Met een grijns zocht de roodharige verder naar de wezens die overlast veroorzaakte en zorgde dat de spring cleaning in leven was geroepen. Met een zachte glimlach had ze geruchten gehoord over rare wezens met speren en maskers die de voorbijgangers aanvielen. Zodra ze dat had gehoord had ze haar schede om haar heupen gebonden en haar zwaard er in gestoken. Haar benen bloot latende onder een blauwe plooirok en haar onderbenen gehuld in zwarte laarzen zonder hakken. Een witte mouwloze blouse om haar bovenlijst gelijst.
Nu eerst het wezen nog vinden, ze hield haar hand rustend op het gevest van haar zwaard terwijl ze met haar andere hand de deur van de kassen open duwde. Ze sloop zo geruisloos mogelijk naar binnen. Meteen de afkeer op haar gelaat tonende dat de lucht van de meerdere planten niet als aangenaam werd ervaren. Pas toen het ze het wezen zag staan bleef ze verbaast stilstaan. Was dit werkelijk alles wat zo een angst aanjaagde. Haar handen ontvlamde terwijl ze dichter naar het wezen liep. Ze wist niet zeker of zij was opgemerkt dus wierp ze een balletje gemaakt van vuur naar het wezen.

@Alaric

Met weinig angst in haar lichaam ingeboezemd leek ze niet echt onder de indruk te zijn van de speer van het kleine groene wezentje die uit een speelgoed winkel leek te komen in haar opinie. Het was een raar en ergens toch wel een angstaanjagend wezen met het masker op zijn of haar gelaat. Ze wilde het wezen natuurlijk niet beledigen met haar gedachtes. Het moment dat de speer haar opviel trok ze haar zwaard uit haar gevest en liep dichterbij het wezen. Ergens was ze nieuwsgierig of het wezen misschien zou schrikken van haar aanwezigheid en de onverschrokken manier hoe ze het benaderde.
Veel dichterbij hoefde ze niet te lopen toen het begon te stampen en om haar heen te dansen. Zachtjes grinnikte ze om het wezen en hield het gevest van haar zwaard stevig in haar hand geklemd. In een korte beweging draaide ze zich om met de arm waar haar zwaard zich bevond uit te halen naar de plek waar ze hem verwachtte op dat moment.

@Alaric - sorry was je vergeten

Het moment dat ze het monster haar ledematen en lichaam te pakken nam met de vieze stengels van al die smerige dingen die mensen graag in hun huis hadden. Ze had dat nooit begrepen beetje planten in je huis hebben. Overal die aarde, die vieze dode bladeren overal. Nee bah, haar lichaam vatte vlam zodat ze los kon komen. Zover nog geen stress, tegengehouden worden van haar eigen bewegingen was normaal gesproken iets waarvan ze compleet in de stress raakte.
Het moment dat ze haar lichaam los kreeg uit de greep van de planten. Ze hield haar hand omhuld door vlammen en liet die in de vorm van een vuist richting het wezen zijn hoofd schieten, achter de rand van het masker.Ze pakte haar zwaard dat ze had laten vallen in de greep van de planten. Ze haalde met deze uit naar de speer van de Hatan om deze te halveren.

@Alaric

Met haar arm beschermend voor haar gezicht houdend op het moment dat de pijltjes werden afgevuurd. Ze probeerde ze te ontwijkend maar toch landde er een in haar arm, die in haar oog zou belandde als haar arm er niet was geweest. Ze beet op haar lip doen een tweede pijltje schoot binnen een fractie van een seconde in haar zij. Met een pijnlijke kreun van de vlijmscherpe punten en het gif dat er aan vast zat. Zonder twijfel trok ze beide pijlpunten uit haar huid wat het bloed over haar arm liet lopen en haar witte blouse op haar zij rood liet kleuren. Ze keek naar het wezen terwijl haar vuisten balde.
Ze gromde laag en haar handen vatte opnieuw vlam terwijl ze zonder vastberaden naar het wezentje liep om haar vuisten nogmaals op hem te landen.

@Alaric

Ze voelde haar lichaam slapper worden, alsof ze dronken was. Ze wist dat ze niet overmoedigend moest worden, of precisie werk moest gaan uitvoeren. Het was zinloos, ze had wel alles in haar omgeving door alleen de reactie er op was trager dan ze zou willen. In haar bewegingen landde ze op haar knieën gestruikeld over de plantenwortel die uit de grond was gestoken. Ze zette haar handen op de grond.
De zachte luchtstroom die ze creëerde liet ze om het wezen heen draaien. Pas wanneer ze zeker was dat het kon liet ze het sneller gaan. Ze haalde diep adem terwijl ze op haar knieën bleef zitten. De draaikolk die ze had gecreëerd liet ze snijdend langs het wezen gaan. Ze zette langzaam haar voeten weer op de grond om recht te staan en keek het wezen aan. Het dronken gevoel zonder de drank was bijna zonde. Tenzij het niet een kater gaf de dag er na.

@Alaric

Met een grijns keek ze toe hoe haar magie het wezen omsingelde. het wezen moest meer letten op zijn tegenstander en minder vieren dat hij schade had toe gebracht. Dat was wel iets wat ze had geleerd in de loop der tijd. Ze schudde haar hoofd maar het dronken gevoel bleef, het stopte vast vanzelf wel. Ergens moest ze grinniken om de manier dat het wezen uit haar wervelwind stapte. Terwijl ze de pijltjes zag vliegen waren ze al gevaarlijk dichtbij voor het goed doordrong dat ze op weg waren naar haar. de enige manier om deze nog te ontwijken was door zichzelf op de grond te laten vallen.
Met een zachte grom schampte een van de pijlen toch haar arm. Het liet haar toch betwijfelen of deze monster gevechtjes wel goed waren voor haar gezondheid. Met een grijns kwam ze wankeltjes overeind van het gif was goed door haar lichaam dwaalde. Ze probeerde het zelfde als wat ze net had geprobeerd. De zachte luchtstroom die het wezen omsingelde zonder de intentie het wezen te verwonden. Ze schoofde Catchingbox over de grond, die de luchtstroom meenam en in het oog los liet tegen het wezen aan.