Friedl .
 PROFILEPosts : 32 MAGICIAN✦ CHARACTER ✦Magic: Gren/Woud - Razen/VuurKlas: 3de klasPartner: I can't handle my feelings anymore. He's so sweet to me, but can I trust him?
 |  Onderwerp: Try to hear everything, but I can't  ma jan 24 2011, 07:18 | |
| Friedl opende haar ogen. Die werkten nog wel. De stilte sneed weer als een mes door haar heen. Niet dat het niet normaal was. Ze had dit al heel haar leven. Geen enkel geluid kwam te binnen, alsof vervelende kaboutertjes in haar oor zaten en de geluiden afsneden. Waren het maar kaboutertjes. Die kon je wegdenken en kon je proberen uit je oor te halen, als je ze zat was. Dit was voor altijd. Ze keek opzij naar haar kamergenoten. Eentje zei iets tegen haar, kon ze aan de lippen zien, maar ze had geen snelle reactie genoeg om te zien wat. Toen Friedl natuurlijk niet reageerde, draaide het meisje zich boos om. Friedl zuchtte een paar keer. Dit kon toch ook niet langer? Iedereen zei altijd dezelfde dingen 's morgens tegen elkaar en Friedl wist niet wat het was. Van een afstand lippen lezen kon ze niet en ze wist ook niet wanneer de lippen gingen bewegen. Friedl probeerde de vervelende gedachten van zich af te krijgen. Ze stond op en trok een wit jurkje aan. Haar lichaam, daar was niks mis mee. Ze was redelijk slank en ze had donkergroen haar en donkergroene ogen, met onderaan een lichtgroene tint erin. Maar haar oren... Waarom moest alles perfect zijn en dat zintuig nu juist niet? En dan was er ook nog deze wereld, waarvan ze het gevoel had dat ze hier niet thuis hoorde. Ze kon zoveel make-up gebruiken als ze wou, haar oren werden hier echt niet beter van. Het frustreerde haar zo erg, dat ze het potje mascara tegen het bed sloeg. Ze zuchtte en zette het op haar nachtkastje neer. Ze keek om zich heen en liep toen langzaam richting de uitgang van haar kamer. Dit werd weer een dag aangekeken worden. Ze liep langzaam enkele trappen af en voelde de frisse buitenlucht. Ze voelde hem wel, maar ze hoorde niet hoe sterk die was. Friedl moest nu echt moeite doen om haar gehuil in te houden. En dan had je ook nog haar vader. Die zak die alles verpest had voor haar. Friedl wilde de avondjes met hem niet eens meer herinneren. Een traan droop nu langs haar wang. Shit! Nu zou haar wang wel zwart zijn. Friedl probeerde het gevoel te negeren. De zon kwam langzaam opdagen en Friedl legde zich neer. Ze liet haar ogen dwalen naar de lucht. Iets kwam voorbij in de lucht, alleen kon ze niet horen wat. Ze zuchtte en keek naar de boom, die vlakbij stond. Ze zou er alles voorover hebben om haar oren weer te laten werken. Ze voelde het gras aan en begon dus met het gras te spelen. Horen kon ze misschien niet, maar de energie van planten voelen was geen probleem. Ze concentreerde zich op het gras en zorgde ervoor dat die omhoog en omlaag ging. Haar ogen wenden zich langzaam aan de op en afdaling. Friedl zuchtte en liet zich wanhopig achterover vallen. In het wilde weg begonnen de tranen weer over haar wangen te lopen. Friedl veegde ze af en keek zuchtend naar de lucht. Hoe zou ze ooit normaal kunnen zijn?
Ace & Friedl |
|
