Verveeld.

Selavin was in de bieb. Hij lag op zjn armen op een paar opengeslagen boeken en papieren te slapen. Hij was een belangrijke brief aan het schrijven maar het was de vorige nacht zo laat geweest dat Selavin over zijn spullen in slaap was gevallen. De kaars die er naast stond was inmiddels gedoofd. Selavin was zo diep in slaap dat hij niet hoorde dat er iemand binenkwam.

Kale kwam ook de bieb binnen om een aantal boeken terug te leggen op hun oorsprokelijke plaatsen nadat hij ze had uitgelezen. Hij zag Selavin aan een tafel slapen en een kleine valse grijns speelde om zijn lippen. Hij liep naar hem toe en liet de boeken met een harde klap vlak naast Selavin op de tafel vallen. ''Zo, slapen onder werktijd Selavin? Niet erg professioneel voor iemand die het hoofd van het bestuur is'' grijnzde hij.

Selavin schrok wakker van de klap van de boeken. ''Ik ben wakker'' riep hij uit. Toen zag hij dat het Kale was. Selavin`s gezicht vertrok tot een grimas. ''Oh jij bent het. Zeg moet jij niet de baas gaan spelen over de school ofzo? Oh ja vergeten. Madeline is weer beter, dus jij bent vervangen'' zei Selavin met een valse grijns.

Rose liep wat rond in de buurt, en ze keek dan even vluchtig in het rond. Daarna liep ze de bibliotheek in, en ze keek dan kort naar Master Kale en Selavin. Ze liep echter door naar de boeken, en ze zocht dan naar een spreuken boek die ook bij hen thuis lag. Haar moeder en grootmoeder hadden dat boek geschreven, maar dan vond ze het boek. Rustig liep ze ermee naar de tafel, en ze sloeg het grote spreukenboek open. Even keek ze naar Master Kale en Selavin, maar daarna las ze in het boek. Ze nam een pen en papier, om dan vervolgens alle spreuken op te schrijven. Toch snoof ze heel even diep, omdat de belangrijkste spreuken niet in dit boek stonden. Dit boek had enkel de gewone spreuken, en toch schreef ze deze gewoon over. "Mooi dit moet ik allemaal in mijn hoofd onthouden, alhoewel ik die thuis al heb dat boek." Zei Rose dan al mompelend tegen zichzelf, en ze keek dan naar één spreuk die haar bekend voor kwam. Ze wilde deze uitspreken, maar helaas kon ze haar krachten nog niet gebruiken. "Stomme training ook, waarom heb ik dat nu!!!" Zei ze net iets te hard, en ze liep dan weer terug om het boek op de juiste plaats te zetten. Ze plooide het blad op om in haar tasje te steken, en ze deed dan haar mini rokje wat beter. Daarna keek ze nog wat in het rond, en ze liep naar het raam toe. Even twijfelde ze om via daar naar buiten te gaan, maar dan deed ze dat gewoon niet. Algauw liep ze dan maar terug, en ze ging naast Selavin staan. "Uhm bedankt van vorige keer bij de ziekenzaal." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze keek hem aan in de ogen. Daarna wilde ze weer weggaan, en toch bleef ze nog even bij hem staan. Ze had hem wel al die dagen gemist, maar ze begreep hoe druk hij het had met zijn werk. Natuurlijk wist eigenlijk niemand iets van hun relatie, en toch hield ze dat voor anderen geheim. Als hij wilde dat ze wegging dan ging ze wel weg, maar als hij wilde dat ze bleef dan bleef ze gewoon. Toch besloot ze maar om weg te gaan, en ze keek dan heel even kort naar hem.

Selavin keek even op toen hij Rose zag. Hij keek weer even naar Kale maar Kale kon hem nu niets boeien. Selavin stond op en liep achter Rose aan en trok haar snel mee achter een boekenkast buiten het zicht van Kale en veillig buiten zijn gehoordafstand. ''Het spijt me dat ik de laatste tijd niet veel bij je kon zijn. Tis een gekkenhuis op Erd en ik moet overmorgen even terug. Daarom wil ik nu graag even bij jou zijn. Als jij dat tenminste wilt'' zei hij zacht tegen haar. Selavin haatte momenteel zijn werk. Hij had het continu druk en amper tijd voor Rose. Ook hij had tegen niemand wat gezegd over hun relatie. Liever problemen vermijden dan proberen op te lossen.

Rose keek Selavin aan als hij haar mee achter een boekenkast trok, en ze glimlacht heel even kort naar hem. "Het geeft niet dat je niet veel tijd hebt, aangezien ik het goed begrijp dat je een druk werk hebt." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze keek hem diep in de ogen aan. Daarna gaf ze hem een lange kus op de lippen, en ze omhelsde hem dan ook gewoon. "Je hoeft geen sorry te zeggen, aangezien ik laatste tijd toch meer en meer was gaan trainen, met een nadeel dat ik kortsluitingen heb in mijn krachten. Er is wel een leraar die zijn broer zat in mijn clan, en dus kan hij me wel deels helpen." Zei ze dan zachtjes tegen hem, en ze ging rustig tegen de boekenkast leunen.

Selavin legde zijn handen op Rose`s heupen toen zij hem omhelsde en zoende haar terug. ''Je weet dat ik er ook voor je ben als je hulp nodig hebt'' zei hij zachtjes tegen haar. Selavin zou Rose koste wat het kost helpen als ze zijn hulp nodig had. ''Misschien kunnen we hier beter even weggaan aangezien Kale hier ook is'' zei hij grijnzend tegen Rose.

Rose keek hem aan in de ogen, en ze was blij hem dicht tegen haar te hebben. "Nogmaals dankje voor mijn vlammen te doen verwijderen." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze wist goed genoeg dat hij haar ook wilde helpen. Dat is iets wat ze dan ook fijn vond, en ze zou hem zeker roepen als ze zijn hulp nodig had. "Is goed hoor, en waar wil mijn prins op het witte paard dan naartoe gaan met deze dame?" Vroeg ze dan plagerig aan hem, en ze gaf hem nog een kusje op de lippen.

Selavin grijnzde even. Met gemak tilde hij Rose op en legde een arm onder haar knieholtes terwijl hij haar met zijn andere arm bij haar rug ondersteunde. ''Dat zal deze prins toch echt aan de mooie dame moeten vragen'' grijnsde hij even. Hij liep naar een boeken kast en verschoof zijn hiel even zodat de grond onder hen een boek naar achteren schoof. Hierdoor opende zich een geheime gang. ''Tja je leert toch nog eens wat als je de plattegrond van de school bekijkt'' zei Selavin terwijl ze geheime deur zich achter hem en Rose weer sloot. Hij zette Rose nu weer neer. ''Vanuit hier kunnen we overal naartoe dus zeg het maar'' zei hij tegen haar.

Rose keek hem aan, en ze hield hem dan rustig vast. Even keek ze rond, en daarna naar hem. "Ik weet niet echt iets." Zei Rose dan onschuldig tegen hem, en ze keek dan hoe de kast opeens verschoof. Daarna werd ze plots in de geheime gang neer gezet, en ze keek hem dan aan in de ogen. "Hmm we kunnen naar de slaapkamer gaan, of naar het bos in een grot... Argh ik weet niets." Zei ze dan nep verward, en ze grinnikt dan ook heel even kort.

''Als ik eerlijk ben lijkt de slaapkamer me toch wat comfortabeler dan een grot'' grijnsde Selavin. Hij keek even rond en dacht goed na. ''De etage van Razen. Dat was als ik het me goed heriner twee keer links en dan twee trappen op'' mompelde hij. De donkere gangen tussen de muren van het kasteel werden vaag verlicht door magische fakkels die het eeuwige vuur zouden hebben. Dat vuur was eeuwen geleden aangestoken en zou nooit uitgaan. Selavin begon vast te lopen maar wachtte wel een beetje op Rose. Zijn voetstappen weergalmde door de gangen.

Rose keek hem aan, en ze grinnikt dan ook heel even kort. Daarna luisterde ze naar zijn woorden, en ze volgde hem dan gewoon. Dit omdat hij al begon te lopen, en ze nam dan zijn hand gewoon vast. Rustig keek ze hem met een glimlachje aan, en ze ging lekker dicht tegen hem aanlopen. "Ik hou van je." Zei Rose dan zachtjes tegen hem, en ze keek hem vrolijk aan.

Selavin glimlachte even. ''Ik ook van jou'' zei hij zacht tegen Rose. Hij sloeg twee keer linksaf tot ze uitkwamen bij een grote trap. Selavin ging naar boven tot ze een afslag konden nemen. Daarna liep hij er nog een door bij een tweede afslag die hij inging. Hij wachtte bij een deur even op Rose. Achter die deur hoorde de etage van Razen te liggen.

(zullen we daar maar verder gaan?)

Rose volgde hem dan ook met een glimlachje, en ze keek hem dan ook kalm aan. Daarna keek ze kort in het rond naar het vuur, en ze dacht even dat ze de phoenix erin zag. Ze schud haar hoofd heel even kort, en ze liep dan de trap op. Daar ging ze bij hem staan, en ze kneep speels in zijn kont.
(Ja is goed hoor)

PROFILE MAGICIAN