Met stenen spelen

Lynn stapte moe uit haar bed. Iedereen was al weg. Aangezien Lynn nog geen les had, omdat het eerste uur uitviel, tenminste, dat dacht zij, besloot Lynn om naar de Ruïnes te gaan. Hier zou ze haar kracht nog een beetje kunnen oefenen, aangezien ze nergens anders een plaats wist waar dat wel kon. Lynn kleedde zich gauw aan: spijkerbroek, mouwloos blauw truitje erop en blauwe sneakers. Lynn vond rokjes ook wel leuk, maar hield meer van spijkerbroeken. Lynn keek naar Xana, die buiten op het grasveld lag te rusten en haar aandacht vestigde op andere dieren. Lynn begreep wel dat Xana het maar niks vond. Er waren hier voor zover Lynn wist geen andere lynxen. Lynn ging naar Xana toe en boog zich over Xana heen. 'Hé, je had vannacht ook bij mij mogen slapen hoor. Kom, we gaan naar de ruïnes toe', zei Lynn terwijl ze Xana aaide over haar vacht. Xana liet een geeuw horen en ging toen met Lynn mee. Aangekomen bij de Ruïnes zocht Xana een plek om te liggen. Lynn tilde een steen op en een andere en begon zo te jongleren. Xana keek met een schuin hoofd en Lynn knipoogde naar Xana.

Faith gaapte met haar mond wijd open en zo bleef hij ook even hangen. Met een klap schoot hij weer dicht. Faith kwam slaperig uit haar bed en liep, slaapwandelend, weg van haar kamer. Zonder enig idee waar ze heen ging liep ze en liep ze. Pas bij een soort oud gebouw iets stopte ze. Ze klapte tegen een muur op waarna ze op de grond viel. Verbaast keek ze rond, Dit was niet haar bed, en ook niet haar etage. Pijnzend wreef ze over haar voorhoofd en keek even rond. Stond op en begon er rond te lopen. Al snel zag ze wat stenen die in de lucht rond hingen en draaide. Nieuwschierig liep ze er op af en zag een meisje met opvallend blauw haar. Naast haar zat een soort kat, groter dan de normale en al snel sprong ze op een van de muurtjes. Nog half slaperig en verward keek ze het beest aan. Langzaam liep ze op haar tenen over het muurtje naar het meisje, Zou je me misschien kunnen vertellen waar ik ben? Vroeg Faith vriendelijk. Ze keek angstig naar het dier terwijl ze tegen het meisje sprak. Ze had geen idee hoe ze hier terecht gekomen was. Laat staan waar ze was. Misschien wel ergens waar ze nooit kon komen, of misschien was dit wel een droom? Ze kneep zachtjes in haar arm en slaakte zacht een kreet van de pijn. Nee dit was geen droom.

Xana's oren gingen heen en weer. Lynn moest lachen en jongleerde met de stenen, wat redelijk gevaarlijk kon zijn als je de macht over de stenen verloor. Aangezien Lynn drie grote stenen in bezit had, kon dat wel is pijn doen als het misging. Maar het ging niet mis! Lachend jongleerde Lynn verder, terwijl Xana keek. Xana liet opeens een geluid horen en Lynn keek om. De controle over de stenen werd verloren en vlak voor een steen haar tenen kon raken, gooide ze die ver weg met haar vuist. De overige stenen vielen op de grond. Lynn keek naar haar vuist. Ze was er weer eens tegenaan gegaan. Haar hand bloedde helemaal. Dat deed pijn! 'Zou je me misschien kunnen vertellen waar ik ben?', vroeg een meisje en Lynn keek haar verwonderd aan. Het meisje pitste in haar arm en slaakte een kreetje. 'Ja hoor, je bent bij de Oude Ruïnes. Was je aan het slaapwandelen of zo?', vroeg Lynn, die naar de kleding van het meisje keek. Overduidelijk nachtkleding.

Ojee! Je bloed!! Faith keek geschrokken. Kwam dat door mij? vroeg ze vragend. Ze scheurde een stuk van haar japon af en pakte de hand van het meisje en bond het stuk om haar hand. Ze glimlachte lichtjes. Ik denk het. Zei ze op de vraag van het meisje en ze bekeek haar japon. Daarna dacht ze even na, ze had er wel eens over gehoord. Haar wangen werden rood van schaamte, ze had nog nooit geslaapwandelt. Faith keek nog eens naar het beest dat vlak bij het meisje zat. Angstig schoof ze er vandaan en ging op een afstandje voor het meisje zitten, uiterraard op een muurtje. Gaat het een beetje met je hand?

Lynn keek vragend naar het meisje, toen die opeens een blik op haar hand wierp. Lynn wou haar hand achter haar rug doen, maar het meisje had het al opgemerkt. 'Ojee! Je bloedt!', riep ze uit en Lynn keek het meisje aan. Het meisje was er echt van geschrokken. Dacht zij nu werkelijk dat het haar schuld was? 'Kwam dat door mij?', bevestigde het meisje haar gedachten. 'Nee, ik was afgeleid omdat mijn lynx nogal opvallend met haar oren bewoog. Ze moest jou gehoord hebben. De stenen vielen en eentje wou mijn tenen bereiken, maar ik heb ze weggegooid met mijn vuist. Alleen... Ik vergeet altijd dat ik mijn hand net voor de steen moet stoppen en niet ertegenaan. Daarom bloed ik', vertelde Lynn. Haar bloederige hand zat vol losse velletjes en Lynn begon die er voorzichtig vanaf te peuteren. Haar vingers kleurden rood. Een stuk stof van het nachtkledij van het meisje werd afgetrokken door het meisje zelf en werd rond Lynn's hand gebonden. Lynn bedankte het meisje vriendelijk. 'Ik denk het', zei het meisje met een glimlach. Lynn moest even nadenken en bedacht toen dat het vast een antwoord op haar vraag was geweest. Het viel Lynn op dat het meisje angst voor Xana had. Het meisje ging op een muurtje zitten en Lynn keek haar aan. 'Gaat het een beetje met je hand?', vroeg het meisje en Lynn knikte. 'Het pitst alleen maar een beetje. Hoe heet jij? En voor Xana moet je geen angst hebben hoor, die doet je niks', zei Lynn terwijl ze naar de lynx wees. 'Xana is een lynx. Mijn naam is trouwens Lynn.'

Faith zuchtte even van opluchting. Ik ben Faith, zei ze glimlachend waarna het meisje verder ging over haar Lynx. Faith had geen idee wat het voor soort dier het was en bleef dus nog steeds een beetje er vandaan. Hiet dier bleek Xana te heten en Faith glimlachte even en ook het meisje stelde zich voor als Lynn. Aangenaam, En ik zou graag niet bang zijn voor Xana? Maar ik heb een angst voor elk dier ontwikkeld en ik ben dus al gauw bang voor een dier dat ik niet ken. zei Faith met blosjes op haar wangen. Ze had graag niet bang geweest maar ook al gaf het advies van Lynn als een geruststelling, het was niet genoeg om Faith dr angst af te nemen. Faith sloeg haar armen om haar benen en keek naar haar armen waar kippenvel op stond. Ze glimlachte even, In welke klas zit jij? Vroeg ze want haar nieuwschierigheid naar het meisje was groot en ook naar het dier, Xana.

Lynn leek te merken dat het meisje, die zich voorstelde als Faith, nog niet helemaal gerustgesteld over Xana was. Lynn wenkte Xana met een oogwenk, die sierlijk op haar kwam afgelopen. Faith legde uit dat ze allang een angst voor dieren had ontwikkeld en Lynn's medelijden wekten op. Misschien moest ze het toch maar is proberen. Ze gaf een kort klopje op Xana, die haar aankeek en toen knikte. 'In welke klas zit jij?', vroeg het meisje toen en Lynn wachtte even voordat zij antwoordde. 'Ik zit in de tweede klas. Ik heb nog geen mentor. Ik denk dat ik even wacht op iemand anders die een klas aanmeldt', sprak Lynn. Xana was ondertussen voorzichtig op Fath afgelopen en ging rustig naast haar zitten, terwijl Xana een lik over Faith's been gaf. 'Gewoon rustig blijven. Aai haar maar eens over haar kopje. Er kan je niks gebeuren. Ik heb Xana verteld dat jij aardig bent', glimlachte Lynn. 'En in welke klas zit jij?'

Toen Faith een natte tong over haar been voelde schrok ze. Even schoot ze een stukje opzij waardoor ze van het muurtje viel. Ze had helemaal niet in de gaten dat het dier naast haar was komen zitten. Dat kwam omdat ze naar Lynn luisterde. Ik zit in de derde klas bij Master Norwood. Ze glimlachte even terwijl ze heel voorzichtig weer op het muurtje klom. Gewoon rustig blijven was moeilijker dan gezegt. Voorzichtig legde Faith haar hand op de kop maar trok hem al snel weer weg. Ondanks dat het meeviel. Je hebt haar verteld dat ik aardig ben? Faith kon het niet laten om te glimlachen, Kan je dat dan? Het was waarschijnlijk niet een vraag die Lynn zou verwachten maar Faith was echt nieuwschierig en verbaasd dat het kon! Ze legde nog maals haar hand op de kop van het dier en ging er nu zachtjes overheen terwijl ze lette op haar eigen ademhaling.

Lynn keek geschrokken naar Faith die van het muurtje afviel. Xana's oren stonden achteruit. Eigenlijk zag ze er nu wel schattig uit. Lynn keek Xana aan en Xana keek Lynn aan. Faith vertelde dat ze in de klas van Master Norwood zat, tijdens dat ze het muurtje opklom en Lynn grinnikte even. Toen Faith vroeg of Lynn aan Xana had verteld dat ze aardig was, knikte ze. 'Kan je dat dan?', was Fiath's volgende vraag en Lynn knikte nogmaals. 'Ik kan met Xana communiceren omdat ik haar ongeveer op mijn vierde leeftijd heb gevonden. Xana heeft me beschermd tegen het gevaar in Erd. Ik ben samen met haar opgegroeid. Ik weet niet wie mijn verzorgers waren. Ik heb ze nooit gekend.'

Jeetje mompelde Faith. Wat gaaf. Oke dat klonk verkeerd dacht Faith. Ik bedoel dat jullie met elkaar communiceren. verbeterde Faith zichzelf. Ze ging voor haar gevoel beter zitten en keek bewonderd naar het beest naast haar. Ze glimlachte terwijl ze haar hand nogmaals voorzichtig over de kop liet glijden. Ze keek even naar Lynn. Je eigen ouders nooit gekent! zeiz e vol verbazing. Dat had ze nog nooit iemand horen zeggen, Zij was juist te beschermend op gevoed. Vandaar haar angst voor dieren. Faith keek trots neer op het dier naast haar, Xana. Weer een puntje waar ze trots op kon zijn. Ze had een Lynx geaaid. Ze lachte voorzichtig terwijl ze weer de kop aaide.

Lynn zag glimlachend aan hoe Faith haar angst overwon en Xana aaide, die daar met platte oortjes van genoot. Ze was ook zo lief! Lynn zou niet weten wat ze zonder haar moest. Xana was een belangrijk punt in haar leven en niemand, maar dan ook niemand, zou haar ongezien pijn kunnen doen, zonder dat Lynn diegene had gestraft. Het kon haar niet schelen wie het was. Gelukkig had ze eergisteren Tomari ontmoet. Ze had dus een vriendje. Het was gelukkig een lieve jongen die veel begreep. Faith vond het blijkbaar wel cool, het verhaal van Xana en haar en Lynn glimlachte. 'Ik bedoel dat jullie met elkaar communiceren', zei Faith en Lynn knikte. Ze had wel begrepen wat Faith bedoelde. 'Je eigen ouders nooit gekend!', zei Faith en er klonk verbazing. Verlegen begon Lynn aan haar verband te prutsen. 'Ik wist eerst niet eens wat ouders waren. Gelukkig heeft Tomari het me uitgelegd. Ik kan niet verdrietig zijn omdat ik ze nauwelijks ken en ik er zonder kan. Ik denk dat ik tijdens de vakanties op de academy blijf. Nou ja, als Tomari ergens heengaat, ga ik met hem mee natuurlijk. Maar ik voel er niet veel voor om terug naar Erd te gaan. Het kan er best gevaarlijk zijn. Criminele jongens en dat soort dingen', zei Lynn. Xana had ondertussen haar natte neus tegen Faith' s benen geduwd.

Faith trok even haar been weg na het voelen van iets nats, wat de neus van Xana bleek te zijn. Verder knikte ze begrijpelijk. Ze had inmiddels de link wel gelegd tussen Lynn en Tomari. Ze glimlachte even. Ze had nog nooit iemand ontmoet die niets van ouders wist en keek dus ook redelijk verbaast maar ook nieuwschierig. Zij baalde dat ze haar ouders niet meer had, al was het voor haar ook weer een uitkomst geweest. Mijn ouders hebben mij altijd beschermd tegen dieren. Hierdoor heb ik dus ongewilt een angst ervoor. Mijn ouders vertelde mij altijd dat dieren gevaarlijk waren en je ze niet kon vertrouwen. Ik heb er eigenlijk altijd met een boog omheen gelopen. En doe ik eigenlijk bij de meeste dieren nog steeds. Het is iets wat me is aangeleerd. Vandaar dat ik in eerste instantie Xana ontweek. Faith glimlachte nogmaals naar Lynn en keek even naar Xana die ze een aai over haar bolletje gaf. Ze had niet verwacht wat een dier kon doen, al was ze er nog steeds neit helemaal zeker van. Maar ze merkte steeds meer dat het allemaal onzin was en Faith keek weer naar Lynn. Het zelfde heb ik met mijn magie gehad, Ik ben er pas achter gekomen toen ik hier kwam. Mijn ouders hebben mij nooit met magie kennis laten maken. Deze hele wereld is gloednieuw voor me. Verlegen plukte Faith wat aan haar warrige haar, dat half uit haar elastiekje hing. Ze propte nog wat plukken er tussen en staarde naar haar tenen.

Lynn luisterde geïnteresseerd naar Faith's geschiedenis. Lynn begreep nu ook beter waarom Faith met een grote boog om Xana had heengelopen. 'Xana mag je. Je hoeft nooit angst voor haar te hebben. Trouwens, nu ze je eenmaal kent en ik jou ook, zullen wij tweeën je altijd beschermen. Xana beschermt mij, maar mijn vrienden beschermt ze ook. En ik merk gewoon dat jij en ik goede vriendinnen kunnen worden', zei Lynn en ze glimlachte even naar Faith. Ze vond Faith gelijk aardig. 'Het zelfde heb ik met mijn magie gehad, Ik ben er pas achter gekomen toen ik hier kwam. Mijn ouders hebben mij nooit met magie kennis laten maken. Deze hele wereld is gloednieuw voor me', zei Faith en Lynn luisterde aandachtig. 'Tja.. Het was voor mij ook even kennismaken vorig jaar. Ik zit hier nu al wel een jaartje. Tijdens de zomervakantie ben ik weggegaan en dat is nu mijn tweede jaar hier. Het is leuk om je magie te ontdekken. Te ontdekken waar je goed in bent. Beter dan je ouders. Ik heb mezelf opgevoed, dus ik heb er gewoon kennis meegemaakt op Erd zelf. Ik kon al steentjes beheersen toen ik zeven was', glimlachte Lynn. Nou ja... Ze kon al met steentjes spelen op haar vijfde.

Faith lachte. Ze vond Lynn erg aardig, dat was zeker. 'Xana mag je. Je hoeft nooit angst voor haar te hebben. Trouwens, nu ze je eenmaal kent en ik jou ook, zullen wij tweeën je altijd beschermen. Xana beschermt mij, maar mijn vrienden beschermt ze ook. En ik merk gewoon dat jij en ik goede vriendinnen kunnen worden', Faith glimlachte. Zelfde hier Zei ze en ze gaf een klein knipoogje. Ze had nog nooit zo snel vrienden gemaakt. Maar de laatste tijd ging het haar erg makkelijk af. Iets wat Faith stiekem heerlijk vond. 'Tja.. Het was voor mij ook even kennismaken vorig jaar. Ik zit hier nu al wel een jaartje. Tijdens de zomervakantie ben ik weggegaan en dat is nu mijn tweede jaar hier. Het is leuk om je magie te ontdekken. Te ontdekken waar je goed in bent. Beter dan je ouders. Ik heb mezelf opgevoed, dus ik heb er gewoon kennis meegemaakt op Erd zelf. Ik kon al steentjes beheersen toen ik zeven was', Faith luisterde aandachtig naar Lynn. Ik heb een paar weken geleden voor het eerst mijn magie getoond. Ik maakte per ongelijk een grassprietje groter waarna het een bloem werd. Het was mijn eerste keer dat ik het gebruikte en ik wist niet eens hoe ik het deed. Faith dacht nog eens na over die gebeurtenis. Het was zo onwerkelijk geweest, dat ze het kon. Ze staat er tot op de dag van vandaag nogsteeds van op te kijken.

Lynn keek lachend naar Faith. Gelukkig zag Fiath het wel zitten om vriendinnen met haar te worden. Lynn ook wel met Faith. Lynn luisterde aandachtig naar Faith, die vertelde over hoe ze haar magie had ontdekt. 'De plek waar je geboren wordt, is meestal ook de plek waar je je krachten leert kennen. Van die planeet dan. Maar het zou me pas echt stoer lijken als ik alle magiën kan leren', vertelde Lynn en ze keek even dromerig voor zich uit. Ze zou het wel cool vinden. Lucht, duister, aarde, water, licht, gras en vuur. Maar dan zou ze wel heel veel moeten leren. Dat zou trouwens ook nooit lukken. Zou het ooit iemand gelukt zijn om ze allebei te beheersen? Misschien als Lynn van verschillende Master's alles volgde. Maar ja, dan moest je nog de concentratie en het geduld hebben. Dat was bij Lynn ver te zoeken.

Faith lachte. Dat is niet voor mij weggelegd, alle magiën. Ik wil te veel en te graag. Dat merk ik alleen al bij de lessen woudmagie. Ik wil zo graag dat als het niet lukt ik me ga frustreren en dan lukt het al helemaal niet. Maar als iemand het kan, nou echt, petje af! Faith glimlachte en keek even op naar Lynn. Hoe gaat het eigenlijk met je hand? Vroeg ze terwijl ze het stuk japon, dat inmiddels op verschillende plekken rood was gekleud, om de hand van Lynn zag zitten. Als het niet gaat kunnen we misschien wel even langs de ziekenzaal.. Faith richtte haar gezicht even naar de grond. .. tenminste als ik de weg terug kan vinden.. mompelde ze er achteraan en ze sloeg haar ogen weer op. Ze ging inmiddels ook rechter zitten en liet haar benen nu richting de grond hangen naast de kop van Xana. Daar lachte Faith even vriendelijk naar. Ze keek Lynn even vragend aan.

Lynn luisterde aandachtig naar Faith die begon te vertellen over de magiën. Faith was dus een beetje perfectionistisch. Ach, daar had Lynn ook wel last van. Nou ja... Niet zo'n klein beetje ook! 'Maakt niet uit hoor, ik zal je is wat vertellen, volgens mij is er niemand zo perfectionistisch als mij. Ik wil alles heel graag goed doen en als dat me niet lukt, word ik gewoon boos, soms is het zelfs zo erg, dat ik even goed moed heb voor niks meer', grijnsde Lynn even blozend. Ze keek naar Faith en glimlachte toen. 'Je bent dus niet de enige die worstelt met dat probleem.' Toen Faith vroeg of ze misschien even langs de ziekenzaal moesten gaan, schudde Lynn haar hoofd. 'Nee, dankje. Het lukt wel', zei Lynn en ze glimlachte. Toen Faith zich afvroeg of ze de weg wel terug zou vinden, glimlachte Lynn. 'Anders help ik je toch?!'

Faith glimlachte. Gelukkig maar, dacht ze. Ze wist niet dat ze zo perfectionistisch was, zeker niet als zew er nu aan dacht. Ze lachte even over het terug vinden van de weg. Ze keek naar haar japon. Ze zuchtte, Waarom had ze dan ook lopen slaapwandelen. Dat deed ze nooit en nu liep ze wist ze maar waarheen. Ze hoopte uiterraard niet dat ze het vaker had gedaan of zou doen. Ze trok haar Japon over haar knieën heen. Rillend van de kouw bibberde Faith even. Het is hier wel mooi hea! zei Faith uit het niets terwijl ze glimlachtte.

Lynn knikte toen Faith sprak en keek rustig naar haar voeten. Het was hier ook mooi. Al die stenen en zo. Het was een geweldige plaats. Geweldig voor Magican's die van Earth kwamen. Haar aandacht werd getrokken naar Faith. Die leek het koud te hebben. Logisch, ze zat hier in een nachtjapon! Dan was het ook behoorlijk koud. Lynn keek toen rustig naar de grond en haalde diep adem. Haar vuist bonkte nog altijd. 'Het is hier inderdaad een geweldige plek. Ideaal voor mensen die van Erd afkomen, zoals ik,' glimlachte Lynn. En zoals voor Tomari. Toen ze aan Tomari dacht, voelde ze haar hart bonken in haar keel. Dit kreeg ze altidj als ze aan hem dacht. Ze vond het geen rottig gevoel. Nee, absoluut niet. Ze vodn het een ongelooflijk fijn gevoel zelfs. Ze keek naar Faith. 'Misschien is het beter als je teruggaat,' zei ze.

- Had me gepb'd! Ik was topic uit oog verloren -

PROFILE MAGICIAN

» Met het water spelen
» Met vuur spelen

Met stenen spelen

Met stenen spelen

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen