Madeline was, nadat ze zich op haar eigen kamer had omgekleed, naar het kantoor van Savador gegaan. Ze had zelf niet eens door wat ze deed al leek het alsof ze heel goed bij positieven was. Dat kwam door de ketting om haar nek. Het was een brede zwarte band met een rand rood kant over het midden. Het hingen kleine gouden kettinkjes aan waar robijnen en onyxen in vast gesmeed zaten. Ze had een bijpassende jurk gevonden. Een zwarte zonder mouwen die strak over haar boezem liep en waar een zwart randje kant aan vast was gemaakt. Hij liep verder strak rond haar lijf. Om haar middel droeg ze een kleine gouden ketting als riem. Vanaf de helft van haar bovenbeen zat er een split in de jurk die schuin afliep naar de andere kant. Vanaf haar knieën kleurde de rok een mooie tint rood. Ze droeg verder een gouden enkelband en zwarte hakken.
Madeline had kaarsen aangestoken en zat op Savadors bed. Ze had zijn deur van binnenuit op slot gedaan zodat het zou lijken dat hij hem op slot had gedaan toen hij weg ging. Madeline draaide een plukje blond haar van haar opgestoken kapsel rond haar vingers en perste even haar bloedrode gestifte lippen op elkaar.

(Alleen even Savador en ik)

Totaal vermoeid door het hele dag op en neer benen door de drukke afspraken waar zijn agenda vol mee stond, was het moment daar dat Savador eindelijk terug kon keren naar zijn kantoor. Hij had vandaag nauwelijks tijd gehad voor zichzelf; hij had niet eens fatsoenlijk kunnen eten. Maar honger had hij niet. Eerder een behoefte om zijn pijnlijke rug te rusten te leggen op zijn bed, een fles wijn open te trekken en het even geheel rustig aan te doen. Want zijn rug werd er ook niet beter op, vooral niet door de drukke doordeweekse dagen. Wat voorovergebogen baande hij zich schuifelend een weg door de gangen, daarbij voorzichtig steunend aan de muren. Zijn afspraak stond deze week nog gepland als alles door zou gaan. Aan de ene kant wilde hij zich dolgraag onderzoeken, aan de andere kant zag hij er flink tegenop. Bij zijn kantoor aangekomen sjorde Savador wat aan de deur, kwam er achter dat de deur op slot en vroeg zich daarbij in zijn afwezigheid niet eens af waarom, en liet slapjes een hand in zijn broekzak glijden. Hij zette zijn zwarte leren herentas even op de grond en staarde een klein moment naar de sleutelbos in zijn handen, de juiste sleutel voor zich uit op een paar meter afstand van zijn gezicht. Daarna stak hij de sleutel in het gat en draaide de deur met een droge klik van het slot. In een langzame beweging bukte hij voorzichtig door, pakte zijn tas weer van de grond en duwde de deur open. In eerste instantie merkte hij noch Madeline noch de aangestoken kaarsen en noch de romantische sfeer op bij binnenkomst. Met zijn hoofd zat hij nog bij allerlei kleine ergerlijke dingetjes die zich vandaag hadden afgespeeld, en waarvan hij er zeker van was dat hij er vannacht ongetwijfeld een lange tijd nog over zou piekeren. In een standvast ritueel dat zich altijd herhaalde bij wederkering na een lange dag in zijn kantoor, sloot hij zacht de deur achter zich, draaide zich om, zette zijn tas op het zitvlak van zijn bureaustoel en zou daarna zijn vest uittrekken en dat over de stoelleuning leggen. Halverwege de handeling van het uitdoen van zijn vest, merkte hij Madeline pas op. Hij leek midden in zijn beweging te zijn verstarren, want hij kon haar alleen maar een lange tijd ietwat verbaasd aanstaren. Met haar elegante jurk, opgestoken haar en bloedrode lippen zag ze eruit alsof ze op het punt stond naar een grote chique gelegenheid te gaan. Zijn goudkleurige ogen gleden van haar opgeschoonde gezicht naar de opgestoken kaarsen in het kantoor. Wat was dit? Savador leek weer te ontwaken uit zijn bevroren positie toen hij langzaam zijn beweging vervolgde en zijn vest over de leuning legde, zijn blik daarbij niet van Madeline afscheurend. 'Madeline..' Zijn mondhoeken krulden om tot een voldane glimlach. 'Een hele goede avond,' begroette hij haar warm, bijna charmant. In een langzame pas liep hij om zijn bureau heen om het wat te ordenen, en vast nodige papieren voor morgen uit zijn tas te halen. 'Kan ik wat voor je doen?' Hij schoof zijn stoel aan en draaide zich glimlachend weer naar Madeline om. Nieuwsgierig naar wat ze van hem wilde in deze - waarschijnlijk door haar - opgefleurde sfeer.

