Vroeg opgestaan

Torak werd wakker en algauw voelde hij de warme tong van Wolf over zijn gezicht gaan. Hij lachte zachtjes. Hij wou de overige jongens hier in de zaal niet wakker maken. Nou ja... De overige jongens? Iedereen sliep nog. Torak stond op en trok een spijkerbroek aan met een vest met een capuchon. Hij liep toen langzaam de trappen van zijn etage af naar beneden. Naar buiten gaan wou hij nog niet. Hij keek richting de aula. Wolf liep al richting de aula en Torak volgde hem. Gelukkig! Het eten werd net klaargezet. Torak schepte hongerig een hele boel op, niet kijkend naar de kantinejuffrouw die hem geamuseerd aankeek. 'Dit wordt lekker eten,' zei hij glimlachend en hij liep door. Toen de kantinejuffrouw geamuseerd bleef kijken, besloot Torak een grapje uit te halen. Hij gaf haar een dikke knipoog, waardoor ze geschrokken afdroop en waardoor Torak in de lach schoot. Hij pakte zijn bestek en begon toen als een bezetene te eten. Na een paar minuten was alles al op. Torak had nu wel zijn buikje vol en hij legde alles zorgvuldig weg. Hij gaf Wolf nog een stuk vlees en keek toen naar de kantinejuffrouw, die glimlachend terug keek. Gelukkig. Ze had begrepen dat het een grap was geweest. Ze stak haar tong zelfs uit en Torak stak zijn tong terug uit. Even later liep ze weer weg en daarna zag Torak haar ook niet meer terug. Wolf kwam om aandacht vragen, die Torak ook meteen gaf en hij keek glimlachend naar Wolf, die hem terug aankeek en een soort blaflach liet horen.

Kijito stond in de rij voor een lunch. Gelukkig was het voedsel op deze school normaal en voldeed het aan de normen voor goed uitziend voedsel. Kijito wachtte tot de jongen voor haar verder liep, maar hij schepte zoveel op! Ze draaide even met haar ogen toen hij maar op bleef scheppen. Ook de kantinejuffrouw keek hem geamuseerd aan. Eindelijk liep hij door. Kijito schoot daarna bijna in de lach; hij gaf de kantinejuffrouw een vette knipoog. Die droop toen af, misschien wat geschrokken. Kijito had een grote grijns op haar gezicht. Het zag er zo grappig uit. Met haar blik volgde ze de jongen. Hij ging zitten en schrokte snel alles naar binnen. Ook zijn wolf, die ze nu pas opmerkte, kreeg een deel. Zelf ging Kijito ook zitten en vergat alles wat er gebeurd was bijna meteen weer. Ze had weinig honger en was dus zo klaar met eten. Een salade wegwerken kost nu eenmaal weinig moeite. Toen ze haar spullen weg ging zetten stond de jongen voor haar, lachend naar de kantinejuffrouw. Beiden staken hun tong uit. Kijito schoot weer bijna in de lach. 'Ze schrok toch wel even van je, net,' lachte Kijito vrolijk, tegen de jongen. Ze wist niet eens of hij haar wel zou horen.

Torak hoorde een stem en draaide zich toen glimlachend om. Zijn glimlach werd ietsje breder bij het zien van het blonde meisje en hij knikte vriendelijk. 'Ach ja, een beetje lol in het leven hoort erbij, vind je ook niet?' vroeg hij glimlachend. Torak aaide Wolf, die meteen naar het meisje ging om vervolgens aan haar benen te snuffelen en Torak keek rusting richting het meisje. 'Aangenaam, mijn naam is Torak. Ik zit in de 3de klas en studeer vuur en water magie,' glimlachte hij, om vragen af te kappen. Zijn ogen gleden langzaam van het meisje naar de kantinejuffrouw, die hem geamuseerd bleef aankijken. 'Ik denk dat ze vooral opzoek is naar nogal jonge jongens,' fluisterde Torak grijnzend. Hij stak zijn tong toen weer uit en de kantinejuffrouw droop uiteindelijk maar af. 'Ik val niet op haar hoor. Iets te oud,' lachte hij.

De jongen voor haar draaide zich om, en hij lachte vrolijk. 'Ach ja, een beetje lol in het leven hoort erbij, vind je ook niet?' Kijito knikte. 'Zeker. Zonder zou ik het niet volhouden.' De wolf kwam naar haar toe. Kijito keek even naar het dier en aaide het even over de kop. Ze was dol op dieren, al had ze er zelf geen. 'Aangenaam, mijn naam is Torak. Ik zit in de derde klas en studeer vuur en watermagie,' vertelde hij glimlachend. Kijito knikte. Handig tegen een spervuur aan vragen. 'Ik ben Kijito, verlegen bruggertje van Cassia dat Watermagie studeert,' stelde ze zichzelf voor. Daarna stak Torak zijn tong uit naar de kantinejuffrouw, die toen maar weg ging. 'Ik val niet op haar hoor. Iets te oud.' Kijito lachte mee. Het zou een raar idee zijn.. 'Wat een gek idee dat iemand uit de derde klas met de kantinejuffrouw zou hebben,' grinnikte ze. 'Hoe is de watermagie studie in het derde jaar?' vroeg ze, nieuwsgierig en proberend het gesprek voort te zetten.

Torak lachte vrolijk met het meisje die dus blijkbaar Kijito heette mee. Hij keek rustig in haar ogen en luisterde naar haar vragen. Alvorens hij een antwoord kon geven, liet hij zijn blik even door de nogal lege aula gaan. Toen keek hij weer voor zich en hij glimlachte. 'Oh, eigenlijk is het niet zo heel moeilijk hoor. Je leert gewoon hele leuke dingen. Ik denk dat je ook ijs maken leert, maar daar ben ik niet zeker van. Volgens mij leer je in het derde leerjaar ook met je ogen sturen, maar dat kan ik ook fout hebben,' zei Torak glimlachend. 'Ik zit hier nog maar pas, dus helaas kan ik je weinig erover vertellen, maar zodra ik meer van alle lessen opmaak, vertel ik je in geuren en kleuren wat ik heb bijgeleerd. Misschien kan ik je zelfs wat dingen leren. Als je dat wilt, natuurlijk,' sprak Torak, terwijl hij naar Wolf keek, die het fijn vond om geaaid te worden.

Torak leek een erg vrolijke jongen. Als andere mensen vrolijk waren, vrolijkte Kijito ook altijd op. Ook nu was dat het geval. Beiden lachten vrolijk om zijn grapje met de kantinejuffrouw. De aula was best leeg, merkte ze op, toen ze even weg keek om zijn blik te volgen. Toen begon Torak van alles uit te leggen over dingen die je in het derde jaar kon leren. Allerlei dingen; met je ogen sturen, ijs maken.. Dat klonk ontzettend leuk! Kijito had sowieso al geweten dat ze daarmee verder wilde; water was haar leven. 'Ik zit hier nog maar pas, dus helaas kan ik je weinig erover vertellen, maar zodra ik meer van alle lessen opmaak, vertel ik je in geuren en kleuren wat ik heb bijgeleerd. Misschien kan ik je zelfs wat dingen leren. Als je dat wilt, natuurlijk,' vertelde Torak. Kijito's ogen werden even wat groter. Meende hij dat? 'Uhm.. Dat zou ik wel heel leuk vinden,' antwoordde ze, voor een ogenblik weer het verlegen meisje dat ze meestal was. Toen lachte ze breder. 'Ik zou het echt leuk vinden,' herhaalde ze zichzelf, alsof ze het zelf nog niet kon geloven.

Torak keek glimlachend naar het meisje, die het wel een leuk idee vond, maar precies nog een beetje leek te twijfelen. Torak liet dat maar aan haar over. Het was tenslotte helemaal haar beslissing en Torak wou haar niet pushen. Toen het meisje iets zekerder was van haar zaak en dat ook in haar stem liet blijken, knikte Torak glimlachend. 'Dat is dan afgesproken!' zei hij glimlachend. Zijn ogen keken rustig richting Kijito, maar zijn aandacht was op de ingang van de aula gericht. Er waren weinig mensen en Jadira leek er ook nog niet te zijn. Maar Kijito leek hem ook een vrolijk meisje en hij kon het tenslotte met beiden goed vinden, dus leek het hem eigenlijk weinig te schelen. Hij keek vanaf de ingang weer terug naar Kijito en glimlachte vriendelijk. Zijn ogen twinkelde vrolijk en zijn sproetjes gingen iets omhoog toen een brede glimlach kwam. Hij leek hier wel de enige met sproeten. Maar ja... Ieder zijn eigen uiterlijk, niet?

Jadira kwam de aula binnen,ze zag Torak en Kijito.''Haay!!!Kijito!Torak!''wild zwaaiend riep ze hun. Kijito had ze op het veld ontmoet toen ze aan het paardrijden was,en Torak toen ze voor de eerste keer de aula binnen kwam. Snel rende ze naar hun,ze hadden elkaar dus ook al ontmoet. Ze glimlachtte,haar eerste 2 vrienden waren blijkbaar ook vrienden met elkaar geworden. Snel rende ze naar hun toe en luisterde naar hun gesprek.

'Dat is dan afgesproken!' Torak keek al blij, maar plotseling kwam er een bredere glimlach op zijn gezicht. Kijito keek om en zag een kleinere gestalte op hen afkomen. 'Haay!! Kijito! Torak!' Wild zwaaiend kwam er iemand op hen af. 'Jadira!' riep Kijito. Dat was echt iets voor meisjes; over anderhalve meter naar elkaar roepen. Kijito zwaaide vrolijk terug naar Jadira. 'Dus jullie kennen elkaar al,' zei ze vrolijk zodra Jadira bij hen was. Mooi, dat was gezellig. Zij kende Torak nog maar net een paar minuten. Jadira was ze tegengekomen toen die aan het paardrijden was. Beide waren dus een soort onbekenden.. maar wel aardige!

Torak schrok toen een stem de aula vervulde. Zijn blik ging onmiddellijk richting wie daar stond. Het was... Jadira! Torak keek glimlachend naar het meisje en hoorde hoe Kijito vanaf een afstandje naar haar riep. Typisch meiden om dat zo te doen. Hij lachte er maar mee. Toen Jadira vlakbij hun stond, wist hij zich niet echt een houding te geven dus keek hij haar maar geïnteresseerd aan. Hij wist zich uiteindelijk toch een houding te geven en hij schoof een stoel vlak naast zich, terwijl hij er glimlachend op klopte. 'Heeyz Jadira! Kom erbij zitten meid,' zei hij vrolijk, terwijl hij haar aankeek. Hij keek toen naar Kijito en daarna naar Wolf, die verschrikt had gekeken richting de aula maar kwispelde toen hij Jadira tevoorschijn had zien komen. Torak keek toen richting Jadira, niet echt wetend wat te zeggen. Wat zou hij eigenlijk kunnen zeggen?

Het eerste wat ze deed toen ze zat was Wolf aaien. Ze keek naar Kijito en Torak. Beide waren aardig maar Jadira verschillde veel van hun. Zij...zij konden watersturen en zij was van de duistere magie. Opeens voeldde ze zichzelf niet meer op haar gemak en begon te blozen. Wat moest ze nu doen? Ze bleef Wolf maar aaien. Ze dacht aan het ritje op Yoza met Torak. Het was erg leuk geweest. En het kletsen met Kijito ook. Maar ze was zo anders. Ze wist niet meer wat ze moest zeggen, Ze hief haar knieen op en begroef haar gezicht in haar armen. Wat moest ze nu doen?

Ze gingen zitten. Torak leek even wat zenuwachtig, maar herstelde zich snel. Jadira kwam ook zitten en aaide Wolf. Kijito glimlachte, het dier leek haar aardig te vinden. Net zoals zijn baasje. Maar plotseling zag ze wat veranderen in Jadira. Ze was zo stil.. normaal kon ze zoveel in één keer zeggen, zo gezellig kletsen. Nu begroef ze haar gezicht in haar armen en trok haar knieën op. Kijito's blik veranderde van lachend naar bezorgd. Snel schoof ze haar stoel tot naast die van Jadira. 'Hey..' zei ze zacht. 'Wat is er?' Voelde Jadira zich soms niet op haar gemak? Ze wist zeker dat Torak haar net zo aardig vond als Kijito Jadira vond.. misschien wel meer, omdat hij zo grappig glimlachte. Maar goed, Kijito was geen koppelbureau, dus zei ze daar niets over. Bezorgd keek ze naar Jadira en sloeg een arm om haar heen. Ze wist niet zeker of Jadira dat wel fijn vond.. maar toch deed ze het.

Torak keek richting Jadira en schrok toen zij opeens van een open positie naar een gesloten en een verdrietige veranderde. Torak luisterde naar de bezorgde woorden van Kijito, maar een glimlach verscheen niet meer. Hij sloeg zijn arm rustig om Jadira heen, zoals hij Kijito had zien doen en legde zijn hand op haar been, terwijl hij haar bezorgd aankeek. 'Is er iets met je? Je doet zo gesloten,' zei Torak bezorgd. Ook Wolf keek bezorgd en hij legde zijn natte snuit tegen Jadira's been aan, terwijl hij met fonkelende oogjes naar boven keek. Daar zaten ze dan met hun drieën, alle drie bezorgd om het meisje naast hem. Misschien was Torak nog wel het ergste bezorgd. Misschien ook wel niet. Torak streelde Jadira zachtjes over haar been met zijn ene hand. Hij keek haar rustig aan, zijn bezorgdheid meer opwekkend.

Ze keek op naar Kijito. ''Ik ... ik ben zo anders..jullie kunnen watersturen en al die kunstjes. Hoe kunnen jullie nou vrienden zijn meet een Dark Magican??haar stem klonk schor. Ze wilde niet gaan huilen maar er rolde toch een traan over haar wang. Ze wilde weg,ze wilde niet dat iemand haar zo zag. Maar het leek alsof ze zat vastgenageld aan haar stoel. Ze barstte in snikken uit. Waarom was zij zo? Waarom veranderde haar gevoelens zo snel? Ze kon er niet meer tegen en begroef haar gezicht weer in haar armen.

''Ik ... ik ben zo anders..jullie kunnen watersturen en al die kunstjes. Hoe kunnen jullie nou vrienden zijn meet een Dark Magican??' Kijito keek haar even verbaasd aan. 'Maar je bent een hartstikke lieve en geweldige meid! Ik vraag me eerder af hoe we geen vrienden met je kunnen zijn!' Kijito zag dat Torak er ook bij was komen zitten, met zijn arm om Jadira heen. Kijito gebaarde met haar hand naar de traan, die oploste in de lucht. 'Je magie maakt je geen andere persoon,' zei Kijito zachtjes. Ze kende Jadira's gevoelens wel een beetje.. het voelde zo rot. Ook de wolf toonde zijn sympathie. Kijito wist dat ze Jadira allemaal wilden helpen. 'We zijn echt je vrienden, echt waar,' voegde ze er nog aan toe.

Torak luisterde verwonderd naar zowel Jadira's woorden, als die van Kijito. Kijito gaf echt een goed gevoel aan hem en misschien ook wel aan Jadira. Hij vond het immers belachelijk als ze geen vrienden konden zijn vanwege een andere magie. 'Luister goed hier, Jadira. Wij haten jou niet omdat je van Shadra afkomstig bent. Het maakt jou geen ander persoon als je Shadra magie leert,' sprak Torak vriendelijk, maar duidelijk, zodat Jadira hoorde dat hij echt meende. 'Jij bent zoals je bent en als andere dat niet accepteren, zijn die gewoon dom. Maar wij accepteren jou wel. Zoals Kijito al zei zijn wij wel jouw vrienden,' sprak Torak en hij probeerde tussen haar armen door naar haar te kijken. Zijn hand maakte zachte bewegingen over haar been en ook zijn hand die om haar schouders zat, maakte rustige, strelende bewegingen. Hij legde toen zijn hoofd even op haar hoofd. 'Dus droog je tranen maar.'

Ze hoorde wat Kijito en Torak zeiden. Ze hadden wel gelijk maar al die anere mensen van Shadra waren soms zo gemeen! Op haar eigen planeet had ze zich ook al niet thuisgevoelt. Ze voelde de armen om haar heen. Ze liet haar benen zakken en keek haar vrienden aan. Ze vond het erg lief maar ze moesten wennen aan die stemmings wisselingen omdat ze daar vaker last van had. Ze kon bijvoorbeeld van heel blij opeens woedend worden. Op haar thuis planeet had ze daar ook last van en werd ze daarom gepest. Ze omhelsde haar vrienden.''Mijn famillie op Shadra bestaat niet meer...jullie zijn mijn famillie''en ze gaf wolf een kus op zijn snuit

Ook Torak deed zijn best om Jadira te troosten. Had ze vaker last van stemmingwisselingen? Ach ja.. het zou wel niet zo erg zijn. Kijito was ervan overtuigd dat Jadira een hele lieve meid was. 'Mijn familie op Shadra bestaat niet meer.. jullie zijn mijn familie,' zei Jadira, terwijl ze hen omhelsde. Kijito glimlachte en omhelsde haar ook. Haar keel was wat droog, dus pakte Kijito, zodra ze Jadira had losgelaten, wat te drinken. Water. Wauw. Daar was ze echt van onder de indruk. Het enige wat interessanter was aan dit flesje water dan aan de rest van haar voedsel, was dat ze met water kon sturen en dergelijke. Dus begon Kijito, gewoon omdat ze niets wist te zeggen, met haar vinger boven het flesje te bewegen. Al snel kwam er wat water dat gehoorzaamde aan haar bevel. Gedachteloos vloog het achter haar hand aan. Het leidde haar voldoende af om niet te veel na te hoeven denken. Daar had ze nu echt geen zin in.

Torak probeerde Jadira zoveel mogelijk te troosten, maar Jadira zou hier zelf ook kracht in moeten steken, anders ging het ook niet. Torak keek richting Jadira en glimlachte bij haar woorden. Hij vond het wel een fijn gevoel. Torak keek richting het plafond, niet wetend waarom hij het gevoel had en keek toen richting Kijito, die met water begon te spelen. Torak keek Jadira aan. Hij had ook wel zin om haar iets van zijn kunsten te laten zien, dus pakte hij een beker. Hij knipte twee keer met zijn ogen en het volgende moment vloog het water heel hoog op en ging weer terug in de beker. Stilletjes stuurde Torak verder, totdat zijn ogen pijn begonnen te toen. Met een simpele knip van zijn ogen, ging het water weer terug in de beker. Zijn hand lag nog steeds op Jadira's been. Hij vond het fijn, dus trok hij die niet verlegen terug. Hij probeerde Jadira diep in haar ogen aan te kijken, eigenlijk niet wetend waarom, maar toch deed hij het.

[OMG is Torak op Jadira ofzo??]
Ze keek naar de kunstjes van die twee ze stond op en ging op de tafel staan. ''MHUAHUAHUAUHA I'M BACK!!''schreeuwde ze happy. Nog nooit was ze zo blij geweest. Ze sprong van de tafel af,over Kijito en Torak heen. Ze stak haar tong uit en rende naar de andere kant van de aula. Het leek net alsof er een dolle kleuter aan het rondrennen was. Maar daar had ze zin in. Met een speelse kwade blik keek ze van Kijito naar Torak.

[Sorry voor flutpost kben vandaag ontzettend melig omdat mijn straf zo'n beetje is ingetrokken,ik mag in ieder geval weer computeren. MELIGHEID OVERHEERST!!]

PROFILE MAGICIAN

» 's Morgens vroeg

Vroeg opgestaan

Vroeg opgestaan

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen