Nearvus liep voorop van de tweeling broers. In zijn rechterhand had hij een zwart tasje met een donkerrode strik er op. In het tasje zat een fles originele Shardaanse wijn. Hij had zijn haren naar beneden gekamd een rode stropdas aan en een pak. Zijn pak schoenen waren bruin zwart achtig en keurig netjes opgepoetst dat ze bijna glommen als een spiegel. 'Hou er rekening mee Bell. Nette praat, goed gedrag. Als dit niet goed gaat hebben we problemen met pa en ma.' Rustig liep hij door naar de deur van de hoofdmeester. Beiden hadden ze geen idee wat zijn naam was, alleen dat hij mannelijk was. Een paar leerlingen hadden hun al gewaarschuwd dat het niet een aardige man was. Een paar meter van de deur af bleef hij staan en draaide zich naar Bellingar om. Hij checkte hem even of alles goed zat. Hij rechte even een paar eigenwijze plukken bij Bell en rechte zijn stropdas voor de zekerheid. 'Ben je klaar?' Met een kleine zucht draaide hij weer om liep de laatste paar passen naar het kantoor toe. Met zijn lege hand klopte hij netjes drie keer op de deur en bleef wachten tot er antwoord zou komen of dat de deur opengedaan werd. Als hij nu maar wel in zijn kantoor was.

Nog friemelend aan zijn stropdas liep Bellingar gehaast achter Nearvus aan. Zacht scheldend had hij hem eindelijk wat minder strak gekregen, anders zou hij daar ter plekke dood neervallen in het kantoor. En dat zou niet echt een goede eerste indruk zijn, als je het hem vroeg. Nogal abrupt stond hij stil toen hij plots zijn broers lichaam dichterbij kwam komen, keek op en zag dat ze al bij de deur waren. 'Jajaa,' mompelde hij, waarna hij zijn armen slapjes langs zijn lichaam liet hangen en Nearvus zijn werk liet doen. In tegenstelling tot zijn broer had Bellingar zelf een zwartachtig pak aangetrokken, vond dat zelf wat leuker dan een bruine. Sjorrend aan zijn mouw hoorde hij dat Nearvus al op de deur klopte. 'Zeg, Nearvus. Mag ik de wijn geven, jij zal wel degelijk een goede indruk maken, misschien helpt dit mij alvast een beetje,' fluisterde hij snel naar zijn broer.

Eerste kerstdag. Met zijn voeten uitgestrekt op een kleine kruk die onder zijn bureau stond, zat Savador onderuit gezakt in zijn stoel. Saethion had zijn grote lange lijf om de redelijk brede schouders van zijn meester gedrapeerd en leek bijna in slaap te dommelen. Op de hoek van het bureau stond een tot de rand toe gevuld glas met zijn favoriete rode wijn. Het laatste restje uit de laatste fles. Dat was eigenlijk het enige wat nog een beetje voldeed aan de kerstsfeer. Hij had zelf geen tijd meer gehad om fatsoenlijke inkopen te doen. Behalve dat klonk er ook zachte muziek door het kantoor, traditionele Shadraanse volksmuziek. Verder was zijn kantoor leegjes en ogend om zaken in te doen zoals gebruikelijk. Want ondanks dat kerst voor hem vroeger erg belangrijk was geweest, stond er geen versierde kerstboom, hingen er geen glitterslingers langs de muren en stonden er ook geen sfeerlijke kerstkaarsjes voor de ramen. De wijn, de muziek en het gezelschap van Saethion was voor hem genoeg. Hij had het graag samen met Diva en zijn kinderen willen doorbrengen, maar hij had haar zo gauw niet kunnen vinden. Misschien was ze zelfs op de kerstdagen druk in de weer met haar studie. Kalm nam Savador een slok van zijn wijn en sloot daarbij zijn ogen, waarna hij Saethion zacht onder zijn onderkaak streek. 'Fijne kerst, oude vriend,' wenste hij hem zacht toe, met als gevolg een zacht sissend antwoord. Savador opende langzaam zijn ogen weer toen de rust verstoord werd door driemalig geklop op de deur. Eerst verscheen er een diepe frons tussen zijn wenkbrauwen, hij zat namelijk niet te wachten op leerlingen die aan kwamen kloppen om hem een prettige kerst toe te wensen. Maar toen hij zich bedacht dat het Diva wel kon zijn, verzachtte de strakke uitdrukking op zijn gezicht zich en liet hij zich weer ontspannen onderuit zakken, zijn glas daarbij opgeheven en zijn opgerichtte arm met zijn elleboog steunend op de armleuning van zijn stoel wat hem een nonchalante uitstraling gaf. 'Binnen,' zei Savador op een kalme toon.

Nearvus had alleen even geknikt naar Bellingar toen hij zijn stropdas rechte. Bij de deur klommen een paar zenuwen om hoog, maar hij probeerde ze weg te werken. Het gefluister naast hem haalde zijn zenuwen even weg. 'Natuurlijk.' zei hij zacht terug. Achter zijn rug om gaf hij het tasje door aan Bell. Er klonk een binnen vanuit de andere kant van de deur. Met een lichtelijk zwetende hand pakte hij de deurklink vast en duwde die naar beneden en opende de deur. Zijn ogen zochten die van de man in het kantoor en had die al snel gevonden. Een zachte muziek speelde in de kamer. Hij herkende aan de klanken en melodie dat het Shadraanse volksmuziek was. Zijn ogen schoten naar de slang op zijn schouders en zijn haat kwam weer naar boven. Met een onopmerkelijke zucht blies hij de haat voor zo ver mogelijk weg. 'Goedendag meneer.' Hij maakte een kleine buiging en controleerde in zijn ooghoeken of Bellingar dat ook deed. 'Komen we gelegen?' vroeg hij vriendelijk na hij weer recht stond van zijn buiging. Nu pas merkte hij dat de man languit in een stoel zat met een glas wijn in zijn handen. Blijkbaar was hij van de eerste kerstdag aan het genieten.

Soepeltjes, alsof hij elke beweging van Nearvus al wist pakte hij de fles over, legde hem als een echte kenner in zijn arm, waarna hij zelf ook de zenuwen omhoog voelde komen. Hij haalde diep adem, waarna hij Nearvus achterna liep de kamer binnen. Met zijn andere arm op zijn rug maakte hij de beleefdheid af, volgde Nearvus tegelijkertijd in de kleine buiging. Zijn rug kaarsrecht, zijn schouders naar achter gekanteld en de respect jegens de man die van hem af straalde. Hoewel mensen in het algemeen niet van slijmen hielde, was dat in kleine maten waarschijnlijk altijd wel welkom. Hij voelde het borrelen van binnen, zorgde dat zijn blik niet op de slang werd gevestigd. Als je een goede indruk wilde maken moest je niet uit je slof schieten en dat beest verbranden, waarschijnlijk zou hij al op de grond liggen voordat hij zijn zet af zou hebben kunnen gemaakt. 'Zo niet, dan zullen wij, onder uw verzoek, een andere keer terug komen,' maakte hij Nearvus vraag af. 'Een drukke man als u verdient uw rust,' zijn gezicht kalm, zijn en Nearvus houding getrained in respect en goede manieren. Hij bleef naast zijn broer staan, zijn andere hand nog op zijn rug.

Zijn goudkleurige ogen bleven starend gericht op de deur, zijn slangachtige pupillen versmalden zich toen deze even later openzwaaide en twee jongens zijn kantoor binnenkwamen. Allebei flatteus, dat moest hij toegeven, en ongetwijfeld van dure gedisciplineerde huize. Tenminste zo oogden ze. Leerlingen die vooraf al zo'n instelling hadden zodat Savador er geen moeite voor hoefde te doen de discipline er zelf in te schoppen zoals hetzelfde oude liedje, dat zag hij maar al te graag. De ene jongen maakte een kleine buiging, de andere erachter volgde keurig zijn bewegingen op. Alsof ze het van tevoren al hadden gerepeteerd. Waarschijnlijk broers, te zien aan de kenmerkelijke gelijkenissen die hij hier en daar kon opmaken. De attente vraag van de eerste jongen deed zijn blik weer op hem richting. Savador deed zijn mond al open om er iets op te antwoorden, toen de tweede jongen de woorden van zijn ogenschijnlijke broer aanvulde. Zijn bleke smalle lippen sloten weer, zijn doordringende ogen gleden even van de één van de ander. Een respect die hij zelden zag bij tieners zo jong. Daarbij hielden ze rekening met hem wat overige leerlingen haast nooit deden. Hij liet zich weer geheel ontspannen en nam een slok uit zijn glas. 'Wel wel,' sprak hij kalm zodra hij het weer liet zakken. 'En ik maar denken dat de jeugd van tegenwoordig geen greintje respect meer bezat, dat het er vandaag de dag ingeschópt moet worden zoals het in de oude tijden ging.' De verschenen glimlach op zijn bleke gelaat toonde zijn tevredenheid aan. 'Wat kan ik voor jullie doen?' Zijn stem kalm en beheerst, haast vriendelijk zoals het nooit klonk bij nieuwe leerlingen die bij hem aanklopten. Vooral toen Savador oog kreeg voor het tasje in de arm van de tweede jongen. Aan de vorm kon hij al precies vertellen wat het was, wat voor soort en uit welk jaar. Onopmerkelijk verbreedde zijn glimlach zich wat. Zo wilde hij iedere dag wel nieuwe leerlingen in ontvangst nemen, als ze toch eens allemaal zo respectvol konden zijn als deze twee jongens.

Nearvus kon aan de houding van de man merken dat hij hen wel kon waarderen. Zelf stond hij net zo kaars recht als zijn broer Bellingar. Het enige verschil wat er nu tussen de broers zat was het kleurverschil van de pakken en dat Bell nog een cadeau bij zich had. Rustig wachten hij tot dat man klaar was met spreken. 'Wij, Bellingar en Nearvus. Zijn nieuwe leerlingen bij u op school.' Hij wees kort eerst naar Bellingar en toen naar zichzelf. 'Hartelijk bedankt dat u ons toe heeft gelaten op deze school. Zoals u merkt zijn wij keurig opgevoed en u zult weinig last van ons hebben.' Hij plaatse zijn linker hand op zijn hart terwijl hij die andere stijf lang zijn lichaam liet hangen. 'Als dank hebben we een klein cadeautje voor u mee genomen.' Duidend op Bell die nu het cadeautje overhandigde. Zelf kon hij het niet zien. Hij stond namelijk nog voorover gebogen met zijn gezicht strak naar de grond gericht waardoor een paar plukken haar uit hun model ging en nu stijl naar beneden hingen. Bij het horen van het ontvangst ging hij weer recht staan en lied zijn hand weer langs zijn lichaam hangen afwachtend wat het schoolhoofd van hun cadeau zou vinden.

Een beleefde glimlach, genegenheid en respect, gleed op Bellingars lippen bij de woorden van het schoolhoofd. Blijkbaar was hij dit niet gewend. Zijn groengele ogen nog steeds op het schoolhoofd gericht, zijn rug kaarsrecht en zijn vrije hand op zijn rug. Bij Nearvus woorden liep hij naar de man toe, hield hem de ingepakte fles wijn op professionele wijzen voor. 'Het kwam ons tot de oren dat u van Shadra afkwam. En met de mede dankbetuigingen van onze ouders schenken wij u deze Shadraanse wijn. Wij hopen dat het u smaakt,' hij overhandigde de wijn, om vervolgens zijn hand weer op zijn rug te leggen en achteruit weer de passen terug liep. Toen hij weer naast zijn broer stond richtte Bellingar zijn blik weer op. 'Bij elke school gaat het anders. Maar als u vragen aan ons heeft, dan kunt u die natuurlijk stellen. U zult waarschijnlijk de dossiers ontvangen hebben, maar de persoonlijke kant van mensen is vaak anders dan op papier, master,' begon hij rustig. In zijn hoofd groef hij de namen af, kwam op de naam Savador. 'Hierbij willen wij ook de woorden van onze ouders overbrengen. Hun dank overbrengen en diens complimenten. Als mensen in de top weten ze hoe een druk werkschema eruit kan zien. Hierbij willen ze ook de mogelijkheid op te brengen om zichzelf open te stellen, mocht u dingen nodig hebben,' Bellingar wist niet of in de de dossiers ook informatie stond over andere dingen dan de leerling zelf. Zo niet, dat was Savador vrij om te vragen wat hun ouders precies deden.

Tevreden gesteld liet Savador zijn blik glijden over het keurig gemodelleerde haar, de respect uitstralende gezichten en de nette pakken die beide jongens droegen. Hij vroeg zich af of ze altijd zo gekleed gingen, zou het absoluut geen probleem vinden als dit wel zo was. Zelf had hij er nu al een lange tijd over zitten twijfelen schooluniformen in te voeren, zoals in zijn tijd. Weg trendy sneakers en snoezige hakjes, heel die mode gewoon uitbannen. Het had slechte invloed op de loop van de discipline die er bij sommige hoognodig ingestampt moest worden. Maar dít.. dit was gewoon perfect. Voor kort schoot de gedachte dat hij hoopte dat Elwin, zijn zoontje, zich later net zo formeel zou gedragen als deze twee jongens door zijn hoofd. Ze stelden zich voor als Bellingar en Nearvus, en diep van binnen wist Savador dat dit zijn droomleerlingen zouden worden. Op Diva na dan, die met haar oogstrelende uiterlijk zijn hart ook in de stilste lessen sneller kon laten slaan. Het was voor hem een groot genoegen dat er zelf al werd aangegeven dat hij geen last van ze zou hebben. Negen van de tien keer moest hij leerlingen hier, tot zijn grootste ergernis, zelf op wijzen. Voldaan glimlachend leunde hij naar achteren in zijn stoel, maande Saethion zwijgend tot stilte zonder zijn blik van de jongens af te scheuren, toen de slang zacht siste en blijkbaar door had dat dit duo alles behalve een bedreiging voor zijn meester vormde. Nearvus boog, Bellingar stond naar aanleiding van de woorden van zijn broer op het punt hem de tas te overhandigen waar kennelijk zijn cadeau in zat. Zoals verwacht werd er een fles wijn vlak voor zijn neus onthuld, al was die nog netjes ingepakt. 'Jullie lijken al vooraf onderzoek naar me te hebben gedaan. Mijn complimenten, mijnheren. En zeg jullie ouders dat ik ze eveneens dankbaar ben, de eerstvolgende keer dat jullie ze weer treffen,' sprak Savador met een ongebruikelijke onhumeurige glimlach die wel permanent leek, knikte de beide jongens zacht toe als dank. Als ze hem langer dan vandaag hadden gekend en ze zouden weten hoe verschrikkelijk anders hij tegen onwaardige leerlingen kon zijn, zou zijn momentele opbeurendheid haast eng zijn. Dankbaar pakte hij de ingepakte fles aan, alsof het een voorwerp van levensbelang was hield hij het zacht tegen zijn borst gedrukt. 'Ik heb jullie beide dossiers ontvangen, ja. Dat klopt. De heren Cruentus als ik me het goed herinner,' antwoordde hij kalm, de laatste zin op een wat bedachtzame toon uitgesproken omdat hij er niet helemaal meer zeker over was. Het werd er voor Savadors doen alleen maar beter op; in plaats van keurig opgevoedde leerlingen boden de ouders ook hun hulp aan, mocht hij iets nodig hebben. Dat was gewoon een hemel voor een leraar en schoolhoofd. 'Dat is erg attent van jullie en jullie ouders. Ik zal spoedig een brief schrijven om hun dankbetuigen te beantwoorden. Maar ga toch eerst zitten, heren, voor ik mijn vragen zal stellen,' opperde hij glimlachend. Zonder op antwoord te wachten liet Savador met een zwiep van zijn hand de deur achter de twee broers dichtslaan, waarna hij twee stoelen naar het midden van de kamer schoof, pal voor zijn bureau. Met een aantonend gebaar van zijn bleke hand wees hij de twee jongens glimlachend op hun stoelen. 'Neem plaats,' zei Savador verwelkomend.

Nearvus wachtte rustig het antwoord van de Master af. Pas na zijn zin dat ze hun ouders zouden bedanken zodra ze hun weer zagen schoot het hem te binnen dat hij de naam vergeten was van de man. Zonder enige spier in zijn gezicht op lichaam te vertrekken groef hij diep in zijn gedachte. Hij zag weer beelden voor zich van papieren en documenten. Ergens onderaan met een handtekening stond Savador. Hij merkte, nadat hij zijn naam weer wist, dat Savador een glimlach op zijn gezicht had die bijna nonstop door ging. Hoe komt het toch dat die andere leerlingen ons voor deze man waarschuwde Het gesis van de slang haalde hem terug uit zijn gedachtes. Een bijna onhoorbare haperende zucht gleed over zijn lippen heen. 'Onze houders zullen dat erg op prijs stellen, Master.' Hij lied zijn ogen even rondom Savador gaan om het staren tegen te gaan. Bij het horen van hun achternaam kon hij zich wel tegen zijn hoofd aan slaan. A~, stom. Dat ik dat heb kunnen vergeten. Hij beet even op zijn wang. Met een klap ging achter hem de deur dicht, maar hij schrok er niet van. Er schoven zicht twee stoelen bij het bureau waar Savador hun vriendelijk naar wees om op te gaan zitten. Met het lichtelijk getik van de pakschoenen die hij droeg liep hij de paar passen naar de stoel toe en zeeg rustig neer. Hij zetten zijn voeten netjes naast elkaar neer en lied zijn handen op zijn schoot rusten. Blijkbaar had hij nog wat vragen te stellen, maar dat vond hij niet erg. Ze hadden het tenslotte zelf aangeboden. Met een lichtelijk vragend gezicht keek hij Savador aan afwachtend naar zijn vragen.

Een beleefde glimlach speelde op Bellingars lippen. 'Natuurlijk,' reageerde hij op Savadors woorden, dat het bleek dat ze vooraf wel wat onderzoek hadden gedaan. Hoewel Nearvus waarschijnlijk vooral zijn oren had open gezet was Bellingar over alle dingen toevallig te oren gekomen. Maar dat deerde niet, ze wisten wat ze weten moesten. Meer was niet van belang. 'Wij zullen het doorgeven,' verzekerde hij na Nearvus woorden, alsof ze wisten wat ieder ging zeggen. Hij was blij de uitdrukking op Savadors gezicht te zien, vroeg zich af waar iedereen zich zo druk om had gemaakt. Hij knikte, ter bevestiging van Savadors woorden. Hij merkte niet de verstarring van zijn broer, besefde eigenlijk niet eens dat ze hun achternamen waren vergeten. Daar begon hij zich nu niet meer druk om te maken, het was gebeurd. Na de hand van Savador hoorde hij de deur dicht slaan, maar evenals Nearvus bleef hij doodstil in zijn positie staan. In een huis opgroeien waar ook luchtmagie werd beoefend was dit niet iets om van te schrikken. Op de uitnodiging knikte hij weer beleefd, liep achter zijn broer aan waarna hij plaats nam in de stoel. Met zijn ellebogen op de leuningen en zijn handen lichtjes in elkaar geslagen ging zijn blik weer omhoog naar Savador. Stilletjes bleef hij op Savadors vragen wachtten, benieuwd naar de nieuwsgierigheid van het schoolhoofd.

Glimlachend hield hij zijn blik op de jongens gericht en ondersteunde zijn kin met een hand. 'En ik stel het erg op prijs zulke goed opgevoedde leerlingen op mijn school te mogen verwelkomen,' reageerde Savador hartelijk op de woorden van Nearvus. Zijn ogen die figuurlijk zelfs ook leken op te lichten van de ongebruikelijke vriendelijkheid gleden kort even naar Bellingar bij zijn reactie op zijn opmerking dat ze vooraf al onderzoek naar hem hadden gedaan. Zodra de deur gesloten was en er twee stoelen voor Bellingar en Nearvus klaarstonden, keek hij tevreden toe hoe ze beide plaatsnamen en stil bleven zwijgen zoals het hoorde. Vanaf nu behoorde men enkel te spreken wanneer hen iets gevraagd werd, dat was wat hij altijd het liefste had. Helaas werkte dit voor geen meter op deze school, en dan vooral niet in de lessen. 'Allereerst vind ik het van belang dat ik me aan jullie voorstel,' begon hij zakelijk terwijl hij met wat moeite door de pijn in zijn rug overeind kwam, zijn glas wegzette en zich met uitgestoken hand over het bureau boog. 'Mijn naam is Savador Jaellvìas Sathandiai, aangenaam - jullie behoren me aan te spreken met Master of meneer,' stelde hij zichzelf met zijn volle namen op formele wijze voor terwijl hij zowel de hand van Bellingar als die van Nearvus kort schudde. 'Ik ben jullie hoofdmeester en leraar in vuurmagie in jullie komende lessen, ik draag ook de titel van opvolger van de voormalige Heer der Duisternis Deshas op mijn schouders. Daarbij kan het nog voorvallen dat ik ook jullie mentor wordt, maar dat zijn administratieve zaken die nog niet volledig afgehandeld zijn dus valt dat eerst nog te bezien.' Met een onderdrukte kreun liet Savador zich weer terugzakken in zijn stoel, pakte wat kortademig zijn glas weer op alsof hij zojuist een aantal meter gesprint had. 'Dan ter zake,' richtte hij zich weer glimlachend tot de jongens na eerst een slok wijn te hebben genomen. 'Wat doen jullie ouders zoal in de maatschappij? Van welke gedisciplineerde huize komen jullie?' Met een kan water in zijn handen vulde hij twee glazen voor de jongens, daarna zakte Savador met zijn eigen halfvol glas wijn terug in zijn stoel en lurkte wat aan de rand van zijn glas terwijl hij zijn blik niet van de twee broers losscheurde.

'Uw vriendelijke woorden zijn te veel,' glimlachend hief Bellingar beleefd zijn hand op, zijn houding te nederig om de complimenten op zich te nemen. Zijn blik werd weer naar Savador toe getrokken zodra deze sprak. Al gauw stak hij ook zijn hand uit, schudde die van Savador onder de voorstellende woorden van de man. Dat was nog een hele naam, maar een verplichting op te weten. 'Uiteraard,' sprak hij op het verzoek hem met master of meneer aan te spreken. Iets in hun ogen wat uiterst logisch was. Bellingars ogen leken even op te lichten toen Savador vertelde dat hij de leraar vuurmagie was, iets waar hij eigenlijk wel blij mee was. Zo wist hij al wie hij zou krijgen, en zou hij zich minder zorgen hoeven te maken. Maar vooral de volgende woorden deden hem verbazen, wist niet dat de opvolgers en misschien ook de Legendarische Magicans zelf hier rond zouden lopen. Zijn rug rechtte zich automatisch weer wat bij Savadors voorstel, waarna hij stilletjes bleef wachten. Even gingen zijn ogen naar Nearvus bij de vraag, om vervolgens zijn aandacht weer op Savador te richtten en antwoord te geven. 'Onze vader is de baas en eigenaar van de grootse banken op Razen. Hierbij is mijn moeder een steun, maar zit zijzelf in de wereld van de muziek. Ze runt een platenmaatschappij en is erg bekend in die wereld. Naast dat ze zelf ook muziek maakt, helpt ze artiesten in hun carrière. Daarnaast zijn de banken als het waren een familie bedrijf. We zijn geboren en getogen op Razen, het huis van mijn moeder. Hoewel mijn vader veel bloed heeft van Puffoon, is zijn familie al lange tijd op Razen. Nearvus heeft de kant van vader, de lucht. Ik die van mijn moeder, het vuur,' eindigde hij, liet de rest aan zijn broer over, mocht deze nog op dingen komen.

Nearvus bleef met een rustig gezicht naar Savador kijken en wachten zijn vragen af. Bij het voorstellen stond hij even op en gaf Savador een stevige hand waarna hij weer ging zitten. Gelijkertijd met Bellingar zijn hij 'Uiteraard'. Het was niet zo dat ze het in hadden gestudeerd maar Bell en Near hadden zo hun momenten dat ze het zelfde zeiden op het zelfde moment. Bij de vraag wat hun ouders deden in de maatschappij hoefde hij niet eens naar de zijkant te kijken om te weten of Bell naar hem keek. Een spraak waterval van Bell deed hem even zijn wenkbrauwen omhoog doen, maar zijn gezicht ging al weer snel naar zakelijk. Met een voorzichtige hand pakte hij het glas wat er op en nam er een paar slokjes van. Zijn pink stond tijdens het drinken om hoog zoals hij altijd deed. Met het glas weg zetten deed hij eerst zijn pink op de tafel waarna hij langzaam het glas liet zakken en er bijna geen geluid was van het neerzetten tijdens de uitleg van Bell. Na het glas te hebben los gelaten legde hij zijn hand weer terug op zijn schoot. 'De plannen verder zijn dat Bellingar de banken over zal nemen waarvan ik de back up van ben. Zelf ga ik echter studeren voor professor in explosieve.' Voegde hij er aan toe.

Savador had plechtig geglimlacht om Bellingars bescheiden woorden. 'Ik denk persoonlijk dat jullie ze meer dan welke nieuwe leerling dan ook verdienen, niet vaak krijg ik zulke attente jongens van jullie leeftijd die 'discipline', 'orde' en 'tucht' al zo goed begrijpen. En dat heeft deze school broodnodig, dat kan ik jullie zeggen,' sprak hij kalm om de nederigheid van Bellingar te doen laten bezinken. De jongens namen zijn hand aan en schudde die op volwassen wijze, alsof ze net een zakelijke deal hadden gemaakt. Het deed hem een groot genoegen te zien dat er geen greintje kinderachtige kinderlijkheid meer in deze twee broers leek te zitten, des te beter. Ze antwoordden allebei tegelijk met een reactie op zijn verzoek wat betreft het aanspreken die hij had willen horen. Het deed zijn mondhoeken iets verder omkrullen van tevredenheid. Met het glas wijn in zijn hand liet Savador zich helemaal onderuit zakken, zodat de zachte leuning van de stoel verdeeld was over zijn gehele pijnlijke rug, en luisterde ondertussen aandachtig naar Bellingar, die het woord nam. Banken, platenmaatschappijen, familiebedrijf. Het klonk allemaal erg formeel en duur, maar dat was juist wat hem zo ontzettend interesseerde. Rijkdom en macht. Hij knikte af en toe zwak bij Bellingars verhaal, nam een slok wijn vooraleer hij geheel uitgesproken was. 'Jullie doen er goed aan zulke succesvolle ouders te hebben, geloof me. Een eigen bank.. een platenmaatschappij - schijfjes en platen worden tegenwoordig nog steeds met veel tijd en moeite gemaakt, het is een prestatie om in dat vak te werken,' met een voldane glimlach nam hij kalm een slok uit zijn glas. Om de zonen van zulke machtige mensen op zijn school te mogen hebben, zich over hen te mogen ontfermen. Hij zou ze in de watten leggen en ze de beste tijd van hun leven hier geven. Des te hoger zijn reputatie werd bij hun ouders. Wellicht zat er dan nog wel wat meer in dan enkel dankbetuigingen en een fles wijn. Met een ietwat hooghartige grijns die onbewust op zijn gelaat gekropen was bij dat idee, keek Savador toe hoe Nearvus uit zijn glas water dronk en het weer terugzette alsof hij zich bij een dure gelegenheid bevond. Zelfs drinken gebeurde alsof ze zich beide bij een koning bevonden. Het gaf hem een nog hooggeplaatster gevoel van binnen. Met zijn ego weer gestreken richtte hij zich nu tot Nearvus die over de toekomstplannen van hem en zijn broer vertelde. 'Jullie zullen een succes in de wereld zijn, sterren in Kovomaka. En ik zal me ontfermen over jullie tijd hier op school, jullie halen je diploma al mocht je er jaren over moeten doen. De baan naar jullie welvarendheid zal glad moeten zijn, daar zal ik voor zorgen. Op jullie toekomst,' glimlachend hief Savador zijn glas wijn op om voor de beide jongens te proosten, waarna hij het in één teug achterover sloeg.

Nearvus merkte dat hoe verder ze dit gesprek voortzette de man hun steeds meer mocht. Zijn mondhoeken bleven maar omhoog krullen op zijn tijd. 'We boffen inderdaad met onze ouders. Jammer dat ze zo vaak weg zijn, maar dat is nu eenmaal de kost.' Hij keek even naar Bell. Rustig luisterde hij naar de verdere woorden van Savador. 'Het is ons een grote dank dat u dat voor ons wilt doen, Master.' En hij gaf en schuin waardste dankbare knik. Met een snelle en behendige hand pakte hij zijn waterglas weer op en liet het tegen het glas van Savador en die van Bellingar aan klingelen. 'En natuurlijk op deze school.' Voegde hij er met wat trots in zijn stem er aan toe. Zelf nam hij een slok van zijn water terwijl hij keek hoe Savador zijn glas achterover kwakkelde. Blijkbaar hield deze man wel van een wijntje. Weer op de zelfde manier zetten hij zijn glas weg. 'Ik had echter nog een kleine vraag als u het niet erg vind?' Vroeg hij en hij wachten rustig het antwoord af of hij zijn vraag mocht stellen.

Beleefd, je kon het misschien zelfs een tikkeltje verlegen noemen, glimlachte Bellingar hartelijk naar Savador onder zijn verdere complimenten. Een strenge opvoeding was niets voor niets, hoewel deze houding soms wegvaarde als Bellingar onder ontspannen situaties was was deze houding er in gebrand. De bijna standaard tevreden uitdrukking op het schoolhoofds gezicht ontging Bellingar niet, streelde misschien zijn ego. Zijn blik ging op het zelfde moment even naar Nearvus, om vervolgens weer terug naar Savador te gaan. Langzaam boog hij voorover, nam zelf ook het glas water om er een slok van te nemen en het daarna weer voorzichtig terug te zetten. 'Onze moeder zou ontzettend dankbaar zijn voor uw woorden,' bedankte hij Savador weer voor zijn complimenten, wist hoezeer zijn moeder gemeende complimenten waardeerde. Hoewel hij geen idee had hoezeer Savadors ego ophemelde onder hun gedrach rechtte hij zijn rug weer, legde zijn handen weer over elkaar op zijn schoot om zijn aandacht weer op het gesprek te vestigen. Een hartelijke en dankbare glimlach speelde breed op zijn gezicht, hoewel de statige houding niet weg ging. Op het juiste moment ging hij mee in de proost, rees zijn glas omhoog waarna het heldere geluid van glas tegen glas voor een kort moment hoorbaar was. Voor het gebaar nam hij nog een slok van het water, waarna hij het glas weer weg zette en zijn aandacht op zijn broer vestigde. Hij was benieuwd naar zijn vraag, het was voor hem soms zelfs verbazend hoever de gedachtekronkels van Nearvus gingen. De intelligente kant had Nearvus zeker wel geërfd, waarbij Bellingar de charmes van zijn moeders kant had meegekregen. Ze hadden er zeker goed aan gedaan wijn voor het schoolhoofd mee te nemen, richtte zijn blik weer voor een moment op Savador.

Hij was zwak schouderophalend met een hand wrijvend langs zijn hals gegaan, had instemmend geknikt op Nearvus' woorden. 'Zaken horen te blijven lopen om succesvol te blijven. Wellicht doen jullie er alleen maar goed aan hier de komende jaren te verblijven, zodat jullie ouders alle tijd en ruimte hebben daar ongestoord voor te kunnen zorgen,' sprak Savador glimlachend, had op het laatste moment dat hij alleen woonde in het grote huis op Shadra waar hij ter wereld was gekomen geweten hoe het voelde om eenzaam voor jezelf te moeten zorgen als je ouders er niet waren. In zijn geval waren ze toen al dood. Met de rand van het glas aan zijn smalle lippen glimlachte hij kort naar Bellingar terug en grinnikte hij het moment daarna even zacht binnensmonds om Nearvus' dankbare woorden. 'Het is het minste wat ik voor jullie en jullie ouders terug kan doen, nietwaar?' Het glas werd weer achterover geslagen, de wijn stelde hem nog meer tevreden. Zodra hij het weer liet zakken, knikte hij zacht op Bellingars woorden. 'Je moeder mag zich vrij voelen me terug te schrijven, en me eventueel in te lichten over verdere zaken die voor haar van belang zijn,' zei hij zacht. Het zuivere geluid van glas tegen glas tijdens de proost deed de blik in zijn ogen en de glimlach nog meer ophelderen, het stelde hem natuurlijk tevreden dat beide jongens meegingen in de proost. Hij had niet door dat Nearvus zijn blik op hem gevestigd had terwijl hij direct na het proosten zijn glas achterover sloeg, hield zijn ogen daarbij genietend gesloten. Toen hij zijn glas daarna weer liet zakken, staarden zijn slangachtige ogen Nearvus kalm aan bij zijn vraag, de smalle verticale pupillen versmalden zich even. 'Stel al je brandende vragen, jongen,' gaf Savador kalm aan dat hij zijn vraag voort mocht zetten.

'Zaken moeten inderdaad blijven rollen, maar een last zullen we ze thuis niet zijn geweest. Wel zijn ze dankbaar dat we op deze school aangenomen zijn. Meer sociale contacten vinden ze heel belangrijk.' Antwoorden hij rustig met een neutraal gezicht. Zijn stem net zo neutraal. Aanvallend het hij het niet bedoeld en hoopte daarom ook dat hij het ook zo niet opvatte. Hij luisterde rustig zijn verdere woorden af. Nearvus knikte even naar Savador toen hij hem toestemming gaf dat hij zijn vraag mocht stellen. Hij bleef in de zelfde houding zitten en zocht even de juiste woorden voor zijn vraag. 'Bij het onderzoek wat wij verricht hebben. Is ons te weten gekomen dat u ook een vrouw heeft en ook op deze school is. Ik neem aan dat het een leraar is. Dus ik vroeg me af welk vak ze zou geven. Als u het niet vervelend vind om deze vraag te beantwoorden natuurlijk, Master.' Hij wist ook dat hij twee kinderen had maar liet dat achter wegen. Hij had niet echt veel aan een paar namen van kleine kinderen van de hoofdmeester. Rustig pakte hij zijn glas en nam er een slok van terwijl hij naar het antwoord van Savador luisterde.

Bellingar had zich netjes stil gehouden, had zich niet in het gesprek vermengd die hij niet had begonnen. Maar hij knikte instemmend op Nearvus woorden. Meerdere sociale contacten opdoen was de voornaamste reden dat hun ouders hun hierheen hadden gestuurd. Leren omgaan met elk soort mens, daar ging het om. Beste wapen in dat soort werk, en vooral voor Bellingar als hij de familie zaak later wilde overnemen. Rustig zette hij het glas water weer terug toen zijn broer toestemming kreeg om de vraag te stellen. Hij was blij dat hij geen slok water in zijn mond had gehad toen zijn broer begon te spreken, anders had hij deze misschien over het glas heen uitgespuugt. Alleen zijn blik schoot naar zijn schoot als teken dat hij van binnenin wat ineenkromp. Hij was altijd de gene geweest die nieuwschierig was in persoonlijke relaties van mensen, maar meestal bij leeftijdsgenoten. Misschien was deze vraag toch iets te... persoonlijk. 'Ik denk dat mijn broer nieuwsgierig is naar alle andere docenten, aangezien voor elke magie een aparte docent is. Iets wat toch wel de nieuwsgierigheid oproept op sommige manieren,' sprak hij kalmpjes met een glimlach, waarbij zijn blik naar Nearvus schoot met een onwoordelijke vraag en waarschuwing die alleen zijn broer kon begrijpen. Woordeloze commenucatie, iets waarin de tweeling geperfectioneerd waren.

Hij knikte even met zijn ogen toe, was er veel mee eens hoe de ouders van Bellingar en Nearvus over bepaalde zaken dachten. 'En dat is ook van zeer groot belang. Daarom is een school een perfecte plek voor jullie beiden, niet dan? Genoeg leeftijdsgenoten die hier rondlopen waar je sociale contacten mee kunt opdoen,' sprak Savador Nearvus glimlachend toe. Met een voldane uitdrukking nog volop aanwezig op zijn strakke bleke gezicht, sloeg hij zijn ene been over het andere en bleef de keurige jongen roerloos aanstaren, afwachtend op de vraag die hij zou stellen. Zijn blik gleed even door naar opzij naar Bellingar, die op dat moment juist zijn glas water wegzette, om weer te eindigen bij Nearvus' gezicht. Uiteindelijk begon hij met de stelling van zijn vraag, zijn gezicht bleef daarbij kalm. Maar zijn dunne zwarte wenkbrauwen werden lichtelijk opgetrokken toen zijn vrouw erbij betrokken werd. Wat ging hen dat aan? Waarom zouden ze iets willen weten over zijn persoonlijke relaties? Niettemin nam Savador een kleine slok wijn uit zijn glas om zich vervolgens weer tot Nearvus te richten, zijn mondhoeken lichtelijk omgekruld tot een ietwat glunderend glimlachje. 'Nee, jongen. Mijn vrouw is noch een lerares, noch iemand van het overige personeel dat hier werkt. Als ik goudeerlijk moet zijn is ze het mooiste meisje dat hier maar rondloopt, evenoud als jullie beide,' reageerde hij terwijl zijn glimlach zich steeds meer verbreedde, ogenschijnlijk was hij daar maar wat trots op. Zijn blik en daarbij ook zijn hele uitstraling was wat verzacht nu Diva aan bod was gekomen; zoals hij nu stil naar zijn schoot staarde leek er nu geen harde strenge man te zitten, maar een tienerjongen die net gekust was door het meisje van zijn dromen en enkel verlegen kon grijnzen. Hij sloeg zijn slangachtige ogen naar Bellingar op toen hij schijnbaar een uitleg wilde geven om de plotselinge vraag van zijn broer, maar zelf had hij het helemaal geen probleem gevonden die te beantwoorden. Hij was er alleen even verbaasd over geweest, dat wel. 'De rest van de docenten zijn niet belangrijk. Behalve Miss Madeline dan, al is zij niet actief wat betreft het gebied van lesgeven. Oorspronkelijk was ze de hoofdmeesteres hier, maar die taak heb ik van haar overgenomen,' hij vertelde er maar niet bij hoe dat gebeurd was en wat voor drama zich daarna had afgespeeld. 'Maar laat je broer de nodige vragen stellen, het geeft niet. Ik ben bereid erop te antwoorden. Mocht je zelf ook vragen hebben, wees niet bang om ze te stellen. Ik bijt vaak, maar niet altijd.' Savador zette een kleine glimlach op zijn smalle lippen, kon eigenlijk wel lachen om zijn woordgrapje.