De Nieuwe Asuyataru.

Ace liep door de gangen van de school toen hij toevallig langs de aula liep. Hij keek naar binnen en zag dat het, behalve een paar groepen eerstejaars, best verlaten was. Het was dan geen pauze, maar er waren ook geen lessen bezig, je zou toch meer mensen verwachten. Hij liep door de aula en pakte een boek uit zijn jas getiteld 'LOVELESS'. Plotseling stopte hij, draaide zich een kwartslag om, om te zitten op een tafeltje, terwijl hij het boek opensloeg op een van de eerdere pagina's. Hij begon hardop te lezen.

Oneindig in mysterie, is het geschenk van de godin,

Hierom zoeken we het en brengen we het de lucht in,

Rimpels vormen zich aan de oppervlakte van het water,

De zwervende ziel kent geen rust.

Hij sloot zijn ogen, tegelijk met het boek, en zei half-binnenmonds nog snel de gewoonlijke nazin. "LOVELESS - Acte 1" Zijn zachte stem weerklonk bijna echoënd door de aula en hij keek rond voor mensen die er interessant uitzagen.

-Wees vrij Wink

-

Tomari was net de Aula binnen gelopen toen hij hardop een gedicht hoorde, ergens herkende hij het, maar hij kon zich niet bedenken waarvan. Tomari liep op de jongen af die de woorden hardop had voorgelezen. Tomari bleef even naast de jongen staan en wierp een blik op het boek. "Was dat een deel van een toneelstuk?" vroeg Tomari aan de jongen toen hij de titel had gelezen. Hij wist dat hij de woorden ergens eerder had gehoord en nu wilde hij weten waar het vandaan kwam ook. Maar half geïnteresseerd bekeek hij de jongen van top tot teen, op een of andere manier zag hij er niet uit als iemand die van tonaal wist, maar daarintegen wist hij dat uiterlijk heel makkelijk kon bedriegen, zeker als dat het doel was van degene die zich kleede

Ace bekeek de jongen die naast hem stond en bestudeerde hem van top tot teen. Een vierdeklasser, vijfdeklasser op zijn hoogst. Hij sloot zijn ogen en gaf een langzame knik richting de jongen. Hij hield het boek op, met de voorkant richting de jongen. "De Nederlandse versie van het LOVELESS stuk." Hij deed het boekje terug in zijn zak en hield zijn hand uit richting de jongen. "Asuyataru. Zeg maar Ace."

Tomari glimlachte bij de bevestigende knik van de jongen, het was dus wel deel van een toneelstuk geweest. De jongen specificeerde het zelfs tot de Nederlandse versie van 'LOVELESS'. Tomari zag hoe de jongen zijn hand uitstak en hij stelde zichzelf voor als Asuyataru, maar zei er ook mij dat hij liever Ace werd genoemd. Tomari glimlachte en nam zijn hand aan die hij vervolgens kort schudde "Ik ben Tomari" stelde hij zich op zijn beurt voor waarna hij de hand van Ace los liet. "Lees je het stuk alleen of speel je het daadwerkelijk?" vroeg Tomari geïnteresseerd, zelf vond hij er nooit wat aan om in een toneelstuk te zitten, maar ernaar kijken had hem altijd geboeid

Ace keerde zijn lichaam nu ook wat naar Tomari. "Ik heb het ooit gespeeld. Nu boeit de poëzie van het stuk me gewoon." Hij glimlachte warm waarna hij Tomari weer begon te bestuderen. Hij had een aardig stevige bouw, en nogal hoekig. "Een aard element?" vroeg hij plots. Er kwam een zwarte vlam in zijn hand. "Ik ben een vuur element, opgevoed met het duistere element." De vlam verdween weer nadat hij in zijn vingers knipte. Hij keek even rond en vroeg zich af waar zijn oude, vertrouwde wapen was. Hij trok aan de lucht alsof het een zwaard in een houder was dat hij eruit probeerde te trekken. Plotseling begon de lucht vanaf zijn hand te verbranden in de vorm van een zwaard. Nadat de vlammen weg waren verscheen er een rood zwaard in Ace's hand. Hij stond op, deed het zwaard in de houder op zijn rug en leunde tegen de tafel aan, met een been opgetrokken en zijn armen voor zijn borst gekruist.

Wat een zware dag. Geïrriteerd aan alles liep Quinty door de school heen. Haar opstart ging, nouja.. oke. Alleen die lessen die ze tot nu toe had gehad waren toch, om het maar te zeggen, uiterst,, interessant? Niet dus. Ze dacht dat ze voor wel wat beters kwam hier op Starshine. De brochure die ze ooit las had haar immers overgehaald om te komen en nu was ze er.. En dan viel het tegen. Okee ze mocht eigenlijk ook niet klagen. Ze was er nog maar kort. En je kon niet zomaar in een dag je conclusies trekken, al had Quitny het toch anders voorgesteld. Zuchtend liep ze wat trappen af. Naar beneden, richting de aula. Quinty kwam de aula binnen. Keek even rond en zag wat jongens, ongeveer even oud, plofte ongevraagd op een stoel bij twee jongens, geen zin om alleen te zitten. En zo leek ze ook nog eens een beetje, niet vriendloos. Ze zag al eerder hoe een van de jongens een zwarte vlam had, waarschijnlijk Shadraans, de eerste die ze tot nu toe van die kant had gevonden. En waarschijnlijk ook Raziaans, anders zou die vlam bijna onmogelijk zijn om te maken. Quinty bekeek de jongen voor haar een voor een. Glimlachte even en keek naar het zwaard dat een van de jongens uit de lucht schepte. "Indrukwekkend." Zei ze terwijl ze naar het zwaard knikte. De jongen stopte hem in de houder op zijn rug. De andere jongen stond er gewoon bij, zo leek het, terwijl die ene weer anders ging staan. "Doe je aan vechtkunst?" Vroeg ze geïntereseerd terwijl ze naar het zwaard wees. Ze had het nog niemand zien doen. Oja. En nog een hallo voor jullie." In haar ogen was een kleine twinkeling te zien. Ze stopte haar pikzwarte haren achter haar oren, wreef met haar hand even over haar wang, die lichtjes rood kleurde op de bleke huid. "Quinty is de naam." Glimlachte ze.

-- Ik denk. Joehoe! Ik val even binnen Razz

Hoop dat jullie het niet erg vinden! Wink

~ik vind het in elk geval niet erg, the more the merrier~

Tomari glimlachte, Ace had gelijk, het was zowel als stuk zowel als poëzie best intressant. Tomari trok een brede grijns toen Ace hem inschatte als aarde-element, de meeste mensen deden dat, maar het was nog steeds leuk om mensen er op te wijzen dat hij meer was dan dat alleen. Tomari moest echter eerlijk toegeven dat hij best onder de indruk was van het staaltje magie dat Ace daarna liet zien waardoor Tomari had kunnen raden wat voor element Ace zelfs zonder uitleg. In zijn ooghoek zag hij dat iemand naast hen aan de tavel ging zitten, maar op het moment was zijn aandacht meer bij Ace die een beweging maakte alsof hij een zwaard trok, wat echter een stuk indrukwekkender was is dat er ook nog daarwerkelijk een zwaard te voorschijn kwam. Tomari floot omdat hij onder de indruk was en hoorde achter zich een stem die'indrukwekkend' zei. Tomari keek om zodat hij zag dat de woorden waren gekomen van het meisje dat net naast hen was komen zitten, Tomari bleef luisteren tot ze klaar leek te zijn en zei toen met een glimlach "Ook hallo, mijn naam is Tomari en dit is Ace" met een knikje van zijn hoofd gaf hij aan dat hij ook daadwerkelijk de jongen naast hem bedoelde. Tomari keekde zijn hoofd daarna weer naar Ace waarna hij zei "Maar ik geloof dat het mijn beurt is om mijn magie te tonen, en trouwens ik ben zowel aarde- als lucht-element" dit tweede deel voegde hij toe terwijl hij zijn hand iets voor zich uit stak en boven zijn handpalm uit het niets een steeds groter wordende bol zand hield die hij daarna weer liet verdwijnen. "En dit kan ik ook" Tomari maakte dezelfde beweging die Ace had gemaakt, hoewel iets trager dit keer waarbij er bij elk stukje dat hij had gehad een stukje zwart ijzer bleef hangen waarmee hij uiteindelijk een zwarte katana maakte met de kling in zijn hand en de punt naar achter "tenslotte hangt er ook metaal in de lucht" zei Tomari met een grijns waarna hij de katana in lucht liet verdwijnen omdat hij geen schede had om in op te bergen "Ik doe echter niet aan vechtkunst" zei Tomari daarna terwijl hij zich met een lichtte grijns weer op Quinty richtte.

~Omg, ik heb opeens inspiratie voor drie Oh Noes!

~

Ace glimlachte warm naar Quinty en hoorde dat Tomari zijn naam al gaf. Daarna zag hij hoe Tomari een soortgelijk trucje als hem deed. Maar hhij vormde een zwaard uit de metaal deeltjes in de lucht. Wat Ace deed was het teleporteren van zijn zwaard, Gillian genaamd. Hij had nog steeds een warme glimlach op zijn gezicht, terwijl hij antwoord gaf op Quinty's vraag. "Ja, ik doe aan vechtkunst. Maar Gillian..." Zijn hand ging naar het zwart-rode handvat van het zwaard en hij kreeg een kleine blik van afgunst op zijn gezicht. "Gillian is een moordwapen. Gemaakt voor de vernietiging van alles wat de drager niet aan staat." Er verscheen weer een klein lachje op zijn gezicht. "Gelukkig heeft ze ook een eigen wil, en heeft ze zich bij mijn geloven aangesloten." Hij liet het handvat los en zijn handen verdwenen in zijn jaszakken. "En jij? Je bent Shadraans, niet? Maar geen volbloed." Hij rook met zijn hondachtig gevoelige neus de Shadraanse geur om haar heen die hij van zichzelf herkende, maar de andere geur kon hij niet plaatsen, hij had nog nooit eerder die geur geroken.

Quinty beek de jongens een voor een. Eerst de gene die hallo terug zei, Tomari, en hij stelde meteen de ander voor, Ace, waar hij een knikje naar gaf. Ze glimlachte. Oppassen dat ze niet in lachen uitbarsten want het zag er behoorlijk komisch uit. Maar Quinty hield zich in en bekeek wat de jongen, Tomari, deed. Zijn magie laten zien. Eerst liet hij een lucht bol zien. Zag er oke uit maar daarna deed hij nog iets, een beetje het zelfde als wat Ace deed, alleen dan weer anders. Zodra hij klaar was begon Ace. Bij een naam die hij zei; Gillian keek ze even vragend maar al snel werd haar vragende blik beantwoord. Ace ging met zijn hand richting het zwaard. Zijn zwaard heette dus Gillian. Appart. Ace ging verder. "Moordwapen.." Zei Quinty zachtjes. "Gaaf" Ze grinnikte even. Dat had ze al zolang niet meer meegemaakt. Iemand die gewoon een moord wapen bij zich droeg. Hoewel het zwaard een eigen wil had, wat uiterst apart was, vond Quinty het wel wat hebben. Ze glimlachte naar Ace toen hij zich op haar richtte. "En jij? Je bent Shadraans, niet? Maar geen volbloed." Quinty grinnikte. "Helemaal goed. Ik ben een halfbloedje." Quinty rolde even met haar ogen. Halfbloedje klonk zo.. zo.. niet leuk. Daarna haalde ze haar handen boven de tafel. Ging even recht zitten sloot haar ogen. Klapte met haar handen tegen elkaar waarna er een pikzwarte bol langzaam haar handen uit elkaar dreef. Ze sloeg haar ogen weer open en keek met een grijns ernaar. "Shadra." Zei ze zachtjes. Daarna gebeurde er iets in het midden van de bol.Een explosie van een fel wit licht ontstond in het midden, Als vuurwerk dat in de pikzwarte lucht uit elkaar spatte. Het felle licht was bijna pijnlijk voor je ogen en Quitny sloeg haar handen weer tegen elkaar. Hierdoor verdween de bal geheel. "En Nova." Glimlachtte ze. Ze wist dat het niet zeer vaak voor kwam. Meestal hadden ze een soort kracht, en als ze er twee hadden waren het meestal wat meer voor de hand liggende. Erd, Puffoon. Al kwam je Water en Vuur ook steeds vaker tegen. Maar op Shadra, en ook op Nova, was het uiterst ongepast om met elkaar te trouwen. En het was dan ook vaak niet slim om daar te blijven wonen. Maar haar ouders hadden het gered, gelukkig. "Mijn vader is een Shadraan, mijn moeder Novaan en mijn twee broertjes en ik, halfbloedjes." Quinty glimlachte warm naar beide jongen.

