medira zat rustig aan de eettafel haar broodje naar binnen te werken. even keek ze op van gedonder op de trap. de deur van de huis kamen ging met een zwaai open en haar zusje stormde naar binnen. ''je mag niet weg gaan. je moet hier blijven op Razen.'' zei haar zusje met kleine tranen in haar ogen. ''kom op Alice. zo lang blijf ik nou ook weer niet weg. ik kom heus wel weer terug.'' zei medira en gaf haar zusje een aai over haar bol. Alice klom op een stoel die naast de eettafel stond en pakte iets uit haar zak. met bibber handjes gaf ze het aan medira. voorzichtig pakte medira het aan en maakte het op. een groen velletje met met twee spelende poppetjes er op getekend lag nu op tafel. ''wat mooi. ik zal het zeker bewaren.'' zei medira hoopvol tegen haar zusje. ze pakte haar bord en legde het op het aarecht. met zachte stappen liep medira de trap op. naar de kamer van haar ouders. ze gaf beide een kus en liep verder naar haar kamer. haar koffers stonden in een klein kamertje met allemaal dingen aan het plafon geplakt. ze pakte haar koffers en de vogelkooi waar haar vogeltje Snowy in zat. Snowy was eigenlijk een best rara naam voor een vogeltje dat op Razen woonde. medira liep haar kamer uit en ging weer naar beneden. een shuttle landde vlak voor het huis. nog even ging ze nog naar de huis kamer. haar zusje zat in een hoekje te huilen. medira ging naast haar staan en legde haar hand op de schouder van Alice. haar ouders kwamen nu ook naar beneden gelopen. medira stond op en gaf allebei haar ouders nog een knuffel. ''ik zal jullie missen.'' ze medira voor dat ze naar buiten liep. ze zette haar spullen in de shuttle en gaf haar zusje nog een knuffel. uit haar zak pakte ze een klein kettinkje en gaf het aan Alice. '' dit is voor jou.'' zei medira. met een traan in haar ogen liep medira de shuttle in. na een lange tijd gevlogen te hebben kwam het Lanceringsplatform van Starshine Academy in zicht. met een brede glimlach keek ze er naar. hier zou ze het hele semester zitten.
de shuttle landde en met al haar spullen stapte medira uit. ze keek haar ogen uit. wat was het groot. met snelle passen liep ze richting de ingang van de school.

(open voor iedereen!!!!!)

Diamond was toevallig in de buurt geweest. Ze hoorde iets landen en wist daarbij meteen dat er van de velen leden van Starshine weer een nieuwe was bijgekomen. Een glimlach kwam over haar mond. Het leek haar niet slecht om is even kennis te gaan maken. Tenslotte kende ze bijna niemand hier. Misschien leek het wel leuk om vriendinnen te hebben. Diamond zag hier zoveel mensen bij elkaar lopen en vroeg zich soms af waarom zij dan ook niet gewoon een vriendin kon hebben. Ze stak haar hoofd om het hoekje en zag een meisje met blonde haren uitstappen. Ze zag dat meisje zelf al het initiatief nam en richting de ingang van de school liep, die toevallig aan haar kant zat. Diamond's violetkleurige haren gingen vrolijk mee met haar beweging toen Diamond op het meisje afliep en glimlachte. 'Hallo en welkom op Starshine! Mijn naam is Diamond,' begroette Diamond het meisje vrolijk.

Even bleef medira op een afstandje van de school staan. Ze keek om haar heen. Er waaren nog meer kinderen die hier nieuw waren. Een meisje met lila achtig haar kwam in de richting van medira gelopen. "hallo en welkom op starshine! Mijn naam is diamond." kwam entosjast uit de mond van het meisje. "ehhh hoi." zei medira terug. Ze wist niet dat ze zo snel al iemand zou tegen komen. Achter haar begon opeens iets wild te tsjirpen. Medira pakte haar vogelkooi en Liet haar vogeltje er uit vliegen. "o en dit is Snowy." zei medira vrolijk. Het vogeltje vloog om diamond heen en ging weer op de schouder van medira zitten. "zit jij hier al lang?" vroeg medira en pakte uit een klein zakje wat zaadjes en gaf het aan Snowy.

Diamond knikte en glimlachte naar het meisje. Ze keek verwonderd naar het vogeltje, die dus blijkbaar Snowy heette. Ze draaide haar hoofd in de richting waar het vogeltje ging en keek waar het vogeltje landde. Ze richtte haar aandacht toen weer op het meisje die haar een vraag stelde. Diamond schudde haar hoofd. 'Nee, eigenlijk niet. Ik ben hier nog niet zo lang,' zei ze rustig, terwijl ze naar het meisje keek die Snowy wat zaadjes gaf. 'Kan ik je soms ergens mee helpen? Je naar je etage brengen of zo?' vroeg ze, terwijl ze naar het meisje haar koffers wees en glimlachte. Een eerste indruk was altijd een belangrijke. Ze keek rustig naar het meisje. het leek haar wel een aardig meisje. Net zoals de vogeltje. Diamond zelf had geen huisdier. Niet dat ze dat wou, trouwens. Dat leek haar niet leuk.

toen daimond vroeg of ze haar ergens mee kon helpen keek medira haar met een glimlach aan. ''ehhh ja. ik de etage van de fire magicans. weet jij waar die is?'' vroeg medira voorzichtig. een haalde ze haar hand door haar haren en wierp een blik op de school. ze was benieuwd welke geheimen deze school voor haar had.
(enormmm inspiratie loos )

Diamond keek Medira aan en glimlachte. Ze knikte en hielp haar met haar spullen, terwijl ze richting een gang liep. Ze hield haar pas soms even in, om zeker te weten dat Medira haar nog kon volgen. Ze keek richting Medira's vogeltje. Ze vond het wel een leuk beestje. Ze bleef niet de hele tijd zitten te staren. Uiteindelijk kwamen ze bij een trap en Diamond klom de trappen op. Omdat ze, toen ze hier voor het eerst was, even rondgekeken had en naar haar nieuwsgierigheid enkele trappen op en af was gelopen, wist ze nu ongeveer wel waar alle etages waren. Zijzelf kwam van de etage van Shadra. Dark magic. Maar ze vond vuur ook een speciale kracht. Helaas beheerste zij die niet. Zij beheerste alleen Dark en Nova, maar daar was nog blij mee. Ze keek, toen ze boven waren, rond en begon het uit te leggen. Alles zou op elke etage wel hetzelfde liggen. 'Daar is een soort woonkamer, daar is de jongenslaapzaal en daar de meidenslaapzaal,' zei ze kort samengevat, terwijl ze naar de verschillende deuren wees. De andere deuren wist ze niet precies.

medira zag dat diamond haar spullen wilde pakken en pakte nog snel een van haar koffers. diamond begon in de richting van de school te lopen en medira volgde haar op de voet. samen met diamond liep ze door een enorme gang. vele andere kinderen gingen van lokaal nar lokaal of zaten gewoon met andere kinderen te praten. een grote trap kwam langzaam dichter bij. snowy keek ondertussen wild om haar heen. zij vond het hier dus ook bijzonder. voordat medira het wist stond ze voor de trap. diamond was al een stukje de trap op gelopen. met grote ogen keek medira naar boven. de trap leek wel oneindigend naar boven te klimmen. diamond was nu al meer naar boven geklommen. met haastige passen klom ze om hoog en kwam weer naast diamond te lopen. een aantal etages kwamen voor bij en dan eindelijk kwam de etage van de fire magicans. ze stond voor een aantal deuren. ''Daar is een soort woonkamer, daar is de jongenslaapzaal en daar de meidenslaapzaal,'' zei diamond kort samengevat, terwijl ze naar de verschillende deuren wees. ''en de andere deuren dan?'' vroeg medira voorzichtig terwijl ze haar spullen op de grond zette. snowy vloog van haar schouder af vloog door een klein gaatje dat in de deur van de meidenslaapzaal. medira rende snowy achterna en rende zowat de hel meidenslaapzaal door. uiteindelijk ging hij op een bed zitten dat voor een groot raam stond. het bed was leeg en er stond niks anders bij dan een bed en een nachtkasje. even keek medira in de laatjes. leeg. een brede glimlach verscheen op haar mond. als dit bed echt nog van niemand was zou ze hier gaan slapen. even aaide ze snowy over haar hoofd. ''dankjewel schat. voor dit prachtige bedje.'' zei medira lief tegen snowy.
(me inspi is terug :3 )

Diamond keek peinzend naar de deuren, terwijl ze zich probeerde te herinneren waar die ook alweer voor stonden. Ze kon het zichzelf maar niet herinneren. Ach ja, een geweldige ramp was het ook niet. Tenslotte, als Medira echt nieuwsgierig werd, kon ze er zelf naartoe gaan en gaan kijken wat er te zien was. Toen ze Medira's voorzichtige vraag hoorde, glimlachte ze breed, terwijl ze Medira aankeek en een glimlach verscheen over haar gezicht. 'Niet zo voorzichtig joh! Die andere deuren heb ik echt geen idee wat er zich daar achter schuilt,' zei ze glimlachend. Ze liep Medira achterna en keek toen naar hun slaapzaal. De Raziaanse slaapzaal verschilde echt niet veel van de slaapzaal van die van Shadra. Ze keek naar de bedden, hun posities en de ramen. Allemaal leken het dezelfde bouw te hebben en dezelfde positie. Als er nu een planeet bijkwam, zou dat wel grappig zijn. Ze hadden waarschijnlijk niet goed genoeg plaats voor andere etages te bouwen. De zon scheen door het raam. Het was al bijna tegen de eind van de middag en het zou niet lang duren voor de zon onder zou gaan. Diamond was vastbesloten om op het dak te klimmen, of om naar de watervallen te gaan en dan te gaan kijken. Of op het grasveld. Ze vond de schemering, dat oranje, vond ze geweldig. Het gaf een soort gevoel van kracht, voor de kracht van Nova, die ze zelf ook bezat. Ze keek naar het raam en een soort energie stroomde door haar heen toen ze de zonnestralen zag. Terwijl Medira haar bed had gevonden en Snowy liefkoosde, liep Diamond op het raam af. De stralen gingen meteen over naar haar lichaam en een soort schittering ging over haarzelf heen. Haar hele lichaam begon te schitteren, alsof er kleine diamantjes ingegraven waren die bij licht zouden gaan schitteren. Diamond's ogen waren gesloten. Dit was echt typisch iets voor een Novaan. Ze sloot haar ogen en als ze een kat was, zou ze zeker zacht gesnord hebben. Ze voelde hoe een beetje warmte op haar lichaam kwam, maar vooral de energie van de zon, die telkens, elke dag opnieuw, moest stralen om de aarde te verwarmen. Diamond liet zich een beetje hangen, een beetje achterover. Het leek net alsof ze elk moment kon vallen, maar dit was haar manier van genieten. Ze ging er helemaal in op. Haar haren schitterden ondertussen ook. Diamond zat in een soort trance. Ze hoorde niet wat er gezegd werd. Alleen de zon, het raam en zijzelf waren nog herkenbaar voor zichzelf. Pas toen haar voeten pijn begonnen te doen van het achterover buigen, herinnerde Diamond het zich weer en liet zich weer in normale staat gaan. Het glimmen stopte en Diamond keerde zich naar Medira. 'Sorry. Ik laat me makkelijk inpalmen door mijn magie,' verontschuldigde zij zich met een glimlach. Haar ogen gingen langzaam naar Snowy. Een glimlach verscheen over haar gezicht. Ze kwam langzaam dichterbij en stak vervolgens haar hand uit naar Snowy, om haar te aaien. Een glimlach verscheen over haar gezicht. Het was altijd leuk om dieren te zien. Ze had er zelf dan wel geen, maar dat betekende nog niet dat ze niet van dieren hield.