Servatius had onderzocht of er in de huidige tijd ook nog iets interessants te doen was met zijn vaardigheden, hij had elke soort training of faciliteit geaccepteerd die een scholier aan zou nemen met zijn vaardigheden zou aannemen en hem wat actie bood. Hij had via welk boek of vacature of welke andere normale weg echter iets gevonden, alleen fluisteringen. Dat laatste was hij gevolgd en die fluisteringen hadden hem een naam gegeven samen met een hoop informatie al was niks ervan ooit officieel bevestigd; De Suasama. Een schaduw-organisatie die elke opdracht aan nam als het genoeg geld op leverde, moord, diefstal, schaduwen, niks uitgesloten dat de organisatie niet schaad, naar Servatius oren dus meer dan genoeg actie, bovendien was het Shadraans wat wellicht ook in zijn voordeel was. Dan was er echter nog een probleem, hoe kwam je in contact met een dodelijke Shadraanse organisatie zonder slachtoffer te worden? Dat was simpel op te lossen, een contactpersoon, Deshas had dat hoogstwaarschijnlijk makkelijk kunnen regelen, maar voor zoiets egoïstisch wou hij hem niet storen, dus zocht Servatius naar het gene wat er het dichtst bij kwam, zijn opvolger, namelijk het huidige schoolhoofd en leraar vuurmagie Master Savador.
En dus liep Servatius nu door de gangen, hij had besloten maar bij de meest voor de hand liggende plek te beginnen, namelijk het kantoor van Savador. Daar aangekomen klopte hij op de deur, hopende dat hij meteen beet had, anders zou hij namelijk moeten gaan zoeken en dan moest hij waarschijnlijk de hele school af.

Met een hoop documenten in zijn volgeladen armen liep Savador zijn kantoor rond. Saethion was sinds het begin van de lente veel periodes buiten geweest en had sindsdien weinig zijn slaapplekje 's nachts ingenomen, in het bed naast zijn meester. Voor een zeldzaam moment lag de meterslange slang nu opgerold te luieren op bed, waarschijnlijk omdat het vandaag te zonnig was. En dat was het naar Savadors gevoel ook; hij had de zwarte gordijnen voor de ramen potdicht geschoven om alle zonnestralen buiten te houden. Het was nu nog maar lente, maar 's zomers zou het drie keer zo erger worden. Savador vloekte zacht binnensmonds toen hij de documenten haast uit zijn handen liet vallen toen de stilte verbroken werd door geklop op de deur. Saethion reageerde slaperig; de slang draaide loom zijn kop en siste zijn meester iets zachts toe, waardoor Savador niet direct in snauwen uitbarstte tegen de gast achter de deur. Niet nu hij dankzij Saethion al wist wie er voor de deur stond. 'Binnen,' gaf hij kalm aan dat de persoon voor de deur binnen mocht komen.

Servatius hoorde zacht geluiden van achter de deur, al was het te zacht om echt te onderscheiden wat, nadat hij had geklopt, een teken dat er in elk geval iets aan de andere kant van de deur gebeurde. Servatius vroeg zich een kort moment af wat voordat heb toe werd geroepen dat hij naar binnen mocht treden. Servatius hoorde dat het de stem van Master Savador was en dus verscheen er een kleine glimlach op het gezicht van Servatius al verdween die bijna onmiddellijk zodra de hete walm hem tegemoet kwam toen hij de deur opende hem in het gezicht sloeg. Irritant die hitte vond Servatius, ook al had hij vuurmagie geleerd, toch bleef hij ook Shadraans en was hitte niet echt iets wat hij erg kon waarderen tenzij het maar voor even was om kou te verdrijven. Hij knikte beleeft naar Master Savador en groette hem vriendelijk "Een goede dag Master Savador" zei hij beleefd terwijl hij ondertussen uit instint zijn zintuigen door de hele ruimte liet gaan waarbij enkel de slang op het bed hem op viel. Hij sloot de deur achter zich en bekeek het dier een kort moment waarna hij zijn aandacht weer richtte op Savador "Ik zou graag even een gesprek met u willen voeren over bepaalde.. Mogelijkheden" zei hij, daarmee de reden tot zijn bezoek uit leggend, het was nu maar het oordeel van Master Savador of hij de tijd had om zoiets te bespreken. Het was nog wel eens goed mogelijk dat dat niet het geval was aangezien de situatie van de man, namelijk een dubbele baan met daar bovenop nog de verantwoordelijkheid als leerling van een LM, nogal veel van iemands tijd zowel als energie van iemand kon vergen al had het dan ook privileges

Zijn slangachtige ogen had hij starend op de deur gevestigd, die even later zachtjes openzwaaide. Savadors mondhoeken krulden om tot een hartelijke glimlach toen hij naar zijn vermoedens ook daadwerkelijk Servatius in de deuropening zag staan. De jongen zag hij meer als een kennis dan als een leerling, als de neef van zijn leermeester zijnde. 'Servatius!' gaf Savador hem een warm welkom terwijl hij met half gespreidde armen breed glimlachend op de jongen kwam afgelopen na diens vriendelijke begroeting. Glimlachend bleef hij vlak voor Servatius staan, liet hem de deur achter zich sluiten terwijl hij op hem neer bleef kijken. Zwijgend luisterde hij naar Servatius' verzoek toen hij daarna begon te spreken, waarna zijn glimlach in een breder formaat terugkeerde. 'Uiteraard, uiteraard,' reageerde Savador kalm. Hij keek kort even zijn kantoor rond waarna hij op een stoel die langs de muur stond afliep en die pal voor zijn bureau schoof. 'Ga toch zitten, maak het jezelf gemakkelijk,' bood hij haast vriendelijk aan - een vriendelijkheid die alleen voor familie, vrienden, geliefden en naaste kennissen gold. Zelf zeeg Savador langzaam neer op de stoel achter zijn bureau, waar hij - toen hij eenmaal zat - zijn bleke handen ineen vouwde en Servatius rustig aankeek. 'Vertel me, wat is het dat je nodig hebt?' gaf hij zacht het teken dat Servatius zijn verhaal mocht doen.

Servatius had de glimlach op het gezicht van Savador gezien toen hij binnen kwam, iets wat, tot zo ver zijn informatie ging, behoorlijk zeldzaam voor de man was, net als de vriendelijke behandeling die erop volgde al wist Servatius dat hij deze behandeling hoogstwaarschijnlijk alleen maar te danken had aan het feit dat hij 'Het neefje van' was. Al kon Servatius nou niet bepaald zeggen dat hij dat privilege verachtte aangezien het meer dan eens wel zeer nuttig had gebleken. Savador reageerde op zijn verzoek door hem een stoel aan te bieden en hem te zeggen dat hij het accepteerde. Servatius ging dan ook gemakkelijk zitten terwijl ook Master Savador zich in zijn eigen stoel liet zakken. Servatius werd het teken gegeven zijn verhaal te doen en dus begon hij maar te vertellen waarom hij gekomen was. "Het is niet zozeer wat ik nodig heb als wat ik graag wil en dat is, op het moment, een deel sensatie in mijn leven tot ik na mijn.. wederopstanding heb gemist. De spanning in mijn leven die de oorlog op Shadra mij vroeger had gebracht. Terug gaan naar die situatie zal echter niet meer mogelijk zijn en dus zocht ik een alternatief wat mij in de huidige tijd zou brengen wat ik zoek. Daarbij kwam ik uit bij de Suasama" vertelde Servatius de hoofdmeester kalm maar serieus waarna hij zich iets naar voren boog "Daarmee ben ik ook meteen aangekomen tot de reden tot mijn bezoek, Kunt u mij helpen bij de Suasama te komen?" vroeg hij nu maar direct, voor het geval dat de exacte reden nog niet duidelijk was met zijn vorige worden. Er lach ook een glimlach op zijn lippen, een die kwam van de vlam van passie die hij voelde branden, het verlangen naar actie, naar het bloed op zijn zwaard, het constante dringende besef van leven en dood

Savador had het zich tot haast een gewoonte gemaakt om iedereen die hij wel mocht met hetzelfde respect te behandelen zoals hij die altijd en overal verwachtte te krijgen. Hij was immers de toekomstige nieuwe Heer van het Duister, de dingen die hem nu niet aanstonden zou hij wel afhandelen als hij meer macht en een heel eigen rijk in handen had. Dan zou hij het beeld pas echt waarmaken dat hij niet achtte dat er te spotten met hem viel. Waarschijnlijk zou hij één van de hardste en weerzinwekkendste Legendarische Magicans ooit worden, mocht hij zijn eigen toekomstwensen geloven. Familie en vrienden en wie dan ook die bij hem in het krijt stonden zouden dan de tijd van hun leven krijgen, daar zou hij wel voor zorgen.
Het had Savador niet meer dan normaal geleken het neefje van zijn leermeester een stoel aan te bieden, waarna hij ook achter zijn bureau op zijn eigen stoel neerzeeg en Servatius het teken gaf zijn verhaal te mogen doen. Met zijn bleke handen onder zijn kin gevouwen gaf hij een aandachtig luisterend oor; dus het was de Suasama wat de jongen wilde. Hij knikte een enkele maal en liet Servatius helemaal uitspreken voor hij zijn eigen zegje deed. Dat moment werd echter deels belemmerd toen hij zich haast gedwongen voelde op Servatius' laatste vraag te antwoorden. 'Wel..,' begon hij zacht waarbij hij geen enkele spier bewoog maar in dezelfde roerloze houding bleef zitten. Enkel zijn slangachtige ogen bewogen in hun kassen. 'Ikzelf kan je geen mogelijkheid bieden om een plaats in de Suasama te krijgen, maar ik weet toevallig wel zo de naaste contacten die je een stap verder kunnen brengen..' Zijn mondhoeken krulden om tot een klein triomfantelijk glimlachje nadat hij dit zei. 'Ik weet zeker dat je nederigste neef Deshas je verder kan helpen,' voegde hij er kalmpjes aan toe. Daarbij brak hij voor de veiligheid en geheimbewaring voor de Suasama zelf geen enkel woord over de reden ervan.

Master Savador had beleefd stil Servatius zijn verhaal laten doen waarbij hij enkel een knik had getoond, dat had Servatius ook eigenlijk wel verwacht aan de hand van de manier waarop hij tot nu toe was behandeld al was het daarna nog maar hopen dat Master Savador hem ook daadwerkelijk wel kon helpen. De man begon met een zachte 'Wel' waardoor Servatius zijn oren spitste hopend op iets van een positief antwoord. Dat positieve antwoord bleef echter in eerste instantie uit, hoewel hij zei wel te weten waar hij het verder moest zoeken, daarbij trok hij in een ietwat vragende staat een wenkbrauw op waarna het antwoord van Savador kwam, Deshas uiteraard, daar was hij dus al bang voor geweest. Servatius trok een kort moment een kleine grimas en zei daarna tegen Savador "Daar was ik al bang voor, ik zou Deshas namelijk niet graag willen storen, die heeft het al druk genoeg met zijn eigen werk zonder gunsten van mij in te willigen, bovendien zou ik mijn plek binnen de Suasama willen verdienen, niet misbruik maken van een positie of connectie die ik per toeval heb" legde hij uit waarna hij even na dacht. Deshas was in de ogen van Servatius nu niet echt een goede oplossing, maar misschien wist Savador nog wel iemand die hem de Suasama binnen kon krijgen, en anders had hij wel wat informatie. Dat laatste moest Savador toch minstens wel helpen, ten slotte was hij de toekomstig heer van het duister en daarmee Shadra, dan moest je wel weten wat er op jouw eigen planeet gebeurde en de Suasama vielen daar wel in hele grote maten onder, zeker als de geruchten juist waren en de Suasama Shadraans was al was daar bijna geen twijfel over. Servatius richtte zich na die halve seconde denken weer op en keek de hoofdmeester recht aan. "Zou u mij anders nog een andere manier kunnen wijzen om contact te leggen met de Suasama, of me wat extra informatie over ze kunnen geven? In plaats van me direct naar Des door te verwijzen" vroeg Servatius zo beleefd mogelijk, hopend dat er dit keer wel een positief antwoord zou zijn, anders zou hij ondanks dat hij het niet op die manier wilde, toch met Deshas contact moeten leggen

In een langzame beweging sloeg Savador zijn armen voor zijn borst over elkaar terwijl hij, nadat hij was uitgesproken, zich kalmpjes terug liet zakken in zijn stoel. Als reactie op de lichamelijke reactie van Servatius trok hij eveneens een enkele wenkbrauw op. Wat, was deze raad soms niet goed genoeg? De Suasama was een duister genootschap die met alle moeite veel geheimbewaringen in tact hielden. En al had hij niet echt een directe band met de Suasama zelf, hij zou ook zijn mond stijf op elkaar gedrukt moeten houden over bepaalde zaken. Maar de reden van Servatius' woordenloze reactie kwam al snel genoeg, waardoor Savador zwijgend zijn ogen sloot en zijn kin voor een kort moment op zijn borst liet rusten. Hij wist nog net zo niet of Deshas het daadwerkelijk zo druk had, hij had zijn leermeester al voor een veel te lange tijd niet meer gezien. Niet voor trainingen, niet voor mededelingen, niet voor reizen naar andere planeten om hem iets bij te brengen om zijn rang en doel succesvol te vervullen later, niet voor gewoon een gezellig avondje drinken en praten - niets. Even had hij zich het absurde afgevraagd of Deshas nog wel in leven was. Maar bij Servatius' laatste deel, en vooral alleen dat laatste deel moest hij de jongen gelijk geven. Hij ging ook niet Diva's tijd verspillen om aan haar hoofd te zeuren voor een plek in de Suasama, dat was gewoon niet juist. En niet dat hij dat wilde; met zijn leeftijd en klamme spieren zou hij er zo uitliggen.
Goed, Deshas dus niet. In gedachten zette hij een streep door Deshas' naam. Wie dan wel? Langzaam opende Savador zijn ogen. Zijn slangachtige ogen staarden Servatius recht aan. Hij wist nog een paar personen die deze jongen hier voor zijn neus verder zouden kunnen helpen. Toch trok hij zijn smalle lippen niet van elkaar los om hem dat feit mee te delen, maar bleef hij Servatius een lange tijd enkel bedenkelijk aanstaren. Hoewel het niet van buitenkant was te zien, aangezien hij in een roerloze houding bleef, dacht hij van binnen diep na. Hij schaadde zijn zwijgplicht wat betreft zaken of personen binnen de Suasama als hij zijn gedachten zo open en bloot zou weerleggen, al dacht hij dat het feit bij Servatius al wel bekend was dat Deshas over de Suasama zelve ging. Bewegingloos bleef hij Servatius aanstaren toen hij vroeg of hij over verdere informatie of mogelijkheden beschikte, in zijn strenge ogen geen enkele emotie alsof hij meerdere vragen juist had verwacht. 'Nee,' luidde Savadors duidelijke antwoord. 'De Suasama blijft een eigen genootschap met geheimbewaringen en allerlei duistere zaken waar menig mens die mogelijk teveel weet om wordt gedood. Ik kan je niet hier in deze ruimte vertellen over alle informatie die ik wat de Suasama betreft beschik. Je mag dan wel een directe familieband met Deshas zelf hebben, mogelijk kun je ook een verraderlijke spion zijn.' Savador zweeg en boog zich met zijn armen nog over elkaar geslagen over zijn bureau heen. 'Wat ik wel voor je kan doen is je interesse en je drang voor een plaats in de groep te bespreken met naaste contacten in de Suasama. Contacten naast Deshas die ik je nog niet aan je neus ga hangen, als je begrijpt wat ik bedoel. Voor de veiligheid van de Suasama en voor jezelf,' voegde hij er zachter aan toe.

Aan de reacties van Savador kon Servatius wel zien dat Savador echt luisterd naar zijn woorden en er ook serieus over na dacht. Servatius kon de radertjes in het hoofd van Master Savador bijna horen kraken terwijl de man hem aan staarde. Wat ervoor zorgde dat Servatius enkel bleef zitten en geduldig af wachtte op de reactie van de man. Na zijn vraag kwam echter snel een resolute 'Nee' naar boven wat Servatius licht verbaasde ondanks dat hij dat niet toonde, de uitleg erna deed Servatius echter denken, hij had waarschijnlijk al te veel gevraagt dan hij eigenlijk zou mogen bij een genootschap dat zo in duister gehuld was als de Suasama. Van de gevolgen daarvan zou zelfs een titel als hij per ongeluk had hem niet van beschermen als hij te ver ging. Hij voelde zich dan ook niet in het minst beledigd door de opmerking van Savador dat hij een veradelijke spion kon zijn, eerder gewaarschuwd al was dat welligd een tikje overbodig. Het laatste deel van het verhaal van Savador trok zijn interesse echter weer en daardoor krulde de mondhoeken van Servatius iets omhoog in een glimlach. "Als u dat zou willen doen dan zou dat geweldig zijn. Er rest echter nog wel een probleem, ik twijfel er namelijk niet eens meer aan dat de Suasama de achtergrond van al hun leden, en geïnteresseerde daarvoor, na trekt, maar als ze dat zouden proberen zouden ze niks kunnen vinden aangezien ik technisch gezien niet besta of in elk geval al driehonderd jaar geleden gestorven" zei Servatius licht bezorgt. Savador kon het verhaal al dat hij weer tot leven was gewekt door Deshas, maar welk ander persoon zou dat nou zo geloven, en even een nieuwe identiteit aan maken voor iemand was niet iets dat zomaar even geregeld was

Al leek het Savador een toepasselijk iets en zag hij Servatius ook echt al wel als volwaardig lid in de Suasama rondlopen, hij moest nu eenmaal voorzichtig zijn met informatie die hij vrijgaf. Hij hoopte dat Servatius dat zelf ook maar al te goed begreep. Het was vooral om die reden dat hij even de tijd moest nemen om in alle rust en stilte ieder woord dat hij wilde zeggen allereerst zorgvuldig na te gaan. Resoluut had hij met een directe nee geantwoord, gevolgd door de uitleggende reden ervan. Niet omdat hij Servatius geen kans wilde geven; het was voor niets meer dan zijn eigen bestwil. Omdat hijzelf opvolger was van de huidige Heer der Duisternis werd hij hoogst waarschijnlijk gespaard, maar het zou gewoon een ontolereerbare verspreiding van een soort propaganda zijn en was hij de schuldige als Servatius afgeslacht werd om de reden dat de jongen teveel wist. Zijn eigen mondhoeken krulden eveneens om bij het zien van Servatius' glimlach, maar die zwakte echter weer wat af bij de verdere woorden en het probleem van zijn regeneratie dat hem berustte. Dat was waar ook; voor sommige personen, en eigenlijk ook in het algemeen, stond het bekend dat Servatius al lang geleden was gestorven. 'Wel,' Savador sloeg met gesloten ogen een been over de andere en zakte met een klein glimlachje weer terug in zijn stoel. 'Met je eigen neef aan top van de Suasama valt er vast wel iets te regelen, nietwaar? Deshas is je bewijs, laat hem het woord voor je doen en je helpen aan een nieuwe officiële identiteit. Wat kunnen de trouwe leden anders doen dan in hun oppermachtige leider te geloven?' sprak Savador kalm.

Zonder zijn neutrale uitdrukking of houding te veranderen luisterde Servatius naar de woorden van Savador. Hij was zeker wel verbaasd om er achter te komen dat Deshas het hoofd van de Suasama was. Servatius had geweten dat Deshas er een groot verband mee had en er vaak mee te maken had, maar zoiets dergelijks had hij niet verwacht, ondanks dat het ook wel zeer begrijpelijk was. Servatius dacht een moment diep na over de woorden van Savador en daarbij zijn eigen redeneringen, maar hoe hij het ook wendde of keerde hij kon niet veel langer om Deshas heen, zelfs als hij al het andere zelf zou kunnen regelen was Deshas als heer der Duister en zijn oom de enige die hem een nieuwe identiteit kon bezorgen en voor hem kon pleiten dat zijn woorden waarheid waren. "Ik denk dat u gelijk hebt, hoe ik het ook zie, ik zal met Deshas moeten gaan praten" zei Servatius met een lichtte zucht waarna hij op keek naar Savador en achterover leunde in zijn stoel. "Enig idee waar hij kan zijn? Ik heb zo het gevoel dat hij niet stilletjes zit te werken in Dorchadas" vroeg hij maar aan Savador. Nu hij er over dacht had hij Deshas al best een tijdje niet meer gezien en hij had zo het gevoel dat Des echt overal was geweest behalve in Dorchadas de laatste tijd sinds de duistere energie de laatste tijd minder was geweest, misschien dat Savador meer wist.

~Deshas er nu maar bij halen?~

- Kan, maar dan wordt het een beetje dubbelop voor Damien en mij omdat ik met Saf in het topic van lerarenuitje al met Kale iets voor Servatius probeer te regelen ;3

Hij liet dan wel informatie uitlekken, het had hem zelf geen fatale ramp geleken het feit los te laten dat Deshas degene was die over de Suasama ging. En mochten vijandelijke tegenpolen er toch achterkomen? Best. Hij zou met alle plezier toekijken hoe ze van plan waren het op te nemen tegen dé Heer der duisternis, die hen met één simpele slag van zijn zwaard hoogst waarschijnlijk al uit kon schakelen. Savadors smalle lippen krulden om in een kleine glimlach bij Servatius' concluderende woorden. 'Niet zo gehaast,' sprak hij grijnzend. 'Heb ik je zojuist niet gezegd dat ik het via via voor je kan proberen te regelen? Deshas kan momenteel overal zijn, wellicht is hij nu op Shadra voor belangrijke zaken. Hij kan je het best helpen aan een nieuwe identiteit, maar hij zal het ongetwijfeld wel druk hebben. Laten we allereerst proberen om het via naaste bronnen te regelen in plaats van je neef er direct bij te halen. En geen zorgen; verraderlijke bronnen staan centraal om de catastrofale gevolgen die ze de Suasama bewust kunnen opleggen. Ik zal ze meteen afmaken, mochten ze die intentie hebben.'
Savador had zijn ogen gesloten en opende die weer om Servatius nog steeds met dezelfde grijns aan te kijken. Al geloofde hij niet direct dat die ene bron Servatius om zijn interesse - die als verdacht kon worden aanschouwd - aan de Suasama zou verraden, maar mocht dat wel gebeuren, dan zou het hem zelfs een groot plezier doen die bron af te slachten.

~Dan is het beter om Des er wel buiten te laten ja~

Bij Servatius' eigen concluderende woorden had hij de kleine glimlach op het gelaat zien verschijnen, al wist hij niet precies waarom, had hij zijn reactie voorspeld of iets dergelijks? In elk geval was er iets en Servatius vroeg af wat. Dat werd heb al snel daarna uitgelegd door Savador zelf. Savador zou dus via-via wel wat regelen zodat Servatius in elk geval voorlopig niet genoodzaaks was Deshas te storen. Dat zou kennelijk ook niet makkelijk zijn geweest want zelfs zijn toekomstig opvolger had geen idee waar Deshas zich op het moment kon bevinden. Bij de 'geruststellende' woorden van Servatius trok hij een scheve grijns terwijl hij het zich al voor stelde. De contactpersoon die te ver was gegaan na twee woorden al dood op de grond met een mes in zijn rug zonder dat iemand ook maar weet hoe dat heeft kunnen gebreuren, ten minste, hij ging er van uit dat het stil en snel ging, zo waren de opruimingen in de oorlog in elk geval wel gegaan, erin, opdracht vervullen en eruit voordat iemand ook maar de tijd heeft om na te denken over of er iets vreemd aan de hand is. Servatius verhuigde zich op zo'n tijd al zou er eerst natuurlijk wel zware training aan vooraf gaan. Al had Servatius met zijn achtergrond een voorsprong, waarschijnlijk zou de training toch wel loodzwaar zijn, hij mocht kwa vechten namelijk meer ervaring hebben, zijn kennis was ondertussen ook verouderd en op magisch gebied liep hij op een paar onderdelen na best achter. Servatius dwong zijn gedachten toch echter om terug te keren naar het hier en nu om daarna rustig te knikken en daarbij te zeggen "Dan zal ik deze zaak voor de rest aan u over laten" zei Servatius met een glimlach op zijn lippen. Servatius keek Savador nog eens aan, hij zou het wel druk hebben, maar zou het niet onbeleefd zijn om zijn aandacht nog langer te rekken dan nodig was? Proberend zo beleefd mogenlijk over te komen ging hij recht op zitten en maakte zich klaar om te vertrekken als dat de goede beslissing zou blijken te zijn. "Als u nu geen andere vragen of kwesties met mij hebt dan zal ik u niet verder storen of waardevolle tijd in beslag nemen" zei hij waarna hij al half op stond terwijl hij deels nog wachtte op een eventuele reactie van Savador, als die niet zou komen zou hij dat als teken nemen dat alle zaken waren afgerond en hij zonder op- of aanmerking kon vertrekken

Met zijn ogen gesloten haalde hij Kale even te boven. Die zou het verder wel kunnen regelen, en zo niet, dan moest Deshas er maar persoonlijk bij betrokken worden. Al had Savador zelf ook geen flauw idee waar hij uit kon hangen - het was alweer een hele tijd geleden. Zijn slangachtige ogen schoten weer bedenkelijk naar Servatius. Hij was er bijna zeker van dat de jongen het goed zou doen in de Suasama. Deshas zou niet teleurgesteld zijn.
Savadors eigen mondhoeken krulden om tot een klein glimlachje bij het zien van die van Servatius. 'Allicht. Ik zal zien wat ik verder voor je kan regelen,' reageerde hij met een klein knikje terug. In stilte keek hij het volgende moment even toe hoe Servatius zich langzaam in een rechtere positie in zijn stoel opstelde. 'Dat is goed, jongen,' een kleine zucht slakend liet Savador zich ietwat vermoeid terugzakken in zijn stoel, waarna hij kort zijn ogen even sloot. Met een kleine glimlach op zijn smalle lippen opende hij ze even later weer. 'Je kunt gaan,' gaf hij zacht aan dat hij geen verdere vragen of opmerkingen meer had en Servatius vrij was zijn kantoor nu te verlaten. Zodra hij buiten zicht was liet Savador een arm hangen en tastte de ruimte naast zijn stoel af naar een nieuwe ongeopende wijnfles die al die tijd - met twee andere flessen - achter zijn bureau verborgen stond.