first encounter

Urana had het grootste deel van de dag door de gangen van de school gezworven in vele gedaantes variërend van ‘schattige’ puppy tot dodelijk uitziende slang op zoek naar ook maar een spoor van Hunter. De geur van Illusies hing in de school echter nergens sterk rond, maakt niet uit waar Urana zocht. De hele dag was ze daar al mee bezig geweest van zonsopgang tot dit moment waarbij de zon alweer aan de rand van de horizon stond en de schemering begon. Geïrriteerd door haar eigen falen vloog ze nu in de vorm van een mus de school uit, geconcludeerd dat Hunter zich kennelijk toch niet in Starshine zelf bevond en dat er kennelijk ook geen enkele directe aanwijzing was die haar naar hem toe kon leidden. Ze zou die avond maar ergens slapen waar niemand haar zou zoeken en de dag erna haar speurtocht weer voort zetten rond Starshine. Er was geen twijfel dat toen ze aankwam ze de geur van Illusies had geroken, hier sterker dan haar ze dat ooit had gedaan. Er was voor haar geen twijfel dat Hunter hier was, of in elk geval recent was geweest en dus was dit haar beste aanwijzing.
Ondertussen vloog Urana nu door het duistere woud, op zoek naar een geschikte schuilplaats om de nacht te spenderen, een waar haar magie niet snel ontdekt zou worden en ze kon rusten zonder angst ’s nachts gewekt te worden door roofdieren of ronddwalende magiërs. Uiteindelijk gaf ze het op om een betere plek te vinden dan diep in het woud en landde daar zacht op de grond. Urana veranderde naar de comfortabele vorm van zwarte slang en kon opeens de geur van Illusies hier heel erg sterk ruiken, haar ruikvermogens eerst beperkt door de vogelvorm. Hunter was hier zeker geweest, geen enkele twijfel, vrij lang en recent ook nog. Haar gedachtes worden echter afgebroken door een geluid achter haar waardoor ze snel achter een boom schoot en het silhouet bekeek dat ze over de grond kon zien bewegen. Het was nu te laat om nog van gedaante te verwisselen en zich onzichtbaar voor de persoon maken zou te veel energie kosten want die had ze door de dag heen wel verbruikt door continu van vorm te blijven veranderen. Ze kon enkel hopen dat het haar tot zichzelf gezworen meester Hunter was of in elk geval iemand die haar geen kwaad zou doen.

Hunter was wel degelijk in het bos. Hij stond voor een groot standbeeld van een visarend. Zijn slanke handen met lange, sierlijke vingers in elkaar gevouwen op zijn rug. Leunend in zijn heup waardoor lange, half ontblootte benen gracieus in positie stonden. Een gescheurde rok die ooit tot de enkels had gereikt wapperde zachtjes om de benen heen. Driekwart mouwen, eveneens met hun eigen gaten en scheuren zaten losjes om de dunne armen. Geen kort, rood haar, maar dikke zwarte lokken die niet verder kwamen dan halverwege zijn rug gingen mee op de wind. Een fijn gezichtje, een lange hals en een mooie taille. Hunter stond daar niet als zichzelf. Maar als een jongedame met gescheurde kleding en ingevallen wangen. Zijn blik was als gehypnotiseerd gericht op het beeld voor hem. Voelde de andere aanwezigheid dichtbij wel maar wilde er simpelweg geen aandacht aan besteden. 'Wat hebben ze met je gedaan Arutha?' vroeg hij zachtjes met een zuivere, lichte stem terwijl een van zijn slanke handen langs de kop van de versteende visarend streek.

Urana bleef voorzichtig en schuw, maar gaf langzaam in aan haar verlangen om meer te weten. Ze bekeek het figuur voor haar, nam de situatie volledig in zich op en begon het figuur dat op een nogal arme leerlinge leek te peilen. Ze leek op zich niet erg sterk, maar als je iets wist over illusies dqan was het wel dat schijn bedroog. De houding van haar tegenover het beeld leek voor Urana ietwat vreemd. Welke leerling zou dan ook in de huidige tijd nog respect hebben voor iets uit een tijd die al vervlogen was, laat staan namen ervan kennen en eerbied tonen ervoor. Er was iets dat niet klopte en toen urana die magie om haar heen peilde wist hij waarom. Ze was omhuld met Illusies, genoeg dat zelfs iemand als Urana er niet doorheen kon prikken, enkel kon zien dat het niet een ware verschijning was. Het was echter juist door dat niveau dat Urana vermoedde dat dit de man was naar wie ze al zo lang verlangde. Urana besloot een risico te nemen. Ze gleed iets verder weg van het figuur en zorgde ervoor dat ze niet meer in het gezichtsveld was. Dar veranderde ze van vorm tot een jong blond meisje in een zwarte ietwat ruim vallende jurk gekleed, vrij jong, maar oud genoeg om in de eerste te zitten. Toen ze hiermee klaar was kwam ze overeind en benaderde degene van wie ze vermoedde dat het Hunter was. Als hij het daadwerkelijk was dan zou hij de Illusies om haar heen al van ver kunnen zien, maar als hij daar naar zou handelen dan zou Urana wel meteen weten met wie ze te maken had en zou ze haar diensten aan kunnen bieden. Urana naderde maar bleef op een paar meter afstand staan waarmee ze met een lichte ietwat scherpe stem zei "Mooi beeld, weet je waar het van is?" om de aandacht op zichzelf te vestigen, zelfs al had degene voor haar dat niet gedaan voor ze sprak, zelfs al had degene dat eerder niet echt gewild.Urana bleef het figuur voor haar scherp in de gaten houden. Als dit Hunter niet zou zijn en ze aangevallen werd zou ze zich snel uit de voeten moeten maken.

PROFILE MAGICIAN