Ongemakkelijk

Ook Ryan bleef liggen, hijgend. Hij was behoorlijk moe. Steeds harder bonkte de hoofdpijn door hem heen. Desley wilde Romeo achtervolgen maar Ryan riep hem terug. Mokkend bleef hij grommend liggen, terwijl hij Romeo in de gaten hield. Ryan zag bloed langs Desley’s bek druppen, die had Romeo goed gegrepen. ‘Braaf beest’ zei Ryan tegen Desley. Vervolgens sprak hij weer tegen Avalana. ‘Romeo is gevaarlijk, hij laat zich echt niet zomaar tegen houden. Door niets en niemand. Hij is gewend alles te krijgen wat hij wil.’ Ryan haalde even adem. ‘Beter in de school blijven, hier ben je niet veilig.’

(inspi, waar zijt gij?)

Romeo keek vanaf een afstandje toe hoe Ryan zich moeizaam van de koppijn probeerde te redden. Dit was een o zo leuke show. Vooral Avalana, die nu echt bang voor hem was. Mooi. Hij haalde een wit zakje uit zijn zak en snoof. Nadat hij het spul had ingenomen, gloeiden zijn ogen vol haat en lust. Hij zou Avalana hoe dan ook krijgen. Ook al moest hij een eind aan Ryan maken, Avalana ging van hem zijn. Alleen was dat kind moeilijk mee te krijgen. Voor hij het wist zou heel de school wakker worden van haar gekrijs. Hij keek Avalana aan en glimlachte even. Toen liep hij weg, richting de school. Hij zou haar nog wel pakken, zodra hij zijn kans schoon zag. Hij zou haar pakken zodra Ryan haar even alleen zou laten. En Romeo zou hun goed in de gaten houden.

Avalana keek Ryan aan en knikte. Ze hees zich wankelend overeind. Raven vloog weg. Voor hem was het gevaar wel geweken. Avalana liep op de wolf af en aaide het dier voorzichtig. Daarna keek ze naar Ryan, zichzelf proberend te kalmeren. 'Ryan, ik wil vannacht niet op de ziekenzaal slapen. Ik slaap wel op de etage, daar in de woonkamer,' zei Avalana, terwijl ze hem bang aankeek. Als ze geluk had, zou Romeo nog een nacht moeten blijven de zaal van de ziekenzaal. Dan zou zij wel met een dekentje op de bank in die grote woonkamer blijven slapen. Ze sloeg haar armen om Ryan's hals en knuffelde hem toen, terwijl ze haar gezicht in zijn nek begroef. 'Als je maar weet dat jij de enige voor mij bent,' sprak ze, terwijl ze hem stevig vasthield. Na een tijdje maakte zij zich los en hield Ryan's hand vast. Ze pakte trillend de handdoek op en liep naar het gebouw. 'Waarheen? Naar de etage?' vroeg ze.

‘Dan blijf ik bij je. Vergeet niet dat Romeo ook van Razen komt en helaas dus ook op dezelfde verdieping slaapt. En ik vertrouw hem voor geen cent.’ Ryan keek om zich heen of hij Romeo nog zag. Nergens was meer een spoor van die straatrat te bekennen. ‘Komop, we gaan terug.’ Hij deed zijn arm om de schouders van Avalana heen en liep terug naar de school. ‘Desley, kom mee.’ Zei hij tegen de wolf. De wolf gromde nog in de richting waarin Romeo was verdwenen en liep daarna mee.
(inspi! Waar ben je?!)

Avalana voelde Ryan's arm om haar schouder en ze drukte zich tegen hem aan. Ze liepen het gebouw in en Avalana geleidde hun naar het Etage. Ze klom de trappen op, dat gelukkig nog net breed genoeg was voor hun en stopte soms even om te zien of Ryan het nog wel kon uithouden, vanwege zijn hoofdpijn. Toen ze de woonkamer zag, zuchtte ze even zachtjes. Ze ging de deur in en ging daar op een bank zitten. Ze keek Ryan aan. Daarna duwde ze hem zachtjes tegen de leuning van de bank en legde haar hoofd op zijn buik neer, terwijl haar hand bij zijn borstkas bleef haken en haar benen zich over de bank hesen. De bank was gelukkig breed genoeg voor hun tweeën. 'Bedankt dat je me beschermd hebt,' zei ze. Ze kwam er toen pas achter dat ze nog steeds in haar bikini lag. Ach ja. De bank zou wel een beetje nat zijn en Ryan zou niks doen wat zij niet wou. Tenslotte zou hij nu een beter zicht hebben op haar, wat haar hart harder liet bonzen. Ze gleed met haar vingers langs zijn lippen af en streelde zijn borstkas zachtjes.

Langzaam verdween het gebonk in zijn hoofd, eindelijk! Nog maar een paar traptreden en ze waren boven. Ryan stapte door de deuropening heen. Daar was de woonkamer, een stuk warmer dan daar buiten. De haard was aan, het hout knetterde terwijl het verbrandde.Ryan zakte neer op de bank in de woonkamer. Avalana liet haar hoofd op zijn buik rusten. 'Bedankt dat je me beschermd hebt,' ‘Natuurlijk bescherm ik je, zeker tegen Romeo’ zei Ryan zacht. Hij haalde zijn vingers door het vuurrode haar van Avalana, als zijde zo zacht. Romeo moest uitkijken, hij zou Avalana nooit verlaten en haar tegen iedereen en alles beschermen. Romeo was echt te ver gegaan, Ryan zou nog er wel eens wraak voor nemen als hij die gluiperd nog eens zag. Ryan was nog nooit zo verliefd geweest op een meisje. Avalana was alles voor hem. Ryan boog iets voorover en zoende haar op haar mond. Hij werd helemaal warm vanbinnen. Het maakte hem niets uit dat ze midden in de woonkamer van Razen zaten. Als iemand er niet tegen kon moest die maar hier niet komen.

Avalana genoot van Ryan's strelende vingers door haar haren. Ze keek onzeker in zijn ogen en glimlachte toen. Ze voelde zijn kus en een warm gevoel vloog door haar heen. Haar jongen. Hij had haar zo goed beschermd. Avalana wist nu zeker dat ze veel voor Ryan betekende. Ze sloeg haar armen om hem heen en zoende hem zachtjes terug. Ze had er geen erg in dat iemand wel is kon komen. Een huivering ging door haar heen. Als Ryan er niet geweest was, of niet toevallig in de buurt was geweest, dan was ze... Ze voelde nog steeds de vingers aan haar bandje friemelen van Romeo. Avalana huiverde zachtjes, hopend dat Ryan het niet zou merken. Ze vond het fijn om zo dicht tegen hem aan te liggen. Ze vond alles van Ryan fijn. Ze vond het ook fijn dat ze iets waard was in zijn ogen. Ze voelde de warmte helemaal over zich heen gaan. Ze vond het heerlijk als ze gekust werd door Ryan. Het gaf haar een soort overwinnend gevoel. Alsof niemand hun iets zou kunnen doen als ze met hun tweeën waren. Nog een snelle actie van Avalana: ze vond het nu wel is tijd voor een goed werkje. Ze rolde langzaam haar tong in zijn mond, om vervolgens met zijn tong te spelen. Haar handen streelden zijn wang en zijn haren.

Het enige waar Ryan nog echt bang voor was is dat hij Avalana zou kwijt raken. Dat zou zijn hart echt breken. Romeo was nu het grootste gevaar, die was gewend alles te krijgen wat hij wilde. En als hij drugs had gebruikt zou hij ook echt alles maar dan ook alles doen om te krijgen wat hij wilde. Dan zou Avalana echt gevaar lopen, Romeo zou voor niets terug deinzen. Zolang Ryan Romeo in de gaten hield en bij Avalana in de buurt bleef dan was ze hopelijk veilig. Ryan hing half over Avalana heen. Hij ging niet te ver aangezien hij Avalana niet af wilde schrikken na wat net met Romeo was gebeurt. Ryan voelde Avalana tegen hem aanliggen. De haren van Avalana begonnen al een beetje op te drogen door de warmte van de haard. ‘Ik zal jou nooit verlaten, nooit’ fluisterde Ryan zacht tegen Avalana.

Avalana voelde zich heerlijk toen Ryan half over haar heen hing. Van Romeo kon ze het niet hebben, maar van Ryan wel. Ryan... Dat was gewoon heerlijk. Toen ze Ryan's fluisterende woorden hoorde, glimlachte ze en kuste ze hem. 'Ik jou ook nooit, lieverd. Kan me niet schelen hoever Romeo gaat, wij blijven bij elkaar. Voor altijd,' fluisterde Avalana terug. Ze glimlachte en zoende Ryan opnieuw. Het was lekker warm, vooral door haar gevoelens voor Ryan. Ze opende haar ogen en glimlachte. Ze nestelde zich zo dicht mogelijk tegen Ryan aan. Haar hand gleed zacht naar zijn achterhoofd. Daar trok ze hem wat dichter tegen zich aan met zijn mond. Niet te hard. Ze zoende hem zachtjes. Een gevoel alsof ze alles kon overwinnen kwam in haar op. Een huivering schoot door haar heen. Ze vond dit gevoel zo fijn, dat ze allemaal kleine schokjes kreeg. 'Mijn lichaam shaked helemaal door jou,' fluisterde Avalana in zijn oor, waarna ze hem speels in zijn oorlel zachtjes beet. Ze zoende hem in zijn nek en daarvandaan naar zijn keel toe. Daarna gaf ze hem een kus op zijn mond. Wie hier niet tegen kon, keek maar de andere kant op.

‘Met Romeo reken ik morgen af, voorgoed als het even kan’ zei Ryan. Hij zou zijn woorden ook nog nakomen. Alleen Romeo moest je zowat compleet vermoorden voordat die zijn grenzen leerde kennen. Maar dat zou Ryan er ook voor over hebben om Avalana te beschermen en wraak te nemen voor wat Romeo hem had aangedaan. Af en toe voelde hij nog een felle steek van zijn hoofdpijn maar hij probeerde het te negeren. Ryan lette erop dat hij niet te hard tegen de gebroken arm van Avalana aankwam. Hij zoende terug en op haar hals. Verder wilde hij niet gaan aangezien Avalana dat misschien niet zo’n goed plan was nu net zo na wat Romeo probeerde uit te halen.

Avalana glimlachte toen Ryan haar terug zoende in haar hals. Ze vond het wel fijn van hem dat hij niet te ver wou gaan in dit soort dingen. Vooral na die aanvaring van Avalana. Avalana ging even met haar hand over haar rug, alsof ze Romeo weer voelde friemelen aan haar bandje. Daarna maakte ze zich klein door haar benen in te trekken en rolde zich op tegen Ryan aan. Ze voelde zich veilig zo dicht tegen hem aan. Ze draaide zich om en begroef haar gezicht toen bij zijn borstkas. Ze glimlachte en werd verleid door de geur, zijn geur, die van zijn vest afkwam. Ze keek toen een beetje verlegen naar boven, verlegen nog wel (!) en zag Ryan's blik. Haar hart sloeg sneller toen ze zijn ogen ontmoette. Ze besefte nu pas hoe blij ze was dat Ryan haar gered had van Romeo. 'Ik heb geluk gehad dat je dichtbij was,' zei ze. Ze keek Ryan in zijn ogen aan, verdronk even van die prachtige ogen, bloosde licht en keek toen naar de grond. Ze beet op haar wangen om de tranen in te houden. Om dit te maskeren, drukte ze haar hoofd tegen Ryan's borstkas aan en bloosde ze licht. Toch gingen er tranen over haar wangen, maar die kon Ryan niet zien omdat ze tegen hem aanlag. Misschien kon het hij het wel voelen bij een aanraking. Ze durfde niet te praten, bang dat haar stem trilde.

Ryan sloeg zijn armen om Avalana’s rug heen. Hij verzoop zowat in haar lichtblauwe ogen. Zo blauw als de zee. ‘Ik zal altijd dicht bij je blijven en je altijd tegen dat joch beschermen.’ Avalana drukte haar gezicht tegen hem aan. Hij voelde iets langs zijn hals lopen. Het waren tranen. Ryan schrok nu toch wel even. ‘Avalana… Wat is er aan de hand?’ vroeg hij geschrokken. Bang dat hij iets verkeerds had gezegd of de gedaan. ‘Wat is er?’ Ryan klonk erg bezorgd. Hij kwam iets overeind en keek haar bezorgt aan. ‘Wat heb ik verkeerd gedaan?’ Ryan raakte een beetje in paniek.

Ze glimlachte zwakjes. Ze voelde zich met hem meegaan toen hij half overeind kwam. Ze durfde het eigenlijk niet, maar keek hem toch aan. Een zwakke glimlach kwam over haar lippen heen. 'Niks... Ik...' zei ze en ze keek naar de grond. 'Ik ben gewoon heel erg hard geschrokken door dat gedoe met Romeo. Ik voel me alleen veilig als ik bij jou ben,' zei Avalana en ze begroef zichzelf tegen hem aan. De warmte van de kamer ging langzaam over haar blote benen heen. Ze wierp haar blik naar boven en keek Ryan aan. 'Je hebt helemaal niks verkeerds gedaan. Ik ben gewoon weer een mietje,' zei ze, waarna ze in de lach schoot en haar tranen afveegde. Haar rug prikkelde, alsof iemand hun aankeek en Avalana keek achter zich. Ze wreef over haar rug. Daarna keek ze Ryan weer aan en glimlachte. Ze zoende hem en zorgde dat hij zich weer ontspannend naar beneden kon laten zakken. Ze masseerde zachtjes zijn borstkas, ging er met liefkozende halen overheen met haar hand en zoende hem toen weer. 'Er is niks om je druk over te maken,' fluisterde ze zachtjes, bijna hypnotiserend. Ze kuste hem nogmaals op zijn zachte lippen. Haar ogen keken diep in de zijne. Haar tranen waren ondertussen helemaal gedroogd. Toen ging ze expres een beetje tegen hem aanliggen. Ze legde zich met een verliefde zucht tegen hem aan.

Ryan zuchtte opgelucht, het had dus gelukkig niets met hem te maken. Daar was hij namelijk wel erg bang voor geweest. ‘Je zal ook altijd veilig bij me zijn’ zei hij zacht. De laatste paar tranen veegde hij weg. Hij glimlachte. Avalana was ook zo mooi. Hij had zoveel geluk dat ze zijn meisje wilde zijn, en gelukkig niet die van macho-Romeo. Rustig liet hij zich weer op de bank zakken, gerustgesteld. Hij had niet veel vriendinnen gehad, in tegen stelling tot Romeo. Maar hij was altijd bang geweest om ze kwijt te raken, wat bij ze allemaal behalve Avalana was gebeurt. Hij sloeg zijn armen weer om haar rug heen, voorzichtig alsof ze een porseleinen poppetje was. Hij zoende haar terug en zijn tong zocht in haar mond rond.

Avalana nestelde zich in zijn houding, vond zijn tong en speelde er een spelletje mee. Ze liet hem rustig draaien, niet zo snel als hyperventilerend. Dat was echt een afknapper. Vond zij. Zij zou toch niet graag een mixer in haar mond hebben. Maar Ryan deed het zo.... zacht. Ze had echt geluk met hem, want wie weet voor wat hij haar had uitgemaakt bij het lanceringsplatform. Hun eerste ontmoeting... Toen was het voor Avalana allemaal al een beetje raak geweest. Ze trok haar tong terug en haar ogen glommen. 'Ik zat net te denken aan onze eerste ontmoeting,' knipoogde ze. Haar hart bonkte weer een flink stuk sneller. Hoe ze zichzelf belachelijk had gemaakt daar. Ze had echt geprobeerd om Ryan's vriend te zijn. Toen had haar hart al sneller gebonkt voor hem. Het was gewoonweg grappig geweest. Ze keek diep in zijn ogen en verzoop bijna. Hij had prachtige ogen. 'Ik verzuip gewoon van je ogen,' zei ze toen, waarna ze in de lach schoot. 'Oh, typisch ik weer om me zo belachelijk te laten maken,' zei Avalana, terwijl ze zo felrood werd als haar haren. Oh nee.. Niet dat deel. En ja hoor, een seconde later keek ze verlegen naar de grond. Ze schudde haar hoofd een beetje en probeerde zich te herstellen. Ze moest zo hard blozen, dat ze haar hoofd even bij Ryan verstopte en in de lach schoot. 'Sorry liefje,' mompelde ze en ze schoot in de lach. Ze zoende hem toen heel zacht. Ze liet haar hoofd tegen zijn hoofd rusten en haar witte tanden kwamen tevoorschijn, in een glimlach.

Ryan dacht ook na over hun eerste ontmoeting. Hij had haar toen zo’n bitch gevonden, zo’n bitch die enkel aan zichzelf dacht. Wat had hij dat verkeerd gehad. Met haar vogel was hij nog steeds geen dikke maatjes, Desley vond die raaf ook maar niets. Die bleef maar grommen en blaffen als hij de zwarte vogel zag. Ryan grinnikte toen Avalana zei dat ze zichzelf belachelijk maakte. ‘Natuurlijk niet liefje’ zei hij. Ze dacht veels te negatief over zichzelf. Ryan’s hart bonkte sneller toen Avalana hem weer zoende. Hij kreeg nog een keer een hartaanval, maar dat maakte hem niets uit. Zolang hij maar bij haar kon zijn.

Ze keek hem diep in zijn ogen aan. Toch was het geweldig dat zo'n jongen die op straat had geleefd, toch nog zo'n goede band kon hebben met haar. Avalana zou hem nooit meer laten gaan, daar was ze al zeker van. Zij en Ryan leken op vele manieren bij elkaar te horen. Om Ryan aan het blozen te maken, ging Avalana vlakbij zijn oor en zei: 'Mijn lekkere held.' Ze beet hem speels in zijn oorlel en glimlachte toen naar hem. Ze streelde zijn buik. Haar koude handen gingen even onder zijn shirt door. 'Oeps, sorry,' bloosde ze, maar ze schoot in de lach. En dat was de tweede keer van haar belachelijkmaking. Ze keek diep in zijn prachtige ogen en zoende hem nogmaals. Er kwam per ongeluk een kreun over haar lippen, omdat ze het fijn vond om hem te zoenen. Oh jee, wat een afgang! Avalana zelf deed niks en legde zich koel op Ryan's buik neer. Ze rolde zichzelf op als een balletje en liet haar hoofd op zijn borstkas leunen, terwijl haar handen zijn borstkas streelde. 'Je was al op het eerste moment leuk,' bloosde ze.

PROFILE MAGICIAN