Nieuw

Avalana had net haar spullen uitgepakt en grinnikte even. Dit werd dus haar nieuwe thuis. Minachtend dacht ze terug aan haar jeugd. Haar vader en moeder waren overleden en zij had gewoon maar op straat geleefd. Haar raaf had iedereen aangevallen die haar zou durven aanraken. Gelukkig had ze het zo'n beetje overleefd. Nu was dit haar nieuwe thuis. Ze moest maar kijken wat er gebeurde als ze negentien jaar was. Ze floot een keer en de raaf kwam op haar schouder zitten. Hij maakte een geluidje en Avalana gaf hem een muis. Raven slokte deze op. 'Goed zo, Raven,' complimenteerde Avalana hem en ze ging in het gras zitten. Zin in ontmoetingen had ze niet echt. Ze wist helemaal niet wat ze zou moeten zeggen. Ze wou het liefst les hebben, zonder iemand te hoeven ontmoeten. Dan zou zij zich weer alleen afzonderen. Maar zo kon het ook niet het hele jaar doorgaan. Trouwens, misschien zaten er wel hartstikke leuke meiden bij haar op school. Ze liet een vlammetje komen en liet die toen weer verdwijnen. Ze kon zichzelf toch ook niet de hele tijd bezig houden? Avalana streek zuchtend over de ruwe vleugels van Raven. Raven keek haar aan en zijn kopje streek even langs haar wang. 'Ga maar op zoek naar andere vogels,' grinnikte Avalana en ze duwde Raven voorzichtig een stukje van haar schouder. Raven begreep de hint en ging weg. Hij vloog over de toppen van de bomen, langs het gebouw van de school af en verdween. Maar Raven zou altijd terugkomen als hij merkte dat Avalana in gevaar was. Avalana ging zuchtend liggen en keek naar het wolkendek.

Sullivan vloog door de lucht en kwam af en toe kijken bij Dustan die richting het grasveld liep. Zuchtend dat wel. Want het ging nog totaal niet gewenst. Vlak voor het grasveld kwam Sullivan op zijn schouder zitten en aaide Dustan de vleermuis even. Daarna liep hij verder in de richting van een meisje die verder op zat, maar niet veel later ging liggen. Dustan grinnikte even en stopte, waarna Sullivan weg voog de richting van het meisje op. Terwijl Dustan naar het meisje keek ging Sullivan op de schouder zitten waarna hij over het hoofd van het meisje liep. Dustan grinnikte en liep er naar toe. Oeps. Als hij vervelend is stuur je hem maar weg hoor. zij hij grinniktend en wijzend naar de vleermuis. Zachtjes floot hij tussen zijn tanden door en Sullivan vloog weg. Dustan liep verder richting het meisje op en plofte neer op het gras. Herkenning merkte hij in het meisje. Duidelijk van Razen af.

Het werd even zwart voor Avalana's ogen en het kriebelde. Avalana giechelde even en probeerde haar ogen te openen, maar was bang dat het beestje toch opeens in haar oog trapte, dus hield ze haar ogen gesloten gedurende de periode dat het beest op haar stond te trippelen. Gelukkig klonk er een fluit en ging het beest al snel weg. Avalana hees zich overeind, kijkend wie de eigenaar was van het beest en ontdekte niet veel later een jongen. Het beest wat op haar had gezeten was een prachtige vleermuis. Niet veel later kwam de jongen naast haar zitten. Hij leek heel erg op een Shadraan, maar Avalana kon het ook mis hebben. 'Sode! Dat is echt een prachtig beest,' zei Zvalana vol bewondering naar de vleermuis toe. Daarna keek ze de jongen even aan en glimlachte. 'Oh ja, mijn naam is trouwens Avalana,' sprak Avalana toen. Ondertussen was Raven met een hoop gekraai richting haar gekomen en ging toen op de grond zitten, terwijl hij nauwkeurig neerkeek op de vleermuis die bij haar was gekomen. Raven vertrouwde het zaakje niet, dus bleef hij staan en zou eventueel pikken naar de jongen, als die Avalana probeerde aan te raken. Avalana keek even in zijn donkere ogen en beval toen om te stoppen. Raven keek nors op haar neer, niet begrijpend hoe hij haar ooit zou kunnen beschermen als hij niet eens in de buurt van iemand mocht komen die Avalana ontmoette. 'Zit je hier al lang?' vroeg Avalana toen maar.

Dustan glimlachte even bij het compliment over Sullivan terwijl hij Sullivan kriebelde onder zijn koppie. Niet snel kwam een raaf aan die Sullivan bekeek. De jouwe is anders ook erg mooi! zei hij over de raaf. Het meisje naast zich stelde zich voor als Avalana. Dustan glimlachte. Zijn beleefdheid was enigszins aanwezig en ze had het getroffen dat hij nu in een betere bui was. Aangenaam, Ik ben Dustan. zei hij terwijl hij naar de raaf keek. Die was er duidelijk niet van gediend dat hij er was. Een grijns kwam op Dustans gezicht. Nope. Ben eigenlijk net aan gekomen. Jij? Dustans stem werd redelijk kil. Zijn herinnering aan zijn komst hier was uiterst slecht. Gedwongen. Pff. Is het hier een beetje te doen? vroeg hij Avalana gemeend. Hij zuchtte even en keek naar het meisje.. Sullivan vloog nu weg en zocht een donker plekje in een boom en Dustan grinnikte even naar het vleermuisje.

Avalana keek geïrriteerd naar Raven. Waarom deed hij ook zo stom? Avalana begreep heus wel dat Raven alleen ter verdediging stond, maar toch. Raven begreep haar blik en vloog nors weg. Nou ja... Die zou nog even zijn roes moeten uitslapen. Maar Avalana wist dat het daar niet aan lag. Raven vertrouwde bijna niemand die in Avalana's buurt kwam. Avalana moest hem altijd tot stilte wanen. 'Ik ben hier ook nog maar net,' antwoordde Avalana op de jongen, die dus blijkbaar Dustan heette, zijn vraag. Avalana hield bij zijn volgende vraag even haar hoofd schuin, waarnaar ze snel tussen haar hersenen in zocht hoe ze het antwoord het beste kon formulieren. 'Mwah... Ik vind van wel. Gewoon nog even de mensen zoeken die je deren en dan moet het wel lukken. Denk ik toch, ik ben hier ook nog maar pas aangekomen. Voor mij is het ook nog allemaal nieuw,' grinnikte Avalana, terwijl ze toen even naar haar benen keek. Ze had niet echt veel om te vragen of te zeggen, dus zweeg ze maar. Alhoewel.. Ze had nog wel een vraagje. 'Welke magie of magieën bestudeer je?' vroeg ze toen, terwijl ze even met een schuin hoofd naar Dustan keek, om zich vervolgens lekker in het gras te laten vallen. Raven kwam onmiddellijk op haar afgevlogen en ging op haar buik zitten. Hij plantte zijn vleugels gevouwen en rustig achter zich en maakte een rustige uitdrukking. Glimlachend streelde Avalana de raaf.

- Shoot! Verkeerde kleur, sorry -

Dustan knikte bij het horen van het antwoord dat Avalana gaf. Maar bij het horen dat het wel redelijk was hier rolde hij even met zijn ogen. Dat zal dan toch moeten, mensen zoeken, we moeten er maar iets leuks van maken met zijn alle. mompelde Dustan waarna hij over het grasveld keek. Net voor hij iets kon vragen was Avalana hem voor. Hij glimlachte. Waar zal hij het eerst mee beginnen, iets wat ze wel had verwacht of iets wat ze juist niet zou verwachten. Vuur magie en duister magie. Hij liet zich ook vallen in het gras en kon zo Sullivan goed in de gaten houden die zijn ogen gesloten had. En wat doe jij? vroeg hij uiterst nieuwschierig naar haar. Hij keek even op zij naar Avalana. Daarna richtte hij zijn blik weer naar boven terwijl hij Sullivan ik de gaten hield. Het zou echt iets zijn voor hem om weer over het hoofd van Avalana te lopen. Maar Sullivan leek het prima te hebben in de schaduw van de bladeren en Dustan hoorde hem zachtjes knorren. Die sliep.

Avalana's blik werd even getrokken naar een knorrend geluid. Ze nam aan dat het de vleermuis van Dustan was en keek Dustan toen weer aan. Precies wat zij had gedacht. Shadraans. Maar ook Razen. Dat had ze iets minder verwacht van hem, maar goed. Iedereen had wel zijn verwachte kanten en zijn minder verwachten kanten. Rustig keek Avalana Dustan aan, alvorens zij antwoordde op zijn nieuwsgierige vraag. 'Ik ben ook van Razen,' glimlachte Avalana toen vriendelijk. Raven kraaide en vloog toen naar het topje van het gebouw. Avalana keek hem hoofdschuddend na. Soms vond ze hem een ongelooflijk, raar beest. Stilletjes, niet wetend wat te zeggen, speelde ze maar met een grassprietje en liet die toen uiteindelijk in vlammen opgaan. Ze zou wel moeten uitkijken. Voor ze het wist, stond heel het grasveld in lichterlaaie. Dat moest ze natuurlijk niet hebben. Tenslotte had Avanala nauwelijks geld voor een schadevergoeding. Rustig keek Avalana weer naar Raven, die zijn blik ergens anders op richt. Hij vloog toen in een laag naar beneden en hield het volgende moment iets zwarts in zijn snavel. Daarna streek hij naast Avalana neer en Avalana zag de kleine, doffe oogjes waarmee de muis haar aankeek. Raven wou haar weer is pesten, maar Avalana sloeg er nauwelijks acht op en streelde het kleine kopje van het muisje. 'Denk je nu echt dat ik bang word van een muis, Raven?' vroeg Avalana grinnikend en Raven slikte het beest verontwaardigd door. Avalana grinnikte. 'Raven had laatst een spin gevangen en had dat als souvenir in mijn koffer gelegd. Ik heb het ding zuchtend naar buiten gegooid. Ik ben niet echt bang voor beesten,' grinnikte Avalana.

