Nadat ze zo'n beetje gefeest had, nou ja, je kon het eigenlijk nauwelijks feesten noemen, was Dorah de volgende ochtend met flinke hoofdpijn opgestaan. De dreunende stemmen van iedereen die daar was, drongen nog altijd diep in haar hoofd, wat haar echt heel erg verveelde en wat tenslotte ook nog eens pijn deed aan haar hoofd. Ze had zich dan ook een beetje laten gaan. Ze had vijf biertjes opgedronken, omdat ze er best goed tegen kon. Ze was niet dronken geweest, maar het was er niet ver vanaf geweest. Ze keek in de spiegel. Gelukkig, het was niet echt te zien dat ze gedronken had. Ze blies in haar handen. Maar wel te ruiken! Gatver! Ze poetste haar tanden zo goed mogelijk. Ze blies weer in haar handen. Het was er nu gelukkig niet meer. Dat was dan wel heel snel te verwerken geweest, die lucht. Ze legde het koude glas die op de wastafel stond even tegen haar hoofd, waarna zij zich een beetje liet zakken tegen de grond. 'Awww,' kreunde ze en ze keek daarna naar boven. 'Ik beloof dat ik nooit meer zo veel drink, o uwe majesteit, maar help me dan ook van die verdomse hoofdpijn af!' vloekte Dorah, waarna ze grinnikte en weer opstond. Nu zat ze ook nog te praten tegen zichzelf. Ach, ze kon sowieso niet meer helder denken. Rustig trok ze een spijkerbroek aan, met daarop een zwart shirt en daarop een blauw vest. Van dat vest trok ze de kap over haar hoofd heen, nadat ze haar korte haren gefatsoeneerd had. Ze had een vriendelijke uitdrukking op haar gezicht. Ze deed blauwe sneakers aan en spoot een parfum op. Ze deed de koptelefoon rond haar nek goed en deed haar kap af, waarna ze gel deed in haar blonde pieken. Daarna trok ze de kap weer over haar hoofd. Het zou vandaag een koude dag worden, dat kon ze al voelen. Maar ook al was het warm, dan had ze nog een kap op. Ze liep toen naar beneden en negeerde de mensen om zich heen. Haar spijkerbroek zat best strak rond haar benen, ze voelde het goed. Nou ja, zo kon ze in elk geval blijven voelen dat ze een broek aanhad.

Rustig liep ze naar buiten. Een ijzige wind streek langs haar, maar Dorah voelde het nauwelijks. Ze keek om zich heen en zocht toen een boom op, die een schaduw over de grond wierp. Ze zette zich neer en leunde met haar rug tegen het harde schors, dat ergens ook de kleinste botjes in haar liet kraken als zij zich er dicht tegen drukte. Het begon gelukkig een beetje weg te trekken, die verschrikkelijke hoofdpijn. Wat zou die persoon naast haar wel niet gedacht hebben? Nou ja, ze was er nog redelijk goed bij, in tegenstelling tot dat meisje met die zwarte haren. Goh, die was zo dronken geweest als iets. En toch was het grappig geweest. Ze legde haar hoofd neer tegen de boom, sloot haar ogen even en dommelde weg, ondanks de koude wind. Ze rolde zich op als een klein bolletje en bleef zo liggen, terwijl alles steeds waziger werd.

- & Nite -
- Sorry, volgende wordt denk ik langer. -

Nite stapte op een rustig tempo verder over het schoolterrein. Hij was inmiddels al een tijdje wakker. Meestal kon men hem al buiten vinden voordat zelfs de zon ook maar op was. Het duister trok hem gewoon.. Zijn handen waren in de zakken van zijn donkergrijze spijkerbroek gestoken. Een half opgebrande sigaret bungelde tussen zijn smalle lippen. Het was nog maar kort geleden sinds Nite op de Starshine Academy was gearriveerd, dus er was reden genoeg voor hem om alles te gaan ontdekken. De koele wind speelde met zijn warrige, lichtblonde haar en waaide het voor de verandering eens uit zijn gezicht waardoor zijn helblauwe ogen voorzichtig zichtbaar werden. Wie de jongen zo zag lopen, zo hem zeker even nakijken. Nite was dan ook een aparte verschijning: het was best fris 's ochtends, maar hij liep erbij alsof het hoog zomer was. Dit kon dan ook doordat hij zich, door middel van zijn vuurkrachten, warm kon houden. Daarnaast stond er een kleine, zilveren tiara in zijn haar (wie weet waar dat voor diende), maar wat nog wel het meeste opviel waren Nite's duistere ogen. Het waren ogen die je met één blik konden doen verstijven van angst of heel ongemakkelijk konden doen voelen. Maar hé: Nite kon er zelf ook niets aan doen. Hij was met deze ogen geboren.

Op een gegeven moment kwam Nite aan bij een sierlijke boom. Het fauna object kreeg even zijn aandacht, maar de jongen was iemand die soms snel afgeleid kon zijn, dus wilde hij al snel weer verder lopen. Plots viel zijn oog op een meisje naast de boom. Hij zou haar bijna over het hoofd hebben gezien, als de wind haar geur niet met zich mee had gevoerd. Nite keek naar haar. Ze keek niet terug. Langzaam maar zeker verscheen er een grijns op zijn gezicht toen hij haar beter bestudeerd had. Zijn witte tanden ontblootten zich iets en er verschenen kleine kuiltjes in zijn wangen. De deels hangende ogen, het wit aangelopen gezicht, de vermoeide indruk..hij herkende het allemaal. “Zo,” klonk daar ineens zijn scherpe tong. Zijn stem klonk niet onvriendelijk, maar net als altijd wat zacht en mysterieus, als de ijzige avondlucht. Zelfs al zou Nite niets over zichzelf verraden, dan nog konden mensen vaak wel raden van welke planeet hij kwam. “ruige nacht gehad, hm?” voegde hij aan zijn eerdere woord toe terwijl hij een zacht, sissend lachje liet horen. De sigaret rustte nu tussen zijn rechterduim en wijsvinger. Half nieuwsgierig bleef Nite naar het meisje staren. Zou ze hem gehoord hebben?

--Geeft niet. Mijn berichten zijn ook nooit zo lang (tenzij ik ineens mega-inspiratie heb x])

Nite bleef kalm staan toen het meisje door zijn woorden leek op te schrikken. Zijn ogen bleven in die van haar hangen. De eeuwige grijns rustte nog op zijn gezicht. Deze werd alleen maar breder bij het horen van een antwoord. “Aha.” mompelde Nite alleen, zijn hoofd iets schuin. Nu kon hij zich nog beter inleven in hoe het meisje zich moest voelen; hijzelf kon soms namelijk ook nog weleens een nachtje aardig doorhalen..met alle gevolgen van dien. Ontspannen nam hij het laatste trekje van de sigaret en blies de rook omhoog. Gelijk werd het meegevoerd door de wind. Hierna wierp hij het kleine, opgebrande genotsmiddeltje op de grond en stampte er even met zijn voet op. Nite had nooit moeite met 'contact maken'. Hij was altijd wel relaxt en in voor een praatje. Zelfs nu hij het meisje niet op haar beste moment trof, leek hij totaal geen aanstalten te maken weer verder te lopen. Integendeel: ze had juist zijn interesse gewekt. Weer gleden Nite's vreemde ogen over zijn nieuwe gesprekspartner. Zo vanaf het eerste gezicht leek ze iemand met een duidelijke wil en een uitermate geschikt iemand om gezellig mee rond te hangen (want van drank was ze blijkbaar ook niet vies). Daarnaast liet ze duidelijk merken dat ze haar eigen stijl had door middel van bijvoorbeeld de koptelefoon rond haar hals. En dat mocht Nite nog het meest...

Nite merkte plotseling hoe het meisje hem ook aandachtig leek te bestuderen. Hij keek daarop net zo aandachtig terug en leek geduldig te wachten op een opmerking. In zijn leven had Nite zoveel opmerkingen gehad, zowel over zijn gedrag als over zijn uiterlijk, maar het deed hem totaal niets. Meestal begon het met een simpele woordenwisseling dat uitliep op een serieus gesprek met in de hoofdrol: Nite's originele (waar men vooral vreemd mee bedoelde) kledingstijl. Het leek andere mensen niet te bevallen hoe de jongen erbij liep, maar ach..Nite vroeg nooit om hun goedkeuring. Hij wilde enkel dragen wat hijzelf mooi en leuk vond, om hiermee te tonen wie hij was en om stiekem ook tegen de hele norm in te gaan. Het moest verboden worden dat mensen tegenwoordig afgeschrikt werden door vooroordelen waardoor niemand meer echt zichzelf durfde te zijn of wilde zijn. En dat is wat Nite, onder andere door zijn kleding, wilde aantonen.

Het was nu Nite die leek op te schrikken door de ander. Zijn grijns was veranderd in een serene glimlach. Lachend pakte hij Dorah's hand vast en schudde deze beleefd. “Nite.” stelde hij zich simpel voor. “Aangenaam.” wist hij er toch ook nog uit te krijgen. Zijn glimlach trok iets scheef bij Dorah's volgende opmerking, ten teken dat hij het erg komisch vond klinken. Ja, Nite kon wel zien dat ze slaap had. Gelijk ging hij op haar uitnodiging in. Ah, mooi, hij had haar dus niet afgeschrikt. Dat viel al een kleine overwinning te noemen.. Met een tevreden zucht liet Nite zich naast Dorah in het gras zakken. Zijn hoofd leunde teken de boomstam. “Van mij mag je best tegen me aan slapen hoor.” antwoordde hij. En hup: daar was de grijns weer. “Ik heb namelijk weleens horen vertellen dat mijn schouder goed als kussen kan functioneren en héérlijk ligt.” Nite keek vanuit zijn ogenhoeken opzij naar Dorah. Hij hield van spontane, extraverte mensen. “Echt: het is het waard om het eens uit te proberen!” Zijn stem klonk zowaar serieus, maar wie beter naar zijn gezicht keek of Nite zoiezo beter kende kon de ware emotie achter deze woorden wel ontdekken.
Toen Dorah's blik de zijne kruiste, draaide Nite zijn ogen helemaal opzij naar haar. Ook zijn hoofd verplaatste zich iets in diezelfde richting, om beter te kunnen kijken. Dorah's vriendelijk gesproken woorden deden even een warm gevoel door zijn lichaam gaan. Als Nite ooit vrienden zou maken op de Starshine Academy, dan zou Dorah er zeker één van kunnen zijn, bedacht hij zich. “Oh, maar er is niets aan..” reageerde hij met een oprechte bescheidenheid. “De truc is gewoon: niet bang zijn.” Langzaam boog hij zich iets voorover naar haar alsof hij nu een groot geheim had verteld en nog iets belangrijks ging zeggen. “Maar jij laat mij ook zien wie je bent, toch?” Even knipoogde Nite speels terug naar Dorah voordat hij zich weer net zo langzaam terugtrok.

Nite glimlachte tevreden toen Dorah zijn schouder leek te waarderen. Hij ging expres zo zitten, dat zij zich gemakkelijk tegen hem aan kon nestelen. Het leek hem totaal te ontgaan dat hij en Dorah elkaar nog maar net kende. Wat hem betreft kon Nite net zo goed al jaren bevriend zijn met haar. Want hij begreep gewoon niet waarom je niet vriendelijk en open kon doen tegen vreemden. Hoe kon het woord 'vreemde' anders ooit veranderen in 'kennis' of 'vriend'?
Nog altijd glimlachend liet Nite zijn blik naar Dorah's gezicht glijden. Het deed hem licht glunderen toen hij merkte dat haar ogen gesloten waren. Het was een heerlijk gevoel, vond hij, als iemand hem op deze manier leek te vertrouwen en zich zo op haar gemak voelde in zijn aanwezigheid. Nite schrok even bij Dorah's plotselinge spraakwaterval. Ze was dus nog wel wakker. Aandachtig luisterde hij vervolgens naar haar woorden terwijl hij geïnteresseerd haar gezicht bestudeerde. Hij geloofde elk woord van wat ze zei. Dorah leek hem inderdaad een sociaal, betrokken persoon. En al had ze dat net niet zelf gezegd, dan vond Nite dat toch. Zij gaf hem het gevoel dat hij er best mocht wezen én dat hij oké was gewoon om wie hij was. Nite kon het zelfs niet eens helemaal voor zichzelf in woorden uitdrukken wat ze met hem deed, maar zij had hem echt geraakt..

Het vervelende was namelijk dat Nite was opgegroeid in een nogal conservatieve familie en milieu waarin zijn hele doen en laten absoluut niet werd getolereerd. Het was daarom niet gek dat af en toe de eenzaamheid kon toeslaan. Niemand leek Nite te accepteren en hem liever te mijden dan hem ook maar te willen leren kennen. Niemand keek ooit verder dan het oppervlak.. Dat had hem best wat pijn gegeven, maar Nite had het nooit laten merken. Hij had er zelf voor gekozen zo te leven en hij zou het niet opgeven, hoe moeilijk men het hem soms ook maakte.
Toen hij een paar weken terug eindelijk naar de Starshine Academy mocht vertrekken, min of meer zonder toestemming van zijn ouders, vlamde er weer een vuur in hem op. Nite had nooit de hoop op een beter leven, een leven waarin men hem wél accepteerde om wie hij was, opgegeven, maar soms kon dit enigszins verslappen.. Vanaf zijn aankomst op de academie had hij gelijk weer deze hoop gevoeld. En het was niet zonder resultaat, want hier was Dorah.. Ja, Dorah..

Nite had niet in de gaten dat hij de hele tijd met een lieve glimlach naar haar had zitten kijken terwijl zij ondertussen in een vredige slaap was gezakt. Zachtjes begon hij met het weghalen van het blonde haar uit haar gezicht. Eigenlijk vond hij het ergens juist wel bij haar passen, het was natuurlijk, maar dit gaf hem tenminste een reden waarom hij naar de slapende Dorah kon blijven kijken. Het kalmeerde hem op de één of andere manier..
Hierna sloot hij zelf ook even de ogen en leunde met zijn hoofd tegen de boom.

Een halfuur later klonk daar ineens een inmiddels al bekende stem naast hem. Gelijk opende Nite's helblauwe ogen zich. Al lagen ze nu deels verborgen onder zijn lichtblonde haren, toch kon men ze enigszins ontdekken en er een speelse glinstering in ontdekken. Ze keken opzij, naar Dorah. “Slaap brengt hoop op een nieuwe morgen.” sprak Nite wijs, maar toch met een bescheiden grijns. “Dus mijn schouder kan beter heerlijk comfortabel blijven!” voegde hij er nog triomfantelijk aan toe. “Ik ben blij dat je zo goed geslapen hebt, je had het blijkbaar nodig.” klonk het zachtjes. Ondeugend tikte Nite met zijn wijsvinger eenmaal op Dorah's neus. “En ik vond het héérlijk om naar jouw 'slapende kop' te kijken hoor.” lachte hij en hij grijnsde. Al klonk het niet te serieus, toch viel er geen vorm van sarcasme in te bespeuren. Nite meende het nog ook.
Met een goedkeurend knikje sloeg Nite vervolgens een arm om Dorah heen toen zij haar hoofd weer op zijn schouder plaatste. Het voelde goed zo.
"Gaan we hier lui leunen tegen de boom de hele dag?" zei zij tegen hem.
“Weet je..” klonk daar het begin van het antwoord. Een opgewekt lachje klonk. “waarom ook niet? Al blijven we de hele nacht! Ik heb toch nooit moeite met de duisternis..” Nite liet kort een slechte lach horen alsof hij plotseling was veranderd in een duister nachtwezen, enkel om aan te duiden dat hij ook duistere krachten had. Hierna legde hij zijn wang op Dorah's hoofd. Zij zijn schouder, hij haar hoofd. Eerlijk was eerlijk. Hij grijnsde en zuchtte tevreden. Eindelijk iemand die hem begreep..

'Daar heb je inderdaad wel een punt. Ik vind de nacht met de sterren veel mooier dan de dag met een bloedhete zon, die ook nog eens af en toe durft te verdwijnen, net op het moment dat ik kreeft wil worden. En tijdens de nacht is er ook weinig commotie om je heen. In de nacht overvalt de rust je,' zuchtte ze en ze grijnsde, waarna ze zich dichter tegen Nite nestelde. Een warm gevoel schoot door haar heen toen Nite zijn wang tegen haar hoofd legde. Zijn wang voelde lekker zacht. Gelukkig had Nite dan ook nog geen lange baard, maar zelfs al had hij dat, wat kon het haar dan schelen? Hij was zoals hij was. Als hij een baard wou laten groeien - maar waarschijnlijk zou het eraan liggen of Nite dat zelf ook leuk vond - dan deed hij dat. Ze grijnsde even en legde haar platte hand op zijn borst, waarna ze op haar zij lag, dicht tegen hem aan. Het begon steeds kouder te worden, maar Dorah trok zich er niks van aan. Toen merkte ze pas een jongen en een meisje op die spottend richting hun keken. De blik was eerst naar Dorah gericht, maar toen diens felle blik hun had aangekeken, leken ze wel de hele tijd naar Nite te kijken. Hier kon Dorah dus ècht niet tegen! 'Sorry darling, even wat lastpakken van het veld blazen,' gromde ze en ze trok haar hoofd voorzichtig onder zijn wang vandaan en kwam toen naar de jongen en het meisje toe. 'Hebben we een probleem soms? Oprotten, ja? Ik zit in het vijfde jaar en weet hoe ik jullie een hoop brekende botten kan aanrichten,' zei Dorah dreigend. Pas toen ze dichterbij was, zag ze dat het dertien-jarigen waren. Dertien of niet, niemand had het recht om zo naar Nite te kijken. 'Hoe zouden jullie het vinden als ik jullie aan het uitlachen was?' vroeg ze, maar wel iets vriendelijker. 'Niet leuk hè?' schudde ze met de hoofden van de kids mee. 'Ga maar ergens spelen,' zei ze en ze duwde rustig tegen hun ruggen aan, waarna ze haar bedankten en weggingen. Ze draaide zich naar Nite toe. 'Wat?' zei ze onschuldig en ze haalde haar schouders op. 'Don't look to Nite! Mijn nieuwe fanclub. Nu nog wat leden verzamelen en we zijn compleet,' zei Dorah lachend en heupwiegend - overdreven heupwiegend - liep ze richting Nite.

Ze zakte weer naast hem neer. 'Brr...' zei ze expres en ze drukte zich weer aan zoals ze eerst lag. Haar hoofd lag nu halverwege zijn schouder, meer naar zijn borstkas toe. Ze legde haar platte hand weer tegen zijn borstkas en het warme, vertrouwde gevoel kwam weer even snel als het verdwenen was. 'Af en toe moet je gewoon flink snauwen als iemand naar je kijkt, dan rotten ze vanzelf wel op. Dat waren kotertjes van dertien jaar, die kan ik wel met een paar lieve woorden afhandelen,' mompelde ze en ze schoot in de lach. 'Ik had gewoon flink moeten snauwen,' lachte ze en ze grijnsde even. Ach, wisten die kleine sukkeltjes veel wat ze deden. Het zou jammer zijn als ze daarom boos moest worden. Ze keek naar Nite en grijnsde geamuseerd. 'Oh nee, je houdt toch nog van me hè?' vroeg ze overdreven en ze huilde nep. 'Als ik later moeder word, dan ga ik een schema opstellen,' zei ze en ze grijnsde met een twinkeling in haar ogen, wat aantoonde dat ze weer iets heel onnuttigs ging verzinnen. 'Als ze van leeftijd van een tot en met tien jaar zijn, geef ik hun nog een aai op hun hoofd als ze stout zijn en handel ik het af met lieve woorden,' begon ze. 'Als ze van tien tot en met vijftien jaar zijn, spreek ik nog met geduld,' vervolgde ze. 'En als ze van vijftien tot en met dertig zijn, gee ik ze een flinke trap onder hun kont als ze vervelend doen,' opperde ze, waarna ze in de lach schoot. 'Ik ben erg,' zei ze en ze liet een nep, kwaadaardig lachje horen.

Waarschijnlijk had Nite al kunnen merken dat ze over een hoop erg luchtig was of juist erg uit haar slof kon schieten. Ze keek even naar hem en trok haar benen naar zich toe, zodat ze deels op haar zij lag. 'Ik heb een idee,' grijnsde ze en ze keek hem aan. 'Op welke etage lig jij?' vroeg ze en ze grijnsde kwaadaardig. 'Laten we naar elkaars zaal toegaan straks!' opperde ze. 'Lekker stiekem en spannend. Of laten we ergens hier rondhangen en zorgen dat we niet ontdekt worden, ook lekker spannend, alhoewel naar een zaal sluipen veel en veel leuker is,' zei ze en ze schoot al in de lach bij het aanzicht dat Nite in zijn pyjama ontdekt werd door Savador of een van die andere leraren.

- hopelijk geeft dit je in plaats van vleugels (Red Bull XD Red Bull geeft je vleugels!) een hoop inspiratie -

Nite was het helemaal eens met Dorah toen ze over de nacht sprak. 'In de nacht overvalt de rust je', ja dat is wat hij ook dacht. Een glimlach verscheen op zijn gezicht toen Dorah zich nog iets dichter tegen hem aan nestelde. Misschien had ze het koud? Het werd ook best fris, merkte Nite toen hij er bewust op ging letten. Een half Raziaan hoefde namelijk eigenlijk nooit kou te lijden. Langzaam verwarmde hij met een innerlijk vuur zijn binnenste zodat zijn lichaam als het ware als een kacheltje begon te gloeien. Toen Dorah haar hand op zijn borst plaatste, kon ze het al merken waarschijnlijk.
Nite had niet in de gaten hoe een jongen en een meisje ondertussen naar hen leken te kijken. Pas op het moment dat Dorah wilde opstaan, kreeg hij ze in zijn ooghoek in de gaten. Zijn hoofd draaide zich in hun richting, terwijl zijn ogen die van het meisje ontmoetten. Ze keek terug met een spottende uitdrukking op haar gezicht, leek het. Nite kende dit inmiddels wel: mensen die hem niet begrepen. Eigenlijk wilde hij het volkomen negeren en net doen alsof ze hem niet raar vonden, maar ineens hoorde hij Dorah's stem. Vol verbazing richtte Nite zijn blik weer op de kinderen én Dorah. Langzaam maar zeker verscheen er een brede grijns op zijn gezicht toen hij haar speech hoorde. Er klonk zelfs een zacht lachje. Zo, die had pit.. Dat beviel hem wel. Nite had in het verleden ook vaak de confrontatie opgezocht met mensen die hem niet leken te accepteren, maar had dit uiteindelijk maar opgegeven. Al leken mensen naar hem te luisteren, dan nog nam niemand hem echt serieus. Maar..deze kinderen leken Dorah wel héél serieus te nemen.

Toen ze plotseling inderdaad maar weggingen en Dorah zich naar hem omdraaide, keek Nite haar met een iets schuin gehangen hoofd aan. Zijn blik zei genoeg: wat was hier net gebeurd..?
'Wat?' was Dorah's onschuldige reactie. Wat? Was dit dan niets ongewoons voor haar? In dat geval konden ze nog veel lol krijgen samen.. Iemand die net zo rebelleerde als hij; super! 'Don't look to Nite! Mijn nieuwe fanclub. Nu nog wat leden verzamelen en we zijn compleet.'
klonk het nog.
Nite's ogen begonnen speels te glinsteren. De naam van de fanclub deed hem weer lachen. Dit keer was de lach opvallender, opener. “Dank je, Dorah.” zei hij uiteindelijk toen hij was uitgelachen. “Ik voel me werkelijk vereerd.” Zijn blik bleef op Dorah gericht terwijl zij naar hem toeliep. Iets in haar loopbewegingen trok zijn aandacht. Een onbewuste tinteling verspreidde zich door zijn lichaam.
Deze tinteling versterkte zich op het moment dat Dorah zich weer tegen hem aan nestelde. Dit zorgde ervoor dat Nite nog meer begon te gloeien. Dat was misschien maar goed ook, want Dorah leek het een beetje koud te hebben. Op haar woorden knikte Nite alleen. Ja, dat had hij ook gedaan in het verleden: snauwen.. Het was weleens prettig dat iemand anders het zo voor hem opnam, dat had hij nog nooit meegemaakt. Vandaar ook dat zijn gevoel voor Dorah iets was veranderd; hij mocht haar al, maar nu..voelde hij nog iets anders.. Dankbaarheid? Of was het meer? Hij wist het niet..
'Oh nee, je houdt toch nog van me hè?' vroeg Dorah, waarop Nite opschrok uit zijn overpeinzingen. Een licht verbaasde uitdrukking verscheen op zijn gezicht. Waarom zou hij niet meer van haar houden, want dat deed hij, terwijl ze het voor hem had opgenomen?
Nite grijnsde terug om het nep gehuil. Onverwacht drukte hij een teder kusje op haar voorhoofd. “Oh, mon chèrie, hoe kan ik nou niet meer van je houden? Je t'aime!” sprak hij net zo overdreven terug. Hij meende het wel. Nite lachte oprecht. De lach kwam weer terug toen Dorah haar schema voor later begon te vertellen. Kleine kuiltjes verschenen in zijn wangen terwijl zijn witte tanden zich ontblootten. Deze conclusie kon hij nu wel trekken; mocht hij een keer niet zo lekker in zijn vel zitten, dan moest hij gewoon een dagje met Dorah optrekken. Zij wist echt hoe ze hem aan het lachen moest krijgen én hem beter deed voelen (ook over zichzelf). “Ja, je bent erg.” beaamde Nite met een plotselinge, gespeelde verontwaardigheid. Maar als snel was daar zijn grijns weer om zijn woorden volledig teniet te doen. “Maar daar hou ik van.” voegde hij er nog met een lief glimlachje aan toe. Zijn wenkbrauwen gingen enkele millimeters omhoog toen Dorah met een plan aan kwam zetten. Zijn ogen glinsterden speels. Dat klonk als goed plan! Nite boog zich iets voorover, alsof hij niet wilde dat iemand dit hoorde. “Weet je wat, ik kom naar jouw zaal vannacht. Ik lig op de Dark Magicans etage trouwens.” fluisterde hij in haar oor. “Dat wordt dan een soort Romeo en Julia effect..” waarschijnlijk zou Dorah nog niet de volledige betekenis achter deze laatste woorden weten, maar ze zou er vannacht zeker achter komen! In zijn hoofd had Nite namelijk al een paar ideetjes voor een leuke nacht..

--Oh yeah: je hebt me inderdaad veel inspiratie gegeven voor straks, mwuahua! (maar is het goed dat Nite naar Dorah toekomt? Ik heb namelijk wat komische ideetjes xD) Dorah is echt vet btw! She's the boss..

'Oh ja, da's een geweldig idee! Ga je onder mijn balkon staan? Leuk, al moet je wel weten dat ik niet van gluren hou,' zei ze en ze keek hem expres recht in zijn ogen aan, alsof ze het meende. Daarna begonnen haar ogen te glinsteren en schoot ze in de lach. 'Nice! We liggen op dezelfde etage!' grijnsde ze en met haar vuist bokste ze tegen zijn schouder. Waarschijnlijk was het Nite al opgevallen dat Dorah niet helemaal hetzelfde was als andere meisjes. Ze was meer avontuurlijk en hield meer van enge dingen. Ze was eigenlijk nergens bang voor, alhoewel ze een grote hekel had aan jongens die arrogant deden en haar aandacht opeisten. Maar omdat ze niet lang blond haar had en sowieso ook niet blond was mentaal, ging de lol er meestal snel vanaf voor dat soort jongens. Of te wel reageerde Dorah niet en deed alsof de jongens lucht waren, of te wel snauwde ze hun af. Want in snauwen was ze erg goed. Ze grijnsde. 'Wij zijn gek,' lachte ze en ze stootte zich tegen hem aan. Ze verlegde zich een beetje en schoof naar onder, zodat haar kont over het gras schuurde. Auwch! Dat moest maar eens met je blote reet gebeuren. Ze grinnikte even en legde haar hoofd toen, met haar gezicht naar Nite gedraaid, in zijn schoot. Ze keek hem recht aan en grijnsde even. 'Wat? Ik moet eerst een paar inspecties doen voordat ik zeker weet dat ik met je om mag gaan. Als ik dit bij een leraar probeer, word ik wel van school getrapt, maar ach,' zei ze en ze haalde haar schouders op. Maar of ze dit ook echt bij een leraar zou doen. Hmm... Ze was er gek genoeg voor. Nee, zoiets was toch wel kinderachtig, ergens... Maar kinderachtig was leuk. Zoals naar de zalen sluipen van elkaar. Dat was kidnerachtig, maar nog steeds erg leuk en spannend. Het stukje kind in Dorah kwam dan weer omhoog. Ze keek rustig naar Nite. 'Waar denk je aan, mon chèrie?' vroeg ze en ze grijnsde, want het had wel grappig geklonken hoe Nite het had uitgesproken. Bij Nite voelde zij zich echt op haar gemak. Nite accepteerde haar zoals ze was, ook al bestond dat soms uit snauwen tegen kinderen, spannende dingen verzinnen en niet denken maar doen.

Veel mensen konden daar immers niet tegen. Ze had al eens een keertje gewoon een kop koffie gedronken omdat ze daar zin in had, terwijl haar ouders er zwaar tegen waren omdat ze toen nog maar negen was. Maar ach, het was vies spul geweest en Dorah had het dan ook uitgespuugd over de tafel, waar haar moeder dus echt niet blij mee was geweest. En haar vader... Dat was een zak. Maar wel een grappige zak. Ouwe zak, noemde Dorah hem altijd en ze moesten altijd lachen met elkaar. Nee, je kon het niet boos opnemen dat Dorah hem een zak noemde. Hij was vriendelijk. En haar ouders vonden dat ze naar Starshine moest, voor een beter leven en om haar magie te kunnen onderhouden. Maar in de vakantie ging ze terug. En dan nam ze Nite mee. Haar ouders waren net als haar: iedereen mocht zijn zoals die was en wat de rest daarvan vond kon hun niet schelen.

'Je moet me ouders eens een keertje ontmoeten als we een weekend vrij hebben of zo. Het zijn echt toffe mensen. Ze zijn ongeveer hetzelfde als ik. Alleen ik ben nog een beetje van de rebelse kant en mijn ouders durven niet meer zo veel als vroeger uit te halen,' grijnsde Dorah en ze keek Nite recht aan. 'Ze zijn net als ik, wat meningen qua mensen betreft. Als ze maar sociaal zijn, zegt mijn vader altijd. Voor de rest zijn ze verschrikkelijk humoristisch. Als mijn vader bijvoorbeeld iets grofs zegt, straft mijn moeder hem door op een Engelse toon 'Richard!' te zeggen, terwijl je zijn naam eigenlijk als 'Riechard' uitspreekt,' vertelde Dorah vrolijk aan een stuk door. Ze keek opzij en grijnsde. 'Nog een paar uur en we kunnen ons plan uitvoeren,' zei Dorah en ze grijnsde.

- Nite is ook cool! Lekker zichzelf! Zalig! En of course! Ik hou van grappige ideetjes -