Madeline keek even op toen er eerst een de deur gesjord werd. Een lichte glimlach sierde haar lippen. Ze moest zich inhouden niet te gaan grinniken toen Savador bij binnenkomst haar niet opmerkte. Toen dat wel gebeurde had Madeline opnieuw een brede grijns op haar gezicht. Gewoon omdat Savador helemaal leek te verstarren. 'Wederzijds Savador' glimlachte Madeline rustig op zijn begroeting. De stenen van haar ketting fonkelden in het licht van de kaarsen toen ze opstond van het bed. 'Ik kwam even langs omdat ik je een beetje gemist heb. Ik miste onze gesprekken samen, gewoon je aanwezigheid' zei ze terwijl ze naar hem toe liep haar arm over zijn middel legde en er weer langs liet glijden terwijl ze langs hem liep. Nu was te zien dat de achterkant van haar jurk vanaf haar onderrug tot net onder haar schouderbladen alleen vast zat met een zwart lint dat zigzaggend gestrikt was. Ze draaide zich weer om en ging aan de andere kant van het bureau op de rand van het tafelblad zitten, steunend op haar hand.

In zijn plotselinge verstarring vergat Savador totaal terug te glimlachen toen Madeline hem woordloos groette met een brede grijns. Maar de deken van beklemming gleed daarna al net zo snel weer van zijn schouders als dat het hem een paar seconden lang overmeesterd had, en maakte plaats voor een warm gevoel in zijn binnenste. Een aangename warmte die altijd de kop opstak wanneer hij Madeline zag, hoorde of zelfs maar rook. Al sinds het begin van zijn baan hier. Dat gevoel leek sterker te worden toen ze zijn naam zei; het bezorgde hem een kleine siddering over zijn weke rug. Met een kleine plezierige glimlach op zijn gezicht, keek hij zwijgend toe hoe Madeline opstond en zijn richting in liep. Zijn pupillen vergrootten zich even uit verbazing toen ze hem vertelde hem gemist te hebben. Uiteraard had hij haar ook gemist, elke dag wel aan haar gedacht en meerdere malen per week sensueel over haar gedroomd. Maar het was niets voor Madeline om hem daarom helemaal opgedirkt op te komen zoeken. Zijn goudkleurige ogen schoten opzij en gleden over haar lichaam heen. Ergens kon hij niet voorkomen haar er nog meer om te gaan beminnen. Uit automatische reactie trok Savador zijn buik wat in bij het voelen van haar arm die er langs gleed, kon het plots versnelde ritme van zijn hart niet negeren. Maar van de buitenkant oogde hij doodkalm en was er nauwelijks iets van te zien dat het binnen even een chaos werd. Kalm bleef hij Madeline met zijn blik volgen, het enige wat hij bewoog in zijn roerloze positie was zijn hoofd om haar kort van de achterkant te bekijken. 'Is dat zo?' vroeg hij zacht nog als reactie op haar woorden. Zijn gelaat werd daarbij met een glunderend glimlachje gesierd. 'Heb je je daarom zo voor me opgedoft?' Voor een paar seconden bleef hij nog even staan, daarna zette hij zich langzaam in beweging om naast Madeline te komen zitten. 'Je wilt niet weten hoe vaak ik over je gedroomd heb,' zei hij terwijl hij, zonder zijn gevangen blik van haar af te scheuren, naast haar op de rand van zijn bureau neerzeeg, met andere woorden probeerde hij te zeggen dat hij haar ook gemist had. Savador had grote moeite zijn blik niet af te laten dwalen over haar lichaam of zelfs ook maar van haar af te scheuren.

Madeline grijnsde inwendig bij het zien van de verwarring die in Savador ontstaan was door haar verschijning. Ze knikte even bevestigend toen hij reageerde op haar eerdere woorden. Ze had hem daadwerkelijk gemist. Het was alleen gek dat ze het nu pas echt goed besefte. Een hernieuwde glimlach verscheen op haar gezicht toen Savador zijn vraag stelde. 'Mag dat niet dan?' vroeg ze grijnzend. 'Ik wou gewoon weer eens met je praten, het is veel te lang geleden geweest. Maar ik zou dat wel in stijl doen. En mijn nieuwe jurk laten zien natuurlijk' zei ze terwijl ze opstond en een rondje draaide om haar jurk nog eens extra goed te laten zien voor ze weer naast Savador ging zitten. Er verscheen een licht vertederde blik in haar ogen toen Savador haar zei dat hij over haar gedroomd had. 'Ik eerlijk gezegd ook over jou' zei ze half fluisterend terwijl ze zachtjes een lok zwart haar achter zijn oor streek.

Liefdevol glimlachend wendde hij zijn gezicht geheel naar Madeline toe bij haar reactie over zijn opmerking dat ze zich opgedrikt had. 'Het mag wel; hoeft niet. Waarom zou je je nog mooier maken als je al bijna niet mooier kunt zijn zonder al die pracht en praal?' Savador week wat achteruit en leunde op zijn armen die hij achter zich op het bureau geplaatst had toen Madeline opstond en even om haar as draaide alsof ze op de catwalk stond. Hij lachte zacht, maar vond het amuserend nu hij de kans kreeg ieder klein detail van haar lichaam en de slanke vorm ervan die zo mooi uitkwam in haar elegante jurk te bekijken. 'Oogstrelend,' prees hij haar glimlachend op het moment dat ze weer naast hem plaatsnam. Savador zweeg en keek haar intiem aan bij haar fluisterende woorden en bij de lok die ze teder achter zijn oor streek. 'Wel wel. En ik dacht dat Norwood de vlam in je bestemd voor mij al tijden geleden gedoofd had,' sprak hij kalm en tamelijk monotoon, hoewel zijn hart in zijn borstkas tekeer ging. Er verscheen een klein glunderend glimlachje op zijn gelaat en hij schuifelde wat dichter naar haar toe. 'Wat voor soort dromen?' vroeg Savador zacht, haast fluisterend, als een klein ondeugend jongetje dat op het punt stond een sappig roddeltje van zijn vriendje te horen.

Bij Savadors compliment voelde Madeline lichte blosjes verschijnen die ze met alle macht tegen probeerde te gaan wat mislukte. Ze trok haar benen wat op en zette ze op het zitvlak van de stoel die voor het bureau stond. Hierdoor werd een groot stuk van haar been bloot gelaten. Ze bleef maar onophoudelijk naar hem glimlachen. Maar toen hij over Norwood begon keek Madeline hem even verward aan. 'Wie?' vroeg ze zachtjes. Door de hypnose ketting was ze vergeten dat ze met Norwood getrouwd was en een zoon met hem had. Ze kon zich zelfs niet meer herinneren wie hij was. In haar gedachten bestond nu alleen nog maar Savador. Ze kon zich alleen maar momenten met hem herinneren. Madeline boog zich iets meer naar Savador toe tot hun neuzen elkaar bijna konden raken. 'Het zou lang niet zo leuk meer zijn als ik het je meteen zou moeten vertellen' glimlachte ze met een ondeugende grijns. 'Zoek maar een andere manier om erachter te komen' fluisterde Madeline terwijl ze Savadors onderlip tussen de hare nam en hem een ''nepkus'' gaf.

Het was vermakelijk om te zien. Savador hield breed glimlachend zijn hoofd iets schuin en bracht een zacht 'ahh'-geluidje uit dat men ook zou zeggen bij het zien van een kleine schattige puppy toen hij de verkleuringen op Madeline's wangen opmerkte. Zijn blik viel haast automatisch op haar been die voor een stuk bloot kwam te liggen toen ze haar voet op de stoel liet rusten. Een moment later schoot zijn blik weer terug naar haar ogen. Ook hij glimlachte terug, maar het leek alsof Madeline zich vanavond haast geen andere emotie wist voort te brengen. Niet dat dat nu zo erg was. Anders kwam het toch al niet zo vaak voor dat ze zo vrij met hem omging alsof ze allebei single waren. Ongewild voelde Savador zijn mondhoeken verder omhoog kruipen toen ze nogal verward reageerde op zijn reactie over Norwood. 'Inderdaad, je hebt helemaal gelijk. Laten we alle saaie alledaagse dingen vanavond uitbannen. Zo ook Norwood. Het plezier moet behouden worden, niet waar?' Hij vatte het op alsof Madeline het opzettelijk had gedaan Norwood even te vergeten. Savador blikte zwijgend in Madeline's groene ogen toen ze haar gezicht dicht naar het zijne bracht. Hij liet zijn blik even verlangend omlaag naar haar lippen glijden, maar richtte zich weer op haar ogen toen ze begon te spreken. Zijn wenkbrauwen fronsten zich wat hem nu een gespeelde zielige uitdrukking gaf zodra haar woorden tot hem waren doorgedrongen. Hij kreeg het al warmer toen ze vervolgens zijn onderlip tussen de hare nam, waarschijnlijk om hem te plagen evenals haar woorden. 'Sinds wanneer ben jij zo van de ondeugende spelletjes?' vroeg Savador zacht en breed grijnzend, zonder zijn gezicht een stuk van het hare te verwijderen. 'Maar goed..' Langzaam week hij weer achteruit en reikte met zijn arm ondertussen naast zijn bureau naar iets op de grond. 'Ik weet denk ik wel een manier..' Glunderend keek hij Madeline weer aan toen hij twee grote ongeopende wijnflessen tevoorschijn haalde. 'Honderd procent Shadraans. Gemaakt van de zuiverste druiven en bekend om de geliefde smaak. Daarbij zo bloedrood als jouw mooie lippen,' grijnsde hij breed waarna hij de koude fles opzettelijk even in Madeline's hals legde. Om het goed te maken helde Savador daarna naar haar toe en drukte een zachte kus op haar wang. 'Vergeef me, schat. Lang geleden dat we een moment als dit konden deelden,' deelde hij daarna zacht mee.

Madeline ging niet verder in op het feit over die Norwood maar begon zich sterk af te vragen wie hij was en waarom Savador het over hem had. Ze liet het rusten en probeerde zich op Savador te concentreren. 'Sinds ik jou heb leren kennen' grijnsde Madeline op Savadors vraag na haar plagerijtje. Ze bleef hem afwachtend aankijken toen hij achteruit week en naar iets achter zijn bureau reikte. Madeline zocht zijn ogen weer op toen hij twee flessen wijn tevoorschijn trok. 'Wat dacht je, ieder een fles?' vroeg ze grinnikend. Ze hapte even naar adem toen hij de koude fles in haar warme nek legde. Direct voelde ze het kippenvel opkomen. Toen hij haar een kus op haar wang gaf legde Madeline haar hand in haar nek. 'Dat was koud hoor' zei ze quasi- verontwaardigd maar met een lichte glimlach waardoor haar toneelspel al gauw verloren ging. Ze trok Savador aan zijn kraag ietwat ruw wat dichter naar zich toe. 'Dat was heel gemeen van je' zei ze met een ondeugende glinstering in haar ogen. Ze bracht haar mond naar zijn oor en beet hem zachtjes in zijn oorschelp.

Voor een lang moment bleef Savador Madeline even aanstaren alsof hij haar woorden op zijn plagerijtje maar niet kon plaatsen, natuurlijk weer geheel geacteerd. Zijn mondhoeken schoten daarna weer omhoog, lang kon hij dat niet volhouden. 'Is dat zo? Als je het mij vraagt heeft er altijd al een ondeugend duiveltje diep binnenin je geschuild,' reageerde hij grijnzend. Hij kreeg opeens de erge drang bij die woorden een arm om haar heen te slaan en zich helemaal los te laten gaan - maar hij hield zich nog even in om het plezier erin te houden. Zacht lachend ging zijn blik even naar de twee volle flessen die hij tevoorschijn had gehaald bij haar vraag. 'Dat dacht ik precies.' In zijn goudkleurige ogen was even een olijke fonkeling te zien toen hij één van de flessen daarna in Madeline's nek legde. Zijn amusatie werd alleen maar groter toen haar reactie aantoonde dat het inderdaad ijzig koud moest zijn. Hij verontschuldigde zich direct met een kus op haar wang. 'Weet ik, lieverd. Daarom deed ik het ook,' deed Savador er nog een schepje bovenop wat het plagen betreft op haar toneelspel. Met een lichte glimlach richtte hij zich op zijn eigen fles en begon wat aan de kurk te pulken, toen hij plots deze handeling ruw moest afkappen doordat Madeline hem opeens nogal ruw aan zijn kraag naar haar toetrok. Voor even was de voldane en bovendien dromerige uitdrukking van zijn gelaat verdwenen en keek hij, ondanks zijn lichte ontzetting, Madeline zonder enige verandering in zijn kalmte met wat opgetrokken wenkbrauwen in haar ogen aan. Zijn glimlach brak automatisch weer door toen het waarschijnlijk nog een deel bleek te zijn van haar acteerwerk, of hoe je dat ook wilde noemen. Met zijn bovenlichaam half naar haar toegekeerd en met de ongeopende fles nog in zijn handen, bleef Savador roerloos stilzitten toen ze met haar lippen naar zijn oor reikte en hem daar zachtjes op zijn kraakbeen beet. In een langzame beweging zette hij de fles aan de kant en bracht eveneens zijn hoofd dichter naar haar toe om haar voorbeeld over te nemen en haar opzettelijk iets harder dan zij deed te bijten. 'Wat kan ik doen om het weer goed te maken?' vroeg Savador zacht om met het spelletje mee te gaan.

Madeline had inwendig gegrijnsd toen ze zag dat Savador een lichte ontzetting op zijn gezicht vertoonde. Haar hoofd helde haast automatisch wat opzij toen Savador terug beet. Ze onderdrukte een zachte kreun toen ze merkte dat hij harder beet dan zij. Haar handen gleden over zijn schouders en armen en trokken hem aan zijn polsen overeind op zijn voeten. 'Ik weet misschien wel wat' glimlachte ze terwijl ze zijn armen om haar middel legde. Haar handen gleden over zijn borstkas omhoog om in zijn nek te eindigen. Tegelijkertijd drukte ze haar lippen op de zijne. Ze week heel even een klein stukje naar achteren. 'Kus me' fluisterde ze zachtjes met haar ogen nog gesloten.

Savador had zijn ogen geloten toen hij zijn tanden zacht - maar nog altijd harder dan zij - in haar ranke oor plantte. Hij kon er niets tegen beginnen of hij voelde al een vlaag van onvermijdelijke opwinding door zijn lijf gieren bij het horen van Madeline die een zachte kreun onderdrukte. Het zette hem aan tot meer willen, doen en zien. Langzaam opende hij zijn ogen weer en staarden de dunne verticale pupillen Madeline verlangend aan. Zijn hart bonkte drie keer zo sneller tegen zijn borstkas bij het voelen van haar handen die vanaf zijn schouders via zijn armen naar beneden gleden. Gewillig liet hij zich overeind op zijn voeten trekken, benieuwd naar wat ze van plan was. Zwijgend keek Savador toe hoe Madeline zijn armen om haar middel legde, zijn blik volgde daarna haar handen die over zijn borst omhoog streelden en in zijn nek eindigden. Hij kreeg het warm, haast heet, toen hij haar daarna weer in haar ogen aan wilde kijken, maar die actie werd hem onttrokken doordat Madeline haar volle rode lippen al op de zijne drukte. Wat verbluft door die plotselinge handeling liet hij zich kussen, maakte zich daarna gereed om ermee in te gaan. Madeline verbrak het even door een klein moment later heel even naar achteren te wijken. Toen hun lippen van elkaar losscheurden kon Savador geen woord over zijn lippen krijgen, maar liet hij zijn ingehouden adem in een trillerige zucht van lust ontsnappen. Haar fluisterende woorden had hij al vaker gehoord in zijn dromen, nu gebeurde het in werkelijkheid. Hij liet het zich geen tweede keer zeggen; hij sloot zijn armen, die eerst wat losjes om haar middel hadden gelegen, strakker om haar heen, drukte haar zodanig tegen zich aan dat ze iedere kleine centimeter van elkaars lijf door de stof van hun kleding heen zouden kunnen voelen, en boog zich daarna voorover om zijn lippen weer op die van Madeline te drukken en het zoenen nogal intiem te bevordenen door haast nonstop kleine happende bewegingen te maken. Ondertussen liet Savador een hand wild strelend door haar blonde lokken gaan, alsof hij haar echt wilde hebben.

Madeline keek vanonder haar lange, zwarte wimpers even tersluiks op naar Savador toen hij zijn adem in de vorm van een trillerige zucht liet ontsnappen. Madeline hield even haar eigen adem in toen Savador zijn armen strakker om haar heen sloot. Ze kon hem voelen ademen terwijl ze zacht haar adem weer liet ontsnappen. Ze kuste hem terug en verstevigde haar greep om zijn nek. Toen Savador met zijn vingers door haar lokken ging gleed de zwarte speld met rode edelstenen uit haar haren en kwam met een luide tik op de grond terecht. Haar blonde lokken vielen golvend over haar schouders. Madeline week uiteindelijk met haar hoofd naar achteren en keek naar het plafon zodat al haar haren naar achtern vielen. Haar borstkas ging lichtelijk sneller op en neer terwijl ze haar blik even op had plafon gericht. Daarna keek ze Savador weer even aan en omhelsde hem terwijl ze haar gezicht in zijn nek begroef en zachtjes met het puntje van haar tong een klein stukje over zijn hals ging.

De hartstocht was niet langer meer te bedwingen. Savador genoot van het zwijgzame maar passievolle moment, vooral toen Madeline haar greep om zijn nek verstevigde en zich erin mee liet gaan. Zoals er voor haar even niemand anders dan hij bestond, leek er voor hem nu momenteel ook niemand anders dan Madeline te bestaan. Hij kon er niets tegen beginnen; totaal in de ban van haar aanwezigheid en haar vraag om lust was het moeilijk om te beseffen wat hij nu deed. Hij moest het doen. Een moment als dit zou niet veel meer voorkomen, vreesde hij. Terwijl hij nog druk bezig was Madeline en zichzelf tevreden te stellen door haar eerdere kus op wilde wijze te beantwoorden, sloeg hij geen acht op de luide tik afkomstig van de haarspeld die uit haar blonde lokken gleed. Savador liet het toe dat ze op een zeker moment haar lippen los van de zijne scheurde en al licht hijgend met haar hoofd wat achteruit helde, haar haren naar achteren en haar blik gevestigd op het plafond. Ook hij merkte dat zijn ademhaling zich automatisch versneld had - zijn schouders en borstkas gingen gelijktijdig op en neer. In de kleine ingelaste pauze liet hij zijn blik doelbewust over Madeline's slanke lichaam dwalen, perste zijn smalle lippen kort even op elkaar om de achtergebleven lippenstiftafdrukken eraf te halen. Kalm richtte hij zich weer tot Madeline zodra ze haar naar hem voelde kijken. Savador sloeg zijn armen om haar heen toen ze hem omhelsde, leunde met zijn lijf wat tegen haar aan zodat hij haar met lichte dwang achteruit kon laten deinsen en drukte zich vervolgens tegen haar aan zodat ze gevangen stond tussen hem en de muur. Hij moest zich wat voorover buigen om bij Madeline's hals te kunnen aangezien ze wat kleiner was, negeerde daarbij de protesterende pijnscheut door zijn ruggengraat. Hij zette zacht zijn tanden in haar hals en snoof haar geur op, die rook naar geurige parfum en schone dingen. 'Je bent een droomvrouw. Al vanaf het eerste moment dat ik je zag,' sprak Savador met een kleine glimlach, al zou ze die waarschijnlijk toch niet kunnen zien.

Madeline stapte voorzichtig achteruit toen Savador haar naar achteren dwong tot ze de muur in haar rug voelde. Ze hapte opnieuw lichtjes naar adem toen ze Savadors tanden in haar hals voelde. Al ging dat best moeilijk omdat de brede band van haar ketting de helft van haar nek bedekte. Ze kon de goudkleurige ringenkettinkjes eraan horen rinkelen als ze bewoog. Madeline hoorde Savadors woorden amper. Maar ze glimlachte. 'Nee hoor, ik ben hardstikke echt' grijnsde ze. Ze streek met haar hand door zijn haar. Ineens zette ze al haar kracht in om Savador van zich af te duwen en om te draaien waarna ze zachtjes tegen hem aan leunde zodat hij nu met zijn rug tegen de muur stond. Ze greep zijn polsen vast en kuste hem zachtjes en kort op zijn lippen. Ze hield zijn polsen niet stevig vast. Hij kon zichzelf zo bevrijden.

Tot zijn genoegen hoorde hij Madeline zacht naar adem happen op het moment dat hij in haar hals beet. Savador ademde zijn hete adem in haar nek uit van opwinding, later ging dit over in een zachte lach bij haar woorden. 'Medusa heeft me bijgestaan, dat ben je inderdaad. Maar je zou zo uit mijn dromen kunnen komen,' zei hij zacht terwijl hij zijn vingers liefdevol door haar blonde lokken liet glijden om ze vervolgens achter haar oor te strijken. In de tussentijd voelde hij Madeline's slanke hand door zijn sluike lokken gaan. Met zijn ogen vredig gesloten en zijn hoofd rustend tegen het hare, laste hij even een korte pauze in om ervan te genieten. 'Trouw met me. Vergeet Norwood toch,' fluisterde hij zacht in haar oor. 'Als mijn tweede vrouw zul je niets meer tekort komen. Ik zal het mijn levensdoel maken om je gelukkig te maken. Om óns gelukkig te maken en te houden. Jij, Diva, ik, onze toekomstige kinderen en mijn kinderen.' Als er eenmaal iets was wat hem aansprak, zou hij er ontzettend veel voor over hebben om het zijn eigendom te maken. Zo ook met macht. En zo ook met Madeline. Savador had haar vrije hand gepakt en streek er met een duim zacht overheen, toen ze ineens al haar kracht tegen hem leek te gebruiken. Hij beet zijn tanden even op elkaar zodra hij de muur in zijn rug voelde, wat een nieuwe pijnscheut veroorzaakte, maar keek daarna weer op Madeline neer. Ze had hun posities omgewisseld en stond nu wat tegen hem aangeleund. Zijn polsen waren in een lichte greep beetgepakt, al zou hij zich zo weer los kunnen rukken. 'Listige vrouw,' kwam het er wat monotoon uit. Zijn mondhoeken krulden daarna om tot een brede grijns. 'Daar hou ik wel van.' Hij beantwoordde Madeline's kus met een kleine zoen op haar lippen terug. Daarna trok Savador zijn handen terug zodat die van Madeline langs zijn polsen omhoog zouden glijden en in de zijne kwamen te liggen. Zachtjes sloot hij zijn vingers om haar handen terwijl hij zich langzaam uit haar greep werkte. Hij draaide zich om, kuste één van haar handen, en trok haar daarna zacht mee naar het bed. 'Liefde voert ook mij mee, ondanks mijn sterke wil. Maar uiteindelijk komt het hier toch wel van, en ik denk dat jij er hetzelfde over denkt. Nietwaar? Lust laat ons veel willen.' Hij liet voorzichtig haar hand los om zijn trui over zijn hoofd uit te trekken, zodat zijn vrij gespierde bovenlijf voor iemand van zijn leeftijd onthuld werd. Met een glimlach draaide hij zich weer naar Madeline om, pakte haar beide handen weer beet en zeeg langzaam en voorzichtig neer op de rand van zijn bed. 'En ik wil jou,' vulde Savador zijn zinnen zacht aan terwijl hij achteruit helde tot hij met zijn rug op het matras lag, en Madeline daarbij op zich trok.

Madeline ging mee in Savadors beweging toen hij zijn handen terug trok. Ze liet zich daarna ook meetrekken naar het bed. Ze kon het niet laten om even te kijken naar hem toen hij zijn trui uit trok. Maar toen hij haar mee op bed trok voelde het toch niet zoals ze verwacht had. Dit voelde niet goed. 'Savador stop' zei ze zachtjes. Ze lag nog bovenop hem maar maakte zich los uit zijn greep en ging staan. 'Dit klopt niet. Ik hoor hier niet te liggen' zei ze. Ze was overduidelijk verward. Ze wist dat ze hier niet hoorde maar ook niet precies waar dan wel. Ze liep door het kantoor heen. Probeerde te plaatsen wat niet klopte. Ze keek Savador even aan. 'Die Norwood, waar je het telkens over hebt. Wie is hij?' vroeg ze zacht. Het moest iets met hem te maken hebben. Die naam klonk zo bekend, zo vertrouwd.

Savador was er voldaan over te zien dat Madeline zich geheel aan hem overgaf. Zonder zich te verzetten liet ze zich meevoeren door zijn bewegingen. Zijn handeling toen hij haar bovenop zich trok was uiterst voorzichtig en liefdevol. Hij had een hand te rusten op haar achterste gelegd en liet de andere zacht door haar blonde manen gaan terwijl hij haar in haar hals begon te zoenen. Zachtjes allereerst, daarna volgden zijn zoenen elkaar steeds sneller en wilder op. Midden tijdens een zoen vlak onder haar oor leek hij in zijn beweging te verstijven bij haar zachte woorden. Savador helde wat achteruit om haar vragend aan te kijken. Met een geërgerde zucht liet hij zijn hoofd weer terugzakken op het matras toen Madeline van hem af ging en ging staan. Hij kon ook nooit eens een keer rustig zijn gang met haar gaan, of er moest altijd iets tussenkomen. 'Lieve schat, dit klopt wel,' deed hij een poging haar weer op de gedachten te brengen die voor hem het beste uitkwamen. In dezelfde houding bleef hij roerloos liggen op het bed en keek vanaf het matras lichtelijk fronsend op naar Madeline. 'En er is geen betere plaats voor jou om te liggen,' voegde hij er met een glimlach en gespreidde armen toe. 'Wil je het zomaar opgeven? We zijn verloofd. Binnenkort gaan we trouwen. Je bent zwanger van me. Samen een gelukkig leven, weet je nog?' Glimlachend liet hij zijn armen weer naast zich op het matras zakken. Listigheid was niets nieuws voor hem, ook niet als dat samenging met leugens. Alles om Madeline weer in dezelfde hartstochtelijke bui te brengen zoals ze een paar minuten geleden nog was. Zwijgend keek Savador toe hoe ze door zijn kantoor begon te ijsberen. Hij slaakte opnieuw een zachte zucht bij haar vraag die betrekking had tot Norwood, en kwam wat stroefjes overeind. 'Een nietsnut. Een schaduw van niets. Iemand die je enkel pijn doet. Je kunt beter uit Norwoods buurt blijven, bij mij ben je volkomen veilig. Dus zet alle zorgen even uit je hoofd en ontspan,' sprak hij nonchalant terwijl hij weer naar haar toeliep. Hij legde zijn armen om haar middel heen en ging vlak achter haar staan. 'Kom op, Madeline,' fluisterde hij zacht in haar oor. 'Ik weet dat jij er net zo graag naar verlangd.' Ondertussen dwong hij haar met kleine, haast onopmerkelijke stapjes vooruit zodat hij haar klem kon zetten tussen hem en zijn bureau. Zijn handen kneedden begerig haar borsten, streken langs haar achterste en gleden langs haar benen onder haar jurk door om aan haar ondergoed te sjorren. In de tussentijd rukte hij ook aan zijn eigen broek om die los te krijgen. 'Ik zal het lang proberen te laten duren om dit een waar moment te maken dat nog lang in onze geheugen gegrift zal staan,' vervolgde Savador zacht terwijl hij met zijn lichaam over Madeline heen helde zodat ze gedwongen was voorover over zijn bureau te buigen. Haar ondergoed had hij omlaag getrokken en zijn eigen broek hing ook op zijn enkels. 'Maar zoals je weet is lust niet te handhaven. Ik kan niets beloven, al zal ik mijn best voor je doen,' eindigde hij zacht waarna hij de lange zoom van haar jurk omhoog deed en zijn eigen ondergoed uittrok. Savador hoefde nu alleen nog maar binnen te komen.

Madeline verstijfde op haar plaats toen Savador zei dat ze zwanger was van hem. Dan had ze dat toch wel moeten voelen? Moeten weten in elk geval. Ze bleef nadenkend naar de grond kijken toen ze zijn woorden over Norwood hoorde. Ze keek over haar schouder om naar Savador toen hij zijn armen om haar middel legde. Voor ze het goed en wel doorhad stond ze klem tussen het bureau en Savador. Nu wist ze zeker dat dit niet klopte. Even later werd ze gedwongen voorover te hellen. Ze voelde de pijnlijke rand van het bureau in haar onderbuik drukken. Ze hoorde de luide tik van de stenen van de ketting op het tafelblad. En ineens kwam alles weer te boven. Als een film die vier keer sneller dan normale speeltijd afgespeeld werd. De touwerij met Norwood, hun kind dat ze samen hadden. Het kwam allemaal weer boven. Maar Savador bevond zich in geen van die herinneringen. Alleen die paar waarin ze samen een affaire hadden. Er waren maar weinig echt goede herinneringen samen met hem. Madeline opende haar ogen weer. Ze moest naar Norwood nu het nog niet te laat was. Maar daarvoor moest ze uit Savadors greep vrij zien te komen. Dat hield in dat Madeline vuur met vuur moest bestrijden. 'Savador, lieverd. Dat bureau doet pijn in m'n buik. Als we dit al doen dan graag op een comfortabelere manier' probeerde ze zachtjes en, al zei ze het zelf, best overtuigend.

Het verbaasde Savador eigenlijk niets dat Madeline geheel met hem meewerkte. Schijnbaar wilde ze het net zo graag doen als hij. Het stelde hem in ieder geval dik tevreden, want als hij zijn lust wilde uitte dan moest het wel met één van de vrouwen zijn die hij liefhad. En Madeline stond ergens bovenaan. Hij merkte er niets van dat Madeline nauwelijks merkbaar weer uit haar hypnose leek te komen en alles als een klap in haar gezicht weer terug kwam. Voor nu dacht hij maar aan één ding, en dat was het letterlijk bedrijven van de liefde met de vrouw waar hij nu al bijna een jaar smoorverliefd op was. Zijn ademhaling had zich versneld op een tempo alsof ze er al klaar mee waren en nu uitgeput over elkaar heen bijkwamen. Het amuserende was dat ze er nog aan moesten beginnen. Hij kon zich moeilijk nog langer inhouden. Zijn bleke handen rustten op haar dijen, zijn vingers hadden zich achter haar bekken gesloten en hielden haar onderlichaam op zijn plaats. Zijn borst leunde met een wild kloppend hart tegen Madeline's rug, en met zijn kin rustend op één van haar schouders stond hij al op het punt zijn sensuele verlangens werkelijkheid te maken. Het was dat Madeline ertussen kwam met een kleine opmerking, anders had hij zijn hartstocht onbedwongen al op haar losgelaten. Savador lachte zacht in haar oor tussen het hijgen door. 'En ik dacht dat je meer het wilde type was,' zei hij zacht. 'Vergeef me, lieverd.' Hij streek haar blonde lokken weg om een kus tegen haar slaap te drukken. 'Ik zou je nooit geen pijn willen doen.' Zonder pardon gleden zijn armen onder haar knieholtes en oksels door om haar vervolgens zacht en uiterst voorzichtig in zijn armen te dragen. Hij stapte uit zijn broek om er niet over te struikelen en liep richting zijn bed, daarbij scheurde hij zijn blik niet van Madeline los. Voorzichtig legde hij haar daarna neer op het matras en kroop er achter aan. 'Zo beter?' vroeg hij zorgzaam terwijl hij haar hoofd op zijn kussen legde en de druk van het matras verzachtte door haar lichaam half in te dekken met allerlei dekens. Glimlachend boog Savador zich over haar heen en drukte zijn lippen op de hare - zachtjes in tegenstelling tot wat hij in gedachten had. Als ze het comfortabeler wilde, dan kreeg ze dat. Alles wat ze wilde. 'Pijn zal het je vast niet meer doen, maar als het dat wel doet - knijp in mijn hand. Ik wil dat je de pijn met me deelt,' zei hij zacht. Zijn beide handen sloten zich om de hare. Daarna drong Savador langzaam binnen om te doen wat hij na hun affaire alleen in zijn dromen kon herhalen - dit alles nog langzaam en extreem voorzichtig.

Madeline sloeg haar armen om Savadors nek toen hij haar optilde. Ze moest het voorlopig even mee blijven spelen tot ze kon ontsnappen. 'Veel beter' glimlachte Madeline zachtjes toen ze op het bed lagen. Toen hij zijn beide handen om de hare sloot was dat haar hint om vrij te breken. 'Sorry Savador' mompelde Madeline zacht en waarschijnlijk amper voor hem verstaanbaar. Ze helde haar gewicht naar één kant zodat ze nu bovenop hem zat. Ze boog zichzelf naar voren en strekte haar armen zodat de zijne meegingen en elk een uiteinde van het hoofdeind van het bed raakte. Haar handen omsloten zijn polsen waardoor zich vloeibaar kristal om zijn polsen vormden. Hij ging naar de knoppen van zijn bed en maakte zich vast. Nu Savador vast geketend lag ging Madeline van hem af. 'Het spijt me Savador. Ik beloof je dat ik je weer los kom maken maar je zou me alleen maar tegenhouden. Ik was mezelf niet. Door deze idiote ketting...,' zei ze terwijl ze de ketting ruw aftrok ',...was ik onder hypnose. Ik wist niet waar ik mee bezig was. Het spijt me zo dat jij hier de dupe van bent' zei ze zacht. Daarna zocht Madeline haar ondergoed en schoot het snel aan waarna ze haar hakken uit trapte om te kunnen rennen. Maar toen ze naar de deur liep liet de zachte, droge klik van de deur die in het slot viel haar halt houden.

In het langzame tempo waarin hij naar Madeline's verzoek zijn handelingen voldeed, had Savador al een aantal keer zijn heupen op en neer bewogen en begon er net in te komen. Hij voelde zijn hart op volle toeren in zijn keel kloppen en bedacht zich dat er niets plezanter kon zijn dan dit. Te lang had hij ernaar verlangd eens op normale wijze te vrijen met haar, niet op een geforceerde manier. Al was dat naar zijn gevoel ook opwindend geweest. Hij had zich ver over Madeline heen gebogen zodat ze nu wang tegen wang lagen, zijn lippen gingen langs haar zachte huid om op willekeurige plaatsen een kus te drukken. Savador opende zijn ogen en helde wat omhoog met zijn hoofd zodat hij Madeline liefdevol aan kon kijken bij het horen van haar zachte gemompel, waarvan hij dacht dat het niets meer was geweest dan woorden die er zacht en kreunend van genot uit waren gekomen. Hij schonk haar een beminnelijke glimlach en liet zijn vingers strelend langs haar gezicht gaan. In zijn kalme en respectvolle gedrag jegens haar was het duidelijk dat hij het heus niet alleen voor het vozen deed, maar hij ook echt van haar hield. Wat verbaasd keek Savador naar haar op toen Madeline hun posities had omgewisseld en zij nu aan top lag. Niet dat hij het erg vond; blijkbaar wilde zij het nu van hem overnemen. Hij besefte dat ze zijn armen liet strekken naar het hoofdeind van het bed, maar liet zich gewillig meegaan met haar bewegingen. Met een glunderende grijnsje bleef hij haar in de tussentijd aankijken toen ze zijn polsen met een kristal-achtige substantie vastketende aan het bed. Hij vond het des te spannender, maar was zich totaal niet bewust van wat ze eigenlijk van plan was. Lichte vermoedens begonnen al in hem op te dagen toen Madeline daarna het wellustige spel onderbrak door gewoon van hem af te gaan. Vragend keek Savador naar haar op toen ze haar verontschuldigingen aanbood waarna een uitleg volgde, zijn wenkbrauwen kropen naar elkaar toe in een onbegrijpende frons. 'Madeline?' vroeg hij zacht op ongelovige toon. Zijn ogen waren vochtig, haast betraand, en keken niet-begrijpend toe hoe ze de ketting om haar hals afrukte. Hij begreep er niets van - alles moest nog tot hem doordringen. Hij moest zijn hoofd draaien en langs zijn oksel heen kijken toen ze zich daarna van zijn bed verwijderde en haar ondergoed weer aantrok. 'Hou je dan niet van me? - lieverd?' Hij zag hoe ze haar hakken uittrapte en hoorde hoe de deur in het slot viel waardoor Madeline zijn kantoor niet uitkon, maar niets leek meer tot hem door te dringen. Hij had nu alleen oog voor Madeline. Het feit dat hij poedelnaakt was vastgebonden en zijn verlangen naar lust aan de buitenkant nog overduidelijk te zien was leek hem zelfs nauwelijks iets te kunnen schelen. 'Ik dacht dat je van me hield,' kwam het er hees uit, waarna Savador haast op het punt leek te staan uit onbegrip in tranen uit te barsten.