Een Nieuwe Vriend

Ze merkte dat ze naar hem werd toegetrokken zodat ze nu helemaal op hem lag. Na de kus opende ze haar ogen en keek Ace aan. Ze zag zijn blik veranderen en werd bezorgd. 'Wat?', fluisterde ze en draaide haar hoofd ook naar het bos. Het enige wat zij zag was dat Cerberus en Jenova naar het bos renden en ze wist de reden er niet achter. Daarna keek ze weer naar Ace en kon even gewoon lekker staren totdat hij zijn hoofd weer draaide. Ze voelde even de zachte streling op haar lippen terwijl ze naar achteren werd geduwd en nu zat ze weer. Ze keek hem een beetje verbaasd aan, maar het maakte haar niet zo super veel uit. Als hij nu niet wilde dan wilde hij niet. Ze glimlachte toen ze zijn woorden hoorde en kreeg een idee van wat er aan de hand was. Ze drukte even een snelle kus op zijn wang voordat ze helemaal recht ging zitten en keek langs Ace naar Cerberus en Jenova. 'Krijgen we gezelschap?', vroeg ze. Alhoewel de meeste wel niet zouden komen als ze langs Cerberus moesten begon ze vanzelf weer op haar zachte toon te praten. De sneeuw viel langzaam en dwarrelend naar beneden en ze maakte een klein schild boven hen om het tegen te houden. Het was een eenvoudig schild wat je zonder veel op te letten in stand kon houden. Ze zocht Ace's ogen weer op. 'Waarom ben jij naar SSA gekomen?'

Ace lachte weer licht en keek naar Romance, terwijl hij even knikte. "Misschien... Er is een kans dat ze ons voorbij lopen." Toen hij haar vraag hoorde over waarom hij hier was gekomen had hij een neutrale, denkende blik op zijn gezicht. Hij keek glimlachend naar Romance. "Ik weet het niet meer. Niet zo heel lang geleden heb ik mezelf als een soort vlinder ontpopt. Tot die tijd had ik een heel duister uiterlijk, met de zwarte jas en hoed van mijn vader. Maar behalve hoe ik eruit zag, weet ik niks meer van wat er tussen dat ik die vorm aannam en deze weer aannam gebeurd is. Ik had die vorm namelijk aangenomen om mijn geheimen te beschermen, waaronder mijn dierlijke zintuigen en mijn vleugels." Hij nam nog een slokje uit de veldfles en deed hem daarna weer in zijn jas. Hij deed de jas uit, waardoor een tanktop zichtbaar was, met 2 leren banden die kruislings over zijn borst gingen, verbonden aan zijn broek. Zijn gespierde armen met meerdere littekens erop, glinsterde ietwat door het zweet dat de warmte van de jas uit hem had gehaald.

Ze bleef Ace aankijken en dacht na. Ze zou het het fijnst vinden om hem weer te kussen, maar ze wilde ook graag meer over hem willen weten. Je wil te snel. stuurde Fire haar toe. Ik weet het, lieverd. Waar ben je eigenlijk? Vroeg ze haar terug. Ergens bij de ingang van de school. Ik kom zo wel weer. Romance blikte even naar de lucht, maar toen naar Ace. Ze had een kleine glimlach op haar gezicht en luisterde naar hem. 'Hmm.. En kun je vaak verwisselen van vorm of doe je dat niet?', zei ze zacht en keek naar boven. Ze gaan naar het duistere bos. Jullie kunnen ongestoord verder praten. Ze zag even een schaduw door de sneeuw heen en glimlachte. 'Welke geheimen moet je dan bewaren?', vroeg ze onschuldig. Ze had geen idee of hij haar zou antwoorden, maar ze hoopte van wel. Misschien vertrouwde hij haar wel genoeg misschien ook niet. Ze hadden elkaar pas net ontmoet, maar soms was dat genoeg om iemand in vertrouwen te nemen. Als hij het haar niet vertelde dan zou ze er niet mee zitten. Ze leunde achterover en ging op haar rug liggen. Ze kantelde haar hoofd een beetje om Ace nog aan te kunnen kijken. 'Ik weet niet wie er aan kwam, maar Fire zei dat ze de andere kant opliepen. Tenminste als dat degene waren die je had gehoord.' Ze keek naar hem toen hij zijn jas uitdeed en iets wat meteen opviel waren zijn armen. Het was logisch dat ze gespierd waren, want hij hanteerde een zwaard, maar door de littekens zag je pas echt dat hij gevochten had.

Ace keek even naar de lucht. "Ik kan niet van vorm veranderen." Hij draaide zijn hoofd naar Romance en haalde Gillian uit de grond, om haar vervolgens op zijn jas te leggen. "Het is een oude Acciaio-vloek. Wanneer we de familiegeheimen leren, krijgen we een beschermende gedaante. Een die onze vleugels afsluit, onze dierlijke zintuigen limiteert en ons uiterlijk verandert om er intimiderender uit te zien. Wanneer we onze grenzen laten vallen en deze geheimen dreigen te vertellen, breekt de vloek, tegen een prijs. Alle familiegeheimen, behalve de vloek en de dierlijke zintuigen, worden weggehaald, door hersencellen af te branden. Ik heb geen herinnering van de geheimen meer, nog weet ik waarom het geheimen zijn. Maar ik weet dat ik ze niet weer wil leren. Ik wist dan niet wat ik deed, ik voelde het wel als ik me fout gedroeg of fout dacht. Als ik de geheimen weer leer moet ik die vorm weer aannemen, en dat sta ik niet toe." Hij keek ietwat fronsend richting het meer. Zijn gezicht verzachtte weer. Hij had het verteld, hij kon het nu eindelijk uit zijn gedachtenstroom laten gaan. "De reden dat ik deze vleugels ben geschonken door de godin Jenova, is omdat ik vrijwillig de mijne heb opgegeven, om levens te redden van mezelf." Zei hij plots. Zijn blik ging richting Cerberus en Jenova, die terugkwamen en rustig bij de waterkant, in de sneeuw. Daarna gleed zin zicht langzaam maar zeker naar Romance, tot hij haar ogen bereikte. Het liefst had hij haar hier en nu willen nemen. Maar de morgen was aan het eindigen, en de vroege middag was aan het beginnen. Niet lang meer en er zouden meer mensen naar het Stille Meer komen, en dat kon hij niet riskeren. Stel je voor wat voor afgang dat voor Romance zou zijn. Het maakte hem niet uit wat er van zichzelf zou komen, hij was niet bepaald de populairste, en hij gaf daar ook niet om. Hij was gewoon zichzelf, en dat accepteer je of niet.

Romance glimlachte naar hem. 'Gelukkig maar. Alhoewel ik je zou herkennen aan Gillian of Cerberus.' Ze bracht haar armen naar achteren en leunde op haar ellebogen zodat ze half zat en half lag. Toch kwam ze helemaal naar boven toen Ace begon te praten. Bij zijn laatste woorden leunde ze naar voren en legde haar hand op zijn wang. Ze draaide zijn hoofd iets zodat ze hem aan kon kijken. Ze kwam nog verder naar voren en kuste hem. Ze drukte zachtjes haar lippen op de zijne en ging langzaam weer naar achteren. 'Volgens mij zegt dat meer dan duizend woorden.', zei ze zachtjes. Ze vond het fijn dat hij haar voldoende vertrouwde om het te vertellen. Ondertussen zag ze vanuit haar ooghoek dat Fire naar Jenova en Cerberus liep. Ze keek nog eens goed naar de reïncarnatie van Maïko in Jenova en besloot toen dat het normaal was. Ongewoon voor haar doen ging ze liggen en Romance slaakte een kreet van pijn. Ze stond op en was binnen een seconde bij Fire. Ze nam het hoofd in haar armen en keek de merrie aan. 'Wat?', stamelde ze. Pijn. Ondanks de gedachte moest ze zenuwachtig lachen. 'Ja dat snap ik, gekkie.' Het volgende moment zakte de pijnlijke gedachtes weg. Fire trok haar hoofd weer op en keek haar aan. 'Er is iets aan de hand in de ziekenzaal. Te veel mensen worden ziek.', bracht ze uit met een fluistering.

-Oke, ik dacht ik breng iets nieuws in.

-mooi zo. Dit topic was toch dood aan het lopen.-

Ace liep langzaam achter Romance aan en keek naar Fire. "Normale winterkoorts of een ongewone ziekte?" Hij draaide zich naar Cerberus, die onderhand was gaan liggen, en seinde voor hem om zich klaar te maken. Jenova deed dat automatisch ook bij het horen dat er ongewoon veel zieken waren. Ze vond dat ze misschien kon helpen, aangezien haar tranen helende krachten hadden.

-En toen was ik inspiloos... sorry, kan je hier wat mee?-

-Ik probeer het wel.

Ze lette haast niet op Ace. Haar hele lichaam en gedachten waren bij Fire. Ze aaide de merrie over haar hals en hield haar hoofd op haar schoot. 'Dit wordt te erg, liefje. Dit kan zo niet doorgaan.', fluisterde ze zacht in de oor van de merrie. Het was Fire die Ace beantwoordde. 'Het is een ongewone ziekte die toevallig nu in de winter opduikt.' Aan haar stem kon je horen dat er iets was gebeurd, want het was gejaagd en snel gesproken. Langzaam trok Fire haar hoofd terug en stond op. Romance keek gewoon toe hoe ze opstond en stond daarna zelf op. Ze wankelde even, maar greep zich vast aan Ace om niet om te vallen. Ze keek naar beneden en zag dat haar benen gewoon trilden. 'Fire. Wat is er aan de hand? Is dit..', begon ze voorzichtig. De merrie keek haar aan en hoefde maar één woord te zeggen. 'Ja.' Romance draaide haar hoofd naar de merrie. Er gleed een traan over haar wang en schudde haar hoofd. Dat mag gewoon niet. Romance wilde dit niet. We moeten wel. Kom. Ik breng je weg. Ze keek even naar Ace en wist nog een klein beetje wilskracht in haar benen te krijgen en kuste hem op zijn mond. Zelfs haar lippen trilden een beetje en ze kon zich nog maar net terugtrekken. Wankelend liep ze naar Fire die haar vleugels al spreidde. ...

-Geeft dat soms inspi? Ik ben benieuwd wat je gaat doen. Misschien blijft ze, misschien niet.

PROFILE MAGICIAN

» Een nieuwe start vraagt om nieuwe kleren
» nieuwe school, nieuwe mensen ||Roakes
» [GZ] Trainingspartner / Vriend(in) / Vertrouwenspersoon
» Vriend gezocht
» gezocht: vriend voor Aphro(dite)

Een Nieuwe Vriend

Een Nieuwe Vriend

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen