Angstaanjagend

Avalana keek op naar Ryan, een beetje verdwaasd. Ze rook zijn geur en voelde zich weer veilig. Ze probeerde overeind te komen. Gelukkig werd ze geholpen door Ryan. Ze keek Ryan aan en knikte zwakjes. Ze wou helemaal niet naar dat stinknest. Ze keek Ryan diep in zijn ogen aan. 'Ik doe even een shirt aan,' zei ze zwakjes, terwijl ze naar haarzelf wees. Het enige wat ze vanboven nog aanhad was haar BH. Ze glimlachte naar Ryan, sloeg haar arm om hem heen, gaf hem een kus en liep toen de kamer uit. Idioot schuddend met haar heupen. Nou ja, sensatie kon er altijd inzitten, niet? Bij haar kast aangekomen pakte Avalana een zwart topje en deed die moeizaam aan. Ze kreunde van de pijn. Haar arm werkte nog steeds niet mee. Ze werd helemaal rood. Ze kon Ryan toch niet vragen of hij haar wou helpen? Het moest wel. Avalana kreeg het topje maar niet aan. Rood van schaamte liep ze richting Ryan. 'Uh... Ik uh.. Wil je helpen?' vroeg ze, terwijl haar wangen nu net zo rood als haar haren waren. Ze keek hem diep in zijn ogen aan, om vervolgens even weg te dromen. Haar rug jeukte en ze krabde even met haar goede hand. 'Nou... Op naar dat verrekte stinknest,' zei ze toen sarcastisch. Ze had er helemaal geen zin in en bij het idee al werd ze chagrijnig. Ze draaide zich naar Ryan en keek hem haast smekend aan. 'Nee, alsjeblieft, het gaat wel weer. Ik blijf vannacht liever hier slapen. Romeo zit nog op de ziekenzaal en ik heb er sowieso geen zin in,' zei ze, terwijl ze hulpeloos in zijn ogen keek.

Ryan pakte het topje vast en deed die voorzichtig om Avalana heen, om haar geen pijn te doen. ‘Komop, je kan niet met een gebroken arm blijven rondlopen.’ Probeerde Ryan haar te overtuigen. ‘Je moet er echt naartoe, anders kan het gaan ontsteken. Anders blijf ik wel bij je op de ziekenzaal tegen Romeo. Als die daar dan nog is.’ Morgen moesten ze naar die straf van Savador toe, wat zou die hebben verzonnen? Ryan kon het nog steeds niet bedenken, iets ergers dan tafels schoonmaken? Wat zou dat kunnen zijn? En ook nog bij de ruïnes. Desley duwde de deur van de woonkamer open, het was een slimme wolf. Opgekruld ging hij bij de kachel liggen. ‘Desley! Weg daar!’ siste Ryan hem toe. Desley verhaarde nu enorm en hij ging midden op het tapijt liggen. Kwaad nagrommend kwam de wolf overeind, liep een paar stappen van het tapijt af en plofte daar weer neer.

Avalana bloosde ontzettend toen Ryan haar hielp, maar keek hem dankbaar aan. Ze zuchtte. Toen knikte ze. Ze keek naar de wolf. 'Oh, ik heb nog wat voor Desley!' zei ze toen. Ze liep moeizaam naar haar zaal toe en pakte daar een stuk vlees. Ze ging naar Desley toe. 'Alsjeblieft jongen, omdat je zo geholpen hebt,' zei Avalana glimlachend. Daarna keek ze Ryan aan en steunde even tegen hem omdat ze te erg wankelde. 'Goed dan,' zei ze lachend en vrolijk nam ze met haar goede arm zijn arm. Een duizeling schoot door haar heen. Dankzij de klap van Romeo tegen haar oog, voelde het net aan alsof ze elk moment kon omvallen. Ze rilde ook helemaal. Niet van de kou. Het was een gevoel die ze niet kon onderdrukken. Ze sloeg haar goeie arm om Ryan's middel heen. 'Je bent super,' zei ze, terwijl ze hem daarna een kus gaf op zijn wang. Ze liep nogal wankel de trap af. Ze ondersteunde zich aan Ryan en aan de muur. Ze kwam trillend met haar voet op de grond neer en liep richting de ziekenzaal. Niet weer! Ze keek nors naar de zuster, die haar geleidde naar een bed en ze legde zich neer. De zuster keek bezorgd naar haar trillende lichaam. 'Ik ben net in aanraking geweest met een stopcontact en water,' verzon Avalana. De zuster knikte begrijpend en sloeg de dekens toen om haar heen. Voor Ryan zette ze een stoel neer en ze liep weg. Avalana glimlachte naar Ryan. 'Ik denk dat R-Romeo gewoon ergens aan het mokken is,' zei ze, de naam van Romeo stamelend zeggend. Hier zou ze een trauma aan overhouden. Dat was zeker.

PROFILE MAGICIAN