PortalIndexPer Aspera ad Inferni HpD5UwnPer Aspera ad Inferni 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 Per Aspera ad Inferni

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Alpha
Czar of Sin
Czar of Sin
Alpha

Per Aspera ad Inferni UTL8oxA PROFILEGuardian
Real Name : Cat
Posts : 425
Points : 0
Per Aspera ad Inferni UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark - Fire
Klas: Classy af
Partner: No mourners, no funerals.

Per Aspera ad Inferni Empty
BerichtOnderwerp: Per Aspera ad Inferni   Per Aspera ad Inferni Icon_minitimeza jan 07 2017, 23:54

Ergens laat in de avond had Alpha in stilte Dorchadas verlaten. Het voelde voor hem een stuk fijner om nu wat rond te lopen dan midden op de dag, wanneer leerlingen de gangen doorstroomden en de lokalen en andere kamers bezetten. Het was onwennig om in zo een omgeving te zijn die hij niet kende, om omringd te zijn met zoveel mensen. Het was compleet anders als in Limbo. Andere geuren en waar Limbo altijd de sombere, donkere kleuren hanteerde, moest Alpha hier zelfs wennen aan de felle kleur van de winterzon die door de ramen naar binnen scheen. Voor de rest had de zon geen effect op hem, het enige wat hij er over kon zeggen was dat het hem irriteerde. Door zijn zwarte kleding en huid kreeg hij het ineens een stuk sneller warm als hij in de zon stond. Dus gaf de demoon liever de voorkeur aan de schaduwen of de plekken waar de zon gewoon niet kon komen.
Maar voor nu was het zonlicht ingeruild voor de maan, die zich ook nog eens half achter regenachtige wolken had verscholen. Voor hem was het geen probleem, het bracht hem meer op zijn gemak in alle vreemde gangen. Aangezien de demoon er helemaal niet aan was gewend dat er überhaupt zoveel mensen in zijn omgeving waren, laat staan etterige leerlingen die hun ogen niet van hem af konden houden, had hij zich voor nu maar terug getrokken bij Alandria, hopend dat hij er maar snel aan zou wennen, anders was er voor hem hier ook niet heel veel te zoeken. Daarnaast zou hij er ook alleen maar ongelukkig van worden. Met het feit dat hij nu gebonden zat aan een eed en niet langer meer zijn gang kon gaan. Zelfs nu, nu hij niets deed leek het alsof zijn nek brandde. Bijna alsof het hem in de gaten hield en elke stap monitorde om te kijken of hij iets fout deed. Het voelde niet alleen pijnlijk en ongemakkelijk, hij voelde zich er ook nog eens onveilig door. Bekeken. En om dan ook nog alle starende ogen van studenten in de mix te gooien, pakte voor hem niet helemaal goed uit.
Om toch bekend te worden met zijn omgeving ging hij er in de nacht wat vaker tussenuit. Zo heel veel slaap had hij toch niet nodig, dat vertelde hij zichzelf tenminste, en de stille nacht bracht hem meer rust dan de overvolle gangen overdag. Alpha was gewend aan duisternis en zijn ogen ook, die konden zich prima aanpassen en er voor zorgen dat hij toch nog genoeg zag. De ghoul nam het van harte dat hij die gave had, want anders zou hij zich waarschijnlijk nog ongelukkiger voelen in deze omgeving. Het feit dat hij al gebonden was aan een aantal regels waar hij het niet mee eens was, maakte dingen al gecompliceerder. Voor nu zat er niets anders op dan zich er aan te houden en hopen dat hij er zo min mogelijk last van zou hebben. Maar nuchter als hij was, kon hij zelf ook wel inschatten dat het uiteindelijk wel problemen zou gaan opleveren, problemen die hij liever uit de weg ging, aangezien hij geen zin had in bekvechten, discussies en andere mogelijkheden die negatief voor hem zouden uitpakken. Alpha had al niet het positiefste wereldbeeld in zijn hoofd geprent zitten en het zou een wonder zijn als dat echt zou veranderen.
Voor nu dwaalde de demoon stilletjes door de gangen. Zijn houding recht, zijn handen gevouwen op zijn rug en zijn stappen strak en in een rustige cadans, alsof hij opgeleid was in het leger. Zijn ijsblauwe ogen gingen onderzoekend in het rond, elke muur bekijkend, bij elk geluid wat hij meende te horen concentreerde hij zich om het beter op te vangen. Meestal was het gewoon een beestje wat langs de plinten schoot, op weg naar een zijn of haar veilige holletje, of het was de wind. In deze koude wintermaanden kwam die laatste wel vaker kijken. Het maakte bepaalde hoekjes guur, gaf soms een rilling. Maar ergens genoot Alpha er van. Het was in ieder geval beter als die verschrikkelijke zon. De demoon nam rustig zijn tijd met de wandeling, een route volgend die hij tot op heden nog niet echt had gelopen, wat niet heel erg bijzonder was want hij was hier nu pas twee dagen. Of iets meer, hij wist het eigenlijk niet. Het zat in ieder geval in die buurt. Zonder echt na te denken waar hij heen ging, sloeg hij af en toe een gang in, keek om zich heen en probeerde te oriënteren waar hij was. Zoals het nu ging had hij een aantal klaslokalen gepasseerd, niet geïnteresseerd genoeg om eigenlijk echt te weten wat voor lessen er in werden gegeven. Het was ook niet nodig, als hij zich gewoon aan zijn taken hield dan zou hier ook nooit meer komen. Hoogstens met Alandria die misschien een ronde door de school deed, maar voor nu wilde hij daar niet aan denken. Alpha sloeg een hoek om en kwam weer uit bij het trappenhuis, rechts van hem was de aankomsthal die zou leiden naar de grote zaal, maar daar was hij al geweest en even snel weer weg gegaan toen het bleek dat er nog een paar nachtbrakers rondzwierven op zoek naar wat snacks om de nacht mee door te komen. Voor een moment had hij het idee gehad om ze te observeren, puur uit nieuwsgierigheid. Maar een gevolg kon dan zijn dat ze hem zouden opmerken, wellicht bang van hem zouden worden of naar hem toe zouden komen. Iets wat hij gewoon niet zag zitten. Dus had hij maar rechtsomkeer gemaakt en zich in de gangen waar de lokalen zich bevonden, begeven.
Nu was voor Alpha de keus dus niet zo moeilijk en rustig klom hij de trap naar boven, zijn blik omhoog gericht om te zien hoe ver dit wel niet reikte. De demoon had geen zin om helemaal naar boven te lopen en besloot daarom bij de volgende verdieping de eerstvolgende ruimte in te gaan.
Hij werd verrast met een paar grote, eikenhouten, tenminste dat dacht hij, Alpha had immers geen verstand van houtsoorten, deuren en een plaatje ernaast, bevestigd op de stenen muur. ''Bibliotheek'' las hij. En zonder dat hij het wilde, zwiepte zijn staart een aantal keer enthousiast kort op en neer, alsof hij een kat was die zojuist zijn prooi in het vizier had, voordat hij weer kalmerend naar beneden hing en Alpha met zijn klauw de letters op het bord traceerde. Het stond er echt. En hij had geen idee gehad dat er een bibliotheek in dit kasteel was. Achteraf was het logisch, als er hier zoveel lessen zouden worden geven van zoveel soorten verschillende magieen, dan moest er ook best veel informatie aanwezig zijn. Niet alleen lesboeken, maar ook boeken die zich daar verder op uitbreidden. Niet dat Alpha daar zozeer in geïnteresseerd was, nee, hij had liever interesse in boeken die hij hier zeker ook kon vinden. Voorzichtig trok de demon aan de deur, die niet mee leek te geven. Logisch, aangezien de meeste leerlingen zich nu zeker wel hadden teruggetrokken in hun vertrekken en daarbij wilde de bibliothecaris, of bibliothecaresse, vast ook niet een hele nacht in een stoffige ruimte zitten omgeven met levenloze informatie. Met een lichte zucht en een klein hand gebaar klikte het slot open en met een zachte duw betrad Alpha de ruimte. Voor een moment was hij onder de indruk van alle boeken die in kasten stonden opgestapeld. De Ghoul liep door, vergetend de deur achter zich te sluiten die nu op een grote kier stond.
Hij bleef staan, nam de omgeving in zich op. Hij zag de tafels waar leerlingen waarschijnlijk hun huiswerk aan maakte, hier en daar nog een vergeten stapeltje boeken, de rijen kasten met nog meer boeken, dik en dun, een bureau waar een of ander hoog persoon plaats nam om overzicht te houden en voor de rest, boeken, boeken, boeken. Iets waar Alpha zich totaal niet aan stoorde. Nieuwsgierig begaf de demon zich naar de dichtstbijzijnde tafel, waar iemand drie boeken netjes had opgestapeld maar waarschijnlijk was vergeten om op te ruimen. Hij ontstak een lamp want zelfs in deze duisternis konden zijn ogen zich niet goed concentreren op de letters. Met zorg pakte de Ghoul het bovenste boek van de stapel op, zijn klauw traceerde de letters die zich op de kaft hadden gedrukt om de titel te lezen. Vervolgens sloeg hij het boek om, om de achterkant te lezen. Geschiedenis, mooi zo. Daar kon je Alpha altijd wel voor vangen. Net zo voorzichtig als hij het boek had opgepakt, had hij het ook open geslagen, zich wat voorover buigend om de titel beter in het licht te kunnen lezen. Terwijl een zwarte nagel langzaam over de letters gaat zodat Alpha de zinnen wat kan volgen vergeet de demon tijdelijk zijn omgeving. Het komt dus ook niet meer in hem op dat hij de deur, tegen zijn manieren in, open heeft laten staan.

[Aaah rip rip, sorry voor deze flutheid ;-;]
[Voor Rinn~]
Terug naar boven Ga naar beneden
Rinn
.
.
Rinn

Per Aspera ad Inferni UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Sansan
Posts : 110
Points : 0
Per Aspera ad Inferni UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Woud × Water
Klas: Miss Roxanne
Partner: Hahahahahaha.. No.

Per Aspera ad Inferni Empty
BerichtOnderwerp: Re: Per Aspera ad Inferni   Per Aspera ad Inferni Icon_minitimevr jan 13 2017, 21:34

Het was laat in de avond, erg laat… té laat. Waar de meeste leerlingen allang hun bed ingekropen waren en hun ogen voor vandaag hadden gesloten, zat één meisje zoals altijd nog eigenwijs in de vensterbank van haar kleine kamer te schrijven. Haar koptelefoon verspreidde prettige klanken, terwijl ze bladzijde na bladzijde vol schreef aan inspiratie. Af en toen wierp ze een vluchtige blik naar buiten, alsof ze ergens verwachtte Celia weer over de daken te zien zweven zoals enkele dagen geleden. Maar in tegenstelling tot die nacht was het akelig stil buiten, alsof zelfs de natuur allang in dromenland was verdwenen. In plaats dat dit Rinn aanmoedigde om nu ook eindelijk haar notitieboek dicht te klappen en zich ook naar haar bed te begeven, leek het juist een bepaalde… hm… “lust naar avontuur” in haar aan te wakkeren. Immers; de vorige keren dat ze ’s nachts op verkenningstocht was gegaan, had ze haast iedere keer wel iets interessants aangetroffen… Juist wanneer de duisternis de ruimtes in het kasteel in zijn greep had, leek iedere hoekje, ieder… onbekend plekje nóg interessanter -voor zover dat mogelijk was op een magische school…
Zou ze... nu ook...?
Ach, waarom niet!
Het brandende gevoel in haar binnenste zorgde ervoor dat Rinn letterlijk en figuurlijk haar stoute schoenen aantrok, zich soepel van de vensterbank liet glijden en haar koptelefoon afwierp. Door haar vorige ervaringen, had ze nog niet haar pyjama aangetrokken. Dat deed ze tegenwoordig pas als ze echt van plan was te gaan slapen, zodat ze niet zoals de vorige keer zich hals over kop nog moest omkleden om het avontuur tegemoet te treden. Stel je voor dat ze die nacht te laat was geweest en Celia gemist had…!
Nee, dat kon ze zich simpelweg niet permitteren.

Gekleed in een donkergrijze spijkerbroek, bordeauxrode trui en donkerbruine, leren laarsjes en bepakt met niets anders dan haar schrijfblok en pek, begaf het nieuwsgierig aagje zich uiteindelijk naar de gang. Toen de deur van haar kamer achter haar in het slot viel, bemerkte ze hoe haar hart spontaan sneller begon te bonzen.
Goed… waar zou ze deze avond eens heengaan? Hm…
Haar heldere, groene ogen speurde de donkere gang af, alsof daar ineens één of ander knipperend, verlicht bord zou staan om aan te duiden waar ze vannacht het beste kon heengaan.
Zou ze… naar de gymzaal gaan? Ze had een keer gehoord dat een meisje en jongen daar ’s nachts gezien waren, al dansend in het maanlicht op prachtige muziek… Hoe romantisch!
Ehm… maar misschien was het dan niet zo aardig als ze hen zou storen… Hehe.
Dan… de lokalen?
Ugh, nee. Daar kwam ze overdag al vaak genoeg!
Kantine?
Nee, ze had geen honger… (hoe bijzonder...)
Bibliotheek? Hm…
Bibliotheek…
Bibliotheek!
Daar was ze nog niet geweest, overdag óf op dit tijdstip, wat op zich verrassend te noemen was, aangezien Rinn naast schrijver, ook een ontzettende, onbeschaamde boekenwurm was.
En en en... wie weet zou ze daar die ene stagiair wel zien die ehm… wat was zijn naam ook alweer…? Alfons.. Nee. Allie… Aloyi… Ehm. Ja… Dat zou ze hem wel vragen als ze hem zou zien. Naast de literatuurdocent, scheen er niemand op de school rond te lopen met zoveel verstand van literatuur als hij. En wie weet was hij wel net als zij een nachtbraker en zat hij zelfs nu nog met zijn neus in de boeken! Ja!
Wat…? Het kon toch! …Toch?
Het was in ieder geval genoeg voor Rinn om zichzelf een doel te stellen.
Met een stralende glimlach ging het meisje op weg.

Ongeveer een kwartier (en vier keer verkeerd lopen) later, kwam ze dan toch bij de plek van bestemming aan. Alsof het lot haar goed gezind was, bemerkte ze hoe zelfs de deur al voor haar was geopend. Wauw! Wat leuk!
Zonder aarzelen stapte ze naar binnen en duwde het houten gevaarte nog een stukje verder open. Zachtjes krakend uit protest, schoof de deur open en onthulde zo aan haar een ware schatkamer aan kennis. Onbewust gleed haar mond een stukje open bij het zien van al het moois: boeken, perkamentrollen en andere literaire werken zover het oog reikte…!
“Whoa…” ontsnapte haar volle lippen, terwijl ze zich onverstoord een stukje verder naar binnen waagde. Waarom was ze hier niet eerder heengegaan…?
Rinn rekende zich al rijk dat haar deze speciale kans werd gegund om op haar gemakje de plek te gaan verkennen, vrij van het toeziend oog van de bibliothecaresse en nieuwsgierige medeleerlingen. Echter… had ze dat beter niet kunnen doen…
Stapje voor stapje wandelde het meisje met de lange, roodbruine lokken verder de immense ruimte in. Haar onderzoekende blik schoot van plek naar plek, te verwonderd en onder de indruk om echt op één punt stil te kunnen blijven staan. Hierdoor had ze niet in de gaten hoe ze ondertussen een grote stapel boeken met een gevaarlijke (al dan niet onbedoelde) precisie naderde…
Stap, stap, stap…
Eer Rinn besefte wat er gebeurde, had haar ranke lichaam de berg al geraakt. Met een luide gil die harder dan gepland was, duikelde ze voorover en werd als het ware een literaire lawine in gezogen. Proestend en piepend maakte ze een halve koprol en draai voor ze uiteindelijk tot stilstand kwam te midden en bedolven onder de geliefde voorwerpen.
Oeps…
Nou… dit was alvast een… ehm… “interessant begin” van haar nachtelijke avontuur… Hehe…he… Hmja…
Terug naar boven Ga naar beneden
Alpha
Czar of Sin
Czar of Sin
Alpha

Per Aspera ad Inferni UTL8oxA PROFILEGuardian
Real Name : Cat
Posts : 425
Points : 0
Per Aspera ad Inferni UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark - Fire
Klas: Classy af
Partner: No mourners, no funerals.

Per Aspera ad Inferni Empty
BerichtOnderwerp: Re: Per Aspera ad Inferni   Per Aspera ad Inferni Icon_minitimevr jan 13 2017, 22:48


Een paar minuten later stond Alpha nog steeds in dezelfde houding als net, toen hij de stapel boeken had ontdekt. Zijn ogen gleden over de woorden waar hij al zijn aandacht naar toe was getrokken. Als je Alpha een boek gaf was hij binnen no time afgeleid. Dus ook nu. Zijn ijsblauwe ogen leken de letters haast op te slokken, tot hij een wat pijnlijke steek in zijn rug voelde en begreep dat zijn lichaam het niet erg op de prijs stelde dat hij zo voorover gebogen stond. Dus rechtte hij zijn rug, zijn klauwen op zijn onderrug geplaatst, en een aangename grom verliet zijn keel. De demon richtte zich weer op de tafel, waar het boek nu open geslagen lag. Wat zou het zijn geweest, twintig minuten? En nu al had hij de zin om het boek mee te nemen, terug naar Dorchadas en daar rustig verder te lezen. Maar misschien had iemand het nodig voor zijn lessen. Maar dit was een bibliotheek en daar leende men boeken, als Alpha het zich juist herinnerde. En opgestaan is plaats vergaan. Zorgvuldig klapte de demon het boek dicht en legde het op de hoek van de tafel, zijn ogen gleden over de zovele boekenkasten in de ruimte en met een rustige tred draaide de ghoul zich van de tafel af, zich nu in de richting begevend naar de meest rechter kast, die tegen de muur stond. Hij was hoog, hoger dan Alpha in ieder geval, al kon die nog steeds bij de bovenste plank. Kort liet hij zijn klauw over de kaft van de boeken glijden, tot hij bij een willekeurige stopte en het eruit viste. Het zat goed tussen twee andere dikke boeken ingeklemd en hij vroeg zich af op welke afdeling hij zich eigenlijk had begeven. Zijn ogen gleden over het boek, over de titel, Een beknopte geschiedenis van Shadra, de afgelopen tweehonderd jaar. Alpha kon niet anders dan zijn staart wat verheugd op en neer laten dansen. Dit was precies wat hij zocht. Of, waar hij eigenlijk niet aan gedacht had maar wat naar hem toe was gekomen, puur geluk. Of toeval. Voor Alpha maakte het niet veel verschil. Hij hield het dikke boek tegen zijn borst vast terwijl hij nieuwsgierig verder neusde.

Uiteindelijk had Alpha nog drie andere boeken te pakken gekregen die hem interesseerden, ze lagen opgestapeld in zijn armen, het dikke boek over Shadra helemaal onderop, gevolgd door de dan dikste en dan nog twee dunnen. Zijn hoofd kon er nog net bovenuit steken en wat voorzichtig liep hij terug, oplettend dat hij niet over een of ander ding op de grond zou struikelen en alle boeken zou laten vallen. Net toen hij de hoek om wilde slaan om terug te keren naar het bureau hoorde hij het gerommel en bleef de demon abrupt stil staan. Zijn ogen staarden recht naar voren, waar niets anders was als duisternis. De gil die hij had gehoord was duidelijk menselijk. En meisjesachtig. Alpha wachtte niet langer en liep rustig de hoek om, de boeken nog steeds in zijn armen. Zijn ijsblauwe ogen vielen op het meisje dat daar ineens op de grond lag, tussen alle boeken. Alpha fronste, hij was alleen geweest, zo ver hij wist. Even ging zijn blik naar de deur en pas toen besefte de demon dat hij de deur waarschijnlijk open had laten staan. Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Maar het kwaad was al geschied en er was iemand binnen. De zware last van boeken liet hij op een van zijn klauwen rusten terwijl hij naar het meisje was toegelopen, zich voorover buigend om goed te zien of er niets met haar aan de hand was en of ze misschien niet buiten westen was, ga dat maar aan Alandria uitleggen. Toen dit niet het geval bleek te zijn, liet de demon zijn hoofd wat schuin hellen, alsof hij zo de situatie beter kon begrijpen. 'Heeft u zich pijn gedaan?' Zei hij kalm, in het hoofd van het meisje dan, zelf praatte hij niet, terwijl hij zijn vrije arm naar haar uitstak zodat ze zijn klauw kon vast pakken en zich zo omhoog kon trekken. Zijn staart wipte kort op en neer van nieuwsgierigheid, maar zakte toen weer naar beneden. De ijsblauwe ogen van de incubus nog steeds geïnteresseerd op het meisje op de grond gericht.
Terug naar boven Ga naar beneden
Rinn
.
.
Rinn

Per Aspera ad Inferni UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : Sansan
Posts : 110
Points : 0
Per Aspera ad Inferni UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Woud × Water
Klas: Miss Roxanne
Partner: Hahahahahaha.. No.

Per Aspera ad Inferni Empty
BerichtOnderwerp: Re: Per Aspera ad Inferni   Per Aspera ad Inferni Icon_minitimeza jan 21 2017, 17:10

Rinn lag in een wel erg bijzonder yoga-houding, à la stervende zwaan in een kleine opbergdoos, in elkaar gekreukeld tussen de literaire werken. Met een pijnlijk gezicht wreef ze even over haar geplette zij. Au. En over haar heup. Au, dat ging een blauwe plek worden. En bovenbeen… Auch, nog één… En- Oké, oké! Genoeg!
Ze moest eerst maar eens aan deze kooi van boeken ontsnappen…
In gedachten telde het jonge meisje tot drie voor ze zichzelf uitermate charmant -eghem- omhoog probeerde te hijsen. “…drie. Aaaah!” Een hoge gil klonk toen Rinn wederom voorover duikelde in een mislukte poging op te staan. “…Dammit.” Goed, nieuwe poging… “…drie. Whoooa!” Een klap schalde door de stille bibliotheek. Dat..ging niet goed.
Alle Grenanen op een stokje…! Op de één of andere manier beletten de boeken haar om de nodige bewegingen te maken en verloor ze haar evenwicht alweer voor ze ook maar goed kon proberen overeind te krabbelen. Verdorie…
Hmn, hopelijk was die stagiair er daadwerkelijk nog, zodat hij haar als een reddende engel uit de berg kon komen vissen…
Alsof haar gebeden verhoord werden, klonken er plotseling voetstappen vlakbij haar. “Aloyuifhus!” prevelde ze blij, wederom struikelend over de jongeman’s moeilijke naam. Ach, hij begreep vast wel dat het om hem ging. Voor de rest was er iemand anders in de ruimte, toch? ..Toch?
In de omringende duisternis, had Rinn echter compleet niet in de gaten dat niet de stagiair, maar een ander… persoon zich in haar bijzijn bevond… Zelfs niet toen iets in haar gedachten leek te spreken en ze het simpelweg voor een fluistering aannam...
“Ik ben oké hoor.” babbelde ze daarom luchtig terug met een ongemakkelijk lachje door haar eigen faalactie. Goeie eerste indruk: check!
Pas toen even later geen mensenhand, maar een klauw naar haar werd uitgestoken, vielen wat puzzelstukjes in elkaar… Wacht.
Wacht…
Wacht!
..Coole handschoenen.
Gewillig vouwde Rinn haar beide handen om de klauw heen en liet zich overeind helpen. Met een lenige sprong wist ze zo naast de berg neer te komen. Lachend klopte ze het stof en papiersnippers van zich af en schudde haar hoofd om het uit haar lange, roodbruine lokken te halen.
Dat… was nog verrassend goed afgelopen! Ha! En dat dankzij- Haar glinsterende, groene ogen gleden nieuwsgierig naar de persoon voor haar, haar reddende engel…
Of… nja.. "engel"…
Even viel het stil terwijl ze hem aandachtig observeerde. Hij had niet alleen klauwen als handen, maar ook... een masker... een staart en.. Hm? Hoe... bijzonder...
Uiteindelijk sperden haar volle lippen zich weer van elkaar, alsof nu hardop eindelijk de realisatie zou klinken: “Gaaf kostuum!” piepte ze vrolijk terwijl ze de onbekende vol bewondering bleef aankijken. Of niet...
Whoa! “Erg overtuigend. Ik denk dat je menig mens die ’s nachts door de school dwaalt makkelijk de stuipen op het lijf kan jagen daarmee. Jammer genoeg trap ik daar niet in, maar…” Ze grinnikte. “Rinn O’Hara. Wie ben jij?” Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat ze een vreemdeling, in het holst van de nacht in een verlaten bibliotheek tegenkwam, ook nog eens compleet gehuld in een kostuum, stak ze haar hand al zonder enige aarzeling naar de ander uit.
Terug naar boven Ga naar beneden
Alpha
Czar of Sin
Czar of Sin
Alpha

Per Aspera ad Inferni UTL8oxA PROFILEGuardian
Real Name : Cat
Posts : 425
Points : 0
Per Aspera ad Inferni UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Dark - Fire
Klas: Classy af
Partner: No mourners, no funerals.

Per Aspera ad Inferni Empty
BerichtOnderwerp: Re: Per Aspera ad Inferni   Per Aspera ad Inferni Icon_minitimezo jan 29 2017, 20:39

Oke, dit was ergens erg ongemakkelijk. Allereerst had de demon verwacht dat hij hier alleen zou zijn, want wie kwam er nu midden in de nacht naar de bibliotheek om rond te snuffelen? Hem niet meegerekend dan, want dit was meer een retorische vraag dan echt een filosofisch denkwerk waar men uren zijn hersenen over kon breken. Daarnaast was dit het eerste echt contact wat de demon had met een student sinds zijn tijd hier, en dat was nu ongeveer twee dagen geweest dus zo heel bijzonder was dat eigenlijk niet. Sinds de demon het niet bepaald had op de leerlingen die hij tot nu toe had zien rondlopen, had hij ook niet echt de positieve hoop dat dit ook goed kon uitpakken. Misschien dat het beter was om de dame omhoog te helpen het daarbij te laten en zich terug te trekken. Misschien was dat voor beiden het beste want Alpha kon nu ook niet zeggen dat hij zichzelf compleet onder controle had. Hoewel de eed er een stokje voor kon steken dat hij daadwerkelijk het meisje voor hem in de boeken stapels niet zou aanvallen of andere dingen mee zou uithalen, vertrouwde de demon zich nog steeds niet helemaal. Aangezien hij zolang gewend was geweest aan zijn eigen manier van doen en laten en dit plotseling niet meer kon, vroeg hij zich ergens af hoe ver hij eigenlijk kon gaan. Maar was dat nu meteen het ding wat hij moest doen bij zijn eerste contact met een leerling? Tenminste, hij ging er vanuit dat het meisje voor hem een leerling was.

Ze leek onhandig, erg onhandig. Een frons lag op Alpha's voorhoofd toen hij toekeek hoe ze steeds opnieuw omhoog probeerde te komen, zonder resultaat. Het woord dat ze daarna uitsprak toen hij zich toonbaar maakte, bracht hem alleen maar meer in verwarring. Was dat een woord dat pas geïntroduceerd was bij de mensheid? Had hij zoveel gemist dat ze plotseling zelf woorden verzonnen en elkaar hierdoor begrepen? Of was het gewoon een uiting van frustratie, een kleine vlaag van woede die plotseling van haar de meester maakte? Het zorgde er in ieder geval niet voor dat Alpha niet minder behulpzaam werd en hij nog steeds zijn klauw naar haar uitstak zodat ze deze keer wel in een keer omhoog kon komen. Haar verzekering dat ze oké was liet hem kort knikken terwijl hij een stapje van haar vandaan deed om haar ruimte te geven. Hij vouwde zijn klauwen achter op zijn rug, rechtte zijn schouders en bekeek het meisje. In de duisternis kon Alpha concluderen dat ze donker haar had, maar echt verder kwam hij niet. Ze was ook niet klein, maar zeker een kop kleiner dan hem en haar ogen hadden een intrigerende kleur, al kon hij die net als haar haren in deze duisternis niet goed plaatsen.
De demon hield zijn hoofd wat schuin, als een puppy die goed probeerde op te vangen wat hij zojuist had gehoord. Kostuum..? Had dit meisje niet door dat hij niet menselijk was, was dat niet duidelijk met zijn klauwen, zijn staart, het masker? Misschien was er een of ander menselijke feest binnenkort waar men werd verwacht zich te kleden in een of ander vaag kostuum, maar daar had Alpha niets van meegekregen. Het meisje stelde zich voor als Rinn O'Hara en vroeg daarna meteen met wie ze te maken had.
Aangezien de boeken wat zwaar in zijn klauw werden, legde hij ze op de tafel naast hem, voordat hij zich weer op Rinn richtte. Als antwoord boog de demon kort, bijvoegende de woorden: 'Alpha. Aangenaam kennis te maken Rinn O'Hara.' Even bedacht hij dat het net was om een hand uit te steken en die te schudden bij een nieuwe ontmoeting, maar sinds Rinn dat zelf niet had gedaan, hield hij dat achterwege. Daarentegen richtte hij zich op wat ze eerder had gezegd. 'Waarom zou ik 's nachts door de gangen sluipen en mensen de stuipen op het lijf jagen?' Eigenlijk deed hij dat al voor een deel, maar het was niet zijn intentie. De demon was slechts nieuwsgierig naar wat er wel niet allemaal in de gangen huisde, wat er allemaal te zien was en hoe alles in elkaar overliep en met elkaar verbonden was. Daarbij was slaap toch niet aan de orde, dus kon hij beter niemand tot last zijn en zijn eigen weg gaan, dan continu op dezelfde plek te blijven dralen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Per Aspera ad Inferni UTL8oxA PROFILE
Per Aspera ad Inferni UTL8oxA MAGICIAN

Per Aspera ad Inferni Empty
BerichtOnderwerp: Re: Per Aspera ad Inferni   Per Aspera ad Inferni Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Per Aspera ad Inferni

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: The Great Hall :: The Library-