Zuchtend en kreunend werd Faith wakker. Ze was al dagen niet lekker geweest. Misschien had ze wel een koudje opgelopen. Ze was vaak genoeg zonder sjaal naar buiten gegaan. Ze was verkouden geweest en had een lichte verhoging gehad. Maar nu had het echt het hoogte punt bereikt. Kuchend sloeg Faith haar deken open. Met veel moeite kwam ze op. Ze hoestte haar longen uit haar lijf waarna ze een aantal minuten nodig had om bij te komen. Voorzichtig stond ze op. Liep met veel moeite naar haar kast en trok een badjas aan. Maar al snel trok ze hem weer uit, omdat ze het warm kreeg. Met moeite liep ze verder naar de badkamer. Eenmaal in de badkamer knipte ze een lichtje aan. Er kwam een misselijkheids gevoel over Faith heen en net op tijd hing ze boven de wc. Dit ging echt de verkeerde kant op, ze had niet zomaar een koudje opgelopen. Nadat het misselijkheid gevoel weg was stond ze moeizaam op en veegde haar mond af aan een papiertje. Spoelde alles door en liep door naar de woonkamer. Hoewel ze wilde gaan zitten met een kopje thee in haar hand liet ze de thee uit haar handen vallen die kapot viel op de grond. Faith kuchte even. Haar handen deden zeer, haar benen konden niet meer. Voorzichtig slofte ze naar de bank waar ze even bijkwam. Daarna stond ze op. Ze moest naar de ziekenzaal. Dit was toch niet goed. Met haar magie, die ze inmiddels al redelijk goed ontwikkeld had, maakte ze een soort kruk waar ze op kon leunen. En met veel moeite schuifelde ze de etage af. De trappen af ging niet makkelijk. En het duurde even voor ze er af was. Beneden aan de trap kwam ze even op adem en ging zitten. Hijgend en vermoeid keek ze op naar de gang die ze nu moest bewandelen. En dan was ze nog niet bij de ziekenzaal. Kreunend stond Faith op. Schuifelde langzaam door de gang heen. Haar voeten kwamen amper van de grond af. En elke meter die ze maakte voelde ze dat alle energie uit haar werd getrokken. Na een tiental passen stopte Faith. Het lukte voor geen meter om vooruit te komen. Ze zuchtte zachtjes terwijl ze nog een paar stapjes zette.

Na minuten te hebben gelopen, die echt úren leken, kwam Faith bij de ziekenzaal aan. Zacht kreunend trok ze aan de deur en schuifelde naar binnen. Hallo.. Is.... Is.... Is er... iemand? Kwam er hakkelend uit. Ze keek twijfelend de zaal rond. Enkel een paar schermen waren dicht. Ze hoorde wel zachtjes stemmen, maar niet hard genoeg om er echt op te kunnen letten. Van vermoeidheid zakte Faith door haar knieën heen. Met een harde knal viel ze op de grond. Wanhopig keek ze omhoog en de zaal rond. Zou er iemand zijn die haar kon helpen. Faith greep naar haar hart, die ongewoon bonsde, en probeerde tegelijkertijd met haar hartslag haar ademhalen op orde te krijgen. Wat ook niet lukte omdat ze in paniek raakte. Faith keek nog eens om zich heen. Hallo? Probeerde ze er uit te gooien, al lukte het niet. Niet veel later sloeg haar ademhalen op hol. Zo onregelmatig als wat, ze begon te hyperventileren.

(misschien kunnen er ook wel andere die ziek zijn hierbij.. I don't know..)