voor hem - vooral van jonge kinderen - ongeliefd is gaan voelen. Onzin, vind hij; ondanks dat hij diep van binnen heus wel weet dat het daar aan moet liggen. Het is ook weer niet zo dat hij in een lange regenjas voor de poort van een basisschool staat te wachten of iets dergelijks, want aan het jengelende luidruchtige kind-kind type heeft hij een groffe hekel. Jonge meisjes zijn een ander verhaal, meestal in de puberleeftijd. Savador heeft ze graag in zijn gezelschap, op zijn schoot, in zijn bed. Zolang ze hem maar de ontbrekende affectie kunnen schenken met hun olijke blik en onschuldige glimlachjes. Zo is de eerste relatie waarin hij zich huwde met een zeventienjarig meisje geweest. In eerste instantie misschien bizar en iets dat gewoon niet kan in de moderne maatschappij, maar of het nu mag lijken alsof hij een vieze kinderlokker is of niet; dat meisje heeft hij nooit pijn gedaan, haar met alle liefde behandeld, gekoesterd en beschermd tot haar dood. Van dat laatste is hij nog steeds kapot.

Waterfobie: Savador heeft het er absoluut niet graag over, vooral omdat de aanleiding tot deze angst is voorgevallen in zijn alles behalve heuglijke jeugd. Zoals vrijwel ieder kind is hij opgegroeid met een vader en een moeder, in een groot landhuis op Shadra. Helaas in een niet zo'n heel aangename buurt. Zijn vader had een goede band met Marcus, zijn oom en goede kennis van de familie Sathandiai. Vaak genoeg kwam de man langs om hen van tijd op tijd spullen te leveren aangezien hij werk had als koerier, maar het gebeurde ook dat hij zomaar over de vloer kwam. Om bij te praten met Savadors ouders en verhalen te delen. Tegenover Savador, die toen de leeftijd van zeven had, stelde de man zich bijzonder aardig op. Een dekmantel, want wanneer de ouders niet keken kreeg hij een dreigend gebaar, een duw of een stomp in zijn ribben. Die stiekeme handelingen werden steeds erger. Het was op een zeker moment zo uit de hand gelopen dat Savador bijna verdronken was. Zijn oom had hem hardhandig met het hoofd onder water gehouden toen hij nietsvermoedend in bad zat. Savador is er weliswaar heelhuids vanaf gekomen, maar het heeft hem wel een levenslang trauma voor zowel water als zijn oom opgeleverd.

Zoals een groot deel van de bewoners op Shadra een bleke huidskleur hebben, en het er beslist niet ongewoon is om je haar lang te groeien als man zijnde, heeft Savador van kinds af aan bijgedragen aan dat typisch Shadraanse beeld. Enkel vreemd als je weinig kennis hebt over Shadranen en de Shadraanse cultuur, de sfeer en de grauwe regenachtige dagen.

[ Werkgever, tegenwoordig werkneemster // Vriendin ]

"Ja; ik heb haar verkracht, haar gestalkt en bedrogen, gestript van haar functie als Hoofdmeesteres. Nee; ik heb er geen spijt van. Op de één of andere manier schijnt ze het altijd uit te willen lokken - zo komt het over in mijn ogen. En wie ben ik om het te weigeren? Ik bewonderde haar in stilte, al vanaf mijn eerste werkdag, en gek genoeg zag ik door het feit heen dat ze Novaanse is.. was. Ik blijf bij mijn standvaste mening dat Norwood haar van me heeft afgepakt. Resultaat: een helse obsessie, puur omdat ik me niet aan haar kon wijden. Op onze heimelijke, vurige momentjes in bezemkasten en afgesloten kamers na, dan. Maar boven dat alles zie ik ook iemand waar ik samen door de jaren heen - ondanks alle tegenslagen - plezier mee heb gehad, en die niet vies is om op een losse avond een fles wijn te delen. Een vriendin durf ik niet te zeggen, maar laat ik het erop houden dat het er in ieder geval dicht bij in de buurt komt."



[ † // Heer der Duisternis (ex) // Leermeester // Vriend ]

"Hij was mijn vriend, de enige die ik ooit heb gehad. Bovendien ook de beste leermeester die ik me kon wensen. Juist omdat we het zo goed met elkaar konden vinden en elkaar prima konden aanvoelen, geloof ik dat ik een hele stap vooruit ben gegaan in mijn training als opvolger. Niet alleen omdat hij zijn taak als Legendarische Magiër serieus nam; ook omdat hij op mijn sociale ontwikkeling zelf lette. Een eye-opener, als je het zo zou willen noemen. Werd ik weer eens verblind door mijn eigen machtslust en gierigheid, dan was hij daar om me uit die waan te trekken. Hardhandig, weliswaar - maar zoals we veel gemeen hadden, was hij ongetwijfeld ook van mening dat de harde manier de beste is."



[ Collega // Werknemer // Leraar Woudmagie // Mede-opvolger // Rivaal ]

"Zijn eerste indruk stond me al niet aan. Hij is Grenaans; voor mij al reden genoeg om zo weinig mogelijk in contact met hem te komen. Hij heeft de vrouw voor mijn neus weggesnaaid waar ik mijn zinnen op had gezet. Ik had bijna voldoende moed verzameld om Madeline te benaderen over mijn gevoelens, na lange tijd. Hij had me niet eens de kans gegund. Bovendien heeft hij in een ongelukkig moment flarden uit mijn jeugd gezien, en het ventje dacht eindelijk te begrijpen waarom ik ben zoals ik ben. Hij weet niets over me, nog maar te zwijgen over het feit dat je heel wat meer moet weten over mijn verleden dan een paar korte flashbacks om te kunnen zeggen dat je begrip voor me kunt hebben. Norwood is een dwaas, altijd al geweest en hij zal het altijd blijven. Eenvoudig te manipuleren, nog makkelijker om te raken. Wat er van hem terecht mag komen wanneer de tijd komt dat wij toegewezen zullen worden als de volgende generatie Legendarische Magiërs; Medusa, ik wil het niet eens weten."



[ † // Leerlinge // Vrouw // Suasama-lid ]

"Ik heb alle wetten gebroken door haar lief te hebben. Een leraar-leerling-verhouding, de grootste fout die je als leraar zijnde kunt maken. Ik kon er niets aan doen. Zij was gecharmeerd door mij, ik was gecharmeerd door haar. Van het een komt het ander, en voor ik het zelf wist was ze zwanger. Groot en dik en opgezet van een tweeling. De bevalling vond buiten school plaats, op Shadra; natuurlijk dat niemand op de academie er ook maar iets van te weten mocht komen. Ik was bezitterig, bang dat ze me verliet - terwijl ik ondertussen wel mijn verlangens voor Madeline wilde beantwoorden. Een frustrerende tweestrijd waarin ik nooit de sterkste was en mijn eigen gevoelens het van me wonnen, keer op keer. Misschien zat daar de fout. Het was meer dan eens voorgevallen dat ze bang van me werd, nietwetend waartoe ik in staat kon zijn in mijn woede. Officieel is de relatie nooit stukgevallen, maar we hadden beide het gevoel van wel. Het is niet meer goedgekomen. Ze is dood, al een paar jaar nu. Als een varken afgeslacht tijdens één van haar Suasama-missies. De schuldgevoelens zijn er nog steeds, maar zo ook de kinderen die ze me heeft geschonken. Ik koester ze als haar laatste gift voor mij, en als een eerbetoon voor haar."



[ Heer der Wouden (ex) // Leermeester Norwood (ex) // Rivaal ]

"Ironisch eigenlijk, hoe de haat-relaties zich in de loop van de tijd heeft ontwikkeld; Deshas en Ferost konden elkaar niet uitstaan, ik en Norwood zien elkaar ook liever dood dan levend. Het was zeker niet zo het geval dat Deshas me enkel beïnvloedde met zijn haat voor Ferost; ik haatte hem ook echt. Hoe dom hij had kunnen zijn om van alle magiërs Norwood als zijn opvolger uit te kiezen. Norwood! De meest onverantwoordelijke prutser die ik me kan bedenken. Daar moet ik later dan samen mee werken. Wat voor soort relatie Ferost had met Lesaiah weet ik niet, en hoef ik ook niet te weten. Het betreurt me dat Deshas ook slachtoffer werd van de plotselinge verdwijning; liever had ik enkel Ferost zien verdwijnen."



[ Leerlinge // Stalker ]

"God, wat heb ik veel last van dit kind gehad. Ze had de Phoenix in zich; een vuurfeniks die in haar familie generaties lang werd overgedragen - en ik wist dat ik haar eigenlijk met het nodige respect moest behandelen, gezien de bekende familie waar ze vandaan kwam. Ze stelde zich alleen niet zo edel op. Sterker nog; ze kon destijds gemakkelijk gerekend worden als de grootste flirt van de school. En ik was haar grootste doelwit. Absoluut geen schroom aanwezig als ze na de les zomaar op mijn schoot ging zitten, zonder pardon in mijn kruis kneep, mijn broek lager trok, naar mijn achterste keek en me overal volgde waar ik ook ging en stond. Ze was een stalker eersteklas, obsessief met jongens, mannen en seks. In mijn ogen dan, want haar kledingkeuze was ook niet beslist ongewaagd. Normaal gesproken zou ik er niet een al te groot punt van maken, maar haar handelingen waren in overmate zoveel en zo vergaand dat het niet meer dan gewoon irritant werd."



[ Leerlinge // Nicht // Mede-opvolger ]

"Ze is mijn nicht, en ik ben trots op haar. Niet alleen omdat ze zich na een moeilijke tijd weer op de been wist te krijgen; ze is door Vrouwe Celebrian aangewezen als haar opvolger. Het feit dat Marcus haar vader was vergeet ik liever. Ze is een heel ander persoon dan hij, en op hoop van zegen dat dat zo mag blijven. Ja; het was bijna zover gekomen dat we in hetzelfde bed belandden, maar dat laat ik ook liever achterwege. We waren beide eenzaam, en ach - laat ik zeggen: soort zoekt soort? Het is er - gelukkig, ik weet niet hoe ik me tegenover haar op had kunnen stellen als het wel zo was geweest - niet van gekomen, en ik zal me er in het gevolg ook niet meer zo eenvoudig aan toegeven. Niet zolang ze familie van me is, althans."



[ Vrouwe van de Lucht // Kennis ]

"Het ene moment vliegt ze me in de haren, het andere moment delen we het bed alsof het zo altijd al moest zijn geweest. We zijn zwart en wit, een directe tegenstelling van elkaar - op hetzelfde moment vullen we elkaar aan. Ze speelt spelletjes met mannen om ze vervolgens óf om haar vinger te winden, óf als oud vuil weg te werpen. Blijkbaar heb ik haar tot nu toe altijd geïnteresseerd, want als haar meest gebruikte pion word ik in haar langste en meest bizarre spelletjes gegooid. En toch is ze zo naïef. Wel zo vrij om mannen uit te nodigen, ze allerlei dingen te laten doen - maar owee als je iets te nader tot haar weet binnen te dringen. Het moet en zal zo zijn dat ze haar spelletjes wint, altijd. Dat is ook waarom ze me zo kan frustreren. Haar plotselinge gedragsveranderingen wanneer ze erachter komt dat ik bedreven ben in die spelletjes, beter dan welk ander zorgvuldig gekozen slachtoffer en zelfs beter dan zijzelf. Krijg ik de schuld om de zoveelste onheldere reden in mijn schoenen geschoven, en zij de volle laag van mijn kant. Het escaleert, en we kunnen het beide niet voorkomen. Ik weet niet wat er van mijn relatie met haar gaat worden. Haar vage kant verafschuw ik. Ze slaagt erin een glimlach op mijn gelaat op te roepen met haar lieve kant, daar wens ik meer van te willen zien. Kennelijk ziet ze dat zelf niet in, snapt zichzelf ongetwijfeld ook niet - of ze me nu enkel gebruikt, nader tot me komt alleen om mijn kinderen, of echt om me geeft. Dat bedoel ik nu met haar naïviteit."



[ Vrouwe van het Woud // Leermeester Norwood ]

"Ik weet niet goed wat ik van haar moet denken. Of het überhaupt verstandig is om aan haar te denken. Om de een of andere reden maakt ze me boos. Ik heb het gewoon niet op mensen die het allemaal zo goed schijnen te weten, terwijl ze zich pas onder het huidige gezelschap hebben gemengd. En ze is kennelijk dikke maatjes met Ferost geweest, dat ook. Zij is intelligent, ik ben intelligent. Het botst, waarschijnlijk, terwijl je dat niet zou denken. Daarom frustreert het me zo. We zouden het over veel dingen eens kunnen zijn, op oplossingen kunnen komen; maar dat gebeurt niet. Ze is van andere huize en ieder mens heeft een andere denkwijze. Tot er een wending mocht komen houd ik me bij die conclusie. Als ze het al niet wist, dan komt ze spoedig genoeg tot het besef dat ik liever afwacht hoe de dingen lopen dan dat ik actie onderneem."



[ Heer der Duisternis // Leermeester ]

"We zitten niet bepaald op één lijn, hij en ik. Ik kan het gewoon niet accepteren dat Deshas vervangen is door hem, nog maar te zwijgen over het feit dat er van me verwacht word dat ik bevelen hoor aan te nemen van zo'n verwaand persoon. Hij lijkt ook zo luchtig te denken over alles, daar kan ik niet tegen. Ik weet dat het het beste is als ik hem persoonlijk benader zodat we verder kunnen met het hele proces. Maar is het mijn taak? Nee. Zodoende train ik zolang solo en wacht ik wel tot meneer me op het matje roept, wat voor kunstjes hij me ook tracht aan te willen leren. Maar ik vrees dat hij zelfs dát niet begrijpt, en het dus wel aan mij ligt om de eerste stappen te ondernemen. Bij Medusa, ik vraag me af wie hier nu de wijste is van ons twee."



[ Lerares Duistere Magie ]

"Doe alsjeblieft niet zo stomzinnig om ernaar te vragen, ik waarschuw je. Dit gaat niemand iets aan. Doorgewinterde vrouwen die hun scherpe mening klaar hebben - dit is heel iets anders, teder en onschuldig, maar ik val op beide. Dat is het enige wat ik erover loslaat en daar moet je het mee doen."



[ Mentorleerlingen ]

"Ik ga niet te veel woorden aan hen vuilmaken. Het enige wat over ze te zeggen valt is dat ze altijd samen zijn, hondsbrutaal zijn en een oprechte obsessie lijken te hebben om zich op de meest onmogelijke manieren in de nesten te werken. Hoe vaak ik ze al straf heb gegeven - ik ben de tel kwijtgeraakt. Ze schijnen het ook vooral leuk te vinden om het mij zo moeilijk mogelijk te maken. Ik haat het om ze als mentorleerlingen te hebben en ze wat bij te moeten leren over respect en discipline. Dat laatste zie ik al lang niet meer als mogelijk."



[ Leerlinge // Pleegdochter ]

"Vraag me niet wanneer het gebeurd is en op welke manier; ik heb haar in mijn gezin geaccepteerd als mijn pleegdochter. Daarvoor was ik nog bereid haar schedel te doorklieven met een zwaard, onder toezicht van Deshas. Ephony geeft om me, hoe kil en onacceptabel ik mezelf ook tegenover haar heb opgesteld. Ze bleef doorzetten met die aangename vreedzaamheid, ging bij als vertrouwenspersoon zien. En ondanks al haar hoofdpijnbezorgende vrolijkheid ben ik mee gaan geven. Ze is een toevluchtsoord voor me gaan vormen, en andersom."



[ † // Jeugdvriendin // Schooldokter // Minnaar ]

"Als alles anders was gelopen, had ik het voor mogelijk gezien dat ze er nog was. Hier, bij mijn zijde, als mijn vrouw. Ze is er vroeger altijd voor me geweest, als het stille meisje met de vlechtjes vooraan in de klas - maar dat opeens niet meer dat stille meisje bleek te zijn als ze haar mond opentrok. Voor mij, om het voor me op te nemen. Ze was tegen alle pesterijen en vernederingen, dat was duidelijk. Bijzonder, vond ik het. Plaats een groep onzekere kinderen bij elkaar, en ze zullen binnen de kortste keren meelopers van elkaar worden. Kuddegedrag. Niemand wil immers als het zwakkere kind uit komen dat direct als slachtoffer uitgekozen wordt. Zij was niet zo. Ik weet dat ze van me hield, en ik weet dat ik niet zonder reden onze reünie op een iets te wilde manier had mogen vieren. Ik wilde haar alleen bedanken voor alles, maar ik wist niet hoe. Alles zou niet voldoen om quitte te kunnen staan, alles veel te zwak en simpel. Uiteindelijk werd dat mijn manier; haar een nacht mijn liefde te geven waar ze al zo lang naar verlangde. Ik had alleen niet gerekend op de gevolgen."



[ Echtgenote ]

"Alsjeblieft, praat me niet van haar. Het is al erg genoeg dat ze helemaal niet zo is als dat ze zichzelf voordeed. Een lieve, zachtaardige vrouw waarmee ik in contact kwam via het relatiebureau. Ik was niet op zoek naar een partner voor mezelf, was er ook alles behalve aan toe na Diva's dood. Alles wat ik wilde was een goede moeder voor mijn kinderen, omdat ik niet wilde dat ze zouden opgroeien zonder de liefde van een moeder te kennen. En omdat ik weet hoe het is om op een gruwelijke wijze je moeder te moeten verliezen. Alles wat ik zie als ik nu een blik op Uda werp, is een onfatsoenlijke slons die laat in de middag uit haar bed komt - correctie: míjn bed - en vervolgens de rest van de dag op de bank gaat hangen. Haar adem stinkend naar alcohol, rooddoorlopen ogen van de drugs. Allergie, beweert ze. Ze is te gesteld op me en heeft een hekel aan mijn kinderen, dat is nog wel het ergste. Zodra het een mogelijkheid is, vraag ik een echtscheiding aan. Ik ben echt niet van plan om mijn verdere leven te slijten met haar ronkend en kwijlend naast me aan de andere bedzijde."



[ Leerling // Zoon ]

"Ik wou dat het nooit was gebeurd. Nee - ik accepteer hem niet als mijn zoon. Waarom zou ik? Mealena raakte zwanger en had in haar eentje de beslissing genomen het kind te houden. Ze is gestorven door toedoen van een zeldzame ziekte, maar met dat antwoord op mijn brandende vraag ben ik niet tevreden. Het maakt geen verschil of ze al ziek was; het is gewoon niet verstandig om dan hoogzwanger te zijn. Natuurlijk dat overlevingskansen met zo'n ziekte drastisch dalen. Fwinncendh heeft haar van me afgenomen. Het is zo en ik vergeef het hem niet. Verwachtten ze dat ik 'blij' zou zijn. Blij met wat? Dat mijn vriendin sterft en me achterlaat in alle ellende en er een bemoeizuchtig joch voor terugkomt in de plaats? Nog een schande: hij werkt als fotograaf en denkt het al ver geschopt te hebben. Fotograaf! Een beroep voor de lagere tak van de maatschappij, maar niet voor iemand die de naam Sathandiai als achternaam draagt. Het is klaar. We hebben elkaar nog niet eens drie keer geconfronteerd, maar ik hoef hem nu al niet meer te zien. Hij maakt me ziek, letterlijk."

● ● ● I n t e l l i g e n c e
● ● ● S t r e n g t h
● ● ● E n d u r a n c e
● ● ● M o v e m e n t
● ● ● D e f e n s e