Net als Avalana volgde Dustan de raaf terwijl hij praatte. Mijn vuurmagie is beter ontwikkeld dan mijn duistere magie. Wat veel mensen vaak verbazen. Maar mijn voorkeur licht bij vuurmagie. Dustan Zag uiteindelijk de raaf met een muisje in zijn bek terug vliegen naar Avalana. Hij grinnikte bij het zien van de muis. Waarna tegen de raaf, die de naam Raven droeg, begon te praten. Dustan vond het raar maar hij genoot er van. Daarna sprak Avalana tegen Dustan. En hierom moest Dustan lachen. In tegenstelling tot de meeste vleermuizen, die vlees eten, eet mijn vleermuis het liefst fruit. Toen ik hem dus kocht had ik allemaal soorten voedsel voor Sullivan gespaard, vlees. Wilt dat kreng helemaal niks. Ja tot ik zelf fruit zat te eten en hij kwam bedelen. Dustan lachte even bij het beeld toen het gebeurde. Dustan zuchtte even. Om je eerlijk te vertellen, ben ik hier naar toe gestuurd en zie ik er erg tegen op om hier te zijn. Dustan haalde een stukje banaan uit zijn jas en binnen een paar seconden zat Sullivan voor hem. Gretig pikte hij het uit de handen van Dustan.

Avalana schoot in de lach. Wat speciaal! Een vleermuis dat hield van fruit. Avalana hoorde nu toch wel het meest gekste ding dat ze ooit had gehoord. Raven kraaide een keer en sloeg zijn vleugels uit toen hij de banaan zag, maar bleef netjes op Avalana's schouder zitten. Daarna vloog hij naar het topje van Avalana's knieën en ging daar zitten, met voldoende evenwicht. 'Wat leuk! Een vleermuis dat fruit eet! Daar heb ik eigenlijk nog nooit iets van gehoord,' grinnikte Avalana, waarnaar ze nadacht over zijn volgende woorden. 'Heb nooit een vooroordeel over dit oord. Wie weet is het hartstikke leuk en heb je zo weer vakantie. Dan kan je weer terug naar je ouders toe, of welk familielid dan ook,' zei Avalana die toen grinnikend haar schouders ophaalde en Raven over zijn kopje wreef. Die kwam weer terug op haar schouder zitten en keek aandachtig naar Sullivan. Zijn vleugels gingen in en uit. Was hij soms iets van plan? Raven's ogen stonden scherp gericht op Sullivan. Avalana zou die raaf de nek omdraaien als hij een keer is iets fouts deed. Toen Raven opzij keek in Avalana's scherpe blik, durfde hij niet meer wat hij van plan was en vloog weg. Avalana keek hem na en krabde toen even over haar hoofd. Was hij het wel van plan geweest wat zij dacht? 'Lig je op de Shadra of de Razen etage?' vroeg Avalana.

Dustan grinnikte bij de uitspraak van Avalana. Het is eigenlijk een vleer hond. Een vleermuis die groter is dan de normale vleermuizen. Hij eet het liefst banaan. Maar ander fruit vind hij ook heerlijk. Raven mag ook wel een stukje banaan hoor! Ik heb genoeg. Sullivan keek weer omhoog met een verbaasde kop. Dustan begon te lachen. Dat beest kon niet genoeg krijgen van banaan. Achja. We maken er gewoon het beste van, toch? zei Dustan met een grijns op zijn gezicht. Waarna hij Sullivan over zijn kopje streelde die nog steeds bezig was met het stukje banaan. Daarna keek hij even opzij naar Raven die duidelijk iets van plan was. Maar niet veel later vloog hij weer weg. Ik slaap op de Razen etage. hij glimlachte even. Maar waar jij ligt hoef ik uiterraard niet te vragen. Lachte hij even. In welke klas zit je? Als ik vragen mag.

Avalana lachte vrolijk mee en Raven keek vanaf het schoolgebouw op haar en Dustan neer. Hij zou daar niet lang blijven zitten. Avalana wist zeker dat Raven van plan was die banaan zomaar uit Dustan's hand te pikken, wat Avalana oprecht boos maakte. Waarom deed Raven dan ook zo? Het was gewoon een enorme gekke raaf. Avalana dacht even na over Dustan's vraag. 'Natuurlijk mag je dat vragen! Ik zit in de derde klas. En jij?' vroeg ze toen en ze bekeek hem toen wat beter. Was hij zeventien? 'Ik denk dat je zeventien bent en dat je in de vijfde klas zit,' gokte Avalana en ze grinnikte even. Op dat moment kwam Raven in een snelle vlucht naar beneden vliegen en maakte een mooie bocht richting de bomen, waarna hij zich keerde en op de banaan afvloog. Hij pikte de banaan uit Dustan's handen en at die op buiten bereik van Avalana, die hem woedend aankeek. 'Oh, sorry Dustan. Hij doet wel vaker vreemd. Soms is het een raar beest dat echt gewoon niet luistert,' zuchtte Avalana, zich verontschuldigend en woedend kijkend naar Raven, die haar met een geamuseerde blik aankeek. Toen kwam hij op haar afgevlogen en hielt halt op haar schouder. 'Nog één zo'n actie en alle leerlingen eten vanavond gebakken raaf,' zei Avalana en haar ogen leken wel rood te worden. Raven trok zich er weinig van aan. Grotendeels omdat Avalana nauwelijks meende wat ze zij. Hij pikte haar tegen haar wang en Avalana wou naar hem grijpen, maar hij was haar te vlug af. Avalana liet een vuurstraal op hem afschieten, die hij natuurlijk soepel ontweek, waarna hij weer rustig naast haar kwam zitten. Nors keek Avalana naar Raven. 'We hebben wel vaker ruzie. Hij pest me dan altijd door me te pikken en... au! Raven, dat zet ik je nog wel is betaald en je slaapt straks maar lekker buiten in de kou!,' riep Avalana boos toen ze een gemene pik tegen haar wang kreeg en Raven spottend krassend wegvloog. Dat meende Avalana ook niet. Hoe boos ze ook was op Raven, ze zou hem nooit onnodig laten lijden. Ze grinnikte even en moest toen lachen. 'Jeetje, je voelt je nu wel ongemakkelijk,' grinnikte Avalana, het bloed wegvegend dat over haar wang was gedropen.

Dustan glimlachte, Bijna, ik ben onlangs 18 geworden. Maar 5e klas heb je helemaal goed. Knap van je! zei hij oprecht en knipoogde. En voor Dustan het wist werd de banaan uit zijn hand gepikt. Hierop was de reactie van Sullivan die vliegensvlug achter de raaf aan ging en een hoge piep liet horen. Haha. Maakt niet uit. Sullivan dopt zijn eigen boontjes wel. Als hij het niet pikt laat hij het wel merken. lachte hij en keek naar Sullivan die niet veel later met veel gepiep op zijn schouder ging zitten. Terwijl hij keek naar de onderhandeling van Avalana en Raven gaf hij Sullivan nog een stkje banaan die het tevreden en erg snel op at. Dustan grinnikte even. De raaf vloog weer weg en Avalana schoot een vuurstraal op Raven af die hem behendig ontweek. Knap van Raven. Dat zou Sullivan niet kunnen. lachte hij, helemaal onder de indruk. Terwijl Avalana tegen hem praatte wilde hij haar waarschuwen voor de raaf zie naast haar ging zitten en haar lelijk pikte. Maar Dustan was te laat. Voor hij het wist liep er een straal bloed over haar wang. Gaat het? vroeg hij lichtelijk bezorgd. Iets wat totaal niet vaak bij hem voorkwam. Hij schoof naar Avalana en legde zijn hand op haar wang. Dit kan even warm aan voelen. zei hij serieus terwijl zijn hand begon te gloeien. Niet veel later was het kleine wondje weg op de wang van Avalana en keek Dustan een beetje onzeker naar haar. Oow.. Ik had het eigenlijk even moeten vragen, Ik hoop dat je het niet erg vond?

Avalana schudde glimlachend haar hoofd en keek Dustan aan. Haar wondje was verdwenen en Avalana grinnikte even. Raven kwam weer teruggevlogen en zette zich neer op de hoofd van Dustan. Avalana keek hoofdschuddend naar het beest en keek toen weer voor zich. 'Dankje. Ik kan dat ook wel, maar meestal genees ik het verkeerde deel, waardoor er ongelooflijk stom uitziet,' zei Avalana lachend en ze ging toen rustig overeind zitten, terwijl ze een spottende Raven aankeek. Waarom deed hij toch zo? Wat had ze misdaan? Onbegrip blonk in haar ogen en Raven negeerde dat en vloog boven op haar hoofd, waardoor Avalana wantrouwig naar boven keek. Raven wou weer pikken, maar deze keer schudde Avalana zo hard met haar hoofd dat hij zijn evenwicht verloor en zijn pik totaal misdeed. Hij kwam bijna in Avalana's oog terecht, net erboven en Avalana keek nu woedend naar Raven. 'Raven, ondankbare vlegel! Maar nu is het gedaan! Opzouten! Wegwezen!' schreeuwde Avalana boos, terwijl ze de raaf van haar hoofd afduwde die geschrokken wegvloog. Hij had het duidelijk niet op haar oog gedoeld. Gelukkig was het vlak onder haar wenkbrauw terechtgekomen en Avalana zorgde ervoor dat al het bloed verdween. Ze keek naar Dustan. 'Ik heb echt geen idee wat hij toch heeft. Ik weet alleen maar dat het vreemd is voor zijn doen. Normaal pest hij me nooit zo hard. Het blijft meestal bij een pik van zijn snavel,' zei Avalana zuchtend. 'Ach ja, wat kan het jouw schelen,' zei Avalana toen en ze grinnikte even kort.

Dustan keek weer naar de vogel die het niet al te makkelijk maakte bij Avalana. Het beest was uiterst irritant aan het doen waardoor Avalana boos werd. Dustan grinnikte. Ooit bedacht dat hij jaloers kan zijn. Dustan grinnikte even. Hij had er zelf ook problemen mee gehad alleen dan met Sullivan. Als jij normaal veel met hem omging en je nu je aandacht verdeelt met anderen kan zo'n beest jaloers worden, bang dat je hem geen aandacht meer geeft. Ik ken het Sullivan heeft het ook wel eens gehad. Dustan weet nog dat hij hem een keer gebeten had. En niet zo'n klein beetje ook. Hij stroote een mouw van zijn jas en overhemd omhoog waardoor er een litteken tevoorschijn kwam. Dit is het litteken dat Sullivan mij heeft gegeven. Vleermuizen kunnen goed bijten. Dustan grinnikte. Het litteken leek net op een beet van een vampier. Alleen dan een stuk rafeliger. Hij klopte even op de pootjes van Sullivan die op zijn schouder zat waarna hij weg vloog en aan een tak ging hangen. Dustan grinnikte en keek de vleermuis na. Daarna zuchtte hij even. Dieren zijn soms maar aparte wezens..

Avalana knikte en bedacht dat dat inderdaad wel is de oplossing kon zijn voor Raven's probleem. Maar Raven was wel vaker jaloers. Maar hij zou haar toch nooit pijn willen doen? Soms dacht Avalana wel is dat Raven haar gewoon haatte. Maar de volgende dag was het meteen weer goed tussen die twee en vloog Rave hartstikke vrolijk met haar mee. Dit was waarschijnlijk een of andere beschermingsfase van hem, alleen deed hij dat op de verkeerde manier. Dan gingen ze nog ver komen als Raven haar de hele tijd bleef aanvallen in plaats van de tegenstander. Of was Raven zou kwaad omdat ze hem verbood om Dustan te pikken? Toen Avalana een blik op het litteken wierp ging een wenkbrauw even omhoog. Het leek haar inderdaad geen pretje om gebeten te worden door een vleermuis. 'Dieren zijn inderdaad aparte wezens, ja. Daar heb je wel gelijk in,' grinnikte Avalana, terwijl ze een blik op Raven wierp, die weer gewoon vrolijk op haar schouder gehipt kwam. Avalana deed alsof ze net niet kwaad was geworden, alsof ze net niks gedacht had over Raven en begon hem te liefkozen, terwijl haar raaf daar volop van genoot. Hij bad zijn excuses aan door zijn kopje tegen haar wang te doen en met zijn ruwe vleugel zachtjes over de verdwenen wondjes te gaan. Avalana grinnikte en aaide het beest, waarna ze hem een muis toegooide, die hij opving en opat. 'Ik denk dat ik elke morgen het vroegst wakker ga zijn. Ik ben gewend om vroeg op te staan. De meiden zullen niet blij worden van Raven. Ik ga hem elke morgen door het raam naar mij toe laten vliegen. Hij krast 's morgens nogal veel, dus worden alle meiden wakker, dat kan ik hun verzekeren,' vertelde Avalana lachend.

Dustan grinnikte bij het zien van de raaf die weer op de schouder van Avalana ging zitten. Alsof er niks gebeurt was. Daarna vertelde ze over de meisden slaap zaal. Hij grinnikte even. Ooo.. Dus ik wordt voortaan wakker van alle mopperende meiden die wakker izjn geworden van Raven. Hij lachte even. Lekker is dat! zei hij gespeeld verontwaarigd. Weer hoorde hij geknor en keek naar boven waar Sullivan met ogen gesloten op zijn kop hing te slapen. Dustan grinnikte. Ik denk dat ik juist vroeg wakker ben 's ochtends. Ik hou er namelijk van om in de nacht naar buiten te gaan, al weet ik niet of het gaat lukken. Ik heb gehoord van strenge leraren hier. Dus ik hoop dat het lukt. Hij grinnikte even en dacht aan de keren dat hij op Shadra 's nachts rond liep. Kinderen plagen, wat gauw lukte omdat hij vrij lang is. Het was iets, iets wat hij niet kon laten, en het zou dus ook moeilijk voor hem worden als hij het niet kon. En voor de mensen op zijn etage hoogstwaarschijnlijk raar. Want wie zou er nou snachts naar buiten sluipen. Ik ben ook benieuwd hoe de andere van de slaapzaal het zullen vinden. Aangezien het niet gebruikelijk is. Maar ik vind het heerlijk. En Sullivan trouwens ook. glimlachte hij. Hij keek even naar Raven en greep een stukje banaan uit zijn jas, hopend dat Sullivan niet wakker werd. En hooide het naar de raaf toe. Hij vond het sneu als Sul het wel kreeg en Raven niks. Snel gaf hij een knip oog en glimlachte weer. Iets wat hij ook niet bepaald vaak deed.

