Chilling

Waylon herhaalde langzaam haar opmerking over het 'fatsoenlijk laten kammen' van hun haar. Wren had nog steeds een grijns op haar gezicht, ook omdat ze van zijn opmerkingen de hele tijd in de lach schoot. Waylon was nogal komisch, wat het gesprek nogal gezellig maakte. Geen enkel probleem! Ze had geen enkele kans van ontwijken toen hij haar begon te kietelen. Wren probeerde zijn handen nog een beetje weg te duwen, maar het lukte pas toen ze de chips ging halen. 'Ik kan echt niet tegen kietelen!' riep ze lachend uit. Dat was meestal eerder een reden om het vaker te doen, maar toch, je kon het altijd proberen. Ze grijnsde terug en keek even naar zichzelf met zijn knipoog. Ze had geen anorexia, maar er waren meisjes die er veel beter uitzagen dan zij deed! Haar aandacht werd getrokken door zijn vreemde reactie op de sportschool. Een sportzaal, thuis? Wow, dat was waarschijnlijk alleen te vinden in de huizen van rijke Noord-Puffooners! Wren keek even vreemd. 'Wow, zo'n ding thuis! Hoe groot is jullie huis wel niet? Maar inderdaad, buiten is ook heel fijn. Dan zie je ook nog mensen enzo,' glimlachte ze. Waylon kwam gelukkig helemaal niet over als iemand die haar minachtte omdat haar familie wat armer was, hij leek er juist niet helemaal blij met te zijn dat hij zo rijk was. Nou ja, je kon het maar hebben. 'Aww, bedankt, maar na nog zo'n bak chips..' zei ze, dramatisch onheilspellend, met een gebaar naar de bak. 'Kijk, jij hebt het nu totaal niet nodig,' merkte ze op. Niet dat zij moddervet was, maar dat kon zo gebeuren! Dit was eigenlijk wel een vaag gesprek, tussen twee vage mensen. Zijn moeder kwam ook van Zuid-Puffoon? Dat was.. onverwacht maar wel leuk. Iemand die dus niet op hen neerkeek! Als ze zo wat over zijn moeder hoorde verwachtte ze dat ook niet, maar je wist nooit zeker. Waarschijnlijk zou ze haar wel mogen. 'Jij hebt gelukkig helemaal niet zo'n kakkerige familie,' lachte ze. Ze nam nog een hap chips en porde hem even. 'Nou, ik houd je eraan hoor! Als je een keer naar Puffoon gaat, ga ik mee,' lachte ze, al zou dat waarschijnlijk toch niet doorgaan. 'Wanneer is de volgende vakantie?' vroeg ze, al kon ze niet echt serieus meer blijven.

Waylon grinnikte toen ze in de lach schoot en haar probeerde te ontwijken. Toen hij stopte moest hij nog harder grinniken. "Ja dat had ik al door en daarom is het zo leuk om jou te kietelen!" Hij glimlachte maar over haar opmerking van zijn huis. Het was inderdaad een groot huis. Hoewel je er niet te veel van moet denken. Het was een standaart huis. Maar als hij wel eens hoorde hoe anderen het in de minder rijke gebieden hadden kon hij flink jaloers zijn. Wat ze zeggen altijd, rijkdom maakt niet gelukkig. En dat kon Waylon alleen maar bevestigen. "Inderdaad. Buiten is het het heerlijkst. In de parken rennen, echt dat heeft mijn voorkeur." Hij lachte even. Ja als hij rende dan was hij overal. En niet zo zeer op de plek waar hij was op dat moment maar met zijn gedachten kon hij overal heen. Wat hij ook deed. Hij grinnikte bij haar opmerking. "Ik kan toch niet anders!" Hij glimlachtte. "Oownee?!" Hij duwde zijn buik naar voren en bolde hem uit. "Moet je dit zien!" Hij klopte op zijn buik. "Pff." Hij grinnikte en ging weer gewoon zitten. Hij zuchtte zachtjes. Waarna hij grinnikte. "Je moet mijn vader eens zien.. Die man kan niet erger zijn dan dat hij nu is. Maar gelukkig in mijn moeder totaal niet zo. Die haalt hem gelukkig een stuk naar beneden, maar dat die samen zijn snap ik soms nog steeds niet." Hij grinnikte. Zijn ouders waren zo verschillend. Niet alleen qua achtergrond maar ook qua karakter. Ze botste soms enorm. Laat staan zijn opa en oma van zijn vaders kant. Die kunnen totaal niet over weg met zijn moeder, omdat ze geen ras echte noord Puffoonse is. Hij grinnikte. "Is goed. Daar hou ik je ook aan". Een weekendje naar Puffoon. Kon zeker grappig zijn. "We hoeven toch niet perse in een vakantie? Weekenden genoeg!" Hij grinnikte. Hoewel hij hier nog niet zo heel lang was miste hij zijn familie ergens wel. De klibbelingen enzo. Maar het leek hem zeker leuk om met Wren te gaan. Gewoon de humor en misschien wel om samen te zijn. Leek hem geen slecht idee. Hij greep nog een handje chips en keek haar vragend aan. "Wanneer gaan we?"

Ze trok even een pruillipje toen hij vertelde dat hij het leuk vond haar te kietelen. 'Nou! Ga je me soms pesten?' Al kon ze het zielige gezicht niet lang in stand houden en schoot ze al snel weer in de lach. Waarschijnlijk vond hij zijn eigen huis niet zo groot, maar haar huis was vergeleken bij het zijne hoogstwaarschijnlijk klein. Groot genoeg voor haar, maar geen kast van een huis. 'Ja, ja! Ik stuur je door naar de psychiater als jij denkt dat je dik bent,' grijnsde Wren. Waylon en dik? Dat was onzin! Waylon merkte op dat zijn vader wel een kakker was. 'Tegenpolen trekken elkaar aan, zeggen ze altijd in die reclames voor datingsites,' lachte Wren. Nou, dan pasten Waylons ouders heel goed bij elkaar. Trouwens, de meeste kakkers deden het niet expres, het was hen zo aangeleerd. Ze pakte nog wat chips, er niet op lettend dat haar vorige opmerkingen juist betrekking hadden gehad op het minder eten van chips. Haar ouders waren geen van beide kakker, hoewel ze ook niet echt op elkaar leken. Waylon was ook van plan om haar eraan te houden. Mooi, daar had ze geen problemen mee. Weekenden.. ja, dat was ook een optie! Vooral aangezien de volgende vakantie nog wel even op zich liet wachten. 'Ik kan ieder weekend wel,' zei ze, haar schouders ophalend. 'Kan ik Robin gelijk z'n t-shirt geven! Of jij geeft het,' lachte ze. 'Wanneer kan jij?' Nu had ze het toch nog niet zo druk voor school, en anders wilde Robin haar vast wel helpen met wat huiswerk. Hij had immers genoeg brains om dat te doen. Deed hij ook wel eens als zijn zusje er geen zin in had om huiswerk te maken. Ja, Robin deed er echt moeite voor om haar uit te problemen te houden. 'Maar dan moet ik m'n ouders wel even bellen, dat ik een weekendje terug naar huis kom,' bedacht ze. Anders stond ze in één keer op de stoep.

Waylon grinnikte bij haar pruillipje. "Aah. Moet je een knuffel dan?" Hij sloeg zijn armen om haar heen en kon het niet laten haar zachtjes te kietelen, heel kort, een fractie van secondes. Hij grinnikte. "Tsja. Het is gewoon leuk als ik iets heb waar ik je af en toe mee kan plagen." Zei hij verontschuldigend. Hij propte nog wat chips in zijn mond. "En ik jou ook." Wist hij er net uit te gooien, nog met zijn mond vol. Hij schoof grijnzend de bak chips naar Wren toe. "Dat weet jij goed" Grinnikte hij waarna hij knipoogde. Hij stak daarbij ook nog eens zijn tond uit. Waylon dacht even aan zijn ouders. Hij was blij dat hij niet zo was als zijn vader. Die kon zo kakkerig zijn. Laat staan zijn oma. Die was toch echt het ergst. Maar dat lag in de cultuur. Waarschijnlijk. "Dat is mooi."Grinnikte hij. "Haha. Geef jij het maar. Het is een cadeau van jou voor hem, toch..?" Hij haalde zijn hand door zijn veelste warrige haren. Waardoor het weer enigszins netjes ging zitten. "Ik kan altijd." Hij deed zijn wenkbrauw move weer en grinnitke. "Maar je kan toch ook naar mij toe. Ik bedoel. Niemand die het echt merkt dat ik thuis ben. En dan kunnen we altijd langs gaan.. Als je dat leuk vind. Mijn moeder zou het ook wel gezellig vinden, denk ik zo." Hij glimlachte eventjes. Het leek hem leuk om weer naar huis te gaan. Eventjes polshoogte nemen, en dan konden ze nog langs gaan bij haar familie. Want Waylon was toch enigszins nieuwsgierig geworden naar haar familie en hoe zij leeft.

-- Het is zo moeilijk te typen met net gelakte nagels, en een gesprek met 10 mensne, vandaar dat hij korter is.. SORRY!

- No problem! Heb ik ook wel eens, met gelakte nagels typen is echt hels! Bij mij gaat het er dan altijd vanaf x3 -

Wren liet een kort gilletje ontsnappen toen hij haar weer kietelde. Omdat ze knuffel het wat minder erg maakte, kon ze er wel om lachen. Nou ja, om alleen kietelen ook wel, zolang het maar niet continu gebeurde. 'Zolang het maar bij af en toe blijft,' zei ze, nog wat chips pakkend. Ze was zo slecht bezig, op dat gebied, met teveel eten! Maar ja, deze bak moest leeg! Zij naar de psychiater? Waarschijnlijk zou ze diegene helemaal gek maken met haar koppigheid. Wren grijnsde. 'Ja, ik kijk teveel tv! Ik geef het toe!' In een soort witte-vlag gebaar hief ze haar armen een stukje omhoog en keek een moment naar het plafond. 'Vergeef me,' voegde ze er, half smekend, half lachend aan toe. Waylon haalde een hand door zijn haar, waardoor het wonder boven wonder weer goed ging zitten. Als zij dat deed werd haar kapsel één enorme pluizenbol, zeker als het net gewassen of statisch was. Daar kon ze echt zo slecht tegen! 'Ik ben nu eigenlijk wel heel nieuwsgierig naar jouw familie,' bekende ze, toen Waylon voorstelde om ook bij hem langs te gaan. Kwam ze eindelijk nog een keer in Noord-Puffoon. 'We kunnen denk ik wel naar allebei onze families. Al merken ze bij mij wel dat je er bent. Als je tegen een ondervraging van verschillende kanten kunt, ben je meer dan welkom,' grinnikte ze erachteraan. 'Maar ik zou het wel leuk vinden. Laten we een datum prikken,' stelde ze voor, terwijl ze haar mobieltje uit haar zak haalde, de kalender opriep en het ding een eindje van haar af hield, en haar ogen sloot. 'Oké, nu niet ernaast prikken,' zei ze, serieus, voor ze in de lach schoot. 'Nee, even serieus. Wat vind jij het best?'

Waylon grinnikte. Dat zou hij zeker doen. Zo af en toe. En aangezien ze er zelf toestemming voor gaf. Dat kon nog leuk worden. "Wordt nog gezellig. Zitten we er straks samen. Nou nou. Dat worden dan wel heel veel uurtjes samen. Ik hoop dat je het niet erg zal vinden?" Hij lachtte even. Tsja. Als het aan hem lag zou het misschien nog wel vaker gebeuren, het samen zijn. Maar hij was al snel verliefd. Dus in dit geval zei het nog vrijwel niks. Al vond hij het nu al gezelliger dan hij het ooit had gehad met het andere geslacht. Laat staan bij jongens. Die praatte alleen over voetbal en techniek. Hoewel dat ook wel eens zo nu en dan gezellig kon zijn.. "Vooruit Wren. Omdat jij het bent vergeef ik je." Hij kon zich nog net inhouden om haar niet te kietelen. Want die drang werd onwijs groot. Gewoon omdat hij dat grappig vond, en het leuk vond om haar te horen lachen. Om haar opmerking over zijn familie glimlachte hij. Hij had opzich een heerlijke famielie. Als je in die sferen leefde wel ja. Maar voor Wren zou het wellicht een tikkeltje saai zijn. "Het zal een totaal nieuwe ervaring zijn. Maar daar ben ik wel klaar voor. Dus ik zou zeggen, kom maar op!" Hij lachtte even. Wren pakte haar mobieltje tevoorschijn. Waylon daarin tegen stond op en trok zijn epic shirt naar beneden en beende richting de trap. "Even mijn agenda pakken." Met meerdere tredens tegelijkertijd rende hij omhoog om niet veel later terug te komen met een agend, die van ellende bijna uit elkaar viel. "Ja ik ben old school. Maar dit.." Hij hield zijn agenda even omhoog, "..dit is mijn hart. Zo kan je het wel zeggen." Waylon ging op de bank zitten en trok zijn benen in een kleermakerszit op. Legde zijn agenda, vol met smily's en dat soort dingen, op zijjn schoot en sloeg hem open bij een of ander simpel elastiek. Zijn hele week was vol gekalkt met, hij kon het zelf niet eens meer lezen, van alles. "Roept u maar, ik vind alles best!"

Samen bij de psychiater. Nog erger.. voor degene die hen in behandeling had. Ze zag het al bijna voor zich. 'Zie je ons al zitten, op zo'n bank bij de psychiater, continu in een deuk liggend?' Het beeld was gewoon zo grappig. Waarschijnlijk zou zij weinig aandacht hebben voor de psychiater himself en de hele tijd met Waylon aan het lachen zijn. Of wegduiken achter de bank, proberend te ontsnappen aan het kietelen. Een heel reële optie, niet? In ieder geval, met Waylon kon ze tenminste een gesprek houden. Met andere jongens werd het snel iets over auto's of over andere meisjes, wat ze niet zo graag deed. Of het ging over iets wat haar totaal niet boeide. Met Waylon was het anders; hij had het notabene ook nog eens over mode, kon het beter? 'Ik dank je vanuit de grond van mijn hart,' zei ze melodramatisch, blij dat hij nu even niet kietelde. Dan was ze waarschijnlijk weer in de lach geschoten, iets wat haar toch al bijna overspannen buikspieren geen goed gedaan zou hebben. 'Een nieuwe ervaring! Dat is tenminste leuk! Volgens mij gaan je ouders ook wel denken; wie heeft hij nu meegebracht?' Als zijn vader echt een beetje een kakker was, zou hij wel vreemd naar haar kijken. Ze liet haar mobieltje bijna vallen, maar kon het met een windvlaag nog opvangen, terwijl Waylon de trap oprende om zijn agenda te halen. Wren ging even verzitten. Wat zou ze eigenlijk aan moeten doen? Zijn moeder was ontzettend modebewust en ze wilde er ook niet rondlopen als het één of andere kind uit de ergste achterwijken. Dat was ze niet, maar die indruk wilde ze ook niet wekken met het woord 'Zuid-Puffoon'. Je wist het nooit! De arme agenda die Waylon meebracht zag er nogal sjofel uit. 'Ik heb ook een agenda, hoor,' lachte ze. Aw, zijn hart. Je kon het ook wel zien; het ding was helemaal volgeplakt en getekend met van alles en nog wat. Zo op het eerste gezicht kon ze er bijna niets meer uit opmaken, hoewel het waarschijnlijk wel ergens op zou lijken. 'Uhm..' Ze drukte een paar toetsjes in, in haar nogal.. lege agenda. De helft van haar afspraken stond in haar andere agenda, de andere helft slingerde ergens in het geheugen van haar Samsung rond. 'Dit weekend gaan er veel mensen naar Puffoon, uitverkoop,' herinnerde ze zich. Meisjes op de etage hadden het erover gehad. 'Het weekend daarop?' Vragend keek ze hem aan, terwijl ze zonder te kijken haar mobieltje de opdracht gaf een nieuwe afspraak in te voeren. 'Trouwens, wat kan ik het beste aandoen?' vroeg ze, wel serieus nu. De eerste indruk kon je niet meer overdoen!

Alleen het idee alleen al deed Waylon in een deuk liggen. Wat zielig voor die psychiater dan. Die zou zelf naar één moeten om over hun te komen. Gaf best een leuk beeld. Een psychiater die met zijn handen in zijn haar zou weg rennen. Hij kwam bij van het lachen na het idee van die psychiater toen Wren hem al weer in een tweede in een minuut liet gaan. Haar gezicht zag er gewoon geniaal uit bij haar melodramatische act. Toen hij uiteindelijk weet bij adem kwam kuchtte hij. "Neejoh! Waarom zouden ze dat denken. Het kan nooit gek genoeg, bij mijn ouders denk ik. Ik heb al genoeg verwende types mee genomen naar huis, die gingen alleen mee voor het geld. Daar ben jij echt niks bij. Dus misschien zouden mijn ouders het alleen maar leuk vinden. Ander vlees in de kuip." Hij grinnikte. En hoopte dat ze het niet verkeerd op zou vatten. Zo bedoelde hij het namelijk totaal niet. Waylon kwam terug en kon haast wel weten waar ze al aan had zitten denken, dat deden bijna alle meiden als ze ook maar wisten wie zijn moeder was. Behoorlijk grappig. Want hem maakte het dus geen bal uit. Het gaat wat er in de kleding zit, niet wat er omheen zit. Hij grinnikte even naar haar opmerking dat ze ook een agenda had. Die had iedereen wel, maar of iedereen deed wat hij er mee deed, dat betwijfelde hij. Alles ging er in, overal zal je nummers vinden etc. "Fijn. Altijd leuk, uitverkoop. Die week erna is top. Ik zal zorgen dat ze thuis de logeer kamer in orde maken." HIj knipoogde. Tenzij ze bij hem wilde blijven, op een extra bed daar. Maar als meisje zijnde zou hij het ook prettiger gevonden hebben om lekker wat privacy te hebben. Waylon fronsde even. Hij wist het wel. "Gewoon wat je normaal ook zou dragen. Je hoeft niet overdreven te gaan hoor. Het is mijn moeder maar. Die gaat daar echt niet zo op letten." Nog steeds fronsend keek hij haar aan. Maf kind. Het was helemaal niet nodig om iets speciaals aan te doen.

Nee, in therapie gaan zou zeker geen oplossing zijn voor de 'problemen'. Die er eigenlijk ook niet waren. Met melodramatische dingen was ze altijd al goed geweest; overdreven iets zeggen of doen en anderen aan het lachen krijgen.. of ze mateloos irriteren. Perfect, toch? In iedere situatie bruikbaar! Toch schoot ze weer in de lach, kon die niet inhouden. Het was ook gewoon te grappig; Waylon lachte leuk en alle dingen die haar brein opriep waren nogal grappig. Wren probeerde haar lachen te stoppen zodat ze Waylon kon verstaan, wat relatief gezien redelijk lukte. 'Mooi zo! Als ze willen kan ik wel doen alsof ik geld wil hoor,' grapte Wren. 'Nee hoor, ik zal wel beleefd en netjes zijn.' Dat kon ze best! Haar eigen ouders kenden haar als iemand met een ontzettend grote bek en overal een mening over, maar ze kon zich best inhouden en doen alsof ze goed opgevoed was. Gelukkig was hij het eens met de volgende week. Als ze gingen met de uitverkoop.. nou.. Dan zat de shuttle vol met een overload aan mensen en daar had ze niet zo'n zin in. Vooral omdat zij en Waylon niet voor de uitverkoop gingen en er vast ontzettend veel roddels gelanceerd zouden worden. Ze lette weer op toen hij over de kleding begon. Gewoon wat ze normaal ook zou dragen? Maar dan wel iets netter. Even keek ze bedenkelijk. 'Oké, ik zal wel iets fatsoenlijks aantrekken, dat wordt nog even zoeken,' grinnikte ze. Ach, als het niet zoveel uitmaakte, dan kon ze wel zien. 'Van mij mag het nu wel volgende week zijn,' bekende ze met een zucht, terwijl ze wat achterover hing in de bank en nog wat chips at. 'Verschilt Noord erg van Zuid?'

-

Binnenkort een topic naar Puffoon maken? -

Waylon fronste naar Wren. Gelukkig hoorde hij dat ze een grapje maakte, anders was hij misschien wel gek geworden. Hij glimlachte en schudde zijn hoofd. "Je moet zijn wie je bent, Wren, niet anders doen. Je bent zo al leuk genoeg." Waylon glimlachte even naar haar. "Ik meen het echt hoor! Mijn ouders merken het snel genoeg." grinnikte hij. En zo niet zou hij echt wel zijn best doen om haar zichzelf te laten zijn. Hij hield er totaal niet van als andere zich voor gingen doen als nette mensen in plaats van zich zelf zijn. En iedereen moest je nemen zoals je bent. Daar kon je niks aan doen. Hij schoot echter in de lach toen Wren begon over wat ze moest dragen. "Wat is er mis met wat je nu draagt? Ik zeg het je, wees gewoon je zelf! Je hoeft je niet anders te kleden of te gedragen." Waylon keek haar even streng aan. Daarna grinnikte hij. Hij zou er geen bezwaar tegen hebben als ze iets gedurfts aan deed. En daarbij was hij dan ook nog eens benieuwd wat zijn ouders er over zouden zeggen, hoewel hij al kon raden dat zijn moeder er met haar vandoor zou gaan om de laatste dingen op haar uit te proberen. Hij knikte bij haar opmerking. Ja hij had er nu al zin in. Heel erg veel zin in. Ook hij pakte een handje chips waardoor hij die van haar even aan raakte. Hij glimlachte wat. Stopte de chips in zijn mond en keek haar aan toen ze de vraag stelde. "Hmm.." Het was een soort uhu op een positieve manier. "Behoorlijk. Je hebt wat minder disigne winkels in het zuiden en je merkt dat veel huizen bij elkaar staan of flats.. En in het noorden staan vrijwel alle huizen los van elkaar. Wat in het zuiden een rijtjes huis is van 10 huizen, is in het noorden vaak een rijtje van 5 los staande huizen. Hoewel het wel licht aan de grootte enzo. Maar het verschil is duidelijk te merken." Ratelde hij terwijl hij zijn hoofd achter in zijn nek legde. Hij zuchtte even geërgerd. "Weetje wat het probleem is. Mensen maken te veel onderscheid in afkomst, inkomst en dat soort dingen. Maar daar kan je eigenlijk niet eens naar kijken. Het gaat om het innerlijk. Vandaar dat mijn ouders voor elkaar gevallen zijn. En ik kan er soms zo niet tegen als mensen dat verschil alleen maar maken..' Hij zuchtte en keek naar Wren.

-- is goed =D

Zijn wie ze was.. dat ging wel lukken. Als ze niet teveel zenuwen zou hebben, dan ging ze vaak proberen ontzettend netjes te doen. Met een zucht alsof ze zich overgaf knikte ze. 'Als ze het toch doorhebben.. Ik beloof het! Ik zal gewoon m'n eigen melige zelf zijn,' grijnsde ze. Wel iets minder druk dan thuis, daar werden haar ouders altijd gek van. Vooral als ze Red Bull op had was ze niet meer te stuiten. Veel praten, veel lachen, vooral veel lachen. Koffie had dat effect maar een klein beetje op haar, dat hield haar vooral wakker. Nee, Red Bull was echt het verkeerde spul. Dus gewoon random iets uit haar kledingkast grissen? 'Weet je, ik zet m'n wekker wel net op tijd, zodat ik me moet haasten. Dan ga ik niet lang denken over wat ik aan doe en dergelijke,' lachte ze, half serieus. Als het moest.. ze kende zichzelf goed genoeg dat ze, om een goede indruk te maken op Waylon en zijn ouders, lang zou kunnen gaan twijfelen over wat ze aan ging doen. Ze tikte even tegen zijn hand toen hij ook chips pakte. 'Niet mijn chips stelen, hea!' grinnikte ze. Daarna luisterde ze naar zijn betoog. Hij had wel gelijk, maar zelf dacht ze er ook wel veel aan. Iedereen die ze kende had erover nagedacht, iedereen in haar wijk had het over 'het rijke noorden' en 'wij arme zuiderlingen', van dat soort dingen. Ze ging er vanzelf met mee praten. 'Daar heb je wel gelijk in. Soms willen mensen niet eens met elkaar praten omdat ze van de andere helft van Puffoon komen. Dat is echt stom, ik bedoel, je loopt zoveel aardige mensen mis! Ik hoop dat iedereen ooit een beetje doorkrijgt dat ze op innerlijk moeten letten..' was ze het met hem eens. Stel je voor dat ze hier had gezeten, lekker lachen en dergelijke, en dat ze toen ze hoorde waar hij vandaan kwam meteen weggelopen zou zijn? Dat was wel onzin. 'Stomme wereld, ook af en toe,' quote ze haar moeder met een glimlach. 'Dat zegt mijn moeder wel eens als iedereen over dat soort dingen praat,' legde ze uit.

- Dan kunnen we deze wel een beetje afronden denk ik

-

Waylon had naar Wren zitten luisteren. Hij grinnikte. "Ja ik sta er op dat jij je melige zelf zal zijn." Hij grijnsde breed. Hij was benieuwd of hij zich heel anders ging gedragen. Hij was namelijk anders thuis dan dat hij hier was. Thuis was hij bescheiden en een echte noorderling. Hoewel niet zo erg als zijn vader. Maar hij kon er wel wat van. Maar misschien dat door de aanwezigheid van Wren het wel mee zou vallen. Echter was het nog niet voor gekomen dat hij op de eerste dag dat hij iemand kende al gelijk mee vroeg naar zijn huis. Maar het was anders met Wren. Gewoon heel anders dan normaal. Hij lachte haar toe bij haar opmerking. "Goedzo. Ik ben al benieuwd!" Hij hoopte alleen maar dat hij niet door zijn wekker zou slapen. Iets wat hij goed kon. Of juist zijn wekker vergeten te zetten. Misschienw as het wel een idee om alvast wat dingen klaar te leggen, al leek dat niet echt iets voor een jongen om te doen. Hij lachte even bij haar opmerking toen hij expres of niet zijn hand tegen die vanhaar stootte in de chipsbak. Hij grijnsde even toen hij een betoog begon te houden over het verschil tussen Noord en Zuid. Ach. Zo houd je jezelf wel bezig. Meer dan hij had verwacht. Hij luisterde naar Wren toen ze mee begon te praten. Hij glimlachte toen hij de opmerking hoorde over zijn moeder. "Moeders hebben zo hun uitspraken." Zuchtte hij. Zijn blik viel op een klok die ergens op een kastje stond. Hij wilde eigenlijk soort van vloeken maar wist zijn woorden in te slikken, niet bepaald netjes bij een meisje. "Oeps. Tijd vergeten. Ik moet naar een les!" Hij slikte even zichtbaar. "Bedankt lieve Wren voor deze tijd die ik met je heb mogen door brengen!" Hij gaf haar een kus op haar wang en stond op. "Ik spreek je heeeeel snel!" Hij knipoogde naar haar. Rende de trap op om zijn rugtas te pakken en snelde weer naar beneden. Wiebelde nog eens met zijn wenkbrouwen naar haar en verdween toen door de deur. Hoe jammer hij het ook vond om weg te gaan. Hij moest toch de lessen volgen.

-- Zo lekkere verdwijning... Maargoed. Topic afgerond Wink

PROFILE MAGICIAN