Even praten.

Clera was, met een naar gevoel, naar Deshas' kamer gegaan. Hij had niet al te blij geleken met de komst van Neara. Zo gek vond Clera dat niet. Deshas had altijd al moeite gehad met nieuwe mensen. Toen Clera bij Dorchadas aankwam keek ze even naar de donkere deur en beet zachtjes op haar onderlip. Ze kwam hier niet graag. In tegenstelling tot Cahaya hing hier zoveel negativiteit. Toch moest ze dit doen. Ze klopte kalm aan en zonder op antwoord te wachten opende ze de deur. 'Deshas? Ben je hier? Ik vroeg me af of we even konden praten' kondigde Clera opnieuw haar aanwezigheid aan. Dat was, tenminste, als Deshas haar niet al gevoeld had.

Deshas had de aanwezigheid van Clera inderdaad al ruim van te voren gevoeld. Hij had zich sterk afgevraagd wat ze in Dorchadas moest. Voor haar plezier was ze hier in elk geval niet. Clera kwam niet naar hem voor haar plezier. Even later hoorde hij de deur open gaan en haar woorden. Deshas rolde met zijn ogen en zuchtte even. Praten, welke idioot had ooit besloten dat je moest praten om om mening verschillen op te lossen? Want daar zou het waarschijnlijk wel weer over gaan. Deshas stond op van zijn stoel en verscheen in de deuropening van zijn studeerkamer zodat hij Clera recht aan kon kijken. 'Wat wil je van me?' vroeg hij onvriendelijk.

Clera keek op toen Deshas in de deuropening vanuit een andere kamer verscheen. Ze moest de neiging om een stap achteruit te zetten onderdrukken. 'Ik hoopte te kunnen praten Deshas' begon ze rustig terwijl ze de deur van zijn vertrek achter zich dicht deed. 'Je leek niet zo blij te zijn met Neara's verschijning. Ik weet dat het wennen is en Airmid had ons best over haar bestaan mogen vertellen als ze zo belangrijk was. Maar geef haar een kans. Schuif niet alle fouten van Airmid op haar af' zei Clera zachtjes. Ze deed een paar stappen richting Deshas en bleef toen weer staan.

Deshas keek Clera even kalm aan. 'Praat dan'. Zijn stem was volledig het tegenovergestelde van zijn houding en blik. Toen ze over Neara begon had Deshas de neiging weg te lopen. Hij had hier dus geen zin in. Met een zucht plofte hij neer in een van de stoelen. 'Dat is het niet' riep Deshas geïrriteerd uit. Hij keek even om naar Clera. 'Ze lijkt zo verdomd veel op jou. Niet normaal meer. Dat zorgt er sowieso al voor dat ik gek van haar wordt. En verder ken ik haar niet. Airmid kende ik. Ik wist haar zwaktes, haar kracht. Neara is....Ik haat het gewoon om in het nadeel te zijn tegenover haar. Ze haalt gewoon het bloed onder m'n nagels vandaan' zei hij fel en bijna snauwend.

Clera luisterde kalm naar Deshas tot hij uitgeraasd was. 'Ik denk dat het nog wel meer is dan dat. Je voelt geen haat voor haar. Dat wil je jezelf alleen wijsmaken. Net zoals je dat bij veel mensen doet die je eigenlijk, ergens van binnen, wel mag. Heb ik gelijk Deshas?' vroeg ze zacht. Ze zou er niet van opkijken als het zo was. Neara was trouwens ook gewoon een mooie vrouw en Deshas bleef nog altijd een man met ogen in zijn hoofd. Clera's kwikzilveren ogen bleven Deshas kalm aankijken, rustig wachtend op antwoord.

Deshas had zijn vingers ineen gevlochten en zijn ogen gesloten. Maar die schoten weer open toen hij Clera's woorden hoorde. Zijn blik vervuld met haat. Hij lachte, luid en kil. 'Je wilt niet weten hoe ver je ernaast zit Clera' zei hij toen hij een beetje uitgelachen was. Hij stond daarna op en liep op haar af. Hij greep haar bij haar polsen en drukte haar tegen de muur. Hij bracht zijn gezicht dicht bij dat van haar. 'Clera, als jij denkt dat ik op Neara val dan ben je nog gekker en achterlijker. Partners stellen je alleen maar teleur. Vooral vrouwen zijn niet te vertrouwen. Lage achterbakse wezens zonder geweten' siste hij tegen haar. Hij kreeg een soort moordlustige grijns op zijn gezicht. 'Zal ik je pijnigen? Er is niemand die me nu kan tegenhouden of jou kan helpen' vroeg hij zacht en eer aan zichzelf dan aan Clera.

Clera was al wat achteruit gedeinsd bij het horen van Deshas' lach. Dat klonk niet al te best. Ze zette voorzichtig een paar passen achteruit toen Deshas steeds dichterbij kwam maar was te laat met weg springen en voelde niet veel later de harde muur in haar rug bonken. Haar ogen keken Deshas nu strak aan. Angst, ongeloof, en woede was erin te zien. 'Dat Felicia jou nou heeft laten zitten betekend niet dat alle vrouwen zo zijn' siste ze zacht tegen hem. Haar ogen werden iets groter bij het horen van de vraag die hij aan zichzelf stelde. 'Dat kun je niet maken. Ik heb nog geen opvolger Deshas, dan vernietig je de balans' bracht ze paniekerig uit.

Deshas drukte Clera's polsen nog steeds stevig tegen de muur maar sloot haar ook in door zijn lichaam bijna tegen dat van haar te drukken. Toen ze over Felicia sprak gaf Deshas haar een harde klap tegen haar wang met de rug van zijn hand. Daarna greep hij haar pols weer beet en boorde zijn nagels in haar vlees terwijl hij wat naar voren boog. 'Er zijn vele manieren om iemand pijn te doen Clera. En lang niet alle hoeven fysiek geweld te zijn' zei hij zacht in haar oor. Daarna beet hij zachtjes in haar nek. Hij liet haar warme vel tussen zijn tanden doorglijden. Hij greep haar beide polsen met één hand vast en greep met de hand die hij nu vrij had haar kin vast. Daarna, zonder verdere omhaal drukte hij zijn lippen op de hare.

Clera's hoofd vloog met veel vaart opzij toen Deshas haar een mep verkocht. Haar spierwitte lokken volgde in die beweging. Ze voelde haar wang gloeien van de pijn en de tranen schoten in haar ogen. Ze trilde licht van pijn en angst. Waarom had ze het ook over Felicia moeten hebben? Het was eruit geweest voor Clera er erg in had gehad. Ze was gewoon kwaad op Deshas geweest. En dan zeg je dingen die je niet meent. De pijn werd nog erger toen ze voelde hoe Deshas zijn nagels in haar pols boorde. Ze voelde warm, rood bloed over haar pols sijpelen. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat het zelfs over Deshas' vingers heen gutste. Ze keek strak voor zich uit toen ze zijn zachte woorden hoorde. Het bezorgde haar op een onaangename manier kippenvel en een rilling over haar rug. Ze voelde daarna zijn tanden over haar vel gaan. Ze beet haar eigen tanden op elkaar toen ze zijn scherp gepunte hoektanden voelde die haar halsslagader raakte toen hij langs haar vel ging. Ze keek hem strak aan maar was verrast, om niet te zeggen geschokt, toen Deshas daarna zijn lippen op de hare drukte. Maar langzaamaan verslapte haar greep en sloot ze haar ogen terwijl ze zich erin liet meetrekken. Ze maakte haar polsen onder zijn grip los en sloeg haar armen om zijn nek terwijl haar vingers zich met zijn lange zwarte lokken verstrengelde.

Deshas genoot zichtbaar van Clera's pijn. Als zij hem haar angst en pijn toonde leek het soms wel of hem dat haast voedde. Hij voelde het warme bloed uit haar polsen sijpelen en over zijn koude vingers stromen. De geur ervan dreef hem haast tot waanzin. Toen hij zijn lippen op de hare gedrukt had voelde hij hoe haar greep onder de zijne verzwakte. Hij liet haar begaan toen ze zich losmaakte, wetend dat het toch niet was om hem weg te duwen. Hij voelde even laten haar vingers zich verstrengelen met zijn haar. Een paar kleine prikjes bij zijn haargrens vertelde hem dat haar handen zich samen knepen tot vuisten met zijn haar er nog tussen. Hij negeerde dat. Zelf drukte hij Clera steviger tegen de muur en zette haar vast met zijn lichaam terwijl zijn handen aan wederzijde van haar tegen de muur rustte. Hij ging van haar mond over naar haar hals waar hij zacht kusjes op drukte en met het puntje van zijn tong langs haar warme huid gleed.

PROFILE MAGICIAN

» Met Madeline praten

Even praten.

Even praten.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen