Handenwrijvend van de kou zwaaide Savador de doorzichtige deur van de kassen open en veegde de vochtigheid van zijn schouders. Buiten was het al aardig koud, en dat was flink voelbaar. Het was een geluk dat het binnen de kassen altijd vele graden warmer was voor het in leven houden van een aantal exotische plantensoorten, die alleen konden overleven met een hoge temperatuur. Haast broeierig. Niettemin fijn in tegenstelling tot de omstandigheden buiten. Zorgvuldig sloot hij de deur achter zich weer en riep met zijn lange zwarte mantel die ruisend achter hem aan zweefde langs de rijen planten, struiken, kleine bomen en stekjes richting het verborgen poortje van de geheime tuin. Daar moest hij immers wezen. Aan zijn heup droeg hij een kleine leren buidel waarvan de schouderband schuin over zijn borst liep, speciaal voor het verzamelen van kleine attributen. In dit geval een kleine greep Zuid-Raziaanse vuurzaden die enkel in de geheime tuin groeiden. De zaden waren genoodzaakt voor één van zijn toekomstige lessen. Om ze nu vast te verzamelen bespaarde het hem een hoop moeite. Hij passeerde het poortje en betrad de tuin om in één stuk door te lopen, dieper de ruimte in. Hij wist precies waar hij wezen moest. Bij een rij knalrode en gevaarlijk uitziende planten die nog het meeste weghadden van vliegeneters, knielde hij zacht kreunend neer en wreef vermoeid even over zijn pijnlijke rug. Hij hoefde alleen maar wat te graven in de buurt van de wortels om bij de zaden te kunnen. Savador schoot echter weer in een ruk overeind zodra hij iets hoorde, zijn blik was daarbij strak gericht in de richting van de ingang. 'Wie is daar?' snauwde hij nors. In de kassen kwamen nogal eens vaak Grenanen, en zo ook Norwood. Erg veel zin in een confrontatie met die onuitstaanbare kerel had hij niet.

(Alleen Saf en Diva, thank youu~ <3)

Diva liep door de ijskoude sneeuw richting de geheime tuin. Ze moest even opdrogen en had behoefte aan de warmte van de tuin. Het was daar nooit koud gek genoeg. Ze schudde de natte sneeuw uit haar haren en opende het knarsende hek. Ze schrok lichtelijk toen ze een stem hoorde. Ze had gedacht alleen te zijn. Maar ze herkende de stem wel direct als die van Savador. Diva stond voor een keuze. Ze kon nu nog omdraaien en weglopen. Ze had niet bepaald veel zin in een confrontatie nu met Savador. Niet na de afgelopen gebeurtenissen. Ze was niet boos, dat niet. Maar ze voelde zich er zwaar ongemakkelijk onder.
Uiteindelijk liep ze toch door. 'Nou wat een manier om iemand te begroeten' zei ze met een zwakke glimlach. Ze deed haar capuchon af van haar openhangende jas en schikte hem een beetje. Ze droeg voor het eerst sinds tijden weer eens een rok. Deze was wit en reikte tot haar enkels. Ze had er wel een witte legging onder aan omdat het anders te koud was. Op die rok droeg ze een blauwe trui met blote schouders waarvan de lange mouwen zelfs tot over de muis van haar hand reikte. Ze had een zwarte winterjas aan om zich toch een beetje warm te houden.

Zijn slangachtige ogen hadden zich vernauwd en gleden speurend langs de verzameling aan zeldzaam flora dat hier groeide. Hij wist vrijwel honderd procent zeker dat hij het typische geknars van het oude poortje had gehoord. Dat kon niets anders betekenen dan een persoon die de tuin binnentrad en hem onbewust vergezelde. Als het iemand was die hij niet kon uitstaan, nam hij zo weer de benen. Sinds zijn rug steeds voor meer klachten leek te zorgen probeerde hij zoveel mensen eigenlijk te ontlopen. Hij wilde niet dat ze hem zagen lopen alsof hij een bochel had, en dat zijn pijn een spot werd voor jeugdig publiek dat hij liever dood dan levend zag. Het was daarom ook dat hij dit tijdstip van de dag had uitgekozen om de zaden hier te verzamelen, wanneer de meeste leerlingen in de lessen zaten. Savador voelde zijn hart haast automatisch opspringen toen het Diva's stem was die hem beantwoordde, waarna ze zichzelf onthulde. Voor even bleef hij roerloos op zijn plek staan, waar hij zijn blik kort over haar heen liet glijden alsof hij niet kon geloven dat ze daar stond. Een moment later brak er een brede glimlach door op zijn net nog norsige gelaat. 'Diva!' Met kalme passen en zijn armen wat gespreid sinds het uitspreken van haar naam liet hij de zaden voor wat ze waren en liep dichter naar haar toe. Hij begroette haar met een beminnelijke kus op haar lippen. 'Het is winters weer buiten. Heb je het koud?' vroeg Savador glimlachend terwijl hij zijn armen om haar heen sloeg en zijn hand zacht wrijvend over haar rug liet gaan om haar een beetje op te kunnen warmen.

Diva kon zichzelf zover krijgen een vaag glimlachje op te zetten naar Savador toen hij haar naam sprak en op haar af kwam lopen. Ze kuste hem zachtjes terug. Probeerde niet aan het feit te denken dat hij een affaire met Madeline had gehad en haar waarschijnlijk op net zo'n manier gekust had. 'Een beetje' sprak ze zachtjes op zijn vraag of ze het koud had. Maar daarna moest ze hem toch zeggen wat ze op het hart had. 'Ik hoorde dat je je weer eens mee hebt laten slepen in een affaire' begon ze zachtjes. Ze had niet eens door dat ze vergat om Savador met u aan te spreken. Ze keek even naar hem op. 'Ik ben niet boos. Als de situatie anders had gelegen was ik dat wel geweest. Het is dat Alwir naar me toe kwam anders had het waarschijnlijk langer geduurd voor ik erachter was gekomen. Ik hou er namelijk niet zo van om Suasama technieken te gebruiken om je te bespioneren. In een relatie hoef je immers geen geheimen voor elkaar te hebben. Maar het leek me wel van belang dat je weet dat het mij verteld is. Norwood was razend toen hij het hoorde. Hij heeft Alwir bewusteloos geslagen. Mij ook, althans dat denk ik. Toen ik bij kwam lag ik op de grond en was Norwood verdwenen' vertelde ze kalm.

Hij voelde een innerlijke rust zich van hem meester maken zodra hij Diva's lippen zacht op de zijne voel drukken. Het gaf Savador altijd een vredig gevoel als ze de moeite deed hem terug te kussen, dan wist hij dat het meestal wel goed was tussen hen. 'Snoes toch,' zei hij zacht als reactie dat ze het een beetje koud had. 'Kom hier dat ik je opwarm.' Hij sloeg de zomen van zijn lange mantel om haar heen om haar te warmen met zijn eigen lichaamstemperatuur. Zijn bleke hand vervolgde daarbij de wrijvende bewegingen over haar rug. Savador leek te schrikken toen Diva plotseling met de deur in huis viel door hem te vertellen wat aan haar knaagde. Het was duidelijk te merken aan hoe hij hoorbaar kort inademde en aan de hand op haar rug die abrupt stopte met de wrijvingen. Hij wist niet hoe Diva het wist en wilde het liever niet weten ook. Als verstard keek hij op haar neer en zocht haar blauwe ogen af naar teleurstelling of woede. Vreemd genoeg kon hij er niet uit op maken hoe ze zich erover voelde. Misschien was dat ook wel beter ook. Haar verdrietig zien door zijn eigen daden was nog wel het laatste wat hij wilde. Hij voelde een vlaag van opluchting toen ze beweerde niet boos op hem te zijn, maar hij luisterde met een wee gevoel in zijn maag verder naar wat ze te vertellen had. 'Heeft Norwood jou bewusteloos geslagen?!' was zijn eerste kwade reactie. 'Bij Medusa! Eerst Madeline, dan mij en nu mijn vrouw - het moet toch niet veel gekker worden!' Zijn ogen hadden zich uit woede verwijd en schoten onrustig door de tuin. Hij hijgde licht uit zijn frustratie alsof hij een aantal meters gerend had. 'Medusa, ik vermoord hem!' tierde hij weer. Savador vergat even totaal dat hij nog tegen Diva aanstond en stond haast op het punt regelrecht terug naar het kasteel te lopen om Norwood een paar klappen te verkopen. Hij leek weer wat te kalmeren toen hij Diva daarna weer in het oog kreeg alsof ze er nu pas was. Nee, het zou verloren moeite zijn. Hij gaf zijn gezelschap met haar nu niet op om zijn aandacht op Norwood te vestigen. Die vuile Grenaan pakte hij nog wel terug. Zijn hand ging strelend langs Diva's gezicht terwijl hij met een tedere blik, en nog licht nahijgend, op haar neerkeek. 'Het spijt me, lieverd. Ik wist niet dat - Madeline.. en Alwir. Ik dacht dat ze gewoon.. En het is niet dat ik je kwijt wil raken, absoluut niet. Ik hou nog altijd evenveel van je,' probeerde hij struikelend over zijn woorden zacht uit te leggen. Treurig fronsend drukte hij Diva even tegen zich aan en streek hierbij zacht door haar donkere lokken. 'We hoeven ook geen geheimen meer voor elkaar te hebben, Diva. Niet langer. Je hebt het recht alles van me te weten, zoals ik het recht heb alles van jou te weten. En als je diep van binnen toch boos op me bent, dan begrijp ik dat,' sprak hij zacht in haar oor. Savador liet haar daarna weer los en schonk haar een kleine maar liefdevolle glimlach. 'Ik hoop alleen dat je me het dan kunt vergeven,' voegde hij er zacht aan toe.

(ben even eten )

Diva merkte onmiddellijk de schrik reactie van Savador. Misschien had ze het iets subtieler moeten brengen. Maar aan de andere kant, zoiets kon niet subtiel gebracht worden. Ze legde haar hand op zijn borstkas toen hij in woede uitbarstte. 'Neergeslagen is een erg groot woord. Hij heeft in de drukpunten in mijn nek geknepen waardoor ik mijn bewustzijn verloor. Het was zodat we hem niet tegen zouden houden als hij wraak ging nemen op de degene van wie Alwir Madeline onder hypnose moest brengen. Het heeft geen nut hem daarvoor te vermoorden' zei ze. Ze liet Savador zijn struikelende woorden uitspreken. 'De enige reden dat ik niet boos ben, is vanwege het feit dat Madeline onder hypnose was en u makkelijk beïnvloedbaar door vrouwen als zij' sprak ze zachtjes. Ze liet het toe dat hij haar tegen zich aantrok. 'Dat heb ik al gedaan' zei ze zacht toen hij vertelde dat hij hoopte dat ze hem kon vergeven. Wat kon ze anders? Hij was haar alles. Ze kon het zelf ook niet opbrengen om kwaad op hem te blijven.

Hij had zijn blik in zijn korte razende bui omlaag laten glijden zodra hij een lichte druk tegen zijn borst voelde, en constateerde later dat het Diva's hand was. Het was deels ook daardoor dat Savador weer wat wist te kalmeren. Maar hij begon zich weer drukker te maken toen hij Diva's uitleg over Norwoods daad hoorde. 'Onnodig!' bracht hij met een weer wat stemverheffing uit. 'Dat hij die kleine spriet van een jongere broer van hem neerslaat kan me niets schelen, maar joú... Het maakt niet uit op wat voor manier - hij moest gewoon van je afblijven!' Hij merkte zelf ook dat hij op deze manier langzaam maar zeker weer in de frustratie raakte en probeerde zich voor Diva's belang weer te kalmeren. Dat hij beter niet over Norwood kon spreken, tenzij hij zich flink kwaad wilde maken, was nu wel duidelijk. Hij wilde de sfeer niet verpesten. Niet om zo'n laag persoon als Norwood. Savador keek Diva weer aan maar sloeg zijn ogen even neer na haar volgende zachte woorden. 'Dan spijt het me alsnog. Ik probeer ook aan jou te denken - echtwaar - maar als er eenmaal weer zoiets voorvalt.. als het lijkt dat vrouwen het zelf uit zitten dagen.. dan hebben ze me waar ze me hebben willen.' Het laatste durfde hij bijna niet toe te geven en sprak hij daarom ook als een fluistering uit. 'Maar ik kan eraan proberen te werken,' voegde hij er zwak glimlachend aan toe, waarna hij Diva even zacht langs haar wang streelde. Het was voor Savador een hele opluchting te horen dat ze hem al vergeven had toen hij haar tegen zich aan had getrokken. 'Ik heb geluk met jou als mijn vrouw,' glimlachte hij dankbaar. In een kleine stilte die volgde bleef hij roerloos een tijdje in de omhelzing staan. 'Wat bracht je eigenlijk naar hier?' verbrak hij de stilte met een zachte vraag.

Diva hield haar mond na Savadors volgende woede uitbarsting. Dat leek haar wijzer dan er weer tegenin te gaan. Ze kon zichzelf een zwakke glimlach veroorloven toen Savador haar verzekerde dat hij aan zichzelf werkte. 'Dat is een fijne gedachte' zei ze zachtjes terwijl ze hem even langs zijn wang streelde. Ze keek even naar hem op toen hij vroeg waarom zij hierheen was gekomen. 'Ik had denk wat behoefte aan warmte en rust. En daar is deze plek uitstekend voor' zei ze zachtjes. Daarbij kende deze plek geheimen die Diva wou weten. Maar dat waren dingen die ze echt niet met Savador kon delen. Vooral omdat deze geheimen de dood van meerdere mensen kon betekenen.

Het zou ook beter zijn geweest dat Diva had gezwegen tijdens zijn tweede uitbarsting. Hij kende zichzelf nu onderhand wel en wist dat hij zich er ongetwijfeld weer tegenin zou werken, wat hem weer onnodig veel moeite zou kosten. En Savador wilde zijn energie liever bewaren voor Diva. Zijn glimlach werd iets breder toen hij haar gezicht wat zag ophelderen, wilde daarmee aantonen dat hij zeker bereid was zichzelf voor haar te verbeteren als dat nodig was. Zolang hij haar daarmee nog gelukkiger kon maken, dan deed hij het graag. Savador voelde zijn huid tintelen toen Diva hem langs zijn wang streek. 'Alles voor jou, lieverd,' zei hij zacht met een brede glimlach. Hij bleef met diezelfde glimlach liefdevol op haar neerkijken toen ze zijn vraag beantwoordde. 'Inderdaad, een uitstekende plek om bij te komen. Ikzelf kom hier eigenlijk niet vaak, maar vandaag was een uitzondering.' Hij wierp over zijn schouder een blik naar de vuurrode planten waar hij zojuist nog bezig was zijn vuurzaden te verzamelen. 'Ik had wat attributen nodig voor de komende lessen vuurmagie,' legde hij uit terwijl hij zijn hoofd weer glimlachend naar Diva toedraaide. 'Maar jij bent belangrijker,' voegde hij er met een plagend tikje op het puntje van haar neus aan toe. Savadors tevreden uitdrukking leek een moment later wat te versomberen. 'Al wil ik je ook alleen laten als je behoefte hebt aan totale rust om je heen.' Zijn stem klonk zacht en er was lichtelijke tegenzin in te horen. Hij forceerde zich Diva na die woorden niettemin een troebel glimlachje te schenken.

Diva lachte even zachtjes. 'Laat mij alstublieft geen storende factor zijn voor iets belangrijks als de lessen' grinnikte ze zacht. 'Nee hoor, u mag gerust blijven zolang u me maar niet stoort' zei Diva met een serieuze blik in haar ogen. Maar aan de doorbrekende glimlach te zien die ze binnen probeerde te houden was duidelijk merkbaar dat ze er geen woord van meende. Met Savador in haar buurt was rust ver te zoeken voor haar. Dan moest ze gewoon bij hem zijn. Ze sloeg haar armen om Savadors nek, ging hoog op de bal van haar voet staan en gaf hem een kus op zijn lippen. 'Hmm, ik red het nog steeds niet' mompelde ze gespeeld boos, doelend op haar lengte. Hij was nog altijd langer dan zij.

'Lieverd, al gaan mensen erom smeken,' reageerde Savador half met Diva mee lachen wat betreft de lessen. 'Jij komt voor mij altijd op de eerste plaats,' maakte hij zijn zin met een teder glimlachje af. Zijn glimlach leek even wat te verslappen toen hij haar serieuze woorden erna hoorde. Hij voelde een kleine teleurstelling al in hem opkomen, dacht dat ze het echt meende. Zijn gelaat leek een volgende moment in tweeën te splijten door de nieuwe glimlach die over zijn lippen gleed zodra hij zich besefte dat ze hem gewoon zat te plagen. 'Je bent een kleine duivelin, weet je dat?' zei hij grijnzend. 'Maar wel mijn kleine duivelin.' Savador behield zijn grijns terwijl hij zijn beide armen om Diva's slanke middel sloeg toen ze haar armen om zijn hals legde. Hij kuste haar zachtjes terug. Het was nog maar net dat hij zijn lippen weer van de hare losgescheurd had, of hij schoot zacht in de lach om haar acteerwerk. 'Op een dag komt de dag dat je wie weet wel hoog boven me uitschiet,' sprak Savador glimlachend waarna hij Diva voorzichtig optilde om haar op ongeveer dezelfde hoogte te brengen. Plagend gaf hij haar weer een snelle zoen op haar mond.

Diva had ongelofelijk veel moeite gehad haar lachen in te houden bij haar serieuze woorden. Vooral toen ze de blik van Savador had gezien. Hij was zo schattig geweest. 'Hmm, duivelin. Dat heeft wel iets' grijnsde ze zachtjes op zijn plagerij. Ze grinnikte even op zijn woorden daarna als reactie op haar toneelstukje. 'Wees daar nou maar niet zo zeker van' zei ze. Ze schrok even lichtelijk toen Savador haar optilde en een kus gaf. Ze voelde een kleine rilling over haar rug lopen toen ze van buiten koude lucht voelde. Ze trok Savador zachtjes aan zijn polsen verder de tuin in en glimlachte onschuldig naar hem. 'Sorry. Maar ik kreeg het een beetje koud' grijnsde ze.

Het had Savador goed gedaan zodra hij zich beseft had dat Diva het alles behalve serieus was. Voor even was hij bang geweest dat ieder woord gemeend was, dat ze toch ergens kwaad op hem was geweest. Nu was er een glimlach op zijn gezicht verschenen van de opluchting die hij voelde. 'Je bent het ook,' fluisterde hij zacht in haar oor. Hij grinnikte zacht met haar mee en streek Diva lieflijk over haar rug. 'Daar ben ik heel zeker van. Op een dag kijk je op me neer zoals ik op jou neer had gekeken toen we elkaar nog niet op deze manier kenden,' sprak hij haar zacht moed toe. Zodra Savador haar weer veilig terug op de grond had gezet, trok ze hem aan zijn pols mee verder de tuin in. De rode vleesetende planten waar hij zijn vuurzaden eigenlijk nog moest verzamelen, lieten ze ver achter hen. Niet dat dat uitmaakte; hij kon later altijd nog terugkomen. Hij gaf zich totaal over aan Diva terwijl hij haar de leiding liet nemen. Toen ze hem weer losliet, keek hij vertederd op haar neer bij haar reden. 'Dat geeft niet, lieverd,' zei hij zacht terwijl hij zorgvuldig de laatste sneeuw van haar kleding veegde en uit haar lokken streek. Hij bracht zijn bleke gezicht dichtbij tot hun neuzen elkaar raakten en hij diep in haar ogen kon kijken. 'Wil je dat ik je opwarm?' vroeg Savador zacht terwijl er een kleine grijns op zijn gelaat verscheen.

Diva keek Savador met een kleine glimlach op haar gezicht aan. Dit waren van die kostbare momenten waarop hij haar eraan herinnerde waarom ze van hem hield. Hoe gemeen, irritant, vervelend en haatdragend iedereen hem ook mocht vinden, Diva zou hem nooit op zo’n manier zien. Natuurlijk maakte hij wel eens fouten. Dat was immers menselijk niet? Maar niemand kende Savador op de manier waarop zij dat deed. Ze liet hem de sneeuw van haar afvegen maar scheurde haar blik niet los van hem. Haar glimlach werd breder bij het horen van zijn vraag en de aanblik van zijn grijns. ‘Als u het bent is er niet veel voor nodig om dat te doen’ sprak ze zachtjes terwijl ze de laatste paar millimeter zelf aflegde en hem zacht op zijn lippen kuste. Haar ene hand gleed langzaam naar zijn nek terwijl haar andere op zijn wang bleef liggen. Ze voelde zijn pulserende hartslag onder de hand die in zijn nek lag en luisterde naar elke nieuwe ademhaling. Na een tijdje week ze weer een beetje terug en opende haar ogen half om hem aan te kijken. Toch liet ze haar handen op de plek liggen waar ze waren.

Savador glimlachte al automatisch toen hij merkte dat hij onophoudelijk bekeken werd. Hij liet Diva doen en bleef zich richten op het wegvegen van de sneeuw. Het was alsof alle haat om hem heen hem niets deed omdat hij het heel zijn leven al ervaard had, maar dat was niet helemaal waar. Het deed hem wel degelijk iets, al was dit niet altijd aan de buitenkant gezien, die hij tot een hard ondoordringbaar schild voor de buitenwereld gevormd had. Er waren wel mensen waar hij bij terecht kon en die hem lief hadden, maar Diva vormde daartussen toch echt zijn centrale toevluchtsoord. Hij had er niet fout aan gedaan haar ten huwelijk te vragen, dat was iets wat voor hem zeker was. Het was meer dan juist geweest. En als zij er niet meer zou zijn, dan zou hij niet weten wat hij zou moeten doen. Een leven zonder haar liefde kon hij zich eigenlijk niet eens meer voorstellen. Zijn glimlach verzwakte wat bij het horen van haar antwoord, al was dat alleen maar door de positieve tederheid. Nu zijn gezicht dichtbij het hare was, waren zijn slangachtige ogen gefixeerd op haar lippen die ze zelf al dichterbij bracht. Savador sloot zijn ogen zodra hij haar zachte lippen in ontvangst kon nemen. Hij voelde de passie die zijn bonzende hart door zijn lichaam pompte hem weer het gevoel van verliefdheid evenaren die hij ook gevoeld had toen ze hem na het incident met haar, Celedë en Kale uit het niets gezoend had. Dat was de eerste vlam geweest, die zich in de loop van de tijd vergroot had en steeds sterker was geworden. Diva's ene hand gleed naar zijn nek, de andere bleef tegen zijn wang liggen. Als reactie gleden zijn eigen handen langzaam naar haar middel om die te omsluiten, waar ze bleven liggen. Zodra ze haar lippen van de zijne losscheurde en weer een beetje terugweek, keek hij zwijgend terug. Een tijdlang bleef hij van haar schoonheid genieten voor hij zich weer voorover boog, maar in plaats van weer richting haar mond te gaan, zijn wang zacht langs de hare streek. 'Je bent lief. En te goed voor me. Maar ik zou alles voor je opofferen, weet je dat?' Met een glimlach ging Savador weer achteruit om Diva weer aan te kunnen kijken. 'Vrolijk kerstfeest, lieverd,' wenste hij haar zacht toe terwijl hij met een duim langs haar kin streek.

{Sexy nieuwe ava hoor xD}

Diva kon Savadors hartslag onder haar handen voelen versnellen. Ze voelde hoe zijn handen haar middel omsloten en ging automatisch iets dichterbij hem staan. Ze zou zweren dat ze zijn lichaam tegen de hare voelde al zaten er nog enkele millimeters afstand tussen. Met een vertederde blik in haar ogen bleef Diva hem aankijken, streek zachtjes een paar sluike lokken van zijn zwarte haar achter zijn oor zodat ze zijn ogen beter kon zien waarna haar vingers langs zijn kaaklijn weer naar beneden gleden. Elke beweging die ze maakte was zacht en teder. Ze sloot haar ogen even toen Savador met zijn wang langs de haren ging terwijl haar armen zich zachtjes om zijn schouders vouwde. Ze keek hem strak in zijn ogen. De hare waren gevuld met tederheid en verlangen. 'Ik zou ook alles opofferen voor jou' fluisterde ze zachtjes. Ze legde één van haar handen weer op zijn wang en zette haar voorhoofd zacht tegen de zijne zodat ze hem wel in zijn ogen kon kijken. Daarna drukte ze haar lippen zacht op de zijne. Toen ze hem na, wat als een oneindigheid gevoeld had, weer losliet glimlachte ze even met gesloten ogen. 'Nog precies zo als die eerste keer' fluisterde ze zacht.

(En hartstikke lief gedichtje in je onderschrift <3)

Met zijn ogen gesloten merkte hij dat Diva dichter naar hem toe ging staan. Zijn armen om haar middel drukten haar meer naar hem toe, wilde haar zo dicht mogelijk bij hem hebben als maar mogelijk was. Savador wist dat ze ongetwijfeld zijn versnelde hartslag zou kunnen voelen, maar dat was ook precies wat hij wilde. Ze moest weten dat zijn hart nog net zo snel voor haar klopte als de eerste keer, en dat de vlam nog lang niet gedoofd was. Glimlachend keek hij op Diva neer bij haar zachte en tedere handelingen, zijn ogen kregen er eveneens een wekere glans van. Hij sloot zijn ogen weer even toen ze zacht zijn zwarte sluike lokken achter zijn oor streek waardoor één van zijn paarse oorbellen goed zichtbaar werd. Haar zachte vingers die langs zijn kaaklijn langs beneden gleden waren een genot voor zijn huid. Evenals haar wang langs de zijne terwijl zijn armen zich strakker om haar middel sloten in een liefdevolle omhelzing. Hij voelde de hare achterlangs langs zijn schouders glijden om die te omsluiten. Savador staarde zachtaardig glimlachend terug toen Diva hem in zijn ogen keek. 'Nee,' fluisterde hij zacht terug waarbij hij zijn hoofd haast onopmerkbaar schudde, antwoordend op haar woorden dat ze ook alles zou willen opofferen voor hem. Hij boog zich weer voorover om haar weer beter vast te kunnen houden, liet zijn kin daarbij op haar schouder rusten. 'Niet doen. Als ik alles opoffer voor jou en jij alles voor mij hebben we niets meer over.' Aan een zachte snuif doordat hij door zijn neus uitademde was te horen dat hij er zelf om kon lachen. 'Daarom geef ik alles voor jou op, maar moet jij jouw kostbaarheden behouden, Diva. Ik ben er voor je om daar voor te zorgen, niet dan?' Hij streek zacht over haar rug om haar daar zeker van te laten zijn. Nog met een halve glimlach op zijn gezicht week hij weer wat achteruit toen Diva haar slanke hand tegen zijn wang legde om vervolgens haar voorhoofd tegen het zijn te laten leunen. Hij kon wel urenlang in die felle blauwe poelen staren zonder dat zijn hart ook maar een slag zou vertragen. Savador sloot eveneens zijn ogen zodra ze haar lippen op de zijne drukte. Zijn hand gleed van haar middel naar de zijkant van haar gezicht om dat beminnelijk te omlijsten. De andere bleef stevig om haar middel liggen. Tijdens het zoenen realiseerde hij zich dat het samenzijn met Diva nooit zou vervelen, nooit of te nimmer. En hoe vaak hij door de slechte eigenschappen die hij bezat bij andere vrouwen zou rondhangen, voor niemand zou hij zoveel opgeven als voor Diva. Zodra ze haar lippen weer los van de zijne scheurde, week hij niet terug maar bleef met zijn voorhoofd en het puntje van zijn neus gedrukt tegen die van haar in de tedere houding staan. Zijn ogen waren ook gesloten, maar openden zich en gleden naar die van Diva bij haar zachte fluisterende woorden. 'Nog veel meer dan die eerste keer,' was hij zelf zacht glimlachend van mening. 'Maar de eerste keer blijft voor mij goud waard. Omdat het voor mij ook echt de eerste keer was.' Wat glunderend keek Savador haar aan, in zijn slangachtige ogen was lichte ondeugendheid te zien. Voorzichtig haalde hij de hand van haar middel af om zwijgend een bleke wijsvinger tegen zijn lippen te leggen. 'Shh. Geheimpje tussen ons,' zei hij zacht en grijnzend.

(Ik ben even eten!)

Diva voelde het warme gevoel van binnen groeien toen Savador haar liefde opnieuw beantwoordde door zijn armen steviger om haar heen te leggen. Ze keek even tersluiks opzij toen hij plots ''nee'' zei. Maar toen hij zijn verdere uitleg gaf aan die reactie glimlachte ze even. 'U bent te goed voor me' verzuchtte ze zachtjes. Ze voelde hoe zijn hand van haar middel naar haar gezicht gleed. Haar hand legde ze zachtjes op de zijne. 'Ja, u heeft gelijk' gaf ze zacht toe toen ze zijn woorden hoorde nadat ze weer terug was geweken. Ze kreeg een brede glimlach op haar gezicht bij het horen van zijn volgende woorden. Ze kuste zachtjes de vinger die hij op zijn lippen had gelegd. 'Dat wist ik al' sprak ze zachtjes. Vervolgens zette ze een pas naar achteren en liet haar jas van haar schouders glijden waarna ze zich languit in het gras liet vallen.

(Sorry voor de korte post maar ik moest afsluiten)

Omdat hij zich teveel gefocust had op het vasthouden van Diva's lichaam, had hij niet gezien dat ze even opzij naar hem gekeken had toen hij sprak. Haar glimlach zag hij echter wel, die hij beantwoordde met een warme en brede terug. Met die glimlach op zijn gezicht schudde hij zacht zijn hoofd. 'Natuurlijk ben ik dat. Zo goed als ik maar kan zijn voor je. Als de vrouw naar mijn hart probeer ik je alleen mijn goede eigenschappen te tonen,' zei Savador zacht. 'Alles komt altijd goed op het einde. Ook met ons. En is het niet goed, dan is het simpelweg het einde nog niet,' voegde hij er wijs aan toe. Zijn slangachtige ogen gleden even naar de ranke hand die ze op de zijne legde nadat hij die zacht tegen haar gezicht had gelegd, later week zijn blik weer terug naar Diva's helderblauwe ogen met een liefdevolle glimlach. 'Ik heb altijd gelijk,' plaagde hij haar zacht met een halve grijns. 'En spreek me toch niet aan met 'u', lieverd, dan voel ik me zo oud.' Er verscheen een volledige grijns op zijn smalle lippen toen ze de vinger kuste die hij er tegenaan had gelegd, maar trok zijn beide wenkbrauwen even verbaasd op bij haar zachte woorden. Hij kon zich niet herinneren dat hij het ooit gezegd had. Maar waarschijnlijk zou ze van mening zijn dat ze hem nu al wel langer dan vandaag kende. Glimlachend liet hij de hand met de opgestoken wijsvinger die hij tegen zijn lippen had gehouden zakken en keek toe hoe Diva zichzelf in het gras neer liet ploffen. Hij volgde niet direct haar voorbeeld, bleef even een moment beminnelijk op haar neerkijken om daarna onopvallend om zich heen te kijken. Zijn goudgekleurde ogen gingen nauwkeurig de tuin door, hij voelde weinig voor roddelgrage personen die hen zaten te begluren. Het was privacy wat hij wilde zolang hij met Diva samen was. Zodra hij er bijna zeker van was dat ze echt alleen met zijn tweetjes waren, zakte Savador neer op zijn knieën, zijn hand daarbij tegen zijn rug aangedrukt om plotselinge pijnscheuten te voorkomen. Vanuit de knielende positie zakte hij verder door en plaatste een hand naast Diva's hoofd in het gras om schuin over haar heen te buigen. Zijn sluike lokken gleden daarbij over één schouder naar beneden. 'Ooh?' zei hij zacht terwijl hij zijn gezicht glimlachend dichtbij bracht en een kus op Diva's zachte lippen drukte. Hij week daarna weer wat achteruit om steunend op één hand en zijn hoofd daarbij wat schuin weer op haar neer te kunnen kijken. 'Ik loog,' begon hij glimlachend. 'De eerste keer toen ik je beweerde dat ik al wel wat ervaring met vrouwen had opgedaan. Ik loog. Maar kennelijk had je het toen ook al doorgehad?' Zijn laatste vraag werd gesteld tussen het zoenen door nadat Savador vooraf weer voorover boog en zijn lippen weer op de hare had gedrukt.

Diva's mondhoeken kropen lichtjes omhoog. Het was amper te zien dat ze een soort van glimlach toonde. Maar hij was er. Het was geen duidelijke omdat de woorden van Savador door haar hoofd bleven spoken. 'Dat zijn wijze woorden', zei ze zacht. Maar haar net geen glimlach vormde zich om tot een grijns bij zijn plagende woorden. Tot zover de serieuze wijsheid! Toch wende Diva haar blik even af naar de grond. 'Excuseer. Ik ben nooit anders gewend geweest. Dan moet u me er maar aan herinneren dat ik het niet steeds moet doen', glimlachte ze terwijl ze hem bij de laatste zin weer aankeek. Maar sloeg zichzelf daarna met een vlakke hand tegen haar voorhoofd. 'Je', verbeterde ze zichzelf zachtjes en zonder Savador recht aan te kijken. Al zag ze wel zijn verbaasde uitdrukking die op zijn gezicht verschenen was nadat ze een kus op zijn vingers had gedrukt eerder. 'Je schijnt te vergeten wat mijn werk is. Ik behoor nou eenmaal dingen van anderen te weten en hoewel ik niet graag in uw...jouw privé leven snuffel, pik ik soms ook dingen op....Savador', sprak ze een beetje haperend. Het was toch nog moeilijker dan ze dacht om Savador aan te spreken alsof hij een klasgenoot was. Het voelde zo onnatuurlijk. Al was dat waarschijnlijk een kwestie van wennen.
Toen ze in het gras was neergeploft had Diva haar ogen gesloten en een arm erover gelegd. Al tilde ze die wel even op toen ze een ander geluid hoorde. Ze zag dat Savador, met zijn hand tegen zijn rug gedrukt, door zijn knieën ging om naast haar te gaan zitten. Diva zweeg al vroeg ze zich sterk af of Savador al naar de dokter geweest was. Toen zijn stem weer geluid maakte gleed haar arm weg zodat ze Savador nu recht aan kon kijken. Ze kuste hem zachtjes terug en keek hem met half geopende ogen aan toen hij verder vertelde. 'Geen commentaar', grijnsde Diva terwijl ze even achteruit week om dat te kunnen zeggen. Daarna boog ze zich weer nar Savador toe en kuste hem zacht op zijn lippen. Voorzichtig duwde ze hem op zijn rug en hees zichzelf wat op zodat ze nu half op zijn bovenlichaam lag. 'Ik moet u wel eerlijk bekennen dat ik u de laatste tijd flink gemist heb', fluisterde ze zachtjes waarna ze aan een reeks kleine kusjes in zijn nek begon.

Door de verschenen glimlach op Diva's gelaat, krulden zijn mondhoeken zich eveneens om. In de tussentijd bleef hij vertederd op haar neerkijken, voelde zich al geraakt door haar schattigheid als ze alleen al naar hem opkeek met die zachte glimlach. Het was daarom ook dat zijn slangachtige ogen steeds van richtpunt wisselden op haar egale gezicht. Eerst naar de glimlach, dan naar haar diepe blauwe ogen, daarna de zwart glanzende haarplukken in haar gezicht om uiteindelijk weer bij haar lippen te eindigen. Een middag spenderen met alleen Diva waarbij ze geen woord tegen elkaar zouden spreken maar enkel naar elkaar staarden, uren achter elkaar, dat zou voor Savador al een groot iets zijn om zijn verlangen naar haar tevreden te kunnen stellen. 'Ik moet toch een beetje tegen je kunnen blijven opboksen met dat knappe geleerde koppie van je,' zei hij glimlachend toen ze het erover eens was dat het wijze woorden waren. Hij boog zich wat voorover, bukte haast wat om zijn gezicht op dezelfde hoogte als dat van Diva te houden om haar uitdrukking te kunnen zien die deels voor hem verborgen werd omdat ze haar blik afwendde richting de grond. Glimlachend keek hij haar vragend aan, wachtte geduldig af op een reactie van haar kant. Zacht schoot hij in de lach om haar woorden en richtte zich weer op zodra ze bij haar laatste zin weer naar hem opkeek. 'Dat is goed, snoes,' beloofde Savador dat hij haar eraan zou helpen te herinneren, drukte daarna nog half lachend een kus op haar voorhoofd. Het riep bij hem een brede grijns op toen ze zichzelf naderhand toch versprak en achteraf weer verbeterde. Het was niet erg; ze moest er nog inkomen en daar gaf hij haar de tijd voor. Hij week daarna weer wat achteruit, bleef met een ietwat schuin gekanteld hoofd glimlachend op Diva neerkeek toen ze vervolgens haar verklaring op zijn eerdere woorden gaf. 'Werkelijk,' het was niet dat hij niet naar haar woorden luisterde maar zich meer richtte op haar lichamelijke uitdrukkingen. Haar manier van spreken, haar algemene doen, de toon waarop ze sprak. Al die kleine dingen deden zijn hart sneller slaan, maakten hem weer smoor op haar. 'Je hebt al ver van tevoren een klein onderzoek naar me gedaan omdat je je aangetrokken tot me voelde en je het tot een hobby hebt gemaakt me te begluren, dát is het gewoon.' Zijn brede grijns verriedde direct dat het alles behalve gemeend bedoeld was, dat hij haar nu gewoon even flink aan het plagen was. 'Maar voel je niet beschaamd, prinses. Jij bent nu immers zélf een groot deel van mijn privé-leven geworden.' De grijns verminderde weer tot een glimlach toen hij daarna een moment lang zwijgend op Diva neer bleef kijken, wel eentje uit tederheid en beminnelijkheid. Zijn bleke hand streelde intussen zachtjes haar wang. 'Je spreekt mijn naam zo lief uit,' zei Savador haast fluisterend, het was aan de toon van zijn stem, zijn glimlach en eigenlijk aan zijn hele uitstraling te zien dat hij erdoor verkocht was. Want veel anders dan met 'Master', ook buiten de lestijden om, werd hij niet door Diva aangesproken.
Hij zweeg toen hij met een hand tegen zijn pijnlijke rug gedrukt moeite had zachte kreunen te onderdrukken toen hij een moment later naast Diva in het gras neerzeeg, wilde haar er ook niet bezorgd om maken. Alhoewel de pijn vaak onverdraaglijk was, moest het vast niets ernstigs zijn. Glimlachend boog hij zich over haar heen om haar zacht een kus op haar lippen te drukken, hij opende eveneens zijn ogen om zichzelf geheel kwijt te raken in haar heldere blauwe kleur. Zijn gezicht leek in tweeën te splijten door de brede grijns die op zijn smalle lippen schoot bij haar woorden. 'Geen commentaar,' herhaalde hij haar woorden zacht met een glimlach, ten teken dat hij het begreep. Hij sloot zijn ogen weer toen ze hem daarna weer zoende, liet zich het moment daarna vrijwillig meegaan in haar bewegingen door zich op zijn rug te laten duwen. Savador ontving haar lichaam met een glimlach toen Diva vervolgens half op zijn bovenlichaam ging liggen, maar die zwakte wat af bij het horen van haar woorden. Bedenkelijk fronsend bleef hij even naar haar opkijken, staarde haar met haast een droevige blik aan. 'Diva..,' begon hij zacht, overwoog even of hij haar nu al zou vertellen wat hem allemaal op het hart lag. Hij besefte dat het moeilijker was als hij had gedacht, misschien wist ze het één en ander van wat hij de afgelopen tijd had meegemaakt wel door haar Suasama-vaardigheden. 'Ik jou ook,' besloot hij er uiteindelijk van te maken, zwakkeling die hij was. Over haar schouder staarde hij naar de hemel die om de één of andere reden altijd blauwig leek in de geheime tuin, terwijl Diva hem tevreden stelde met een sessie aan kleine kusjes in zijn nek. Alhoewel Savador nog druk en wat afwezig bezig was met zijn malende gedachten, gaf hij Diva een zachte pets op haar kont om haar op plagende wijze te straffen voor de kusjes en de rillingen die ze hem daarmee bezorgde.