PortalIndex[Closed] New Faces ~ Open HpD5Uwn[Closed] New Faces ~ Open 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 [Closed] New Faces ~ Open

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Master Aido
...
...
Master Aido

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Béatrice
Posts : 156
Points : 95
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas:
Partner: † Shizuka Cross †

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimezo jul 16 2017, 00:54

Nog even draait Aido zich slaperig om in zijn nieuw bed. Naast hem staan nog een paar gevulde dozen, waarvan hij nog niet de tijd heeft genomen om ze uit te pakken. Daar zitten toch alleen maar dikke boeken met spreuken uit zijn studie die hij nog maar pas heeft afgerond. Dus die zitten allemaal nog redelijk vers in zijn hoofd. Hij zal ze wel weer boven halen om de lessen goed voor te bereiden. Door een klein spleetje van het gordijn, schijnt de zon zijn stralen naar binnen. Al is het maar iets heel kleins, toch stoort het hem meteen en is hij wakker. Moeizaam heft hij zich uit het bed, rekt hij zich eens goed uit en wrijft in zijn ogen. Na al die maanden dat hij vroeg moest opstaan om lessen te volgen, kan hij het nog niet gewoon worden. Hij is dan ook geen ochtend mens. Ofwel was het ook omdat hij vorige nacht in de vroege uurtjes bij zijn bandleden was om zijn eerste dagen te vertellen. Kain, Senji, Ichiru en Toya hebben daar samen met hem Talons samen gelegd om een vervallen feestzaal in Oak's Field over te kopen. Hopelijk zal het niet te lang duren voor ze de deuren kunnen openen en regelmatig optreden. In de straten van Oak's Field is het ook wel gezellig, maar nu het zomer is kunnen ze dat nog doen. Wanneer de herfst eraan komt zal dit wat moeilijker gaan.
Met een zucht trekt hij de t-shirt waarmee hij slaapt over zijn hoofd en loopt hij in de douche om zich te verfrissen. Zijn haren plakken op zijn voorhoofd, maar zullen snel genoeg drogen en weer hun eigen leven leiden. Hij kan niks met die plukjes aanvangen, maar hij wilt zijn haar ook niet kort knippen. Dat heeft hij één keer gedaan en dat zal hij dan ook nooit meer doen.

Een klein uurtje later loopt Aido met een waterkoker onder de ene arm en een kistje onder de andere arm, in de lerarenkamer. Mmmh, jammer, er is nog niemand. Zo vroeg is hij nu toch ook weer niet? Hij is dan ook geen ochtend mens, blame the voice. Nou, het is ook geen leugen, zijn stem is ook wel waardeloos. Waar sommige mensen koffie nodig hebben om anderen niet tegen de muur te slagen, heeft hij thee nodig om zijn stem weer wakker te krijgen. Zoals verwacht heeft deze ruimte het eerste, maar niet het tweede. Tijd dat hij daar verandering in brengt. Hij zet de waterkoker naast het koffiezetapparaat, samen met het mysterieus kistje. Zo mysterieus is het ook niet, want het deksel is volledig uit doorzichtig glas, waardoor je kan zien dat het aan de binnenkant verdeelt is in rechthoekige vakjes. Elk vakje heeft zijn serie theezakjes. Er is voor ieders wat wil.  Zijn lange piano vingers openen het klein slotje en een geur van verschillende smaken vult de ruimte. Uit zijn broekzak haalt hij een geplooid papiertje Fresh Tea for Everyone ;-) met een sierlijk handschrift. Nu het water opwarmt, neemt hij even de tijd om de ruimte goed te bestuderen. De grote tafel, met genoeg stoelen om zeker al de docenten te plaatsen, neemt het grootste deel van de ruimte, maar het blijft wel iets gezelligs. In gedachten verzonken kijkt hij recht voor zich uit. Zonder het goed en wel te beseffen, prutst hij weer aan zijn trouwring. She would like it here, in zijn verbeelding ziet hij hoe zij hier zou ronddartelen, zeker zijnde dat alles in orde is. Zijn mondhoeken krullen naar boven bij het idee, maar snel vallen die weer naar beneden en schudt hij de gedachte van zich af. De stilte wordt hem te veel en het duurt niet lang voor zijn voet een bepaald ritme aantikt. Gevolgd door een warm neuriënde stem. Zijn lichaam zwiert mee met de melodie van zijn stem, waar hij dan ook een kleine pirouette maakt. Zijn rug weer naar de deur gericht.
Maria!
Say it loud and there's music playing,
Say it soft and it's almost like praying.

Wat ook zijn favoriete zin is uit de musical West Side Story. De rest van het nummer neuriet hij dan weer verder. Zijn stem reikt tot ver in de gang.


OOC: zang
Terug naar boven Ga naar beneden
Emori
..
..
Emori

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Sansan
Posts : 150
Points : 0
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air & Earth
Klas: -
Partner: In your dreams whatever they be, dream a little dream of me

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimezo jul 16 2017, 14:57

Het was weliswaar vroeg in de ochtend, maar dat weerhield een zekere jongedame van 27 er niet van om in een opperbest humeur door de school te struinen. Onder haar arm hield ze een stevige stapel schilderijen vastgeklemd die ze op willekeurige plekken in de ruimtes om haar heen ophing. Aangezien haar mentor Levina recentelijk van school was vertrokken en Emori nu weinig om handen had, had ze zichzelf maar kleine klussen gegeven om bezig te blijven, naast de nodige zelfstudie om bij te blijven. Zo was haar nieuwste “projectje” om het gebouw op te fleuren waar ze kon met zelfgemaakte werken, overgebleven werken van Levina en vooral van de  leerlingen zelf. Het gaf de donkere muren spontaan een geheel nieuwe uitstraling die zowaar een glimlach op je gezicht zou kunnen doen brengen.
Na net twee van Levina’s werken in een verder wat kale gang opgehangen te hebben, begaf ze zich nu naar de eerstvolgende ruimte: de lerarenkamer. Als stagiaire met gebrek aan een begeleidend docent had ze zich hier weliswaar nog niet vaak begeven, maar ze ging er maar vanuit dat de docenten er niet al te groot bezwaar tegen zouden maken als het werk van hun eigen studenten de kleine kamer zou opvrolijken. Met een vrolijk ogend, zomers schilderij bovenop de stapel, begaf ze zich daarom in een dappere pas naar de deur toe, maar nog voor ze deze had bereikt, hield ze abrupt haar tred iets in. Wat was dat? Ietwat verwonderd bleef ze helemaal stilstaan op het moment dat haar kleine voeten in de deuropening stonden. Haar grote, hazelnootbruine ogen glinsterden licht toen ze nieuwsgierig een blik naar binnen wierpen, terwijl haar gehoor zich aanscherpte om de eigenaar van… het geneurie te ontdekken. Ah... Iemand had blijkbaar eenzelfde humeur als zij deze ochtend. Dat was gelukkig heel wat beter dan de witharige, vuurmagie docent die ze eerder die dag tegen het lijf was gelopen, welke niet meer dan twee woorden had willen wisselen. Al… had het meer als zwaar gebrom geklonken waar ze niet veel van kon maken... Hm... Ze vroeg zich af wie ze nu dan voor zich had.
Met haar heup leunend tegen de deurpost bleef Emori daarom geïnteresseerd staan en observeerde de voor haar onbekende persoon even aandachtig. Een lichte glimlach speelde om haar volle lippen toen hij zich geheel over leek te geven aan het lied wat hij duidelijk in zijn hoofd had, aangezien hij er waarschijnlijk vanuit ging dat niemand hem zag en hoorde, of… het hem simpelweg niet kon deren wie het zou meekrijgen. Als het aan haar had gelegen, was het tweede het geval geweest en-
Wacht… Ze kende dat nummer! Spontaan verbreedde haar stralende glimlach zich iets toen ze het geneuriede lied dacht te herkennen. Ja! Inderdaad. Het was één van de liedjes die ze eindeloos had moeten oefenen in de zanglessen die ze destijds nog van haar moeder had gehad om haar stem wat meer te trainen. Nog net wist ze daarom een zachte lach in te houden.
In plaats daarvan was ze nog even aandachtig blijven luisteren, voor ze uiteindelijk stilletjes de kamer in sloop, de schilderijen op de grond plaatste en één van de doeken oppakte, zodat ze deze achter de rug van de ander om kon gaan ophangen. Terwijl ze een geschikte plek zocht, klonk er echter plotseling een aansluitend geneurie, precies gelijk aan die van de ander, maar weliswaar met een andere stem: een melodieuze, toonvaste en... vrouwelijke stem. Het was te horen dat ze enige ervaring had en haar stem zonder hoorbare moeite wist te controleren terwijl ze onbevangen een geneuried duet begon. Hierdoor kon Emori zich echter al snel niet meer inhouden en begon ze zelfs zachtjes het nummer te zingen, zijn stem nog altijd volgend. Alsof het daarbij de normaalste zaak van de wereld was om dit zomaar te doen, wandelde ze naar een muur vlak naast hem om uit te meten hoe het schilderij er mooi kon komen te hangen.
Hm... Misschien.. in het midden van het midden?
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Aido
...
...
Master Aido

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Béatrice
Posts : 156
Points : 95
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas:
Partner: † Shizuka Cross †

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimema jul 17 2017, 15:30

Met zijn rug naar de deur en verloren in zijn muziek, merkt hij niet op dat er iemand in de deuropening staat. Pas wanneer zijn oren een extra stem oppikken, staat hij weer met zijn beide voeten op de grond. Hij laat niks van verbazing merken, maar neuriet onverstertoord verder. Meteen herkent een vrouwenstem die weet hoe haar stem te gebruiken en hem zonder probleem kan volgen. Haar stem is om aangenaam om naar te luisteren en hij twijfelt even om stiller te zingen om haar beter te horen, maar dan zou ze hem misschien niet meer horen en kan ze abrupt stoppen. Dat zou pas jammer zijn. Alsof er niks aan de hand is en dit inderdaad de normaalste zaak van de wereld is, neuriet hij verder. Hij komt dan ook van opleidingen waar dit de dagelijkse kost is. Onbekende mensen die anderen hun zang versterken of zangbattles in de gangen tussen de lesuren door. Sommige docenten deden dan mee, om te zien of hun studenten wel zo goed zijn als ze beweren, anderen liepen dan liever weg. Het tweede geval gebeurde amper. 'Let me entertain you' was dan ook het nummer die iedereen volle borst kon meezingen. Hij neemt het klein potje honing dat je ook in het kistje kunt terugvinden en schenks zichzelf wat in. Één lepel, twee lepels, drie lepels en nog een vierde lepel. Je zou bijna denken dat het meer honing met thee wordt. De vijfde honinglepel brengt hij naar zijn mond, maar zorgt ervoor dat de vloeistof wordt tegengehouden zodat hij verder kan zingen. In zijn ooghoeken houdt hij haar subtiel in de gaten. Wat hij ziet verrast hem nog meer dan eerst. Is die nu met meerdere kunsttakken bezig? Of hangt ze andermans werken op om iets om handen te hebben. Ergens hoopt hij dat het het eerste is. Zelf was hij nooit de beste tekenaar, die expressie kan je in zijn muziek terugvinden. De fluitende waterkoker verteld hem dat het water kookt, maar nog steeds gaat hij verder met de muziek die uit zijn gesloten mond komt. Zou ze de docent zijn van de kunstklassen? Met zijn werkende hersenspinsels kiest hij met zijn lange vingers uit welke smaak hij nu zou nemen. Passievruchten krijgt zijn voorkeur. Hij draait zich richting de onbekende jonge vrouw en rond het nummer af. Nog even laat hij de muziek wegebben en de stilte neemt de ruimte over. Hij haat het om momenten als deze zomaar af te breken.
"Is bezig met kunst en herkent dan nog eens haar klassiekers," zegt hij geamuseerd met zijn lage stem. Hij brengt de mok kokend water die een zoete geur afgeeft naar die lippen, maar drinkt er voorlopig nog niet van. Het is nooit slim om je mond te verbranden. Daarom blaast hij er even in en laat de mok dan weer zakken. Hij leunt tegen kast en blijft haar bestuderen. "Met wie heb ik het genoegen?"
Terug naar boven Ga naar beneden
Emori
..
..
Emori

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Sansan
Posts : 150
Points : 0
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air & Earth
Klas: -
Partner: In your dreams whatever they be, dream a little dream of me

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimema jul 17 2017, 18:45

Vanuit haar ooghoeken had ze hem nauwlettend in de gaten gehouden, al oogde het eerder alsof ze druk bezig was het beste plekje voor het kunstwerk in haar handen te vinden. Wat niet geheel onwaar was. Haar mondhoeken krulden daarom kalm iets verder omhoog, zonder dat ze stopte met zingen, bij het merken van de oprechte nonchalance waarmee de ander zijn geneurie voortzette en geenszins bezwaar leek te maken tegen haar aanwezigheid en zang. Hm… Interessant.
Wie was hij precies? En waarom kende ze hem nog niet?
Op het moment dat hij zich vervolgens een andere richting op had begeven om wat water in een mok te schenken, had zij zich juist soepel naar hem toegedraaid om hem even nieuwsgierig na te kijken, zonder ook maar de moeite te nemen dit voor hem te verbergen. Hij mocht best weten dat ze hem observeerde. Andersom leek hij exact hetzelfde te doen, al dan niet ietwat… subtieler. Hierdoor vonden hun ogen elkaar als vanzelf toen hij het nummer afrondde en ook zij stopte met zingen. In een automatisme gleden haar wenkbrauwen een klein stukje omhoog, waarbij ze hem vragend en afwachtend had aangekeken, hem de stilte latend verbreken. Het duurde dan ook niet lang voor zijn lippen zich van elkaar sperden. Zijn opmerking deed bij haar een zacht, aanstekelijk lachje ontsnappen. Nog een tel langer was ze hem recht blijven aankijken voor ze zich weer even sierlijk naar de muur draaide en het schilderij in haar handen aan een vrije spijker hing. “Wat kan ik zeggen?” prevelde ze ondertussen met een lieflijke glimlach rond haar volle lippen. “Mijn interesse gaat uit naar verschillende richtingen binnen de kunst…” gaf ze hem een vluchtige hint rond haar identiteit, aangezien ze zijn vraag die volgde wel degelijk had gehoord. Maar voor ze zich officieel voorstelde, besloot ze eerst het moment van.. ‘wederzijdse nieuwsgierigheid’ nog wat verder te rekken. Een nieuwe, korte stilte viel dan ook, waarbij ze hem nog een steelse blik van onder haar lange, donkere wimpers had toegestopt.
“Maar zo te horen hebben we een gedeelde interesse.” voegde ze er uiteindelijk nog zachtjes aan toe, doelend op zijn hoorbare muzikaliteit, waarna de jonge vrouw zich plotseling in een elegante tred naar hem toe begaf met een ander werk in haar handen en vlak voor zijn neus pas bleef stilstaan. Zonder enige gêne boorde ze hierbij haar hazelnootbruine ogen even eigenwijs in de zijne, waardoor ze haar gezicht iets op moest richten. Ah ja, hij was werkelijk ongeveer… een kop groter dan zij? Uitstekend. In een subtiele beweging veranderde haar zoete glimlach voor enkele tellen in een geamuseerde en ietwat uitdagende grijns om zijn toon te evenaren. “Als je misschien zo vriendelijk zou willen zijn me even te helpen met iets kleins… vertel ik je maar al te graag wat je wilt weten.” klonk het daarbij plots met een ingehouden grinnik. Aansluitend knikte ze naar een andere hanger wat hoger op de muur waar het doek in haar handen prachtig op zou kunnen komen te hangen. Het enige probleem was… dat het voor haar simpelweg te hoog was om zo bij te komen. Of ze moest gaan lopen klunzen met een stoel, in de hoop zelf niet op de grond te stuiteren. Maar aangezien de man voor haar makkelijk zo’n… tien centimeter langer moest zijn dan zij, zou het voor hem slechts een kleine moeite zijn. Terwijl ze haar lange, lichtbruine lokken met een vlugge beweging van haar hoofd weer terug op haar rug dwong, bleef ze hem afwachtend en enigszins hoopvol aankijken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Aido
...
...
Master Aido

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Béatrice
Posts : 156
Points : 95
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas:
Partner: † Shizuka Cross †

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimewo jul 19 2017, 01:21

Ze gaat zonder probleem in op zijn uitdaging mooi zo, want om eerlijk te zijn kan dit voor hem nog uren dporgaan. De reden dat hij niet over gaat naar een volgend nummet is dan ook gewoon omdat de nieuwsgierigheid hel te veel wordt. Wie weet wat dit voor nog leuke toekomstige projecten kan zorgen. Hoe goed en getraind haar stem ook is, toch zal ze eens moeten leren wat subtiel betekent. Eigenlijk zorgt het ervoor dat zijn eigen mondhoeken nog meer kaar boven krullen. Waarom juist het plezier weghalen? Zo te zien is stilte en geduld ook niet echt haar sterkste punt. Hoe lang zou het nog duren voor ze zelf gespannen staat can ongeduld als hij nog langer zou wachten met spreken. Aido is een veel te makkelijke prooi voor nieuwsgierigheid. Daarom begint hij te spreken met de feiten. Bij haar lachje knijpt hij zijn ogen onderzoekend tot spleetjes. Het geeft hem een zeker gevaarlijk uiterlijk. Wanneer ze zicht omdraait met haar rug naar hem, kan hij niet anders dan zijn tanden te ontbloten in een grotere lach. Aha, dan is zijn idee toch niet zo verkeerd.
Ergens had hij verwacht dat ze zich zou voorstellen, om dan ook meteen zijn identiteit te vragen, maar hij houdt wel van de manier hoe ze de spanning wilt houden. Een jonge vrouw met het ingesteld geest van een klein kind, interessant.
Haar plotse beweging zorgt voor een waarschuwend stemmetjes in zijn achterhoofd. Heel kort verdwijnt de gevaarlijke schittering in zijn ogen, iets dat gebeurt elke keer dat iemand te dichtbij komt. Nog altijd de belofte die hij jaren geleden heeft gemaakt. Het is ook de uitdaging in haar ogen die hem bijna achteruit laat stappen, maar hij blijft toch stokstijf staan. De ring die hij nooit uitdoet, lijkt wel waarschuwend te branden. Natuurlijk zit dat tussen zijn twee oren, toch betwijfelt hij dat het ooit zal verdwijnen. Het duurt niet lang, een fractie van een seconden, dat de charmezanger (zoals hij dit type van hem beschrijft) verdwijnt. Het valt niet op voor het onoplettend oog.
Haar woorden en de ingehouden lacht geeft hem een korte grinnik. Veel kleiner als zij is ze niet, met een beetje hulp kan ze wel aan die haak die ze aanwijst. Als hij weer op haar neerkijkt, is er weer een uitdagende blik. Het zou wel hilarisch zijn om haar te zien klungelen. Zou het nog altijd zo elegant zijn? Hij legt uiteindelijk de mok op de kast naast hen en neemt het doek aan. "Sounds like a plan," zegt hij in zijn sereen Shadraans. In één vloeiend gracieuze beweging hangt hij het doek aan de aangegeven haak.
Met zijn een hand op zijn heup en de andere leunend op de kast kijkt hij haar speels aan. Denkt ze nu dat hij altijd de stilte zou verbreken?
Terug naar boven Ga naar beneden
Emori
..
..
Emori

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Sansan
Posts : 150
Points : 0
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air & Earth
Klas: -
Partner: In your dreams whatever they be, dream a little dream of me

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimewo jul 19 2017, 13:09


[Closed] New Faces ~ Open W5IuYKK
Haar lieflijke glimlach verbreedde voor enkele seconden toen hij haar voorstel accepteerde, maar meer leek haar lelieblanke gezicht niet weg te geven over wat er ook maar in haar omging op dit moment. Ze deed een kleine pas achteruit om hem de ruimte te geven het schilderij op te hangen toen hij het van haar had aangenomen en keek… geïnteresseerd toe, zonder verder een woord te spreken. Opnieuw overheerste een innige stilte de ruimte, maar deze voelde verre van ongemakkelijk.
Zwijgend had ze gadegeslagen hoe het doek op zijn plek kwam te hangen -Ah, dat zag er inderdaad goed uit- en de man voor haar vervolgens een nonchalante houding aannam. Nee maar~ Had ze iemand voor zich even vrij van ongemak en schaamte als zij..?
Enige geamuseerdheid schemerde door in haar glinsterende, bruine ogen toen ook hij stil bleef. Oh ja… Ze had de hint begrepen. Maar dat betekende niet dat ze er gelijk iets mee hoefde te doen…
Met haar volle lippen daarom nog eigenwijs op elkaar gedrukt, bleef ze hem uitgebreid observeren en deed uiteindelijk wederom een stap in zijn richting, in eerste instantie puur om zijn shirt even te fatsoeneren die wat verschoven was in zijn poging het schilderij aan de muur te hangen…
There. All better.
Ach… Nu ze toch zo dichtbij stond, vooruit dan maar: Glimlachend liet ze haar kleine, slanke hand vervolgens naar de zijne glijden om deze zacht vast te pakken en te schudden. Enkele, kleurige verfspetters op haar warme huid verraadden dat in ieder geval een paar van de meegebrachte schilderijen in werkelijkheid haar eigen werk waren. De ietwat ruwe vingertoppen vormden daarbij voor de oplettende persoon een aanwijzing dat ze een snaarinstrument bespeelde. “Emori Bijoux.” verbrak de jonge vrouw dan toch de stilte en kwam daarbij tevens haar belofte aan hem na. Hé, ze was een vrouw van haar woord. Dat ze het niet bepaald erg vond zijn eigen spel mee te spelen, betekende niet dat ze oneerlijk was. “Stagiaire Kunst.” voegde ze er nog aan toe, maar… meer ook niet. Het was voldoende informatie voor nu. Haar donkere ogen leken daarop te vragen wie zij voor zich had, wie híj was, maar haar mond wist beter dan het hardop te prevelen. Dit was veel leuker…
Heimelijk wachtend op zijn naam, had ze haar blik even afgewend, richting het schilderij. “Bedankt.” klonk het nog zachtjes en wellicht ietwat… raadselachtig, waarna ze haar hand had teruggetrokken, zodat ze zich soepel kon omdraaien en in een rechte lijn naar de kleine platenspeler verderop kon lopen om deze aan te zetten. Ze had hier immers nog meer werk te doen, dus waarom niet onder het genot van wat goede muziek? Iets zei haar dat de ander er geen bezwaar tegen zou hebben.
Waar haar uitstraling en manier van doen soms jeugdig en speels waren, was haar tred dat verre van en toonde juist haar werkelijke leeftijd. Het was een zelfverzekerde, vrouwelijke stap met een zekere… daadkracht en charme. Op deze eigen manier was ze vervolgens naar de waterkoker gewandeld om zichzelf een grote mok thee in te schenken. Hm… Misschien dat ze vandaag eens voor… bosvruchten zou gaan.
Het was pas met de volle mok in haar hand en na ondeugend een vlugge hap honing gesnoept te hebben, dat ze met één heup tegen de tafel bleef leunen en zich weer zijn richting op draaide, in afwachting van zijn reactie. Maar… ze had zichzelf inmiddels wel zo gepositioneerd dat het door de klinkende muziek moeilijk spreken zou worden op deze afstand. Wat zou betekenen dat één van hen eerst weer dichter naar de ander toe moest bewegen, wilden ze elkaar over de muziek heen goed kunnen verstaan en hun gesprek voort kunnen zetten…
Zelf bleef Emori echter kalm staan waar ze stond, genietend van de muziek en de warme thee in haar hand. Haar ogen lagen nog wel op zijn gelaat en een kleine, serene glimlach sierde nog altijd haar gezicht.
Eens zien wat hij nu zou doen...
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Aido
...
...
Master Aido

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Béatrice
Posts : 156
Points : 95
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas:
Partner: † Shizuka Cross †

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimeza jul 22 2017, 01:05

Ook al zijn er nu duizenden waarschuwende stemmen in zijn hoofd, toch wilt hij er zich niet aan overgeven. Het zou een toch wel heel verrassende kennismaking kunnen verzieken en daar heeft hij op dit moment geen nood aan. De stilte tussen hen voelt voor hem niet onaangenaam aan, maar hij heeft dan ook geen probleem met af en toe wat stilte. Liever muziek rond hem, maar een stil moment hier en daar kan eens geen kwaad voor zijn drukke gedachten. In zijn afwachtende houding kan hij haar eens volledig onderzoeken. De bruine ogen, maar lichter van kleur dan de zijne, het haar net hetzelfde. Als ze weer uit het niets -damns, she keeps surprising me- een stap in zijn richting zet, gaan de duizenden stemmen schreeuwen om een stap achteruit te zetten. En dit moment dan verbreken? Neen, dank je wel. Nu pas merkt hij haar reden op: zijn hemd. Er is niks op zijn gelaat dat iets verraad van wat er in hem omgaat. Hij kan ook redelijk goed verbergen. Hij blijft haar strak en gefascineerd aankijken. Pas als ze zijn veel groter hand vastneemt kijkt hij eindelijk neer. Eén van zijn wenkbrauwen springen nieuwsgierig naar boven bij de aanraking van haar vingers. De eelt op zijn vingers is in tegenstelling als zij veel platter, wat aantoont dat die vele uren op pianotoetsen spelen. Emori Bijoux, hij begon zich al af te vragen hoe lang het zou duren. Aha, een stagiaire voor het kunstvak. Zijn hersenspinsels hebben dan toch goed geraden. Het kunstgedeelte toch.
Schuif het kind gedachten maar opzij, een ondeugend eigenzinnig kind zou een betere benaming zijn. Dan wel in de hele goede vorm. Hij kan het zich niet laten om de wederkerende vraag in haar ogen te zien. Zou hij of zou hij niet? Hij had wel een afspraak dat zij zich zou voorstellen bij het ophangen van het schilderij, zijn nieuwsgierigheid is gevoed. Een simpel woordje vult weer de kamer. Eindelijk bestudeert hij het werk dat, voor zo veel kennis hij heeft over schilderkunst, inderdaad een leuk extraatje geeft aan het geheel. Nu ze zich wegdraait profiteert hij ervan haar helemaal te bestuderen, kijkt snel genoeg weg om niet tot staren te komen. He is en stays a gentleman. Hoe is het mogelijk dat hij de platenspeler niet eerder opmerkte? Die zal zeker nog van pas komen. Alhoewel, op deze manier kennismaken is toch veel leuker, spannender. Ze is nog eens een zoetenbek. Hoeveel gelijkenissen kunnen twee mensen nog hebben? Al die tijd blijft hij haar met een geamuseerde, maar gesloten, glimlach aankijken.
Geniepige meid... Hij zou wel geen probleem hebben om zijn naam over deze muziek op te heldere, zijn stem is luid en krachtig genoeg om het verstaanbaar te maken. Ach, waarom haar plezier af pakken? Nu is het eens zijn beurt om iets onverwacht te doen. Hij beweegt zich met rustige stappen naar haar richting, zijn blik nog steeds in die van haar. Ondeugend, niets op zijn gezichtsuitdrukking die laat weten wat hij nu van plan is. Hij neemt halt vlak voor haar, neemt nog een slok van zijn thee, laat zijn blik in die tijd niet los van haar, zet de mok op tafel. Dan neemt hij haar mok, ervoor zorgend dat hun vingers elkaar niet raken en zet die dan ook naast die van hem. Zijn rechterhand neemt haar linkerhand en zijn ander gaat rond haar heup. Zijn houding los en de afstand tussen hen is groot genoeg dat er nog een derde persoon tussen kan. Het is niet omdat hij het spelletje meespeelt, dat hij zijn manieren is verloren. Een paar tellen wiegt hij haar met de muziek mee. "Aido Cross," zegt hij eindelijk, wetend dat het spelletje lang genoeg heeft gespeeld. Overgaan naar het volgend? Hij laat de muziek de sfeer overnemen voor hij weer verder gaat, "Vertel eens, Juweeltje," en kijkt hij weg van haar ogen om haar vingertoppen te bestuderen. Ja hoor, hij kan ook een beetje Puffoons. Het laatste woordje heeft hij wel gezegd alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat mensen haar zo noemen. Is eigenlijk nog wel een leuke naam. "Gitaar of viool?" vraag hij. Snaarinstrumenten zijn nooit echt zijn sterkste capaciteit. Hij tokkelt soms eens op een gitaar, maar dat is meer omdat je een piano moeilijk kan transporteren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Emori
..
..
Emori

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Sansan
Posts : 150
Points : 0
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air & Earth
Klas: -
Partner: In your dreams whatever they be, dream a little dream of me

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimema jul 24 2017, 20:48


[Closed] New Faces ~ Open W5IuYKK
Haar ogen lagen kalm op zijn gezicht. Slechts het lichtelijk omhoog bewegen van haar wenkbrauwen toonde enige verbazing toen de man dan toch in beweging kwam en gericht haar kwant opkwam. Mooi…
Enige geamuseerdheid sierde haar gezicht, gepaard met een uiterst triomfantelijke glimlach. Echter verdween deze uitdrukking iets toen hij onverwacht zijn pas niet leek in te houden zodra hij haar meer en meer naderde. Wacht… Wat was hij precies van plan? Stonden ze zo niet al dicht genoeg bij elkaar? Wat-
Elke gedachte verstomde uit pure verwondering toen hij daarop vlak voor haar pas bleef stilstaan, van zijn mok dronk en deze op tafel zette. Stilte, maar… zijn blik sprak boekdelen. Er ging iets gebeuren. Maar wat? Zou dit een staargevecht worden?
Nog altijd ogenschijnlijk onbevreesd, maar nu duidelijk voor even overgeleverd aan… wat er ook maar in zijn hoofd omging, keek ze omhoog, recht in zijn donkere irissen, alsof ze daar het antwoord op al haar vragen zou kunnen vinden. Maar wat er vervolgens gebeurde verwarde haar alleen maar meer… Zwijgend had haar blik zijn hand gevolgd die de beker zo uit haar hand pakte en ook deze wegzette. Hm?
Een licht schokje trok door haar lichaam bij de realisatie van het “waarom” en het voelen van zijn warme handen in de hare en… rond haar heup. Ho! Dat was- Oh. Hij… wilde dansen? Een opgeluchte zucht verliet onopvallend haar lippen, gevolgd door een verraste lach, een oprechte lach zoals ze deze nog niet eerder had laten horen in zijn bijzijn. Het kostte haar een paar seconden om zich te herstellen -verdorie- voor ook zij daadwerkelijk in beweging kwam. Opgaand in het moment en de muziek, volgde haar lichaam automatisch zijn leiding en danste mee… voor nu. Maar haar krachtige, vastberaden blik toonde dat er maar iets hoefde te gebeuren voor ze weer haar eigen plan zou trekken, zoals het haar betaamde.
Toen hij zichzelf vervolgens eindelijk voorstelde, deed ze een kleine stap dichterbij, subtiel in de dans verwerkt. Ah… Die naam had ze eerder gehoord en… meer. Dus hij was de nieuwe muziekdocent? Het verklaarde een hoop. “Aido…” Ze proefde de naam even op haar volle lippen. “Aangenaam.” klonk het nog zacht, net voor beiden zich lieten overstemmen door de muziek.
Haar ogen waren opnieuw even afgegleden om zijn blik naar haar hand te volgen, maar schoten op bij de plotselinge realisatie hoe hij haar had genoemd. Het zorgde ervoor dat Emori zowaar even uit het veld geslagen was en een aantal keer moest knipperen eer ze weer volledig bij de realiteit kwam. ‘Juweeltje’? Dat was… voor het eerst dat iemand haar zo noemde, al was de link met haar achternaam snel gelegd.
“Cute.” mompelde ze zelf uiteindelijk met een flauwe grijns en het schudden van haar hoofd in het Shadraans terug. Well well… Hij durfde wel. En ze kenden elkaar pas… wat… vijf minuten? Misschien korter. Dat beloofde nog wat voor de toekomst…
Met één wenkbrauw eigenzinnig opgetrokken keek ze hem vragend aan, aangezien het duidelijk was dat hij bepaalde informatie van haar wilde. Bij de vraag die volgde, krulden haar mondhoeken ongemerkt iets verder omhoog. Hm… Zou ze dat verklappen? Haar gezicht toonde dat ze het even moest overwegen, maar… “Beiden.” antwoordde ze dan toch met een zachte glimlach. “En ik probeer momenteel nog piano te leren spelen. Al kan ik zeker niet zeggen dat ik er zo getraind in ben als jij.” Ook zij had een kleine inschatting gemaakt van de hand die ze had geschud, waardoor ze bij dezen een kleine gok wel wilde wagen.
Hun dans was dan weliswaar onderbroken geweest op het moment dat Aido het gesprek had voortgezet, maar nu was het wederom Emori’s beurt om het spel op te pakken. Zonder enig sprankje twijfel nam ze, na uitgesproken te zijn, daarom weer de danspositie in en draaide even een sierlijk rondje, waardoor ze nu met haar rug naar de ander toe kwam te staan. “Ik moet zeggen…” lispelde ze onderwijl net luid genoeg om zich verstaanbaar te maken, waardoor hij wat moeite moest doen te horen wat ze te zeggen had. “…je intrigeert me.” De toon waarop ze sprak toonde dat haar aandacht enigszins gewekt was, maar niet op welke wijze en belangrijker: wat er precies in haar hoofd omging op dat moment. Stiekem bewoog haar lichaam ondertussen in de dans iets verder naar achteren, richting hem. “And I’m sure all… this… must work out great for you with the ladies. Very charming.” voegde ze er plotseling aan toe, terwijl ze hem zo dicht genaderd was dat haar rug zijn borst lichtjes raakte bij sommige bewegingen van de dans. Hierdoor moest ze haar hoofd iets opzij draaien om hem aan te kunnen kijken. De twee bruine, glinsterende irissen die hem vervolgens vonden en doordringend aanstaarden, gaven weg wat ze niet direct in woorden had verraden: Oh, ze was oprecht geïnteresseerd in hem. Dat zeker. Maar.. daarbij wist ze dankzij haar eigen achtergrond een… “charmeur” wel te herkennen. Aido leek precies te weten wat te zeggen en wat te doen om een vrouw om zijn vinger te winden, op zo’n wijze wat… enige ervaring toonde op dat gebied. Daarbij genomen dat hij de nieuwe muziekdocent was waar ze ook het één en ander over had gehoord, wist de jonge vrouw dat ze hier te maken had met… laten we zeggen… een “professional”, een entertainer. Duidelijk iemand die getraind was in het verwerven én behouden van de aandacht van zijn… publiek, zolang hij dat wenste, of het nou met een gevaarlijke glimlach, indringend oogcontact of… een verrassingselement was. Hoe ze dit wist? Simpel: Het was exact wat zijzelf had aangeleerd op het podium. Aardig kunnen zingen of een instrument bespelen was één ding, maar het was lang niet altijd genoeg om mensen werkelijk voor je te winnen tijdens een optreden, om ervoor te zorgen dat ze je ook herinnerden achteraf. Daar was meer voor nodig. Daar was… dit… voor nodig.
Daarom schrok Emori er niet voor terug hem een koekje van eigen deeg te geven, al had haar blik al weggegeven dat er meer voor nodig was wilde hij haar interesse op een andere wijze verkrijgen. Nee, zo makkelijk zou zij er niet in trappen… Maar hij was goed. Dat moest ze hem nageven. Hm…
Nog een laatste keer bewoog ze iets naar achteren, waardoor ze even, heel even, dicht tegen hem aan kwam te dansen. “Normally a guy asks me out before he asks me to dance with him…” fluisterde ze hem nog aangenaam toe, aangezien ze haar lippen vanuit deze positie gemakkelijk bij zijn oor kon hangen.
Hierna maakte ze zich plotseling los uit hun… dansende omhelzing om haar mok weer ogenschijnlijk onverstoord op te pakken en een slokje van de inmiddels afkoelde thee te nemen. Vanuit haar ooghoeken keek ze hem nog even aan. “Mm.. Delicious~”
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Aido
...
...
Master Aido

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Béatrice
Posts : 156
Points : 95
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas:
Partner: † Shizuka Cross †

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimedo aug 24 2017, 22:40

Het is zeker moeilijk om zijn gezicht in de plooi te houden bij haar verschillende gezichtsuitdrukkingen, maar de zekerheid en vastberadenheid van de persoon voor hem is ook voelbaar. Goed, iemand die niet meteen zal bezwijken voor wat hij van plan is. Het maakt de uitdaging spannender. Hij is goed op de hoogte van zijn populariteit en dat alleen maar omdat hij de zegen heeft gekregen om er goed uit te zien. Geamuseerd grinnikt hij in gedachten, zorgt hij ervoor dat hun beide handen vrij zijn, we willen niet dat iemand zich aan het kokend water verbrandt, toch?
Haar verbazing maakt het met elke seconden moeilijker om zijn lach in te houden, maar haar klein lachje brengt toch de strakke lippen van elkaar, met toch een stralende lach van perfect witte tanden. Mooi zo, deze uitdaging is toch weer geslaagd. De schittering van zijn ogen is daarbij nog stralender geworden, maar je kan nog steeds de, nu wat gevaarlijkere, uitdaging in zijn donkere ogen terug vinden. Hij vraagt zich toch af hoe ver dit zal gaan. Nu is het haar beurt om de bal terug te kaatsen of juist weg te stappen. Niet dat hij dat laatste van haar verwacht, als je ziet wat ze hier toch al hebben bereikt. Wanneer hij zich voorstelt, sluit hij weer zijn mond om nog een speelse grijns op zijn weer gesloten lippen, afwachtend op haar reactie. Er zullen wel verhalen ten ronde hebben gedaan over de nieuwe docent die, zonder het te beseffen, zijn bazin ten dans had gevraagd in het kleine stadje Oak's Field. Haar aangename warme stemklank herhaalt zijn naam, hij geeft geen krimp bij de stap die ze in zijn richting zet.
Zijn nieuwsgierigheid komt weer tevoorschijn bij zijn vraag wat haar instrumenten zijn. Juweeltje, het is eigenlijk wel een leuke bijnaam, of gaat hij nu te ver? Het achtergrond muziek sleurt hem mee, zorgt voor een ongeremde Aido, al weet hij tot waar hij kan gaan. Hij verwacht ook niet dat hij de eerste is die haar zo noemt, maar haar uitdrukking lijkt toch meer verbazing te tonen dan hij had verwacht. Mmh, dus hij is precies wel de eerste die haar zo noemt? Ofwel is ze nog niemand tegen gekomen die een basis heeft van alle andere talen. Iets dat hij wel heeft bijgeschaafd sinds hij op bijna elke planeet een aanvraag had gestuurd om als student te beginnen. Onverstoord, niks dat verraad dat haar verbazing hem toch wel meer amuseert dan verwacht, houdt hij zijn ogen op hun verstrengelde vingers. Hola... Gaat ze hem nu weer bijna laten smeken om dat beetje informatie. Hierdoor gaan zijn ogen weer naar die van haar. Een verbaasde wenkbrauw gaat naar boven bij haar antwoordt. Beide? Een heel kort lach geluid komt weer van tussen zijn lippen, maar nog voor hij kan antwoorden neemt ze weer de touwtjes in handen.
Wanneer ze zich los maakt -mh?- van hem neemt hij een kleine stap achteruit, geeft haar ruimte voor wat ze nu in gedachten heeft. Zijn scherp gehoor neemt haar woorden op, neemt alles in zijn gedachten. Ze moest eens weten hoe intrigerend ze zelf is, of ze weet het wel en speelt ze -zoals hij zo vaak doet- daar juist mee. Wie weet wat er nog achter deze schattig-ogende jonge vrouw schuilt. Haar Shadraanse woorden, waar je nog een licht Puffoons accent hoort, worden moeilijk te verstaan. Zo ondeugend, want daardoor zou hij zijn grote gestalte moeten buigen om haar beter te horen. Hij hoort elk woord goed, wat maakt dat hij toch niet op die uitdaging moet ingaan, jammer voor haar.
Zijn ogen bestuderen haar bewegingen, ziet dan ook hoe haar lichaam dichterbij de zijne komt. Damn it, toch kan hij het zich niet laten nog een heel kleine stap achteruit te doen. Iemand die zeker weet wat ze doet, spannend, intrigerend, maar ook wel gevaarlijk. Zijn ogen zijn tot spleetjes, zijn handen zijn achter zijn rug verstrengeld. Misschien toch te ver gegaan? Anderzijds, het is wel al een eeuwigheid geleden dat hij... dit soort plezier had. Well, well, ze geeft hem een koekje van eigen deeg. Bij haar laatste beweging, is er een kort lichaamscontact, die ze snel genoeg verbreekt. Aantrekken, maar net op tijd afstoten. Iemand die zeker weet wat ze doet. Het geeft hem een beeld dat ze toch meer kan dan een instrument bespelen, een persoon die verder gaat dan alleen de muziek.
Hij blijft rustig, misschien is er toch een verbazing in zijn stralende ogen te zien, staan, terwijl hij haat bewegingen nauwlettend in de gaten houdt. Pas als hij haar zo even heeft onderzocht, met toch wel een nieuwere blik, stapt hij weer zonder een woord te zeggen naar voor en strekt hij zijn arm uit om naar zijn eigen mok te reiken. De thee is al afgekoeld, maar het deert hem niet. Het is toch warm genoeg buiten om soms eens een koude thee te drinken. "You should know you better don't challenge a musician, don't you?" fluisterd hij richting haar. Hij is beginnen zingen, ja, maar zij heeft de plaat opgezet, dezelfde plaat die nu klikt en ruistig geluid maak. Hij stapt weer achteruit en zet de naald opzij. In zijn ooghoeken houdt hij haar wel nog altijd in de gaten. Hij draait zich om, maar is weer aan de andere kant van de ruimte, leunt tegen de muur naast de platenspeler. Zou hij er nog eentje uitkiezen? Met de mok in zijn linkerhand houdt hij haar nu toch niet meer onopvallend -die fase zijn we al lang voorbij- in de gaten. Als hij weer een slok heeft genomen vult zijn warme melodieuze stem de kamer. Misschien even terug komen over dat instrumenten onderwerp: "Piano is dan wel mijn sterkte, je mag altijd eens langskomen," stelt ze haar voor. Kan nog voor leuke verhalen zorgen. "Maar strijkinstrumenten lijken toch niet mee te werken als ik ze probeer," vervolgt hij dan met een speelse knipoog, ook als een soort compliment naar haar toe. Als je opschept over het één, dan is het niet meer dan eerlijk om ook wel je zwakte bloot te leggen. Niet dat hij er zich voor schaamt dat hij geen meester is in strijkinstrumenten. Gitaar neemt hij wel in de hand als hij eens op verplaatsing muziek wilt. Piano kan je moeilijk verplaatsen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Emori
..
..
Emori

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILENovice
Real Name : Sansan
Posts : 150
Points : 0
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Air & Earth
Klas: -
Partner: In your dreams whatever they be, dream a little dream of me

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimezo sep 03 2017, 20:01


[Closed] New Faces ~ Open W5IuYKK
Met haar onderrug leunde ze tegen de tafel terwijl ze hem nauwlettend volgde in zijn beweging om zijn eigen mok weer op te pakken. De geur van zijn aftershave drong zich onbedoeld haar neus binnen in de strekking die zijn arm daarbij maakte, vlak langs haar heen. Haar zoete lach weerklonk in zijn oorschelp bij de plagende opmerking, een lach die op zichzelf voor enige… zinnenprikkeling zou kunnen zorgen, aangezien ze nog altijd zo gevaarlijk dichtbij stond. Verrassend kalm bracht Emori hierop de mok naar haar lippen en nipte er rustig van, waardoor haar lichte lippenstift op de rand bleef plakken. Ze leek de tijd te nemen te reageren, al had ze al vanaf de eerste seconde een antwoord paraat, zoals hij waarschijnlijk al van haar verwachtte inmiddels. Maar ze moest dit slim spelen… Het huidige ritme was immers veel… intrigerender, alsof je nooit helemaal zeker wist wat er ging gebeuren. “Hmm…” verzuchtte ze uiteindelijk bedenkelijk waarbij ze zijn blik voor slechts een seconde opzocht. “Good thing I like a challenge~” rolde het vervolgens soepel over haar volle lippen die in een lieflijk glimlachje omhoog gekruld waren. “Let’s hope you don’t disappoint…” kaatste ze er plotseling nog fluisterend aan, doordrenkt met een uitdagend randje. Gelijktijdig was de kleinste verandering in haar lelieblanke gezicht merkbaar: slechts het licht optrekken van haar donkere, geëpileerde wenkbrauw en een vage, eigenwijze schittering die over haar hazelnootbruine irissen trok. Meer was er niet voor nodig om weg te geven dat haar aandacht in zekere zin wel degelijk getrokken was…
Met haar priemende blik had ze hem gevolgd toen de kersverse docent vervolgens toch iets verderop ging staan en hij ook haar zowaar openlijk gadesloeg. Bedachtzaam nam ze de laatste slok van haar thee en zette de mok weg. Well well… Direct leek haar eigen uitdrukking maar één ding uit te stralen: And? Do you like what you see..?
Het langzaam kantelen van haar hoofd en de lange, donkerblonde lok haar die daarbij sierlijk haar hals streelde en half voor haar rechteroog kwam te hangen, maakten het geheel af.
Daarom bleef het verder stil van haar kant, op het geluid van haar schoenen, die elegante schreden op de grond maakten, na. Lichtelijk heupwiegend en op haar kenmerkende manier was ze naar een paar overgebleven schilderijen gelopen, heimelijk luisterend naar zijn woorden. Hm… Dus inderdaad een pianist. Bij het daaropvolgende voorstel van zijn kant had ze hem slechts een tel aangekeken, alsof ze even overwoog of ze inderdaad wel een privéles of twee van hem wenste… Maar bevestiging, noch ontkenning bleef voor nu volledig uit.
Naarmate hij verder sprak en over haar expertise begon, had ze de schilderijen een plekje naast de deur gegeven, zodat ze deze later gemakkelijk op kon pakken en meenemen. Nog een paar te gaan en ze had ze allemaal een mooi plekje in de school gegeven. “I see…” lispelde ze ondertussen zacht, waarna ze zich plots weer gracieus naar hem omdraaide en doelgericht op hem afstapte.
Zonder hem ook maar de kans te geven een blos of grijns op zijn gezicht te toveren, was ze gedeeltelijk naast hem gaan staan, maar had zich tevens enigszins tussen hem en de muur in gewrongen. Vrijelijk zette ze daarop dit keer zijn mok weg, pakte ze zijn beide polsen vanachter zijn breedgeschouderde lijf vast en liet zo zijn handen kort bewegen alsof ze een viool liefdevol streelden. “The trick with string instruments… is that you have to treat them like you would a lover.” fluisterde ze met haar kin rustend op zijn schouder om zijn oor te kunnen bereiken. Om er wat beter bij te kunnen was haar hand, die de arm bediende welke de onzichtbare strijkstok vasthield, verder omhoog gegleden naar zijn -gespierde- bovenarm om het een langzame, haast sensuele beweging te laten maken. “Real… gently and slowly…” voegde ze nog aan haar spontane uitleg toe.
Hierna had ze hem net zo plotseling weer losgelaten en draaide ze haar slanke lichaam zo, zodat ze weer recht voor zijn neus kwam te staan. “Misschien kunnen we elkaar wel wat leren…” beaamde ze het voorstel rond hun beide instrumentele expertises waarbij een ondeugende grijns op haar snoet was geslopen.
Het geheel had bij elkaar niet meer dan een minuut mogen duren, voor ze hem weer net zo gemakkelijk de rug toekeerde, naar de tafel liep en daar het laatste schilderij oppakte. Even leek het erop alsof ze zich hierna linea recta naar de deur wilde begeven, maar ze bedacht zich…
In plaats daarvan begon de jonge vrouw zich er met een grotere boog door de ruimte heen te begeven, zodat ze nog net even vlak langs Aido schreed. “So… I guess I’ll... see you around then, handsome~” stopte ze hem nog gedempt en verleidelijk met een aanstekelijk lachje toe. Haar vrije hand was daarbij even, slechts heel even naar voren gegleden zodat ze net aan met de toppen van haar vingers langs zijn kaaklijn had kunnen strijken in het voorbijgaan. Ieder ander persoon dan Aido zelf zou het gemakkelijk gemist kunnen hebben.
Echter, wederom alsof er in feite niets bijzonders gebeurd was, wandelde Emori tenslotte doelbewust naar de schilderijen bij de uitgang, pakte deze ook op, klemde het geheel onder haar arm en liep de deur uit, Aido zonder blikken of blozen achterlatend.
Yes… See you around then.
Terug naar boven Ga naar beneden
Master Aido
...
...
Master Aido

[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Béatrice
Posts : 156
Points : 95
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark
Klas:
Partner: † Shizuka Cross †

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitimeza sep 09 2017, 16:37


Speciaal houdt hij zijn blik neer om zijn mok te nemen, waardoor hij heel dichtbij haar moet komen staan, maar voorlopig het oogcontact weg houdt. Pas op zijn antwoord om geen muzikanten uit te dagen zorgt hij weer voor de korte oogcontact. Daar kan hij de ondeugende pretlichtjes zien en de lach is zo strelend voor het oor als haar zangstem. In zijn houding is er niks dat verraad dat hij wel plezier heeft aan dat lachje, maar moet wel omlaag kijken omdat hun afstand zo klein is. Op haar antwoord wachtend, brengt hij net als zij de mok weer naar zijn eigen lippen, blijft haar over de rand aanstaren. Geduldig, zonder enig teken van nieuwsgierigheid van wat ze nu kan antwoorden wacht hij af. Ze houdt dus van uitdagingen. Een wenkbrauw gaat omhoog bij haar volgende opmerking, samen met samen geknepen ogen en heel even... Dreigt hij weer naar voor te buigen om nog iets te antwoorden. Als ze toch zo graag uitdagingen heeft, dan kan hij die geven. Hij wordt, net op tijd, in zijn bewegingen onderbroken als ze naald van de platenspeler een knarsend geluid maakt. Naast de platenspeler beslist hij toch te blijven staan, zeker onder de indruk van haar gezichtsuitdrukking. Okay, die uitdaging werkt niet, laten we het even over een andere boeg gooien. Nog steeds nieuwsgierig naar elkaars kennis over muziek breekt hij weer de stilte. Afwachtend op het antwoord bestudeert weer haar bewegingen en merkt hij op dat ze klaar is om te vertrekken. Nu al? Ook al weet hij dat als dit te lang duurt, één van hen hun interesse verliest. Het zou toch heel jammer zijn om nu al te veel te tonen. Is hij de enige die zo denkt of maakt ze de volgende stappen ook met die gedachten?
Zijn voorstel wordt niet aanvaard, maar ook niet af geslagen, waardoor ze hem in de onwetendheid laat hangen. Zou hij haar ooit terug vinden in zijn lokaal? En als dat zo is, hoe zou dat gaan? 
Wat er nu aankomt slaagt hem weer met verstomming, waardoor hij stokstijf blijft staan. De ontspanning keert terug als hij beseft wat ze nu in gedachten houdt. Verdorie, ze is goed. Hij voelt een paar lange lokken langs zijn rug vallen, een aanraking dat toch voor kippenvel zorgt. Met haar kin op zijn schouder beseft hij dat als hij nu zijn gezicht in haar richting draait... Al zijn zenuwen staan op scherp bij elke beweging. 
Onverwachts vallen zijn armen weer langs zijn lichaam en voor dat hij het weet staan ze weer oog in oog. “Misschien kunnen we elkaar wel wat leren…” Aha, dus ze lijkt toch op zijn voorstel in te gaan. Interessant, zeker door de grijns die ze hem werpt. Bedenkelijk kijkt hij haar aan als hij zich afvraagt wat er juist door haar gedachten gaat. Zonder een verdere beweging van langs zijn kant volgen zijn ogen haar bewegingen. So, I guess this is the end then. en wilt hij zich los maken, maar blijft weer staan door haar opvallend loopje. Bij haar aanraking, hoe licht die ook is, gaat zijn gezicht mee met de beweging, waardoor hij haar blijft aanstaren tot ze uit het zicht is verdwenen. Pas als ze volledig weg is, ademt hij uit, wist zelf niet dat hij zijn adem had ingehouden. Onbessefend komt er een grote grijns op zijn lippen en gaat hij met zijn vrij hand langs zijn kaaklijn. Handsome? Dat is ook de eerste keer dat iemand dit letterlijk zei, behalve dan... Damn daar heb je het schuldgevoel...
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA PROFILE
[Closed] New Faces ~ Open UTL8oxA MAGICIAN

[Closed] New Faces ~ Open Empty
BerichtOnderwerp: Re: [Closed] New Faces ~ Open   [Closed] New Faces ~ Open Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

[Closed] New Faces ~ Open

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» The First day behind closed Doors -- Open
» One door closed, Many doors open
» Open your eyes to the things that surround you [RESERVED/CLOSED]
» New faces ║ Mint
» Blue sky and new faces

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Headmaster's Office :: Teacher's Lounge-