Haar gedachtes dwalend in haar geheugen, haar herinneringen. Waarom verdrong ze alles op het moment. Het leek zo onlogisch maar toch misschien logisch. Ze keek kort verbaast om zich heen. Haar korte wandeling was beland in Oaksfield. Dat was verassend om zo maar te zeggen. Een jongen met een grote, smerige hond was met een stel kinderen aan het spelen. Hoe durfde haar ouders hun kinderen in de buurt te laten bij zo een gevaarlijk dier?!

Ze voelde ineens de natheid op haar kruin, haar prachtige rode lokken. De kou en natheid lieten haar toch enigzins zichzelf voelen, thuis. Het geklooi van Faye en Sarah, het moment dat ze beide hun nergens opslaande ruzie stopte als ze Hayden er in betrokken. Die momenten dat ze ineens beste vrienden konden zijn en hem zo snel mogelijk peerde uit angst voor hoe Hayden zou reageren. Ze haalde diep adem en draaide zich om. Ze hoorde de verontschuldigende woorden wel maar aanemen zou ze ze niet. 'Pardon?! Sorry? Je smijt een sneeuwbal tegen mijn hoofd en je denkt dat ik een simpel excuus accepteer?' Vroeg ze lachend met een duidelijke spot in haar lach te horen. 'Het is niet mijn schuld dat hij niet op mij was gericht, hij raakte mij. Als je echt wil bewijzen dat het je spijt kan je beter op je knieën om te vragen om mijn vergevingsvermogen.' Zei ze bot waarin duidelijk te horen was dat ze geen grapje maakte. Maar waarin het bovenal erg duidelijk was dat ze het meende.

@Sarovyr

Ze rolde ddiep rond met haar ogen toen hij haar tegensprak dat hij niet op zijn knieën kon, ergens was het meer dan logisch. Maar Hayden vond van niet, zij vond dat hij dat best kon, beetje moeite doen kon vast geen kwaad. Ze rolde met haar ogen toen hij zei een moment te hebben en zijn valse stinkende dier opdraagte te blijven. ’Hoe durf je dat smerige walgelijke ding bij mij achter te laten. Er zit wel meer dan alleen een steekje bij je benen los hé’ Zei Hayden woedend terwijl de jongen in de rolstoel wegrolde naar een kind dat een bloedneus had. Dat was nog enigszins schattig geweest als ze niet al zo woedend was geweest. Ze sloeg haar armen over elkaar en speelde de woorden nog een keer af in haar gedachtes. Moment? Nee ze ging niet wachten omdat een of andere gozer haar dat probeerde op te dragen. Wie was hij met zijn bevelen en rare gedrag. Welke idioot bekogelde nou een willekeurig persoon in de stad met sneeuw.
Ze weigerde te wachten zeker met dat ranzige en gevaarlijke dier wat hij hier bij haar achterliet. Ze rolde met haar ogen en liep gewoon op de jongen in de rolstoel af die met de kinderen stond te praten. Hoezo moest het kind zn neus maar omhoog houden dat kon veel makkelijker worden opgelost. Ze trok haar wenkbrauw omhoog en sloeg haar armen over elkaar en keek de jongen aan. ’Zeg meneertje je kan het bloeden ook gewoon stoppen in plaats van te pamperen.’ Zei ze met haar lengte van net wat groter dan de kinderen met een boze blik waarvan ze hoopte dat hij serieus te nemen was. ’Als je mij niet zo boos wil hebben zou ik toch echt je excuses aanbieden, want werkelijk weet niet of je opzoek bent naar ruzie.’ Zei ze nog steeds heel kwaad, maar het meeste kwaad dat dat smerige beest weer bij hem werd geroepen. Kon hij dat ranzige gevaarlijke ding niet aan een boom vast binden en daar laten ofzo.

Met zijn kaken even stevig op elkaar slikte Sarovyr een opmerking in. Er liepen ergere wezens rond op de school en Zev was op zijn allerminst vals. Zijn dikke wintervacht bewoog mee met zijn bewegingen en voelde zacht aan onder zijn vingers toen Sarovyr hier een hand doorheen haalde. De opmerking over zijn benen deerde hem niet. Zijn vingers omsloten de halsband van de grijze wolf zodra deze het leer raakten. De sluiting opende hij, de riem met de band in een tas aan zijn rolstoel tussen wat boeken in proppend. Even zuchtte hij, de wolf op een flank kloppend ''Ga'' sprak hij enkel met een gedempte stem, waarop Zev zijn oren oprichtte en richting de rand van het dorp draafde om zich in het bos te begeven voor de rest van de dag tot hij weer eten zou krijgen op een vast tijdstip. Het kwam het dichtst bij zijn natuurlijke leefomgeving op Shadra. Even keek de Shadraan hem na, de roodharige meid vervolgens flauwtjes glimlachend aankijkend met een blik van 'happy now?' toen de wolf uit het gezichtsveld verdween. ''Met magie? vroeg hij bij haar woorden, zijn donkere wenkbrauwen iets optrekkend. De kinderen, met name het jongetje die zijn neus met kleine traantjes in zijn ooghoeken dicht hield geknepen, keken de twee niet-begrijpend aan. Sarovyr lachte luchtig. ''Dat ga ik niet riskeren'' en vervolgde op gedempte toon ''Ik kan dingen dichtbranden, maar ik ben geen heler. Als het blijft bloeden kunnen ze het beste langs de dokter in het dorp of gaan.'' waarbij het hem sterk leek dat ze al oud genoeg waren om de ziekenzaal in de school te bezoeken. Maar hij wist ook niet of het voor iedereen, dus ook mensen uit het dorp, toegankelijk was. Vervolgens wreef hij even over zijn rechter slaap ''Kijk..'' hij zweeg even, de jongens weer weg gebarend met een knikje van zijn hoofd voor hij de roodharige meid weer aan keek ''Ik snap dat je geïrriteerd bent, maar ik kan de tijd niet terugdraaien. Zo groot is mijn macht niet.'' vervolgde hij, en een glimlach vormde zich op zijn gelaat en tikte hij even op de leren armleuning van zijn rolstoel. Net op dat moment kwamen een paar van de jongens terug met twee mokken warme chocolademelk. Stiekem had hij hen wat talons toegestopt om chocolademelk voor ieder te halen. Een van de mokken hield hij naar de roodharige meid, waarvan hij de naam nog niet wist, maar hij wachtte eerst op haar reactie voor hij daar naar zou vragen.

Ergens zuchtte Hayden opgelucht toen ze het valse en smerige ding zag verdwijnen tussen de bomen maar nog steeds zat deze jongen super fout voor haar. Hij weigerde een gepast excuus te maken door zich te verschuilen achter dat smerige beest wat hij bij zich had.
Ze rolde duidelijk met haar ogen toen hij de neus niet wilde dichtbrandde met magie. 'Als je het niet wil riskeren heb je duidelijk je magie niet onder controle!' Zei ze met een spottende toon terwijl ze een grijns op haar lippen kreeg. 'je hoeft geen heler te zijn om een bloedvat dicht te maken. Enkel nadenken is vereist.' Zei ze nog spottender dan het gene wat ze hier voor zei en keek hem minachtend aan. 'Doet even pijn maar je bent er gelijk vanaf.' Zei ze ineens zachter met een glimlach en ging door haar hurken en glimlachte naar het kind die vervolgens wegging op het verzoek van de jongen voor haar voor het kind haar had opgemerkt. Een zachte geïrriteerde grom kwam vanuit haar keel terwijl ze weer opstond. Als hij er echt op uit was ruzie te krijgen met haar was hij werkelijk op het juiste pad.
Ze sloeg haar armen over elkaar en tilte haar hoofd iets terwijl ze hem strak aankeek met een pissige blik in haar ogen gevestigd. 'Je kan wel propere excuses maken' Zei ze vurig voor ze chocolade melk naar haar uitgereikt kreeg. Een korte glimlach vormde zich voor een moment op haar lippen toen ze hem aannam maar verstopte deze bijna meteen weer. 'Ik ben niet om te kopen hoor..' zei ze nadat ze een slok had genomen van het hete goedje een stukje minder geïrriteerd.

@Sarovyr

Goed.. Het is dat hij netjes was opgevoed en zich ergens schuldig voelde, anders had hij misschien al wel aanstalten gemaakt weg te gaan. Door onder ander te zeggen dat het niet zo veel voorstelde, want ook hij was bekogeld met sneeuwballen en pijn deed het niet. Maar zo was hij niet, en ze leek ook niet het type dat hem zomaar zou laten gaan als ze pissig was. Razianen.. Jep. Het leek alsof ze hem op de kast probeerde te jagen met haar opmerking, waarbij hij alleen zijn schouders even ophaalde. De bloedneus van de jongen zou vanzelf wel over gaan. Nadat de hij en de anderen weg waren en ze de opmerking over de excuses richting hem maakte trok hij kort een wenkbrauw op terwijl hij de sjaal om zijn nek iets losser deed terwijl voor hij een slok van zijn chocolademelk nam. Wat wilde ze nou? Hij had al excuses aangeboden. En chocolademelk. ''Misschien.. Maar toch zag ik dat wel..'' zei hij als antwoord op haar glimlach die hij had opgemerkt, zelf kort grijnzend. Chocolade.. Hoe zeiden zijn vrienden op Shadra dat? Wanneer een vrouw boos is, op een afstandje staan en chocolade toegooien? Wellicht zou het geen goed idee zijn om nu ook nog met chocola te gooien. Helemaal niet met vloeibare, dat ook nog eens heet was. Maar het was figuurlijk, natuurlijk. Hij had zelf een zus en ondanks dat ze tweeling waren hadden ze ook vaak genoeg discussies gehad ''Goed.. Mag ik dan op zijn minst de naam weten van degene die zo boos op me is? Of.. Was. Volgens mij heb ik je niet eerder in een les gezien. Dat zou ik toch wel hebben onthouden denk ik..'' probeerde hij toch, zacht lachend, om er toch een nuchter gesprek van proberen te maken. Goed.. Erg tactvol was hij niet echt. Veel mensen op de school kende hij dan ook niet, maar, hij kon het altijd proberen.

Ze hief haar wenkbrauw terwijl ze met beide handen haar bekertje vast hield en haar lippen er op hield om zacht het blazend af te koelen. Waar bemoeide hij zich toch mee, kon hij dr niet gewoon laten genieten van de warme chocolademelk? 'Wat doet mijn naam er toe dan? Maar goed het is Hayden. Natuurlijk onthoud je mij wel als ik bij je in de les had gezeten. Bedoel je hebt mij gezien!' Zei ze arrogant terwijl ze haar aandacht verder op de chocomelk richtte. 'Misschien komen je excuses beter over als je me ook nog zo een goed stukje aardbeiencake brengt.' Zei ze terwijl ze met haar ogen op de kraam gehaakt bleef. Ja aardbeien taart of cake daar kon je haar 's nachts voor wakker maken. En hij kon zijn excuses er wel mee maken. Dat ze zich aanstelde en overdreef was niet haar probleem toch?

@Sarovyr

Een kleine glimlach vormde op zijn gelaat ''Aangenaam..'' mompelde hij. Yeah, right.. Haar reactie die wat uit de hoogte leek te komen negeerde hij en bij haar volgende eis begon hij zijn geduld langzaam te verliezen. De prinses leek er van te genieten gewoon. Zonder met zijn ogen te knipperen sloeg hij de hete chocolademelk achterover. ''Als je geen geld hebt, is dat heus niet erg..'' kaatste hij uiteindelijk terug. Met een snelle beweging haalde hij wat talons uit zijn binnenzak en stak die snel in d'r jaszak ''Trakteer jezelf maar. Wat zal het zijn, een Talon of twee? Geef anders maar fooi. Er zijn school dingen die mijn aandacht eisen..'' zei hij, wegrollend van haar. Goed, dit was niet heel classy, maar damn. Vrouwen.. ''Zev, hierr!'' riep hij naar de grijze wolf die in een ondergesneeuwde konijnenhol zat te graven, hopend dat hij Hayden weg zou houden omdat hij niet dacht dat ze hem zo makkelijk weg zou laten komen. Hij wendde zijn blik nog even snel naar haar toe, zijn meeste cheeky grijns opzettend ''De naam is.. Mister Maveth'' sprak hij met een zwoele stem, een saluerende groet met zijn hand maken, voor hij maakte dat hij weg kwam weg rolde.

Ze keek verbaast op bij zijn woorden, haar woorden waren even niet te vinden. Ze waren verdwenen voor een moment met haar ego. Ze bleef een kort moment ongelovig staan terwijl ze hem nakeek en op een juiste reactie probeerde te komen. 'Oh bitch ik heb jou geld niet nodig.' Zei ze fel terwijl ze haar slanke hand in haar jaszak liet glijden. Ze greep de munten en greep er een en smeet die zo hard mogelijk naar zijn achterhoofd. 'Je gaat hier nog spijt van krijgen.' Siste ze terwijl ze kort bleef kijken hoe hij weg rolde. Ze gaf de andere kleine muntjes nog snel aan het jochie dat net nog zijn bloedende neus vast hield. Ze haalde kort haar hand door de lokken van het blonde jochie en legde haar handen in elkaar voor haar. Ze zette voor haar lichaam grote en snelle stappen naar het rolstoel jong. Haar uiterlijk verraadde haar emoties niet, het gaf geen hint weg van de reactie die hij bijna van haar vereiste. Het was alsof ze kalmte uitstraalde, niets was natuurlijk minder waar. Dit joch haalde het bloed onder haar nagels vandaan. Haar handen hingen in elkaar gevouwen geen spiertje aangespannen.
Maar betekende het dat omdat meneer niet kon lopen hij automatisch mededogen kreeg. Nee hij was te ver gegaan, in haar boekje dan. Ze achtervolgde de rolstoel en liet haar handen van elkaar glijden. Ze liet haar lucht magie de lucht om hem heen waaien. Zou ze die stoel om kunnen gooien. het was een experiment, pure interesse! Ze liet de winden zo hard mogelijk om hem heen komen in de hoop zijn stoel om te kunnen gooien. Want dat zou hem wel leren.

@Sarovyr

En.. Hij had gelijk. Haar boze woorden hoorde hij wel maar er op reageren deed hij niet. Auw! zijn hand gleed even snel over zijn achterhoofd toen een talon bij zijn kraag in gleed nadat deze tegen zijn achterhoofd was gegooid. Zijn kaakspieren spanden zich even aan, maar nog keek hij niet om en bracht zijn blik naar de wolf die er aan kwam draven vanaf een afstandje. Meestal bleef hij wel in de buurt als Sarovyr buiten was. Mocht er iets gebeuren. EN dat gebeurde ook. De wind om hem heen nam toe en zijn wenkbrauwen trokken zich in een lichte frons. Net voor hij om kon kijken kieperde de rolstoel, met hem er in, om. Met een doffe plof landde hij in de sneeuw en vertrok hij zijn gezicht even. Eerst borrelde woede in hem om en ontstonden vlammen om zijn handen die het sneeuw deden smelten, maar dit ebde snel weer weg toen Zev bij hem was en hij de riem greep. De oren van de wolf lagen naar achteren en hij gromde, maar viel niet aan. Sarovyr kon kwaad op haar worden, zeggen dat ze hem aan viel en wat de consequenties wel niet waren. Maar hij was beter dan dat. Ze was aan het pesten, probeerde hem waarschijnlijk juist boos te krijgen. Uit te lokken. Maar hij zou zichzelf alleen maar als een grote baby belachelijk maken. In plaats daarvan deed hij precies het tegenovergestelde. Een lach ontschoot hem en hij ging zitten, zijn benen iets naar zich toe wetend te trekken. ''Windmagie eh? Wat een verrassing.'' zei hij flauwtjes, wat sneeuw uit zijn zwarte haren vegend en van zijn jas kloppend met een smalle glimlach. Vervolgens trok hij zijn stropdas recht en zag hoe de jongens, waar onder andere de jongen die zojuist nog een bloedneus had gehad tot behoorde, kijken met een geschrokken uitdrukking op hun gezicht. Ook waren een paar mensen gestopt om naar de twee studenten te kijken, maar Sarovyr zou geen hulp accepteren. Zelfstandig klom hij weer in zijn rolstoel, zich richting Hayden draaiend ''Goed dan, het is Sarovyr. Dus ik neem aan dat je die Aardbeiencake samen met mij wil eten? Had dat dan gewoon gezegd.'' bracht hij luchtig. Dan nog maar mee proberen te spelen.. Geduld, geduld.

Ze grijnsde triomfantelijk toen de rolstoel omkieperde met hem er in. Ze stopte met lopen en sloeg haar armen over elkaar Ze grijnsde breder toen zijn handen de sneeuw er om heen lieten smelten. Ja hij ging boos worden, ze zou krijgen wat ze wilde. De confrontatie, nu kon hij niet zo maar weg lopen of in zijn geval rollen.
Ze keek onbegrijpelijk naar de jongen en schudde kort haar hoofd. Werd hij nu niet boos, maar hoezo niet. Ze was aan het pushen, ze wilde hem boos krijgen, woedend is wat ze zocht. En in plaats daarvan begon hij te lachen alsof er niets aan de hand was. Alsof dit normaal was. Ze hief haar handen en liet ze tegen haar benen vallen waardoor een zachte klap te horen was. 'Serieus?' Vroeg ze ongelovig terwijl ze een stap achteruit zette toen dat valse beest weer bij hem was. Ze kon werkelijk niet geloven hoe luchtig hij deed, alsof het niet uit maakte. Oh wat kon ze zich hier boos over maken. Ze gromde binnensmonds en keek hem woedend aan. Haar blik verstarde toen ze zijn woorden hoorde. 'Nee ik wil niets van jou weten! Ga wel met je vieze aardbeiencake! En je valse mutt!' Zei ze terwijl haar stem oversloeg. Ze zei nee tegen aardbeiencake, dat was iets dat nooit gebeurde oh wat hield ze daar van. Maar zijn doen en laten maakte haar zo boos. Ze keek hem nog kort aan voor ze haar handen tot vuisten balde. Het is dat dat vreselijke dier naast hem stond anders had ze hem zo graag willen slaan.
Met een luide grom draaide ze zich om en liep de andere kant op. Urgh wat kon ze slecht tegen haar zin niet krijgen!

@Sarovyr