PortalIndexTake me to wonderland [Ælonwyn] HpD5UwnTake me to wonderland [Ælonwyn] 2q24v8xLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen



 

Deel
 

 Take me to wonderland [Ælonwyn]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Drake
.
.
Drake

Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Moon
Posts : 1638
Points : 123
Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire Magican
Klas: Miss Eres
Partner: This is the shadow place Mufasa once told you about. Stay away from it.

Take me to wonderland [Ælonwyn] Empty
BerichtOnderwerp: Take me to wonderland [Ælonwyn]   Take me to wonderland [Ælonwyn] Icon_minitimezo okt 09 2016, 19:40


Het was laat in de middag, avond eigelijk, zijn stappen waren rustig en in zijn tred kon iedereen hem herkennen. Het was een beetje grauwig weer maar evengoed liepen er wel wat mensen over de binnenplaats van het kasteel. De sfeer was net zoals het weer en je wist niet goed wat je er mee aan moest. Drake had op dit moment echt een moment van verveling. De lessen waren afgelopen, iedereen was nu wel een beetje klaar met eten, zo begon het rond deze tijd van het jaar ook al wat donker te worden. Zijn peuken waren op dus echt vrolijk was hij niet, maar toch was hij ook niet slecht gehumeurd. Hij irriteerde zich deze keer echter wel aan de blikken die hij af en toe kreeg. Het leuke was wel dat hij een beetje ritmisch liep, aangezien er muziek door zijn oren klonk. Hij haalde een hand door zijn zwarte haar, waarna het naar beneden viel rond zijn hoofd. Zijn pony was ondertussen al zo lang dat er plukken richting zijn neus hingen. De jongen snoof en bedacht zich ook niet echt iets te doen te hebben. Misschien was t maar een beter idee om dan naar zijn kamer te gaan, wie weet was Zean er ook al. Niet dat zijn broer hem nou zo zou opvrolijken of zou helpen bij zijn verveling. Drake stak de binnenplaats over en keek even naar de lucht, donkerblauw met nog donkere wolken. Al snel zag hij de magische fakkels in de gangen en rond de binnenplaats aan gaan. Hij kek naar de vlammetjes die als pretlichtjes op hun hout danste. Drake lachte even en dacht er aan dat dit een simpele automatische spreuk moest zijn door de conciërge. Hij was al bijna de binnenplaats over en de meeste leerlingen waren al naar hun kamers vertrokken in deze tussendtijd, tot hij een half belicht silhouet zag. Drake haalde de muziek oortjes uit zijn oren en stopte deze daarna in zijn zakken van de zwartwitte jas. Drake zag hoe het blonde haar wat overdag licht zou zijn nu bijna oranje gekleurd was. ''Well hello, and what are you doing here on your own, so.. alone?'' grapte Drake met een rijmpje. De sharme lag in zijn wat diepere jongens stem. Zijn hand wreef even over zijn stoppelbaardje heen alsof hij er serieus over nadacht, maar stiekem nog te zien in het licht wat er was, kon je dit ook als een verleidelijke blik opvatten. Hij zette zijn hand tegen een van de pilaren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ælonwyn
.
.
Ælonwyn

Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : xoxo
Posts : 43
Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light & Wood
Klas: -
Partner: Who knows? Maybe someday..♡

Take me to wonderland [Ælonwyn] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me to wonderland [Ælonwyn]   Take me to wonderland [Ælonwyn] Icon_minitimema okt 10 2016, 17:35

Ælonwyn struinde op een serene pas door de school. Haar fijne voeten stapten licht en geruisloos op de stenen ondergrond, maar leken deze haast niet te raken. Haar lange, goudblonde lokken waren losjes bij elkaar gebonden in een staart op haar rug die nog tot over haar onderrug reikte. Twee heldere, blauwe ogen gleden door de omgeving. Het was eerder een automatisme, aangezien Ælonwyn in feite niet haar zicht gebruikte om te kunnen “zien”, maar haar lichtmagie. Door als het ware een lichtsonar uit te zenden, kon ze gemakkelijk en soepel haar weg vervolgen. Zonder enige aarzeling in haar gracieuze tred, stapte ze daarom verder. Als je niet goed oplette, zou je haar aanwezigheid haast missen, al leek ze een bepaalde geheimzinnige indruk achter te laten voor het sporadische individu dat haar toch toevallig spotte onder het vage schijnsel van de fakkels. Haar aura droeg haast iets verleidelijks in zich, als het duister wat lonkte om nader bestudeerd te worden…
Slechts voor een moment hield ze haar pas iets in toen ze een groepje leerlingen moest passeren. Een liefelijke lach tekende zich rond haar volle lippen, terwijl ze zich kalm langs hen heen liet glijden. Gelukkig was ze fijngebouwd, waardoor ze niet al te veel moeite hoefde te doen om zich elegant langs hen heen te bewegen. Ondanks dat bezat ze wel degelijk de nodige…vrouwelijke vormen die op dat moment enigszins verborgen gingen onder een lange, romantische jurk welke zogezegd een… “aanspraak maakte op de verbeelding”... Het zweefde als een sierlijke, lichtblauwe luchtstroom om haar heen. Haar raadselachtige blik leek daarbij naadloos aan te sluiten bij haar mystieke uitstraling. Het deed in een wat drukkere gang hier en daar een verwonderde blik haar kant op draaien, al had Ælonwyn dat zelf nauwelijks in de gaten.

Eenmaal de laatste gang door, stapte ze naar buiten, de binnenplaats op. De zon was inmiddels al bijna onder, waardoor ze gehuld in schaduwen rustig haar weg kon vervolgen, zonder al te veel vragende gezichten. Perfect~
Ze hoefde nu nog maar een klein stukje ongezien verder te sluipen...
Toen ze echter bijna de andere kant van de binnenplaats had bereikt, hield ze een moment stil. Een schokje trok door haar lichaam op het moment dat ze uit het niets iemands energie gevaarlijk dichtbij voelde. Het verplaatste zich haar kant op…
Ze nam een aantal seconden om de energie nader te analyseren: mannelijk, krachtig en…hm… Veel meer kon ze er nog niet over zeggen. Dat was…bijzonder.
Hierdoor besloot ze te wachten tot de persoon haar had bereikt.
''Well hello, and what are you doing here on your own, so.. alone?'' klonk zijn stem, iets lager dan ze verwacht had. Het bevestigde haar vermoeden dat de jongen daadwerkelijk naar haar toe had willen komen, al had ze die inschatting al deels gemaakt, doordat de rest van de binnenplaats inmiddels vrij verlaten was.

Ælonwyn nam de tijd om zich kalm om te draaien. Voor ze sprak, gunde ze zichzelf nog enkele tellen langer om naar hem toegedraaid te staan en nu nog meer van zijn energie te voelen. Het leek naar de hare te reiken en het bijna...speels aan te tikken... Het werd ondersteund door de toon waarop de jongen tegen haar had gesproken.
Tenslotte richtte ze haar vragende ogen op en boorde deze recht en ongegeneerd in de zijne, ook al had dit voor haarzelf geen toegevoegde waarde. Het sloot echter aan bij de sfeer die ze zelf uitstraalde; één die levendig was, met doorsijpelende nieuwsgierigheid en interesse in de vreemdeling en vermengd met slechts een snufje uitdaging en…verleiding...
Het blonde meisje trok één wenkbrauw op, wat haar een speelse en stiekeme eigenwijze uitdrukking gaf. “Well, I could ask you the same thing, couldn’t I?” reageerde ze gevat, zonder daadwerkelijk zijn vraag te beantwoorden, puur om het spelletje mee te spelen. Om het af te maken krulden haar mondhoeken iets omhoog in een aanlokkelijke glimlach. Wie was deze jongen precies...? En waarom was hij naar haar toegekomen?

Plotseling speelde ze daardoor met een idee om hun spontane “interactie” nog een tikje…interessanter te maken…
En zoals het Ælonwyn betaamde, zou ze deze ook uitvoeren~
Vlug, maar beheerst zette ze daarom onverwacht een stapje in de richting van de jongen, waardoor ze haar blik verder omhoog moest richten, aangezien zijn gezicht nu ongeveer iets boven haar moest hangen. Op een bijna ondeugende manier hield ze haar hoofd iets schuin en staarde naar hem met haar grote, ondoorgrondelijke ogen. “How about…” begon ze met fluwelen stem te spreken, waardoor het geheel iets innemends in zich droeg. “you follow me and find that out for yourself..?” Was haar manier om aan te geven als de jongen werkelijk geïnteresseerd was in wat ze hier op dit tijdstip kwam doen en bovendien wáár ze precies naar op weg was, dat hij dan net zo goed met haar mee kon gaan om antwoord te krijgen. Uitdagend liet ze haar lichaam nog even dicht bij de zijne rusten.

Na deze woorden schoot Ælonwyn ineens weg. Alleen haar zachte, heldere lach vulde de binnenplaats nog voor een moment.
Vanwege haar unieke manier van “zien” deerde het duister haar nauwelijks en vond ze vlug haar weg, waardoor ze van het één op het andere moment van de binnenplaats verdwenen leek te zijn, bijna alsof ze er überhaupt nooit geweest was.
Nog wat na grinnikend vervolgde ze haar weg naar haar eindbestemming, ervan uitgaand dat ze de jongen in haar eigen spelletje kwijt was geraakt. Het was…jammer, ergens, want hij had wel degelijk iets interessant over zich heen gehad, maar Ælonwyn had zo haar eigen plannen voor de avond. Toch kon ze het gevoel niet geheel van zich afschudden dat ze ergens -stiekem, heel stiekem- hoopte dat het hem gelukt was haar te volgen…
Hm…

Niet veel later arriveerde ze bij haar doel: de gymzaal. Sinds haar aankomst op Starshine Academy had ze al zoveel mogelijk de school en het terrein eromheen proberen te verkennen. Zo was ze er tijdens één van haar avond-dwalingen per ongeluk achtergekomen dat de gymzaal rond dit tijdstip een perfecte plek was om in alle rust, en zonder de aanwezigheid van de talloze andere leerlingen van de school, te trainen.
In feite had ze op verschillende tijdstippen al geprobeerd in ieder geval een stukje van de zaal voor zichzelf te claimen, maar zelfs vlak voor de eerste of net na de laatste de lessen was het nog druk. Behalve…nu. Uiteraard ging de zaal ’s avonds wel op slot, maar aangezien het kasteel al zeer oud leek te zijn, was de deur met enige moeite te openen geweest. Tot nu toe dan…
Vertrouwd liet Ælonwyn haar handen op de deurklink rusten, zette ze even flink wat kracht en maakte een bepaalde beweging, waardoor de deur de avonden hiervoor zachtjes open was gegaan. Nu leek het echter alsof iemand het iets té goed had gesloten. Verdorie…
Ælonwyn probeerde het gewoon nog een keer. En nog een keer. Nog een keer...
Geen beweging…
Lichte teleurstelling bekroop haar, terwijl ze een plan B probeerde te bedenken om alsnog de gymzaal in te kunnen komen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Drake
.
.
Drake

Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Moon
Posts : 1638
Points : 123
Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire Magican
Klas: Miss Eres
Partner: This is the shadow place Mufasa once told you about. Stay away from it.

Take me to wonderland [Ælonwyn] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me to wonderland [Ælonwyn]   Take me to wonderland [Ælonwyn] Icon_minitimedi okt 11 2016, 21:18


De nacht begon langzaam dichterbij te kruipen. De vogels begaven zich naar hun nesten en de leerlingen maakte zich op voor hun nachtrust. Een frisse wind vanuit donker gestapelde wolken, daalde neer in zijn zwarte haren. Zijn oranje ogen enkel gefocust op zijn omgeving en weinig medemens. De donkerblauwe lucht was prachtig, je kon ergens zelfs al het schijnsel van de maan ontdekken achter de bomen. Meer licht kwam bij de grote hangende fakkels vandaan. Het duurde ook niet lang voordat deze aansprongen, naar de waarnemen van de komende nacht. Je zag de kleine lichtjes van vuurvlokken, dwarrelend bij het vuur vandaan. De donkere nachtlucht gaf extra contrast tegen het oranje. Zijn ogen vielen op de blonde lokken van een persoon wat hem eerder niet opgevallen was. Drake voelde iets in hem waardoor hij naar haar toe wilde. Eenmaal toen Drake het gesprek was begonnen zag hij hoe ze zich omdraaide, maar wel even stil bleef. Hij zag het reflecterend licht op het schattig ronde snoetje. Om haar gezicht vielen de zachte haren, maar wat hem het meeste opviel waren haar ogen. Hij had het idee dat ze hem aankeek en tegelijk ook niet, en dat ze keek maar verder keek dan de gemiddelde mens. Hij moest dit in zijn hoofd oncijferen en het maakte zijn nieuwsgierigheid naar haar groter.  “Well, I could ask you the same thing, couldn’t I?” liet ze als een reactie zonder antwoord aan hem weten. Er verscheen een miniem trekje bij zijn lip wat leek op een grijns, maar heel klein. ''S'nachts kun je jezelf tenminste horen denken in dit kasteel. Een nachtelijke wandeling sla ik daarom niet af.'' hij keek haar net zo scherp en doordringend aan als dat ze bij hem deed. Er hing iets tussen hen wat Drake niet bepaald een naam kon geven, maar het beviel hem wel. Ze zette zelfs een stap dichterbij waardoor Drake zijn grijns een beetje breder werd. Ze rook een beetje zoet nevelig en dit deed hem ook aan haar denken. Nevel, als de witte zachtheid die rond je dwarrelt.  Ze keek met haar hoofd omhoog gekeerd in zijn ogen. Oranje als het vuur in je open haard, zijn ogen waren als je warme kachel in een winternacht. Lief en strelend konden ze langs je heen gaan, zoals zijn warme handen dat ook konden doen. Dit warme was echter niet zijn enige weerspiegeling. Ogen werden wel eens de poorten naar de ziel genoemd, als je deze poort open zette tenminste. Wanneer boos, dan moest je bij Drake uit de buurt blijven. Zijn kijkers spuwde dan bijna letterlijk vuur, niet het zacht knapperende, maar de verwoestende hitte die als een storm door een bos kon woedden en hectaren afbrak. Haar oen waren ook niet de makkelijkste, maar hij luisterde zorgvuldig naar haar woorden. “How about…” hoorde hij haar zeide zachte stem. “you follow me and find that out for yourself..?” Dit verraste hem wat, want meestal waren meisjes toch erg toegeeflijk bij hem. Hij genoot van de aanwezigheid, aangezien het alweer even terug was sinds hij zo dicht een meisje kwam. Paar dagen al. Zijn hand kwam net omhoog met het idee om langs haar wang te strijken, of met het blonde haar te spelen. Toen hij dit wilde doen stapte ze echter opeens bij hem weg waardoor hij opkeek. Ze was ook weg opeens, ze was bij hem weg gelopen en er ontstond verwarring op zijn gezicht toen ze binnen enkele seconden weg was en het enige wat hij nog vernam was haar lach. Nadat hij om zich heen keek en een beetje leek te beseffen wat er gebeurde werd het verbaasde gezicht vervangen door een uitdagende blik met een strakke grijns. Drake sloot zijn ogen.

Het was mooi om te zien eigelijk wat hij nu deed. Met zijn handen maakte hij een beweging en activeerde zijn eigen magie. Opeens begon er steeds meer beweging te ontstaan bij de fakkels die overal verspreid hingen, binnen en buiten. Drake was in volle concentratie en speelde ook graag haar spelletje mee. Vanuit de fakkels ontstonden er allemaal kleine draakjes vanuit vlammen, niet groter dan een tennisbal, want samen waren het er veel en daarom was dit voor Drake evengoed nog wel een pittige spreuk. En misschien was het ergens ook wel een beetje een show off natuurlijk. Ze rende als kleine ratjes over de vloer heen, sommige spelend, anderen echt zoekend. Op deze manier met licht kon Drake ook meer zien. Toen hij ook via de energie van zijn vuur in de gaten had waar ze was, omdat het altijd zo is dat je prikkels van je magie doorkrijgt snoof Drake. De jongen sloot zijn ogen en bracht zijn handen weer bij elkaar. Alle kleine draakjes doofde en daarmee ook alle fakkels die er eerst bij hoorde. Iemand die voor hem had gestaan had het wit van zijn tanden kunnen zien tijdens de grijns.

Het was aardedonker, want ondertussen was de zon echt onder nu en de hemel zwart, enkel de sterren en maan boden nog het beetje licht buiten. Geruisloos bewoog Drake zich als een schaduw voort tot hij bij zijn doel was, wat hij had onthouden. Op haar rug plaatste hij zacht zijn handen en bracht zijn mond vlak bij haar oor, tot zover dat ze er evengoed nog comfortabel mee zou zijn. ''Playing tricks on me? U sure about that?'' en met die zin knipte hij de fakkel boven hen aan. Drake had door dat ze hier naar binnen wilde, al had hij geen idee waarom. Let's try to find out. Drake keek de jongedame onderzoekend aan, maar de grijns op zijn gezicht was leuk. Dit aangezien het aangaf dat dit meisje wel van regelbreken hield, want iedereen wist dat je niet tijdens nachtelijke uren zonder toestemming in dit soort ruimtes mocht komen. Een zilveren weerkaatsing van licht toen hij in een simpele en geoefende beweging van zijn hand de switchblade tevoorschijn haalde. In die beweging had hij hem met een verzorgde klik gelijk open geklapt. ''I know my way around here M'lady.'' Het mes had deze keer geen bedreiging in de zin. Hij bracht het in het slot en na een tijdje vroeten, knarsende geluiden en wat mompelen van openings spreuken die hij ooit van Nocte had geleerd, hoorde je een klik. Met deze klik verscheen er een grijns op zijn snoet. Hij zette zijn hand op de klink en opende de deur, keek het meisje met sluwe grijns aan. In zijn ogen lagen geheimen en zijn houding verrade dit keer dat er meer achter hem zat dan de simpele cool guy. ''Drake Burned.''
Terug naar boven Ga naar beneden
Ælonwyn
.
.
Ælonwyn

Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA PROFILERecruit
Real Name : xoxo
Posts : 43
Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Light & Wood
Klas: -
Partner: Who knows? Maybe someday..♡

Take me to wonderland [Ælonwyn] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me to wonderland [Ælonwyn]   Take me to wonderland [Ælonwyn] Icon_minitimewo okt 12 2016, 19:53

Ælonwyn stond nog wat aan het slot van de deur te plukken en bedacht zich net welke spreuk ze misschien wel kon gebruiken, toen ze plotseling iets in haar omgeving opmerkte. Het meisje viel even stil en concentreerde zich op de naderende sensaties. Ze voelde…magie. In haar hoofd puzzelde ze wat voor soort magie het moest zijn, maar ze kon alleen concluderen dat het zich vlug verspreidde naar talloze plekken. Het versmolt voor een deel met de rest van de aanwezige magische energie in het kasteel, maar toch voelde het enigszins anders… bijna…bekend.
Hm…
Plotseling leek het gevoel uit het niets verdwenen te zijn, maar dit werd al snel vervangen door een andere opmerkelijke energie die ze wel degelijk herkende. Het was precies in haar buurt. Zou dat betekenen dat…?
Ælonwyn had de vraag nog niet afgemaakt of twee handen werden zachtjes op haar rug geplaatst. Ze onderdrukte een schokje. Nee, ze zou niet direct haar verwondering laten merken. Wel rechtte ze automatisch haar rug. Haar mondhoeken krulden iets omhoog. De jongen had dus een poging gedaan haar te volgen en…het was hem ook daadwerkelijk gelukt…
Hoe…interessant…

Al vanaf kleins af aan was Ælonwyn “anders” geweest… Het was alsof ze zelf op een bepaalde manier los stond van doorgaans menselijk contact en alledaagse conversaties. Dit interesseerde haar…weinig. Het was dan ook meer uit beleefdheid en een goede opvoeding dat ze oppervlakkige gesprekken met anderen aan ging.
Nee, wat werkelijk haar belangstelling had, waren de personen zelf; hun innerlijk, energie, uitstraling, sfeer, houding, manier van communiceren met de omgeving… Hun "wezen".
Anderen waren als puzzels voor haar die uit vele, verschillende puzzelstukjes bestonden welke ze maar al te graag in elkaar wilde passen. Hoe ingewikkelder de puzzel, hoe meer haar aandacht gegrepen en vastgehouden werd.
Echter, als ze dacht iemand voldoende doorgrond te hebben, verslapte deze aandacht ook net zo gemakkelijk weer. Er waren maar weinig mensen die haar voor een langere tijd hadden kunnen boeien, maar helaas had ze hen uiteindelijk ook afdoende kunnen uitdiepen. Een persoon die een onuitputtelijke intrige vormde voor haar ongestild verlangen, had ze, tot haar ongenoegen, nog niet kunnen vinden.
Hierdoor werd ze ook aangetrokken door alles wat nog onbekend, verrassend en vreemd was. Het intrigeerde haar op een manier die ze moeilijk met woorden kon omschrijven.
En deze jongen, hier en nu, had precies dát voor elkaar gekregen… Ergens had ze de bekende prikkeling al licht gevoeld toen hij op eigen initiatief naar haar toe was gekomen, terwijl velen haar überhaupt niet opmerkten, zoals ze prefereerde. Dat hij daarbij in staat was geweest haar hier te vinden, zorgde ervoor dat hij haar belangstelling had verworven en ze zich op zijn “puzzel” wilde focussen. Voor hoe lang dat zou duren, kon ze niet zeggen.
Maar maakte dat het juist niet des te leuker…? Het gissen, het onbekende en, hopelijk, ook de uitdaging…

Op het moment dat hij zijn mond bij haar oor hing, draaide ze ongegeneerd haar hoofd iets opzij, zodat zijn lippen bijna haar kaak kusten. Op deze en nog vele andere manieren wilde ze tot in detail analyseren hoe hij precies op haar en andere zaken zou reageren, nu ze eenmaal had besloten hem te willen doorgronden.
Zelf leek ze niet oncomfortabel met zijn aanraking, in tegenstelling: ze was als een poel van sereniteit, maar enige opwinding door haar nieuw gekozen doelwit brandde voorzichtig in haar binnenste.
''Playing tricks on me? U sure about that?'' sprak hij, waarbij Ælonwyn haar blik vanuit haar ooghoeken op hem richtte, puur om te laten zien dat haar blauwe irissen mysterieus glinsterden in het warme licht van de fakkel boven hen.
Oprecht overpeinzend leunde ze iets naar achteren in zijn aanraking, zodat ze gemakkelijker haar eigen, volle lippen bij hem kon houden. “Hm…” begon ze zacht en raadselachtig te spreken. “Yes… You seem…interesting enough.” bevestigde ze uiteindelijk hardop, ook voor zichzelf, waarna ze zich weer lenig terugboog en even aanlokkelijk grijnsde. Haar ondoorgrondelijke blik richtte zich weer op de deur, maar werd weer naar de jongen toegetrokken toen hij iets tevoorschijn leek te halen. Haar magie weerhield haar ervan om precies vast te stellen wat het was, maar het antwoord werd haar gegund op het moment dat de vreemdeling vervolgens voor een deel met woorden weggaf wat hij van plan was en iets met het slot leek te doen. Ælonwyn stapte wat opzij om ruimte te maken en luisterde aandachtig wat er gebeurde. Haar gezicht stond tevreden en onderzoekend. In gedachten was ze hem verder analyseren, terwijl hij probeerde de deur open te krijgen. Ze was benieuwd…
De klik die volgde, was als muziek in haar oren. Niet alleen omdat haar plannen ongewijzigd konden blijven, maar ook omdat dit letterlijk een deur naar mogelijkheden had geopend, aangezien het ook betekende dat ze niet alleen de zaal zou betreden...
Ælonwyn merkte hoe de deur voor haar werd geopend, waardoor ze hem een liefelijke glimlach schonk die in werkelijkheid veel meer betekenis in zich droeg. Men mocht raden welke…
Het blonde meisje vouwde haar handen in elkaar op haar rug en liep in een elegante tred richting de deur. Onderwijl hoorde ze hoe de jongen zichzelf voorstelde. In de seconde dat haar lichaam de zijne zou passeren, hield ze haar pas in. “Drake Burned…” herhaalde ze bedachtzaam. “Color me…impressed.” voegde ze er speels aan toe, zonder zichzelf ook direct voor te stellen. Er was immers zo dadelijk nog genoeg tijd voor verdere introducties… Haar oprechte interesse in hem schemerde iets door in haar lach toen ze weer sierlijk verder liep.

Ælonwyn ging Drake voor de gymzaal in. Het koele schijnsel van de maan viel als een witte nevel door de hoge ramen en zette de zaal in een mystiek licht. Het was net voldoende om rond te kunnen kijken voor mensen met zicht, maar nog schaduwachtig genoeg dat Ælonwyn zich in haar element voelde. Voetje voor voetje liep het geheimzinnige meisje naar het midden van de zaal, zodat precies enkele stralen maanlicht haar gedaante verlichtten. Met haar rug nog naar Drake toegedraaid bleef ze staan. “Ik zei je als je me zou volgen, dat je er dan achter zou komen wat mijn plannen zijn voor deze avond, althans…voor zover ik ze nu al heb ingevuld.” begon ze met fluwelen stem te spreken. “En ik houd me aan mijn beloftes…meestal.” Het laatste woord was als een prikkelende kriebel.

Onverwacht begon Ælonwyn langzaam één bandje haar jurk van haar schouder af te laten glijden. “Mijn naam…” Ook het andere bandje werd geleidelijk aan afgedaan. “is…” Aan de bovenkant pakte ze de jurk met één hand vast. “Ælonwyn…” Met de andere reikte ze naar het elastiek in haar haar en trok deze los. “Barahírr.” Op hetzelfde moment als ze haar achternaam met haar verleidelijke, Novaanse accent uitsprak, liet ze in een sensuele beweging haar jurk in zijn geheel langs haar fijne lichaam naar beneden glijden, waarna het op de grond belandde.
Ælonwyn was nu slechts gehuld in een kortere, witte rok waar een speciaal broekje aan was bevestigd en een bijbehorende witte top die haar buik ontblootte. Het was de kleding die ze altijd droeg als ze alleen ging trainen. Het bedekte haar genoeg om nog elegant te zijn, maar toonde wel meer van haar.. "vrouwelijke vormen".
Kalm speelde ze even met haar bevrijde, gouden lokken. Nu ze vrij spel hadden, golfden ze bekoorlijk om haar heen en bleven tenslotte op haar rug en onderrug rusten.
Met dezelfde rust pakte Ælonwyn haar jurk op en plaatste deze op een bankje verderop. Hier legde ze ook haar schoenen bij en een klein apparaatje. Nog een reden waarom ze graag in de gymzaal had willen trainen: het was nagenoeg geluidsdicht. Perfect voor…
Met een druk op de knop produceerde het apparaatje muziek. Heldere klanken gleden door de ruimte, terwijl Ælonwyn op een bijzondere manier terug stapte naar het midden van de zaal. Haar benen bewogen zich voort als in een dans. In feite was dit ook het begin van de choreografie die ze nu tentoon zou gaan spreiden.
Eenmaal weer in het midden van de zaal aangekomen, vervolgde ze met de rest van haar dans. Haar gehele lichaam zette zich soepel en sensueel in beweging.
[Dit is in grote lijnen Ælonwyn’s dansstijl (de dans begint vanaf 0:40 ongeveer)]




Zoals altijd danste Ælonwyn vol overgave, alsof de muziek haar opslokte en voor een moment haar lichaam had overgenomen. Ze was zelfs haast vergeten dat Drake nog aanwezig was. Haar ogen waren gesloten, aangezien ze deze toch niet nodig had. Pas toen ze wat verder gevorderd was in de dans, schoten ze plotseling open en boorden ze zich zinnenprikkelend in de zijne. Even bleef ze zijn kant op staren, terwijl ze ongestoord verder danste. Het was alsof ze zijn blik leek te willen grijpen, om het vervolgens niet meer los te laten.
Een nieuwe truc? Wie weet… Dat was aan hem om te bedenken.
Drake’s aanwezigheid zorgde als het ware voor een nieuw, uitdagend element bij haar dans, waardoor haar lichaam langzaamaan begon te tintelen, zoals alleen gebeurde als Ælonwyn helemaal in de dans opging. Onbewust werd hierdoor haar lichtmagie geactiveerd. Als lichtgevende, gouden regendruppels schoten lichtstralen van haar af bij iedere strakke, gecontroleerde beweging. Haar lelieblanke huid leek haast te gloeien bij iedere sensuele, langzamere danspas. Vlug en strak wisselde zich in de choreografie af met kalm en verleidelijk. Het eerste toonde vooral haar techniek welke ze over de jaren heen had verworven en nu door te trainen bij wilde houden. Het tweede liet haar eigen passie en Novaanse souplesse doorschemeren bij deze specifieke dansstijl.

Bij de laatste tonen van het lied, bracht Ælonwyn haar lichaam geleidelijk aan tot stilstand en eindigde in liggende positie, op haar rug. Zodra het weer stilviel in de ruimte, nam ze een moment om uit te hijgen. Het was niet zozeer dat de dans zelf haar uitgeput, maar meer haar eigen, opgevoerde energie die wat extra’s van haar had gevraagd. Voor even ging haar borst daarom wat sneller op en neer.
Uiteindelijk draaide ze zich op haar zij richting Drake. Met één hand ondersteunde ze haar hoofd. Haar blik bleef op zijn gezicht hangen, klaar om verder te puzzelen, nu het weer zijn beurt was om te reageren.
Eens zien… Ze was werkelijk benieuwd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Drake
.
.
Drake

Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA PROFILEAscendant
Real Name : Moon
Posts : 1638
Points : 123
Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA MAGICIAN
✦ CHARACTER ✦
Magic: Fire Magican
Klas: Miss Eres
Partner: This is the shadow place Mufasa once told you about. Stay away from it.

Take me to wonderland [Ælonwyn] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me to wonderland [Ælonwyn]   Take me to wonderland [Ælonwyn] Icon_minitimedi nov 08 2016, 21:50


De zachte wind die door zijn zwarte haren streek, lieten hem even snuiven tijdens zijn spreuk. Hij bewoog met zijn handen en armen, in zijn ogen kon je plezier ontdekken. Je zag hoe de kleine vuurdraakjes uit het vuur geboren werden. Geruisloos bewogen ze zich voort door de lucht en over de vloer heen. Vlokken van vuur kwamen van hen af en de soepele en sierlijke bewegingen konden ook wel meer dan het simpele weergeven. Het beste omschreven was dat dit ook wel Drake zijn kijk op het leven weergaf. Het gevoel altijd overal tussendoor te komen, dat het allemaal zo makkelijk leek wat hij deed. Toch kon schijn bedriegen, want de mooie wezentjes bleven nog altijd van vuur en je kon ze niet vasthouden. Ze lieten je kijken van een afstand, ver weg bij het vuur vandaan leken ze onschuldig. Het was alleen wel op te passen dat je het vuur niet moest aanraken. Toch was het wel weer zo, dat diep van binnen een heel klein lichtje was wat meer betekende dat de bravoure en show. Hij bewoog zijn handen sierlijk en soepel, de wezentjes vlogen rond of liepen op de grond. Uiteindelijk waren er een aantal door de gangen gekropen die uiteindelijk vonden waar hij naar opzoek was. Hij kreeg deze energie door zijn magie heen naar hem toegestuurd. Toen hij dit wist, sloot Drake zijn ogen. In een soepele beweging waren zijn handen weer naar elkaar toe gebracht. Op het moment dat zijn vingers elkaar raakte zag je de draakjes in het niets opgaan. Ook de fakkels waren nu uit, enkel een klein rook pluimpje was er te zien. Drake glimlachte zijn witte tanden breed. Hij wist nu waar hij moest gaan zoeken.

Tussen de donkere gangen door was hij nu als een waas, de schaduw van de nacht. Enkel de witte randen van zijn jas zouden soms wat weinig licht kunnen vangen. Hij gebruikte hiervoor ook een beetje de spreuk die hij had geleerd van Iro, met duister magie. Uiteindelijk vond hij haar bij de ingang van de gymzaal. Op zijn gezicht een kleine glimlach en hij keek naar het meisje. Zijn handen liet hij rustig op haar rug vallen. Naast haar oor sprak hij de verleidende woorden uit. Zij bewoog haar hoofd naar hem toe, waardoor zijn lippen bijna zo dichtbij kwamen om haar te kunnen kussen. Toch hield Drake zich in, want hij was een wantrouwig persoon en had het idee dat ze hem uit de tent wilde lokken. Hij vond zelf alleen dat hij bepaalde wanneer. Na wat hij had gezegd leek ze na te denken. Drake zag haar blauwe ogen, hoe ze weerkaatste in het licht van de fakkel die hij nu aan had laten gaan. “Yes… You seem…interesting enough.” hoorde hij haar zeggen. Drake draaide met zijn ogen. Het was ironisch want meestal was hij de persoon die de ander een oordeel gaf. Hij had allang in de gaten dat ze hier naar binnen wilde, dus daar zou hij voor zorgen ook. Uit zijn jaszak haalde hij in een soepele beweging zijn switchblade. Hij hield van dit ding, het was handig voor zoveel dingen. Nu ook, kon hij na wat gewroet in het slot en opheffende spreuken de deur open krijgen.

Toen de deur zich opende liep het meisje soepel naar binnen. Drake keek met zijn handen in zijn vest wat om zich heen. Het was een mysterieuze ruimte zo, het was namelijk donker maar het licht van de maan kwam door de hoge ramen van de gymzaal heen. Ze had zijn naam herhaald, alsof het een zoetje zoete smaak was geweest in haar mond en meer wilde weten over de vrucht. “Color me…impressed.” de woorden fluisterde door in zijn hoofd. “Ik zei je als je me zou volgen, dat je er dan achter zou komen wat mijn plannen zijn voor deze avond, althans…voor zover ik ze nu al heb ingevuld.” hoorde hij nogmaals haar zoette stem zeggen. Drake liet zijn kaken op elkaar, zodat ze uit kon spreken. Hij hoorde het geluid van zijn voeten tegen de belopen vloer. Versleten van sport en plezier, dit was een plek waar hij enkel in de winter kwam. “En ik houd me aan mijn beloftes…meestal.” Drake glimlachte even, beet zacht op de binnenkant van zijn lip. ''I'll keep that in mind.'' sprak Drake zacht. Zijn blik streek over de nevel die het licht had veroorzaakt. Alsof je alle kleine stofjes en deeltjes in de lucht zag, die er altijd waren maar dat je ze nooit zag. Alsof alles wel iets te verbergen had, zelfs de lucht die je inademt. Je moet alleen het juiste licht er op werpen om te zien wat de werkelijkheid is. Toen hij in zijn ooghoek zag hoe er sierlijk een kledingstuk afgleed, werd zijn aandacht getrokken. Hij keerde zijn hoofd richting haar en zag en hoorde hoe ze bij elke kleine beweging, haar zin in stukken brak. Ze deed heel lang over hoe ze de zin uitsprak, maar dit had juist in dit moment iets moois, Drake kon zijn ogen niet van haar afhouden Vooral niet hoe hij zag dat ze zich langzaam en sensueel tot de danskleding begaf. Hij zag hoe de simpele en toch elegante witte stof haar lichaam omhulde. De losse blonde haren kregen een prachtige gloed in het maanlicht. Ze leek bijna een engel zo, Drake zijn ogen glinsterde. Uiteindelijk had ze haar spullen weg gelegd, Drake stond tegen de andere kant tegen de muur met een voet opgetrokken. Zijn handen hingen in zijn zakken, maar zijn blik sprak boekdelen.

Hij was in ieder geval in haar schoonheid gevangen. Hij zag elke detail, hoe ze werd opgezogen door de essentie van de muziek, elke klank leek in haar lichaam door te sijpelen. Het licht dat op haar werd geworpen bewoog prachtig mee en je kon zien hoe de lang schaduwen tegen de grond haar prachtige dans versterkte. Drake had de bijna de hele tijd rustig geademd, om de muziek tot zich te laten doordringen, om de prachtige bewegingen in zijn herinneringen te kunnen vangen. Er stond ondertussen een zachte lach op zijn gezicht, maar in de schaduw was die niet te zien. Het was ook niet zo gek dat ze hem bijna vergeten leek te zijn. Haar ogen waren in concentratie gesloten geweest, maar vanuit het niets priemde deze zich in Drake zijn ogen. Ze bleef doordansen terwijl ze dit deed. De ogen van Drake zelf waren als twee vlammetjes die door de maan werden aangewakkerd. Een jongen onder de indruk en bijna bezwijkend aan de pure sereniteit, schoonheid en finesse.. zou bijna door zijn gelei knieën zijn gegaan. Drake keek terug, maar in zijn ogen lag niet de zwakte van een onnozele flirt. Het bleef niet alleen bij het sierlijke dansen, maar ook haar lichtmagie kwam hier tot uiting, Drake kon een glimlach nu niet onderdrukken omdat dit het echt afmaakte. Ze maakte er een hele show van en het beviel hem ook. Het zwarte haar wat voor zijn ogen diende als de tralies waar hij doorheen keek. Ergens diep vanbinnen zou je kunnen zeggen dat hij wel geraakt was? Niet dat hij dit zou laten merken. Op zijn stalen gezicht stond geen millimeter van diepe emotie, dus de ogen bleven alleen wat uitdagend. Een enthousiast meisje was na afloop vrolijk naar haar toe gerend. Een standaard populaire jongen was gelijk op haar afgelopen, haar met slijmerige praat de hemel in geprezen. Het was allemaal niet wat Drake deed. Hij deed eigelijk de eerste paar seconden helemaal niks en een stilte vulde de zaal, bleef gewoon staan kijken naar hoe ze hijgde. Hoe ze naar hem keek en hoe hij wist dat ze hem niet kon zien zoals hij haar zag. Als een prachtige vonk van schoonheid en licht. Dit was nou niet een omschrijving voor Drake. Na enkele seconden kwam Drake in beweging, haalde zijn handen uit zijn zakken vandaan. Hiermee begon hij langzaam te klappen. Met elke klap zette hij ook een gecontroleerde stap naar voren. Na 5 stappen stond hij ongeveer een meter voor haar neus. ''That was, something special.'' sprak hij in een kort compliment. Hij keek haar in de ogen, had zoals altijd het ondoordringbare 'muurtje' om zich heen. Vanuit muziek die mensen leuk vinden, kun je heel veel over ze leren. Op die manier kon Drake ook wel wat meer van Wyni ontrafelen. Hij grinnikte even zacht, muziek kon dus veel over een persoon zeggen en tegelijk ook soms juist niet. Het was erg dubbel wat dat betreft en welke kant koos je dan?



Bijna ongemerkt had hij de zijn eigen mp3 op haar apparaat weten te zetten. Via een draadloze verbinding was het nu mogelijk dat de muziek werd afgespeeld. Drake kon dansen, dat wist hij van zichzelf. Hij kon zich hier ontzettend gaan staan uitsloven en de meest bizarre trucs uithalen, alleen wist hij dat dat toch geen zin had. ''Why would I move like monkey over here, while no one will ever see it?'' Drake glimlachte en keek haar scherp aan, ondertussen was zijn nummer afgelopen. Rustig pakte Drake haar hand vast, ze waren warm en comfortabel. ''But I know that we can feel it.'' en hierbij gaf hij haar een uitnodiging om mee te gaan in de dans die hij daadwerkelijk ging uitvoeren, maar dan samen, als ze dit toestond.

---
Jij mag de volgende dans uitzoeken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA PROFILE
Take me to wonderland [Ælonwyn] UTL8oxA MAGICIAN

Take me to wonderland [Ælonwyn] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Take me to wonderland [Ælonwyn]   Take me to wonderland [Ælonwyn] Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Take me to wonderland [Ælonwyn]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Ælonwyn Artyra Barahírr
» Though my eyes can see, I still am a blind man {Ælonwyn}
» [RPG] WonderLand
» Alice, in wonderland

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Starshine Academy ::  :: Floors-