''New kid.''

''Altijd optimistisch blijven Oden.'' zij Oden bij zichzelf terwijl hij met een grote grijns op zijn gezicht richting het lancerings platform liep. Het was zijn eerste dag op de school en hij had er een goed gevoel over. ''Altijd blijven lachen'' herhaalden hij in zichzelf ''op die manier vinden ze je vast een gezellige gozer.'' Nadat hij alweer een tijdtje had rond gelopen, begon zijn grijns toch lichtelijk te verdwijnen en zijn handen trilde al lichtelijk van angst. Om de spanning te brekken ging hij maar ergens zitten om zijn gedachte ervan af te houden, hopend dat er iemand kwam met het zelfde idee en hij niet meer de ''New kid'' zou zijn.

Mizore zat op haar ijswolf en rende door de gangen. haar haren wapperde naar achteren door de snel heid. De wind gierde langs haar lichaam en prikte lichterlijk in haar ogen waardoor ze die lichterlijk tot spleetjes had geknepen. Met volle vaart kwam ze het buitenterijn op recht door naar het lanceringsplatform. Waarom zijn die mensen altijd zo laat met brieven sturen Ze had rustig liggen slapen totdat er een op haar verterbank had gezeten en met veel kabaal bijna de ruit had kapot gemaakt. Er zat een brief aan het pootje vastgebonden waar in stond dat ze vandaag haar spullen uit de gevangenis terug zou krijgen. Haar kleding zat scheef en de slaap was goed in haar ogen te zien. De wolf kwam plots tot stilstand en ze zetten haar handen op de kop en duwde zich er over heen. De jongen op de bank was ze straal voorbij gegaan en had hem nog niet opgemerkt. Een kleine politie shuttle landen en twee agenten kwamen naar buiten. Al haar papieren had ze tussen haar rokje en onderbroek gestopt aangezien ze geen zakken had. Met een klein gesprekje met de agenten kreeg ze haar papieren en een schoenendoos terug. Zonder nog maar iets te zeggen liep ze terug naar de ijswolf die de hele tijd als een stambeeld stil had gestaan. Pas toen ze er weer op zat en de doos op de kont had gezet begon het dier te lopen. Een klein beetje verzakte de doos zodat het niet van de wolf zou vallen tijdens het lopen. Pas toen ze helemaal omgedraaid was en haar blik richte op de richting waar ze in ging lopen merkte ze een jongen op die op een bank zat. Gewelding, weer een nieuwe studend. Waarom tref ik dit altijd op de verkeerde momenten. Met een wat beschaafdere pas liep ze richting de jongen. 'Laat me raden, slechte jeught gehad ouders konden je niet handelen en je enige kans was op Starshine Academy?' klonk er uit haar mond op een emotieloze saaie toon. Een norse uitdrukking was op duidelijk op haar gezich te zien. Maar ja, nieuwe leerlingen kon je niet zo maar ergens laten zitten. Iemand moest ze vertellen waar ze heen moesten.

Net toen Oden zijn hoofd draaide om te zien of er nog wel iemand zou komen, zag hij iemand op hem af komen lopen. Zijn trillende handen werden rustiger en zijn lach kwam weer terug, nu deden zelfs zijn ogen mee. '' Yeah eindelijk komt er dan toch iemand me begroeten'' dacht Oden in zichzelf. Terwijl het meisje steeds dichterbij kwam, kwam ook zijn lichaam steeds meer in beweging. Oden stond op maar keek nog steeds alleen naar het meisje dat nog nu bijna bij hem was. Niet dat er geen andere kinderen rond liepen maar dit was misschien zijn eerste contact op school, en dat ging hij niet verpesten. Net toen oden helemaal opgestaan was en zij helemaal bij haar was konden ze elkaar de handen schudden en elkaar voorstellen. Oden greep meteen in alle opwinding, op een zeer onnodig snelle manier haar hand en hij stelde zich voor ''hallo ik ben Oden.'' zij Oden op de meest gekke manier die hij kon bedenken terwijl hij nog steeds haar recht aankeek met zijn brede lach op zijn gezicht.

Mizore merkte dat de jongen opgestaan was tijdens dat ze naar hem toe was komen lopen. Bijde wenkbrouwen hadden zich omhoog geduwd bij het negeren van haar woorden. Plots uit het niets werd haar hand beed gepakt en heen en weer geschut. Met een ruk trok ze haar hand terug en stompte hem met haar andere hand zo hard dat hij tegen een boom een stukje achter het bankje neerknalde. Met haar ijsmagie zetten ze hem zo stevig tegen de boom aan vast dat hij waarschijnlijk naar adem moest gaan happen. Het ijs had overal stegels en andere scherpen punten in de hoop dat hij zich er aan open zou halen.'Het boeit me niet wie je bent of wat je hier komt doen. Maar laat me een ding duidelijk zijn. Kom nooit aan me zonder enige toestemming.' Het woordje nooit kwam er zo verachtend uit dat het er sissend uit kwam. Met een stevige pas liep ze naar de boom toe terwijl ze dat zij maar bleef dit keer meer afstand houden.

Oden was verbaast over wat het meisje had gezegd en om te zien dat hij plotseling vast zat, hij fronste en dacht diep na. dit was kennelijk precies wat hij nodig had, hij luisterde aandachtiger en zou dit keer twee keer nadenken voor hij wat deed. het ijs dat nogal pijnlijk uitzag had hem flink opengehaald aan zijn hand, die gelukkig nog vrij was gebleven om zich met wat magie vrij te krijgen. hij kneep zijn wenkbrauwen bijeen spande zijn spieren en gebruikten de weinige kennis die hij had van aarde magie om een stenen vuist te maken. met een flinke brul uit zijn mond en met flink wat kracht raakte de vuist het ijs, dat in duizend stukken barsten. Vermoeid van de klap en het gebruik van aarde magie, wist Oden zich staande te houden tegen de boom waar aan hij vast was gezet. ''sorry ik dacht niet na in mijn enthousiasme'' zij hij terwijl hij hijgend iets meer omhoog kwam. ''kun je me even geven dan kan ik mezelf even bijeen rapen'' het meisje bleef hem vol verachting aankijken. enkele seconden later stond Oden weer recht, maar deze keer hield hij wel meer afstand ''laten we opnieuw beginnen'' zij hij met zijn al zo bekende brede glimlach, ''Ik ben Oden ik ben nieuw ik ben altijd blij en ga soms wat te ver. Maar mag ik de naam van mijn overwinnaar weten.''

PROFILE MAGICIAN