Just the Silence

Savador grijnsde zwakjes toen hij Diva's woorden hoorde, al keek hij nog steeds voor zich uit. 'Dat is te merken,' reageerde hij zacht. Achter zich hoorde hij hoe Diva haar haren uitborstelde. Hij draaide zich om en grijnsde breder. 'Je hoeft je niet mooi te maken voor mij, Diva,' zei hij op een plagende toon. 'Jij en ik weten dat je dat al bent.'
Ondanks zijn pijn probeerde Savador het zoals altijd te verbergen door zo kalm mogelijk te blijven.

Diva grijnsde even. ''Erg leuk hoor maar als ik mijn haren niet uit kam dan gaat het klitten'' zei ze tegen Master Savador. Ineens streek een donkere posthavik neer op Diva`s schouder. Een opgerold stuk perkament zat om zijn poot gebonden. Diva knoopte het los en vouwde hem open en liet haar blik over deregels glijden. In tegenstelling tot andere brieven klaarde Diva van deze aanzienelijk op. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht.

Savadors grijns verzwakte toen hij merkte dat het hem niet gelukt was om Diva te doen blozen. Hij sloeg zijn armen over elkaar heen en keek fronsend voor zich uit. Hij draaide zich echter weer half om toen hij gefladder hoorde en zag een havik op Diva's schouder zitten. Zijn gouden ogen vernauwden zich toen hij de rol perkament om diens poot zag. Savador hielp zichzelf overeind door tegen een boom te leunen en hinkte mank naar Diva toe. Hij kwam vlak achter haar tot stilstand en probeerde over haar schouder mee te lezen. Hij had haar glimlach wel gezien, en eigenlijk was hij erg benieuwd waar die glimlach voor nodig was.

Diva keek op toen ze klaar was met het lezen van de brief. ''Hij is van mijn neef Imeth. Hij schrijft dat hij op het verzoek van zijn ouders, mijn oom en tante zijn laatste jaar op deze school komt afmaken. Ik heb hem al in geen jaren gezien. Hij studeerde lange tijd op een academie op Erd'' zei Diva met een glimlach tegen Master Savador. Ze zou het heerlijk vinden om Imeth weer te zien. Net als Diva en Celede lijdde Imeth ook aan de vloek. Dat was duidelijk te zien doordat zijn ogen altijd felpaars waren.

Savador merkte dat Diva erg opgelaten was om haar neef Imeth weer te kunnen zien. Hijzelf was er echter niet zo zeker van. Hij kende de jongen niet, noch wist hij wat voor karakter hij had. Hij had niet veel zin om een tweede Donovan als leerling te hebben. Savador knikte Diva zwakjes toe en sloeg zijn armen weer over elkaar. 'Wie is die Imeth?' vroeg hij op een wantrouwige toon. 'En wat voor persoonlijkheid heeft hij?'
Hij keek afwachtend neer op Diva's kruin en wierp vervolgens weer een norse blik op het uitgerolde perkament. 'Niet om je familie te beledigen, Diva. Ik ben enkel nieuwsgierig.'

''Imeth heeft me altijd beschermd Master. Hij is echt niet iemand zoals Donovan ofzo'' zei Diva. Ze vertelde maar niet dat Imeth had vastgezeten in een jeugdgevangenis op Erd. Daarbij was hij toch vrijgelaten wegens goed gedrag dus wat maakte dat verder nog uit. Imeth zou haar nooit kwaad doen dat wist Diva zeker. ''Imeth is een beetje..... terughoudend. Alsof hij zichzelf altijd moet inhouden. Verder is hij meestal kalm. Alleen als hij heel pissig is dan is hij bloedlink'' zei ze daarna nadenkend. Imeth was altijd wat mysterieus op Diva overgekomen.

Savador wreef peinzend over zijn hals en keek Diva aan. 'Ik hoop dat hij is zoals je zegt. Als er nog iemand zo stom is om je in mijn buurt aan te raken, verpulver ik diegene tot moes,' zei hij zo kalm dat het bijna griezelig was. Om zijn woorden extra duidelijk te maken legde hij beschermend een hand op Diva's schouder. Savador boog zich wat naar haar toe en bracht zijn mond vlak bij haar oor. 'Je behoort bij mij en bij niemand anders,' fluisterde hij zacht.

Diva luisterde naar Master Savador`s woorden. Een kleine rilling liep over haar rug na het horen van die woorden. Het klonk zo angstaanjagend kalm. Daarna voelde Diva zijn hand op haar schouder dat haar al iets meer deed ontspannen. Toch snapde haar spieren zich weer toen ze zijn fluisterende woorden hoorde. Ze draaide zich om en keek Master Savador recht aan. ''Het is familie. Denkt U nu echt dat mijn bloedeigen familie aan me wil zitten'' riep ze uit. Imeth was haar neef en vriend en niets meer.

'Ja,' antwoordde Savador uiterst rustig toen Diva zich omdraaide en hem recht aankeek. 'Je hebt geen idee, Diva. Je moet niet in iedereen je volle vertrouwen steken.'
Hij sloeg even zijn ogen neer voor hij verderging. 'Kijk maar naar mijn verleden,' voegde hij er zacht aan toe. Savador streek wat haren uit zijn gezicht en keek Diva weer aan. 'Het is amuserend om je te plagen, maar dit doe ik niet om te plagen. Familie of niet, je weet nooit wat ze voor rare plannen hebben.'

Diva schudde lichtjes haar hoofd. ''Imeth niet. Sinds mijn ouders dood zijn is hij als een soort vader voor me geweest. Oke ik geef toe, Imeth heeft vastgezeten in een jeugdgevangenis maar hij is weer vrijgelaten wegens goed gedrag. Daarbij zat hij vast omdat hij mij beschermde'' zei Diva. Hij overtrad alleen de wet daar een beetje mee maar hij had het enkel en alleen gedaan zodat Diva veillig was geweest.

'Je kunt het goedpraten zoveel je wilt, Diva, maar het heeft geen enkel effect op me,' zei Savador op een zachte, sissende toon. Al had hij zelf vast en zeker ook in een jeugdgevangenis gezeten als hij tijdens zijn vlucht was opgepakt, om te horen dat Imeth die straf was ondergaan maakte hem tot nog minder redenen om hem te vertrouwen. 'Je bent intelligent, en zoals jij intelligent bent zullen je familieleden dat ook hoogst waarschijnlijk zijn. Het zou onlogisch zijn als je neef je al die jaren van bescherming voor de gek hield, maar je weet maar nooit.'
Savador dacht een moment terug aan zijn geweldadige oom en beet zijn tanden hard op elkaar.

Diva staarde naar de grond. Ze bleef koppig volhouden voor zichzelf dat Imeth haar nooit zou veraden. Toch begon ze daar door de woorden van Master Savador nu een beetje aan te twijfelen. Diva had Imeth altijd alles verteld als haar iets dwarszat en omgekeerd hetzelfde. Imeth was ook altijd naar Diva gekomen als hij het moeilijk had. Ze wist nu niet zo zeker meer of ze nu wel blij moest zijn met Imeth`s komst of juist niet.

Savador zag dat Diva naar de grond staarde en zuchtte zacht. Hij wilde haar plezier niet wegnemen, dat was zijn bedoeling niet. Enkel waarschuwen voor het onbekende. Maar met zijn manier van duidelijk maken bereikte hij vaak andere doelen dan dat hij eigenlijk precies wilde. Savador hinkte moeilijk naar een grote kei een stuk van de waterkant verwijderd en leunde er vermoeid tegenaan. Zijn knie begon steeds meer pijn te doen hoe langer hij liep of stil bleef staan.

''U moet gaan zitten. Teveel beweging en teveel staan is niet goed voor Uw knie'' zei Diva zacht zonder Master Savador aan te kijken. Ze wist dan wel niet zoveel van genezing af als de broer en zus van Madeline. Maar ze wist wel meer dan de gemiddelde leerling erover. Ze liep ook naar de kei en ging er tegenaan zitten naast Master Savador. Ze keek heel even omhoog maar staarde daarna weer recht voor zich uit.

Savador grijnsde toen hij Diva hoorde. Hij sloeg nonchalant zijn armen over elkaar en sloot voor een moment zijn ogen. 'Diva, Diva, ik heb geen genezing nodig,' zei hij koppig. Hij keek haar vanuit zijn ooghoeken aan toen ze zijn richting in liep en naast hem tegen de kei leunde. 'Ik ben een man. Geen pijn is mij te erg.'
Savador streek wat lokken achter zijn oor en staarde ook voor zich uit, over het meer heen.

Diva zuchtte even zachtjes. Ze hield van Savador maar waarom was hij altijd zo koppig? Met een knip van haar vingers haalde ze hem onderuit maar keek uit dat hij niet zijn hoofd stootte tegen de rots. ''Nee pijn misschien niet. Maar als U het niet heel erg vind wil ik graag voorkomen dat U Uw knie kapot loopt en U misschien nooit meer normaal kan lopen'' zei ze kalm tegen hem. Toch lukte het haar niet helemaal om een kleine geirriteerde ondertoon in haar stem te verbergen.

Savador voelde hoe hij weggleed van de kei en even later op zijn rug in het gras viel. Hij plukte een paar grassprietjes uit zijn mond en keek verbaasd op naar Diva. 'Maak je toch niet zoveel zorgen,' antwoordde hij met een kleine grijns. 'Ik heb geen broze botjes. Eigenlijk heb ik niet eens een kruk nodig. Het geneest allemaal vanzelf wel.'
Savador steunde met zijn elleboog op de grond en ging half overeind zitten. Hij wierp even een peinzende blik op zijn knie. Toch was hij er niet zo zeker van of het nog zou goedkomen als hij niet gauw medische hulp kreeg.

PROFILE MAGICIAN