Avalana glimlachte en zag hoe Raven de banaan meteen uit Dustan's hand pikte toen hij het aangeboden kreeg. En gelijk had hij! Tenslotte had Avalana nooit fruit bij, dus dit was Raven's enige kans. Tenzij hij natuurlijk een appel bij de kantinejuffrouw wist te ontfutselen. Avalana wist zeker dat Raven's streken terug zouden komen als de kantinejuffrouw zich met hem ging bemoeien. Raven was nou niet bepaald iemand die zijn snavel uit andermans zaken hield als hij uitgedaagd werd. Raven was opzicht best wel vervelend, als je hem eenmaal een tik gaf. Maar daar had Avalana hem vroeger ook genoeg aanleiding voor gegeven. Die vond het zelf namelijk ook nooit leuk als ze voor niks gestraft werd. Avalana grinnikte even om de knipoog van Dustan. Daarna keek ze rustig naar Sullivan, die onder dit alles gewoon doorsliep met een laag, zacht knorrend geluid. Avalana keek rustig naar de lucht. De middag verstreek al langzaam voorbij en Avalana zou blij zijn als ze eindelijk gingen eten. Tenslotte was Avalana sowieso niet echt een persoon met wie je makkelijk een gesprek kon starten. Dit vooral omdat Avalana nooit de juiste woorden of de juiste vragen vond. Ze wachtte vaak af tot iemand iets aan haar zou vragen en Avalana zou dan als nog goed over de woorden moeten nadenken. Rustig keek Avalana naar Dustan, zich een vraag bedenkend. Ze kon echter nergens opkomen en werd gefrustreerd van zichzelf. 'Denk je dat je het hier gaat overleven?' vroeg ze toen, in de poging om een leuk grapje te maken. Flauw... Kon ze nu echt niks beters verzinnen? Was ze echt zo slecht in contact maken, dat zij het probeerde te redden met een of ander stom grapje? Avalana walgde van zichzelf.

Dustan genoot even van de rust. Op zijn tijd was dat ook wel eens lekker. Hij grinnikte even om de raaf die meteen het stukje banaan uit zijn handen pikte. Daarna ging hij achterover liggen en bekeek de wolken boven hem, en ook Sullivan. Hij had een glimlachje op zijn mond. Kun je na gaan hoe hij al was veranderd sinds hij hier was. Hij zuchtte eens diep toen Avalana een vraag stelde. 'Wil je een eerlijk antwoord?' hij grinnikte even. Nee.. Hij lachtte even, 'Eerlijk gezegd denk ik dat het wel moet lukken. Denk ik. Hij keek er even bedachtzaam bij. Het zal niet makkelijk worden maar lukken zou het. Hij moest wel, had geen andere keus. 'Heb jij eigenlijk zussen of broers? vroeg hij met enige nieuwschierigheid in zijn stem. Hij keek Avalana's kant op. Voor hem was ze ontzettend nieuw en een groot vraagteken, maar aan de andere kant ook weer vertrouwd. Dustan vond het maar raar. Wilde meer over Avalana weten. Dustan ging weer overeind zitten en trok zijn jas uit, De zon was veelste heet op dit tijd van het jaar. Hierdoor kwamen er nog een aantal stukjes banaan en appel te voorschijn en hij sloeg snel zijn jas dicht. Maar wie weet, misschien had de raaf het al gezien, dat beest was ontzettend slim! Hij grijnsde even terwijl hij in kleermakers zit ging zitten. Nog steeds knorde Sullivan zachtjes en Dustan genoot even van het geluid.

Avalana schudde haar hoofd, terwijl zij even rustig een blik naar de grond wierp. Liegen of vertellen? De muur, die ze genegeerd had bij Dustan, kwam langzaam opzetten en Avalana's blik werd vijandig tegenover Dustan. Ze wou niet dat ze bespot werd met haar verleden. Als ze dat wou voorkomen, zou ze wel moeten liegen. Maar toch... Dustan leek haar meer een geïrriteerd persoon, die het niet zo gauw zou gaan uitlekken. Avalana vertrouwde hem niet genoeg om de waarheid te vertellen over de waarheid. 'Ik was enig kind', loog ze, zichzelf goed beseffend dat haar ouders en broers en zussen vermoord waren. Avalana had drie broertjes en twee zusjes, die allemaal stuk voor stuk op dezelfde dag, hetzelfde moment waren vermoord op gruwelijke wijze. Avalana had het gezien met haar eigen ogen. Ze had gezien hoe de mannen haar familie de keel doorsneden. Avalana was gevlucht naar de straat, ontmoette Raven en zocht nu haar leven verder op Starshine. Wat er later ging gebeuren zag ze dan wel weer, maar ze ging nooit meer van haar leven terug naar Razen. Trouwens... Ze zou niemand over haar verleden vertellen. Avalana had niet zo'n zin in roddelende geruchten over haar, mocht het uitlekken. Nee, met die informatie was Avalana zeer stroef. Raven had ondertussen het fruit gezien, vlak voor Dustan's jas was dichtgeslagen. De raaf vloog onmiddellijk naar Dustan's jas en pikte aan die zijn jas, hopend dat hij het fruit kon zien. Hij rukte met zijn snavel en kraste naar Dustan. Avalana bekeek Raven verontwaardigd. Raven keek haar aan en schrok van haar blik. Haar ogen keken vol afschuw naar Raven, die haar aankeek, maar verder begon te plukken aan Dustan's jasje.

Dustan grinnikte. Enigs kind, Hij was blij dat hij het niet was. Nouja misschien dat het anders was. Maar hij miste zijn zus ontzettend veel. Zonder dat Avalana iets vrieg ging hij praten. Hij moest zijn ei zegmaar kwijt. "Ik ben van een tweeling." zei hij. Bij de gedachte van Danila slikte hij even, Ze hoefde niet te weten wat er was gebeurt. Het was te vers voor hem. Hij was meteen weggestuurd door zijn ouders. Iets wat hij niet wilde maar zijn ouders wiste dat hij door het lint zou gaan als hij bleef. Al werd hij er gek van als hij dacht aan zijn geliefde zus. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen en Sullivan kwam op zijn schouder zitten en gaf Dustan een kopje, hij wist precies wat er was. Dustan kriebelde over zijn kopje waarna hij naar Avalana keek. Daarna had hij pas door dat Raven aan zijn jas zat en Sullivan was er heel slim bij gaan zitten terwijl hij lekker ging smikkelen. Dustan keek ernaar en lachte. "Ik ben bang dat ik zo geen fruit meer over heb." zuchtte hij lachend.

Avalana keek lachend naar Raven en Sullivan, die nu beiden aan Dustan's jasje zaten te frunniken. Zuchtend keek ze Raven aan. Het was ook typisch weer wat voor Raven om zijn kost zo te verdienen. Avalana keek naar Sullivan, die het blijkbaar niet zo erg vond dat hij en Raven gezellig konden eten. Nadat Raven nog iets gepikt had ging hij zitten op Avalana's schouder, die hem hoofdschuddend aankeek en een paar keer lachte. Het was ook typisch weer iets voor Raven, om zoveel te eten als hij kon. Verontwaardigd keek Avalana Raven aan. 'Alsof jij bij mij altijd verhongerd, gek!' lachte ze toen, terwijl ze over Raven's vleugels streek, die haar aankeek. Die gaf haar toen een kopje en hoofdschuddend keek Avalana naar Raven, die bij Sullivan ging zitten en met Sullivan probeerde te spelen. Raven duwde hem echter om met zijn kopje en geschrokken wende Avalana haar hoofd naar Dustan, bang dat hij kwaad zou worden. Ze riep Raven met een felle stem naast zich,, die zich onmiddellijk tot naast haar plaatste. Zuchtend keek Avalana naar Raven, die haar aankeek en toen weer naar Sullivan ging. 'Sorry, Dust, soms weet Raven gewoon niet wat hij mag doen en wat een beetje vervelend is,' verontschuldigde Avalana zich glimlachend.

Dustan bekeek hoe Raven lekker zat te peuzelen van al het fruit en lachte met Avalana mee. Hij vloog even naar haar toe en daarna weer naar zijn jasje, die aan meerdere kanten werd aangevallen. Door zijn vleermuis en de raaf van Avalana. Vervolgens Wilde Raven spelen met Sullivan en bewoog zijn kopje tegen die van Sullivan die een hoge piep leit horen van de schrik en wilde uithalen, maar door het roepen van Avalana naar Raven was Raven net op tijd weg, waarna hij daarna weer terug ging. Dustan greep Sullivan beet bij zijn lijfje en plantte hem voor hem neer. Keek met een kwade blik het beest aan. Daarna vloog Sullivan weg, een boom in en pakte Dustan zijn jas en legde hem tussen zijn schoot. 'Sorry, Dust, soms weet Raven gewoon niet wat hij mag doen en wat een beetje vervelend is,' Dustan glimlachte. "Maakt niet uit, Av. Sullivan weet soms niet hoe hij moet reageren. Het was maar een geluk dat Raven zo snel weg was." Dustan zag Sullivan weer aan komen vliegen die de uitdaging waarschijnlijk ontzettend leuk leek, en hij zoch Raven op. Dustan keek met opgetrokken wenkbrauwen op naar het beest. Sullivan die zich er niks van aan trok spreidde zijn vleugels en haalde uit naar Raven. Dustan schrok van wat hij deed. Hij bedoelde het waarschijnlijk speels, wat je duidelijk kon zien aan zijn gezicht want je zag duidelijk een geamuseerde blik. Dustan wist niet wat hij moest doen en wachtte even af. Waarna, als nodig, hij Sullivan wel zou roepen. Wat eigenlijk nog geen paar seconde later uit het niets gebeurde. Hij riep Sullivan met een boze, felle stem waardoor Sullivan, die op zijn plek bleef zitten, Dustan vreemd aan keek. Dat deed Dustan nooit naar Sullivan.

Avalana keek naar Raven die rustig naar de vleermuis keek. Dustan's gezicht stond op boos. Sullivan had dus blijkbaar ook niet de juiste keuze genomen. Raven zag het niet zo nauw, maar hij kon het niet laten om Sullivan uit te dagen. Hij vloog weer richting Sullivan en daagde hem uit door zijn krachtige vleugels in Sullivan's gezicht te spreiden. Raven keek het beest uitdagend aan en vloog toen lachend weg, wat klonk als het geluid van een kettingzaag. 'Raven... Dat is niet spelen! Dat is uitdagen en als Sullivan je aanvalt, ben je het zelf schuld. Dustan, je hoeft hem dan ook niet terug te roepen. Het wordt sowieso wel eens tijd dat Raven het leert,' glimlachte Avalana naar Dustan. Raven bleef ondertussen rustig zitten op zijn plaats en keek geprikkeld richting Avalana. Hij had de woorden zonder moeite verstaan en begrepen. Maar hij begreep Avalana's gedoe niet. Normaal kwam zij altijd voor hem op. Nu werkte ze hem juist tegen. Raven kon er niet tegen en vloog toen richting Avalana's schouder. Vanaf daar daagde hij Sullivan verder uit. Avalana wist dat als Sullivan zich liet meeslepen, de aanval tegen haar plaatsvond. Dat was juist wat Raven wilde. Raven begon Sullivan nog harder uit te dagen en Avaana keek fronsend richting Raven. Ze kon het niet begrijpen waarom hij dit deed.

Dustan glimlachte even bij het horen van Avalana. Hij hield Sullivan nauwlettend in de gaten want als hij boos werd.. Hij merkte dat Raven hem uitdaagde en in eerste instantie reageerde Sullivan er niet op. Maar zodra de raaf bij Avalana kwam te zitten en er een schepje boven op deed, zag Dustan Sullivan boos worden, Je kan ook zeggen woedend. Zoals Dustan al had verwacht kwam er een hoog gepiep, gepaard met een krassend geluid, Sullivans keel uit. En voor Dustan het wist klapte Sullivan zijn vleugels uit om met zijn nagels uit te halen naar Raven die nog steeds bij Avalan zat. Voor Dustan leek de beweging wel in slomotion te gaan terwijl hij razend snel ging. Hij greep de poten van Sullivan vast. Trok hem weg terwijl hij uithaalde. Dustan sprak een kleine spreuk ui waardoor er even een zwart scherm ontstond tussen Avalana en Raven, en Sullivan en Dustan. Met een hoog scherp geluid, dat van nagels op een schoolbord, viel het scherm weg en had Dustan Sullivan in een houdgreep. Zijn vleugels hield hij tegen het lijf aan met enige kracht. Hij wist dat als hij Sullivan nu los zou laten Avalana de dupe zou worden. Maar zodra Raven weg was bij haar kon hij Sullivan los laten. Met al zijn kracht hield Sudtan Sullivan tegen die fel protesteerde met de felle geluiden die uit zijn mond kwamen. Dustan keek Avalana even beschuldigend aan. Waarna hij krampachtig glimlachte. Zijn woede kroop nu omhoog door Sullivan, terwijl hij boze worden fluisterde in zijn oren.

Avalana krom ineen en vloekte luid toen Sullivan tegengehouden werd en Dustan's ogen beschuldigend naar haar keken. Gelijk had hij. Avalana was het echter zat. Ze duwde Raven met een flinke slag van haar schouder af en Raven vloog kras lachend weg. Hij zat gewoon te lachen! Avalana schoot met haar vinger een vuur naar hem, maar zoals ze al verwachtte, ontweek Raven die soepel en daagde haar verder uit. Als Avalana verder zou gaan, zou Raven zo goed als gebraden zijn, dus Avalana hield zich koest maar keek boos richting Raven; Ze snapte soms niet waarom hij zo deed. Raven vloog weg. Avalana vermoedde achter het gebouw of zo. Avalana stond op en zorgde dat Dustan Sullivan losliet door zijn vingers van de poten te ontklemmen. Raven zou nu zijn verdiende loon krijgen. Avalana keek Dustan rustig aan. Die was vast en zeker boos. Logisch. Avalana wou iets zeggen, maar vond de juiste woorden niet. Stilletjes keek ze Dustan aan. Ze was ook geen zeurderig typje of iets anders, dus hield ze haar mond maar. 'Sorry,' ontsnapte toen onverschillig uit haar mond. Avalana vroeg zich af of het wel gemeend was. Natuurlijk was het gemeend! Rustig ging Avalana zitten en keek richting de hemel.

PROFILE MAGICIAN

» Nieuw vak, nieuw lokaal, nieuwe leraar
» Nieuw
» Nieuw...
» Net nieuw.
» Nieuw.

Nieuw

Nieuw

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen