Bijna huppelend liep Ephony de trap op, de gang door naar de grote houten deur die de kamer van Savador aangaf. In haar handen hield ze haar eerste, verprutste breiwerk waar ze trots op was. Het was een dun bandje. Eigenlijk had ze er een sjaal van willen maken, maar was na een klein tijdje al opgehouden doordat ze het idee had gekregen dat het groot genoeg was voor een sjaal voor een mega slang. Ze wist niet of de norse slang het leuk zou vinden, hoopte maar dat hij het niet verkeerd op zou vatten. Hij zou hem niet hoeven dragen, ze wilde alleen kijken of het paste. Met de mini-slangen-sjaal in haar hand op haar rug stond ze voor de deur, klopte vrolijk een paar keer op de deur waarna ze van de bal van haar voet naar haar hielen toewiebelde. Ongeduldig totdat de gebruikelijke norse stem van Savador aan zou geven dat hij er was, en dat ze binnen mocht komen. Ze hoopte maar dat hij er was, en anders tenminste de slang.

Half zittend en half overeind op de rand van zijn bed, zat Savador in een roerloze positie waarbij hij zijn handen als vuisten naast zich steunend op het matras had gezet. Eigenlijk zat hij midden in een beweging om overeind te komen, maar dit wilde door de helse pijn in zijn rug niet echt lukken. Met hier en daar Shadraans gevloek, duwde hij zich met veel inspanning omhoog om zich daarna weer wat uitgeput terug te laten zakken. Behalve in zijn rug leek de pijn ook doorgevloeid te zijn naar zijn nek, schouders, bovenbenen en armen. Het werd met de dag erger. Saethion had zijn lange dikke lijf gedrapeerd over de bureaustoel van zijn meester, en keek vanaf een afstandje roerloos en aandachtig toe. Iets wat Savador nog meer leek te irriteren. Hij liet zijn zachte gekreun van de inspanning overgaan in een geërgerd kreetje toen er ook nog eens geklop op de deur bij kwam. Waarom precies nu? Saethion leek een zacht, snel gesis te onderdrukken, wat nog het meeste weghad van gegiebel. 'Hou op!' siste hij de slang wrekkig toe. 'Ik kom al!' klonk het daarna bedoeld voor de persoon achter de deur. 'Of niet..' Het lukte hem uiteindelijk geheel overeind te komen en ongelukkig naar de deur toe te strompelen, daarbij steunend aan meubilair en muren. 'Wat?' kwam het er alles behalve verwelkomend uit terwijl hij de deur openrukte. Zodra hij Ephony's gestalte zag staan, verzachtte zijn harde gezicht wat. 'Ephony!' Zijn mondhoeken krulden om tot een kleine glimlach. 'Kom binnen.' Met een arm om haar schouders loodste Savador haar zacht naar binnen, stak zijn hoofd nog even buiten de deuropening om links en rechts over de gangen te gluren en sloeg daarna de deur met een klap dicht.

Nog steeds wiebelend stond ze voor de houten deur, wachtend totdat er enig teken van leven te horen was. Een zacht gebrom werd hoorbaar, haalde er een onverstaanbaar gevloek uit. Ze wist geen woord Shadraans, maar de toon waarop deze woorden gezegd werden zei al genoeg. Met een wat scheef gezicht, omdat ze probeerde te verzinnen wat er ingodsnaam bezig was daarbinnen, stond ze daar toen de voetstappen naar de deur kwamen. Toen de deur een tijdje daarna openging keek ze met een brede glimlach op naar Savador, zijn norse blik en woorden negerend, had wel verwacht dat dit zou komen. 'Savador!' beantwoorde ze jolig en vrolijk zijn bijna-kreetje zodra hij merkte dat zij voor zijn deur stond. Ze had haar wiebelen gestaakt, liep nu op normale pas naar binnen en draaide zich om zodra de deur dichtsloeg. 'Ik wist niet dat er zoveel vervloekingen bestonden,' grijnsde ze, doelend op het moment voordat hij de deur geopend had. Daarna draaide ze zich op haar hielen om, werd gevolgd door een zwaaiende beweging van haar haar. Haar grijsblauwe ogen zochten verwoed naar het langwerpige gestalte van de grote slang, trof deze aan op de stoel. 'Knapperd!' riep ze complimenterend uit, alsof het haar vriendje was en huppelde om het bureau heen naar het dier toe. Daar zakte ze door haar knieën, ging erop zitten en aaide het dier over zijn kop. 'Ik weet niet of je het nodig hebt, en je hoeft hem ook niet te dragen. Ik vond het alleen een leuk idee,' brabbelde ze tegen het dier, hopend dat hij niet haar vingers eraf zou bijten zodra ze de sjaal omdeed. Voorzichtig, zonder snelle of onverwachte bewegingen haalde ze haar hand achter haar rug vandaan, haalde de paarsig/zwarte sjaal tevoorschijn en probeerde deze uiters voorzichtig onder de kop van het dier om zijn lichaam te strikken. 'Ik weet niet hoe je je warmhoudt, maar ik dacht zo; slangen zijn koudbloedig, en misschien kan ik je helpen in dit koude weer. En dan is de winter nog niet eens gekomen, kun je nagaan,' brabbelde ze rustig door, het puntje van haar tong uit haar mond omdat ze Saethion zo min mogelijk in de weg wilde zitten, maar toch de sjaal zo goed mogelijk om wilde doen.

Normaal zou haar vrolijkheid op den duur ergerlijk naar zijn doen worden door zijn typische Shadraanse instelling, ditmaal was Savador echter opgelucht een stralende aanwezigheid als Ephony in zijn gezelschap te mogen hebben. Eigenlijk kwam ze precies op het juiste moment, ondanks de pijn in zijn spieren en gewrichten, en kon hij die uitbundigheid wel goed gebruiken. Er totaal niet mee zittend dat ze hem enthousiast met zijn voornaam begroette, waar hij in het begin van het schooljaar anders nog een zwaar punt van had gemaakt omdat hij tucht en orde eiste te zien, beantwoordde hij haar jolige toontje met een te brede glimlach voor zijn strenge gelaat. Het was dat hij haar nu als pleegdochter beschouwde, anders was het wel anders geweest. Zodra ze de drempel van de deuropening overstapte en ze in zijn kantoor was, deed hij zijn snelle gluurrondje door de gangen om de deur daarna achter zich dicht te slaan, zich om te draaien en zich tot Ephony te richten. Onschuldig toonde hij een klein grijnsje op haar woorden en haalde zwakjes, nauwelijks zichtbaar, zijn beide schouders op. 'Je hebt alles gehoord?' kwam het er daarna uit op een toon waaruit op te maken was dat hij er niet echt blij mee leek te zijn. Getier en geraas, en dan vooral het gevloek in het Shadraans, deed hij liever in gezelschap van alleen het meubilair dan met menselijke toeschouwers die hem achter zijn rug om toch alleen maar uitlachten. Of alleen met Saethion erbij. Wat afwezig bleef zijn ietwat starende blik nog gericht op Ephony's gezicht, nu haar blonde achterhoofd in omgedraaide positie. Alsof hij geen ander punt had om zijn blik op te richten, bleef hij haar roerloos met zijn slangachtige ogen volgen toen ze richting Saethion liep, die loom zijn kop verlegde om Ephony luguber aan te kijken. Toch was er een zacht gesis te horen tesamen met de flitsende bewegingen van zijn gitzwarte gevorkte tong, als aantoning dat hij ondanks zijn onspontane houding alsnog blij was haar weer te zien. Savador hinkelde naar zijn bureau, bleef er wat sipjes naast staan toen zijn huisdier direct meer aandacht leek te krijgen dan hijzelf. Alsof het hem geen bal deed frommelde hij wat doelloos met onafgewerkte papieren die nog verspreid over zijn hele bureaublad lagen, liet wat leeggedronken wijnglazen klinken om enigzins toch indirect de aandacht op hem te vestigen. Vooral toen Saethion ook nog eens vertroeteld werd met gekroel over zijn geschubde kop. Hij gaf de hoop maar op, kwam tot de beseffing dat hij toch nooit zo 'schattig' als de slang zou worden, en strompelde verder door naar zijn bed, Ephony en Saethion snuivend straal negerend tijdens het voorbijgaan. Met een overdreven luide kreun liet hij zich weer op de rand zakken, om hier het schouwspel verslagen maar verder te bekijken. Die heimelijk valse slang, die net als zijn meester nogal eens behoorlijk hooghartig kon zijn, leek nu erg in zijn nopjes te zijn toen hij op het punt stond iets te krijgen. Savadors norsigheid schakelde meteen over naar amusatie bij het zien van het kleine presentje, wat niets meer was dan een snel in elkaar gerakte sjaal. Althans, daar leek het in ieder geval wel op met Ephony's brei-ervaring. Stiekem deed het hem een plezier de onblije uitdrukking op Saethions net nog zo uitgelaten gelaat te zien terwijl Ephony de eenvoudig stoffen sliert om zijn slanke hals omdeed, het kostte hem moeite niet in lachen uit te barsten bij de kwade blik die zijn eigen huisdier hem langs Ephony toewierp. 'Ach, daar zal Saethion ontzettend blij mee zijn,' sprak Savador sarcastisch geheel het tegendeel met een brede grijns. Hij was al lang blij dat Ephony niets voor hém gebreid had, een sullige roze trui met een slangachtige 'S' van Savador erop of een wollen onderbroekensetje. En dat Saethion eigenlijk helemaal geen behoefte had aan een sjaal omdat de slang zich gewoon midden in de heetste vlammen opwarmde, hoefde ze wat hem betreft niet te weten.

Grijnsend knikte ze op zijn vraag, keek hem schuin met veelzeggende woorden aan alsof ze hem half uitlachte om al die woorden. 'Wil ik weten wat er was?' vroeg ze nog over haar schouder voordat ze naar Saethion toe huppelde en bij de slang door haar hurken ging. Ze merkte niets van Savador sippe houding extra aandacht trekkende bewegingen en doelgerichte geluiden terwijl ze tegen Saethion sprak om ervoor te zorgen dat ze niet ter plekke vergiftigd werd door de slang. Alleen schoten haar grijsblauwe ogen even naar hun hoeken bij het horen van de kreun, vroeg zich af wat er nu weer zo zwaar was. Het enige wat ze in die flits zag was dat hij ging zitten. Het enige wat ze in gedachten hield was de bijna blije blik in de slang zijn ogen zodra ze over het cadeautje begon, keek het dier niet meer aan zodra ze de sjaal probeerde om te doen. Ze was niet goed geweest in dit soort dingen, had verprutste wanten voor Laurens gebreid en was met dit bezig geweest. Deed dit waarschijnlijk alleen maar om bezig te blijven, om haar gedachtes niet af te laten dwalen naar een pijnlijk moment. Toen ze het eindelijk voor elkaar had dat de sjaal niet meer los ging keek ze wat verdwaasd om naar Savador toen ze zijn woorden hoorde. Ze kon zweren dat ze een sarcastische toon kon horen, keek naar het bijna proestende gezicht van Savador. 'Nou, ik vond het leuk om te doen,' beantwoorde ze zijn woorden zachtjes, waarna ze met een wat droevige blik terug keek naar Saethion. Ze had niet verwacht dat haar werk van de bovenste plank zou zijn, maar ze moest noueenmaal iets hebben om haar aandacht bij te houden. Zolang ze er veel moeite mee had was het goed, moest ze haar gedachtes daarop richtte. Nog even streelde ze de kop van de slang. 'Je hoeft hem niet te dragen, ik had alleen afleiding nodig,' glimlachte ze naar het dier, als teken dat het geen verplichting was.

Hij had haar vraag vaagjes weggewuifd, met een klein vreugdeloos glimlachje op zijn strakke gelaat. 'Niets belangrijks,' was eruit gekomen als antwoord. Het was ook niets belangrijks, want die pijn zou heus wel weer wegebben. Ooit, op een mooie dag. Savador had zich weer terug op de rand van zijn bed laten zakken, werd nu gelukkig wat afgeleid van de steken door zijn ledematen en ruggenwervel door de amusatie die hij gratis voorgeschoteld kreeg. Saethions uitdrukking was en bleef onbetaalbaar. Onschuldig trok Savador zijn beide wenkbrauwen wat op toen Ephony zich naar hem omdraaide om hem aan te kijken, haalde lichtelijk zijn schouders op, want haar uitdrukking leek niet zo blij te zijn met zijn sarcastische houding. Mocht hij het niet grappig vinden? Om toch maar niet direct een ruzie-achtige sfeer te creëeren, lachte hij zachtjes om haar woorden. 'Doe vooral wat je niet laten kunt,' zei hij glimlachend, op eenzelfde sarcastische toon. Inmiddels had hij zich wat naar opzij laten zakken zodat hij zijn lichaam nu lui in een zijligging over het matras gelegd had, zijn kin daarbij met een vuist ondersteunend en zacht gekreun onderdrukkend. In een rechte houding zitten deed pijn. Wat afwezig liet hij zijn blik van Ephony naar Saethion glijden en weer terug. De slang had zijn kop norsig weer op het zitvlak van de stoel neergelegd en had zich maar laten doen, nu geen enkele goesting om de sjaal weer af te schudden. Het bood toch wel enige warmte. Hoefde hij tenminste geen moeite te doen met zijn luiheid naar de haard te schuifelen om daar als het ware in het hart van het vuur een uurtje in op te laden. 'Dus je bent een nieuwe hobby begonnen?' vroeg Savador zwak glimlachend om een gesprekje op gang te krijgen, waarbij de aandacht weer op hem gericht werd, doelend op Ephony's breisels.

Niets belangrijks. Uhu, en zij was een volbloed Shadraan. Ze had er verder niet op gereageerd, ging er dalijk wel verder op in. De toon waarop hij het had gezegt en de wat overdreven kreun waren toch iets wat ze aan elkaar koppelde. Ze kon soms nogal blond zijn, maar vatte dingen vaak wel snel op. Ze draaide zich na Savadors woorden weer wat sneu om, keek Saethion wat teleurgesteld aan. Hoewel ze zelf vond dat het sjaaltje hem goed stond - ach ja, waarschijnlijk vond ze een sok rond zijn staart, een hoed op zijn kop en een paar leuke tekeningen op zijn schubben geverfd ook nog goed staan - vond ze het ook wel iets schattigs hebben. Hoewel de norse, Savador achtige blik in de slangenogen het plaatje wat braken. Maarja, wat kon ze verwachten bij een duo als hij en Savador. Bij Savadors vraag bleef ze wat afwezig naar de nors kijkende slang kijken, streelde het dier nog wat bemoedigend over zijn kop om het dier niet op de gedachte te brengen zodra ze weg was het sjaaltje in het vuur te gooien. Uiteindelijk rechtte ze zich weer op, ging staan en draaide zich een klein beetje naar Savador toe. 'Mwha...' mompelde ze ontwijkend als enige antwoord op zijn vraag. Uiteindelijk draaide ze zich met hernieuwde energie om, toverde een glimlach op haar lippen hoewel deze niet geheel overkwam. 'Nog steeds last van je rug?' vroeg ze, niet wetend dat ze waarschijnlijk de spijker op de kop sloeg.

Met een voldaan glimlachje duidelijk zichtbaar op zijn gelaat, deed Savador ook geen verdere moeite Ephony meer te overtuigen dat er echt niets was. Het was niet dat ze niet slim was, maar op zulke momenten dacht hij haar altijd te kunnen imponeren. Zelfs met de zwakste argumenten. Hij vestigde zijn geamuseerde blik weer op Saethion zodra ze zich weer even naar het dier omdraaide, zag de ergernis van de slangenkop druipen. Lor keek de slang naar Ephony op, daarbij zijn lijf niet bewegend, wat het een nogal een komisch gezicht maakte. Een grote gigantische slang met een schattig sjaaltje om. Hij leek er in ieder geval helemaal niet blij mee te zijn. Juist alsof hij er een pesthekel aan had. Savador richtte zijn blik op Ephony's rug na het stellen van zijn vraag, wachtte haar antwoord kalm af en tastte ondertussen stiekem naar een volle fles wijn onder zijn bed. Het enige wat eruit kwam was een lege 'mwha', wat hij niet eens als fatsoenlijk antwoord kon beschouwen. Tevreden was hij er dan ook niet echt mee. Zijn blik ging onderzoekend over haar gestalte, maar de vraag die hém daarna gesteld werd, waarbij ze zich ook weer met hernieuwde enthousiasme naar hem toedraaide, kwam zo onverwachts dat hij de fles bijna uit zijn handen liet vallen in een poging het snel onder zijn dekens te verstoppen. Nu waarschijnlijk op heterdaad betrapt met de ongeopende fles met alcoholische drank doelloos in zijn handen, staarde hij een beetje onschuldig voor zich uit. 'Ooh,' kwam het er zacht uit alsof hij eerst over zijn antwoord na moest denken, haar blik daarbij ontwijkend. Met langzame handelingen begon hij de fles open te maken, Ephony had het nu toch al gezien. 'Nee,' voegde Savador er een leugentje aan toe, waarna hij direct de fles aan zijn lippen zette en achterover sloeg. Het was ook echt aan zijn kromme bejaarden-mannen lighouding te zien dat hij absoluut geen last had van zijn rug. Dus wel. Onwillig nam hij een aantal slokken teveel dan hij zelf in één teug wilde, alleen maar om een stilte met mogelijk nieuwe vragen erover te ontwijken.

Ze draaide zich niet om, volgde vanuit haar ooghoeken Savadors geheimzinnige bewegingen, maar kon zo gauw niet bedenken waar hij mee bezig was. Ze stond op, vestigde voor een laatste keer haar blik op de wat nors kijkende Saethion, en draaide zich toen om. Haar handen gleden automatisch naar haar zij, waarbij haar blik vernauwde bij het zien van de wijnfles. Waar had hij díe nou weer vandaan gehaald. Bij zijn antwoord leek haar blik nog strenger te woorden, liep ze naar hem toe en zakte voor het bed in kleermakerszit op de grond. Onderzoekend keek ze hem aan, liet haar blik uitgebreid over hem heen glijden. 'Volgens mij heb je geleerd niet te liegen,' sprak ze daarna rustig, als teken dat ze hem niet geloofde. Zodra hij de fles aan zijn lippen zette schoot ze vooruit, zette haar hand op de bedrand om zich te ondersteunen en greep met de ander de fles. 'Niet zolang ik hier ben,' verklaarde ze haar acties, waarbij ze de fles van hem afpakte, opstond en hem aan de andere kant van de kamer wegzette. 'Misschien wordt het tijd om er eens naar te laten kijken? Aangezien het alleen maar erger lijkt te worden,' sprak ze bedenkelijk terwijl ze zich omdraaide en Savador wat bezorgt aankeek.

Zijn verslaving was voor anderen misschien een ergernis, voor hem was drank een drug om even van zijn problemen af te kunnen zijn. Het was daarom ook dat Savadors handelingen nogal stiekem gebeurden. Saethion wierp Ephony nog een laatste grimmige blik toe en keek vervolgens even langs haar naar zijn meester om die woordloos te waarschuwen voor Ephony's hoogst waarschijnlijke kritiek die volgen zou, waarna de slang zijn kop weer lui te rusten legde op het zitvlak van de stoel. Maar de koppige meester lette er nauwelijks op, had zijn aandacht geheel gevestigd op zijn geliefde wijn. Voor verdere acties was het nu te laat; Ephony had het al gezien. Met haar handen in haar zij en haar blik die zich vernauwde leek ze net een vrouw van hem die weer eens afkeurende meningen had over de alcohol. Ze leek er in ieder geval niet blij mee te zijn. Tijdens het openen van de fles - want hij ging er toch mee door - wierp hij haar een klein onschuldig glimlachje toe, alsof hij daarmee wilde zeggen dat ze het hem niet kwalijk moest nemen. Savador plukte wat aan de hals van de fles, lette niet op Ephony maar zag vanuit zijn ooghoeken dat ze voor zijn bed op de grond in kleermakerszit ging zitten en hem nauwkeurig bekeek. Hij haalde zwakjes zijn schouders op als reactie op die handeling, maar wist van binnen wel dat het tegendeel duidelijk te bewijzen was in de scheve houding waarin hij nu lag. 'In mijn negen korte jeugdjaren dat mijn opvoeding duurde?' vroeg hij zacht op Ephony's woorden. 'Nee,' voegde hij er nog zachter aan toe, waarna de mond van de fles tegen zijn lippen werd gezet. Een paar slokken was wat hij kon krijgen, daarna kwam Ephony in actie en rukte zoals verwacht de fles weer genadeloos uit zijn handen. 'Nouuu..,' zei Savador teleurgesteld als een klein jongetje wiens speelgoedauto werd afgepakt, terwijl zijn blik gleed over de druppels wijn die tijdens de ruwe handelingen uit de fles ontsnapt waren en op zijn bovenkleding waren gespat. De wijnfles werd geheel aan de andere kant van zijn kantoor gezet. 'Flauw,' vond hij terwijl hij met zijn vingers de druppels eraf veegde, aflikte met het puntje van zijn absurd lange tong en zo tevergeefs nog wat wijn binnen probeerde te krijgen. Ephony stelde een nieuwe vraag, waarbij hij enkel even met een lege blik voor zich uitstaarde - hij had de druppels al opgelikt. 'Jawel!' riep hij opeens ietwat afstandelijk uit, haar vraag negerend. 'Mijn kantoor, mijn wijn!' Met veel pijn en moeite schuifelde Savador koppig naar de bedrand toe, ging erop zitten om zich vanaf daar omhoog te hijsen. Dit alles uiterst langzaam en voorzichtig. Zodra hij eindelijk stond, struikelde hij haast bijna over Ephony heen die daar nog zat, en schuifelde ongezond krom naar waar de fles was neergezet. 'Ik heb deze week nog een afspraak staan bij een professionele kliniek op Shadra. De beste die er is. Novanen mogen dan verder ontwikkeld zijn op medisch gebied, maar geen denken aan dat ik me door die gore lichtvreters laat onderzoeken,' luidde zijn late antwoord uiteindelijk op Ephony's vraag.

Haar blik leek nog wat te vernauwen bij het zien van Savadors onschuldige glimlachje, waarbij hij vervolgens doodleuk door ging met het openen van de wijnfles. 'Dan leer ik het je nu,' mompelde ze op zijn wat zachte woorden, wilde alsnog haar strenge houding doordrukken ondanks de schuldgevoelens die zich in haar buik ophoopte. Daardoor zette ze haar actie, door de fles van hem af te pakken en weg te zetten, gewoon door. Ze negeerde zijn zeurderige toon en liep steenvast door naar de andere kant van de kamer. 'Niks flauw,' bromde ze als een geïrriteerde moeder terug op zijn kinderlijke woord, had zich weer omgedraaid en keek wat flauwtjes grijnsend naar de wijn die over hem heen was gelopen. Haar wenkbrauwen kropen wat omhoog bij het zien van zijn tong, waarbij een lichte rilling door haar ruggengraad ging. Met haar blik op de grond gericht waar ze haar voeten neer zou zetten, alsof het leek dat ze deze grond nauwkeurig in de gaten moest houden omdat ze ander zou vallen, liep ze terug naar Savador. Even ging haar blik naar de nog nors kijkende slang, waarna ze weer in kleermakerszit voor het bed ging zitten en haar armen over elkaar op de bedrand legde. 'Mijn zorg als jij straks halflam uit je raam valt of iets dergelijks,' beantwoorde ze zijn koppige woorden met een strenge blik, als teken dat die woorden van hem haar niet van haar gedachtes af zouden halen. 'He,' bromde ze waarbij ze haar handen afwerend naar Savador stak toen hij bijna over haar heen struikelde. 'Savador, ik meen het. Als je niet naar écht goede mensen gaat blindoek ik je, vraag ik aan Saethion of hij je wilt verlammen en sleep ik je persoonlijk vastgebonden daarheen. Mij een zorg als je een grote afkeer voor Novanen hebt, als zij je kunnen helpen heb je in mijn mening gewoon péch,' bromde ze boos naar hem, had zich half omgedraaid en keek hem nu vanonder haar blonde pony aan. Op dit soort momenten respecteerde ze zijn koppigheid niet, hij kon niet ontkennen dat hij misschien niet genoeg had aan die beste kliniek op Shadra. Dat de oorzaak van haar bijna boze reactie bezorgtheid was was vooral in haar wat boos kijkende ogen te zien, ze had geen zin om Savador straks met rollator te moeten begeleiden door de gangen van de school.

Hij had met een jammerlijke, haast boze blik toegekeken hoe zijn fles aan de andere kant van de kamer werd gezet. 'Wel flauw,' verdedigde Savador kinderlijk zijn standpunt, vond totaal dat hij hierin gelijk kreeg. Zijn kantoor, zijn wijn, en in feite was Ephony zelfs nu eigenlijk zijn kind dus had ze weinig over hem te zeggen. Eigenwijs als hij was, was hij naar de rand toegeschuifeld en werkte zichy vanaf daar voorzichtig overeind. Hij dacht het verdovende effect van de alcohol nu nodig te hebben, vooral door de onophoudelijke pijn in zijn rug. Ze moest eens weten. Stiekem vroeg hij zich af wat Ephony gedaan zou hebben in zijn plaats. Met een nors gezicht kwam hij tot de conclusie dat dat kind het ongetwijfeld op de ouderwetse en meest effectief werkende manier zou aanpakken; medicijnen. Maar hij had totaal geen behoefte zich iedere dag aan bepaalde tijdstippen te houden waarop hij verplicht zijn medicijnen in zou moeten nemen en de ongetwijfeld negatieve bijwerkingen daarvan. Wijn bleef zijn nummer één. 'Is dat sarcastisch of gemeend bedoeld?' vroeg Savador half mompelend op Ephony's woorden terwijl hij even stil bleef staan en naar zijn evenwicht zocht. Hij leek die nog niet helemaal gevonden te hebben toen hij het volgende moment haast over Ephony struikelde. Haar brommende 'he' negerend, wankelde hij sloffend naar zijn eindbestemming - de wijnfles - om daarna weer tevreden terug te kunnen sloffen. Halverwege zijn slome pas ving hij Ephony's gezeur maar half op. 'Ik meen het ook,' kwam het er alles behalve gemeend uit. 'Ik meen het altijd.' Met een plop schoot de kurk los uit de fles en sloeg Savador die direct achterover. Zijn adamsappel ging zichtbaar in zijn bleke keel op en neer om de slokken te verwerken. Daarna liet hij de fles zakken en vervolgde hij: 'En daarbij lopen er daar geen 'niet écht goede mensen' rond. Het zijn Shadranen, dwaas - die zijn altijd goed. Zal me niets verbazen als ze die Novanen op een dag op medisch gebied nog zullen overtreffen ook.' Met de fles in een hand slofte hij met een vreugdeloze uitdrukking op zijn gezicht terug naar zijn bed, waar hij zich kreunend op liet neerzakken. 'Maarja,' zei hij toen hij weer lag alsof hij door een peuter schots en scheef in de stabiele zijligging was gelegd. 'Dat zul jij nooit begrijpen met je Puffoonse bloed. Al beschouw ik je nu als mijn kind - je zult nooit Shadraans zijn.' Zonder er verder nog woorden aan te verspillen, werd de fles wijn weer achterover geslagen, waarbij Savador de halve inhoud ernaast goot.

'Het leven is niet leuk,' grijnsde ze, waaruit duidelijk te zien was dat die zin niet geheel bij haar paste. Tenminste, in de meeste gevallen. 'Gemeend. Het is míjn zorg als dat straks gebeurd, dan kan ik je straks van het grasveld af schrapen,' bromde ze als antwoord. Ze zakte wat achterover, haalde haar blik niet van Savador af. Deze hield ze hierbij juist strak op hem gericht, gaf het zuchtend op toen hij weer door de kamer strompelde om zijn wijn te pakken. Haar hoofd draaide met hem mee, kon zichzelf nog in veiligheid brengen omdat Savador anders boven op haar was gevallen, en volgde hem nors met haar ogen. Ze ging hem niet meer tegenhouden, bleef hier maar zitten. Straks zou ze hem weer confronteren, desnoods smeet ze de fles uit het raam. Haar ogen rolde bijna in haar oogkassen toen hij weer doorging. 'Tuurlijk,' bromde ze, waaruit bleek dat ze hem totaal niet geloofde. 'Als het aan jou ligt is het de enige bevolking die overblijft,' bromde ze zowat onverstaanbaar waarbij ze nors haar voorhoofd op de bedrand legde waarbij ze bijna een depressieve maar komische houding aannam. In kleermakerszit en haar handen op haar schoot, haar voorhoofd op het bed waarbij haar ogen naar het dekbed keken dat nog geen centimeter ervan verwijderd was luisterde ze naar zijn prijzende woorden over zichzelf. 'Hmpfe,' klonk het onverstaanbare antwoord op zijn woorden dat ze nooit Shadraans zou zijn. Nee, met haar karakter was dat nooit mogelijk. 'Savador,' kwam het er na een tijdje van stilte zachtjes uit. Ephony's ogen staarde naar het dekbed, tilde haar hoofd niet op. 'Heb je wel eens iemand innerlijk pijn moeten doen door weg te gaan. Doordat het waarschijnlijk de beste keuze voor jou was, maar voor die ander iets ontzettend pijnlijks?' vervolgde ze haar vraag al even zachtjes, hield haar gezicht onleesbaar waarbij haar ogen zich langzaam vulde met opkomende tranen. Ze wilde weten wat hij zou doen in haar positie, maar wilde hem eigenlijk niet met haar probleem opzadelen.

Een klein spottend geluid ontsnapte tussen zijn lippen door. 'Wat is nu wel leuk, buiten wijn, seks en macht om?' mompelde Savador lallend, het was al duidelijk hoorbaar dat hij langzaam maar zeker met een dubbele tong begon te spreken. Het was ook te merken aan een aantal woorden die hij anders op een andere manier zou omschrijven om formeel te blijven. Een vinger zat in de opening van de flessenhals gepropt, alsof hij wilde kijken tot hoever die erin paste. 'Zeur toch niet zo. Zo eenvoudig ben ik ook weer niet stuk te krijgen,' reageerde hij kalmpjes op haar woorden erna. Hij negeerde haar woorden op zijn eerdere ongemeende opmerkingen, die duidelijk aantoonden dat ze hem alles behalve geloofde. In plaats daarvan haalde hij zijn vinger weer uit de fles om die geduldig af te likken. 'Zei je wat?' vroeg hij als reactie op haar haast onverstaanbare gemompel. 'Het zal op een dag ook uitkomen als het ras dat zal winnen en overleven. Geloof me, zodra ik aan de macht kom als Heer der Duisternis richt ik her en der dictaturen op en stel mijn eigen regels in. Precies zoals ik nu met deze verdwaasde school heb gedaan. Zogezegd is dit een klein voorproefje; mijn toekomstidee in miniformaat,' voegde hij er even later aan toe, wat direct verried dat hij haar gemompel wel degelijk had verstaan. Kalmpjes sloeg Savador de fles achterover, onderdrukte een zachte 'hmm?' bij het horen van zijn naam, maar onderbrak zijn handeling hierbij niet. De wijn liep weer in een dun straaltje langs zijn mondhoek. Uiteindelijk liet hij de fles zakken en staarde Ephony even aan, haar vraag een paar keer overdenkend. 'Niet vaak. Het was eerder andersom, egoïsten dat het waren. Ik was alleen en werd aangezien voor grof vuil, zoals je weet van de pesterijen in mijn jeugd. Terwijl ik mijn uiterste best probeerde te doen verlieten ze me één voor één. Klasgenootjes die eerst neutraal stonden over het getreiter, mijn ouders... Maar na de moord op mijn oom heb ik Mizore achter moeten laten. Tot de leeftijd die ik vandaag heb had ik haar niet meer gezien, begin dit schooljaar zag ik haar weer na een lange tijd. Dat is hoe de dingen gaan..' Hij nam nog een aantal slokken uit de fles om zijn keel te smeren die droog was geworden van het spreken. 'Hoezo?' vroeg Savador daarna met gesloten ogen, totaal niet bewust dat Ephony momenteel wat sentimenteel leek te worden.

Wat verdwaasd knipperde ze, keek Savador voor een moment wat schaapachtig aan toen hij zonder er omheen te draaien ronduit zei wat hij vond. 'Nou... daar kan ik geen mening over geven,' kwam het er bijna zenuwachtig uit, waarbij ze haar blik weer van hem af liet gaan als teken dat het onderwerp gesloten was. 'Pfff, ik mag zeuren,' ging ze hem koppig tegen, al geheel in vader dochter plaatje als nog opstandige tiener. Een overdreven zucht, waarbij haar blik expres op Savador bleef liggen, was hoorbaar toen hij zijn eigen 'ras' weer eens aan het ophemelen was. Ze ging er niet eens meer tegenin, het was toch verspilde moeite. Haar voorhoofd lag op het bed, haar betraande ogen nog steeds met een wazig blik op het dekbed gericht. 'Ik bedoel niet op die manier... meer op een relatie manier,' kwam het laatste er zachtjes uit, alsof ze het eigenlijk niet hardop wilde zeggen. Zijn woorden hadden en ander punt aangegrepen, een situatie die zij niet bedoelde. 'Laat maar,' snufde ze er later achteraan, tilde haar hoofd op en veegde haar ogen af waarna ze zich naar Saethion draaide, een poging tot het ontdoen van haar vorige woorden en vraag. Met een lege blik ging haar hand weer over de kop van de slang, staarde ze leveloos naar het dier zonder het echt te zien. Haar andere arm kwam ineengevouwen op het nog onbezette stukje zitvlak te liggen, waarna ze haar in erop legde en wat opzij moest kijken om Saethions kop te kunnen zien.

'Nee,' reageerde Savador met zijn ogen gesloten op Ephony's haast zenuwachtige woorden. 'Jij bent hoogst waarschijnlijk nog een reine maagd. Deel eens een bed met het mannelijk geslacht en wordt nu toch eens een vrouw. Hoog tijd.' Hij maakte zijn zin af met een paar nieuwe slokken. Alsof het een standvaste actie was tussen zijn spreken door. Niet meer dan normaal als je zo goed als verslaafd was. Langzaam liet hij de fles weer zakken en streek met zijn andere hand de sluike lokken uit zijn nog altijd bezweette gezicht. 'Je mag alleen zeuren wanneer ik erom vraag. Ik ben zo goed als een koning hier, vroeg of laat zal ik die titel weliswaar ook echt bemachtigen. Nu kun je vast oefenen met te doen wat ik je zeg,' sprak hij tamelijk kalm. Savador wilde weer drinken nadat hij de fles aan zijn lippen had gezet, maar stopte midden in een beweging bij het horen van Ephony's zachte woorden als antwoord op zijn korte levensverhaal, zijn blik daarbij zijdelings op zijn pleegdochter gericht. Hij zweeg en zette zijn abrupt gestopte beweging verder toen ze aangaf het hierbij maar te laten. Zoals ze wilde. Opnieuw volgde er een kleine stilte, waarin eigenlijk alleen de wijn klotsend tegen het glas van de fles was te horen. Saethion leek zijn blik al die tijd al gevestigd te hebben op Ephony toen ze zich tot hem richtte. De slang lag nog altijd doodstil in dezelfde positie op het zitvlak van de stoel, nog steeds verwikkeld in de sjaal, en had zich al die tijd nauwelijks bewogen. Nu Ephony hem aankeek, staarde hij met zijn felle turkoois-gekleurde ogen bewegingloos terug. Saethion negeerde de aaiende hand over zijn kop, had zich geheel gefixeerd op alleen Ephony's gezicht en haar uitdrukking. Alsof hij haar verdriet kon zien. Zijn zwarte gevorkte tong flitste in- en uit zijn bek, zachtjes siste hij iets in een onbegrijpelijke taal. Als reactie daarop draaide Savador zijn hoofd richting zijn Ephony, al keek hij nu meer tegen haar achterhoofd aan, en zette in een langzame beweging zijn fles weg op een klein tafeltje naast zijn bed. Een teken dat de zacht sissende woorden van Saethions kant voor zijn meester bedoeld waren. Voorzichtig en met een onhoorbaar inhoudend gekreun werkte hij zichzelf overeind en trok zich naar de bedrand toe, waarop hij zich zacht met zijn handen tegen het matras afzette om overeind te komen. Met langzame passen liep hij een stukje naar zijn bureau toe, zodat hij tussen Ephony en Saethion in stond en ze pal tegen zijn benen aan zou kijken. Langzaam liet hij zich zakken tot hij in een geknielde positie voor haar zat en trok haar zwijgend tegen zich aan, met een hand tegen haar achterhoofd duwde hij haar hoofd tegen zijn borst. 'Wat is er, meisje? Je weet dat je me altijd alles kunt vertellen,' sprak Savador zacht, waarmee hij meteen duidelijkmaakte waar het allemaal goed voor was om haar zomaar even tegen zich aan te trekken. De geur van wijn overmeesterde zijn gebruikelijke lichaamsgeur die naar brand en zwavel rook. Saethion siste nog iets zacht, maar Savador negeerde het. De slang had hem al genoeg geholpen door aan te geven dat een somberheid zich van Ephony meester had gemaakt.

'NOU!' klonk het in een velle en bijna hysterische reactie op zijn doodleuke woorden dat ze maar eens haar maagdelijkheid moest verliezen. Haar ogen groot van ontzetting, haar lichaam een beetje naar achter geheld wat de afwijzende lichaamshouding versterkte. 'Hou je grove gedachtjes maar bij je. Ik bepaal zelf wel wanneer ik dat doe!' gromde ze tussen haar tanden door, waarna ze bijna mokkend weer terug in elkaar zakte. Ze had zich later naar Saethion gedraaid, zag in haar afwezige moment niet de doordringende blik van de slang, merkte hierbij ook niet dat het aaien verspilde moeite was. Ze had niet door dat Saethion klikspaan speelde, zat met haar gedachtes bij zichzelf. Ze schoot wat naar achter toen ze plots van de stoel werd verwijderd door een stel benen, waarna ze die van Savador herkende. 'He?' klonk het zachtjes, als teken dat ze niet begreep wat hij deed terwijl Savador voor haar knielde. Even keek ze schaapachtig, nog met wat betraande ogen over zijn schouder heen toen hij haar tegen zich aan trok. Maar bij zijn woorden begroef ze haar gezicht in het kuiltje van zijn hals en schouder en grepen haar handen krampachtig de stof op zijn rug vast. Zonder enige controle schokte haar schouders mee op haar snikken, gooide ze de frustratie, wanhoop, pijn en verdriet er in een keer uit. 'Ik... ik wilde dat ik.. h-het niet h-had hoev-ven doen,' snikte ze tussen haar halen door. 'M-maar... ik v-voelde me zo, onwennig,' ze snoof, tilde haar hoofd op en zocht in wanhoop de ogen van Savador, probeerde tegelijkertijd haar ademhaling te kalmeren zodat ze haar zinnen er zonder haperingen kon vertellen. 'Het was n-niet mijn wereld. Ik h-hield van hem... maar de angst was groter,' kreeg ze er bijna in één gooi uit. 'Ik wilde Zalas niet kwetsen...' snoof ze weer, om weer in huilen uit te barsten en haar gezicht weer in Savadors kleding te verbergen.

Savador had verstoord zijn fles laten zakken en Ephony met wat verwijdde ogen aangekeken bij haar plotselinge felle reactie. 'Wat?' kwam er doodkalmpjes uit. 'Het is toch zo? Wil je het op vijftigjarige leeftijd verliezen als je leven bijna afgesloten is, zoals ik?' Rustig ontklemden zijn bleke vingers de slanke hals van de fles steviger en werd de mond ervan weer aan zijn lippen gezet. 'Goed dan. Mijn excuses hoor,' zei hij op een licht verontwaardigde toon op haar grommende woorden, ook in de trent van het typische vader-dochter beeld van een vader die er over eens was er maar niet verder op in te gaan om kattige reacties te vermijden. Saethion had een moment later zijn kop weer onschuldig neergelegd op de stoel nu hij het nodige aan zijn meester gemeld had, alsof hij er nooit iets mee te maken had gehad. Vanuit zijn ooghoeken bleef de slang nog wel naar Ephony en Savador gluren, sluw als hij was. Savador negeerde de niet-begrijpende reacties van Ephony toen hij voor haar neerknielde, zei ook geen woord toen hij haar tegen zich aantrok. Ze merkte het vanzelf wel toen hij besefte dat ze haar gezicht in de plek tussen zijn hals en schouder begroef en hij zijn bovenkleding zich strakker om zijn lijf voelde spannen nu ze het beetgegrepen had. Hij sloot zijn armen om haar heen en liet haar eerst even uithuilen, zijn kin rustte daarbij op haar kruin en zijn blik was afwezig gevestigd op de rand van zijn bed. Zwijgend luisterde hij naar haar haperende snikkende woorden, waarop zijn blik naar beneden gleed en zijn hand zacht en troostend door haar haren ging. 'Shht,' suste hij haar zachtjes stil. De gebruikelijk monotone, haast norsige uitdrukking sierde zijn gelaat terwijl Savador op Ephony neerkeek zodra ze haar blik op hem vestigde. Alsof haar tranen en verdriet hem niets deden, maar dat deden ze wel degelijk. Anders zou hij de moeite niet hebben genomen haar te troosten. Kalm liet hij zijn blik over haar behuilde gezicht glijden, streek haar blonde lokken liefdevol achter haar oren. Hij wist niet precies waar het nu over ging, maar hij zou er niet naar vragen, gaf haar alle tijd om het er uiteindelijk uit te gooien. Het kwam ongetwijfeld zelf wel. Toen de naam Zalas viel drong de kleine schok die zijn lichaam opving nauwelijks tot hem door toen Ephony zich daarna weer huilend tegen zijn borst liet vallen. Even bleef zijn blik geheel leeg en doelloos hangen op de muur tegenover hem, alsof hij diep in gedachten verzonken was. 'Het spijt me,' verontschuldigde Savador zich zacht, richtte zich daarbij weer tot Ephony. Zijn armen sloten zich opnieuw om haar heen en hij drukte haar warmhartig tegen zich aan. 'Ik had jullie nooit bij elkaar moeten brengen. Zalas past totaal niet bij iemand als jij, het was ook vreemd jullie bij elkaar te zien. Geen goed koppel, helemaal niet. Die jongen - man - heeft de tijden en tradities van zijn strijdperiodes nog vers in zijn hoofd, ongetwijfeld. Daar heb jij allemaal niets mee te maken. Het is beter dat het ook niet onderdeel van jouw leven ging worden,' sprak hij kalm in haar oor. 'Ik denk dat Zalas er wel weer overheen komt. Zoveel ervaring met vrouwen had hij niet, is het wel? Richt je liever op jezelf, dat is voor nu belangrijker. Schud het van je af en neem iemand die wel past in het plaatje als jouw partner. Iemand die net als jij is, waar je al wel het één en ander van weet en waar je goed mee kunt opschieten.' Zachtjes streek hij met een hand over Ephony's hoofd, duwde dat een stukje van zich af om met zijn duim haar tranen weg te vegen om haar hoofd vervolgens weer terug tegen zijn borst te duwen. Hij leek er totaal geen moeite mee te hebben erover uit te komen dat Ephony belangrijker voor hem was dan Zalas. Allicht als het je pleegdochter was. 'Het komt wel weer goed. Alles op zijn tijd, lieverd. Het komt vanzelf,' deed Savador een poging haar nieuwe moed in te fluisteren, beëindigend met een zachte kus tegen haar slaap.