Tomari's ogen bleven op het zwaard hangen zodra Ace erover begon te praten terwijl Tomari's mond bijna open viel van verbazing. Het was een levend zwaard, er daarbij ook nog eens een moordwapen, een moordwapen alleen al was vrij zeldzaam in deze tijd, maar daarbij ook nog levend? Dat was voor Tomari iets uit sprookjes. Tomari scheurde zijn blik echter weer van het zwaard los toen hij ook Quinty hoorde reageren, zelf had hij een hekel aan het woord halfbloedje, maar daarentegen kon hij ook geen beter woord vinden om het te beschrijven dus zei hij niks terwijl hij bleef kijken hoe ze haar magie demonstreerde. Het was eigenlijk vrij zeldzaam dat mensen van Shadra en Nova samen bleven om kinderen te krijgen en nog iets zeldzamer dat die kinderen dan ook aanleg hadden voor beide soorten magie, maar het was niet verwonderlijk dat het bestond. Zijn aandacht was echter nog steeds echter bij het zwaard, dus hij richtte zich weer op Ace "Dus een levend moordwapen gebruikt voor vechtkunst, heb je er bezwaar tegen om een demonstratie te geven? Ik ben er eigenlijk wel benieuwd naar" zei Tomari terwijl zijn mondhoeken omhoog krulde naar een vrolijke grijns

Ace glimlachtte warm naar Tomari. Hij vond het altijd leuk om weer eens Gillian erbij te pakken. "Dat hangt ervan af. Wat had je in gedachte?" Hij besloot alvast een eigen soort demonstratie te geven, voordat Tomari antwoord gaf. Hij haalde het zwaard uit de schede en hield het in een rechte lijn met zijn arm richting de zon, terwijl hij begon op te lichten. Maar het was niet door de zon dat ie begon op te lichten, dat versnelde het proces alleen. Het zwaard had een rode gloed eromheen, alsof het geladen was met vuurenergie. Hij keek naar een tafel. Hij nam een gebalanceerde houding, met 1 knie opgetrokken terwijl hij het zwaard naar de connectie tussen het plafond en de muur wees, achter hem, in eenzelfde rechte lijn met zijn arm. Hij stampte zijn voet weer op de grond en het zwaard bewoog daarna in een snijdende beweging door de tafel, alsof het uit de lucht geduwd werd. De tafel, maar ook 2 tafels erachter, vielen plots in 2 stukken naar beneden. "Maar we kunnen daarintegen ook een klein schijngevecht houden..." Uit Ace zijn hand begon een vlam te komen, die plots om Gillian heen begon te draaien.

Quinty was geïntereseerd in het zwaard net als Tomari, dat bleek. Bij zijn vraag keek Quinty vragend naar Ace. Geen idee wat hij zou doen. Toen hij zijn zwaard pakte keek Quinty zwaar onder de indruk toe. Alleg ging zo soepel en het was zo strak allemaal. Maar met de snijdende beweging die Ace ineens maakte met het zwaard sprong ze achteruit. Zag hoe de tafel in tweeën brak samen met nog twee andere tafels. "Wauw." Zei ze bijna geruisloos. Met grote ogen keek ze van het zwaard naar Ace. Dit was niet normaal. Toch? Ze hoorden zijn woorden amper, en was haast alleen op het zwaard gericht. Zoiets had ze in haar leven nog niet gezien. Zelfs niet op Shadra. "Dit kan toch haast niet. Ik heb dit zelf op Shadra nog nooit gezien." Ze liep naar het zwaard toe die ineens een vlam om zich heen kreeg. Ademloos keek ze naar het zwaard. "Hoe kom je eigenlijk aan het zwaard?" Zijn vraag negerend omdat ze het niet gehoord had.

Tomari probeerde na te denken over Ace zijn vraag maar werdt al snel afgeleid door de kleine demonstratie die hij al gaf, drie tafels tegelijk doormidden. Tomari's mond viel zowat open van verbazing terwijl hij met grote ogen de schade bekeek. Hij slikte even bij de gedachte aan een gevecht, hij zou zwaar ingemaakt worden, maar de vraag van Quinty trok wel zijn aandacht "Ik wordt liever niet ingemaakt in een schijngevecht" Begon Tomari "Ik wou gewoon wat trainingsoefeningen zien die je normaal doet met dat zwaard, Gillian was het toch. In elk geval wil ik eigenlijk ook wel weten hoe je aan dat zwaard komt" sloot Tomari af, hopend dat Ace ook daadwerkelijk van het idee van een schijngevecht zou afzien en gewoon antwoord zou geven op de vraag, Tomari wierp nogmaals een blik op de gespleten tafels die nu ieder in twee stukken op de grond lagen, daar konden ze ook nog wel eens mee in de problemen komen ook

Ace deed Gillian weer in haar schede en keek naar zowel Quinty als Tomari. Waar hij Gillian vandaan had was een lang verhaal, maar hij kon ze op zich wel vertellen waar ze vandaan kwam, als hij de details eruit liet. Hij keek even naar de vloer en keek daarna weer met een warme glimlach richting de geïnteresseerden. "Toen ik Razen verliet om mijn heritage, Shadra, te bezoeken, heeft de oom van mijn vader me eerst erop uitgestuurd om me te bewijzen. Dus ik moest een zwaard halen, uniek in zijn soort en alleen draagbaar door degene die het zwaard uitkiest. Hij dacht dat hij me een onmogelijke taak had gegeven, maar Gillian koos mij. Ze sprak tot mij en leidde me naar haar toe. Toen ik haar thuisbracht stond mijn familie met hun mond vol tanden. Ik legde het zwaard op tafel en wilde net het huis verlaten, toen de tafel in de brand vloog. Toen wist ik dat ik haar niet had opgehaald, zij had op mij gewacht." Hij trok een veldfles, gevuld met whisky, uit zijn jas en nam een slok, voordat hij hem aan Tomari en Quinty offerde. Hij zei er niks bij, hij was nog bezig met zijn verhaal. "Ik nam haar mee naar Shadra om mijn heritage te ontdekken en sindsdien zijn we samen."

Quinty luisterde aandachtig. Het was een leuk verhaal! Ze glimlachte warm naar Ace. "Wat gaaf." Ze ze zachtjes tegen Ace. "Ze is dus zegmaar een soort soulmate. Jullie hebben elkaar gevonden. Jij ging naar haar op zoek en zij zocht jou. Awesome." Glimlachte Quinty. Ze kreeg een veldfles aangereikt. Normaal zou ze nooit zomaar er uit drinken maar nu haar strot toch lichtelijk droog was, nam ze een teug eruit. Het was drank, dat proefde ze meteen. Ze glimlachte en gaf het door aan Tomari. Ace vulde zijn verhaal aan. Ze wist even neit wat te zeggen en keek Tomari aan. Misschien had hij ook wel zo'n verhaal.

Tomari luisterde aandachtig naar Ace zijn verhaal hoewel en duidelijk veel meer achter school dan hij nu vertelde, maar als hij alles uit ging leggen zou hij waarschijnlijk nog wel heel erg lang bezig zijn. Tomari keek naar Quinty terwijl ze ook haar reactie gaf, hij vond het idee van een soulmate misschien iets simplistisch sinds het zwaard waarschijnlijk wel meerder eigenaren had gekend voor Ace, maar in principe was het juist. Tomari pakte de veldfles aan en rook meteen dat het whiskey was en nog een goede ook besefte Tomari zich toen hij een flinke slok had genomen en de veldfles weer terug gaf aan Ace. "Een goed verhaal, nu ben ik benieuwd of er meer van dat soort zwaarden zijn, misschien zelfs een voor iedereen die magie kan gebruiken". Tomari dacht na, hij had eigenlijk nooit echt een hechte band gehad met een zwaard, altijd een vluchtige, maar dat kwam waarschijnlijk omdat hij nooit hetzelfde materiaal gebruikte voor zijn zwaarden en dus nooit helemaal hetzelfde waren, maar misschien was het ook wel omdat hij nooit echt een zwaard had gewild. Tomari was eigenlijk bang om een wapen te gebruiken behalve ter verdediging, hij had zijn vader zien sterven onder de handen van een mes, maar wist daardoor maar al te goed dat scherpe wapens waren bedoelt voor moord en wou er dan eigenlijk ook geen gebruiken, hij zou nooit willen doden, maar zou er toch een wapen ergens zijn dat om hem riep? Tomari werd ergens toch weer uit gedachte geschokt, misschien een beweging die hij zag of iets dergelijks "Hoe voelde het eigenlijk om geroepen te worden door een voorwerp?" vroeg Tomari uit nieuwsgierigheid, eigenlijk zelf niet goed wetend waar die vandaan kwam

Ace keek naar Tomari en begon te glimlachen. "Je bent een luchtelement, dus je zal het ook vast wel meegemaakt hebben. De stromingen van de lucht voerde me af en toe een bepaalde richting in, maar grotendeels van de tijd leek het alsof ze de hele tijd naast me stond, te fluisteren waar ze eigenlijk was." Hij keek naar Quinty en lachtte even. "Soulmates zou ik niet zozeer zeggen, maar we zijn van elkaar afhankelijk. Ik haal een groot deel van mijn kracht uit haar, en zij heeft mij nodig om haar met vuur te voeden.

Quinty luisterde naar alles. Hoewel het meer een mannan gesprek vond, vond zij. Vond ze het best boeiend wat de jongens allemaal zeiden. Ze knikte toen Ace zich op haar richtte. Ze glimlachte warm naar hem. Het was best bijzonder om te horen over een band met een zwaard. Quinty kende alleen maar de banden tussen mensen en dieren. Die konden soms zo sterk zijn. Maar een band met een zwaard was pas bijzonder. In de verte hoorde Quinty haar hond zachtjes blaffen. Ontwijkend voor alle voeten die haar konen verpletten rende ze op Quinty af. Sprong vrolijk tegen haar benen aan. Quinty bukte even en tilde het kleine diertje op. "Hallo Nona." Zei ze zachtjes tegen de hond. "Dit zijn Tomari en Ace." Ze richtte naar de twee jongens voor haar. "Tomari, Ace.. Dit is mijn metgezel Nona." Quinty glimlachte naar de jongens.

[hope you don't mind dat ik het hondje er bij heb gehaalt? Razz

]

~vind ik niet erg, maar dan haal ik de mijne er ook zo bij~

Tomari keek naar Ace, hij had gelijk, heel soms had hij inderdaad het gevoel gehad alsof de wind hem toefluisterde wat hij moest doen hoewel de laatste keer dat het gebeurde al een tijd geleden was. Nu hij er aan dacht was het eigenlijk wel een tijd geleden dat hij echt aan zijn lucht-magie had gewerkt, hij had zijn aard-magie laten overheersen, misschien zou hij later naar de bieb gaan om wat voor lucht-magie te doen. Tomari's gedachten werden echter afgeleid toen hij in de verte geblaf hoorde. Tomari keek in de richting van het geluid en zag een kleine hond aan komen rennen die bij hun groepje stopte en waar Quinty waar op pakte. Dat hondje was dus van haar, Quinty stelde het hondje zelfs voor en het was best een lief hondje dus Tomari zou wel mee spelen. "Hallo Nona" grinnikte Tomari terwijl hij het hondje zacht over het kopje aaide toen keek Tomari weer naar Quinty en zei "grappig zo'n hondje" terwijl hij rustig verder aaide

~Dan haal ik mijn wolf erbij Wink

~

Ace keek naar het hondje en maakte een saluerende beweging met 2 van zijn vingers. Hij plaatste zijn vingers daarna in zijn mond en floot een, heel erg moeilijk, veel geoefende toon, op de hoogte van een hondenfluitje. Een wolf, in omvang zo groot als Ace zelf, kwam aanrennen met grote stappen. Hij sprong over Ace heen en landde achter hem, waarna hij zich naar het groepje omdraaide. De wolf knikte als een groet en ging daarna naast Ace zitten. Ace ging op zijn hurken en aaide de wolf over zijn kop. "Nona, Quinty, Tomari, Dit is Cerberus." Cerberus opende zijn mond alsof hij ging grommen of blaffen, maar met een blaffende beweging van zijn mond begon hij te spreken. "Goeiedag..." Sprak hij uit in een hele diepe stem. Daarna begon Ace meteen de situatie uit te leggen. "Cerberus heeft onze taal geleerd en in ruil daarvoor heb ik honds geleerd."

Quinty kriebelde Nona over haar kop. Het was een lief klein schattig beestje in haar ogen. Ineens kwam er een grote wolf aan rennen. Met pretoogjes keek Quinty toe hoe het beest over Ace heen sprong. "Indrukwekkend Cerberus" Quinty glimlachte maar stond al snel perplex omdat hij sprak. Verbaast keek ze Ace aan die al snel de situatie uitlegde. Quinty knikte en liep richting Cerberus. Gaf hem een aai over zijn kop terwijl ze Nona goed tegen zich aan trok. Hoewel hij vast niks zou doen. Die wolf was echt huge. Quinty grinnikte. "Dit heb ik echt nog nooit meegemaakt.. Gaaf." Quinty lachte even en keek naar het enorme dier voor haar. Ze hoorde dat Nona zachtjes blafte en grinnikte.

-- omg ben zo inspiratie loos.. =.=

~excuses voor mijn lange absentie, maar ik ben nu van plan het weer goed te maken~

Tomari keek toe hoe Ace salueerde naar het hondje van Quinty en daarna op zijn vingers blies. Even vroeg Tomari af waarom, maar toen er opeens een wolf op dook besefte hij zich dat hij waarschijnlijk gefloten had, maar dan op een toonhoogte die hij niet kon horen. De wolf bleef naast ace zitten en Ace stelde de wolf voor als Cerberus die hen daarna in menselijke taal begroette. Tomari wist even niet goed hoe te reageren van verbazing, maar herstelde door na de uitleg van Ace te zeggen "Aangenaam Cerberus" waarna hij even de wolf bestudeerde. Tomari vroeg zich even af wat Ace had geleerd van Cerberus, maar besloot daarvoor ook zijn huisdier te roepen. Eerst schraapte Tomari even zijn keel en liet toen een roep horen van een vrij hoge toonhoogte waarna er van buiten een klein vossenwelpje aan kwam rennen, die bij Tomari's voet stopte en door tegen aan bleef staan terwijl hij omhoog keek. Tomari bukte en pakte Toki op, toen hij weer stond keek hij Ace en Quinty weer aan en zei "dan zal ik jullie ook voorstellen aan Toki". Tomari keek naar de reacties van de andere en streek ondertussen zacht over de vacht van het kleine welpje

PROFILE MAGICIAN

» Een nieuwe start vraagt om nieuwe kleren
» nieuwe school, nieuwe mensen ||Roakes
» Een nieuwe les!
» Een nieuwe les.
» Een nieuwe les beginnen {1}.

De Nieuwe Asuyataru.

De Nieuwe Asuyataru.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen